Mark Aurel Klaudi i njohur gjithashtu si Klaudi II ishte një perandor romak me prejardhje ilire.
Ai lindi më 10 maj 213 ose 214. Klaudi erdhi nga Dalmacia ose Iliria, megjithëse është e mundur që vendi i tij i lindjes të ishte rajoni i Dardanisë.
Para se të vinte në pushtet, Klaudi shërbeu me ushtrinë romake, ku bëri një karrierë të mirë dhe siguroi emërimin në postet më të larta ushtarake. Në vitet 249–251, ai shërbeu si një tribun ushtarak. Në këtë post, Klaudi u dërgua për të mbrojtur Termopilet, në lidhje me të cilën guvernatori i Akaas u urdhërua t’i dërgonte atij 200 ushtarë dardanë, 60 kalorës, 60 shigjetarë kretas dhe një mijë rekrutë të armatosur mirë. Trupat e tij më pas e shpallën atë Perandor mes akuzave, kurrë të provuara, se ai vrau paraardhësin e tij Gallienus. Sidoqoftë, ai shpejt provoi të ishte më pak se i etur për gjak, pasi kërkoi nga Senati Romak që të kursejë jetën e familjes dhe mbështetësve të Gallienus.
Ai ishte më pak zemërgjerë ndaj armiqve të Romës, megjithatë, dhe pikërisht kësaj i detyrohej popullaritetit të tij. Klaudi ishte i pari në një seri të “perandorëve ushtarakë” të fortë që përfundimisht do të rivendosë Perandorinë pas Krizës së Shekullit të Tretë. Në kohën kur Klaudi u bë perandor, Perandoria Romake ishte në rrezik serioz nga disa ndërhyrje, si brenda ashtu edhe jashtë kufijve të saj. Më e rëndësishme prej tyre ishte një pushtim i Gotëve në Iliri dhe Panoni. Megjithëse Gallienus u kishte shkaktuar atyre disa dëme në Betejën e Nestus, Klaudi, jo shumë kohë pasi u emërua Perandor, e ndoqi këtë duke fituar fitoren e tij më të madhe, dhe një nga më të mëdhatë në historinë e luftrave romake. Në betejën e Nishit, Klaudi dhe legjionet e tij shpartalluan një ushtri të madhe gotike.
Nga kjo fitore Klaudin mori mbiemrin e tij “Gothicus” (pushtuesi i Gotëve), dhe kështu njihet deri më sot. Gotët shpejt u dëbuan përtej lumit Danub nga Aurelian, dhe kaloi gati një shekull para se ata përsëri të përbënin një kërcënim serioz për perandorinë. Klaudi shpartalloi Alamanet ne betejen e liqenit Benacus ne vjeshte te vitit 268 disa muaj pas betejes se Nishit.
Në fund të vitit 269 ai kishte udhëtuar në Sirmium dhe po përgatitej të shkonte në luftë kundër Vandalëve, të cilët po sulmonin në Panoni. Sidoqoftë, ai ra viktimë e Murtajës dhe vdiq në fillim të janarit 270. / KultPlus.com
