“Tales of time” (Rrëfimet e kohës) ishte shfaqja e vënë në skenë gjatë fundjavës, nga Teatri Kombëtar Eksperimental “Kujtim Spahivogli”.
“Tales of time” ishte një prodhim i Teatrit Eksperimental në bashkëpunim me Ambasadën Austriake në Tiranë, me koncept e skenografi të Anna Possarnig. Në skenë performuan: Valentina Myteveli, Mariel Brahimllarid dhe Semela Skënderasi nën tingujt e Joel Diegert.
Baleti kontemporan preku historitë që përbëjnë përvojën njerëzore, narrativat e ndryshme mbi të cilat ne e bazojmë jetën dhe identitetin tonë. Shfaqja erdhi si një eksplorim i rrëfimeve tradicionale popullore të të dy vendeve dhe i kontekstualizoi ato me realitetin tonë të perceptuar.
Performanca rreket t’u japë përgjigjje pyetjeve të tilla si: Kush jemi ne dhe sa prej nesh është ndërtuar përmes përvojës së paraardhësve tanë? Cilat janë ngjashmëritë midis historive tona personale? Si është e ndryshme jeta jonë moderne? Nga çfarë jemi krijuar? Dhe mbi të gjitha, a nuk po funksionojmë ende sipas të njëjtave rregulla, edhe pse dixhitalizimi ndryshoi jetën tonë të përditshme?./atsh/KultPlus.com
“La Petite République” ka botuar të martën e 19 nëntorit 1912, në faqen e tretë, një shkrim në lidhje me intervistën e Luigj Gurakuqit dhënë gazetës “Neues Wiener Tagblatt”.
Shkrimi është si më poshtë:
“Neues Wiener Tagblatt boton një intervistë të Dr. Luigj Gurakuqit, një shqiptar i shquar, i cili udhëtoi nëpër Vjenë për t’u nisur për në Vlorë. Çështja e Lindjes nuk do të zgjidhet përfundimisht, thotë ai, nëse Serbia ose Mali i Zi pushtojnë qoftë dhe një pjesë të vetme të Shqipërisë”.
“Shqiptarët nuk duan të bëhen sllavë, ata duan të jenë të pavarur dhe do ta fitojnë pavarësinë ose do të vdesin duke luftuar për të”./ KultPlus.com
Në kryeqytetin Bullgar, Sofje më 10 Mars 1907, u botua numri i parë i gazetës satirike “Stick” (Shkopi), drejtuar nga patrioti i madh shqiptar Athanas Tashko.
Gazeta u shpërnda falas duke pasur në fokus pavarësinë shqiptare dhe duke mbrojtur të drejtat e kombit shqiptar.
Përmbajtja u përgatit nga kolonia shqiptare e Egjiptit. Gazeta kishte ngjyra satirike dhe trajtonte çështje shoqërore dhe politike.
Si gazeta e parë satirike shqiptare pati një jehonë të madhe. Në faqet e saj, ajo mbrojti të drejtat kombëtare, lirinë dhe pavarësinë e njerëzve, çështjen e gjuhës shqipe dhe të shkollave. / KultPlus.com
Cili zë vjen mbi tingullin e valëve Që nuk është zëri i detit? Është zëri i dikujt që na flet, Po, nëse nderim veshin, hesht, Pikërisht sepse zumë të përgjonim.
E vetëm nëse, gjysmë të përgjumur, Dëgjojmë pa e ditur që dëgjojmë, Ai na flet për shpresën Drejt së cilës, si një fëmijë Që fle, duke fjetur buzëqeshim.
Janë ishuj fatlumë, Janë toka që nuk kanë vend, Ku Mbreti jeton duke pritur. Por, nëse atje shkojmë duke u zgjuar, Hesht zëri; dhe mbetet vetëm deti.
Sharon Stone, aktorja ikonë e njohur për bukurinë mahnitëse dhe performancat e saj të fuqishme, sot feston ditëlindjen e 67-të, shkruan KultPlus.
Nga roli i saj kryesor në “Basic Instinct” deri tek puna e saj e fundit në “The Laundromat”, Stone ka mahnitur audiencën me talentin dhe karizmën e saj për dekada.
Stone lindi më 10 mars 1958 në Meadville, Pensilvani. Ajo nisi në aktrim në fillim të viteve 1980, duke u shfaqur në role të vogla në shfaqje televizive si “Remington Steele” dhe “Bay City Blues”. Vetëm në vitin 1992 Stone u bë një emër i njohur, falë kthesës së saj të paharrueshme si Catherine Tramell në “Basic Instinct”. Performanca e saj e guximshme, e cila përfshinte një skenë tashmë të famshme të marrjes në pyetje, i dha asaj një nominim për Golden Globe dhe e bëri atë një nga aktoret më të përfolura të vitit.
