Rigel Rizaj

Dy bedena vetmitarë në gjinjtë e tu Hekubë, 
si e durojnë vallë aq kuqëlim e trishtëzim? 
Prehet një tiran në gojën time, o shpirt, Hekubë, 
o shpirt! Bedenat, tek të lëngen, më ndjellin rrënim.

Mos është ajo venë e kërcyer në zverkun tënd plot borë 
puthja ime e tejshtriqur asisoj, Hekubë, si njëlloj kumti? 
Të të dashuroj e të më rrënosh Hekubë në tonën plojë 
gjersa unë të bie mbi barkun tënd si kashta e kumtrit… 
…oriri-oriri ia bëjnë kasandrat mbi kryet e tua Hekubë, 
lumit Kokitos të zemrës sime vozit fryma jote oriri-oriri…/KultPlus.com