Si sot, më 17 shkurt 2008 është shpallur Pavarësia e Kosovës. Ky ishte kurorëzimi i një rrugëtimi të dhimbshëm lotësh e gjaku për popullin kosovar.
Për vite me radhë, deri në qershor të vitit 1999, shqiptarët vuajtën pasojat e spastrimit etnik nga ushtria e Millosheviçit. Pas përfundimit të luftës dhe vendosjes së trupave ndërkombëtare në Kosovë, në nëntor 2005 nisi zyrtarisht procesi për statusin përfundimtar.
Prej 13 qershorit të vitit 1999, kur forcat serbe u detyruan të largoheshin nga Kosova, ky vend administrohej nga misioni i Organizatës së Kombeve të Bashkuara UNMIK dhe institucionet demokratike të Kosovës: Kuvendi, Presidenti dhe qeveria. Edhe pse Serbia nuk kishte kontroll mbi Kosovën, në rezolutën 12 44 të Këshillit të Sigurimit, disa herë përmendej se Kosova është protektorat i OKB-së, por juridikisht pjesë e Republikës Federale të Jugosllavisë.
Më 2 shkurt 2007 i dërguari special për statusin e Kosovës, Martti Ahtisaari, dorëzoi propozimin e tij në Prishtinë dhe Beograd, për pavarësinë e kushtëzuar të Kosovës, hap që çoi drejt krijimit të shtetit të pavarur. Pasi u mbajtën disa raunde bisedimesh, Kosova shpalli pavarësinë më 17 shkurt 2008./ KultPlus.com
“Conclave” fitoi titullin e filmit më të mirë në Çmimet e Filmit të Akademisë Britanike EE në Royal Festival Hall në Londër të dielën – duke shtuar kthesën më të fundit në një sezon kaotik çmimesh në të cilin asnjë film nuk ka dominuar ceremonitë kryesore.
Filmi, në të cili luan Ralph Fiennes dhe i drejtuar nga Edward Berger është një thriller rreth zgjedhjes së një Pape të ri.
U morën katër çmime të dielën në ekuivalentin britanik të Oscars, të njohur zakonisht si BAFTA, megjithëse, përveç filmit më të mirë, të gjitha ishin në kategori të vogla: montimi më i mirë, skenari më i mirë i përshtatur dhe filmi i jashtëzakonshëm britanik. /the new york times/ KultPlus.com
Në kuadër të festivalit të poezisë ‘Republika’, fotografi Fahredin Spahija ka hapur ekspozitën e tij personale të titulluar “Homazh”. Kjo ekspozitë u mbajt në ambientet e Shtëpisë së Evropës në Prishtinë dhe iu dedikua 17 personaliteteve të shquara, të cilët edhe pse nuk jetojnë më, lanë gjurmë të pashlyeshme në kulturën shqiptare, shkruan KultPlus.
Përmes fotografisë, Spahija ka sjellë një reflektim të thellë mbi trashëgiminë artistike dhe kulturore të këtyre personaliteteve, duke ofruar një nderim të veçantë për kontributin e tyre të jashtëzakonshëm.
Publiku, i cili i kishte zënë çdo cep të kësaj galerie, patën mundësinë të përjetojnë një përmbledhje vizuale të jetës dhe veprës së figurave të rëndësishme të kulturës shqiptare si një homazh për veprimtarinë e tyre.
Në mesin e personaliteteve të përfshira në këtë ekspozitë ishin figura të shquara si kompozitori dhe instrumentalisti popullor Shaqir Hoti, shkrimtari dhe poeti Musa Ramadani, piktorët Omer Kaleshi, Sali Shijaku, Nusret SalihaMixhiqi, Ymer Shaqiri dhe Ibrahim Kodra, si dhe fotografi dhe historiani i fotografisë Piro Naçe. Po ashtu, u përkujtuan edhe këngëtarja dhe gazetarja Violeta Rexhepagiqi, aktori i teatrit dhe filmit Mirush Kabashi, regjisori, aktori dhe këngëtari Muharrem Qena, aktori Rikard Ljarja dhe etnomuzikologu, kompozitori dhe shkrimtari, Ramadan Sokoli.
Me rastin e hapjes së ekspozitës ‘Homazh’, për KultPlus foli vetë fotografi Fahredin Spahija, i cili u shpreh se kjo ekspozitë vjen më shumë si një falënderim për veprimtarinë e këtyre figurave të rëndësishme të artit shqiptar.
“Ekspozita është pjesë e festivalit ‘Republika’. Me organizatoren e festivalit, Vlora Ademi, u pajtuam që të hapim një ekspozitë si pjesë e këtij festivali. Më pas, u dakorduam edhe për numrin e fotografive dhe vendosëm të jetë pikërisht 17 sepse lidhet me 17-vjetorin e Pavarësisë së Kosovës dhe numrin 17 si datë e kësaj feste. Këtë ekspozitë doja ta realizoja edhe si një falënderim për kontributin e tyre”, u shpreh Spahija.
Edhe pse numrin i personaliteteve që i ka Spahija në fototekën e tij, është i madh, ai shpjegon se ndonëse përzgjedhja ishte e vështirë, ai zgjodhi pikërisht ata që kishte lidhje më të veçantë me ta.
“Në këtë rast ne e kishim numrin e kufizuar të fotografive që do t’i ekspozonim, pra unë duhet të zgjidhja 17 prej tyre. E në një situatë të tillë, njeriu lufton me vetveten sa i përket përzgjedhjes dhe në fund fiton emocioni që të ka ofruar ai person”, përfundoi Spahija
I pranishëm në këtë ekspozitë ishte edhe shkrimtari Primo Shllaku, i cili u shpreh se këto figura vijnë përpara syve të publikut si një përqendrim vlere që vetëm një ekspozitë mund t’i bëjë të gjithë bashkë.
“Ky album me fotografi personalitetesh të shkrepura prej fotografit të mirënjohur, Fahredin Spahija na vjen si një surprizë e re. Të gjithë pothuajse burra, të gjithë të moshuar, të gjithë në kapërcyell të të 70-tave, të gjithë artistë, të gjithë të kaluar në amshim. Së bashku me këto premisa, ata na kalojnë para syve në një intervistë ‘sloë-motion’ me ngarkesën e tyre të konsumimit jetësor, pothuajse gati si enë të zbrazëta, nëpër të cilat kanë kaluar, janë shtruar, janë konsumuar gjellë të çmueshme që tashti janë diku tjetër. Ndërsa tani ato, këto enë pra, qëndrojnë të fiksara brenda një solemniteti tashmë të shkrepura prej syrit të fotografit”, tha shkrimtari Shllaku./KultPlus.com
Me rastin e 17-vjetorit të Pavarësisë së Kosovës, Presidenti i Italisë, Sergio Mattarella, i ka dërguar një mesazh urimi presidentes së Kosovës, Vjosa Osmani Sadriu, duke shprehur përkushtimin e Italisë për marrëdhëniet ndërmjet dy vendeve dhe mbështetjen për stabilitetin dhe integrimin evropian të Kosovës.
Në komunikatën për media thuhet se në mesazhin e tij, Mattarella ka theksuar se të dy shtetet kanë fuqizuar miqësinë vazhdimisht gjatë viteve, falë edhe kontributit të palëkundur të Italisë për stabilitetin dhe sigurinë e Kosovës.
“Republika e Italisë mbetet një partner i përkushtuar i Kosovës, duke mbështetur përparimin e saj drejt integrimit euroatlantik dhe fuqizimin e demokracisë dhe stabilitetit në rajon”, thuhet në urimin e presidentit Mattarella.
Ujërat e kristalta dhe plazhet e arta të Shqipërisë i kanë dhënë asaj titullin “Maldivet e Evropës”, shkruan Esther Marshall në të përditshmen britanike “MailOnline”.
“Vendi i bukur mesdhetar po shndërrohet shpejt në një nga destinacionet kryesore turistike të Evropës – pasi numri i vizitorëve ndërkombëtarë është rritur me 56% midis 2019 dhe 2023″, sipas Organizatës Botërore të Turizmit e Kombeve të Bashkuara.
Por për disa, vendi ballkanik apelon për një qëndrim më të gjatë sesa vetëm për pushime.
Kostoja e ulët e jetesës po e bën atë një opsion gjithnjë e më tërheqës për pensionistët britanikë.
“Shqipëria nuk është ende në radarin kryesor për shumë njerëz, por duhet të jetë. Është një vend i bukur – me një vijë bregdetare që rivalizon vendpushimet e Italisë ose Kroacisë. Dhe kur bëhet fjalë për koston e jetesës është e jashtëzakonshme”, tha për “MailOnline” Jennifer Stevens, redaktore ekzekutive në “International Living”.
Revista “International Living” ofron informacione rreth udhëtimit global, jetesës, daljes në pension, investimit dhe pasurive të paluajtshme.
“Ajo që shumë qytetarë të huaj mund të gjejnë këtu – është se ndërthurja e përballueshmërisë, motit të mirë dhe cilësisë së jetës në përgjithësi, dhe normave jashtëzakonisht të ulëta të taksave. Kjo tërheq me shumë emigrantët në përgjithësi”, tha Sara Alimehmeti, redaktore në “Magic Towns”, revista e këshillave të ekspertëve dhe njohurive lokale.
“Dhe muajt e fundit, kryesisht për qytetarët britanikë – frika e tyre lidhet me rritjen e taksave në BM”, shtoi ajo.
