Kryeministri i Kosovës, Albin Kurti ka kujtuar dëshmorët Bekim Berisha – Abeja, Bedri Shalën, Elton Zherkën dhe Përmet Vulën, në 26-vjetorin e rënies së tyre.
Kurti, përmes një postimi në llogarinë e tij në Facebook, shprehet se këta dëshmorë ishin luftëtarë të paepur, që u dhanë shembull të gjithë atyre që u rreshtuan më pas vullnetarisht në radhët e UÇK-së.
“Sot në 26 vjetorin e rënies së tyre, i kujtojmë dëshmorët e lirisë së Kosovës: Bekim Berisha – Abeja, Bedri Shala, Elton Zherka dhe Përmet Vula. Më 10 gusht të vitit 1998, këta katër luftëtarë të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës ranë dëshmorë duke luftuar me forcat serbe në zonën e Junikut. Duke u vrarë në muajt e parë të luftës në Kosovë, Bekimi, Bedriu, Eltoni dhe Përmeti ishin luftëtarë të paepur që me aktivitetin dhe luftën e tyre, u dhanë shembull të gjithë atyre që u rreshtuan më pas vullnetarisht në radhët e UÇK-së. Lavdi Bekim Berishës – Abejës, Bedri Shalës, Elton Zherkës dhe Përmet Vulës, mes dëshmorëve të rënë për lirinë e Kosovës!”, shkruan i pari i qeverisë.
James Cameron ka njoftuar titullin e filmit të ri Avatar, “Fire And Ash”.
“Avatar: Fire and Ash” është filmi i ardhshëm epik fantastiko-shkencor amerikan i drejtuar, shkruar, bashkëprodhuar dhe bashkë-edituar nga James Cameron.
Ai është filmi i tretë në ekskluzivitetin e Cameron’s Avatar dhe një vazhdim i Avatar: The Way of Water (2022).
Regjisori bëri një paraqitje surprizë në D23, eventi i fansave të Disney në Kaliforni, së bashku me yjet e filmit Zoe Saldana dhe Sam Worthington për setin e tretë të filmit për vitin 2025.
Epika e fantashkencës vjen pas “Avatar” të vitit 2009 dhe vazhdimin e tij “Avatar: The Way Of Water” të shfaqur për publikun e gjerë në 2022.
“Filmi i ri nuk është ai që prisni, por padyshim ai që dëshironi”, tha Cameron para audiencës prej 12,000 personash.
“Ne nuk do të shfaqim pamje sot, është shumë shpejt, por do të ndajë me ju – një koncept arti të mrekullueshëm për të ngacmuar imagjinatën tuaj, i cili shfaq personazhet në qiell dhe të rrethuar nga zjarri”, tha 69-vjeçari.
Ai gjithashtu foli rreth një personazh të ri që audienca do të “pëlqejë ta urrejë”.
“Ka kultura, mjedise dhe krijesa të reja dhe biome të reja”, tha Cameron.
“Do të shihni shumë më tepër nga Pandora, planeti, që nuk e keni parë kurrë më parë”, shtoi ai.
Filmi pritet të dalë në 19 dhjetor 2025. /atsh/ KultPlus.com
Njerëzit në Romë po kërcënojnë të braktisin qytetin e tyre përgjithmonë për shkak të veprimeve “të egra” të turistëve.
Carlo Verddone, një regjisor italian, është i tmerruar nga pamja e turistëve të dehur në Romë që lëshojnë pantallonat për të urinuar publikisht për shkak të mungesës së madhe të tualeteve publike.
Së bashku me trafikun e pandërprerë, mbeturinat në rritje dhe mbishkrimet e shfrenuara, këto çështje po e shtyjnë Carlon, një romak që nga viti 1950, ta mendojë largimin përgjithmonë.
“E mendoj, vërtet, dy-tri herë në javë. Më lër të shpëtoj”, ka rrëfyer ai për mediat. “Nuk jam vetëm unë. Kam shumë miq që po mendojnë konkretisht të largohen nga Roma. Është hera e parë që ndodh”, tha ai më tej, shkruan Daily Star, transmeton Klankosova.tv.
Carlo e kritikoi sjelljen si “të turpshme” dhe “të paimagjinueshme” për një kryeqytet normal evropian, duke u bërë thirrje autoriteteve të vendosin më shumë tualete publike. Roma, e cila pati një rekord prej 35 milionë turistësh vitin e kaluar, nga 32 milionë në 2022, po përballet me këtë çështje.
Ka qenë një fundjavë e jashtëzakonshme artistike ajo që lamë pas për banorët e Bashkisë Prrenjas.Në sheshin qëndror të këtij qyteti është zhvilluar edicioni i parë i eventit lokal më të madh folklorik të mbajtur ndonjëherë i titulluar “Prrenjasi, Fest -Folk”.
Në këtë event morën pjesë dhjetra artistë e instrumentistë të njohur të zonës të cilët kanë arritur suksese të shumta në festivalet e zhvilluara në qytete të ndryshme të vendit tonë ku janë nderuar edhe me çmime si fitues. Pjesmarrës ishin edhe të ftuar specialë nga qytetet e tjera si edhe artistë nga zona që aktualisht jetojnë jashtë.
Edicioni i parë i “Prrenjasi ,Fest-Folk” krahas vlerave, lokale, rajonale e kombëtare folklorike synon që duke e kthyer në një traditë të përvitshme këtë event synon të ruajë e promovojë më së miri vlerat e traditës, folklorit dhe etnografisë shqiptare. Bashkia e Prrenjasit me këtë event tregoi përpjekjet e para serioze të pushtetit vendor për mbrojtjen, ruajtjen dhe popullarizimin e trashëgimisë folklorike të zonës së saj me tradita dhe mjaft të pasur në këtë aspekt e cila duhet të merret si shembull frymëzimi nga të gjitha bashkitë dhe sidomos nga Ministria e Kulturës. Nga ana e tij Kryetari i Bashkisë Prrenjas, Nuri Belba garantoi mbështetjen maksimale të pushtetit vendor për kthimin në traditë të këtij eventi. Kjo trevë e meriton organizimin e një festivali folklorik pasi është plot thesare në këtë fushë dhe çdo Gusht në Prrenjas do “gjëmojë” daullja dhe do kumbojnë këngët e vallet shqiptare.
Ndërkohë sipas Koreografit, Valter Hana, Bashkia e Prrenjasit dhe e gjithë treva është një nga më të pasurat me folklor, tradita, rituale, trashëgimi kulturore. Prrenjasi si trevë e trashëgimisë kulturore e folklorike duhet të mbrohet dhe të promovohet në të gjitha mënyrat për vlerat e shumta që ka në këtë aspekt.
