Poezi nga Federico García Lorca.
Sa të rëndë janë ditët.
Në asnjë zjarr nuk mund të ngrohem,
nuk më qesh më asnjë diell,
gjithçka është bosh,
çdo gjë është e akullt e pa mëshirë
madje edhe të shtrenjtat yje të qarta
më shikojnë pa ngushëllim,
qysh kur kam kuptuar në zemrën time,
që edhe dashuria mund te vdesë./ KultPlus.com
Poezi nga Federico García Lorca.
Sa të rënda janë ditët.
Në asnjë zjarr nuk mund të ngrohem,
nuk më qesh më asnjë diell,
gjithçka është bosh,
çdo gjë është e akullt e pa mëshirë
madje edhe të shtrenjtat yje të qarta
më shikojnë pa ngushëllim,
qysh kur kam kuptuar në zemrën time,
që edhe dashuria mund të vdesë./KultPlus.com
Poezi nga Federico García Lorca
Përktheu: Faslli Haliti
Parajsa ime…
një fushë pa bilbila e as lira,
me një lumë diskret dhe me një shatërvan.
Pa mamuze të erës sipër gjetheve të rëna
as edhe ylli s’dëshiron të jetë gjethe.
Një dritë e stërmadhe
që mund të ishte xixëllonja e një tjetre,
në një fushë me vështrime të liga.
Një pushim i qartë dhe puthjet tona atje,
në kumbimin e jehonës,
do të përhapej shumë larg.
Zemra jote e përflakët, asgjë tjetër më./KultPlus.com
Poezi nga Federico García Lorca
Sa të rëndë janë ditët.
Në asnjë zjarr nuk mund të ngrohem,
nuk më qesh më asnjë diell,
gjithçka është bosh,
çdo gjë është e akullt e pa mëshirë
madje edhe të shtrenjtat yje të qarta
më shikojnë pa ngushëllim,
qysh kur kam kuptuar në zemrën time,
që edhe dashuria mund te vdesë./ KultPlus.com
