Zbulimet e lashta njerëzore që dominuan gjatë këtij viti

Historia njerëzore nga vijmë dhe si evoluam mori një kapitull të ri në 2021.

Falë gjetjeve të reja fosile dhe analizës së ADN-së së lashtë të ruajtur në dhëmbë, kocka dhe papastërti të shpellave, shkencëtarët kanë zbuluar zbulime befasuese rreth paraardhësve tanë Homo sapien dhe njerëzve të tjerë që kanë ekzistuar më parë  dhe në disa raste, përkrah nesh.

Këtu janë gjashtë nga zbulimet më novator të këtij viti në parahistorinë njerëzore që po i japin formë pemës familjare në mënyra magjepsëse dhe të papritura.

Amerikanët e parë

Gjurmët e bëra në tokë me baltë në buzë të një ligatine, në atë që tani është Neë Mexico, duken sikur mund të ishin bërë dje.

Por, zbulimi se gjurmët u shtypën në tokë midis 21 mijë dhe 23 mijë vjet më parë ka shtyrë në mënyrë dramatike historinë e njerëzve në Amerikë, kontinenti i fundit që u vendos nga njerëzit.

Deri kohët e fundit, mendimi i përhapur ishte se njerëzit erdhën në Amerikën e Veriut nga Azia.

Gjurmët, që mendohet se janë bërë nga fëmijët, janë bërë në një kohë kur shumë shkencëtarë mendojnë se shtresa masive mbyllën kalimin e njerëzve në Amerikën e Veriut, duke treguar se njerëzit ishin atje edhe më herët.

Njeri dragua

Njeriu i dragoit është shtesa më e fundit në pemën familjare njerëzore.

I përshkruar si zbulimi më i rëndësishëm fosil në 50 vjet, i cili ishte fshehur në fund të një pusi në Kinën verilindore për më shumë se 80 vjet, mund të përfaqësojë një lloj njeriu krejtësisht të ri.

Kafka e ruajtur mirë, e gjetur në qytetin kinez të Harbinit, sipas analizave gjeokimike është midis 138 mijë dhe 309 mijë vjet.

Ai kombinon tipare primitive, të tilla si hunda e gjerë dhe vetulla e ulët dhe truri, me ato që janë më të ngjashme me Homo sapiens, duke përfshirë mollëzat e sheshta dhe delikate.

Studiuesit e quajtën hominin e ri Homo longi, i cili rrjedh nga Heilongjiang, ose lumi i Dragoit të Zi, provinca ku u gjet kraniumi.

Papastërtia e shpellës

Për shekuj me radhë, arkeologët kanë kërkuar në shpella për dhëmbë, eshtra dhe mjete me shpresën për të mbledhur së bashku se si kanë jetuar paraardhësit tanë dhe si dukeshin ata.

Tani, teknikat e reja për të kapur ADN-në e ruajtur në sedimentin e shpellës po i lejojnë shkencëtarët të mësojnë për të afërmit tanë të hershëm pa pasur nevojë të gjejnë fosile, por vetëm nga papastërtitë nga shpellat ku ishin ata.

Në vitin 2021, ADN-ja bërthamore e njeriut, e cila përmban informacion më të detajuar se ADN-ja mitokondriale, u grumbullua nga papastërtitë e shpellave për herë të parë, duke zbuluar detaje rreth jetës së Neandertalëve.

Teknika të ngjashme po hedhin dritë mbi kafshët e zhdukura si mamuthët e leshtë. Revista Science e quajti atë një nga zbulimet e tyre të vitit 2021.

Moda më e hershme

Dëshmitë arkeologjike thonë se paraardhësit tanë të Epokës së Gurit mbanin të veshura rroba më të holla.

Leshi, lëkura dhe materialet e tjera organike në përgjithësi nuk ruhen, veçanërisht përtej 100 mijë viteve më parë.

Megjithatë, studiuesit thonë se 62 vegla kockash të përdorura për të përpunuar dhe lëmuar lëkurat e kafshëve të gjetura në një shpellë në Marok mund të jenë disa nga provat më të hershme përfaqësuese të veshjeve në të dhënat arkeologjike.

