Poezi e shkruar nga Rifat Kukaj
Atij pëllumbi të bardhë
në botë më i miri,
që në sqep fort mban
një degëz ulliri…
Atij pëllumbi të lehtë
që po fluturon,
i besoj vërtetë
kur Dreni e pikturon..
Në sytë e tij ninëzat
e tua po shkrihen,
e në zemër ritmet
me tuat përtërihen…
Vizatoje, ngrije n’erë
duke e mbajtur në dorë,
sille disa herë
rreth globit tokësor! /KultPlus.com
Pas ndërtimit të rrugës fshatrat që shtrihen në Lumin e Vlorës kanë nisur të hapin bujtinat e para për të pritur turistët e huaj, të cilët në këto ditë vjeshte po ngjiten në malet ende të paeksploruara të kësaj zone.
E kthyer në një prej akseve turistike më panoramike të Shqipërisë përgjatë kësaj rruge mund të arrish edhe në fshatin Bashaj të Vlorës.
Kryeministri Edi Rama ndau sot në rrjetet sociale pamje nga bujtina e parë e hapur në fshatin Bashaj, ku përditë po shtohen turistët që kanë kuriozitet për të vizituar këtë zonë gjatë stinës së vjeshtës.
“Në këta muaj të artë vjeshte, me thjeshtësinë e një shtëpie mikpritëse të kuruar me kujdes, rrethuar nga bukuritë e pangjashme të natyrës, në bujtinën e parë të fshatit Bashaj në Lumin e Vlorës, po shtohen përditë turistët e huaj që duan të njohin historinë, traditën dhe shijen autentike të produkteve e kuzhinës vendase”, theksoi Rama.
Kryeministri Rama u shpreh se “turistët për ta shijuar të plotë këtë përvojë, po gatuajnë e po shëtisin bashkë me të zotët e shtëpisë. Kujtimet që marrin me vete, prej këtyre maleve ende të paeksploruar janë unike”.
Vitet e fundit turizmi rural në fshatrat e Vlorës ka shënuar një zhvillim të menjëhershëm duke tërhequr vizitorë të pasionuar pas natyrës, historisë dhe traditave. Turistët gjatë qëndrimit të tyre vlerësojnë shijen e mirë të mikpritjes familjare, ajrin e maleve dhe kulinarinë fantastike të fshatrave pranë Lumit të Vlorës.
Rruga e Lumit të Vlorës siguron lidhjen e më shumë se 60 fshatrave të zonës, me popullsi mbi 40 mijë banorë me qytetin e Vlorës. Përveç lidhjes së fshatrave të krahinës me Vlorën, kjo rrugë lidh Vlorën me Himarën dhe krijon akses më të afërt dhe të shpejtë për Gjirokastrën e Tepelenën drejt bregdetit të jugut./atsh/KultPlus.com
Qendra Kombëtare e Kinematografisë njoftoi nisjen e xhirimeve të filmit “Ajo që mbetet” (She who remains), me regji të Kostadin Bonev.
QKK-ja është bashkëprodhuese e këtij filmi (koproduksion në pakicë), ndërkohë që shtëpitë filmike janë Trivium Film (Bulgaria) – Kostadin Bonev; Papadhimitri Film production (Albania)- Dionis Papadhimitri; L’age d’or (Italy) – Angela Prudenzi, Alfredo Fiorillo.
Filmi mbështetet mbi romanin e Rene Karabash që ka korruar sukses në Francë dhe në SHBA. Në fund të vitit 2023, përkthimi në frëngjisht i librit fitoi çmimin PEN për përkthim. Përkthimi në gjuhën angleze nga Izidora Angel fitoi çmimin Gulf Coast në Përkthim në SHBA, njofton agjencia bullgare e lajmeve BTA.
Filmi i cili është në fazën e parë të xhirimeve është financuar nga Qendra Kombëtare e Kinematografisë.
Rene Karabash është emri i artit të aktores, regjisores dhe poetes Irena Ivanova. Tema trajton një zakon të Shqipërisë së Veriut, ku gratë në familjet që jetojnë në zona të thella malore, në të cilat nuk ka trashëgimtar mashkull, betohen se nuk do të martohen kurrë dhe do të luajnë rolin e burrave. Përkthimet e romanit kanë ngjallur interes në Egjipt, Francë, Poloni, Bosnjë dhe Hercegovinë dhe Maqedoninë e Veriut dhe pritet që edhe përshtatja e tij për ekranin e madh të ngjallë interes./atsh/KultPlus.com
Janë 50 artistë, 50 vjet dhe një kapitull i ri që çelet nga galeria e famshme e artit kontemporan, Marian Goodman, në Manhatan të Nju Jorkut, në SHBA.
Në vitin 1977, kur Marian Goodman hapi galerinë e saj në West 57th Street, në Manhatan me një shfaqje të poetit belg, i kthyer në artist konceptual Marcel Broodthaers, menaxherët e aseteve nuk kishin shfaqur ende interes për botën e artit, sipas “New York Times”.
Ekspozita inauguruese e veprave të 50 artistëve gjatë gati 50 viteve, gjithashtu, e cila hapet nesër, përfshin secilin prej emrave në listën e historisë së artit të Goodman.
Por, për Goodman, paratë nuk kanë qenë kurrë gjëja kryesore.
Që prej viteve 1960, kur ajo hyri për herë të parë në botën e artit si një tregtare veprash arti, Goodman ka bashkuar dhe promovuar me mjeshtëri – evropianë të rreptë, shpesh të motivuar konceptualisht si Gerhard Richter, Broodthaers dhe Joseph Beuys.
Institucioni që ajo ndërtoi mbetet, siç thotë partneri kryesor, Philipp Kaiser, një nga “galeritë më të mëdha të vogla” – pasi i ka rezistuar zgjerimit të pamëshirshëm global – që edhe shumë nga konkurrentët e tij të mesëm e kanë konsideruar si një domosdoshmëri biznesi në vitet e fundit.
Goodman tani ka degë në Los Anxhelos dhe Paris, por u desh një kohë e gjatë që kjo të arrihej, madje edhe krijimi i një galerie brenda Manhatanit kërkoi disa vite.
Rose Lord, një partnere e “Marian Goodman Gallery” për 22 vjet, tha se gjatë dekadës së saj të parë në 57th Street – ishte diskutuar mundësia për të lëvizur diku me potencial më të lartë qarkullimi, çdo javë.
Atmosfera relativisht e jashtëzakonshme, e cila ndihet si një rikthim në kohët e vjetra të papafingove të artistëve nervoz dhe darkave të bollshme, e bën ekspozitën e re, “Your Patience Is Appreciated” sa elegjiake aq edhe festive.
