Etiketë: Llora

Fragment poezie nga Ismail Kadare

Llora

-II-

Tani shiu godet me shkelma qelqeve.
Atje qielli i zi si negativi i një shkretëtire.
Llora,
Më ka marrë malli,
Mall bojë hiri.
Tani nata si një mbulesë vigane
Qëndisur me drita anëve
Karfosur me paralele dhe meridianë
Nga lindja në perëndim,
Na mbulon e shqetësuar.
Ne shtrihemi nën të,
Si në ethe zbulohemi
Të ndarë,
Të largët,
Të vetmuar.

Pati net,
I qullur nga stuhia jote,
Heshtja pranë teje dhe pasionit të marrë,
Mbërthyer mbi krahët dhe këmbët e tua
Si mbi një kryq të madh
Të bardhë.

Në fillim e mora kaq lehtë.
Madje s’thosha as fjalën “dashuri”.
S’e dija se dhjetë vjet më i ri se Krishti
Do të kryqëzohesha mbi ty./KultPlus.com

Pjesë e shkruar nga Arbër Zaimi.

sot lexova

një letër që një i burgosur

ia dërgonte një ish-të burgosuri

dhe një miliard të lirëve të tjerë

sot

lexova hipokrizinë në sytë e tu

që janë sytë e mi, që janë sytë e tu

sot lexova

natën, edhe hënën e lexova teksa pinte alkoolin

e mbramë të parafilisë

sende, objekte, shtëpi në lagje të mbështjella

me celofan, a me gardhe, ku nuk mbërrijnë dot të pafatët

por lexova

se rrezet e diellit do të shkojnë dhe aty

edhe nata

n’agim do të vdesë përdhunshëm, me zorrë që i dalin prej fyti

sot lexova

që ti, që unë dua

edhe ti, që unë dua

një ditë

ndërsa rreze perëndimi do të mbrujnë atmosferën

do të dilni prej burgjesh e do të shijoni

të lirë, veç erën

dhe ëndrrën që lind prej të qenit aty

në qytetin kaq kurvë që mashtron edhe vlerën

dhe shtiret e shtiret

drejt fundit tek priret

…

qytet i mallkuar, qytet bërë llom

qytet që prej meje prodhon veç aromë

të mashtrimit të ri, që rishtaz nxjerr vromë

që rishtaz gënjen e që rishtaz harron

dhimbjen që kumbon thellë brenda në bosh,

të përditshmen dhimbje që vdiret në hon,

të përditshmen dhimbje që alkooli e tret,

dhe dhimbjen që zgjedhtas ti nuk e shikon…

[…]