‘Politiken’: Shqipëria apo Maldivet e lira të Evropës

E përditshmja daneze dhe një nga gazetat më të lexuara në vend “Politiken” i ka kushtuar një hapësirë të posaçme Shqipërisë turistike.

Shkrimi i gazetares Clara Underdahl mban titullin ‘’Quhet Maldivet e Evropës dhe për më tepër është e lirë. Këtu janë gjashtë arsye të mira përse udhëtimi juaj i ardhshëm duhet të jetë në Shqipëri’’ shtjellon gjerësisht përvojën e saj vetjake të eksplorimit katërjavësh turistik në vendin tonë.

Me një përshkrim shumë pozitiv të hapësirave që ka vizituar dhe njerëzve që ka ndeshur nëpër itinerarin e saj, Underdahl thekson faktin se Shqipëria është shndërruar në një destinacion jashtëzakonisht popullor udhëtimi, çka pasqyrohet në mbulimin e gjerë mediatik ndërkombëtar.

Ndër gjashtë arsyet kryesore të renditura, që sipas gazetares janë mjaftueshëm të mira për të ndërruar Liqenin e Komos me këtë destinacion në Gadishullin Ballkanik, spikasin historia e pasur e vendit tonë, trashëgimia natyrore dhe mikpritja e shqiptarëve.
Lidhur me këtë të fundit, autorja e cilëson mikpritjen e popullit shqiptar të një lloji krejt unik.
‘’Vendasit të presin krahëhapur dhe me me buzëqeshje të sinqerta…‘’, vëzhgon ajo, ndër të tjera.
Shkrimi ndalet edhe te pasuria jonë kulinare, si edhe tërheq vëmendjen mbi çmimet e lira që e bëjnë edhe më të pëlqyeshme eksperiencën e turistëve dhe vizitorëve.

Quhet Maldivet e Evropës dhe është gjithashtu i lirë. Ja gjashtë arsye të mira për të shkuar

Në vetëm pak vite, Shqipëria është shndërruar nga një vend kryseisht i mbyllur në Evropë në një destinacion jashtëzakonisht popullor udhëtimi. Ja gjashtë arsye të mira pse duhet ta konsideroni Shqipërinë për udhëtimin tuaj të ardhshëm.
Verën e kaluar, disa miq më thanë se donin të hiqnin dorë nga destinacionet e zakonshme të udhëtimit si Italia dhe Franca dhe në vend të tyre të shkonin në Evropën Juglindore.
Ata përmendën Shqipërinë dhe unë mendova “epo, ky është një destinacion i pazakontë. Nuk dija shumë për vendin – përveç historisë së tij të komunizmit dhe të izolimit, çka nuk më shkaktoi ndonjë dëshirë të madhe për të udhëtuar. Por, dy javë më vonë, më erdhën fotot dhe videot e para nga udhëtimi i tyre. Isha e befasuar, por më së shumti ziliqare.
Fotot e plazheve të gjata me rërë, maleve të larta dhe perëndimit të diellit të nxehtë më bënë të mendoj se a duhet të shkoj në Shqipëri?

Fakte dhe vlera për Shqipërinë

Udhëtimi në Shqipëri
Gjurmë klimatike Udhëtim vajtje-ardhje:
Fluturimi: 449 kg CO2 për person.
Makinë: 670 kg CO2 për makinë (pjestuar sipas numrit të pasagjerëve).
Treni: 112 kg CO2 për person.
Autobus: 116 kg CO2 për person.
Konsumi privat: Një danez lëshon mesatarisht 13,000 kg CO2 në vit.
Nëse rritja e temperaturës globale do të mbahet nën 1,5 gradë Celsius, secili
qytetar i botës duhet të lëshojë maksimum 1 500 kg CO2 në vit.
Mbërritja atje: Nuk ka fluturime direkte nga Kopenhaga për në kryeqytetin Tiranë. Megjithatë, linja ajrore si Serbia Air, Austrian Air dhe Lufthansa fluturojnë drejt saj. Prandaj, ju mund të zgjidhni të fluturoni për në Mynih, Vjenë ose Beograd dhe më pas të merrni një avion ose një autobus nga atje për në Tiranë.
Nuk pata kohë ta mendoja, para se Instagrami filloi të më nxirrte video me shumicë për Shqipërinë. ’’Maldivet e Evropës’’ dhe ‘’Ky nuk është Bali, por Shqipëria” dominonin dhe para se ta kuptoja, gjysma ime më e mirë dhe unë kishim rezervuar fluturimin.