Anselmo ishte një nga pak artistët e Goodman që teknikisht i përkisnin Arte Povera, lëvizjes radikale italiane që, duke filluar nga vitet 1960, përdorte mjete të çuditshme që nuk përputheshin – si një palë këpucë të vjetra në një piedestal prej druri – për t’u futur në tema të rënda si vdekshmëria, koha dhe libido.
Por, është lloji i humorit të tij sarkastik që ofron linjën kryesore për ekspozitën e re ndërsa shpaloset në tre kate, nëpër disa dhoma të përkohshme të ndërtuara për të akomoduar copa videoje.
Piktura është një plotësues i bukur i një prej veprave të shquara të galerisë, “Timekeeper Drill Core (MGG 57th Street)” nga artisti francez Pierre Huyghe.
Për ta realizuar atë, Huyghe thjesht shembi një pjesë të murit në hapësirën e sapoliruar të galerisë në 57th Street, duke zbuluar, në rrathë koncentrikë, çdo ngjyrë blu, kafe ose të bardhë që vendi ishte lyer për shfaqje – pas më shumë se 40 vjetësh.
Është një mënyrë jashtëzakonisht efikase për të nxjerrë në pah veprimin e çuditshëm të kohës, gjithmonë pranë, por i pamundur për t’u kuptuar.
Tonet janë arkeologjike, por edhe pak të mprehta, dhe pamja ngjall një ëmbëlsirë sferike.
Por, për të nënvizuar faktin se ju zbuloni një kohë të ndryshme sa herë që ndaloni për ta matur atë, Huyghe në fakt bëri dy nga këto vepra, dhe ato nuk janë identike.
Në dhomën e parë të ekspozitës, një fotografi e madhe e Tacita Dean – e një peme qershie të lulëzuar (2024) është vendosur përballë me veprën “Four Bicycles (There Is Always One Direction),” të Gabriel Orozco të viteve 1990, një grumbull pjesësh të biçikletës, që qëndron përballë dritareve.
Në Japoni, lulet e qershisë janë simbol i zhdukjes së jetës; t’i shohësh ato të fotografuara këtu në një shkallë kaq të madhe, në një mjedis kaq të përhershëm, sjell një lloj marramendjeje – që rrotat e përmbysura të Orozco e përforcojnë më tej.
Në një dhomë ku luhet filmi 35-minutësh i James Coleman “Retake With Evidence” – parë për herë të parë në 2007, është një Edipus i copëtuar nga një njeri – i realizuar nga Harvey Keitel – gjendja shpirtërore është melankolike, pasi ndodhet në dhomën më të vogël aty pranë, kushtuar të vetmes lightbox (një kuti drite) që regjisori Steve McQueen ka bërë ndonjëherë, “Lynching Tree” (2013).
Ashtu si në rastin e Arte Povera, në veprën “Your Patience Is Appreciated” ndonjëherë mund të shfaqet shumë i pasur ose shumë i zgjuar.
Ndoshta, nuk do ta vini re pa ju thënë se “Endless Love, Simone I” dhe “Endless Love, Simone II” – dy vepra mermeri të bluara si pjesë shahu me tre këmbë, gjurmojnë konturet e profilit të Nina Simone.
Por, pjesët ofrojnë një seri të tërë bisedash interesante rreth qëllimit dhe identitetit, kthesave kundrejt këndeve, madje edhe vijës së saktë ndarëse midis ngjyrës mat dhe shkëlqimit – veçanërisht krahas një zigurati metalik (kullë tempulli me shkallë piramidale) aty pranë – e realizuar nga artisti i tokës Robert Smithson.
Punimet në katin e tretë, të cilat i kushtohen dhomave të ruajtjes dhe vrojtimit privat, demonstrojnë gjënë më të rëndësishme – që një galeri bën për artistët e saj: t’i ndihmojë shikuesit t’i kuptojnë ato – duke i vënë ato në kontekst me bashkëmoshatarët me të njëjtin mendim.
“Underground V” e Sabine Moritz, ngjyrat dhe energjia e përgjithshme e së cilës të kujtojnë sfondin e “Les Demoiselles d’Avignon” të Picasso, duket si një vepër e një pikture abstrakte.
Qeramikat e bukura, botanike dhe instiktive të Edi Ramës janë pikturuar në një gamë të ndritshme ngjyrash dhe kontrastesh – përfshirë skulpturat e çelikut të Tony Cragg – janë pasqyrime argëtuese të figurës dhe gjeometrisë.
Pikturat e Frize të vitit 2002 me akrilik dhe rrëshirë “Otona” kanë bukurinë e shkëlqyeshme të ylbertë të një pellgu me benzinë.
Secila prej tyre, në një mjedis tjetër, mund të duket e parëndësishme; së bashku këto vepra janë po aq tërheqëse sa një peizazh natyror.
Gati një e katërta e artistëve ose pasurive të artistëve, që nga vitet 1980, shfaqet në galerinë e Goodman – përfshirë skulptura te realizuara nga Dan Graham (1942-2022), një provokator konceptual i njohur për pavionet e tij me pasqyrë të dyanshme.
Por, ndërsa autorë të tjerë, si Andrea Fraser, artisti i performancës, Morelos apo Strachan janë hyrje të reja – lista është bërë pak më e larmishme, pasi Goodman e ka kthyer vëmendjen në veprat e motivuara konceptualisht./ KultPlus.com
Në edicionin e 13-të të Festivalit Ndërkombëtar të Xhazit, mori pjesë edhe grupit jazz polak Unleashed Cooperation. Artistët polakë perfomuan së bashku me grupin spanjoll Eunoia, mbrëmjen e djeshme, në Universitetin e Arteve.
Shfaqjet live në Shqipëri organizohen nga Fondacioni JAZZ PO POLSKU si pjesë e projektit JAZZ PO POLSKU “Rreth botës”, në bashkëpunim me Ambasadën e Polonisë dhe Shoqërinë Shqiptare të Jazz-it.
Kuinteti Unleashed Cooperation me bazë në Poznan, përbëhet nga Krzysztof Kuśmierek – saksofon. Patryk Rynkiewicz – bori, Patryk Matwiejczuk – piano, Flavio Gullotta – kontrabas, Stanislaw Aleksandrowicz – bateri.
Projekti JAZZ PO POLSKU “Rreth botës” ka marrë formën e një turneu koncertesh ndërkombëtare dhe është i frymëzuar nga arritjet e udhëtarit polak Paweł Edmund Strzelecki, i cili ishte i pari polak që udhëtoi rreth botës me iniciativën e tij, në shekullin e 19-të.
Projekti filloi në maj të vitit të kaluar dhe deri më tani janë mbajtur më shumë se 150 aktivitete në 21 shtete, ku kanë marrë pjesë 21 grupe.