Mjetet janë midis 90 mijë dhe 120 mijë vjet të vjetra dhe janë përdorur për të punuar lëkurën, veçanërisht për të hequr indin lidhës.

Mjete të ngjashme kockash përdoren ende nga disa punëtorë lëkure sot.

Truri i Neandertalit

Organoidet e trurit të madhësisë së Neandertalit duken shumë ndryshe nga organoidet moderne të trurit të njeriut.

Lënda e trurit nuk ruhet mirë në të dhënat fosile, duke e bërë të pamundur të dihet se si truri i njeriut modern ndryshon nga paraardhësit tanë të zhdukur prej kohësh, Neandertalët.

Nga kafkat e fosilizuara ne e dimë se truri i tyre ishte i madh, pak më i madh se i yni, në fakt, por ata na tregojnë pak për neurologjinë dhe zhvillimin e tyre.

Shkencëtarët nga Universiteti i Kalifornisë San Diego dolën me një mënyrë emocionuese për të filluar t’i përgjigjen kësaj pyetjeje.

Ata kanë krijuar njolla të gjeneve të indit të trurit. / KultPlus.com

Arkeologët gjejnë shkopin në formë gjarpri 4 mijë e 400 vjet të vjetër

Arkeologët nga Universiteti i Turkut, në bashkëpunim me Agjencinë e Trashëgimisë Finlandeze, si dhe kërkues nga Universiteti i Helsinkit kanë zbuluar një “shkop” të drunjtë nga koha e gurit e që ka formën e një gjarpri.

Zbulimi është bërë në vendin parahistorik Järvensuo 1, një mjedis i moçëm moçalor në brigjet e liqenit Rautajarvi në jugperëndim të Finlandës. Järvensuo 1 qe zbuluar rastësisht gjatë gërmimeve për kanale në vitet ‘50, dhe prej atëherë u është nënshtruar hulumtimeve të vazhdueshme.

Për shkak të kushteve anaerobike të dheut, studimet e mëparshme kanë zbuluar artefakte prej druri të ruajtura në mënyrë të përkryer, që përfshijnë edhe një si lugë druri me një dorëz që i ngjan kokës së ariut.

“Shkopi” i fundit është gjysmë metër i gjatë, dhe është formësuar si një gjarpër rrëshqanor me kokë, që mund të jetë përdorur nga shamanët në kohën e gurit për qëllime ritualistike.

Arkeologët vënë re që zbulimi është krejt i ndryshëm prej çfarëdo artefakti të drunjtë nga Evropa neolitike e Veriut, ani pse gjarpërinjtë ndonjëherë janë paraqitur në piktografet e artit shkëmbor nga ajo që njihet si “Pit-Comb Ware Culture”, ku mbaheshin nga figura në formë njerëzore.

Antti Lahelma nga Universiteti i Helsinkit ka thënë: “Duket se ka njëfarë lidhjeje mes gjarpërinjve dhe njerëzve, që të sjellë në mendje shamanizmin verior të periudhës historike, ku gjarpërinjtë kishin rol të posaçëm si kafshë shpirt-ndihmuese për shamanin”.

Artefakte të ndryshme prej druri janë zbuluar së fundmi gjatë kërkimeve, përfshirë enë prej druri për kuzhinë, mbetje strukturore, si dhe copëza të shumta të pajimeve për peshkim.

Satu Koivisto, kërkuesja kryesore nga Universiteti i Turkut në gërmimet në Järvensuo, ka thënë: “Gjetjet e mirëruajtura nga moçalishtet ndihmojnë të kuptuarit tonë për popujt e lashtë dhe mjedisin ku ata kryenin veprime të zakonshme e të shenjta”.

Kërkuesit theksojnë se Järvensuo 1 është nën rrezik, teksa punimet për drenazhim dhe ndryshimet mjedisore të shkaktuara nga ndryshimi i klimës po i vënë vendin dhe arkeologjinë në rrezik. “Shenjat e shkatërrimit të shkaktuara nga drenazhimi ekstensiv janë tashmë të qarta në vend, dhe thesaret e tij organike nuk janë më të sigurta”, ka shtuar Koivisto. /heritagedaily.com/ KultPlus.com