Poezi nga Xhevahir Spahiu

Të prekësh heshtjen tënde siç prek një send, 
të shohësh thellë në ata sy, 
ku dashuria hepohet si anije 
e të mos duash të jesh përherë me ty? 

Të ecësh me krahun mbi supet e tua 
e të harrosh oshëtimën e kaltër, 
limonët mbi krye, 
peshkarexhat si zjarre të natës? 

Të jesh me ty, 
tok me ty të qeshësh 
e mos kuptosh se si përpiqet deti 
të dalë jashtë guaskës së vetvetes? 

Të jesh me ty? 
Të jesh me ty!