Gjatë koncerteve të tyre në Shqipëri, Unleashed Cooperation do të promovojë albumin e tij të fundit “Trust”, i cili është faza tjetër e eksplorimeve muzikore duke përfshirë improvizimin, muzikën bashkëkohore, muzikën etnike dhe xhazin./atsh/KultPlus.com
Drejtori i Përgjithshëm i Arkivave, Ardit Bido priti në një takim drejtorin e Institutit të Krimeve të Kryera gjatë Luftës në Kosovës, Atdhe Hetemin, së bashku me bashkëpunëtorët e tij, në një bashkëbisedim për tema të cilat janë me interes të dy institucioneve.
Në këtë vizitë miqësore, grupi përfaqësues i Institutit pati mundësinë të njihej me mjediset dhe proceset e punës që zhvillohen në DPA.
Miqtë nga Kosova vizituan Sallën e Studimit ku u informuan mbi mënyrën e qasjes së studiuesve në dokumentacionin arkivor si dhe hulumtimin online. Më pas vizituan dhe sektorin e Digjitalizimit, duke parë nga afër procesin e digjitalizimit dhe indeksimit të dokumenteve.
Kohë më parë, Drejtoria e Përgjithshme e Arkivave çeli disa kënde arkivore në disa komuna të Kosovës si, Prishtinë, Podujevë, Ferizaji, Istog, Vushtrri, Prizren, Rahovec e Suharekë, për të siguruar qasje të barabartë në dokumente. DPA në këtë mënyrë u mundëson studiuesve të njëjtat lehtësi hulumtimi në dokumentacionin arkivor. / KultPlus.com
Përfaqësues nga Akademia e Shkencave morën pjesë në konferencën ndërkombëtare “COBISS 2024” organizuar nga Instituti i Shkencave të Informacionit në Maribor, Slloveni.
Në këtë konferencë ishin të pranishëm më shumë se 200 pjesëmarrës, nën moton “Të punojmë së bashku për të ndërtuar besim dhe zhvillim në shkencë”.
Në konferencë referuan ekspertë të njohur kombëtarë dhe ndërkombëtarë në fushën e teknologjisë së informacionit, përfaqësues të bibliotekave të rajonit dhe më gjerë, si dhe përfaqësues të institucioneve kërkimore të Sllovenisë.
Kjo ishte konferenca e 24-të COBISS, ku referuesit adresuan çështje aktuale dhe prezantuan tema bashkëkohore lidhur me mundësinë e përdorimit të inteligjencës artificiale në platformat digjitale që përdorin bibliotekat në shërbimet e tyre ndaj përdoruesve, diskutime mbi aksesin e shërbimeve për grupet me aftësi të kufizuar, prezantimin dhe promovimin e shërbimeve të reja COBISS Ela, COBISS Lib, COBISS Cat dhe COBISS+.
Në prezantimin e këtij viti në Konferencën COBIS 2024, drejtuesja e qendrës QKPISH, Mirlona Buzo, u paraqit me punimin e saj “Krijimi i Qendrës për Koordinimin dhe Përhapjen e Informacionit Shkencor (QKPISH) – sfida dhe perspektiva”.
Të pranishmit u njohën me risitë dhe funksionet e kësaj qendre për institucionalizimin e sistemeve të informacionit COBISS.al dhe ECRIS.al, si dhe për konsolidimin e rrjetit të përbashkët të të dhënave për kërkimin shkencor dhe zgjerimin e rrjetit të bibliotekave në Shqipëri.
Qendra do të inkurajojë integrimin e përmbajtjes digjitale në faqet e internetit dhe pajisjet celulare në përshtatje me aplikacione dhe mjete te reja.
Konferenca u ofroi një mundësi pjesëmarrësve të shkëmbejnë praktika, të ekspozojnë arritjet dhe adresimin e sfidave të përbashkëta për të ardhmen./ KultPlus.com
Prej vitit 1916 e deri më 1920-ën, Korça qeverisej si Republikë Autonome dhe administrohej prej nëpunësve vendas nën mbrojtjen e autoriteteve ushtarake franceze. Administrata e re shqiptare që u vendos në krye të krahinës autonome i kushtoi kujdes të veçantë çështjeve që lidheshin me arsimin.
Kështu, më 25 tetor 1917 me vendim të qeverisë së Republikës Autonome të Korçës, u çel Liceu Francez.
Rrugëtimi i këtij institucioni të arsimit të mesëm u shoqërua me barriera të shumta që vinin si pasojë e Luftës së Parë Botërore. Megjithatë Liceu Francez i Korçës arriti të kapërcejë pengesat dhe të luajë një rol të rëndësishëm në arsmimin e të rinjve të ardhur nga mbarë vendi. Në vitin 1921 u emërtua si “Liceu Kombëtar i Korçës”. Veprimtaria e tij do të shtrihej përgjatë periudhës së parapushtimit italian, deri në vitin 1939. / KultPlus.com
Festimet për Ditën e OKB-së u zhvilluan mbremjen e djeshme tek Piramida, duke filluar me një pritje ekskluzive që mblodhi së bashku përfaqësues nga OKB Shqipëri, qeveritarë, trupi diplomatik, OJF-të, partnerët e biznesit dhe shumë të tjerë.
Në këtë aktivitet foli koordinatorja e përhershme e OKB-së, Fiona McCluney, zëvendësministrja për Evropën dhe Çështjet e Jashtme, Megi Fiono dhe zëvendësministrja e Ekonomisë, Kulturës dhe Inovacionit, Lira Pipa.
E moderuar nga delegatët rinorë të Shqipërisë në OKB, ngjarja theksoi rolin e rëndësishëm të rinisë në formësimin e të ardhmes dhe u fokusua në Paktin për të Ardhmen, i miratuar së fundmi në OKB. Ky pakt pasqyron angazhimin kolektiv të kombeve të botës për të përballuar sfidat globale dhe për të reformuar sistemet shumëpalëshe për të përmbushur kërkesat e shekullit të 21-të.
Më pas mbrëmja vijoi me një performancë artistike “Sounds of Unity” (Tinguj që Bashkojnë) të hapur për publikun, me muzikë ndërkombëtare dhe shqiptare, duke rrezatuar shpirtin përfshirës të këtij festimi./atsh/ KultPlus.com
Turistët në Francë mund të përballen me kaos pasi vendi u bë anëtari i fundit i BE-së që forcoi kontrollet kufitare të Shengenit.
Franca filloi të ndjekë hapat e gjashtë anëtarëve të tjerë të BE-së, si Gjermania, e cila vendosi kontrolle të ngjashme dhe arsyeja për to është shqetësimi për migrimet në rritje.
