Astronomët zbulojnë për herë të parë një yll me ‘dy fytyra’

Astronomët kanë zbuluar për herë të pare, një yll xhuxh të bardhë të rrallë, i cili ka “dy fytyra”.

Xhuxhët e bardhë janë mbetje të djegura të yjeve të vdekur. Dielli ynë do të bëhet një xhuxh i bardhë në rreth 5 miliardë vjet pasi të kthehet në një yll gjigant të kuq, të shpërthejë materialin e tij të jashtëm dhe, me vetëm bërthamën e mbetur, do të tkurret në një mbetje verbuese të nxehtë të bardhë.

Xhuxhi i bardhë i sapo zbuluar ka dy anë, njëra prej hidrogjeni dhe tjetra prej heliumi. Studiuesit e kanë quajtur yllin Janus, sipas perëndisë romake të tranzicionit, i cili ka dy fytyra.

“Sipërfaqja e xhuxhit të bardhë ndryshon plotësisht nga njëra anë në tjetrën,” tha në një deklaratë autorja kryesore e studimit, Ilaria Caiazzo, një bashkëpunëtore e studimeve postdoktorale në astronomi në Institutin e Teknologjisë në Kaliforni. “Kur u tregoj vëzhgimet njerëzve, ata të gjithë habiten.”

Ndikimi i fortë gravitacional gjatë vdekjes së një ylli do të thotë që elementët e rëndë të mbetur lëvizin drejt qendrës, ndërsa elementët më të lehtë si hidrogjeni ose heliumi ngrihen në shtresën e sipërme. Duke pasur parasysh se xhuxhët e bardhë kanë atmosferë hidrogjeni temperature e tyre është shumë e lartë. Ndërsa yjet ftohen me kalimin e kohës, ato priren të kenë atmosferë helium.

Por xhuxhët e bardhë tipikë nuk e kanë njërën anë të yllit me një elementi, dhe tjetrën të dominuar nga një tjetër.

Mbetja e pazakontë yjore u zbulua për herë të parë nga objekti kalimtar Zwicky, i vendosur në Observatorin Palomar të Caltech. Caiazzo përdori instrumentin, i cili skanon qiejt çdo natë, për një studim të fundit të xhuxhëve të bardhë shumë të magnetizuar kur u shfaq një objekt që ndryshonte me shpejtësi në shkëlqim.

Vëzhgimet vijuese u kryen nga Caiazzo dhe ekipi i saj duke përdorur instrumentin CHIMERA të Palomar, HiPERCAM i vendosur në Gran Telescopio Canarias në Ishujt Kanarie të Spanjës dhe Observatori WM Keck në Maunakea në Hawaii.

Të tre observatorët treguan se Janusi rrotullohej rreth boshtit të tij çdo 15 minuta – dhe shfaqte natyrën dhe përbërjen e dyfishtë të yllit. Astronomët përdorën një spektrometër për të ndarë dritën e xhuxhit të bardhë në gjatësi vale të ndryshme, gjë që zbuloi hidrogjenin në njërën anë dhe heliumin në anën tjetër.

Ylli ka një temperaturë përvëluese prej 34,726 gradë Celsius, të cilën studiuesit e përcaktuan me ndihmën e Observatorit Neil Gehrels Swift.

Si formoi Janus dy fytyra

Studiuesit nuk janë plotësisht të sigurt pse ylli ka dy anë krejtësisht të ndryshme. Është e mundur që Janus po përjeton një formë të rrallë evolucioni.

“Jo të gjithë, por disa xhuxha të bardhë kalojnë nga të qenit të mbizotëruar nga hidrogjeni në helium në sipërfaqen e tyre,” tha Caiazzo.

Ndërsa xhuxhi i bardhë ftohet me kalimin e kohës, materialet më të rënda dhe më të lehta mund të përzihen së bashku. Gjatë këtij tranzicioni, është e mundur që hidrogjeni të hollohet në brendësi, duke lejuar që heliumi të bëhet elementi dominues.

Nëse kjo ndodh në Janus, njëra anë e yllit po evoluon përpara anës tjetër.