U nisëm këtë verë dhe udhëtuam nëpër Shqipëri për gati katër javë. Dhe ne ishim ne nuk ishim të vetmit. Shqipëria është kthyer në një nga destinacionet më të njohura – veçanërisht nëse ndiqni median sociale, ku vendi po reklamohet si kurrë më parë me premtimin se nuk është shumë larg parajsës.
Në vijim, janë gjashtë arsye të mira për të ndërruar Liqenin e Komos me Gadishullin Ballkanik.

1. Sepse Shqipëria ka një histori të pasur

Nuk ka qenë gjithmonë kështu. Shqipëria ka qenë nën sundim komunist për 44 vjet dhe më së shumti e njohur si vendi më i mbyllur në Evropë, ku çdo gjë, nga makinat private deri tek udhëtimet turistike ndaloheshin. Pas vdekjes së diktatorit Enver Hoxha dhe rënies së pushtetit komunist në vitin 1985, filloi demokracia. Fillimisht, ajo nuk ndryshoi pozicionin ekonomik të vendit dhe rreth 40 për qind e popullsisë shqiptare zgjodhi të emigronte. Por në vitin 2009, Shqipëria u bë pjesë e NATO-s dhe vendi filloi të fokusohej në turizëm.
Një shenjë e dukshme e periudhës komuniste janë 137 000 bunkerët, ende të shpërndarë në të gjithë vendin, duke dëshmuar për paranojën e Enver Hoxhës për ndonjë sulm të mundshëm pas Luftës së Dytë Botërore. Muzetë dhe monumentet e shumta të Shqipërisë dëshmojnë gjithashtu kohët e errëta dhe izolimin.

Në qytetin malor të Gjirokastrës, një vend i Trashëgimisë Botërore të UNESCO-s, mund të vizitoni muzeun etnografik, i cili dikur ishte shtëpia e fëmijërisë së diktatorit, por meqë kishim pak kohë ër të shpenzuar në qytet, i dhamë përparësi vizitës së shkurtër brenda Muzeut të Luftës së Ftohtë, i cili ekspozon artefakte të kësaj periudhe – gjithçka nga helmetat dhe armët deri te uniformat dhe kartolinat.

Për një alternativë ndaj muzeve, rezervoni një guidë falas më këmbë. Ne e bëmë në Tiranë – ishte me një guidë anglishtfolëse që zgjati disa orë. Në shëtitjen në qendër të Tiranës, na treguan histori dhe anekdota nga vitet e izolimit të Shqipërisë dhe na treguan vendbanimin e dikurshëm të diktatorit. Këtu, udhërrëfyesi ynë na tha, ndër të tjera, se qeveria ende po shqyrton nëse do ta prishë shtëpinë e tij, ta kthejë në muze apo ta japë me qira si Airbnb. Gjatë turneut, udhërrëfyesi ynë vuri në dukje atraksionet kryesore të Tiranës, arkitekturën dhe pikat lokale ku mund të shijonim ushqime dhe pije të mira dhe u ndjemë sikur e njihnim Shqipërinë dhe historinë e Tiranës pak më thellë.