Qeveria franceze tha se kontrollet do të futeshin për shkak të “kërcënimeve serioze ndaj politikës publike, rendit publik dhe sigurisë së brendshme të paraqitura nga aktivitetet terroriste të nivelit të lartë”. Ata theksojnë se rregullorja e re nuk do të prekë të gjithë pasagjerët dhe se kontrollet do të bëhen në kufi.
Megjithatë, ekspertët e udhëtimit paralajmërojnë se rreth 100 milionë turistë që vizitojnë Francën çdo vit mund të përballen me vonesa të mundshme në kufi.
Kontrollet e reja kufitare do të prekin rrugët tokësore, detare dhe ajrore të Francës me gjashtë anëtarët e saj fqinjë të Shengenit. Këto janë: Belgjika, Gjermania, Italia, Luksemburgu, Spanja dhe Zvicra.
Këto kufizime të reja duhet të hyjnë në fuqi, më 1 nëntor dhe të zgjasin deri më 1 prill të vitit të ardhshëm, por ekziston mundësia e një zgjatje shtesë.
Kjo është hera e parë që Franca ka nisur kontrolle të tilla që nga pandemia Covid-19./ KultPlus.com
NATO ka thënë aktualisht në Kosovë vazhdojnë tensionet dhe situata e sigurisë është e paqëndrueshme. Ndërsa, ka theksuar se për anëtarësimin e Kosovës në NATO ose në Programin e Partneritetit për Paqe të NATO-s kërkohet konsensus nga të 32 aleatët.
“KFOR-i vazhdon të zbatojë mandatin e tij të gjatë të Kombeve të Bashkuara – bazuar në Rezolutën 1244 të Këshillit të Sigurimit të OKB-së të vitit 1999 – për të kontribuar në një mjedis të sigurt dhe të qëndrueshëm dhe në lirinë e lëvizjes për të gjithë njerëzit dhe komunitetet që jetojnë në Kosovë, në çdo kohë dhe në mënyrë të paanshme; duke vepruar si siguria e tretë në reagim, në koordinim të ngushtë me Policinë e Kosovës dhe misionin e sundimit të ligjit të BE-së (EULEX), të cilat janë përkatësisht përgjegjëset e parë dhe të dytë për sigurinë. Aktualisht vazhdojnë tensionet dhe paqëndrueshmëria, veçanërisht në veriun e Kosovës, duke kërkuar një rritje të trupave të KFOR-it që nga maji 2023. Ne inkurajojmë institucionet në Kosovë që të angazhohen në mënyrë konstruktive në Dialogun e lehtësuar nga BE-ja për të ndihmuar në konsolidimin e sigurisë në rajonin e Ballkanit Perëndimor”, thuhet në përgjigjen e NATO-s për RTV21.
NATO tutje ka thënë se vlerëson përshtypjen pozitive të popullit të Kosovës ndaj NATO-s. Megjithatë, sipas saj nuk ka pasur ndonjë zhvillim në këtë drejtim.
“NATO ka një politikë të dyerve të hapura. Por, anëtarësimi në NATO ose në Programin e Partneritetit për Paqe të NATO-s kërkon konsensus nga të 32 aleatët dhe nuk ka pasur zhvillime në këtë drejtim”.
Ndërkohë, NATO thekson se ofron mbështetje për zhvillimin e organizatave të sigurisë në Kosovë, përmes Ekipit Këshillues dhe të Ndërlidhjes së NATO-s (NALT). Kjo mbështetje përfshin ndërtimin e kapaciteteve, koordinimin e edukimit dhe trajnimit – përfshirë Forcën e Sigurisë së Kosovës – në përputhje me mandatin fillestar të FSK-së për mbrojtjen civile./ KultPlus.com
/
Zëvendëspresidentja Kamala Harris u shfaq me ish-presidentin Barack Obamën për herë të parë bashkë në skenë gjatë fushatës, duke dhënë argumente për votuesit afro-amerikanë në periferitë lindore të Atlantës, një pjesë vibrante dhe simbolike e Gjeorgjisë.
“E jona është një luftë për të ardhmen”, tha Harris në tubimin në Clarkston, shkruan The Guardian.
Ajo preku temat e strehimit, ushqimit e drogës.
“Unë vij nga klasa e mesme dhe nuk do ta harroj kurrë se nga vij”.
Harris tha se ajo beson se “kujdesi shëndetësor duhet të jetë një e drejtë dhe jo vetëm një privilegj për ata që mund ta përballojnë atë”, dhe tha se Trump do të prishë ligjin e kujdesit të përballueshëm dhe do të heqë kufirin prej 35 dollarësh për insulinën.
Kandidatja demokrate riafirmoi gjithashtu mbështetjen e saj për të drejtat e abortit, duke iu referuar vdekjes së Amber Nicole Thurman, një gruaje nga Gjeorgjia, vdekja e së cilës u zbulua kohët e fundit se ishte rezultat i ndalimit të abortit nga shteti. Harris tha: “Donald Trump ende refuzon të pranojë dhimbjen dhe vuajtjen që ka shkaktuar … grave u mohohet kujdesi gjatë abortit”.
Anketuesit dhe komentuesit kanë sugjeruar se fushata e Harris ka humbur mbështetjen mes votuesve burra afro-amerikanë. Ky pohim nuk ka shumë besim midis aktivistëve demokratë, të cilët thonë se konservatorët po ekzagjerojnë anomalitë e sondazheve për efekt politik.
“Unë nuk besoj se një numër i konsiderueshëm do të votojë për njerëz të tillë si Donald Trump”, tha Rev Raphael Ëarnock, senatori Demokratik i Gjeorgjisë, duke rrëfyer historinë e Trumpit të diskriminimit racor dhe akteve publike të fanatizmit.
Ai tha: “Ne nuk jemi monolit. Do të ketë disa, por ne e dimë se kush është Donald Trump. Ne nuk jemi të hutuar”.
Ndërkaq, Obama e drejtoi zemërimin e tij ndaj Trumpit, duke e kritikuar atë për dështimet e tij në pandemi, paaftësinë e tij të përgjithshme dhe për – sipas fjalëve të ish-shtabit ushtarak të Trump – që do të donte që oficerët e tij të përgjithshëm të ishin më shumë si ata të Hitlerit.
Sjellja e çrregullt e Trump është “bërë aq e zakonshme sa njerëzit nuk e marrin më seriozisht. Vetëm për shkak se ai sillet budalla nuk do të thotë se presidenca e tij nuk do të ishte e rrezikshme”./ KultPlus.com
Familja Rothschild (shpesh herë quhen thjesht Rothschildët) është një dinasti ndërkombëtare në sektorin bankar dhe të financave me origjinë hebreje nga Gjermania, që nisi veprimtarinë në të gjithë Evropën dhe mori titull fisnikërie nga qeveritë austriake dhe britanike.