Sipas koreografik Hana eventi “Prrenjasi, Fest -Folk” do të jetë promovues dhe zhvillues i Trashëgimisë Kulturore dhe potencialeve qe ka kjo zonë. Edicioni i parë i këtij Festivali ishte promovues valleve e këngëve të kësaj treve të cilat janë një thesar i folklorit shqiptar. Ky edicion ishte festival gjithëpërfshirës në trevën tonë me artistë të zonës por vitin tjetër do e kthejmë në një festival më te zgjeruar ku do kemi grupe dhe ansamble nga e gjithë Shqiperia. Bashkia Prrenjas synon që gjatë zhvillimit të edicionit të dytë të këtij festivali të organizohet edhe Panair Etnografik ku të gjithë artizanët që do të marrin pjesë të promovohen.
Festivali do të mbahet gjatë muajit Gusht të vitit 2025 .Është gjykuar që ky event folklorik të mbahet në këtë periudhë për arsye se dhe një pjese e emigranteve që vijnë për pushime në vend lindje të kenë mundësinë të prekin nga afër atmosferën e tij
Ky festival duke filluar nga edicioni i rradhës do të ketë karakter konkurues dhe fituesit do të nderohen me çmime ndërsa pjesmarrësit me çertifikata mirënjohje.
Pjesë e festivalit në të ardhmen synojmë që të bëhen edhe mjaft nga artistët e mirënjohur zonës së Prrenjasit , të cilë janë këngëtarë ,piktorë,muzikantë etj.Ky Festival ka si qëllim ruajtjen me fanatizëm e trashëgimisë kulturore e folklorike por edhe të motivojë moshat e reja për të marrë pjesë në të tilla evente me karakter foklorik për të mbajtur gjallë dhe ta pasirojmë traditën duke zbuluar talente dhe të kemi sa më shumë interpretime folklorike . Evente të tilla folklorike kanë impak pozitiv në komunitet dhe ndikojnë në edukimin e tij me vlerat e folklorit e kulturës sonë kombëtare si edhe nxisin artistët konkurues për të kontribuar për të ardhmen e këtij zhanri.Edicioni i parë i “Prrenjasi, Fest-Folk” i ndjekur nga të paktën 10 mijë qytetarë tregoi qartë se sa shumë e do folklorin komuniteti i bashkisë së Prrenjasit , zonë e cila shquhet për llojshmëritë e pasurive folklorike e që mbi të gjitha identifikohet me “Vallen e Rrajcës” një nga perlat e folklorit koreografik. Në Prrenjas tashmë besojnë shumë që folklorit në të ardhmen do i jepet rëndësia e merituar. Një grup i madh artistësh të kësaj treve po kanë dhënë dhe do japin kontributin e tyre për ti dhënë dimensione të tjera kësaj pasurie folklorike. Mes tyre spikasin këngëtarët valltarët e Qendrës Kulturore Prrenjas, instrumentistët Bashkim
Turtulli e Çelnik Cani, këngëtarët , Ilir Turtulli, Lorenc Balla , Tani Bogdani , Klanirentisti Denis Bogdani e Elton Turtulli, Kompozitori dhe Organisti Olsi Laçka .Ndërkohë një mirënjohje e jashtëzakonshme për risinë e sjellë gjatë kësaj vere në jetën kukturore e artistike në Prrenjas komuniteti i ka shprehur Ardit Facja i cili së bashku me dhjetra të rinj e të reja kontribuan në organizimin e shkëlqyer të edicionit të parë të “Prrenjasi , Fest-Folk”/ BalkanWeb/ KultPlus.com
André Gide ishte një autor francez dhe fitues i Çmimit Nobel në Letërsi (në 1947).
Ai është autor i më shumë se pesëdhjetë librave. Gazeta “The Neë York Times” e kishte përshkruar atë si “njeriu më i madh bashkëkohor i Francës në letra”.
Për lexuesit tanë sjellim këtë koleksion me thëniet më të bukura të tij:
Të dish të lirosh veten nuk është asgjë; gjëja e mundimshme është të dish çfarë të bësh me lirinë e dikujt.
Njeriu nuk mund të zbulojë oqeane të reja, nëse nuk ka guximin të harrojë bregun.|
Besojuni atyre që kërkojnë të vërtetën. Dyshoni tek ata që e gjejnë.
Ji besnik ndaj asaj që ekziston brenda vetes.
Gjithçka është thënë tashmë, por meqenëse askush nuk po dëgjonte, ne duhet të fillojmë përsëri.
Ngjyra e së vërtetës është gri.
Vetëm ato gjëra janë të bukura të cilat janë të frymëzuara nga çmenduria dhe të shkruara nga arsyeja.
Hipokriti i vërtetë është ai që pushon së perceptuari mashtrimin e tij, ai që gënjen me sinqeritet.
Ju lutem mos më kuptoni shumë shpejt.
Të kesh zili për lumturinë e një njeriu tjetër është çmenduri; nuk do të dinit çfarë të bënit me të nëse do ta kishit.
Ai që dëshiron një trëndafil duhet ta respektojë gjembin e tij.
Vetëm budallenjtë nuk e kundërshtojnë vetveten.
Ka shumë gjëra që duken të pamundura për aq kohë që dikush nuk i provon ato.
Frika nga tallja lind frikacakun më të keq.
Guxo të jesh vetvetja.
Atëherë ju mendoni se dikush mund të mbajë një dashuri të pashpresë në zemrën e tij për aq kohë sa? … Dhe se jeta mund të marrë frymë mbi të çdo ditë, pa e shuar atë?
Ji besnik ndaj asaj që ekziston askund tjetër veç te vetja jote – dhe kështu bëhu i domosdoshëm.
Urtësia nuk vjen nga arsyeja por nga dashuria.
Eshtë më mirë të të urrejnë për atë që je sesa të të duan për atë që nuk je.
Si do të ishte një rrëfim i lumturisë? E tëra që mund të përshkruhet është se çfarë e përgatit atë, dhe pastaj çfarë e shkatërron atë.
Veprimet më vendimtare të jetës sonë – dua të them ato që ka më shumë të ngjarë të vendosin gjithë rrjedhën e së ardhmes sonë – janë, më shpesh , të pamenduara.
Ne duhet ta shijojmë këtë verë, lule më lule, sikur të ishte e fundit që do të shohim.
Të lexosh një shkrimtar është për mua jo thjesht të marr një ide se çfarë thotë ai, por të shkoj me të dhe të udhëtoj në shoqërinë e tij.
