‘Katër masa shpirti’, RTSH dokumentar kushtuar ikonës së muzikës së filmit shqiptar, Kujtim Laro

Kujtim Laro, kompozitori i rreth 35 kolonave zanore të filmave shqiptarë, i dhjetëra këngë festivalesh dhe krijime të tjera muzikore është përkujtuar në vigjilje të ditës së tij të lindjes.

Radio Televizioni Shqiptar ka realizuar dokumentarin “Katër masa shpirti”, me autore Albana Kozelin, montazh nga Gjergji Pano, drejtor fotografie Shkëlzen Sinani dhe konsulente artistike Holta Sina.

Dokumentari për nder të kompozitorit Laro, ikonës së muzikës së filmit shqiptar, u shfaq premierë mbrëmjen e djeshme me pjesëmarrje të gjerë të miqve, bashkëpunëtorëve dhe artistëve të shumtë

Autorja e dokumentarit, Albana Kozeli tha se “Kujtim Laro i përket RTSH-së, pasi ka punuar aty, por i përket edhe të gjithë spektrit muzikor të filmit. Ishte mbështetja e RTSH-së, në mënyrë të veçantë e drejtoreshës, zonjës Eni Vasili, që dua ta falënderoj veçanërisht. Patjetër edhe gjithë stafi që më ka ndenjur pranë, që nga drejtori i fotografisë Shkëlzen Sinani, montazhieri Gjergji Pano dhe shumë njerëz të tjerë”.

Kompozitori i njohur Robert Radoja u shpreh se “muzika e tij e filmave është një ndër muzikat më të bukura që ka lënë gjurmë dhe do të lërë gjithmonë”.

Për regjisorin Mevlan Shanaj, “nuk ka ardhur ende koha që të thuhet e vërteta për Kujtim Laron në kufijtë e të jashtëzakonshmes”.

Kujtim Laro (1947-2004) u lind në maj të vitit 1947 në qytetin e Vlorës. Studimet e larta i përfundoi në vitin 1970 në Institutin e Lartë të Arteve, më vonë shërbeu si pedagog për shumë vjet në Akademinë e Arteve. Ka punuar edhe si drejtor artistik pranë Ansamblit të Ushtrisë. Laro mbante titujt “Artist i Merituar” dhe “Naim Frashëri” i klasit të parë.

Në kujtesën e shqiptarëve ai mbahet mend më së tepërmi si kompozitor filmash. Firmën e tij mbajnë kolonat zanore të filmave të njohur, si “I teti në bronz”, “Në fillim të verës”. “Lulëkuqe mbi mure”, “Udha e shkronjave”, “Liri a vdekje”, “Nëntori i dytë”. “Militanti”, “Vendimi”, “Yjet e netëve të gjata”, “Nusja dhe shtetrrethimi”. “Partizani i vogël Velo”, “Fletë të bardha” etj.. Krijimi i tij i fundit ka qenë muzika e filmit “Lule të kuqe, lule të zeza”.

Gjatë karrierës së tij, Laro ka bashkëpunuar me regjisorët më të mirë shqiptarë, si Viktor Gjika, Dhimitër Anagnosti, Mevlan Shanaj, etj.

Krijimtarinë e tij në këtë gjini e ka nisur me filmin “I teti në bronz” dhe e mbylli me kolonën zanore të filmit “Lule të kuqe, lule të zeza”. Të shfaqur vetëm pak muaj më parë ngjarjes, në kinematë e kryeqytetit dhe që u quajt prej kolegëve të tij si “kënga e fundit e mjellmës”.

Këtë muzikë filmi, kompozitori i madh i cilësuar nga kolegët si “Enio Morricone”, ia besoi Saimir Çilit ta shndërronte në këngë. Një këngë e cila ishte edhe dëshira e fundit e kompozitorit për ta përcjellë në banesën e fundit në vitin 2004.

Laro mbante titujt “Artist i Merituar” dhe “Naim Frashëri” i klasit të parë./ KultPlus.com

37 vite nga vdekja e aktorit dhe dramaturgut të shquar Kujtim Spahivogli

Kujtim Spahivogli (Lushnjë, 30 qershor 1932 – Tiranë, 7 korrik 1987) ka qenë aktor, dramaturg dhe ndër regjisorët më të njohur shqiptar.

Studimet e larta për teatër i ka përfunduar shkëlqyeshëm në Moskë në vitin 1956. Ishte një ndër studentët e shkëlqyer të ardhur nga Bashkimi Sovjetik. Në vitin 1956 emërohet aktor në Teatrin Popullor. Roli i tij i parë në skenën e Teatrit Popullor ishte Xherxhinski në dramën “Orët e Kremlinit”, dhe më pas vijnë një sërë rolesh në dramat “Majlinda”, “Në anën tjetër”, “Dragoi i Dragobisë”, “Hamleti”, etj.

Ai më shumë ka punuar dhe u shqua si regjisor në Teatrin Popullor dhe si pedagog në Institutin e Lartë të Arteve. Ka vënë në skenë pjesët: “I Çuditshmi”, “Gratë gazmore të Uindsorit”, “Në tufan”, “Shtëpia në bulevard”, “Drita”, “Karnavalet e Korçës”, “Qielli i kuq”, etj.

Spahivogli ishte edhe krijues e drejtues i “Teatrit të të Rinjve” i cili u krijua pranë Institutit të Lartë të Arteve. Në mes të pak pjesëve që vuri në skenë me atë trupë qe edhe komedia e njohur e Majakovskit “Banja”. Po ashtu, vuri në skenë edhe pjesë të dramaturgut Fadil Paçrami, dhe kur ky u godit rëndë nga plenumi i katërt i Partisë së Punës, bashkë me të u dënua padrejtësisht edhe Kujtimi. Në vitin 1973 e larguan nga teatri dhe i hoqën të drejtën të vinte pjesë në skenë. Në fillim punoi në disa fshatra, pastaj e çuan punëtor krahu në ndërmarrjen e bonifikimit në Fier.

Ai qe në të njëjtë kohë edhe dramaturg. Drama e tij “Një shok i klasës sonë” pati një sukses të madh. Ai shkroi edhe poezi , artikuj e ese.

Vdiq në vitin 1987 në moshën pesëdhjetepesë-vjeçare, i sëmurë e i harruar, edhe pse kishte qenë një ndër regjisorët e spikatur të teatrit shqiptar.

Pas vdekjes, në vitet ’90 iu dha titulli “Artist i Popullit”./ KultPlus.com

Si bëhet kënga rome

Poezi nga Kujtim Paçaku.

nuk ka shumë marifet!
merre një grusht dhembje
shtoji ca pika loti
e pak pluhur rrugësh të pasosura
pak aromë stinësh të dashurisë
në fund
i shton erëza djegëse dashurie
dhe i hedh ca yje përsipër
dhe e lë të piqet
të piqet në zjarr të shpirtit
gjer në agim.

ja pra, kështu bëhet kënga rome…