Xhejlane Tërbunja

Hajde puthemi si atëherë,
Me faqe t’skuquna e dridhje kambësh!
Hajde puthemi si atëherë, 
me afsh e zjarr,
Kur krahnori prej veni dojke me dalë… 
Hajde po bajmë dashni si atëherë,
masi kanë fjet’ qentë, 
para se me u knu ezani,
Kur trupat tanë digjeshin flakë midis acari!
Hajde po përlahemi n’oborrin e kishës,
e rrëfimet tona le t’ia varim priftit n’qafë. 
Si atëherë kur çirreshim me bërtima,
E prapë duart njani-tjetrit ia puthshim pa nal’ 
Si atëherë , 
kur faj nuk kishim,
faj nuk dinim, 
faj nuk njihnim,
Veç putheshim, putheshim, putheshim…
Keshnim e kjanim se duheshim. /KultPlus.com