2. Sepse Shqipëria ka qafa të mëdha malore dhe shtigje dredha-dredha për hiking

Shqipëria ka shumë zona natyrore që e bënë aparatin tim të punojë jashtë orarit dhe memorien e tij të pakësohet. Ndër të tjera, vendi njihet për qafat malore në veri të vendit, ku turistët vijnë për të ecur.
Me të mbërritur në Tiranë, u nisëm menjëherë në veri me ‘’Ford’’-in tonë me qira në drejtim të Shkodrës. Një qytet që është relativisht afër zonës së hekurit Prokletije, lumit të madh dhe Liqenit të Komanit dhe është një vend i preferuar për turistët që kërkojnë udhëtime njëditore në Parkun Kombëtar të Thethit. Si ne.
Një mëngjes herët u nisëm nga Shkodra drejt qytetit malor të Thethit, dy orë larg. Me këpucë ecjeje, çanta shpine dhe shumë biskota granola, u nisëm mes qafave të mëdha malore, nëpër livadhe të mëdha dhe në shtigje gjarpëruese përgjatë lumit të fuqishëm të Shalës. Në fillim ecnim krah për krah me turistë të tjerë, por shpejt u shpërndamë në të katër anët.
Synimi ynë për këtë ecje njëditore prej 17-19 kilometrash ishte të shihnim fenomenin natyror të ʼSyrit të Kaltërʼ – një burim me ujë të kristaltë në nuancat blu dhe jeshile.
Në Shqipëri ka dy vende, Syri i kaltër. Njëri është afër Thethit, tjetri në Ksamil. Duket kaq tërheqëse saqë shumë njerëz bëjnë një zhytje. E bëmë edhe ne. Por nuk është aspak e këndshme. Uji vjen nga malet aty pranë dhe është tmerrësisht i ftohtë.

3. Sepse Shqipëria ka plazhe për të gjitha nevojat

Nëse je tipi që dëshiron dhe rilexon ‘’The Subtle Art of Not Giving a Fuck’’, ka shumë mundësi edhe për këtë.
Shqipëria ka disa plazhe përgjatë Rivierës Shqiptare. I pari që vizituam ishte Plazhi i Currilave, një plazh me guralecë pranë qytetit port të Durrësit. Arritëm të shtunën, kur kishte shumë njerëz – kryesisht familje vendase me fëmijë, duke luajtur muzikë, duke ngrënë drekë dhe duke ndërtuar kështjella rëre. E vetmja e keqe ishte se uji nuk ishte aq i pastër si kristal, siç ishim mësuar në plazhet e tjera.
Plazhi tjetër ku u vendosëm ishte në jug të qytetit të vogël bregdetar të Himarës. Mikpritësi ynë kishte rekomanduar Potamin, i cili është një përzierje plazhi me rërë dhe guralecë. Kishte shumë pak njerëz dhe ndjenja e bujarisë u njde menjëherë – një plazh për ata që duan të fusin kokën në një libër nën zhurmën e valëve. Uji ishte blu, i qetë dhe i kthjellët, dhe disa njerëz nxorrën syzet e tyre dhe eksploruan shtratin shkëmbor të detit.
Kur thua Shqipëri, nuk mund të humbasësh plazhet e Sarandës dhe Ksamilit, të cilësuar në Instagram si Bali dhe Maldivet e Europës. Plazhet janë të bukura, por ndjenja e bujarisë nuk ishte aq e pranishme.
Sidomos në Ksamil, plazhi i Instagramit ishte i mbushur plot me njerëz dhe shezlone (150 krona për shezlon). Por nëse ju pëlqen qejfi dhe ju pëlqen një atmosferë club-i, ky mund të jetë vendi për ju. Megjithatë, do të rekomandoja patjetër të dilni nga Ksamili dhe Saranda dhe të vizitoni plazhet më intime si Plazhi i Pasqyrave dhe Shpella e Pëllumbave. Plazhe me guralecë në gjire të vegjël ku dallgët janë të larta dhe ku vendasit marrin rreze dielli mbi shkëmbinjtë e pjerrët dhe shezlonet me vija.