Çdo çast i jetës sonë është në thelb i pazëvendësueshëm: duhet ta dini këtë në mënyrë që të përqendroheni në jetë.
Unë nuk dëshiroja asgjë përtej buzëqeshjes së saj dhe të ecja me të kështu, dorë për dore, përgjatë një dielli të ngrohur, në shtegun e luleve.
Trishtimi nuk është pothuajse kurrë asgjë, por një formë e lodhjes.
Kapaciteti për të fituar falas nuk është asgjë; aftësia për të qenë i lirë është detyra.
Gjërat më të rëndësishme për të thënë janë ato që shpesh nuk i mendoja të nevojshme t’i thosha – sepse ishin shumë të dukshme.
Mirëpriteni gjithçka që ju vjen, por mos dëshironi për asgjë tjetër.
Arti fillon me rezistencën – në pikën ku rezistenca kapërcehet. Asnjë kryevepër njerëzore nuk është krijuar kurrë pa punë të madhe.
Arti është një bashkëpunim midis Zotit dhe artistit, dhe sa më pak që bën artisti, aq më mirë.
Në mënyrë që të jem plotësisht i lumtur, e vetmja gjë e nevojshme është të përmbahem nga krahasimi i këtij momenti me momentet e tjera në të kaluarën, të cilat shpesh nuk i shijoja plotësisht, sepse i krahasoja me momentet e tjera të së ardhmes.
Më shpesh njerëzit kërkojnë situata të jetës për të këmbëngulur në mendimet e tyre sesa për të arsimuar veten e tyre.
Rrugët më të rrahura janë sigurisht më të sigurtat, por mos shpresoni të fitoni shumë me to.
Kam ndërmend t’ju sjell forcë, gëzim, guxim, zgjuarsi, sfidë.
Novelisti nuk ka shumë dëshirë ta shohë luanin duke ngrënë bar. Ai e kupton që i njëjti Zot krijoi ujkun dhe qengjin, pastaj buzëqeshi, “duke parë që puna e tij ishte e mirë”.
Ata krijojnë dallime dhe rezerva të cilat unë nuk mund t’i zbatoj për vete, sepse ekzistoj vetëm si një i tërë; I vetmi pretendim im është të jem i natyrshëm dhe kënaqësinë që ndiej gjatë një veprimi, e marr si shenjë se duhet ta bëj.
Vetë gjërat që më ndanin dhe më dallonin nga njerëzit e tjerë ishin ato që kishin rëndësi; gjërat që askush tjetër nuk do të donte dhe nuk mund të thoshte, këto ishin gjërat që unë kisha për të thënë.
Krijimet më të bukura të burrave janë vazhdimisht të dhimbshme. Cili do të ishte përshkrimi i lumturisë?./KultPlus.com
10-të gushti i këtij viti shënon 36 vjetorin e vdekjes së poetit të njohur shqiptar, Havzi Nela. Poet ky, i cili ra viktimë e diktaturës komuniste në Shqipëri, duke u varur midis qytetit, shkruan KultPlus.
Havzi Nela padyshim mund të konsiderohet si ndër të paktët shkrimtarë disidentë që ka pas Shqipëria e periudhës komuniste.
E gjithë jeta e tij ka kaluar mes peripecirash të panumërta, midis burgut, internimeve, arratisjen për një kohë të shkurtër në Kosovë nën ish-Jugosllavi, kapjes nga policia jugosllave dhe rikthimit në burgjet komuniste në Shqipëri, dhe në fund dënimi me varje në mes të qytetit të Kukësit. Por, pavarësisht të gjithave, poeti shpirtlirë i “brezit të humbur” të periudhës së zezë komuniste shqiptare, asnjëherë nuk iu nënshtrua këtij regjimi, dhe e luftoi me të gjitha mënyrat që kishte mundësi.
Që kur ishte adoleshent në shkollë të mesme në Kukës, Havzi Nela shfaqi kundërshtitë e para ndaj regjimit komunist në Shqipëri. Ndër varfërisë ekstreme në të cilën jetonte dhe persekutimit, ai arriti të gjente punë si mësues në shkollën fillore të Planit të Bardhë, një fshat i vogël në rrethin e Matit. Por, nuk do kalonte shumë kohë që Havzi Nela të dëbohej edhe nga ky fshat si armik për shkak të “aktivitetit të tij të dyshimtë” duke qënë se i lexonte vjersha të ndaluara nxënësve të tij. Me datë 26 prill 1967, Havzi Nela dhe gruaj ae tij rrezikuan jetën e tyre duke kaluar ilegalisht kufirin midis Shqipërisë dhe Kosovës (nën Jugosllavi atë kohë), ndërsa me pezmatim në zemër për ditët e errëta që kalonte atdheu i tij nën regjimin komunist, ai do të linte një letër në të kaluar të kufirit:
“”Lamtumirë, atdhe i dashtun, po të la, por zemërplasun…” duke e vendosur në degën e një peme.
Por, fati tragjik e ndjek poetin kuksian dhe gruan e tij edhe në Kosovë, ku vetëm pak ditë pas kalimit të kufirit, ato arrestohen nga policia jugosllave, të cilët do t’i rikthenin sërish në Shqipërinë komuniste. Menjëherë pas rikthimit, poeti dënohet me plot 50 vite burg. Por, Havzi Nela kurrë, edhe në burgjet famëkeqe komuniste, nuk u përthye dhe nuk rreshti kurrë së urryeri “Partinë” dhe kriminelat e saj. Në vitin 1988, poeti shpirtlirë kuksian u dënua me varje dhe kjo ndodhi në mes të qytetit të tij të lindjes.
Më poshtë gjendet një nga poezitë më të bukura dhe të ndjera të tij, si një trashëgimi për periudhën e zezë komuniste të Shqipërisë së atyre ditëve. Në atë kohë, sic kishte edhe një shprehje në Shkodër, “të gjithë ishin të vde,kur; ndaj atyre që vdi,snin u thonin se ato thjesht kishin ndërruar jetë”.
Kur të vdes
Kur të mësoni se kam vde.kë, Kur të thoni: “Ndjesë pastë!” A e dini se çfarë kam hjekë Unë, poeti zemërzjarrtë?
Kur të pyesni: “Ku e ka vorrin?” Kur t’kërkoni me ma gjetë. Thoni: “Ai urreu mizorin”. Thoni: “Dheu s’ka me e tretë”.
Thoni: “Ai e deshi jetën, Jeta n’vuetje e dërmoi”. Thoni se ka mbrojtë të drejtën, Grusht tiranësh nuk duroi.
Thoni: “Desh, kërkoi lirinë, Si skifter në fluturim, Provoi prangat, t’errtë qelinë, Për të mjerët lëshoi kushtrim”.
