Poezi e shkruar nga Blerta Ahmeti.

Ju që më mbytët për së gjalli,
më shkelët sikur të isha pluhur e hi,
do ju falja gjysmën e mëkateve,
për një copëz lumturi.

Të buzëqeshja veç dhe njëherë,
si atëherë kur jeta më dukej pa hile,
dhe njerëzit që i përqafoja,
të mos më vrisnin pas shpine.

Edhe pse sot m’keni dërmuar,
me gënjeshtra e tradhëti,
hapeni zemren që me errësirë e keni mbuluar,
ta shihni se mikja e vjetër meriton një copëz dashuri.