Besim Ugzmajli

Të hënën, më 1 shtator, do të hapet zyrtarisht edicioni i 55-të i Festivalit të Teatrove në Ferizaj.

Është evident transformimi i plotë dhe tejet i nevojshëm i këtij festivali gjatë 4 viteve të fundit. Sigurisht, kjo është meritë e të gjithëve që kanë dhënë kontribut dhe vazhdojnë të japin në këtë festival. Fryma reformuese ka qenë domosdoshmëri e këtij festivali, ashtu si edhe ndërkombëtarizimi i tij brenda bërthamës ekzistuese të garës së shfaqjeve më të mira nga teatrot mbarëkombëtare.

Në qytetet jashtë kryeqytetit gjithçka duket të jetë më e vështirë; paragjykimet apriori sikur detyrojnë punë të shumfishtë nga organizatorët për të thyer barriera shpeshherë provinciale e nganjëherë të ngritura në shtratin e arrogancës.

Festivali i Teatrove në Ferizaj, pa modesti, ka krijuar frymën e një ngjarjeje të rëndësishme, ku tradita 55-vjeçare, sado e ndjeshme, sot është vetëm një nga shtyllat kryesore të saj. Si e tillë, nuk kemi lejuar që të bëhet justifikim i varfërisë së mundshme.

Çfarë po ndodh me këtë festival?
Stresi i punës së gjithë stafit nuk qëndron te angazhimi profesional e organizativ, por te paqëndrueshmëria e plotë financiare. Për fajin e askujt, dyert e festivalit ngrohtësisht hapen më 1 shtator, por me ftohtësinë e fshehur me mend të një pasigurie financiare që përsëritet vit pas viti.

Një vlerë si Festivali i Teatrove do të duhej të ishte arenë gare mes institucioneve se kush e mbështet më shumë – jo një mbështetje e vonuar, jo e pjesshme, jo e përkohshme – që shkakton pasiguri të tmerrshme në realizimin e planeve të festivalit.

Megjithatë, le të jetë ky një rrëfim me nota të trishta para përqafimit të ngrohtë në 7 ditët fantastike që na presin.

Me shumë dashuri e përqafim,
Besimi
/KultPlus.com