Poezi nga Federico García Lorca.

Parajsa ime …

… një fushë pa bilbila e as lira,

me një lumë diskret dhe me një shatërvan.

Pa mamuze të erës sipër gjetheve të rëna

as edhe ylli s’dëshiron të jetë gjethe.

Një dritë e stërmadhe

që mund të ishte xixëllonja e një tjetre,

në një fushë me vështrime të liga.

Një pushim i qartë dhe puthjet tona atje,

në kumbimin e jehonës,

do të përhapej shumë larg.

Zemra jote e përflakët, asgjë tjetër më./KultPlus.com