Karriera e Stone vazhdoi të lulëzonte gjatë gjithë viteve 1990, me role në filma si “Sliver”, “The Specialist” dhe “Casino”. Ajo fitoi një nominim për çmimin Oscar për punën e saj në “Kazino”, duke forcuar statusin e saj si një nga aktoret më të talentuara të Hollivudit. Stone gjithashtu u bë e njohur për punën e saj filantropike gjatë kësaj kohe, duke rritur ndërgjegjësimin për HIV/AIDS dhe duke mbështetur organizata bamirëse si amfAR dhe Elton John AIDS Foundation.
Vitet e fundit, Stone ka vazhduar të shfaqë shkathtësinë e saj si aktore. Ajo luajti në serialin e HBO-së “Mozaik” në vitin 2018, duke luajtur rolin e një autori të librave për fëmijë të kapur në një mister vrasjeje. Ajo u shfaq gjithashtu në filmin e Netflix “The Laundromat” në vitin 2019, duke fituar vlerësime kritike për performancën e saj si një e ve e pasur që kërkon drejtësi, pasi iu mashtruan paratë e sigurimit të burrit të saj.
Ndërsa Stone feston ditëlindjen e saj, fansat dhe kolegët dhe adhuruesit e saj po reflektojnë mbi ndikimin e jashtëzakonshëm që ajo ka pasur në industrinë e artit. Talenti, bukuria dhe shpirti i saj i patrembur e kanë bërë atë një ikonë të vërtetë dhe puna e saj vazhdon të frymëzojë breza të tërë aktorësh dhe aktoresh. / KultPlus.com
Mos më kërkoni arsyet, nuk i kam, ose do t’i jap me bollëk: ne e dimë. Arsyet janë fjalë të lindura të gjitha nga mitet prej të cilave mësojmë.
Mos kërkoni arsyet për të kuptuar forcën e baticës që më mbush gjoksin, të ndodhurit keq në botë dhe në këtë ligj: ligjin s’e kam bërë unë, botën s’e pranoj.
Mos kërkoni arsyet, as të falurat. Sipas meje të dashuruarit dhe të rrënuarit: kur nata është e gjatë arrin agimi i pranverës që do të dojë të lindë
Në Vjenë të Austrisë më 10 mars 2007, mbarojnë bisedimet për statusin përfundimtar të Kosovës mes shqiptarëve dhe serbëve pa marrëveshje.
Të pranishëm ishin krerët e Kosovës Fatmir Sejdiu, Agim Çeku, Kolë Berisha dhe të tjerë dhe Serbisë, Boris Tadic, Vojislav Kostunica dhe të tjerë, si dhe i dërguari i OKB-së për statusin, Martti Ahtisaari.
Ahtissari shprehu keqardhje që nuk është arritur asnjë marrëveshje. Ai edhe njoftoi se dokumenti përfundimtar për statusin e Kosovës do t’i dërgohet Këshillit të Sigurimit të OKB-së në fund të këtij muaji.
Albert Rohan, bashkëpunëtor i Martti Ahtisaari i dorëzon OKB-së propozimin e Ahtisaarit për statusin e Kosovës, 15 mars 2007. Plani direkt propozon pavarësi për Kosovën. / KultPlus.com
Si sot, më 10 mars 1911, u botua në Sofje gazeta “Liri e Shqipërisë”.
Kjo gazetë ishte një e përjavshme me karakter politik, shoqëror dhe kulturor.
Gazeta u drejtua nga botuesi Kristo Luarasi. Ai trajtoi me interes të veçantë lëvizjen patriotike dhe çlirimtare në Shqipëri dhe kolonitë e mërgimtarëve shqiptarë gjatë viteve 1911-1912, duke dhënë një kontribut të madh në jehonën e çështjes shqiptare në arenën ndërkombëtare dhe ndërgjegjësimin e opinionit publik.
Bashkëlidhur, publikimi i Luigj Gurakuqit në faqet e gazetës “Liri e Shqipërisë”. / KultPlus.com
Vithkuqi është një prej fshatrave më të bukur turistikë në Korçë, me një pasuri të rrallë kulturore, të cilën e dëshmojnë edhe kishat, monumente të veçanta me vlera arkitektonike dhe artistike.
Kryebashkiaku i Korçës, Sotiraq Filo, ndau në rrjetet sociale pamje nga kisha e Shën Mëhillit, një nga monumentet më të rëndësishme të trashëgimisë kulturore të qarkut Korçë dhe dëshmi e gjallë e pasurisë kulturore dhe historike të kësaj zone.
