“Te varri mos m’rri e mos m’loto, aty nuk jam; t’vdekun mos m’kujto”

Te varri mos m’rri e mos m’vajto” nga Mary Elizabeth Frye

Te varri mos m’rri e mos m’vajto
Aty nuk jam, t’fjetun mos m’kujto.
Ne mijëra puhi jam që fryjnë me lehtësi,
Jam copëza diamantesh në t’borës bardhësi,
Jam pikë e shiut që andshëm lag tokën,
Jam dritë dielli në t’grunit kokërr.
Kur ti zgjohesh në mëngjesin plot qetësi
Jam uragani i shpejtë plot furi
I zogjve t’heshtur që fluturimin nisin.
Jam në yjet e brishta që natën e ndrisin.
Te varri mos m’rri e mos m’loto,
Aty nuk jam; T’vdekun mos m’kujto.

Përktheu: Rrezartë Morina / KultPlus.com

‘Te varri im mos eja të qash’

Poezi nga Mary Elizabeth Frye

Përktheu: Fatbardha Statovci

Te varri im mos eja të qash;
Fjetur s’jam, aty nuk më gjen.
Jam në njëmijë erëra që fryjnë. 
Shkreptima e diamantit në dëborë jam.
Në grurin e pjekur jam drita e diellit.
Shiu i butë vjeshtor jam unë.

Kur në heshtjen e mëngjesit të zgjohesh ti
Jam nxitimi i çastshëm
I zogjve të qetë që në fluturime rrethore enden.
Jam ylli i butë që natën shndrit.
Në varrin tim të qash mos u ndal,
Nuk kam vdekur, aty nuk jam./ KultPlus.com

‘Te varri im kur të vish mos qaj, nuk jam aty, unë gjumë nuk mbajë’

Poezi nga Mary Elizabeth Frye

Te varri im kur të vish mos qaj,
Nuk jam aty,
Unë gjumë nuk mbajë
Unë jam në puhitë që fërfëllojnë,
Jam në diamantet e fluskave të dëborës që verbojnë.
Më gjenë në shkëlqimin e artë të grurit,
Jam në piklat e shiut të shtatorit,

Kur mengjeset i nisë me nxitim,
Më gjen në vrapin që këndshëm përfshinë,
Zogjtë që melodinë e cicërrojnë,
Jam në qarqafin e yjeve që natën të mbulojnë
Te varri im vajit pse i je rrekur.
Unë nuk jam aty.
Unë nuk kam vdekur. / KultPlus.com