Domenico Bellizzi i lindur në vitin 1918, i njohur edhe me pseudonimin e Vorea Ujko, është ndër poetët arbëreshë më të njohurit dhe më të respektuarit.
Bellizzi ishte një prift modest nga Frascineto në Kalabri i cili dha mësim për letërsi moderne në Firmo.
Autori vdiq në një aksident me makinë në janar të vitit 1989.
Vargu i Bellizzit, ishte një shprehje lirike e rafinuar e qenies arbëreshe, që është shfaqur në shumë vepra dhe antologji si dhe në shtatë përmbledhje, katër prej të cilave janë botuar në Itali, dy në Shqipëri dhe një në Kosovë.
Ai është një poet me traditë të pasur. Ai është trashëgimtari i denjë i poetëve të mëdhenj arbëreshë të shekullit XIX .
Jeronim de Rada dhe Zef Serembe ishin autorët të cilët ai i admironte shumë. Vargu i tij është i lidhur ngushtë me përvojën arbëreshe, të ngopur me gjakun e shprishur.
Megjithëse pa ndjenjat e vazhdueshme të nacionalizmit romantik aq të zakonshëm në vargjet shqipe, dhe motivet standarde të teksteve të mërgimit, poezia e Bellizzit nuk dështon të evidentojë forcën e lidhjes së tij me kulturën e paraardhësve të tij ballkanikë, pavarësisht pesëqind vjetëve në dheun e huaj.
Më poshtë CBC ju rendit koleksionet e vargjeve të tij:
Zgjimet e gjakut,
Kosovë, Cosenza 1973
Kohët moderne, Schiavonea 1976
Ankth, Prishtinë 1979
Stinët e mia, Corigliano Calabro Stazione 1980
Këngë arbëreshe, Tiranë 1982
Burimi, Tiranë 1985
Hapma derën, zonja mëmë, Tiranë 1990./KultPlus.com