Për pensionistët britanikë të tunduar për t’iu bashkuar vendit, në udhëzuesin tonë renditen vendet më të mira për të jetuar në Shqipëri, si të merrni një vizë, kostot e strehimit dhe se si funksionon sistemi i kujdesit shëndetësor…
Vizat dhe përfitimet tatimore
“Pensionistët britanikë mund të aplikojnë për ‘opsionin e dedikuar të vizave të daljes në pension të Shqipërisë për qytetarët jo anetarë të BE/ZEE”, tha William Cooper, drejtor marketingu në kompaninë britanike të Sigurimeve Shëndetësore “William Russell”.
“Hapat fillestarë të aplikimit përfshijnë marrjen e një vize ‘D’, e cila lejon një qëndrim të zgjatur ndërkohë që aplikimi juaj për qëndrim është duke u përpunuar”, tha ai.
“Më pas, ju mund të aplikoni për leje qëndrimi përmes portalit e-Albania. Për ta bërë këtë, zakonisht duhet të përfshini vërtetimin e akomodimit, dëshminë e mjeteve tuaja të mjaftueshme financiare dhe mbulimin e sigurimit shëndetësor”, tha ai.
“Për të siguruar vizën, pensionistët do të duhet të tregojnë se kanë të ardhura të rregullta mujore nga pensioni prej të paktën 120,000 lekësh shqiptare (1,011 £/1,271 dollarë)”, tha William.
Për sa i përket përfitimeve tatimore, ekspertët e “Magic Towns” shpjegojnë se për pensionistët e huaj në Shqipëri, të ardhurat nga pensionet, përfshirë pensionet shtetërore, private dhe të huaja, janë zakonisht pa taksa.
Politika dhe kultura
Shqipëria ishte nën sundimin e një diktature komuniste nga viti 1946 deri në fillim të viteve 1990. Në atë kohë ajo ishte e mbyllur dhe e njohur si “Koreja e Veriut e Evropës”.
Gjërat kanë ndryshuar shumë që atëherë – dhe Shqipëria tani është një demokraci parlamentare – me një president si kreu i shtetit dhe një kryeministër në krye të qeverisë.
Kryeministër aktual është Edi Rama, i cili është në këtë rol që nga viti 2013.
Shqipëria është një vend laik pa fe zyrtare, por në regjistrimin e vitit 2023 të kryer nga Instituti i Statistikave, 53% e popullsisë identifikohen si myslimanë, 16% si të krishterë, 17% si jofetarë dhe 16% si të padeklaruar.
“Shqipëria vuan nga keqperceptimet e vjetruara. Njerëzit dëgjojnë “Shqipëri” dhe mendojnë – “A nuk ishte një vend komunist – a është akoma?”, tha Jennifer nga “International Living”.
“Megjithatë, Shqipëria ka qenë një shtet demokratik që nga fillimi i viteve ’90. Është një vend miqësor për të vizituar – ku mund të shijoni një cilësi të lartë jetese për një çmim relativisht të ulët”, tha ajo.
“Vendi ka numrin më të lartë të kafeneve për frymë në botë”, tha Sara nga “Magic Towns”.
Aeroporti i Tiranës ofron fluturime direkte për/nga aeroportet e Londrës, Luton dhe Stansted, si dhe drejt Birminghamit dhe Mançesterit.
Strehimi dhe ku të jetoni
Ekspertët në “Magic Towns” thonë se tregu i pronave në Shqipëri ofron një gamë të larmishme opsionesh – nga komplekset e apartamenteve luksoze deri te shtëpitë e stilit otoman italian.
Ata thonë se Tirana – kryeqyteti – dhe dy pika bregdetare – Vlora dhe Saranda – janë opsione të shkëlqyera për pensionistët.
Tirana
“Si kryeqytet, Tirana ka infrastrukturën më të mirë, shumë investime dhe mundësitë më të shumta të kujdesit shëndetësor dhe arsimit. Do të thosha se është një zgjedhje e shkëlqyer për pensionistët që gëzojnë një mënyrë jetese aktive – me shumë kafene, restorante, bare dhe ngjarje kulturore”, tha Sara nga “Magic Tows”.
Kostoja: Një apartament me një dhomë gjumi kushton rreth 400-700 euro në muaj në qendër të qytetit, ndërsa jashtë qendrës është afërsisht 250-500 euro.
Çmimet e pronave variojnë nga 1500-3000 euro për metër katror.
Vlora
“Vlora është një qytet bregdetar përgjatë Rivierës së famshme Shqiptare dhe destinacioni i përsosur për pensionistët që duan të jetojnë buzë detit. Ka një komunitet emigrantësh në rritje, një lungomare (shëtitore bregdetare) dhe akses të lehtë në disa nga plazhet më të bukura të Shqipërisë”, tha Sara nga “Magic Towns”.
“Është më e qetë se Tirana, ka gjithçka që ju nevojitet, duke përfshirë një qendër urbane. Në verë bëhet më e gjallë pasi mbushet me turistë të huaj dhe vendas”, shtoi ajo.
Kostoja: Çmimet ndryshojnë në bazë të afërsisë me detin, por pronat buzë detit mund të arrijnë 1200-2500 euro për metër katror. Qiraja është përgjithësisht 20-30% më e ulët se Tirana.
Saranda
“Saranda është më e ngrohta nga të treja këto qytete dhe prej kohësh është e preferuara e pensionistëve”, shpjegon Sara.
“Ekziston një ndjesi e ngjashme me Vlorën, me pamje të mrekullueshme bregdetare dhe atmosferë të këndshme të një qyteti bregdetar”, shtoi ajo.
Kostoja: Çmimet ndryshojnë në bazë të afërsisë me detin, por pronat buzë detit mund të arrijnë 1200-2500 euro për metër katror. Qiraja është zakonisht 20-30% më e ulët se Tirana.
Kostoja e jetesës
Sipas “Numbeo”, kostoja mesatare e jetesës në Shqipëri është 50% më e ulët se në BM, ndërsa qiraja është rreth 70% më e ulët.
Kostoja e jetesës është gjithashtu 11% më e ulët në Spanjë, një destinacion popullor për pensionistët britanikë.
Sara shpjegon se një vakt në një restorant të nivelit të mesëm mund të kushtojë 8-15 euro për person, ndërsa kafeja zakonisht është rreth 1 euro.
Ajo shtoi se një çift mund të shpenzojë lehtësisht 250-400 euro në muaj – për produkte ushqimore, në varësi të stilit të jetesës, ndërsa energjia elektrike, uji dhe interneti zakonisht kushtojnë rreth 100 euro në muaj.
Kujdesi shëndetësor
“Shqipëria operon një sistem shëndetësor universal të financuar nga kontributet e detyrueshme dhe vullnetare, të plotësuara nga buxheti i shtetit”, tha William nga kompania “William Russell”.
“Kujdesi privat shëndetësor ka pasur rritje të konsiderueshme dhe objektet zakonisht sigurojnë një standard më të lartë kujdesi”, tha ai.
“Ne ramë në dashuri me njerëzit dhe bukurinë e vendit”
Banorët miqësorë dhe të përzemërt të Shqipërisë janë një nga arsyet që Deborah dhe James Riley, të dy në të 70-at, po shijojnë pensionin në një fshat jashtë qytetit port të Durrësit.
Ata u zhvendosën në Shqipëri nga Bloomington, Indiana, në vitin 2020.
“Sapo erdhëm këtu, gjetëm një ngrohtësi, dashuri dhe miqësi. Ne thjesht ramë në dashuri me njerëzit dhe bukurinë e vendit”, tha Deborah.
“Njerëzit këtu janë shumë mikpritës krahasuar me vende të tjera”, tha James.
Çifti shpjegoi se ata shpenzonin deri në 6,67 euro në ditë për ushqim, i cili përfshin ushqim për katër kafshët e tyre shtëpiake dhe kafshët e tjera në lagje.
“Të gjithë kanë shumë fruta dhe perime që rriten në oborret e tyre, dhe kështu çdo gjë është e freskët në dyqanet e vogla ku ne shkojmë të blejmë”, tha Deborah.
“Shqipëria është një nga vendet më të bukura që mund të keni parë ndonjëherë”, shtoi James. /atsh/ KultPlus.com
Presidentja e Republikës së Kosovës, Vjosa Osmani ka pranuar një urim për 17 vjetorin e Pavarësisë së Kosovës nga Presidenti i Republikës Federale të Gjermanisë, Frank-Walter Steinmeier.
Në urim, Presidenti Steinmeier ka riafirmuar mbështetjen e Gjermanisë për pavarësinë dhe rrugën evropiane të Kosovës, duke rikujtuar se shteti i tij në shkurt 2008, ishte ndër vendet e para që njohu shtetin e Kosovës.
“Gjatë këtyre viteve, kemi thelluar vazhdimisht bashkëpunimin tonë, qoftë në politikat e sigurisë, në reformat për përafrimin me BE-në apo në fushën e politikave të klimës dhe energjisë”, thuhet në urimin e Presidentit Steinmeier.
Më tej, Steinmeier ka potencuar se në çështjet e politikës së jashtme, Kosova është pozicionuar qartësisht në përputhje me politikën e jashtme dhe të sigurisë së Bashkimit Evropian, veçanërisht në mbështetjen e Ukrainës kundër agresionit të Rusisë, në shkelje të të drejtës ndërkombëtare.
“Gjermania mbështet në mënyrë të pandryshuar njohjen ndërkombëtare të Kosovës dhe dëshiron që ajo të bëhet anëtare e Bashkimit Evropian..”, thuhet në urim.
Në fund të urimit të tij, Presidenti Steinmeier ka theksuar se Gjermania mbetet një mbështetëse e fuqishme e Kosovës, duke përkrahur stabilitetin, zhvillimin dhe integrimin evropian./ KultPlus.com
Andrey Arsen’evič Tarkovsky (1932 – 1986) ka qenë regjisor, skenarist dhe shkrimtar rus. Filmat e tij më të famshëm janë ‘Stalker’, ‘Solaris’, ‘Pasqyra’ dhe ‘Andrey Rublev’ dhe konsiderohen si disa nga kryeveprat e historisë së kinemasë.