Thoni: “Dritë ai kërkoi, E vetë dritë nuk pa me sy” Thoni: “Për njerëzinë këndoi, E për vete mbajti zi”.
Thoni se e qërroi terri Thoni: “Dielli nuk u ngrohu”. Thoni se e trishtoi tmerri E të shtypunit i tha: “Çohu!”
Kur të vijë, të çelë pranvera, Kur bilbili nis me këndue. Mbi vorr tim me gur’e ferra, Nji tufë lule me ma lëshue.
Prekni vorrin, mos ngurroni, Kush ka lindë, ai ka me vdekë, Veten ju kur t’a ngushëlloni, Thoni:”Gjallë kurkush s’ka mbetë!” / KultPlus.com
Organizatorët e Olimpiadës në Paris kanë thënë se Franca ka qenë “e bashkuar” dhe e “lumtur” përgjatë dy javëve të mbajtjes së Lojërave Olimpike Verore, ndonëse kanë dilema sa do të zgjasë gëzimi.
“Franca e ka prezantuar veten në botë me një mendësi shumë, shumë të mirë: e bashkuar, e ngrohtë, mikpritëse”, ka thënë shefi i komitetit organizativ të Olimpiadës, Tony Estanguet.
Estanguet ka thënë se është krenar për organizimin.
Në Olimpiadën e këtij viti është thënë se ka pasur shitje rekorde të biletave.
“Është sukses kolektiv i jashtëzakonshëm. Franca i ka bërë këto Lojëra të suksesshme dhe jam shumë krenar”, ka thënë ai.
“E shohim Francën të lumtur, shohim francezët të lumtur, dhe kjo nuk duhet nënvlerësuar kur bëhet fjalë për trashëgiminë e këtyre Lojërave”.
Lojërat Paralimpike do të nisin më 28 gusht, megjithatë Estanguet, ka thënë se është i vetëdijshëm që më përfundim të Olimpiadës dhe pushimeve të verës, do të ketë edhe ndryshim atmosfere.
“Do të jemi në një tjetër periudhë, i kthehemi punës, rikthehet jeta politike. Duhet të adaptohemi me të”.
Presidenti francez, Emmanuel Macron, ka bërë thirrje për “armëpushim në politikë” përgjatë Olimpiadës, pas zgjedhjeve parlamentare që janë mbajtur para nisjes së Lojërave.
Thirrja është respektuar, mirëpo shteti ka mbetur pa një qeveri të re, prej korrikut, dhe partitë politike janë thellësisht të ndara, kur bëhet fjalë për vendime të mëdha./REL/ KultPlus.com
Imane Khelif ka thënë se medalja e artë e fituar nga ajo në Lojërat Olimpike Paris 2024 është përgjigja më e mirë ndaj fushatës që e kishte atë në qendër.
Boksierja njëzet e pesë vjeçare nga Algjeria, pasi ka mposhtur boksieren nga Kina Yang Liu, është bërë femra e parë algjeriane që fiton medalje olimpike në boks. Në Paris emri i Khelif qe teme e një debati për përkatësinë gjinore që ka mbizotëruar titujt e mediave dhe ka ngjallur diskutime të shumta në rrjetet sociale.
“Për tetë vjet kjo ishte ëndrra ime. Jam kampione olimpike, medaliste e artë. Jam shumë e lumtur. Tetë vjet, pa gjumë. Tetë vjet, e lodhur. Tani jam kampione olimpike dhe jam shumë e lumtur. Dua të falënderoj të gjithë ata që më mbështetën, popullin algjerian dhe të gjithë njerëzit në Paris”, ka thënë Khelif. “Kjo medalje e artë është përgjigja më e mirë ndaj fushatës së ashpër kundër meje”.
Khelif është shprehur rreth përkatësisë së saj gjinore. “Unë jam vajzë si çdo vajzë tjetër. Kam lindur si vajzë dhe kam jetuar si vajzë, por ka armiq të suksesit dhe ata nuk mund ta pranojnë suksesin tim”./RTK/ KultPlus.com
Udha e mbarë, se erdh prendvera, shko dallendyshe tue fluturue, prej Misirit n’dhena tjera fusha e male tue kërkue; n’Shqypni shko, pra, fluturim, shko në Shkodër, n’gjytet tim!
Shndet prej mejet të m’i falesh saj’ shpis’ vjetër ku jam le, me ato vende rreth t’përfalesh ku kam shkue kohën e re; atje shko, pra, fluturim, fal me shndet gjytetit tim!
Shko n’at shkollën ku jam msue me shokë t’mi, shokt e fmnisë, shko n’at Kishë ku kam urue t’parën Uratë Perendisë, atje shko, pra, fluturim, fal me shndet gjytetit tim!
Me ato male, me ato kodra, me ato prronje rreth t’përfalesh; n’ato fusha qi m’ka Shkodra, të lulzueme, aty t’ndalesh, tue këndue me ambëlcim: fal me shndet gjytetit tim!
T’mujshe edh’ un me fluturue, dojsh’ edhe un me u nisë me ty, dojshe n’Shkodër me kalue, m’e pa prap at vend me sy!… Por… ti shko atje flutrim; e ti qajma fatin tim!…/KultPlus.com
Muzeu i Forcave të Armatosura ka mikpritur 16 mijë vizitorë prej çeljes së dyerve dhjetorin e kaluar.
I vendosur vetëm pak kilometra larg qendrës së Tiranës, në një hapësirë të dedikuar për ruajtjen dhe promovimin e koleksioneve dhe historisë së ushtrisë shqiptare, Muzeu i Forcave të Armatosura është tashmë një destinacion turistik për vizitorët vendas e të huaj.
Ai konsiderohet po ashtu dhe një pikë referimi për të gjithë koleksionistët e apasionuar pas armatimeve, mjeteve dhe pajisjeve ushtarake.
Ministria e Mbrojtjes bënë të ditur se në fokus tashmë është shtimi i mëtejshëm i koleksioneve dhe organizimi i aktiviteteve të dedikuara për çdo moshë./ KultPlus.com
Sipas një studimi të ri, mësuesit janë të kënaqur me kolegët, klasat dhe mësimet e tyre, ndërsa kanë një pikëpamje më negative për qasjen gjithëpërfshirëse.
Në përgjithësi, mësuesit e vlerësojnë kënaqësinë e tyre me 4.2 nga 6 (shkalla e notimit e përdorur në shkollat zvicerane), tha të enjten Shoqata Zvicerane e Mësuesve LCH. “Në përgjithësi, mësuesit janë të lumtur në profesionin e tyre, por ka shenja paralajmëruese”, tha për mediat presidenti i LCH, Dagmar Rösler, transmeton albinfo.ch.