Ngjitja e famës së familjes në skenën ndërkombëtare nisi me Mayer Amschel Rothschild (1744-1812), strategjia e të cilit për suksesin në të ardhmen ishte të ruante kontrollin e bizneseve të tyre në duart e familjes, gjë që u lejonte atyre të ruanin sa më shumë sekretin në lidhje me pasurinë e tyre si dhe arritjet në fushën e biznesit. Mayer Rothschild arriti që me sukses të ruajë pasurinë brenda familjes, përmes martesave të menduara me kujdes brenda pjesëtarëve dhe të afërmve të ngushtë të familjes.
Nathan Mayer Rothschild nisi biznesin e tij londinez, “N. M. Rothschild and Sons” në vitin 1811 në New Court, në qytetin e Londrës, biznes që vazhdon të ekzistojë në të njëjtin vend edhe sot e kësaj dite. Në vitin 1818, ai dha një hua prej 5 miliardë stërlinash për qeverinë prusiane dhe dhënia e bonove për huatë qeveritare u shndërrua në shtyllën kryesore të biznesit të tij në fushën e bankave. Ai arriti një pozicion kaq të fuqishëm në qytetin e Londrës, sa që deri në vitin 1825-1826 ishte tashmë në gjendje që t’i ofronte një sasi të mjaftueshme monedhash Bankës së Anglisë me qëllim që t’i mundësonte asaj shmangien e një krize likuiditetesh.
Plantagenetët
Në përfundimin e paqartë mes Plantagenetëve dhe Tudorëve, Plantagenetët fituan për arsye se pjesa më e madhe e zhvillimit të kulturës angleze si dhe e sistemit politik (që mbetet edhe sot e kësaj dite) e pati startin pikërisht në kohën e sundimit të tyre. Në kohën e Tudorëve, u krijua Kisha Anglikane dhe disa thonë se në kohën e tyre ka patur edhe një epokë të artë, por rëndësia e linjës së Plantagenetëve është shumë më e madhe (dhe veç të tjerash, nuk duhet harruar se edhe Henri i VIII ishte një pasardhës direkt nga nëna i familjes së Plantagenetëve). Shtëpia e Plantagenetëve ishte një Shtëpi Mbretërore e themeluar nga Henry II i Anglisë, djali i Geoffrey V i Anjousë. Një kulturë dhe art i spikatur anglez lindi dhe u zhvillua gjatë erës së Plantagenetëve, inkurajuar edhe nga disa prej monarkëve të cilët ishin përkrahësit e mëdhenj të “babait të poezisë angleze”, Geoffrey Chaucer. Stili i arkitekturës gotike ishte shumë popullor gjatë asaj kohe, me ndërtesa të tilla si Westminster Abbey dhe York Minster që u rimodeluan pikërisht sipas atij stili. Pati gjithashtu edhe zhvillime me një rëndësi jetëgjatë në sektorin social, si për shembull firmosja e Magna Cartas nga ana e Johnit I të Anglisë. Institucionet politikë, si Parlamenti i Anglisë dhe Parlamenti Model e kanë origjinën pikërisht në periudhën e Plantagenetëve, ashtu si edhe shumë institucione arsimorë, përfshirë Universitetet e Kembrixhit dhe Oksfordit.
Familja Nehru-Gandhi
Familja Nehru-Feroz Gandhi është një familje politike indiane që ka dominuar në Kongresin Kombëtar të Indisë përgjatë pjesës më të madhe të periudhës së pavarësisë së hershme të Indisë. Tre pjesëtarë të kësaj familjeje kanë qenë Kryeministra të Indisë, dy prej të cilëve (Indira dhe Rajiv Gandhi janë vrarë). Një pjesëtare e katërt e familjes, Sonia Gandhi është aktualisht Presidente e Kongresit, ndërkohë që ajo dhe djali i Rajivit, Rahul Gandhi janë pjesëtarët më të rinj të familjes që hyjnë në politikën aktive, kur ai konkuroi dhe më pas fitoi një vend në dhomën e ulët të parlamentit të Indisë në vitin 2004. Familja Nehru-Feroz Gandhi nuk ka asnjë lidhje me udhëheqësin e pavarësisë së Indisë, Mohandas Gandhi.
Familja Khan
Ghengis Khan ishte themeluesi, Khan (sundues) dhe Khagan (perandor) i Perandorisë Mongole, perandoria më e madhe e solide në historinë e njerëzimit. Ai erdhi në pushtet duke bashkuar shumë prej tribuve nomade të Azisë verilindore. Pasi themeloi perandorinë Mongole dhe u shpall “Genghis Khan”, ai filloi pushtimet mongole si dhe sulmet në zonat e Kara-Khitan Khanate, Kaukaz, Perandorinë Khvarezmid, Ksian Perëndimore dhe dinastitë Jin. Gjatë jetës së tij, perandoria mongole pushtoi një pjesë shumë të madhe të Azisë Qendrore. Përpara se Genghis Khan të vdiste, ai emëroi Ogedei Khanin si pasardhës të tij dhe e ndau perandorinë e tij në Khanates mes bijve dhe nipërve. Genghis Khan vdiq në vitin 1227 pasi mposhti Tangutsët. Khan u varros në një varr pa shenjë diku në Mongoli në një vend të panjohur. Pasardhësit e tij vazhduan pëprpjekjet për të shtrirë perandorinë mongole deri në pjesën më të madhe të Eurazisë duke pushtuar ose krijuar shtete vasalë në zonat e Kinës së sotme, Koresë, kaukazit, shteteve të Azisë Qendrore si dhe një pjesë të madhe të zonave të asaj që sot është Evropa Lindore dhe të Lindjes së Mesme.
Familjet Claudia and Julius
Këto dy familje janë bashkuar në një duke qenë se kanë qenë familjet më të rëndësishme të Romës së Lashtë dhe ato u bashkuan së bashku për të krijuar dinastinë Julio-Claudiane nga e cila kanë dalë edhe pjesa më e madhe e perandorëve më të famshëm të Romës: Kaligula, Augusti, Klaudiusi, Tiberiusi dhe Neroni. Këta pesë perandorë sunduan perandorinë romake në periudhën që nga viti 27 para Krishtit deri në vitin 68 pas Krishtit, atëherë kur i fundmi i kësaj linje, Neroni kreu vetëvrasje. Këta pesë sundimtarë u lidhën përmes martesave dhe adoptimeve. Secili prej tyre zgjeroi territorin e perandorisë romake dhe inicioi projekte masivë ndërtimi. Ata përgjithësisht duheshin nga njerëzit e zakonshëm, por kishin kundër armiqësinë e klasës së senatorëve – një ndjenjë që pasqyrohet nga historianët e lashtë. Historianët e lashtë e përshkruajnë dinastinë Julio-Claudiane si vetëzmadhuese, të marrë, perverse dhe tiranike.