7 shtator
Si do të jenë fëmijët tonë? Bukur fort varet nga ne. Por edhe nga ata vetë po aq. Ajo që duhet të jetë e gjallë te ta është rropatja për liri. Kjo varet nga ne. Njerëzit që janë lindur në skllavëri e kanë të vështirë ta humbasin zakonin.
Nga njëra anë do të ishte mirë nëse gjenerata e ardhshme do të mund të shijonte një masë të caktuar të paqes; nga ana tjetër paqja mund të jetë diçka e rrezikshme. Filistinzmi dhe e gjithë ajo që është borgjezi e vogël te ne anon fuqishëm kah paqja. Çkado që të ndodhë, nuk duhet të rrëshqasin në një letargji shpirtërore.
Gjërat më të rëndësishme që duhet të përçohen te fëmijët janë virtyti dhe ndjenja e nderit.
Çkado që të ndodhë, duhet ta marrë me vete The Bright Day. Kjo është pjesë e së njëjtës punë. Detyrë.
Sa e tmerrshme dhe e pështirë është të ndihesh të mos i detyrohesh askujt për asgjë. Ngase ky s’mund të jetë kurrë rasti. Është një pikëpamje që mund të adoptohet vetëm pas një përpjekjeje të madhe; duke i mbyllur sytë.
Ka një mori njerëzish të tillë këtyre ditëve. Mendoj se kam parë përmes Arturo M.; një njeri njëmend i lig. Deri aty sa në të vërtetë ia nxjerr vetes të fshehtat; përulja e mbrame.
Lenya Kozlov dhe unë po punojmë me juxtapozicionet. Po shkon ngadalë. Duam të flasim për gjithçka dhe të flasim përnjëmend. Por ca çështje janë tabu dhe në një mënyrë ose tjetër do të largohen. Thjesht duhet të shkojmë pas teorisë.
Mendoj vazhdimisht rreth The Bright Day. Mund të bëj një film të mirë. Në të vërtetë do të jetë një rasti i filmit të bërë në tërësinë e tij sipas përvojës personale. Për këtë arsye, jam i bindur, do të jetë i rëndësishëm për ata që do ta shohin.
Veç sikur ta kisha përfunduar Solarisin, dhe ende as që ka filluar. Edhe një vit deri të nisim; po çfarë viti i shkretë… as që kam me kë të punoj.
E kam larguar nga puna menaxherin e produksionit. Edhe zonjën e gardërobës po ashtu. Dh e kush do ta marrë vendin e saj? S’kam askënd të tillë në studio.
Sapo ka mbërritur një telegram nga Banionis: ‘Udhëtimi amerikan shtyrë për pranverë’. Pikërisht atëherë kur kishim nevojë për të. Çdo ditë e re është më alarmuese se ajo e mëparshmja. Nëse nuk është këtu Banionisi, atëherë kush do të jetë? Mbase Kesha Smotkunovsky?
Më duhet të bëj diçka për Bibin menjëherë.
Po nga cili kënd? Si duhet të filloj? Teynishvili veç po hungëron dhe nuk është i bindur.
Krejt rastësisht kalova pranë Universiteteve të Kazanit të Evtushenkos në Novy Mir. Ç’gjë e pështirë. Marramendësisht keq. Avangardë e pashije. Siberiani ishte pafundësisht më i talentuar se kaq përpara. E çka ka mbetur prej tij? ‘Ananas në shampanjë’ dhe buzëqeshje përçmuese.
Është patetike se si Zhenya flirton që të arrijë të adhurohet.
Njëherë erdhi tek unë në Unionin e Filmave Sovjetikë, i dehur dhe tha, ‘Pse je kaq i pashpirt, Andrej?’. Nuk i ktheva gjegje.
‘Shiko, ti ma kujton një të Bardhë gjak-kaltër që kishte marrë pjesë në tërheqjen e Kolçakut mbi akull. Vetëm gjyshi ose babai im me gjasë ishin të dergjur në borë në atë moment, teksa partizanët po pozicionoheshin aty me pushkët e tyre të vjetra. Të gjithë ata oficerë ishin të ngrirë në akull, ti e di, nuk mund të lëviznin vendit’.
Goxha njëfarë humanisti, ky farë Zhenya.
Filma të mundshëm:
Kagol (Gjyqi i Bormanit)
Mjek-Diktator (versione të ndryshme)
Shtëpia me kullë
Jehonat
Dezertorët
Jozefi dhe vëllezërit e tij
Shtëpia e Matrionës e Solzhenicinit
Dostojevski
Dita e ndritshme – sa më shpejt që të jetë e mundshme!
Adoleshentin e Dostojevskit
Zhanë D’Arkun, 1970
Murtajën e Kamysë
Dy veta e panë dhelprën
Skenarë:
Gjahu i fundit, ose Përplasja
Katastrofa
Njeriu fluturues (bazuar te Belyaevi).
Në një periudhë të mirë do të isha bërë milioner. Dy filma në vit prej vitit 1960, do të kisha arritur në njëzet fila… Fat i majmë me idiotët tonë.
‘Në këtë botë ka ca budallenj, por kjo ca është budallallëk i fortë’.
‘Budalla. Akysoni është budalla, duke e valëvitur kapelën e tij tri herë. Në pritje të diçkaje më të mirë’ – kuvendime katundare.
Dramaturgët shpesh e teprojnë me vargun e fundit ose e kapërcejnë në momentin që është duke rënë perdja. Tregon mungesë shijeje. S’e gjen në drama të mira.
Gjëja e çuditshme është se kur njerëzit bashkohen në një komunitet me qëllimin, thjesht, e produksionit, ose për arsye gjeografike, fillojnë ta urrejnë dhe ta hedhin poshtë njëri-tjetrin. Sepse secili prej tyre e do vetëm veten e vet. Komuniteti është iluzion, si një rezultat i të cilit herët a vonë do të ngrihen mbi kontinent re kërpudhash të këqija vdekjeprurëse.
Një aglomerat njerëzish që synojnë një gjë – i ndiejnë stomakët e tyre – është e dënuar të sjellë shkatërrim, prishje, armiqësi.
‘Jo vetëm me bukë’.
Njeriu është gatuar prej tiparesh të kundërta. Historia e demonstron gjallërisht faktin se lëvizim gjithherë në drejtimin më të keq të mundshëm. Për më tepër njeriu nuk është i zoti ta drejtojë historinë, ose përndryshe ai e drejton atë, por vetëm duke e shtyrë teposhtë shtegut më të gabuar dhe të tmerrshëm.
S’ka asnjë shembull të vetëm që ta dëshmojë të kundërtën. Njerëzit nuk janë në gjendje t’i qeverisin të tjerët. Ata janë në gjendje vetëm të shkatërrojnë. Dhe materializmi – lakuriq dhe cinik – do ta kompletojë shkatërrimin.
Pavarësisht faktit se zoti jeton në çdo shpirt, se çdo shpirt e ka zotësinë të akumulojë atë që është e përjetshme dhe e mirë, ashtu siç një masë njerëzish s’mund të bëjë tjetër veçse të shkatërrojë. Se ata janë bëtë bashkë jo në emër të një ideali, por thjesht për hir të nocioni material.
Njerëzimi ka ngarendur ta mbrojë trupin (mbase i detyruar nga ai gjest i pavetëdijshëm dhe natyror që na ka shërbyer si fillim i asaj që e quajmë progres) dhe s’e ka vrarë mendjen për mbrojtjen e shpirtit.
Kisha (si e kundërt e religjionit) nuk ka qenë në gjendje ta bëjë këtë. Gjatë historisë së qytetërimit gjysma shpirtërore e njeriut është ndarë gjithnjë e më shumë nga kafshërorja, materialja, dhe tani në një zgjerim të pafundmë të errësirës ne thjesht vetëm mund të shquajmë, si dritat e një treni në largim, pjesën tjetër të qenies sonë teksa ngarend tutje, pakthyeshmërisht dhe përgjithmonë.
Shpirti dhe mishi, ndjenja dhe arsyeja nuk mund të bëhen më kurrë një. Është tepër vonë. Për momentin jemi të gjymtuar nga sëmundja e tmerrshme e mangësisë shpirtërore; dhe sëmundja është fatale. Njerëzimi ka bërë gjithçka të mundshme të asgjësojë vetveten, duke filluar me asgjësimin e vet moral – vdekja fizike është kryesisht rezultat i tij.
Sa të brishtë, të shkretë dhe të pakuptimtë janë njerëzit kur mendojnë rreth ‘bukës’ dhe vetëm rreth ‘bukës’ dhe nuk e kuptojnë se të menduarit në atë mënyrë mund të çojë vetëm në vdekje. Një e arritur e arsyes njerëzore është njohja e parimit dialektik. Sikur njeriu të ishte konsistent dhe jo vetëvrasës, atëherë do të mund të kuptonte shumë gjëra duke e lënë veten të udhëhiqet nga ky parim.
Çdonjëri mund të shpëtohet vetëm nëse secili e shpëton vetveten.
Ka ardhur koha e shkathtësive individuale. Banket në kohën e murtajës. Mund të shpëtosh çdonjërin vetëm duke e shpëtuar vetveten: në një kuptim spiritual, natyrisht. Përpjekjet e bashkërenduara janë të padobishme. Si njerëz na mungon instinkti i ruajtjes së species që e posedojnë milingonat dhe bletët. Nga ana tjetër, kemi shpirtra të pavdekshëm, mbi të cilët njerëzimi ka pështyrë me kënaqësi të egër. Instinktet nuk mund të na shpëtojnë; kjo mungesë do të jetë rrënimi ynë. Dhe ne nuk e japim një qindarkë për themelet tona morale dhe shpirtërore. Pra, ku është shpëtimi? Asnjë e mirë t’u drejtohemi liderëve tonë, kjo është e sigurt.
