Nga Raymond Carver
Sot në mëngjes u zgjova me shi
mbi qelq. Dhe kuptova
se prej kohësh tashmë
kam zgjedhur të kalburën kur
mund të bëja tjetërsoj. A përndryshe,
thjesht më të lehtën e mundshme.
Përballë të virtytshmes. Apo të zorshmes.
Mendime të këtilla më vijnë
kur kaloj ditë me radhë në vetmi.
Si tani. Orë që shpenzoj
në shoqëri të vetes gojëkyçur.
Orë e orë të tëra
njësoj si një dhomë e vogël.
Me veç një rrip tapeti ku mund të ecësh./ KultPlus.com
‘Të paktën’ nga Raymond Carver
Dua të zgjohem herët edhe një mëngjes tjetër,
para se të lindë dielli. Para zogjëve, madje.
Dua të shpëlaj fytyrën me ujë të ftohtë
dhe të ulem në tavolinën e punës
kur dita të zbardhë dhe tymi
nis të dalë nga oxhakët
e shtëpive të tjera.
Dua të shoh dallgët të plasen
mbi këtë plazh shkëmbor, jo thjesht t’i dëgjoj
tek plasen siç bëj unë natën në gjumë.
Dua të shoh sërish anijet
të kalojnë përmes Ngushticës, si vijnë nga
çdo vend i botës që laget me det –
transportues të vjetër mallrash që mezi lëvizin,
si dhe lundrues të rinj dhe të shpejtë
me ngjyra të llojllojshme nën diell
që çajnë ujërat teksa kalojnë.
Dua t’i mbaj nën vëzhgim.
Edhe varkën e vogël që brazdon
ujin mes anijeve
si kapitenerinë e portit pranë farit.
Dua të shoh ta zbresin dikë nga anija
dhe të hipin dikë tjetër mbi kuvertë.
Dua ta shpenzoj ditën duke parë gjithë këto të ndodhin
dhe të nxjerr përfundimet e mia.
S’më pëlqen të dukem i pangopur – më takon
të jem mirënjohës për sa kam.
Por dua të zgjohem herët edhe një mëngjes tjetër, të paktën.
E të shkoj tek cepi im me një filxhan kafe dhe te pres.
Veç të pres, që të shoh se ç’do të ndodhë.
Përktheu: Edon Qesari / KultPlus.com
Nga Raymond Carver
Tani që do rrish larg pesë ditë,
do tymos gjithë cigaret që m’i do qejfi,
aty ku ma do qejfi. Do gatuaj biskota dhe do i ha
me reçel e proshutë të dhjamosur. Do ngarritem. Do ia bëj
qejfin vetes. Do shëtis në plazh nëse do ma ketë
ënda. Fillikat, nëse do ma ketë ënda, e
duke menduar për kohën kur isha i ri. Pastaj
për njerëzit që më deshën tej mase.
Dhe sa i desha unë më shumë se të tjerët.
Përveç dikujt. Po them se do bëj gjithçka
që ma do qejfi sakaq që je larg!
Ama veç diçka nuk do bëj.
Nuk do fle pa ty në shtratin tonë të përbashkët.
Jo. Nuk më pëlqen ta bëj.
Do fle aty ku dreqin të ma ketë ënda –
atje ku fle më mirë kur ti je larg
dhe ku s’mund të të shtrëngoj siç bëj unë:
mbi divanin e shembur të dhomës sime të punës.
Përktheu: Edon Qesari / KultPlus.com