Habsburgët
Shtëpia e Habsburgëve ishte një shtëpi shumë e rëndësihsme mbretërore në Evropë dhe ajo njihet më së miri si furnizuesja me Perandorët e Shenjtë Romakë të zgjedhur formalisht në periudhën mes viteve 1452 dhe 1740, si dhe sunduesit e Spanjës dhe të Perandorisë Austriake. Me origjinë nga Zvicra, dinastia mbretëroi fillimisht në Austri, të cilën e sunduan për më shumë se gjashtë shekuj, por një seri martesash dinastike sollën Burgundin, Spanjën, Boheminë, Hungarinë dhe territore të tjerë në trashëgiminë e saj. Dinastia e ka marrë emrin nga vendi i origjinës, Kështjella Habsburg që ndodhet në Kantonin zviceran të Aargaut. Motoja e dinastisë është: “Le të bëjnë luftë të tjerët, por ti, Austri e lumtur, do të martohesh”, që është edhe një tregues i talentit të Habsburgëve për të lidhur pjesëtarët e vet në martesë me shtëpi të tjera mbretërore të Evropës, me qëllimin për të bërë aleanca dhe trashëguar territore. Perandoresha Maria Tereza njihet mbi të gjithë në këtë drejtim dhe ndonjëherë ajo quhet edhe si “Nënëgjyshja e Evropës”.
Familja Ptolemaike
Dinastia Ptolemaike ishte një familje mbretërore nga zona e Maqedonisë në Greqi që sundoi Perandorinë Ptolemaike në Egjipt për afro 300 vjet, nga viti 305 para Krishtit deri në vitin 30 para Krishtit. Ptolemi, njëri prej shtatë truprojave që shërbyen si gjeneralë dhe zëvendës të Aleksandrit të Madh të Maqedonisë, u emërua satrap i Egjiptit pas vdekjes së Aleksandrit në vitin 323 para Krishtit. Në vitin 305 para Krishtit, ai u vetëshpall Mbreti Ptolemi I, më vonë i njohur si “Soter” (shpëtimtar). Shumë shpejt, egjiptianët pranuan familjen Ptolemaike si pasardhës të faraonëve të Egjiptit të pavarur. Fami;lje ptolemaike e sundoi Egjiptin deri kur ndodhi pushtimi romak në vitin 30 para Krishtit. Pjesëtarja më e famshme e kësaj linje ishte mbretëresha e fundit, Kleopatra VII, e njohur më së miri për rolin e saj gjatë betejavce politike romake ndërmjet Jul Cezarit dhe Pompeit, dhe më vonë ndërmjet Oktavianit dhe mark Antonit. Vetëvrasja e saj pas pushtimit prej romës shënoi edhe fundin e sundimit ptolemaik në Egjipt.
Familja Medici
Familja Medici ishte një familje e fuqishme dhe me shumë influencë në Firence në periudhën nga shekulli 13-tw deri në shekullin 17-tw. Nga kjo familje dolën tre Papë (Leo X, Klement VII dhe Leo XI), shumë sundimtarë të Firences (më i spikaturi ishte Lorenco i Mrekullueshmi, një prej përkrahësve dhe sponsorizuesve të disa prej veprave më të famshme të artit të Rilindjes) si dhe më vonë pjesëtarë të shumë prej familjeve mbretërore angleze dhe franceze. Ashtu si shumë familje të tjera zotërinjsh, ata dominuan qeverisjen e qytetit të tyre. Ishin në gjendje të vendosnin Firencen nën pushtetin e familjes së tyre, duke krijuar një ambient në të cilin lulëzuan arti dhe humanizmi. Ata u bënë udhëheqës të rrugës drejt Rilindjes së Italisë së bashku me shumë familje të tjera të mëdha zotërinjsh në Itali, si familjet Visconti dhe Sforza në Milano, familjen Este në Ferrara dhe Familjen Gonzaga në Mantua. Banka Medici ishte një prej institucioneve financiarë më të suksesshme dhe më të respektuara në Evropë. Sipas disa përllogaritjeve, familja Medici ka qenë për një periudhë kohe familja më e pasur e Evropës. Duke u nisur nga kjo bazë, ata fituan pushtet politik fillimisht në Firence dhe më pas më gjerësisht në Itali dhe në Evropë./ KultPlus.com
Nazmie Hoxha lindi më 25 tetor 1952 në Gjonaj të Hasit të Prizrenit dhe vdiq më 5 maj 2007 në Prishtinë.
Nazmie Hoxha ishte këngëtare e popullarizuar e muzikës popullore shqiptare në vitet 1970-2000. Si fëmijë i pëlqente interpretimi dhe me hyrjen në shkollën e mjekësisë, si pjesë e aktiviteteve të lira fillon ta realizojë edhe dëshirën fëminore për të interpretuar. Aty futet në Shoqërinë Kulturo Artistike të qytetit dhe fillon karrierën e saj. Me këngën “Ylli i bardhë, djalë i dashur”, Nazmia paraqitet para publikut në një koncert në Prishtinë.
Nga këtu, muzikantët e kohës e shihnin si këngëtare me perspektiv dhe më këtë i hapen dyer e inxhizimit të këngëve të saja në RTP. Këngët e para të transmetuara në mjetet mediatike pos këngës së përmendur ishin dhe “Qetësia e lartë mbretëron mbi ne”, “Sa më shpejt ma vure këmbën”. Me kalimin kohës bënë inxhizimin e këngëve edhe me shoqëri të tjera artistike në Kosovë si b.f. me shoqërinë “Emin Duraku” të Zhurit, “Kastrioti” të Ferizajit por edhe si soliste e RTP-së. Nga viti 1972 është si pjesëmarrëse e rregullt e festivaleve të organizuara në nivel të Kosovës. Po ashtu Nazmia merr pjesë në shfaqjet e ndryshme të organizuara jashtë vendit nga shoqatat e ndryshme kulturore të Kosovës.
Ndër këngët më të njohur të saj kanë qenë Si dukat i vogel je dhe Oj zogo dhe disa të tjera. Nazmia vdiq më 5 maj 2007 në orën 19, ajo u varros në Prishtinë. /KultPlus.com
Sot shënohet 143 vjetori i lindjes së piktorit Pablo Picasso.
Pablo Picasso u lind më 25 tetor 1881 në Málaga të Spanjës. Ai ishte piktor, skulptor, punues qeramike, projektues grafik, poet dhe dramaturg, publicist dhe kumtues. Kudo la gjurmë me sprova t’kurajshme dhe ndryshesa çapërluese e transformuese. Me ç’nuk i mbushi ai të 91 vitet e moshës, deri më 8 prill 1973 kur u shua.