Tash vetëm ndonjë gjeni mund ta shpëtojë njerëzimin – jo ndonjë profet, jo! – ndonjë gjeni që do të formulonte një ideal të ri moral. Por ku është ai, Mesia? S’na ka mbetur asgjë tjetër veçse të mësojmë të vdesim me dinjitet. Cinizmi ende s’e ka shpëtuar askënd deri më sot; është llokma e frikacakut.
Historia njerëzore duket si disa eksperimente monstruoze me njerëz, të kryera nga një qenie mizore e paaftë të ndiejë mëshirë. Një lloj eksperimenti me kafshë. A do të shpjegohet ndonjëherë? Sigurisht fati njerëzor nuk mund të jetë thjesht një cikël i një procesi të pafundmë, një çështje që njerëzit nuk janë në gjendje ta kuptojnë? Mendimi është i tmerrshëm. Pas së gjithash, pavarësisht të gjithave, pavarësisht cinizmit dhe materializmit, njeriu beson te Pafundësia, te Pavdekësia. Nëse do t’i thuash se më s’do të lindë asnjë person në këtë botë, ai do t’ia fusë vetes një plumb në ballë.
Njeriut i është ngulitur në mendje se është i vdekshëm, por nëse përballet me diçka që e kërcënon t’ia heqë të drejtën e tij të Pavdekësisë, atëherë ai do të rezistojë sikur të ishte në rrezik të vritet.
Njeriu thjesht është korruptuar. Ose për më tepër, pak e nga pak njerëzit e kanë korruptuar njëri-tjetrin. Dhe me shekuj, deri në ditët e sotme, ata që kishin menduar për shpirtin janë – dhe ende po ndodh kështu – eliminuar fizikisht.
Një gjë që mund të na shpëtojë është një herezi e re që do të mund t’i përmbyste të gjitha institucionet ideologjike të botës sonë barbare të mjerë.
Madhështia e njeriut modern qëndron te protesta.
Faleminderit Zotit për njerëzit që djegin veten për së gjalli para turmës së pafjalë, të palëvizshme, ose që ecin nëpër sheshe me pllakate dhe slogane për të cilat pastaj do të përndiqen dhe gjithë atyre që u thonë ‘Jo’ ambiciozëve dhe të pafeve.
Të ngrihesh mbi oportunitetin e të jetuarit, të njohësh praktikisht vdekshmërinë e mishit tonë në emër të së ardhmes, në emër të Pavdekshmërisë…
Nëse njerëzimi është ende në gjendje të bëjë këtë, atëherë ende ka shpresë. Ende kemi një shans.
Njerëzimi ka vuajtur tepër dhe ndjenja e vuajtjes e njeriut është atrofizuar. Kjo është e rrezikshme; ngase do të thotë se nuk është më e mundshme tash të shpëtohet njerëzimi nëpërmjet gjakut dhe vuajtjes. Zot, çfarë kohe të jesh gjallë!
10 shtator
Andriushka tashmë po buzëqesh, po qesh, po bën ‘gu’, më ndjek me sy, madje edhe e kthen kokën dhe po më njeh. Po mundohet të rrotullohet në bark. Askush nuk na beson kur u tregojmë për këtë. Dhe është zor të besohet, pas së gjithash ai ishte vetëm një muajsh më datën 7. Kur ngërdheshet duket si Dopey në Borën e bardhë të Disney-t.
11 shtator
Dje Zavattini i çoi Larisës trëndafila dhe një shënim ku shkruhej, ‘Jetë të gjatë Tarkowskit të ri, Zavattini/ (Valery Sirovsky na e përktheu dhe na përgëzoi ngrohtësisht). Duhet t’i shkruajmë dhe ta falënderojmë. Duket se Sasha Mishurin është zhdukur nga faqja e dheut. Më duhet të bëj diçka për të. Dje pati një ndejë për ta kremtuar doktoratën e Lenya Kozlov-it, në Shtëpinë e Arkitektëve. U ktheva prej atje me Frehlich-in. Mendoj se është njeri i mirë, por më zuri në befasi duke më sugjeruar krejt papritur se mund të bëja një film me skenarin e tij. Veç këtë kisha mangut! Oh bre, jaran! Në momentin që çdonjëri ma ofron skenarin e tij unë ia mbath tutje. Dhe për ndonjë arsye ai njeri përherë humb vlerësimin tim, megjithëse nuk ka bërë ndonjë gjë çnderuese. Por, sigurisht Frehlich, i cili ma merr mendja di diçka rreth meje, a duhet ta dijë se unë bëj filma vetëm nga skenarët e mi? Për çdo rast, nuk jam i sigurt se ai është i zoti ta shkruajë ndonjë skenar. Pastaj më tha se Otar Teynishvili kishte thënë se Rublyovi do të shkarkohej së shpejti. Po atëherë pse Otari s’ma ka thënë asgjë rreth kësaj? Diçka e çuditshme po zihet…
Andriushka mund ta ndjekë rrapëllimën me sy dhe ta kthejë kokën të shohë. Është përnjëmend shumë herët.
/Marrë nga Andrey Tarkowsky, Time Within Time, The Diaries 1970 – 1986, faber and faber, 1994
Mbrëmë, në ambientet e Kino Armatës është mbajtur nata e dytë e Festivalit Ndërkombëtar të Poezisë “Republika”, në të cilin edicion po marrin pjesë 17 poetë nga Kosova, rajoni dhe bota. Edhe këtë vit festivali “Republika” ka shpalosur magjinë e vargjeve dhe të poezisë përmes një natyre jokonkurruese, të dominuar nga një atmosferë miqësie dhe arti letrar.
Mbrëmja e dytë e edicionit të shtatë filloi me shfaqjen e baletit “T’paanët” të kombinuar në sfond me poezi, premierë kjo e cila qysh në fillim i dha ngjarjes shumë shije përmes lëvizjeve dhe vallëzimit artistik të balerinëve të Baletit Kombëtar të Kosovës, Leonora Rexhepi dhe Muhamet Bikliqi.
Në vazhdim të pranishmit patën mundësi të lundronin në magjinë e mbrëmjes poetike nga vargu në varg. Poetëve iu paraprinte një deklamim fantastik i poezive nga aktori Xhevdet Doda, i cili e shijonte çdo shkronjë të poezive dhe më pas iu linte radhën vet autorëve për të interpretuar nga një poezi tjetër të tyre.
Poetët të cilët interpretuan në këtë mbrëmje plotë emocion ishin: Ilire Zajmi, Emin Z. Emini, Vlora Konushevci, Aziz Mustafa, Bruna Gjoni Përvathi, Shqiptar Oseku, Ardita Jatru, Ndue Ukaj, Marsela Neni Haxhimusai, Xhevat Latifi dhe Gabriela Mujaj. Kurse poezia e Enkeleda Ristani u interpretua nga Vlora Ademi dhe Xhevdet Doda.
Pas pjesës artistike në një prononcim për KultPlus aktori Xhevdet Doda tha se ndihej i lumtur për faktin që interpretimet e tij ishin pëlqyer nga autorët e poezive.
“Për mua si aktor është një përvojë e jashtëzakonshme për të njohur prodhimtarinë e artistëve shqiptar, dhe për t’u rifreskuar me atë që është shkruar brenda vitit dhe brenda një festivali të poezisë. Është përvojë e jashtëzakonshme për t’i njohur vlerat e mëdha artistike që ka poezia shqipe. Roli im në këtë rast ishte interpretimi i poezive, për të cilat jam munduar t’i jap kuptim sipas një biografie të brendshme të cilën e ndërtoj për secilën poezi si aktor”, ka thënë aktori Doda, duke e potencuar edhe rëndësinë e mbajtjes së një festivali të tillë.
“Mendoj që këto lloj të festivaleve duhet të organizohen shumë më tepër. Edhe këto që aktualisht organizohen janë mjaftueshëm. Mendoj që njerëzit duhet të lexojnë më tepër, dhe të njihen me poezinë, për faktin se ne kemi shkrimtarë dhe poetë të jashtëzakonshëm. Përndryshe pa i lexuar nuk mund edhe t’i njohim”, është shprehur Doda.
Ndërkaq, për poeten Vlora Konushevci poezia është gjithmonë festë, posaqërisht kur festivali përkon edhe me 17-të vjetorin e Pavarësisë së Kosovës.
“Ka disa vite që festivali i tërheq edhe poetët e huaj. Personalisht, kam qenë vazhdimisht pjesë e “Republika”-s për shtatë vite me radhë. Secilën herë përjetoj emocione edhe më të fuqishme, kjo ndoshta për faktin sepse festivali secilin vit është duke u plotësuar me ndonjë element të ri artistik, siç ishin këtë vit baleti dhe aktrimi. Aktivitetet e festivalit janë jashtëzakonisht të rëndësishme pasi përmes tyre komuniteti i poetëve të Kosovës bëhen bashkë dhe njihen me ata të rajonit dhe diasporës. Poezia gjithmonë është festë, në veçanti tash që përkon me 17-të vjetorin e Pavarësisë së Kosovës. Është bukur t’i kesh gjithë këta miq këtu dhe të festojmë së bashku në këtë formë, përmes vargjeve”, është shprehur poetja Konushevci.
Kurse, nikoqirja e Festivalit Vlora Ademi është shprehur të jetë e kënaqur me rrjedhën e festivalit në përgjithësi.