Sipas Martina Brägger, e cila drejtoi studimin, mësuesit janë veçanërisht të kënaqur me bashkëpunimin me kolegët, nxënësit dhe prindërit. Një aspekt më pak pozitiv janë klasat gjithëpërfshirëse, ndërsa balanca mes punës dhe kohës së lirë, njohja publike dhe mundësitë për promovim dhe zhvillim gjithashtu lënë për të dëshiruar.
“Me nivelin e përgjithshëm të kënaqësisë prej 4.2, ne jemi në gamën e duhur, por me shumë hapësirë për përmirësim”, tha Brägger.
Në rastin e shkollimit gjithëpërfshirës, i cili mori rezultatin më të ulët prej 3/6, burimet u panë si veçanërisht problematike. U vu në dukje mungesa e stafit si dhe klasa e pamjaftueshme. Pothuajse gjysma e të anketuarve ndërkohë thanë se nuk kishin kohë të mjaftueshme për të përmbushur kërkesat e tyre të punës, shkruan swissinfo.
Sondazhi i fundit i këtij lloji është kryer në Zvicrën gjermanishtfolëse në vitin 2014. “Gjatë dhjetë viteve të fundit, nuk ka pasur pothuajse asnjë zhvillim në fushat e ndryshme të anketuara”, tha Brägger. I vetmi aspekt që vlen të përmendet ishte se zhvillimi i pagave shihej më pozitivisht, ndërsa nivelet e stresit ishin zhvilluar më negativisht.
Studimi i këtij viti u krye gjithashtu për herë të parë në Zvicrën frëngjisht-folëse, Ticinon italisht-folëse dhe Lihtenshtajn. Të gjithë anëtarët e shoqatave të mësuesve u ftuan të merrnin pjesë në një sondazh online, të cilit iu përgjigjën rreth 16,500 njerëz në Zvicrën gjermanishtfolëse dhe 2,230 në Zvicrën frëngjishtfolëse.
Sipas Brägger, me një përqindje përgjigjeje prej 36%, sondazhi është përfaqësues.
Sipas deklaratave të tyre, mësuesit në Zvicrën frëngjishtfolëse përjetojnë më pak mbështetje nga menaxhmenti i shkollës dhe ndjehen më pak të mbështetur nga kolegët. Në përgjithësi, ata dhanë një notë kënaqësie prej 3.9. LCH thotë se arsyet e mundshme për dallimet me Zvicrën gjermanishtfolëse, duke përfshirë shkollat më të mëdha në Zvicrën frëngjishtfolëse dhe një stil menaxhimi më hierarkik./ KultPlus.com
Rritja e numrit të vizitorëve të huaj në Shqipëri ka rritur ndjeshëm interesin edhe ndaj trashëgimisë kulturore të vendit.
Kalaja e Gjirokastrës është një prej këtyre destinacioneve që tërheqin gjithnjë e më shumë tursitët e huaj, falë vlerave historike dhe arkitekturore. Ajo vazhdon të ngelet monumenti më i preferuar për t’u vizituar nga grupet turistike vendase dhe të huaja përgjatë guidave dhe udhëtimeve të tyre në zonën e Gjirokastrës.
Kryeministri Edi Rama ndau sot në rrjetet sociale pamje nga kalaja e Gjirokastrës që çdo ditë vizitohet nga turistë nga e gjithë bota.
Vetëm për muajin korrik numri i turistëve që kanë vizituar kalanë e Gjirokastrës është rritur me 13.78%, krahasuar me vitin 2023, ndërsa shifrat arrijnë në 116,35% nëse krahasohen me dy vjet më parë.
Në korrik u regjistruan 35,996 vizitorë, ose 4,359 vizitorë më shumë se gjatë të njëjtës periudhë në vitin 2023 ose 19,358 vizitorë më shumë se e njëjta periudhë e vitit 2022.
Gjirokastra, apo siç njihet ndryshe “qyteti i gurtë” është ndër qytetet më të bukura në jug të Shqipërisë, pjesë e trashëgimisë botërore të UNESCO-s.
Simboli kryesor i qytetit është kalaja, e lidhur ngushtë me vetë qytetin. Ajo është e vendosur mbi një kodër, rreth 370 m mbi nivelin e detit./ KultPlus.com
Ushtarët amerikanë të Gardës Kombëtare Ajrore të Iowas kanë kryer trajnimin mjekësor për ushtarët ekipit “Role 1” të Forcës së Sigurisë së Kosovës në Kazermën Adem Jashari.
Siç njofton Ambasada e SHBA-së në Prishtinë, ky ushtrim do të ndihmojë ekipet e FSK-së që të përmirësojnë procedurat standarde të operacionit dhe ndërveprueshmërisë.
“Kjo është një tjetër dëshmi e forcës, rëndësisë dhe suksesit të programit të partneritetit shtetëror mes Gardës së Iowas dhe Forcës së Sigurisë së Kosovës. Së bashku më të fortë”, thuhet në njoftim. / KultPlus.com
Regjisori James Cameron e ka bërë të ditur titullin e filmit të tij të ri Avatar, “Fire and Ash” [Zjarr dhe hi].
Ai e ka bërë një paraqitje të papritur në një ceremoni të organizuar prej gjigantit Disney në Kaliforni, dhe ka qenë me yjet e filmit, Zoe Saldana dhe Sam Worthington, për t’i bërë publike detajet e filmit, që do ta ketë premierën më 2025.
Filmi i zhanrit fantashkencë vjen pas Avatarit të vitit 2009 dhe filmit pasues “Avatar: The Way Of Water”, të publikuar më 2022.
“Filmi i ri nuk është ai që prisni, por definitivisht është ai që ju duhet”, ka thënë Cameron para një audience me mbi 12.000 njerëz.
Regjisori 69-vjeçar, ka thënë se filmi i ri është krijuar me një koncept të ri që ngacmon imagjinatën, dhe që do të ketë karaktere në qiell dhe të rrethuar prej zjarrit.
Ai, gjithashtu, ka thënë se audienca “do të dëshirojë ta urrejë” një karakter të ri.
“Do të shihni më shumë planet, diçka që nuk keni parë kurrë më parë”.
Filmi i ri pritet të ketë premierën më 19 dhjetor 2025./REL/ KultPlus.com
Sot janë bërë 123 vite nga lindja e profesorit, publicistit dhe veprimtarit kombëtar, Safet Butka, shkruan KultPlus.