4. Sepse vendasit janë mikpritës dhe zemërmirë

Populli shqiptar ka vendin që i takon për sa i përket mikpritjes. Duke qenë se turizmi është diçka që ka filluar zhvillohet vitet e fundit, vendasit nuk janë lodhur ende nga shpenzimet e tepërta të turistëve, pritjet e hotelerisë dhe mungesa e edukatës, të tipit ‘’më lejoni të rezervoj një shezlong në orën 05:30’’. Vendasit janë aty me krahë hapur dhe buzëqeshje të sinqerta, nga ato të vërtetat.
Ne rezervuam dy netë pranë një familje shqiptare në Durrës. Kur mbërritëm, na ofruan tortë dhe kafe turke dhe më pas na çuan në ullishtat e familjes, ku na folën me pasion për bujqësinë, ndërsa ne zgjidhnim perimet për darkën. Në shtëpi, nëna nisi gatimet dhe shërbeu një vakt tradicional shqiptar, i cili përfshinte fërgese me piper dhe djathë, qofte shqiptare, byrek dhe tarator.
Këtu u ulëm dhe festuam me një shumëllojshmëri gatimesh, ndërsa ajo u qetësua me cigaret e saj dhe gëzonte për oreksin e të dashurit tim. Pas darkës, djemtë e ftuan të dashurin tim në një lojë futbolli, ndërsa unë qëndrova me nënën e tyre në tarracë. Dhe ja ku ishim – dy gra me një diferencë prej 30 vitesh, duke qeshur me zë të lartë. “Duhet të kthehesh sërish vitin tjetër”, më tha zëri monoton në telefon.

5. Sepse kuzhina shqiptare është një shkrirje e disa traditave

Kuzhina shqiptare është tradicionale, e thjeshtë dhe aspak modeste.
Le të shohim disa gatime shqiptare:
Diçka që porositëm shpesh ishin qoftet, të cilat bëhen me mish viçi, pule ose qengji dhe shpesh të skuqura. Kjo shoqërohet me një sallatë fshati, bukë dhe fërgesë, çka u bë shpejt një element kryesor në ushqimet tona, e cila përbëhet nga speca të kuq, domate, qepë, një lloj gjize e thatë dhe kos.
Një tjetër pjatë tradicionale është byreku, për të cilin e kam deklaruar disa herë dashurinë time gjatë udhëtimit. Një byrek që bëhet me spinaq dhe djathë (i preferuari im!) ose me mish të grirë, qepë dhe djathë. Mund ta blini pothuajse në të gjitha furrat e bukës, gjë që është e mrekullueshme për të kënaqur urinë e vogël pas një dite të gjatë në plazh.
Hera e parë që shijova byrekun ka qenë në Himare nga furra e vogël e bukës. Nëse nuk vini në Himarë për plazh, ejani për karkalecat!
Edhe pse isha e lidhur me ushqimin shqiptar, nuk mund të mos e vërej se herë pas here rëndohej. Prandaj, u befasuam këndshëm kur kuptuam se edhe shqiptarët kanë përqafuar kulturën ushqimore të Mesdheut dhe Lindjes së Mesme.