Kisha e Shën Mëhillit është një shembull i shkëlqyer i arkitekturës dhe artit fetar që ka karakterizuar këtë zonë për shekuj me radhë.
“Nga Kisha e Shën Mëhillit në Vithkuq deri tek qyteti i Korçës, trashëgimia kulturore e kësaj zone është një pasuri që vazhdon të jetojë, duke kontribuar në ruajtjen e identitetit dhe kulturës shqiptare”, shkruan Filo.
Vithkuqi është vendtakimi mes natyrës mbresëlënëse, artit mesjetar dhe mikpritjes.
Vizitorët vendas e të huaj e identifikojnë Vithkuqin si fshatin e kishave e manastireve, sepse dikur ka pasur më shumë se 24 të tilla, mes të cilave Manastirin e Shën Pjetrit, Kishën Shën Mërisë, Kishën e Shën Mëhillit, Kishën e Shën Thomait dhe Kishën e Shën Gjergjit.
Kishat e Vithkuqit të tipit bazilikë janë të pasura me afreske dhe ikonastase të punuar nga mjeshtërit e pikturës, vëllezërit Zografi./atsh/KultPlus.com
Sot është Dita Ndërkombëtare e Grave Gjyqtare. Organizata e Kombeve të Bashkuara thotë se, përfaqësimi i grave në gjyqësor është i rëndësishëm për shumë arsye. Përveç garantimit që sistemi ligjor të zhvillohet duke pasur parasysh të gjithë shoqërinë, ai gjithashtu frymëzon gjeneratën e ardhshme të gjyqtareve femra dhe i motivon ato për të arritur qëllimet e tyre.
“Vetëm përmes pjesëmarrjes aktive të grave, në kushte të barabarta me burrat, në të gjitha nivelet e vendimmarrjes, ne do të arrijmë të arrijmë zhvillim të qëndrueshëm, paqe dhe demokraci”, thekson OKB-ja.
Gratë gjyqtare sjellin këndvështrime dhe përvoja të ndryshme, duke forcuar sistemet gjyqësore. Gratë në role drejtuese ndihmojnë në prishjen e rrjeteve të marrëveshjeve të fshehta, duke i dhënë një goditje korrupsionit.
Pavarësisht angazhimit të shtuar të grave në jetën publike, ato mbeten dukshëm të nënpërfaqësuara në pozitat vendimmarrëse, veçanërisht në pozita të larta drejtuese gjyqësore.
OKB bën thirrje për më shumë vëmendje ndaj Ditës Ndërkombëtare të Grave Gjyqtare, e cila këtë vit kremtohet me temën “Gratë në Drejtësi, Gratë për Drejtësi” për të promovuar pjesëmarrjen e plotë dhe të barabartë të grave në të gjitha nivelet e gjyqësorit, për të festuar progresin që është bërë dhe për të rritur ndërgjegjësimin për sfidat e ardhshme./atsh/KultPlus.com
Fatmir Haxhiu është njëri ndër piktorët më të shquar shqiptar, shkruan KultPlus.
Ai lindi në vitin 1927 në qytetin e Gjirokastrës. Më pas familja e tij u zhvendos në Tiranë, aty ku piktori do të jetëoj deri në ditën e vdekjes, më 10 mars të vitit 2001.
Haxhiu kryen me sukses studimet në Zagreb për t’u kthyer në atdhe me pasion të madh për pikturën. Fatmir Haxhiu do të marrë pjesë në aktivitete artistike e festa kombëtare.
Vitet ’50 janë shumë të frytshme për të. Ai bëhet krijues i studios së parë ushtarake në Shqipëri, ku pasohet dhe nga artistë të tjerë, derisa në vitin 1959 merr pjesë në ekspozitën kombëtare të pikturës, ku vlerësohet me çmimin e dytë. Haxhiu ka qenë aktiv me vizatime e grafika në revistën “10 korriku”, po ashtu ka krijuar shumë ilustrime me emocion dramatik.
Gjatë karrierës së tij të pasur, Haxhiu, nderohet me shumë cmime të rëndësishme, përfshirë Çmimin e Republikës së shkallës së parë dhe të tretë. Gjithashtu atij iu ndanë titujt e lartë “Piktor i Merituar”, “Mjeshtër i Madh i Punës”.
E, veprat e tij u bënë popullore pasi që ai i botoi ato nëpër shumë gazeta të kohës si “Drita”, “Puna”, “Zëri i popullit”, “Ylli” e të tjera. / KultPlus.com
Maldivet janë një destinacion ëndrrash për shumë turistë, por gjithashtu është një fluturim i gjatë dhe i shtrenjtë. Megjithatë, ekziston një alternativë shumë më e lirë që është më pranë – dhe po aq e bukur, shkruan Milo Boyd për të përditshmen britanike “Express”.