“Energjia, vullneti, dashuria dhe përkushtimi me të cilin punohet në këtë edicion padyshim që festivalit i japin tjetër nivel. Kur rrjedha shkon ashtu siç është planifikuar padyshim që edhe suksesi nuk mungon”, ka thënë ajo.
Si risi të festivalit “Republika” Ademi i ka përmendur shfaqjet premierë të një dokumentari dhe një shfaqjeje baleti.
“Secila pikë e programit ka qenë e veçantë në vete, megjithatë festivali ka pasur disa veçanti që e kanë karakterizuar këtë edicion. Këtë vit ka qenë risi shfaqja premierë e dokumentarit “Kufiri i kuq- T’hueaj mes t’vetve” dhe premiera e baletit “T’paanët”. Sigurisht edhe interpretimet dhe pjesëmarrja e poetëve, disa prej të cilëve morën pjesë për herë të parë në festival e po ashtu edhe në Kosovë e bën të veçantë këtë pjesë”, ka përfunduar nikoqirja Ademi.
Sonte mbahet nata e tretë dhe e fundit e edicionit të shtatë të Festivalit “Republika”./ KultPlus.com
Me rastin e 17-vjetorit të Pavarësisë së Kosovës, Presidenti i Republikës së Francës, Emmanuel Macron, ka uruar Presidenten e Republikës së Kosovës, Vjosa Osmani, duke rikonfirmuar mbështetjen e Francës për pavarësinë dhe integrimin evropian të Kosovës.
“Përballë çrregullimeve dhe fragmentimit të botës, perspektiva evropiane e Kosovës, si e të gjitha vendeve të Ballkanit Perëndimor, duhet të rikonfirmohet. Ju siguroj për përkrahjen e Francës për të mbështetur vendin tuaj në këtë rrugë”, thuhet në urimin e Presidentit Macron. Mëtej, në urim shfaqi shpresën që të dy shtetet të mund të vazhdojnë të bashkëpunojnë, veçanërisht lidhur me organizimin e Lojërave Mesdhetare në vitin 2030 në Kosovë.
“Franca është e gatshme t’ju ndihmojë që kjo ngjarje madhore të ketë një sukses të plotë”, thuhet në urim.
Në këtë urim, Presidenti Macron ka falënderuar Presidenten Osmani për pjesëmarrjen në ceremoninë e rihapjes së Katedrales Notre-Dame.
“Franca mbetet një aleate e përkushtuar e Kosovës dhe do të vazhdojë ta mbështesë stabilitetin, zhvillimin dhe perspektivën evropiane të saj”, ka shkruar ndër të tjera në urimin e tij, Presidenti Macron./ KultPlus.com
Presidentja e Kosovës, Vjosa Osmani e ka uruar presidentin e Lituanisë, Gitanas Nauseda, me rastin e Ditës së Pavarësisë së këtij shtetit (Dita e Rivendosjes së Shtetit).
Përmes një postimi në “X”, ajo ka thënë se vlerëson thellësisht mbështetjen e palëkundur të Lituanisë në forcimin e pozitës së Kosovës.
“Ne vlerësojmë thellësisht mbështetjen e palëkundur të Lituanisë në forcimin e pozitës sonë ndërkombëtare dhe avancimin e idealeve tona të përbashkëta të demokracisë, sigurisë dhe bashkëpunimit. E rrënjosur në respektin dhe besimin reciprok, miqësia mes kombeve tona vazhdon të rritet, e nxitur nga angazhimi ynë i përbashkët për një të ardhme më të ndritshme dhe më të begatë”, ka shkruar e shefja e shtetit.
Këto ditë fotografi Fahredin Saphija ka hapur ekspozitën personale të titulluar “Homazh”, në Shtëpinë e Evropës në Prishtinë, e cila iu dedikua 17 personaliteteve të njohura të kulturës shqiptare, të cilët nuk jetojnë më.
Ekspozitën “Homazh” sot e ka vizituar Drejtoresha e Kulturës në Komunën e Prishtinës, Sibel Halimi, për të cilën tha se nuk është thjeshtë një ekspozitë fotografike, por një reflektim i thellë mbi rolin e artistëve në ndërtimin e identitetit shqiptar.
“Nëpërmjet portreteve të tij, Fahredin Spahija nuk e dokumenton vetëm fizionominë e personaliteteve të artit, por depërton përtej sipërfaqes, duke na dhënë një kujtesë vizuale mbi esencën e krijimtarisë së tyre”, ka thënë Drejtoresha Halimi.
Tutje, ajo u shpreh se Fahredin Spahija nuk është vetëm fotograf, por një intelektual i angazhuar, një filozof i imazhit, i cili fton për të kujtuar dhe të ripohuar të vërtetën historike përmes fuqisë së kujtesës vizuale.
“Kjo ekspozitë është dëshmi se arti dhe historia janë të ndërthurura në një dialog të vazhdueshëm: përmes artit të tyre, këta krijues e artikuluan qenësinë tonë, e zgjeruan hapësirën e mendimit dhe na drejtuan kah një vetëdije më e lartë.
Më poshtë gjeni shkrimin e plotë të Drejtoreshës Sibel Halimi në rrjetin social “Facebook”:
Një histori arti nën optikën e filozofisë dhe fotografisë së Fahredin Spahija
Ekspozita “Homazh”, e organizuar në vigjilje të festës së Pavarësisë së Republikës, nuk është thjesht një ekspozitë fotografike, por një reflektim i thellë mbi rolin e artistëve në ndërtimin e identitetit tonë. Nëpërmjet portreteve të tij, Fahredin Spahija nuk e dokumenton vetëm fizionominë e personaliteteve të artit, por depërton përtej sipërfaqes, duke na dhënë një kujtesë vizuale mbi esencën e krijimtarisë së tyre.
Arti nuk është vetëm një pasqyrë e realitetit, por një medium për të njohur vetveten dhe për të orientuar rrugëtimin tonë shpirtëror. Kjo ekspozitë është dëshmi se arti dhe historia janë të ndërthurura në një dialog të vazhdueshëm: përmes artit të tyre, këta krijues e artikuluan qenësinë tonë, e zgjeruan hapësirën e mendimit dhe na drejtuan kah një vetëdije më e lartë.
Portretet e Spahisë janë të veçanta sepse nuk janë vetëm imazhe—ato janë reflektime të thellësisë së brendshme të artistëve, momente të ngrira të një introspeksioni të përjetshëm. Një figurë që spikat në këtë cikël është Violeta Rexhepagiqi, gruaja e vetme në ekspozitë, e cila shndërrohet në një simbol të një arti që shpërthen kufijtë e kanonit dhe klisheve të përcaktuara. Subjekti i saj nuk është thjesht një individ, por një koncept: emancipimi si akt i çlirimit nga normat e ngurta dhe si hapësirë e lirisë krijuese.
Kjo ekspozitë na kujton një të vërtetë të thellë: krijimi i një shteti nuk është vetëm një akt politik, por edhe një proces shpirtëror dhe kulturor.
Arti ka qenë dhe mbetet pjesë e pandashme e kësaj ndërtese historike. Prandaj, Fahredin Spahija nuk është vetëm fotograf—ai është një intelektual i angazhuar, një filozof i imazhit, i cili, përmes artit të tij, përmbush një mision: të kujtojë dhe të ripohojë të vërtetën tonë historike përmes fuqisë së kujtesës vizuale./ KultPlus.com
Presidentja e Republikës së Kosovës, Vjosa Osmani ka pranuar letër urimi nga Presidenti i Shteteve të Bashkuara të Amerikës, Donald J. Trump, me rastin e 17-vjetorit të shpalljes së Pavarësisë së Kosovës.
Në mesazhin e tij, Presidenti Trump ka përgëzuar popullin e Kosovës për rrugëtimin drejt pavarësisë, duke vënë në pah qëndrueshmërinë dhe vendosmërinë që e kanë shoqëruar këtë proces. Ai ka theksuar mbështetjen e fuqishme të Shteteve të Bashkuara për Kosovën dhe angazhimin e saj për ndërtimin e një shoqërie demokratike për të gjithë qytetarët, pa dallim.
“Lidhjet midis popujve tanë janë të forta dhe ne presim me padurim t’i zgjerojmë ato, veçanërisht përmes rritjes së mundësive për investime, me qëllim që të sjellim më shumë prosperitet për të dyja vendet tona. Shtetet e Bashkuara do të vazhdojnë të punojnë me Kosovën në forcimin e institucioneve demokratike dhe promovimin e rritjes ekonomike përmes një mjedisi të qëndrueshëm dhe të drejtë biznesi”, thuhet në mesazhin e tij.
Presidenti Trump ka nënvizuar gjithashtu rëndësinë e integrimit të mëtejshëm të Kosovës në komunitetin euroatlantik dhe ka vlerësuar mbështetjen e palëkundur të Kosovës ndaj Ukrainës përballë agresionit rus.
Në fund të urimit, Presidenti Trump ka theksuar se Dita e Pavarësisë së Kosovës është një moment për të reflektuar mbi arritjet e deritanishme dhe për të parë drejt një të ardhmeje edhe më të ndritur.
“Nowości Ilustrowane” ka botuar, të enjten e 29 tetorit 1925, në faqen n°3, intervistën ekskluzive asokohe me Aleksandër Moisiun në Krakovi, të cilën, Aurenc Bebja, nëpërmjet Blogut “Dars (Klos), Mat – Albania”, e ka sjellë për publikun shqiptar :
Aktori brilant i “Kufoma e gjallë” udhëton çdo vit, gjysmën e vitit dhe kjo i shërben më së miri.