6. Sepse paratë tuaja kanë vlerë

Çmimet në Shqipëri janë relativisht të ulëta. 100 lekë janë rreth 7 krona daneze, çka do të thotë se mund të jetosh relativisht mirë pa u ndjerë i privuar. Kafeja është e shtrenjtë në Danimarkë, kështu që ne na dukej luks i madh që çdo mëngjes një kafelate e madhe nga një kafene aty pranë kushtonte 10-15 korona. Nëse nuk hiqni dot dorë nga qumështi i tërshërës dhe pluhuri matcha, shikoni zinxhirin shqiptar të kafesë ‘’Mon Cherie’’ – këtu, megjithatë, kafeja kushton rreth 25 krona.
Shqipëria ka gjithashtu restorante në të gjitha kategoritë e çmimeve. Nëse doni një vakt relativisht të lirë që përbëhet nga një pjatë mishi, një sallatë, bukë dhe një salcë, mund të prisni të paguani rreth 40-50 krona për person. Dhe me siguri do të ngopeni, pasi porcionet janë shpesh të mëdha. Për të shuar etjen, mund të blini një gjysmë litër verë për rreth 35 krona ose një birrë të madhe për rreth 15 krona. Zakonisht, rezervonim hotelin gjatë rrugës dhe ishte e lehtë për të gjetur akomodim me çmime të përballueshme. Në Tiranë, për shembull, gjetëm një apartament të madh në qendër të qytetit, me një tarracë të madhe me pamje nga qyteti dhe malet. Çmimi ishte rreth 300 krona për një natë. Në Himarë gjetëm edhe nje apartament me ballkon, tarrace te madhe dhe pishine me pamje panoramike me 260 krona nata.
Është ide e mirë të kesh para në dorë – qoftë lekë ose euro. Ka ende shumë restorante, hotele dhe dyqane që nuk pranojnë karta./atsh/ KultPlus.com

‘La Repubblica’: Bregdeti shqiptar, ‘Maldivet e Europës’

 Ksamili mund të konsiderohet si “Maldivet e Europës”. Ashtu si në Marina di Pescoluse, në Salento, por me një ndryshim, në Pulia një ombrellë dhe dy shezlongë mund të kushtojnë 50 euro në ditë, ndërsa në bregdetin shqiptar mund t’i gjeni ende me 10-15 euro, sipas “La Repubblica”.

Një belveder luksoz në Itali mund të kushtojë deri në 1099 euro, ndërsa këtu një grup djemsh nga Foggia arritën të binin dakord me nje çmim prej 60 eurosh.

Arben Çipa, president i shoqatës kombëtare të operatorëve turistikë, e mat suksesin e destinacionit me të njëjtin matës si kolegët e tij në Liguria apo Sardenia.

“Çmimet e shezlongëve këtë vit variojnë nga 10 euro deri në 500 euro në ditë”, tha ai.

Për italianët që kërkojnë një det fantastik me çmime të arsyeshme, Vendi i Shqiponjave është zgjidhja e fundit, edhe në këto anë luksi ndiqet dhe së shpejti do të duhet të kërkojmë një destinacion tjetër.

Por, tani për tani, parajsa kalimtare e pushuesve kursimtarë, atyre që nuk duan të shpenzojnë një rrogë tashmë të prekur nga inflacioni, është ky përqafim qielli dhe deti që hapet nga malet drejt Korfuzit, Ksamili, ku një në tre turistë është italiane.

Më e egër se Kalabria, më e gjelbër se Umbria, më popullore se Romanja dhe me një det të ngjashëm me atë të Pulias, por më lirë.

Qeveria shqiptare pret të mbyllë sezonin me mbi nëntë milionë turistë, më shumë se në vitin 2022, por tashmë është konfirmuar një rritje e vizitorëve prej më shumë se 33 për qind.

“Ne po shkojmë drejt një tregu masiv me kosto të ulët, duke tërhequr turistë të interesuar vetëm për dhoma dhe alkool me çmime të volitshme. Kjo është një strategji që ka rezultuar e pasuksesshme në të gjitha vendet e Mesdheut”, tha Auron Tare është anëtar i këshillit të UNESCO-s për vendet arkeologjike dhe është operatori turistik për VIP-at.

Neritan Ceka ishte një nga baballarët e parkut arkeologjik të Butrintit, i cili tashmë rrezikon të preket nga ndërtimet e hotelierëve shqiptarë, në shumë raste ish-emigrantë në Itali që mësuan sekretet e kuzhinës dhe mikpritjes italiane dhe më pas investuan kursimet e tyre në vila me qira.

Dhjetë vjet më parë janë ndërtuar vila pa leje dhe janë shitur me çmime shumë të ulëta, disa qindra euro për metër katror.