Maldivet, me shtrirjet e gjera të plazheve të pacenuara me rërë të bardhë dhe detin blu idilik, natyrisht tërheqin vizitorë nga e gjithë bota. Megjithatë, ekzistojnë një sërë arsyesh bindëse pse disa mund të tërhiqeni nga një udhëtim i tillë.
Udhëtimi drejt këtij arkipelagu përfshin një fluturim të gjatë, me një çmim të lartë; me të paktën 2,000 paund për një javë qëndrimi në ato vila të lakmuara mbi ujë gjatë pikut të sezonit – nga dhjetori në prill.
Shqetësimet mjedisore janë gjithashtu të mëdha pasi vendi po përballet me kërcënime ekzistenciale nga nivelet e përshkallëzuara të detit, duke i nxitur vizitorët e ndërgjegjshëm për klimën – të rishqyrtojnë planet e tyre të udhëtimeve.
Megjithatë, ekziston një alternativë më pranë për këtë parajsë të largët. Shqipëria, e quajtur “Maldivet e Evropës”, krenohet me plazhe po aq mahnitëse dhe ujërat e pastra kristal përgjatë Rivierës së saj të mrekullueshme.
Edhe pse vazhdimisht po fiton popullaritet, kjo perlë mbetet një opsion ekonomik në krahasim me pikat e tjera të nxehta evropiane.
“Qëndrimet luksoze ofrohen me çmime të përballueshme – me disa akomodime në plazh që kushtojnë 20 paund nata”, raporton “Mirror”.
Edhe ngrënia jashtë nuk do të dëmtojë buxhetin tuaj, ushqimet dhe pijet shpesh kushtojnë rreth 15 paund.
Shqipëria, me ujërat e saj të kristalta dhe plazhet e bardha të pacenuara, është bërë një temë e nxehtë mes turistëve falë videove virale në TikTok – që e krahasojnë atë me Maldivet, me Ksamilin që e shpall një nga vendet më të lira evropiane.
Dhe, për fat, fluturimet për në Shqipëri janë çuditërisht të përballueshme, me “Ryanair” që ofron bileta vajtje-ardhje për në Tiranë për 30 paund.
Linja ajrore buxhetore ofron fluturime drejt Tiranës nga Birmingham, Bristol, Mançester, Edinburg dhe Londër Stansted.
Për më tepër, “Wizz Air” ofron fluturime ditore nga Luton për në Tiranë të disponueshme për nën 50 paund në maj.
Shqipëria krenohet me kostot më të ulëta të jetesës në Evropë, me dhomat e hoteleve në qendër të qytetit në Tiranë që kushtojnë më pak se 30 paund, përfshirë mëngjesin.
Apartamentet buzë plazhit përgjatë bregut të Adriatikut ofrojnë pak më shtrenjtë.
Nëse zgjidhni të qëndroni në Dhërmi, mund të eksploroni çdo ditë një plazh të ri. Një drekë e këndshme buzë plazhit në zonë kushton vetëm rreth 10 paund për person./atsh/KultPlus.com
Të gjithë pak a shumë i kemi lidhur fotot me buzëqeshjen. Ndoshta kjo është për shkak se ne mendojmë se dukemi më mirë kur kamera kap një anë më të këndshme prej nesh. Në veçanti, ne besojmë se një foto e buzëqeshur pasqyron mirëqenien tonë, një mendim mjaft i zakonshëm tani që mediat sociale janë të moderuara. Por nëse kapim fotot e vjetra të shekullit të 19-të apo të 20-të, e kuptojmë menjëherë se atëherë nuk ishte kështu. Por për çfarë shkaktohet kjo? Pse njerëzit, të paktën shumicën e kohës, nuk buzëqeshin në fotot e vjetra?
Pse nuk buzëqeshin në fotot e vjetra?
Ka disa teori që mund të japin një shpjegim të mundshëm për këtë. Sado e çuditshme të duket, në fotografitë e vjetra subjektet, pavarësisht moshës, klasës shoqërore, gjinisë, rrethanës apo gjendjes psikologjike, nuk buzëqeshnin kurrë. Ata duket se kanë fytyra të ngrysyra gjatë gjithë kohës, ndërsa herët e tjera duket se nuk kanë fare emocion. Vështrimi i tyre ishte i ngulur në hapësirë.
Por çfarë ndodhte në të vërtetë? Sipas priftit francez, John Baptist Delasalle, dhëmbët e pambuluar ishin një shenjë e pahijshme. E njëjta gjë besohej në epokën viktoriane. Por, një ndryshim i vogël në këtë teori, i jep një tjetër dimension arsyes pse njerëzit fshehin dhëmbët. Kjo për shkak se dhëmbët e tyre ishin të keq dhe për këtë arsye shmangnin shfaqjen e tyre.