Rreth 15.000 piktura, vizatime, grafika, plastika dhe qeramika, dëshmojnë jo dhe aq volumin e tij të jashtëzakonshëm, se sa vlerat shumëdimensionale, me të cilat ai promovoi emrin dhe veprën e tij, duke qëmtuar kështu për të vendosur majën më të lartë. “Kur isha fëmijë, dëshiroja të pikturoja si të rriturit. Tani kur jam rritur, e madje, edhe moshuar, dëshiroj të pikturoj si fëmijë”, – është kjo perifrazë shkëputur nga ligjërimet e piktorit të madh, dhe njëherazi, një nga filozofitë e krijimit dhe përjetimit.
Në punën e tij, çdo gjë përqendrohej te ndjeshmëria, te dëshira, forca dhe hapësira, që i veshi këtij dimensioni prej nga erdhi kumtimi krijues. Qëllimi i Pablo Picassos nuk ishte të argumentonte koherencën, por që të arrinte të ndiente nivelin më të lartë të ndjeshmërisë, forcën e shprehisë dhe formën e çartun të artikulimit. /KultPlus.com
Rifat Kukaj lindi më 25 tetor 1939 në Tërstenik të Drenicës, studioi në Normalen e Prishtinës.
Rifat Kukaj ishte prozator, poet, dramaturg, përkthyes dhe skenarist i letërsisë për fëmijë dhe të rritur. Shkrimtari Kukaj po ashtu ka udhëhequr programet për fëmijë të Radio Prishtinës dhe ka redaktuar librat për fëmijë të Shtëpisë Botuese “Rilindja”.
Përktheu letërsi për fëmijë nga autor slloven, kroat, serb, e hungarez por edhe botoi shkrime vetanake në shumë nga këto gjuhë. Emrin e tij e mbajnë rreth 100 vëllime librash dhe 30 radio-drama.
Kontribuoi në afirmimin e krijimtarisë letrare sidomos asaj për fëmijë në rrjedhat ndërkombëtare dhe se ndihmoi autorë të shumtë të rinj.
Rifat Kukaj, vdiq më 11 shtator 2005./ KultPlus.com
Poezi nga Aleksandër Pushkin
Përse moj hënë argjendore,
ti larg nga retë pa pushim,
përmbi kanatet e dritores,
vërshon të mekurin shkëlqim?
Sa herë që më shfaqesh ti,
në shpirt më zgjohen shqetësime,
dhe brenga plot me dhembshuri,
dëshirë plot me flakërime.
Oh, ikni, ikni o kujtime!
o dashuri fatkeqe fli!
O, le të mos më shfaqet më,
të perdja e errët në dritore,
nën dritën tënde argjendore,
fytyr’ e dashur si gjithnjë,
fytyr’ e ëmbël engjëllore
e vashës që s’do ta shoh më.
O ëmbëlsi e dashurisë,
plot ledhatime, plot me gaz,
plot me shkëlqim të lumturisë,
a mund të kthehesh rishmez pas?
I shpejtë porsi një vegim,
me ndritë ti në fluturim;
U zhdukën hijet krejt papritur,
se erdh agimi menjëherë,
dhe ti moj hën’e ndritur
në qiell u mbyte atëherë!
Agimi dritën pse shpërndau?
Nga vash’ e shtrenjtë pse me ndau?/KultPlus.com
Poezi e shkruar nga Pier Paolo Pasolini.
Është e vështirë të thuash me fjalët e një biri,
atij të cilit në zemër fare pak i ngjasoj.
Ti je e vetmja në botë që din, për zemrën time,
atë që ish ngahera, përpara secilës tjetër dashuri.
Prandaj duhet të t’them çfarë është e tmerrshme të njohësh:
është brënda hirësisë tënde që lind pikëllimi im.
Je e pa-ndërrueshme, prandaj është e dënuar
me vetmi jeta që më ke dhuruar.
Dhe s’dua të jem vetëm. Kam një uri të pasosur
dashurie, të dashurive prej trupave të pashpirt.
Ngaqë shpirti është në ty, je ti, por ti
je nëna ime dhe dashuria jote është skllavëria ime:
kam kaluar një fëmijëri skllav i kësaj ndjenje të madhe
e pa-shpëtueshme, të një detyrimi të pasosur.
Ishte e vetmja mënyrë për të ndjerë jetën,
e vetmja ngjyrë, e vetmja formë: tani ka mbaruar.
Mbijetojmë: dhe është çrregullsia
e një jete të rilindur jashtë arsyes. /KultPlus.com
Stacion – Qendra për Art Bashkëkohor Prishtinë më 1 nëntor hap ekspozitën e Çmimit “Artistët e së nesërmes” 2024 me artistët Mimoza Sahiti, Luiza Thaqi dhe Dion Zeqiri.
Tre finalistët e Çmimit Artistët e së nesërmes 2024 Mimoza Sahiti, Luiza Thaqi dhe Dion Zeqiri në punën e tyre ofrojnë provokime të guximshme dhe të nevojshme që flasin për kompleksitetin tonë të përbashkët.
Çmimi Artistët e së nesërmes është një shpërblim dhe njohje prestigjioze e krijuar për artistët pamor nën moshën 35 vjeç. Çmimi u ofron atyre mundësinë për të krijuar vepra të reja përmes një procesi të përkushtuar prodhimi dhe zhvillimi, me punën e tyre duke u vlerësuar nga një juri e pavarur.
Juria e Çmimit Artistët e së nesërmes 2024 ka në përbërje Julieta Aranda, artiste, bashkëthemeluese dhe redaktore e e-flux, Berlin, Miljana Dunđerin, artiste, drejtoreshë e qendrës private kulturore “Akvarijus”, Mitrovicë Veriore, Dr Vjollca Krasniqi, sociologe, profesore e asociuar në Fakultetin Filozofik të Universitetit të Prishtinës, Alper Turan, kurator dhe shkrimtar, me seli në Nju Jork dhe Stamboll, dhe Lulzim Zeqiri, artist, që punon dhe vepron ndërmjet Kosovës dhe Austrisë.
Tre artistët e nominuar bashkëpunojnë ngushtë me ekipin kuratorial në Stacion – Qendra për Art Bashkëkohor në Prishtinë dhe marrin pjesë në ekspozitën vjetore që prezanton finalistët e çmimit Artistët e së nesërmes. Për më tepër, ata do të kenë mundësinë të udhëtojnë në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, ku do të përjetojnë skenën e gjallë të artit në Nju Jork gjatë një qëndrimi artistik dy mujor.
Çmimi Artistët e së nesërmes është një çmim i spikatur, i pavarur, i organizuar në bashkëpunim me Residency Unlimited në Nju Jork dhe i mbështetur nga The Trust for Mutual Understanding në Nju Jork.
