Mahnitje e muzgut

Poezi nga nga Hakushū Kitahara

je si kënaqësi e puthjeve
të fundme, rrëshqitur regëtimave…

pikon prej Qiellit gjak i padukshëm
si nga ulërima e një bishe
të plagosur, që është duke vdekur…!

Pse dhemb kaq shumë , përse?

Ah’ ti ngjyrë e melodisë së muzgut,
ti shkëlqimi i heshtur.

kënaqësi e puthjeve … mërmërimë …

Ti puthje e dhunshme,
shtohesh në melodi mishtore,
zbehesh e merr fytyrë
prej bishe të lodhur!

Tashmë, më sodit përvjedhur
nga ana tjetër e dritares
së mjegulluar e më nëm hezituar.
Ti puthje, violë e çmëndur,
kërcyer mbi buzë.

E paskëtaj si të jem përplasur lakuriq mbi një mur arseniku më përvëlon i gjithë trupi,
ndërsa tutjetej si për zili
kërcen mahnitshëm Dielli
i purpurt i perëndimit.

Përktheu: Herman Çuka / KultPlus.com