Në një vit duke udhëtuar gjatë gjysmës së tij : Moisiu, mjeshtri i shkëlqyer i fjalëve, performoi të premten e kaluar në Krakovi. — Nowości Ilustrowane, e enjte, 29 tetor 1925, faqe n°3
Moisiu, një mjeshtër brilant i fjalëve, admiron… zbrazëtinë në teatrot polakë. Përkundër kësaj, ai është i gatshëm të performojë në skenën polake.
Të premten, më 23 të këtij muaji, mjeshtri i pakrahasueshëm i fjalëve, Moisiu, performoi në Krakovi. Duke përfituar nga një njohje kalimtare, e vizitova artistin e madh “për disa minuta” një ditë pas mbrëmjes së tij.
Mësova se tani mjeshtri Moisi është në lëvizje. Ai udhëton çdo vit — gjysmën e vitit. Nuk punon dot në një vend, edhe pse i vendosur, ka një vilë në Vjenë, një familje…
— Ai ishte në Varshavë, pastaj në Lviv, sot në Krakovi, tani në Katovicë, pastaj Rumani, Suedi, Danimarkë…
— Duke folur për Varshavën…
— Po! Varshava më priti me shumë ngrohtësi.
— Po teatrot e Varshavës ?
— “Henry IV” të Pirandelos e pashë të dielën…
— Çfarë do të thoni për Stępowskin ?
— Aktor i mirë, por e kanë luajtur gabim këtë gjë, sikur të ishte Sudermann-i… dhe unë u tmerrova ! O Zot ! Teatri është bosh të dielën ! E pabesueshme !
— Kjo është një sëmundje e zakonshme këtu.
— Çfarë mendoni për këtë …
— Gjithkund është keq… por mendoj se këtu është më keq.
Arti dhe publiku ende nuk e kanë marrë veten nga kaosi në të cilin ra bota pas luftës… dhe duhet ta dini që në Evropë çdo javë vdes një klasik.
Teatri i vetëm që reziston është teatri rus !
— Ju keni qenë kohët e fundit në Rusi, ndoshta mund të më thoni diçka.
— Unë kam qenë atje për 12 javë, kam luajtur për Stanisławskin, grupi performoi në rusisht, unë luajta në gjermanisht.
— Po sikur të shfaqeshit në skenën polake ?
— E mendoj dhe më ftojnë, mbase do të funksionojë, tani për tani më duhet të shkoj…
Më pas mora vesh se edhe ky i ri (44 vjeçar) festonte ditëlindjen ! Luan Hamletin mbi njëmijë herë, Kufomën e Gjallë të Tolstoit një mijë herë, etj./ KultPlus.com
“Kufiri i kuq – T’huej mes t’vetve”, me regji të Rrezart Shehut
Ky dokumentar është pjesë e projektit “Kultura dhe kreativiteti për Ballkanin Perëndimor që është i financuar nga Bashkimi Evropian. Ky projekt është i fokusuar në ngritën e dialogut në Ballkanin Perëndimor duke rritur sektorët kulturor dhe krijues për rritjen e ndikimit socio – ekonomik.
Ballsor Hoxha
Janë të një ndjenje dhe tragjedie të jashtëzakonshme historitë e përçarjes dhe të trushpërlarjes si që ka ndodhur ndërmjet shqiptarëve, si që ka ndodhur ndërmjet Shqipërisë së regjimit të Enver Hoxhës, dhe Kosovës nën regjimin e Titos. Shkëputja e kufirit të Shqipërisë nga tërësia e globit, në njërën anë, dhe në anën tjetër vullneti dhe dashuria e verbër e kosovarëve ndaj po të njëjtit regjim monstruoz, megjithëse pa një informatë mbi atë. Një histori tejet e gjatë e dhembjes dhe dhunës.
Pas Luftës së Dytë Botërore, Kosova pra kishte mbetur jashtë kufijve të Shqipërisë administrative dhe komuniste monstruoze. Kishin mbetur të përgjysmuara familje e individë, një popull ishte ndarë në dy pjesë.
Është pikërisht kjo, tema e projektit të realizuar prëmes këtij projekti nga kujto.al, që provon të ndriçojë këtë dhembje ndërmjet një populli që kishte marrë dy vija të përvojës, dy përvoja të dhunës, dhe dy jetë në fund të fundit.
Në dokumentarin në fjalë i është dhënë fjala e rrëfimit të kësaj përvoje të çarë në dy vija, një morie të intelektualëve, historianëve, shkrimtarëve e artistëve që flasin për këtë periudhë.
Përmbajtja e dokumentarit hedhë dritë mbi arratisjen e një morie të shkrimtarëve kosovarë në Shqipërinë e Enver Hoxhës, me ç ‘ rast dyshohen dhe dhunohen deri në skajshmëri, dhe deri në fund të jetës së tyre nga po të njëjtit njerëz të cilët te të cilët kosovarët kishin kërkuar ndihmë. Pastaj flitet për marrëdhëniet e para ndërmjet këtij populli të përçarë në dy përvoja jetësore, importimin e letërsisë së Shqipërisë në Kosovë. Pastaj edhe takimet e para, ndërmjet artistëve dhe shkrimtarëve të këtyre dy përvojave jetësore, e tutje deri tek vizitat e njërës palë tek tjetra, dhe anasjelltas. Por ajo që vihet në theks, e që është ndër historitë më të dhembshme është ndalimi i botimit, qarkullimit dhe leximit të autorit më të madh kosovarë Anton Pashkut në Shqipërinë komuniste, për shkak të dekadencës së supozuar të veprës së tij.
Kjo përmbajtje duke pas zgjedhur artin dhe letërsinë si udhë të rrëfimit të kësaj përçarjeje të një populli në dy, përmes vëzhgimit të historive individuale dhe grupore përmbledhë fragmentet dhe fragmentarizimin e historisë së shqiptarëve në një frymë, shpirt, e kulturë që megjithatë si një plazma shpirtërore pas një prerje të dhunshme në historinë e saj, rigjeneron trupin e këtij populli në një shpirt të ringjallur si që është dhe si që ishte.
Mirëpo pas përfundimit të të shikuarit të dokumentarit, shikuesii tronditur nga këto histori, menjëherë dhe me automatizëm tronditet dhe përballet me pyetjet që lindin në mendjen e tij/saj:
Si i shohim të gjitha këto histori dhe historinë e një shkëputje ndërmjet nesh, sot? Çka ka ndodhur tërë këtë kohë, fjala është për kohën pas rënies së regjimit monstruoz dhe aq më shumë pas lirisë së Kosovës dhe pavarësisë së saj.
Çka mund të bëjmë në këtë drejtim, dhe si mundet të rikthehet frymimi i njëkohësishëm dhe i njëjësuar ndërmjet këtyre dy republikave të artit shqiptarë?
Sigurisht, arti dhe letërsia shqiptare (siç edhe u tha m lartë) janë një plazma tanimë. Frymojnë njëra në tjetrën, dhe së bashku si një, por pyetjet që shfaqen, janë po ashtu valide duke qenë se jemi ende aq afër kësaj dhe këtyre historive, nën ethet e kësaj historie sa që shpesh harrojmë këtë dhembje dhe në këtë harrim ngjanë sikur jemi të vetëm dhe të shkuar nga kjo dhunë historie.
Të qenit kaq afër një historie kaq të dhembshme, kërkon edhe zemër dhe vullnet, që të ballafaqojmë një padrejtësi kolektive, të bërë ndaj të dy përvojave të popullit shqiptarë, dhe aq më shumë të sublimojmë këtë paradoks të dy historive të një populli./KultPlus.com
Mendoj për ty kur buzët skuq në pasqyrë, kur fle dhe era vërshëllen në xhamet, kur rri e shfleton një libër të vjetër, kur flet e përhumbur pa ditur as vetë se ç’thua. Mendimet e tua të gjitha veç unë i marr vesh dhe as tjetër me gjuhën e shpikur nga ti dhe unë. Sa keq që në Zot s’kam besuar, sikur të besoja, i lutesha që ti të mos plakeshe. Nesër pemët do gjelbërojnë, të dy do të shtrihemi mes gjelbërimit; rreth nesh le të gumëzhijnë bletët dhe qëngjat le të blegërijnë. Ç’ti bëjmë natës që vjen? ç’ti bëjmë mëngjesit, Kur në pasqyrë i kuqçel trëndafili?/ KultPlus.com
Shime Deshpali është një nga emrat më të rëndësishëm të kulturës arbëreshe, një personalitet i shquar që i dha muzikës dhe letërsisë një identitet të veçantë. Kompozitor, pedagog dhe shkrimtar, ai jetoi dhe krijoi në një kohë sfidash të mëdha historike, por gjithmonë mbeti i lidhur me rrënjët e tij shqiptare. Përmes veprave muzikore dhe letrare, Deshpali u bë një urë lidhëse mes trashëgimisë arbëreshe dhe zhvillimeve moderne artistike. Jeta e tij është një histori pasioni dhe përkushtimi ndaj artit, një dëshmi e pashlyeshme e ndikimit që mund të ketë një krijues i madh në kulturën e një populli.
Më 16 shkurt 1897, në Arbanas të Zarës, lindi Shime Deshpali, kompozitori i shquar, pedagogu i muzikës dhe shkrimtari arbëresh. Shkollën fillore e ndoqi në vendlindje, ku nisi edhe Shkollën Përgatitore të Mësuesit, në klasën e At Pashk Bardhit. Megjithatë, për shkak të Luftës së Parë Botërore, ai u detyrua ta braktiste, për ta vijuar më pas në vitin 1918 dhe për ta përfunduar me diplomim në vitin 1920.
