Poezi nga Ismail Kadare

Edhe kur kujtesa ime e lodhur,

Ashtu si ato tramvajet e pasmesnatës

Vetëm në stacionet kryesore do të ndalojë,

Unë ty s’do të harroj.

Do të kujtoj

Mbrëmjen e heshtur, të pafund të syve të tu,

Dënesën e mbytur, rrëzuar mbi supin tim

Si një dëborë të pashkundshme.

Ndarja erdhi,

Po iki larg prej teje.

Asgjë e jashtëzakonshme,

Veç ndonjë natë

Gishtat e dikujt do pleksen në flokët e tu

Me të largëtit gishtat e mi, me kilometra të gjatë./KultPlus.com