“Fushat magnetike rreth trupave kozmikë priren të jenë asimetrike, ose më të forta nga njëra anë,” tha Caiazzo. “Fushat magnetike mund të parandalojnë përzierjen e materialeve. Pra, nëse fusha magnetike është më e fortë në njërën anë, atëherë ajo anë do të kishte më pak përzierje dhe kështu më shumë hidrogjen.”

Një mundësi tjetër është që fushat magnetike të ndryshojnë presionin dhe densitetin e këtyre gazeve atmosferike në Janus.

“Fushat magnetike mund të çojnë në presione më të ulëta të gazit në atmosferë dhe kjo mund të lejojë që një ‘oqean’ hidrogjeni të formohet aty ku fushat magnetike janë më të forta,” tha bashkëautori i studimit James Fuller, profesor i astrofizikës teorike në Caltech.

Ekipi do të vazhdojë kërkimin për më shumë xhuxha të bardhë si Janus duke përdorur Zwicky Transient Facility sepse instrumenti është “shumë i mirë në gjetjen e objekteve të çuditshme”, tha Caiazzo./KultPlus.com

Astronomët ngrenë alarmin: Yjet po zhduken me shpejtësi

Astronomët paralajmërojnë se yjet po zhduken nga qielli para syve tanë.

Një studim i ri tregon se qielli po bëhet deri në 10 për qind më i ndritshëm çdo vit. Për shkak të kësaj, një numër i madh i yjeve që dikur ishin të dukshëm tani janë të fshehur.

Ndotja nga drita që zvogëlon dukshmërinë e yjeve po rritet shumë më shpejt nga sa prisnin shkencëtarët, edhe përkundër përpjekjeve për ta kufizuar atë. Ndotja nga drita mund të ketë pasoja drastike, jo vetëm për dukshmërinë e qiellit të natës, por edhe për mjedisin, me ndikime negative në sistemet biologjike të kafshëve dhe njerëzve.

Studimi analizoi më shumë se 50 mijë vëzhgime nga shkencëtarët në mbarë botën, të marra midis viteve 2011 dhe 2022. Qëllimi i studimit ishte të kuptonte plotësisht shkallën e problemit të “shkëlqimit të qiellit”, ose dritës difuze të qiellit gjatë natës që ndodh për shkak të njeriut që shkakton ndotje, shkruan independent.

Deri më tani, ndryshimet në shkëlqimin e qiellit janë dokumentuar dobët, sepse nuk ka asnjë mënyrë për të mbledhur informacione nga e gjithë bota. Për ta zgjidhur këtë, shkencëtarët përdorën informacionin e shkarkuar nga një aplikacion që gjen informacione nga pjesë të ndryshme të botës dhe i mbledh ato.

Ky informacion mund të përdoret për të mbledhur të dhëna më “shumë se sa syri i lirë”, e cila mat ndriçimin minimal që duhet të ketë një objekt në qiell për t’u parë. Ndërsa qielli i natës shkëlqen nga ndotja, këto objekte duhet të bëhen më të ndritshme për t’u parë.

Matjet tregojnë se shkëlqimi i qiellit rritet me 9.6 për qind çdo vit. Vlerësimet e mëparshme të mbledhura nga satelitët sugjeruan se shkëlqimi po rritet me vetëm 2 për qind në baza vjetore.

Në përfundimin e tyre, studiuesit theksojnë rëndësinë e shkencëtarëve qytetarë në sigurimin e të dhënave. Ata gjithashtu u bëjnë thirrje politikëbërësve që të përdorin siç duhet të dhënat e publikuara, duke vënë në dukje se përpjekjet ekzistuese për të kufizuar problemin e ndotjes nga drita nuk e kanë parandaluar përkeqësimin e problemit./ KultPlus.com

Imazhi i veçantë i Mjegullnajës së largët të Konit mahnit astronomët

Ky imazh i mahnitshëm i mjegullnajës në kufijtë e thellë të hapësirës ka habitur astronomët. Imazhi i Mjegullnajës së Konit u publikua nga Observatori Jugor Evropian (ESO).