Në vend që paratë të futeshin në bankë, janë blerë apartamente me njëzet mijë euro.

Prandaj janë me mijëra shtretër me çmime qesharake. Por, kostoja e punës tani në sektorin privat është në rritje. Dhe së shpejti do të shihen shumë resorte të stilit Cisternino në Shqipëri.

Giuseppe, një napolitan nga Sant’Antonio Abate, një nëpunës civil, dhe gruaja e tij,  organizuan një pushim të këndshëm një-javor për katër persona me çmimin 2500 euro.

”Para se të mbërrinim në Ksamil ishim në Vlorë. Kam parë ndërtesa pesëmbëdhjetëkatëshe që shiten me një mijë euro metër katror. Me siguri në pak vite do të vlejnë trefish më shumë”, tha ai.

“Paguam gjithsej 40 euro për të ngrënë mish të shkëlqyeshëm të pjekur në skarë të gatuar mbi qymyr. Sigurisht, kuzhina jonë është më e rafinua”, shtoi ai.

“Çdo javë, dy mijë italianë mbërrijnë në Sarandë, e cila ka njëzet mijë banorë”, tha Çipa

“Në Ksamil pub-et ofrojnë muzikë tekno. Tek ne, një mbrëmje në disko kushton pesëdhjetë euro, këtu dhjetë, ose është falas”, tha një turiste.

Në Lido të hotelit Poda një Heineken kushton pesë euro, një natë 220 euro, e cila përfshin pamjen nga deti, mëngjesin dhe darkën, peshqirët e pishinës, çadrat dhe shezlongët, internetin dhe parkimin.

Por, vetëm pak vite më parë, tejkalimi i pragut prej 200 për person do të ishte i paimagjinueshëm.

“Nëse çmimet vazhdojnë të rriten kaq shumë, do të jetë problem për destinacionin tonë”, tha Çipa./atsh/KultPlus.com

”The Mirror”: Ksamili thënë ndryshe Maldivet e Shqipërisë

Ksamili në Shqipërinë e Jugut po shpallet nga TikTokersat dhe influencurat si “Maldivet e Shqipërisë” për shkak të ujërave të tij shkumbëzues dhe plazheve të bardha të pacenuara, shkruan Milo Boyd për gazetën e njohur britanike ”The Mirror”.

Kjo nënkupton për më tepër plazhe me rërë, ujërat blu kristal dhe shtëpi prej druri të varura mbi det. Kjo bën që shumica e njerëzve të imagjinojnë Maldivet.

Arkipelagu i Oqeanit Indian ka fituar një reputacion për një numër vendpushimesh të jashtëzakonshme me vila prej druri që janë ndërtuar mbi valët e detit.

Një prej tyre është Soneva Jani, që krenohet me platforma që lidhin shtëpitë private me pishina, veranda dhe një rrëshqitje të gjatë që zbret me nxitim në det, përfshirë erën nëpër disa nga lagunat blu të ishujve.

Ndonëse mund të jetë në listat e udhëtimit të shumë njerëzve, vizita në këtë vendpushim ka një çmim të kripur.

Qëndrimi për një javë në një vilë me dy dhoma gjumi në nëntor do t’ju kushtonte të paktën 7 000 paund.

Nëse ai çmim është shumë i lartë dhe kilometrat e ajrit që nevojiten për të arritur në Maldive shumë të mëdha, atëherë ekziston një opsion më i lirë dhe shumë më afër shtëpisë, çka krahasohet me plazhe si në parajsë.

Ksamili, fshati dikur i vogël në Rivierën Shqiptare, është bërë shtëpia e një numri hotelesh që duket se kanë imituar stilin e atyre në Maldive.

Video të panumërta në internet tregojnë pushues të nxirë duke notuar dhe duke u rrezitur nën qiellin blu.

Një vend veçanërisht popullor në Sarandë është plazhi i Pemës së Thatë, i cili ka disa shezlongë me korniza druri e rrjeta të varura mbi det.