Formimin muzikor e mori në Zarë, ku studioi me disa nga profesorët më të njohur të kohës, si Frane Lederer, Francesco Spade, Josip Chladek dhe Karel Moore. Pas aneksimit të Zarës në vitin 1920, ai ushtroi veprimtarinë e tij në qytete të ndryshme si Hvar, Pag, Rab, Blato dhe Dubrovnik, duke qenë një nga iniciatorët kryesorë të jetës muzikore në këto vende. Me pasion dhe përkushtim, themeloi një sërë korresh dhe orkestrash, ndërsa shërbeu si dirigjent në teatrot e Dubrovnikut dhe Zarës. Përveç kësaj, dha mësim në shkollën e muzikës dhe në gjimnazin e Zarës.
Si kompozitor, Deshpali e bazoi krijimtarinë e tij në elementet e folklorit, duke i dhënë veprave të tij një identitet të veçantë muzikor. Përveç muzikës, ai ishte i përkushtuar edhe ndaj letërsisë, duke shkruar kryesisht në gjuhën shqipe. Veprat e tij letrare u botuan kryesisht në Kosovë, ndër të cilat veçohen: Tregime Arbnore (1966), Agimet dhe parambramjet e Arbneshit (1969), E vërteta (1972) dhe Vana (libreto për muzikë dhe opera, e papërfunduar).
Shime Deshpali u nda nga jeta më 16 janar 1981, në Zara (Zadar).
Në foto: Shime Deshpali me fëmijët e tij, Maja dhe Pali (Pavle) me violinë dhe Valteri me violonçel./KultPlus.com
Kompania Tesla njoftoi se ka tërhequr rreth 239,000 automjete të saj për shkak të një problemi që mund të çojë në një mosfunksionim të kamerës së pasme.
Në një numër të caktuar automjetesh të prekura, kur automjeti është i ndezur, mund të ndodhë një qark i shkurtër në tabelën e kompjuterit të makinës, i cili do të çaktivizonte kamerën e pasme, sipas një deklarate të publikuar nga Reuters.
Në fjalë janë disa automjete Tesla Model 3 dhe Model S, të prodhuara në periudhën 2024-2025, si dhe disa automjete Model X dhe Model Y, të prodhuara në periudhën 2023-2025. Supozohet se është e mundur të zgjidhet ky problem duke përditësuar softuerin.
Administrata Kombëtare e Sigurisë së Trafikut në Autostrada të SHBA (NHTSA) tha të martën se ka hapur një hetim për 2.6 milionë automjete Tesla në SHBA mbi raportet e përplasjeve që dyshohet se janë shkaktuar nga sistemi i telekomandës së makinës. Drejtuesit e lënduar deklaruan se duke përdorur këtë sistem kishin shumë pak kohë për të shmangur një përplasje, shton agjencia britanike.
Hetimi i ri vjen pasi NHTSA në tetor nisi një hetim për 2.4 milionë automjete Tesla të pajisura me softuer vetëdrejtues (FSD) pas katër përplasjeve të raportuara të shkaktuara nga softueri, njëra prej të cilave ishte fatale.
Për nder të 17-vjetorit të shpalljes së Pavarësisë, urime të ngrohta për të gjithë qytetarët e Kosovës po ndan Mbretëria e Bashkuar.
Mbreti Charles ka dërguar një mesazh të veçantë për presidenten Osmani, duke theksuar rëndësinë e miqësisë dhe bashkëpunimit të ngushtë midis dy shteteve, transmeton klankosova.tv.
Në letrën mbretërore shkruan:
”E nderuara zonja Presidente,
Unë dhe bashkëshortja ime kemi kënaqësinë t’i dërgojmë Shkëlqesisë Juaj dhe popullit të Republikës së Kosovës urimet tona më të ngrohta me rastin e festës suaj kombëtare.
Jam shumë i kënaqur që vendet tona ndajnë lidhje kaq të forta dhe pres të forcojmë më tej miqësinë tonë.
Është shpresa ime dhe ambicia ime e fortë që kombet tona të mund të bashkëpunojnë për të dhënë një ndikim pozitiv në ndryshimet klimatike dhe çështjet mjedisore, të cilat na prekin të gjithëve globalisht.
Unë dhe gruaja ime kemi kënaqësi të madhe t’ju përcjellim urimet tona më të mira për ju dhe për të gjithë kosovarët në vitin e ardhshëm.
Kantautori i ri gjenovez, 23 vjeç, fitoi me këngën ”Balorda nostalgia” (”Nostalgji pa kuptim”), të cilën e ka shkruar dhe kompozuar së bashku me Pierfrancesco Pasini dhe JVLI, me të cilët bashkëpunon prej disa kohësh dhe që është kujdesur edhe për produksionin.
”Është një nga ato gjëra që duket joreale kur ndodh. Jam shumë i lumtur! Faleminderit maestro Pallotti për regjinë dhe orkestrën”, komenton artisti, i vlerësuar me 31% të televotimit.
”Përshëndetje mami, përshëndetje babi, është absurde, por ndodhi”, shtoi ai.
Në vend të dytë u rendit Lucio Corsi me ”Voglio essere un duro” (”Dua të jem i ashpër”), ”alienin” dhe njëkohësisht zbulimin e këtij festivali.
Në shkallën e tretë të podiumit, një tjetër kantautor, Brunori Sas, ka debutuar në Sanremo me ”L’albero delle noci” (”Pema e arrave”).
Fedez i katërt dhe i pesti Simone Cristicchi.
Jashtë pesëshes së parë – të gjithë meshkuj – Giorgia, e gjashta, dhe Achille Lauro, i shtati.
Rezultate që përmbysin parashikimet dhe priten nga zhurma në ”Ariston” dhe protesta në mediat sociale.
Cristicchi mori gjithashtu çmimin ”Giancarlo Bigazzi” për kompozimin më të mirë muzikor, të caktuar nga drejtuesit e orkestrës dhe çmimin ”Lucio Dalla” të newsroom-it.
Brunori Sas fitoi gjithashtu çmimin ”Sergio Bardotti” për tekstin më të mirë.
Çmimi i Kritikëve ”Mia Martini” shkoi për Korsin.
Giorgia mori çmimin ”Tim – The Power of Connections”.
”Kjo është fitorja e vërtetë”, i tha prezantuesi Carlo Conti.
”Pas gjithë këtyre viteve kjo është e paçmuar. Nuk e di nëse e meritoj, por ju falënderoj me gjithë zemër”, përfundoi ajo duke qarë./KultPlus.com
Edhe kur kujtesa ime e lodhur Ashtu si ato tramvajet e pasmesnatës Vetëm në stacionet kryesore do të ndalojë, Une ty s’do të harroj.
Do të kujtoj Mbrëmjen e heshtur, të pafund të syve të tu, Dënesën e mbytur, rrëzuar mbi supin tim Si një dëborë e pashkundshme.
Ndarja erdhi Po iki larg teje… Asgjë e jashtëzakonshme, Veç ndonjë nate Gishtat e dikujt do të mpleksen në flokët e tu Me të largëtit gishtat e mi, me kilometra të gjatë…/KultPlus.com
Presidentja e Republikës së Kosovës, Vjosa Osmani takoi delegacionin e senatorëve amerikan gjatë qëndrimit në Mynih.
Presidentja Osmani ka shkruar:
Nga një vend që në vitin 1999 mori mbështetjen e tyre për liri e paqe, në një eksportuese të paqes dhe stabilitetit sot. Ky transformim nuk do të ishte i mundur pa mbështetjen e vazhdueshme të Senatit Amerikan.
Kënaqësi e veçantë të takoja delegacionin e senatorëve amerikan gjatë qëndrimit në Mynih. Sot, Kosova mbetet e përkushtuar për të thelluar edhe më tej këtë aleancë, duke ndërtuar mbi sukseset e përbashkëta dhe duke ecur përpara drejt sukseseve të reja./KultPlus.com
Muzeu Etnografik i Krujës, që prej rihapjes së tij pas përfundimit të restaurimit në korrik të vitit të kaluar ka tërhequr një numër të lartë vizitorësh vendas e të huaj.
Me rreth 1000 artefakte, ekrane multimediale dhe ekspozita interaktive, vizita në muze sjell një përvojë tërheqëse për të gjitha moshat që vizitojnë muzeun.
Drejtori i Muzeut Kombëtar “Gjergj Kastrioti Skënderbeu” dhe Muzeut Etnografik, Krujë, Mehdi Hafizi tha për Agjencinë Telegrafike Shqiptare se “në muze pas restaurimit të kryer në kuadër të programit EU4Culture të financuar nga Bashkimi Europian zbatuar nga UNOPS në partneritet të ngushtë edhe me Ministrinë e Ekonomisë, Kulturës dhe Inovacionit, në muze ka pasur një fluks të lartë vizitorësh gjatë 2024”.
“Nga fundi i korrikut kur u rihap deri në fund të dhjetorit, Muzeun Etnografik e kanë vizituar 15 mijë vizitorë vendas e të huaj, të cilët kanë shfaqur interes për kulturën dhe traditat shqiptare”, tha Hafizi.
Që prej hapjes së tij, muzeu ofron një risi për vizitorët, ku përmes teknologjisë VR vizita e tyre është më tërheqëse dhe ndërvepruese.
“Kjo teknologji përmirëson tregimin brenda muzeut, duke ofruar narrativa dinamike dhe ndërvepruese që magjepsin vizitorët”, tha Hafizi.
Sipas tij, kjo përvojë unike dhe magjepsëse i transporton vizitorët në dimensione të reja brenda një ekspozite.