Fotoja është marrë nga Teleskopi i Madh i ESO-s për të festuar 60-vjetorin e tij.

Mjegullnaja e konit është pjesë e një kompleksi më të madh 2500 vite dritë larg. Njihet si NGC 2264 në yjësinë Monoceros (Njëbrirëshi).

Kjo mjegullnajë e veçantë duket ndryshe nga disa që mund të keni parë. Nuk shkëlqen me ngjyra nga gazi ndëryjor, por përkundrazi përbëhet nga pluhur i trashë që thith dritën e dukshme.

 “Pamja e saj si shtyllë është një shembull i përsosur i formave që mund të zhvillohen në retë gjigante të gazit molekular të ftohtë dhe pluhurit, të njohura për krijimin e yjeve të rinj”, tha ESO në një mbishkrim që shoqëron foton. /tvklan.al/ KultPlus.com

Astronomët përdorin inteligjencën artificiale për të zbuluar formën e vërtetë të universit

Universi vjen si një entitet i gjerë dhe i pamatshëm, thellësitë e të cilit janë të padukshme për tokësorët. 

Por, në ndjekje të thjeshtimit të gjithçkaje që na rrethon, shkencëtarët kanë bërë hapa të mëdhenj në kuptimin e hapësirës që banojmë. Tani, astronomët japonezë kanë zhvilluar një teknikë mahnitëse për të matur universin, transmeton KultPlus.

Duke përdorur inteligjencën artificiale, shkencëtarët ishin në gjendje të hiqnin zhurmën në të dhënat astronomike që shkaktohet nga ndryshime të rastësishme në format e galaktikave.

Çfarë bënë shkencëtarët?

Shkencëtarët përdorën simulime të super kompjuterit dhe testuan të dhëna të mëdha  përpara se të kryenin të njëjtën gjë në të dhënat reale nga hapësira.  Pas provave të gjera, shkencëtarët përdorën mjetin mbi të dhënat e marra nga Teleskopi Subaru i Japonisë. 

Për habinë e tyre, funksionoi! Rezultatet që pasuan mbetën kryesisht të sinkronizuara me modelet e pranuara aktualisht të universit.  Nëse përdoret në një shkallë më të madhe, mjeti mund të ndihmojë shkencëtarët të analizojnë të dhëna shtrirë nga sondazhet astronomike.

Metodat aktuale nuk mund të shpëtojnë në mënyrë efektive nga zhurma që përshkon të gjitha të dhënat nga hapësira.  Për të shmangur ndërhyrjet nga të dhënat e zhurmës, ekipi përdori super kompjuterin më të përparuar të astronomisë në botë të quajtur “ATERUI II”.  Duke përdorur të dhëna reale nga Teleskopi Subaru, ata gjeneruan 25,000 katalogë tallash të galaktikave.

Çfarë po shkakton shtrembërimin e të dhënave?

Të gjitha të dhënat nga hapësira mund të shtrembërohen nga graviteti i asaj që është në plan të parë duke eklipsuar sfondin e saj. Kjo quhet lente gravitacionale.  Matjet e lenteve të tilla përdoren për të kuptuar më mirë universin. Në thelb, një galaktikë e drejtpërdrejtë e dukshme për ne mund të jetë duke manipuluar të dhëna rreth asaj që qëndron pas saj.

Por është e vështirë të dallosh galaktikat me pamje të çuditshme nga ato shtrembëruese që manipulojnë të dhënat. Quhet “zhurmë në formë” dhe rregullisht pengon në kuptimin e universit.

Bazuar në këto kuptime, shkencëtarët shtuan zhurmë në grupet e të dhënave artificiale dhe trajnuan UA për të rikuperuar të dhënat e lenteve.  Ai ishte në gjendje të nxjerrë në pah detaje të mëparshme të pa vëzhgueshme nga këto të dhëna.

Duke u mbështetur në këtë, shkencëtarët përdorën modelin AI në botën reale, duke mbuluar 21 gradë katrore të qiellit. Ata zbuluan se detajet e regjistruara në lidhje me planin e parë ishin në të vërtetë në përputhje me njohuritë ekzistuese rreth kozmosit. / KultPlus.com