Kur dielli bëhet përvëlues, ka edhe hapësira të izoluara nën çadrat me kashtë për t’u ruajtur nga rrezet e diellit ose për të bërë një sy gjumë.

Ksamili u vizitua së fundmi nga Yuliia Berkuta, një influencere ukrainase e udhëtimeve me 135 000 ndjekës në Instagram, të cilët vlerësuan resortin.

“Ksamili është një nga vendet më mahnitëse që kam vizituar në Ballkan. Ky fshat është shtëpia e ushqimeve të shijshme të detit, një deti shumëngjyrësh dhe ishujve të bukur që ndodhen shumë larg fshatit’’, shkruan ajo.

‘’E kam vizituar Ksamilin në dy raste dhe ia rekomandoj kujtdo që udhëton drejt Shqipërisë. Ndoshta avantazhi kryesor i zgjedhjes së qëndrimit në Shqipëri ndaj Maldiveve është padyshim çmimi’’, shkruan Berkuta.

Fluturimet vajtje-ardhje nga Londra në Korfuz – aeroporti më i afërt me Ksamilin dhe vetëm 30 minuta me traget larg mund të kushtojnë nën 100 paund, ndërsa udhëtimi vajtje-ardhje në Maldive zakonisht është 800.

Hotelet dhe resortet kanë gjithashtu një çmim të reduktuar për një vendpushim plazhi evropian, i cili kushton 30 deri në 40 paund për një natë për një dhomë në muajin maj.

Resortet nuk janë të vetmet gjëra që ofron Shqipëria.

Dhërmiu duket nga perëndimi përtej detit Adriatik deri në Italinë Jugore dhe është i njohur për perëndimet e diellit që të lënë pa frymë mbi ujërat blu.

Dhrimadhes është shumë joshës për hapësirën e tij me guralecë të zbehtë dhe shkëmbinj të mbështjellë nga ujërat bruz.

Ndryshe nga Maldivet, Shqipëria ka shumë më tepër për të ofruar sesa thjesht plazhe.

Brenda një jave në vendin e Evropës Jugore mund të ngjiteni në Alpe, të ecni në shtegun historik të Rrugës së Mëndafshit dhe të admironi horizontin e kryeqytetit Tiranë me rrethinat e saj./ atsh / KultPlus.com

Si dukeshin Maldivet para turizmit masiv

Por besoni apo jo ka qenë një kohë kur Maldivet nuk ishin vendet më joshëse në botë, shkruan CNN.

Kur Mohamed Umar dhe tre shokët e tij hapën vendpushimin e parë turistik atje që quhej “Kurumba” në 1972, vizitorët duhej të hidheshin në ujë deri në bel për të shkuar në plazh, shkruan KK.

Vizitorët e parë ishin kryesisht gazetarë dhe fotografë nga Italia.

Derisa, sot ka më shumë se 100 vendpushime të shpërndara në më shumë se 1,200 ishuj.

Kurumba, që do të thotë “kokos” në gjuhën lokale në Maldive, ishte fillimisht një fermë e pabanuar e kokosit, kurse tani ajo ka të gjitha kambanat e pritshme të një vendpushimi luksoz në Maldive.

Strehimet e para për mysafirët u bënë në korale dhe gur gëlqeror. Çdo gjë që nuk rritej në vend duhej të sillej me anije dhe mund të duhej deri në tre muaj për të mbërritur.

Gazetat mbërrinin me muaj vonë dhe shërbimet e tjera ishin vështirë të realizueshme. Para turizmit, kishte vetëm rreth dy banorë në ishullin ku Kurumba tani është vend luksoz.

Maldive duket më shumë si një arratisje prej një vendi në një tjetër teksa tani këta ishuj konsiderohen si ndër vendet më tërheqëse në botë, dhe presin vizitor gjatë gjithë vitit. / KultPlus.com