Një tjetër teori është se njerëzit që pozonin për foton ishin të rraskapitur me të drejtë. Koha që duhej të qëndronin në këmbë ose të qëndronin në vend ishte objektivisht e mjaftueshme për t’i bërë ata të humbnin durimin. Kjo sigurisht me kamerat e reja që u shfaqën në vitet 1900, është diçka që ndryshoi. Shkrepja “perfekte” nuk kërkonte më shumë kohë.
Sado e çuditshme që mund të na duket që njerëzit nuk buzëqeshin në fotot e vjetra në krahasim me sot, padyshim që ka një shpjegim logjik pas kësaj. Megjithatë, këto foto gjithmonë do të kenë pak… mister./ KultPlus.com
Një poezi është një qytet plot rrugë dhe puseta plot me shenjtë, heronj, lypësa, të marrë, plot me banalitet dhe me gjëra për t’u pirë, plot me shi dhe bubullimë dhe me periudha thatësire, një poezi është një qytet në luftë, një poezi është një qytet që pyet një lavjerrës pse, një poezi është një qytet që digjet, një poezi është një qytet nën bombardime sallat e saj të berberëve plot me sarhoshë cinikë, një poezi është një qytet ku Zoti kalëron nëpër rrugët si Lady Godiva, ku qentë angullijnë natën, e bëjnë flamurin t’ia mbathë; një poezi është një qytet me poetë, për me tepër shumë të ngjashëm mes tyre e lakmiqarë dhe plot me ankime… një poezi është ky qytet tani, 50 mile nga asgjëja, 9, 09 e mëngjesit, shija e pijes dhe e cigareve, as policë as të dashuruar që enden rrugëve, kjo poezi, ky qytet, që kyç dyert e veta, i barrikaduar, pothuaj bosh, i përzishëm pa lotë, i plakur pa mëshirë, me malet plot shkëmbinj të ashpër, me oqeanin si një flakë trumze, një hënë e privuar nga madhështia, një muzikë e lehtë dritaresh të thyera…/KultPlus.com
Grupi 403, të cilët me këngët e tyre janë kthyer në vulë të muzikës shqiptare bashkë me shumë grupe të tjera muzikore, kanë gëzuar tashmë frutet e rikthimit, shkruan KultPlus.
Hektor Gjurgjiali, tekstshkruesi dhe solisti i këtij grupi na shfaqet në forma të ndryshme në këtë këngë.
Varësisht sipas tingullit që del nga një instrument i caktuar, edhe pamja e videoklipit ndërron. Sinti, kitara klasike e ajo elektronike, fizharmonika si dhe bateritë, janë ato të cilat sjellin magjishëm këngën “Akoma po të pres”, teksa zërin e dytë e performon Arta Selimi.
Kjo këngë është komponuar nga Hektor Gjurgjiali dhe është incizuar në vitin 1995 në Tiranë dhe KultPlus më poshtë ua sjell linkun për t’a dëgjuar një mrekulli më vete./ KultPlus.com
Henry Charles Bukowski ka qenë një poet dhe shkrimtar i njohur. Ai ka lënë pas 6 romane, disa tregime, dhjetëra poezi dhe aforizma që citohen kudo në rrjetet sociale, apo në portale të ndryshme.
Në vazhdim do të keni mundësinë të lexoni disa nga thëniet më të bukura të Bukowskit.
Problemi i kësaj botë është se njerëzit inteligjent janë plot dyshime, kur idiotët janë të mbushur me vetëbesim.
Nuk e di për të tjerët, por kur unë zgjohem në mëngjes dhe vesh këpucët, mendoj: Zot, po tani çfarë?
Do të të duhet të vdesësh disa herë përpara se të jetosh me të vërtetë.
Shumë shpesh njerëzit ankohen se ata nuk kanë bërë asgjë me jetën e tyre; dhe pastaj ata presin që dikush t’ju thotë se kjo nuk është kështu.
Gjenialitet do të thotë të kesh aftësinë për të thënë një gjë mjaft të thellë në mënyrë të thjeshtë.
Ne të gjithë do të vdesim, të gjithë ne, çfarë cirku. Kjo duhet të na bënte të gjithë të donim njëri-tjetrin por jo. Ne jemi të terrorizuar nga rivaliteti me njëri-tjetrin.
Pa letërsi, jeta është një ferr.
Disa njerëz nuk bëjnë asnjëherë çmendurira, sa të tmerrshme duhet të jenë jetët e tyre.
