Poezi nga Lulzim Tafa

Heshtja që le në mua

E pranoj
Më dhemb pak ajo që ndodh

Nuk më shikon në sy
Vetëm për të më treguar se unë
Nuk jam

S’e di
Nëse ty të dukem gur apo hije
Apo diçka tjetër
Që nuk dhemb

Çdo përbuzje
Më bëri fëmijë të vogël
Para një deti të madh
Para një zjarri

Të dua dhe nuk të mallkoj
E ndjej veten të mbetur
Në duart tua
Shumë prekëse kjo ndjesi

Unë jam aty
E ty të ndalin ata
Që as emrin s’ta dinë
Derisa unë ta di
Edhe heshtjen

Tash më mjafton heshtja
S’kam nevojë më për asgjë
As për zhurmë
E as për hanë
Që qanë /KultPlus.com