Poezi nga Sibel Halimi

Liria është ngre zvarrë
E as vetmia më nuk e
shpëton

Në anën e padukshme
qytete që zbrazen
e shtëpitë nuk e strehojnë më
njeriun

Ikje për diku
Pëshpëritet shpesh
Vrasja e kohës është kuptimi
Mbijetesë

Fytyra që transformohen
Për shpirtin që braktiset
e paketohet si mall
as nuk shitet e as nuk blihet

Toka sunduar nga mërzia
përbiron vrerin
njeriu vjellë mbi njeriun
Paqja reminishencë

 …Vetëm liria e shpëton njeriun/KultPlus.com