Nëse do ta provosh me të vërtetë, shkoi deri në fund. Ndryshe, as nuk e ke filluar fare. Nuk ekziston një ndjenjë më e mirë se sa ajo. Do të jesh vetëm me Zotat. Një luftë e vërtetë
Ne jemi këtu për t’i jetuar jetët tona aq mirë, sa që vdekja të trembet për të na marrë.
Unë do të doja një dhjetor me dritat e fikura dhe njerëzit e ndezur.
Të shkruash poezi nuk është e vështirë. Të jetosh është e vështirë.
Secili ka të metat e tij, dihet. Por unë isha tri herë më lart se persekutorët e mi.
Kaloja para dyqind vetave dhe nuk arrija të shikoja qoftë dhe një qenie njerëzore.
Mendoni për miliona veta që jetojnë së bashku edhe pse nuk iu pëlqen, e urrejnë punën por kanë frikë ta humbasin, nuk ka pse të çuditësh që e kanë atë fytyrë të cilën e kanë.
Jam i sigurtë që do të më jepet një minutë për t’i menduar të gjitha herët që doja ta ulërija atë që ndjeja, por kam heshtur nga frika se nuk do të kuptohem, dhe do të pendohem për synimet të cilat i kam braktisur ngaqë frika se do të dështoja më ka ndaluar t’i vazhdoja.
Kjo jetë është një e përdalë. Shkon kështu çakërqejf, sepse ka çaste që të lënë shije të hidhur në gojë, e të tjera çaste aq të bukura sa të bëjnë të harrosh paudhësitë e pafundme të jetës.
Ndryshimi midis një demokracie dhe një diktature është se në një demokraci ti voton një herë e pastaj i merr urdhrat; në një diktaturë nuk e shpenzon fare kohën duke votuar.
Nëse një ditë më dëgjoni të flasë për dashuri, e yje… ju lutem, më vrisni!
Filloni ta shpëtoni botën duke shpëtuar një njeri çdo herë; gjithçka tjetër është romantikë madhështore ose politikë.
Është e mundur të dashurosh një qenie njerëzore nëse nuk e njeh atë më tepër se duhet.
Ka gjithmonë diçka që na i rrënon jetët tona. Gjithçka varet se cila prej tyre nga bie hise e para.
Ne të gjithë jemi pengje dhe jemi të gatshëm të merremi peng.
Skllavëria nuk u shfuqizua kurrë, ajo vetëm u shtri për të përfshirë të gjitha ngjyrat. / KultPlus.com
Zjarre të përhapura me shpejtësi nga erërat e forta dogjën të shtunën një sipërfaqe të madhe toke në Long Island të Nju Jorkut, duke lëshuar shtëllunga të dendura tymi në qiell dhe duke shkaktuar evakuimin e një baze ushtarake dhe mbylljen e një autostrade kryesore.
Guvernatorja Kathy Hochul shpalli gjendjen e jashtëzakonshme dhe tha se agjencitë lokale po marrin masa për të vënë nën kontroll zjarret rreth zonës pyjore Pine Barrens. Ajo tha se shtëpitë, një fabrikë kimike dhe një magazinë e kompanisë Amazon ishin në rrezik dhe mund të nevojiten evakuime të mëtjeshme.
“Situata është ende jashtë kontrollit në këtë moment,” i tha Guvernatorja Hochul stacionit televiziv Long Island News 12. “Po shohim që njerëzit duhet të evakuohen nga zona Westhampton.”
Zyrtarët thanë se tre nga katër zjarret u vunë plotësisht nën kontroll, ndërsa zjarri në Westhampton është 50% nën kontroll. Dy ndërtesa tregtare u dogjën pjesërisht, por zyrtarët thanë se shtëpitë nuk ishin në trajektoren e zjarrit. Një zjarrfikës u dërgua në spital për t’u trajtuar për djegie në fytyrë.
“Problemi ynë më i madh është era,” tha drejtuesi i Qarkut Suffolk, Ed Romaine. “Ajo po e përhap zjarrin.”
Videot e postuara në mediat sociale tregonin flakë të larta dhe shtëllunga tymi të zi.
Helikopterët e Gardës Ajrore Kombëtare hodhën ujë mbi flakët. Qyteti Southampton nxorri një paralajmërim pasdite kundër ndezjes së zjarreve për shkak të rrezikut. /VOA/ KultPlus.com
Ka mjaft pabesi, urrejtje, dhunë, absurditet, në njeriun mesatar, aq sa të furnizojë çdo ushtri, në çdo ditë të dhënë.
Më të zotët për vrasje, janë ata që predikojnë kundër saj Më të zotët për urrejtje, janë ata që predikojnë dashuri Më të zotët për luftë, janë ata që predikojnë paqe.