Ardiola Alikaj, drejtoresha e shoqatës kombëtare të guidave turistike, gjatë vizitës në këtë muze së bashku me një grup të rinjsh udhërrëfyesish të ardhshëm tha se “muzeu i hapur pas një periudhe dyvjeçare i ofron vizitorit një eksperiencë të jashtëzakonshme. Përveç shpjegimit që vetë stafi ofron që është një mënyrë ekselente për ta vizituar një destinacion, tashmë është inkorporuar në këtë paketë të re turistike, e gjithë teknologjia inovative e VR, e tabelave të ndryshme shpjeguese në 5 gjuhë të huaja audio-guide, po ashtu edhe shumë tabela shpjeguese, që janë shumë të rëndësishme për vizitorin individual”.
Shtëpia-muze ka një total prej 15 dhomash, secila me funksionin, kompozicionin dhe simbolikën socio-etnografike përkatëse. Shumë vizitorë, vendas dhe të huaj, e vizitojnë Muzeun Etnografik si një pjesë të rëndësishme të turit të tyre në qytetin historik të Krujës.
Ky muze ndodhet në rezidencën historike të familjes Toptani, e ndërtuar në vitin 1764. Në muze paraqitet trashëgimia e pasur kulturore e Shqipërisë. Muzeu Etnografik i Krujës është një ndërtesë e tipit “çardak”. Në mjediset e brendshme, si edhe tek objektet e paraqitura në mjediset e jashtme, jepet një pamje e plotë e zejeve të ushtruara në Krujë dhe në të gjithë Shqipërinë, si edhe i mënyrës së jetesës, duke filluar që 300 vjet përpara.
Muzeu Etnografik i Krujës u rihap më 23 korrik të këtij viti./atsh/KultPlus.com
Kori i fëmijëve ‘Siparantum Kids’ do të mbajë koncert sot në Pejë.
Në vijim gjeni njoftimin e korit ‘Siparantum’:
Koncert i korit për fëmijë Siparantum Kids
Kemi kënaqësinë të bëjmë një ftesë për koncertin Siparantum Kids, një kor shembullor për fëmijë që mishëron ngrohtësinë, kreativitetin dhe një pasion të thellë për muzikën. Ky event paraqet një mundësi të veçantë për të dëshmuar performancat e përzemërta të artistëve të rinj që i janë përkushtuar artit të këndimit koral.
Data: 16 shkurt 2025
Ora: 12:00 pasdite
Vendi: Shkolla e Muzikës Halit Kasapolli, Pejë
**Çfarë duhet të parashikoni **
– Një repertor i larmishëm që shfaq këngë për fëmijë dhe aranzhime të specializuara korale
– Performanca nga vokalistë të rinj jashtëzakonisht të talentuar
– Një atmosferë e gjallë e mbushur me energji pozitive dhe rezonancë emocionale
Hyrja është falas. Ne ju inkurajojmë të bashkoheni me ne për të mbështetur këta artistë në zhvillim ndërsa nisin rrugëtimin e tyre muzikor./KultPlus.com
Ditë më parë bota akademike sociologjike në botë humbi një nga figurat kryesore të mendimit sociologjik bashkëkohor, Michael Burawoy. Ai ishte ish-president i Shoqatës Ndërkombëtare të Sociologjisë (International Sociological Association – ISA), ish-president i Shoqatës Amerikane të Sociologjisë (American Sociological Association – ASA) dhe ish-redaktor i revistës prestigjioze që botohet në 17 gjuhë “Global Dialogue”.
Marrëdhënie të ngushta profesionale me të kishte edhe një sociolog nga Kosova, Labinot Kunushevci, i cili vdekjen e tij e përjetoi si një humbje të madhe edhe për mendimin sociologjik shqiptar.
Burawoy ishte profesor në Universitetin e Kalifornisë dhe vdekja e tij aksidentale pasi u goditë nga një veturë ishte një shok për të gjithë ata që e njihnin dinamikën dhe energjinë e tij. Ndonëse një figurë shumë eminente në botë, fatkeqësisht në Kosovë nuk njihej e admirohej sa duhej. Ishte shumë i panjohur në Kosovë, madje sipas Kunushevcit emri i tij nuk përmendej as gjatë kohës kur ai studioi sociologji në Universitetin e Prishtinës (2012-2017).
Por Burawoy kishte një autoritet të lartë në qarqet akademike botërore. Ishte një lider i vërtetë, një zë shumë kritik dhe i guximshëm, me shumë modesti dhe përulje, një udhërrëfyes dhe mentor, një studiues shumë i spikatur në sociologjinë publike globale, që i mbështeste sociologët e rinj anembanë botës. Sociologjia e tij nuk ishte vetëm teorike. Ai krijonte shtigje të reja dhe puna e tij la gjurmë të thella në shumë fenomene dhe tema që janë tabu, të mitizuara, të barrikaduara, të ideologjizuara dhe të instrumentalizuara. Ai i çliroi ato në dritën e perspektivave të reja sociale dhe humane.
Falë Burawoy, intervistat e sociologut nga Kosova, Labinot Kunushevci, u përkthyen dhe botuan në 17 gjuhë në revistën prestigjioze “Global Dialogue”.
“Në vitin 2017 Burawoy u tregua, përveç profesional, edhe miqësor me shqiptarët, duke u solidarizuar me të kaluarën e përvuajtur të tyre në Kosovë. Kur i kërkova një mundësi që në revistën “Global Dialogue” që ai drejtonte, të botonim diçka për të kaluarën koloniale të Kosovës; për Serbinë imperialiste, fashiste dhe kolonialiste; për pasojat politike, kulturore, shoqërore dhe humane të Jugosllavisë mbi shqiptarët, ai pranoi me shumë dëshirë duke më shkruar, ndër të tjerash: “The world knows so little of the plight of Albanians” – “Bota di shumë pak për vuajtjet e shqiptarëve”.Po mos të ishte Michael Burawoy, emri im, emri i Republikës së Kosovës dhe emri i Universitetit të Prishtinës, nuk do të përktheheshin në këto gjuhë”, shprehet Kunushevci.
Kujtojmë që gjuhët në të cilat janë botuar 5 intervistat e Kunushevcit, i vetmi nga Kosova intervistat shkencore të të cilit kanë këtë shtrirje globale, falë mbështetjes dhe bashkëpunimit me Burawoy, janë: 1. Angleze 2. Frënge 3. Spanjolle 4. Kineze (tradicionale) 5. Kineze (e thjeshtuar) 6. Iraniane 7. Hindu 8. Portugeze 9. Arabe 10. Japoneze 11. Ruse 12. Polake 13. Turke 14. Rumane 15. Kazake 16. Indoneziane 17. Bengali.
Kunushevci njihet për faktin që arriti si i vetmi nga Kosova, në periudhën 2015-2017, t’i intervistojë disa nga sociologët më eminentë bashkëkohorë në botë si: Anthony Giddens, George Ritzer, Patricia Hill Collins, Michael D. Kennedy, Liah Greenfeld, Hayriye Erbaş, Jasminka Lažnjak, Raewyn Connell, Chua Beng Huat, John Holloway, Margaret Abraham dhe Thomas J. Burns. Dymbëdhjetë intervistat e tij me portat titane të sociologjisë i botoi në librin e tij të parë sociologjik dy-gjuhësh “Contemporary Sociological.
Conversations” – “Kuvendime Sociologjike Bashkëkohore”, botim i Logos-A, më 2017. Më vonë ai shkroi edhe dy libra tjerë sociologjikë “Shoqëri pa Kulturë” dhe “Pasionet e Idiotëve”.
Disa nga intervistat e tij patën jehonë globale pasi u botuan në 17 gjuhë në revistën “Global Dialogue”.
Kunushevci kujton edhe momente tjera të korrespodencës së tij me të ndjerin Burawoy. Kur libri i tij i parë sociologjik me intervista iu dërgua përmes postës si dhuratë në adresën e Burawoy, përgjigjja e këtij të fundit në pyetjen e Labinotit nëse e kishte pranuar librin, ishte: “It arrived in all its beauty and splendor! Congratulations!” – “Arriti në gjithë bukurinë dhe ndriçimin e tij! Urime!”
Ndërsa kur Burawoy pati rastin ta lexojë librin e Kunushevcit në tërësi, më 25 maj 2017, i shkroi: “What a wonderful collection of interviews, what an extraordinary initiative by an MA student from Prishtina, what an interesting way to project the intersection of international and national through the interrogation of prominent sociologists. Congratulations!” – “Çfarë përmbledhje e mrekullueshme e intervistave, çfarë iniciative e jashtëzakonshme nga një student MA nga Prishtina, çfarë mënyre interesante të projektosh kryqëzimin e sociologjisë ndërkombëtare dhe nacionale përmes intervistimit të sociologëve eminentë. Urime!”
Por në mesin e shumë intervistave speciale është edhe një intervistë e Kunushevcit e realizuar me profesorin dhe mentorin e tij të sociologjisë, prof. dr. Ibrahim Berisha, kushtuar të kaluarës koloniale të Kosovës, botuar në “Global Dialogue”.
Përmes kësaj interviste, Labinot Kunushevci, në vitin 2017 fitoi çmimin “Shkrimi më i mirë për promovimin e Kosovës”, nga Ministria e Punëve të Jashtme të Republikës së Kosovës. Ndërsa në vitin 2019 ishte panelist i konferencës shkencore “Mbahet punëtoria me temën: “Aspekti kolonial i të kaluarës së Kosovës””, të organizuar nga Ministria e Punëve të Jashtme të Republikës së Kosovës, e para dhe e fundit e këtij lloji e organizuar deri tani kushtuar kolonializmit.
Veçantia e kësaj interviste kolosale është botimi në gjuhët e atyre vendeve që nuk e kanë njohur ende Kosovën si shtet, madje mbajnë edhe qëndrime destruktive ose armiqësore ndaj saj. Por ky argument kolonial fatkeqësisht është harruar e injoruar nga diplomacia kosovare./KultPlus.com
