Ka një pjerrësi të caktuar drite

Poezi nga Emily Dickinson

Ka një pjerrësi të caktuar drite,
pasditeve të dimrit –
që të ndrydh si pesh’
e muzikës në katedrale –

Një plagë qiellore na shpërfaqet pa hasur vraga,
por me një ndyshim nga
brënda, të domethënieve –

Askush nuk mund t’ja u mësojë atë – të tjerëve –
është vula e dëshpërimit –
si një pikëllim perandorak
i dërguar prej ajrit.

Kur vjen; peizazhi dëgjon –
hijet – mbajnë frymën –
kur ikën, është si distanca
në aspektin e vdekjes –

Përktheu: Herman Çuka / KultPlus.com

AMHERST, MA – SEPTEMBER 4: A daguerrotype of Emily Dickinson at age 16, is displayed at the Emily Dickinson Museum in Amherst, Wednesday, Sept. 4, 2013. (Photo by Wendy Maeda/The Boston Globe via Getty Images)

Pas dhimbjes së madhe

Poezi nga Emily Dickinson
Shqipëroi: Natasha Lushaj

Pas dhimbjes së madhe, vjen e kotësisë ndjenja
nervat ruajnë etiketën, si varret;
zemra e palëvizshme pyet: kush, unë vuaja?
Kur? Dje, pardje apo shekuj më parë?
Këmbët, mekanikisht, vijnë vërdallë
si të ishin prej druri
prej dheu, prej ajri, ose s’di ç’tjetër
por sigurisht të rritura veçmas prej teje,
një kënaqësi kuarci, gur i fortë.
Është çasti i plumbtë,
i vetmi i kujtueshëm, nëse i mbijeton;
përreth mban mend njerëz si prej bore.
Të ther i ftohti, pastaj shtangesh habie,
pastaj e lë të ndodhë.

AMHERST, MA – SEPTEMBER 4: A daguerrotype of Emily Dickinson at age 16, is displayed at the Emily Dickinson Museum in Amherst, Wednesday, Sept. 4, 2013. (Photo by Wendy Maeda/The Boston Globe via Getty Images)