Adresa: Klubi i Boksit, Mark Isaku 8, 10000 Prishtinë, Republika e Kosovës./express/KultPlus.com
Në kushtet e emergjencës Drejtoria Rajonale e Trashëgimisë Kulturore (DRTK) Gjirokastër ka filluar punën për restaurimin e çatisë së banesës “Karaulli” në qendrën historike të qytetit.
DRTK bën të ditur se çatia e kësaj banese ka pasur probleme serioze me një pjesë të konsiderueshme të saj dhe rrezikonte nga degradimi i mëtejshëm.
Dëmtimet që ky objekt ka pasur ishin komplekse, duke filluar nga trarë dhe mahi të thyer, petavër të kalbur dhe spreth të dëmtuar.
Punimet restauruese DRTK-ja po i kryen në bashkëpunim me pronarët e objektit, që mundësuan ndërhyrjen e menjëhershme në banesën “Karaulli”./atsh/KultPlus.com
“Turi i Kullave’’, vjen për herë të parë si një model inovativ për të eksploruar atraksionet shqiptare në kullat e gurta të veriut të vendit tonë.
Kryeministri Edi Rama ndau sot foto nga ky tur, ku çdo turisti do t’i jepet mundësia për të njohur nga afër mënyrën e jetesës tradicionale shqiptare, edhe si një ftesë mirëseardhjeje në ato vatra nga merr kuptimin mikpritja si virtyt përmes shprehjes “Shtëpia e shqiptarit është e Zotit dhe e mikut”.
Në vazhdën e modelit pilot “Turet Agroturistike”, produkti i tretë turistik, “Turi i Kullave”, bashkoi operatorë turistikë, bashkëpunëtorë dhe dashamirës të traditës, arkitekturës dhe historisë në një udhëtim të shkurtër, por mbresëlënës, në disa prej kullave që janë pjesë e këtij turi.
Dyert e kullave u hapën me bujari për të ofruar gatimet tradicionale të zonës së Matit dhe Bulqizës, të cilat u pasuan me këngë, valle dhe histori të trashëguara brez pas brezi.
Ndër disa kulla, pjesë të turit, pjesëmarrësit vizituan “Kullën e Barçit”, “Bujtinën Çeliku”, “Kullën e Shaban Zajmit”, “Kullën e Moçme” dhe “Kullën Hupi”.
“Turi i Kullave” vjen si një ide inovative e mbështetur nga GIZ Albania, për të përjetuar Shqipërinë nga një kënd i paeksploruar më parë./atsh/KultPlus.com
Muzeu “Besa”, me projektin nga Oppenheim Architecture, është vlerësuar me çmimin prestigjioz “Honour Award of Excellence” nga Instituti Amerikan i Arkitetktëve (AIA) në Miami.
Lajmin e bëri të ditur, ministri i Ekonomisë, Kulturës dhe Inovacionit, Blendi Gonxhja teksa ndau në rrjete sociale, pamje nga Muzeu “Besa”.
“Vlerësimi me çmimin prestigjoz e vendos Muzeun “Besa”, në radhët e klasifikimeve më të larta në botën e arkitekturës”, tha ministri.
Oppenheim Architecture janë kujdesur që në çdo element të dizenjuar të pasqyrohet “Besa” në vetvete dhe traditat e vyera të transmetuara brez pas brezi, duke u ofruar të gjithëve një pasqyrë të artë të shqiptarisë.
Muzeu do të jetë një destinacion i ri në qytet për të gjithë ata që duan të njihen me faqen e lavdishme të historisë së shqiptarëve në mbrojtjen e hebrejve gjatë Luftës së Dytë Botërore.
Ai do të ngrihet në godinën e njohur si “Shtëpia e Libohovitëve”, Monument Kulture i Kategorisë I, që ndodhet në krah të Kalasë së Tiranës dhe Sarajeve të Toptanëve./atsh/KultPlus.com
Në ambientet e shtëpisë së Kadaresë në Tiranë, u promovua romani “Balada” i autorit Adrian Lesenciuc i cili qe i pranishëm bashkë me studiuesin Luan Topçiu, botuesin rumun Virgil Onița dhe të tjerë personalitete shqiptare e rumune, mes të cilëve zëvendëskryetari i Akademisë së Shkencave të Shqipërisë, akademik Vasil S. Tole, deputeti i Parlamentit të Rumanisë, z. Bogdan-Alin Stoica si dhe kryetari i ALAR Dr. Radu-Cosmin Săvulescu.
Ky roman i kushtohet tërësisht një figure shumë të rëndësishme dhe të dashur për shqiptarët, kompozitorit të himnit tonë kombëtar, Cipirian Porumbescut. Ai botohet në kuadër të një bashkëpunimi mes shtëpisë botuese “Onufri” dhe Lidhjes së Shqiptarëve të Rumanisë (ALAR).
Autori i romanit tha ndër të tjera se ndihej i nderuar për praninë e tij në Shqipëri dhe për faktin që ky roman e gjeti udhën e vet drejt lexuesit shqiptar. Po ashtu, rëndësia e ardhjes në shqip të këtij romani u veçua edhe nga Akademiku Tole që e quajti një ngjarje me rëndësi të veçantë.
Nga nesër, libri do të gjendet në të gjitha libraritë si dhe, patjetër, në Panairin e Librit të Tiranës që mbahet nga data 13-17 nëntor./atsh/KultPlus.com
Në kuadër të projektit “Lufta kundër trafikimit të jashtëligjshëm të pasurive kulturore në Ballkanin Perëndimor” nisi seminari 5-ditor për ngritjen e kapaciteteve për kategori të ndryshme të partnerëve kryesorë institucionalë në Shqipëri.
Projekti financohet nga Komisioni Evropian (DG NEAR/DG EAC) dhe i zbatuar nga UNESCO përmes Zyrës Rajonale të UNESCO-s për Shkencë dhe Kulturë në Evropë (Venecia) dhe Antenës së saj në Sarajevë.
Projekti ka si objektiv kryesor të nxisë bashkëpunimin rajonal, pajtimin dhe marrëdhëniet e mira fqinjësore përmes trashëgimisë dhe kulturës, si parakushte thelbësore për përparimin në rrugën evropiane, dhe veçanërisht nxitjen e përafrimit të kuadrit ligjor kombëtar me atë të BE-së.
Në veçanti, projekti synon të promovojë dialogun, respektin e ndërsjellë, besimin dhe mirëkuptimin ndërkulturor midis komuniteteve, duke kontribuar në një mjedis të favorshëm për pajtimin, stabilitetin dhe zhvillimin e qëndrueshëm./atsh/KultPlus.com