Edhe dashuria mund të vdesë

Poezi nga Federico García Lorca 

Sa të rënda janë ditët.
Në asnjë zjarr nuk mund të ngrohem,
nuk më qesh asnjë diell
çdo gjë është bosh

çdo gjë është e akullt e pa mëshirë
madje edhe të shtrenjtt yje të qarta
më shikojnë pa ngushëllim,
qysh kur kam kuptuar në zemrën time,
që edhe dashuria mund të vdesë. / KultPlus.com

Ëndërr

Poezi nga Federico García Lorca

Zemra ime çlodhet ndanë burimit të cemtë
(Mbuloje me fijet e tua,
Merimangë e harresës.)

Uji i pëshpëriste ulët një kantilenë të ëmbël
(Mbuloje me fijet e tua
Merimangë e harresës.)

Zemra ime që u zgjua, pikëllimet e saj ia rrëfeu
(Fshihe mirëbesimin e saj,
Merimangë e heshtjes.)

Ja, zemra ime po rrëshqet në burimin e cemtë
(O duar të bardha, të largëta
Mbajeni ujin e lehtë.)

Dhe, duke kënduar me gaz, uji e tërheq
(O duar të bardha, të largëta,
Uji mbeti i shkretë!)/KultPlus.com

Nëse duart e mia do të këputnin gjethet

Poezi nga FEDERICO GARCÍA LORCA

Unë shqiptoj emrin tënd
netëve të errëta,
kur yjet vijnë të pinë
në burimin e hënës,
kur degëve të fshehta
dremitin gjethnajat.
E unë ndihem si një zgavër
tingujsh pasioni dhe muzike.
Sahat i çmendur që këndon
orët e vdekura që kanë ikur.

Unë shqiptoj emrin tënd
këtë natë të errët pus,
dhe emri yt më tingëllon
më i largët se asnjëherë.
Më i largët se të gjithë yjet,
më i përvajshëm se shiu i butë.

A do të të dua përsëri,
siç të desha dikur?
O zemër, sa paske gabuar!
Nëse mjegulla davaritet,
ç’pasion tjetër më pret?
A do të jetë i butë e i kulluar?
Ah, sikur gishtat e mi, o hënë,
të këputnin dot gjethet e tua!

(Përktheu nga spanjishtja Bajram Karabolli)