Safet Butka u lind në Butkë, të Kolonjës, më 10 gusht, 1901. Pasi mbaroi shkollën fillore në fshatin e tij të lindjes, ai shkoi për studime të mëtejshme në Linz, Austri, ku përfundoi shkollën e mesme.
Gjatë qëndrimit të tij në Linz ai mori me vehte kushëririn e tij të, të riun Qemal Butka, një arkitekt i famshëm shqiptar, i cili më vonë do të bëhej kryetari i bashkisë së Tiranës. Pas shkollës së mesme, Safet Butka shkoi për të studiuar në Universitetin e Gracit, ku ai u diplomua me nderime në filozofi në vitin 1928.
Në Austri, ai ishte organizatori i shoqatës studentore “Shoqëninë e studentëve shqiptarë Albania” bashkë me Aleks Budën, Eqerem Çabejn, Krist Malokin, Lasgush Poradecin, kushuririn Qemalin, Skënder Luarasin, etj.
Botoi një koleksion të poezisë së zgjedhur të Naim Frashërit (“Naim Frashëri, vjershëtori dhe edukatori kombëtar“)dhe në vitin 1925 një studim mbi veprën e Naim Frashërit (“Naim Frashëri një shëmbull, një udhëheqës dhe një ideal për djalërinë shqiptare”).
Ai u kthye në Shqipëri në vitin 1928 dhe u emërua profesor në Liceun Francez të Korçës. Në vitin 1929 ai u martua me Hatixhe Lubonjën, me të cilin ai kishte 4 fëmijë.
Nga 1928 në 1939 ai punoi si mësues dhe drejtor në shkolla të ndryshme të mesme në qytetet shqiptare të Korçës, në Instutin Tregtar të Vlorës dhe në Normalen e Gjirokastrës, ku shërbeu dhe si drejtor.
Ai ishte edhe drejtori i Klubit të parë Shqiptar të Mesimdhënësve dhe ishte një nga profesorët e parë që zbatoi metodat perëndimore në procesin e mësimdhënies në vendin e tij.
Bashkëorganizator me ministrin e Arsimit Faik Shatkun, për kthimin e eshtrave të Naim Frashërit nga Turqia në Shqipëri. Në këtë kohë ai shkruajti artikuj në revista pedagogjike, sociale dhe filozofike. Botoi mjaft shkrime problemore në shtyp si: “Për të nesërmen shqiptare”, “Për zhvillimin e gjuhës”, “Mbi edukatën kombëtare”, “Po shqiptarizmit dhe Perëndimit” etj.
Kulmin si edukator në shërbim të brezit të ri, ai e arriti gjatë kohës që punonte si drejtor i Gjimnazit të Tiranës, ku iu priu intelektualëve dhe studentëve në demostratave të para antifashiste në prag të pushtimit të vëndit, më 4 prill 1939 duke kërkuar armëdhe si mësues i shqipes në Gjimnazin e Shkodrës më 28 nëntor 1939 dhe 30 janar 1940. Për këto aktivitete ai u arrestua, i akuzuar si antifashist u arrestua më 2 shkurt dhe u internua në ishullin e Ventotenes në Itali, nga autoritetet fashiste./KultPlus.com
Ata mijëra parizianë të shqetësuar që u larguan nga qyteti përpara Olimpiadës, duke u ankuar se ishin detyruar të iknin nga ndërprerjet e parashikuara, tani me siguri po ndjejnë keqardhjen mërgimtarëve. Lojërat e kanë kthyer qytetin e tyre në një skenë magjike, të mbushur me këngë, festë, art. Shumë nga bulevardet më madhështore dhe hapësirat publike më të bukura tani pushtohen çdo natë nga gëzimi i pastër. Nëse Franca në kohët e zakonshme është një parajsë e banuar nga njerëz që mendojnë se janë në ferr, siç thoshte shkrimtari Sylvain Tesson, Lojërat Olimpike kanë nxitur të paktën një reflektim të çastit mes shumë francezëve. Krenaria kombëtare është e shkruar në fytyrat e njerëzve – dhe jo vetëm në bojën trengjyrëshe që tifozët francezë vendosin në faqe.
Disa nga shkaqet janë mjaft të qarta. Si fillim: Leon Marchand, fenomeni francez i notit me katër medaljet e tij të arta. Francezi Teddy Riner, kampioni i peshave të rënda në xhudo, i cili fitoi medaljen e tretë të artë individuale, në pesë Olimpiada. Ekipi i regbisë, të cilët fituan medaljen e artë kundër një skuadre që supozohej se ishte e pamposhtur në ditën e parë të plotë të Lojërave. Kur kishte kaluar pak më shumë se gjysma e 16 ditëve të garës, Franca kishte fituar 43 medalje, sasia më e madhe që nga Lufta e Dytë Botërore dhe e treta në renditje pas Shteteve të Bashkuara dhe Kinës.
Përparësia e të luajturit në shtëpi ndoshta ka të bëjë. Shpesh Parisi duket si një skenë ekstravagante e vendosur nga e kaluara, me pllakatet dhe tabelat e rrugëve që tregojnë legjionet e njerëzve të famshëm që jetonin në këtë adresë ose në atë rrugë. Nuk ka mungesë të amerikanëve të famshëm – Ernest Hemingway, natyrisht, dhe Josephine Baker, George Gershwin dhe James Baldwin, ndër të tjerë. Megjithatë, për 10 ditët e fundit, spektakli i bukurisë së jashtëzakonshme të Parisit është riformuar dhe modernizuar, dhe jo nga ndërtime apo instalime të reja – edhe pse ka disa prej tyre, që janë mbresëlënëse dhe të çuditshme. Ajo që është më befasuese është se si Lojërat kanë ripërdorur madhështinë e njohur të qytetit, duke dyfishuar jo vetëm magjinë e tij, por edhe entuziasmin e tifozëve francezë.
Volejbolli në plazh është një sport i bukur, por vendoseni nën sfondin e Kullës Eifel dhe do të shihni se edhe më indiferentët do interesohen. Kam kaluar dy pasdite atje i rrethuar nga spektatorë francezë, shumë prej të cilëve mund ta shohin kullën çdo ditë, por vazhdojnë të murmuritin kur e shohin përsëri: “Po, është shumë e bukur”. Brenda hapësirës së madhe të Grand Palais, ambienteve të mahnitshme për garat me pengesa, tifozët pak netë më parë u marrosën – fillimisht për ekipin francez të femrave, për një medalje, pastaj për ekipin ukrainas të femrave, e cila fitoi medaljen e artë. Asnjëherë më parë euforia e një turme nuk ka ngritur një çati më madhështore. Më në fund, Lojërat Olimpike i kanë hequr stereotipet e një vendi – ngritja tipike e supeve; mosmiratimi i vrenjtur i shprehjeve të entuziazmit të hapur, e lëre më ngazëllimi, gjëra që konsideroheshin tepër “amerikane”. Këto klishe nuk i mbijetuan kontaktit të parë me medaljet e arta të Francës.