Ata që predikojnë Zotin, kanë nevojë për Zotin Ata që predikojnë paqën, nuk kanë paqe Ata që predikojnë paqe, nuk kanë dashuri.
Kujdes nga predikuesit Kujdes nga të diturit Kujdes nga ata që gjithmonë lexojnë libra Kujdes nga ata që ose e urrejnë varfërinë ose janë krenarë me të.
Kujdes nga ata që ngutën të thurrin lavde Sepse kanë nevojë t’ua rikthesh lavdin Kujdes nga ata që ngutën të cenzurojnë Ata kanë frikë nga ajo që nuk e dine.
Kujdes nga ata që vazhdimisht kërkojnë turmat vetëm, ata janë asgjë Kujdes nga njeriu mesatarë, dhe femra mesatare Kujdes nga dashuria e tyre, dashuria e tyre është mesatare mesatarën kerkojnë.
Por, gjeniu gjendet në urrejtjen e tyre Ka gjenialitet të mjaftueshëm në urrjetjën e tyre që të ju vrasë Të vrasë këdo.
Duke mos dashur vetminë Duke mos e kuptuar vetminë Do jenë të gatshëm të shkatërrojnë çdo gjë Që është ndryshe nga ata.
Duke mos qenë të aftë të krijojnë art Nuk do e kuptojnë artin Dështimin e vet do e konsiderojnë si krijes Vetëm si dështim të Botës
Duke mos mundur të dashurojnë plotësisht Do besojnë se dashuria juaj është e pa plotë Dhe atëherë ata do urrejnë Dhe urrejtja e tyre do jetë perfekte Si një diamant vezullues Si një thikë Si një mal Si një tiger si kukutë*
Arti i tyre më i mirë.
*Kukuta është bimë helmuese.
– Charles Bukowski
Portraits Of Charles Bukowski (Photo by JARNOUX Patrick/Paris Match via Getty Images)
Mira Murati, ish-CTO e OpenAI, ka nisur startup-in e saj Thinking Machines Lab, dhe ai pritet të vlerësohet në 9 miliardë dollarë.
Startup-i po mbledh financime për të krijuar një të ardhme ku inteligjenca artificiale është më e aksesueshme dhe e personalizuar për të gjithë.
Pas një karriere 6 vjeçare në OpenAI, ku ka punuar në zhvillimin e ChatGPT dhe teknologjive të tjera AI Murati ka ngritur një ekip të fuqishëm që përfshin ish-kolegë nga OpenAI, Meta dhe Anthropic.
Kjo kompani, sipas Bussines Insider, po bëhet pikë referimi për të ardhmen e inteligjencës artificiale dhe po sjell ndryshime të mëdha në industrinë e teknologjisë.
Në Thinking Machines Lab, ata po krijojnë një laborator që ka për qëllim ta bëjë AI-në më të kuptueshme dhe të përdorshme nga të gjithë./ KultPlus.com
Kryeministri Edi Rama bëri të ditur sot se një kopje e monumentit të Skënderbeut në Tiranë do të vendoset në sheshin “Gjergj Kastrioti Skënderbeu” në Paris.
Kryeministri iu përgjigj aludimeve të fundit që janë ngritur mbi faktin se monumenti i Skënderbeut në Sheshin “Skënderbej” në Tiranë është rrethuar me skela.
“Qarkullon një kua-kua-kua këmbëngulëse në kënetën sociale për ‘psenë’ e mbulimit të monumentit të Skënderbeut në Tiranë dhe formulohen mallkime për tradhëti kombëtare, bazuar në akuza për konspiracion kundër Atletit të Krishtit në Muajin e Madhërueshëm të Ramazanit”, u shpreh Rama në rrjetet sociale.
Sipas tij, arsyeja është shumë e thjeshtë, po edhe e bukur në këtë rast.
“Monumenti është veshur me skeleri, sepse po i merren format për realizimin më pas të një kopjeje të tij, e cila do të vendoset në sheshin “Gjergj Kastrioti Skënderbeu” në Paris. Po po, e lexuat mirë! Parisi do të ketë Skënderbeun e vet”, bëri të ditur kryeministri.
Rama theksoi se pas një përpjekjeje diplomatike të gjatë e të suksesshme, pikërisht sepse sot Shqipëria dëgjohet me respekt, kemi arritur të marrim miratimin e autoriteteve franceze për të vendosur monumentin e Heroit tonë Kombëtar në një shesh të Parisit me emrin e tij.
