Poezi nga Nazim Hikmet Ran
Shqipëroi: Alban Tartari

Mirëserdhe!
Zbrazëtia jote qëndroi
krah nesh si një dorë e këputur.
Mirëserdhe!
Ndarja zgjati shumë,
Malli na mori
sytë na mbetën nga oborri.
Mirëserdhe!
Ne,
jemi siç na le.
Vetëm se u bëmë më mjeshtra
gurë duke thërrmuar
mikun nga armiku duke shquar…
Mirëserdhe!
Kemi plot, për të thënë e dëgjuar
Por shumë gjatë, kohë s`kemi.
Le të ecim…
Burg, 1932./ KultPlus.com