Është një fakt që për vite të tëra, pjesë të qytetit janë gentrifikuar, banorët e tij më të varfër janë shtyrë jashtë nga Airbnb, nga nomadët dixhitalë, nga elita e globalizuar e botës dhe pied-à-terre e tyre pariziane. Biletat për shumë nga aktivitetet olimpike janë të shtrenjta; pa dyshim që shumë prej spektatorëve francezë janë të kënaqur. Por ishte po aq e vërtetë që qindra mijëra njerëz në brigjet e Senës për Ceremonitë e Hapjes së Lojërave, shumë me bileta falas, ishin një turmë multikulturore. Nga vendi ku shikoja nën një shi të dendur, poshtë lumit pranë Kullës Eifel, momenti më elektrizues ishte kur Aya Nakamura, këngëtarja franceze, u shfaq në ekrane të mëdha duke u hedhur mbi një urë mbi Senë me një minifustan Dior me pendë të artë. Ajo ishte e rrethuar nga gjashtë kërcimtarë multikulturorë si dhe një bandë marshimi e gjitha me të bardhë, pjesë e Gardës Republikane.
Atje, nën sfondin e Akademisë Franceze me kupolë ari përgjatë Senës, ishte Franca e re dhe e vjetër, e egër dhe e ngurtë, duke shkrirë kodet e saj, duke bërë diçka të re. Rreth meje, në shi, të gjithë të bërë qull, buzëqeshnin dhe kërcenin. Festë e çfarë feste! Mund të harrosh, për momentin, kritikat e çuditshme të qytetit – për “muzeumizimin” e tij dhe se si Parisi është kthyer në një park argëtimi për të pasurit, i kalcifikuar nga burokracia e pamundur, i paralizuar nga politika jofunksionale.
Por në vend të kësaj, kishte pamje mahnitëse, të papara më parë. Policë me pushkë sulmi, të cilët ofronin buzëqeshje dhe udhëzime ndihmëse me mirësjellje. Në Place de la Concorde, ku revolucionarët i prenë kokën një mbreti dhe mbretëreshe franceze, bllokimet epike të trafikut u zëvendësuan nga skateboardistë olimpikë dhe kërcimtarë. Festa në Paris nuk është thjesht e lëvizshme. Është praktikisht kudo, e njëkohëshme, verbuese. Në këtë Olimpiadë, për një herë të vetme, sfondi nuk është qyteti. Janë Lojërat. / The Washington Post / KultPlus.com
Aeroporti Barcelona-El Prat ofron alternativa vërtet ekonomike për një arratisje në destinacionet e reja – për të zbuluar një kulturë tjetër, një gastronomi tjetër ose thjesht për të pushuar, sipas një artikulli të publikuar në të përditshmen spanjolle “Mundo Deportivo”.
Fluturimet drejt Shqipërisë janë të përballueshme. Udhëtimi nga Barcelona në Tiranë kushton 50 euro.
Disa zgjedhin të pushojnë në shtator, pasi resortet nuk janë të mbipopulluara me turistë dhe temperaturat janë pak më të ulëta.
Por, cilido muaj që të jetë, ajo që kërkojmë kur udhëtojmë janë destinacione të reja që na ofrojnë eksperienca të reja.
Një nga destinacionet më të rekomanduara – bazuar nga përballueshmëria – është Shqipëria.
Riviera Shqiptare është cilësuar si “Karaibet e Evropës” nga ekspertët e udhëtimeve.
Nga kryeqyteti i Shqipërisë, Tirana, në më pak se një orë me makinë do të gjendeni në bregdetin magjepsës shqiptar.
Vendi i vogël evropian nuk krenohet vetëm me plazhet mahnitëse – por ofron edhe qytete mesjetare, mundësi për aktivitete të tilla si rafting dhe hiking.
Nëse keni kohë, mund të vizitoni edhe shtetet fqinj si Kosova, Maqedonia e Veriut apo Mali i Zi.
Cilat vende të vizitoni në Shqipëri?
Ksamili, plazhi më i vlerësuar në Shqipëri.
Berati, i njohur si “qyteti i një mbi një dritareve” dhe një nga qoshet më të bukura të Shqipërisë. Përveç kësaj, është vendi i përsosur për të bërë rafting.
Parku Kombëtar i Luginës së Valbonës, për adhuruesit e natyrës dhe maleve.
Gjirokastra, qendra e saj historike është një sit i Trashëgimisë Botërore të UNESCO-s.
Syri i Kaltër, një burim uji – i formuar nga një liqen i vogël që i ngjan një pishine me nuanca të bukura të blusë në të gjelbër.
Tirana, kryeqyteti i Shqipërisë ofron modernitetin e vendit, ku mund të shihni bunkerët antibërthamor në periferi – dhe të merrni teleferikun për të parë të gjithë kryeqytetin nga Mali i Dajtit.
Instituti Kombëtar i Trashëgimisë Kulturore fton të gjithë të apasionuarit pas historisë, natyrës e artit që të vizitojnë një prej xhevahireve të trashëgimisë sonë kulturore, kalanë e Porto Palermos.
Kalaja e Porto Palermos është Monument Kulture i Kategorisë së Parë. Ndodhet në gjirin me të njëjtin emër në bregun e detit Jon, në një gadishull midis Himarës dhe Qeparoit.
E ndërtuar në fillim të shekullit të 19-të nga Ali Pasha, kjo kala strategjike mbrojti bregdetin dhe rrugët detare të Shqipërisë. Sot, ajo ofron pamje mahnitëse të detit Jon dhe peisazheve të bukura rreth saj.
“Ejani të vizitoni Kalanë e Porto Palermos dhe zbuloni trashëgiminë e pasur dhe bukurinë e pashoqe të Shqipërisë”, shkruan IKTK në rrjetet sociale.
Në kalanë e Porto Palermos së fundmi organizohen një sërë eventesh kulturore. Aktualisht është duke u zhvilluar Porto Palermo Festival, i cili i bën bashkë lashtësinë me tingujt e rrymave të ndryshme muzikore./ KultPlus.com
Boksierja Imane Khelif ka fituar medaljen e artë olimpike. Imane Khelif ishte sportistja më e përfolur e Lojërave Olimpike, pasi që u vu në pikëpyetje gjinia e saj.
