Poezi nga Vlora Ademi

Dekës para i kish dalë nji kangë e pamarueme burri
Po e ndalte sall me i thirrë emën për emën çettën e tij
me duer t’njoma e sy t’përgjumun

Sa herë po i rralloheshin zanet e pushkëve aq ma larg
po i shkonte gjamë e kang’s

T’vogla katër oda për shtatin e tyne
E vogël lendina
I vogël edhe qielli.

E ktheu kryet
Pa se n’oborrin e tij kish nisë me mbi liria
Dhe kanga i pushoi./KultPlus.com