Boksierja alergjiane përpos që u bë e artë, ajo triumfoi edhe kundër paragjykimeve të shumta që iu bënë në Paris./ KultPlus.com
Dy astronautë të NASA-s, Sunita Williams dhe Butch Wilmore, janë bllokuar në Stacionin Ndërkombëtar Hapësinor për më shumë se dy muaj për shkak të një defekti në anijen kozmike Starliner të Boeing. Ata ishin planifikuar të qëndronin në ISS për vetëm tetë ditë pas nisjes në 5 qershor, por një problem me shtytësit e kapsulës ka shkaktuar një vonesë të jashtëzakonshme në kthimin e tyre në Tokë.
NASA aktualisht po shqyrton nëse do të vazhdojë me Starliner-in e gabuar ose do të organizojë një mision shpëtimi duke përdorur anijen rivale të SpaceX. Ky vendim është i rëndësishëm për Boeing dhe mund të ketë pasoja të rëndësishme për reputacionin e kompanisë.
Rudy Ridolfi, ish-komandant i Sistemit Hapësinor në ushtrinë amerikane, ka përshkruar tre skenarë të mundshëm për kthimin e astronautëve në Tokë. Nëse moduli i shërbimit i kapsulës nuk e vendos kapsulën në këndin e duhur për rihyrje, ka dy mundësi kryesore: një është që kapsula të digjet gjatë hyrjes në atmosferë nëse këndi është shumë i pjerrët, dhe e dyta është që kapsula të kërcejë jashtë atmosferës nëse këndi është shumë i cekët, duke e lënë NASA-n të përpiqet për ta gjetur atë në orbitë.
Një tjetër shqetësim është se më shumë shtytës mund të dështojnë gjatë kthimit, duke i lënë astronautët në një pozita të rrezikshme për një periudhë të gjatë. Bazuar në sasinë e oksigjenit dhe aftësitë e energjisë që ka Starliner, ekuipazhi do të kishte rreth 96 orë për të ringjallur shtytësit dhe për të siguruar një kthim të sigurt në Tokë.
Ky incident përbën një krizë të rëndësishme për NASA dhe Boeing, duke theksuar rëndësinë e kontrollit dhe testimeve të detajuara në teknologjinë hapësinore. Ndërkohë që NASA shqyrton opsionet e saj, risitë dhe përmirësimet e ardhshme në teknologjinë hapësinore do të jenë të domosdoshme për të siguruar kthimin e sigurt të astronautëve dhe për të ruajtur besimin në programet hapësinore./
Ministri i Ministrisë së Kulturës, Blendi Gonxhja ka pritë sopranon e njohur Ermonela Jaho, duke e vlerësuar lart performancën e saj në botë, shkruan KultPlus.
Po prej këtij takimi është thënë se viti 2025 do të jetë vit i surprizave për publikun, sipas të cilit, është një bashkëpunim që premton shumë.
“Nder dhe kënaqësi të mirëprisnim sot Ermonela Jahon, ambasadoren e kulturës shqiptare në botë, që ngriti peshë zemrat e gjithë artdashësve para disa ditësh në skenën e Teatrit Kombëtar të Operas, Baletit dhe Ansamblit Popullor.
Diskutuam për rolin e saj të rëndësishëm në promovimin e vlerave tona kombëtare në skenat më të mëdha të botës dhe për projektet e vitit 2025 me plot surpriza për publikun. Një bashkëpunim që premton shumë për të ardhmen e kulturës shqiptare”./ KultPlus.com
Artisti me famë ndërkombëtare, Jason Derulo, do të mbajë koncertin e tij në skenën e Spectapolis në stadiumin “Selman Stërmasi” mbrëmjen e sotme.
Një nga emrat më të mëdhenj të muzikës pop dhe R&B, Jason Derulo është i njohur për hitet globale si “Want to Want Me”, “Talk Dirty”, ‘Swalla”dhe “Savage Love,”. Performancat e tij janë të famshme për energjinë e lartë, kërcimet mbresëlënëse dhe vokalet e fuqishme.
“Do të jetë një show i vërtetë. Ajo që po krijojmë është shumë e veçantë. Pothuajse ndryshe nga çdo koncert I mëparshëm. Do të performoj hite nga më të vjetrat tek më të rejat. Nga 2009 në 2024”, thotë artisti.
Për të nuk është hera e parë në Shqipëri, dhe përveçse i pëlqejnë njerëzit, dobësia e tij këtu është ushqimi i mirë.
Derulo më pas shton: “E shijoj shumë ushqimin. Sot kam pasur eksperiencën më të mirë të kulinarisë”.
Nga shumë bashkëpunime të suksesshme në karrierën e tij, ja si e veçon atë me Michael Buble: “Michael Buble ka qenë gjithmonë i preferuari im. Ky bashkëpunim ka qenë i ndryshëm sepse ishte ai që më dha idenë”.
Ndërkohë që është i hapur edhe për bashkëpunime me yjet tona ndërkombëtare: “Më Ritën kam qenë në Australi. Bëmë Voice bashkë. Ka qenë eksperiencë shumë e bukur. E njoh dhe Dua Lipën dhe Bebe Rexhën. Nuk kam pasur kënaqësinë të bashkëpunoj ende me to, por ku i dihet. Me këngën e duhur dhe rrethanat e duhura do më pëlqente shumë të bashkëpunoja me artistët shqiptarë”.
Në breg pulëbardhat çajnë fluturim si kënga jonë plot mall. Këndojmë nga larg me dashuri, moj Arbëri.
Të parët tanë me brengë të lanë, sa kohë më nuk të panë? por sot si lule më je ti, moj Shqipëri.
(refreni) Valët e detit shkumojnë plot dallgë, bashkë me shokët në breg kemi dalë. Sa kemi mall s’ka deti valë, o moj e bukur Arbëri. Shikojmë nga larg, mendojmë për ty, o moj e bukur Shqipëri.
Përtej ne degë, ti rrënjë matanë, mes deti me stuhi. Shkuan kaq mote, degët s’u thanë, moj Arbëri!
Kjo kënga jonë, për ty përherë na djeg si zjarr në gji. Tek zjarri yt ne jemi përjetë, moj Shqipëri!
(refreni) Valët e detit shkumojnë plot dallgë, bashkë me shokët në breg kemi dalë. Sa kemi mall s’ka deti valë, o moj e bukur Arbëri. Shikojmë nga larg, mendojmë për ty, o moj e bukur Shqipëri.
***Sa kemi mall, s’ka deti valë, o moj e bukur Arbëri…***
Shikojmë nga laaaaaarg…! Mendooooojmë për tyyyyyy…! O moj e buuuuukur Shqipëriiiii./ KultPlus.com