“Punë ditësh dhe skela do të hiqet, kështu që edhe atdhetarët zemërtrazuar që llokoçiten në kënetën e kua-kua-kuave do të mund të çmallen me kalin e Skënderbeut dhe do t’u duhet të gjejnë një tradhëti tjetër për të më akuzuar”, shtoi kryeministri./ KultPlus.com
Në një fitore për kompaninë X të miliarderit Elon Musk. Shteti i Kalifornisë nuk do t’u kërkojë më kompanive të mediave sociale të raportojnë për praktikat e tyre se si ato kontrollonin gjuhën e urrejtjes, dezinformimin dhe përmbajtje të tjera. Korrespondenti i Zërit të Amerikës Matt Dibble sjell me shumë detaje nga Silicon Valley.
Kalifornia kohët e fundit anuloi një ligj të shtetit që kërkonte nga kompanitë e mediave sociale të zbulojnë se si ato kontrollonin gjuhën e urrejtjes, dezinformimin dhe përmbajtje të tjera potencialisht të dëmshme në platformat e tyre.
Ligji, që i kishte fillesat në vitin 2022, fillimisht u iniciua nga anëtari demokrat i Asamblesë së Kalifornisë, Jesse Gabriel.
“Ligji kërkon të adresojë shqetësimet se platformat e mediave sociale po mundësojnë përhapjen e urrejtjes, racizmit, dhunës ekstremiste dhe teorive konspirative”.
Por një padi në vitin 2023 nga drejtuesi i kompanisë së medias sociale X, Elon Musk, dikur Twitter, sfidoi ligjin që kërkonte nga platformat të paraqisnin raporte publike mbi praktikat e tyre të kontrollit të përmbajtjes dy herë në vit.
Një gjykatë federale vendosi pro padisë së kompanisë “X” vitin e kaluar, duke theksuar se ligji shkelte të drejtën kushtetuese të kompanive të mediave sociale për lirinë e fjalës.
Zëri i Amerikës kërkoi një reagim nga kompania “X” për këtë zhvillim por nuk mori përgjigje.
“Kompania X argumentonte se kërkesa për raportim rreth vendimeve të tyre në lidhje me lloje të ndryshme të përmbajtjes dhe si t’i përgjigjet asaj është shkelje e të drejtave të tyre të Amendamentit të Parë, sepse këto raporte mund të jenë një formë detyrimi dhe do të ishte një ndërhyrje në atë që mund të jetë vendimi i tyre editorial”, thotë Michael Karanicolas, nga Universiteti Dalhousie.
Shtetet janë përpjekur, por kanë dështuar, të rregullojnë politikat e përmbajtjes së mediave sociale.
Florida dhe Teksasi, dy shtete me shumicë republikane, miratuan ligje që kufizojnë kompanitë e mediave sociale.
Por këto ligje u pezulluan vitin e kaluar, kur Gjykata e Lartë vendosi se kompanitë e mediave sociale kanë të drejtë të marrin vendime editoriale pa ndërhyrje të qeverisë.
“Të njëjtat probleme që lidhen me Amendamentit të Parë lindin në shumë prej këtyre ligjeve. Shpresojmë që gjykatat të kenë parasysh këtë vendim edhe në raste të tjera dhe do të vazhdojmë të shohim që Amendamenti i Parë të qëndrojë i fortë në mënyrë që të vazhdojmë të shohim përfitimet e fjalës së lirë në internet”, thotë Jennifer Huddleston, Instituti Cato.
Megjithatë, përpjekjet për të rregulluar mediat sociale në nivel shtetëror vazhdojnë. Në dhjetor, shteti i Nju Jorku miratoi një ligj të përafërt me versionin e Kalifronisë. /VOA/ KultPlus.com
Më 9 mars të vitit 1934 lindi Juri Gagarini njeriu i parë që udhëtoi në hapësirë.
Në rininë e tij, Gagarin u bë i interesuar për hapësirën dhe planetet. Pas studimeve për një vit në një shkollë profesionale teknike në Lubertsi, Gagarin u zgjodh për trajnim të mëtejshëm në një shkollë të mesme teknike në Saratov. Ndërkohë, ai u bashkua me “Klubit te Fluturimit”. Në vitin 1955, pas përfundimit të shkollimit të tij teknik, ai hyri në stërvitje ushtarake të fluturimit në Shkollën e pilotimit në “Orenburg”. Ndërkohë që ai u takua me Valentina Goryacheva, me te cilen ai u martua në vitin 1957.
Në vitin 1960, pas procesit të kërkimit dhe përzgjedhjes, Yuri Gagarin u zgjodh mes 19 pilotëve të tjer për programin e hapësirës sovjetike. Gagarin u zgjodh më tej për trajnimin e një grupi elitë të njohur si “Soçi Gjashtë” nga të cilat kozmonautët e parë të programit Vostok do të zgjidhen. Gagarin dhe Kozmonautët të tjerë të mundshëm iu nënshtruan eksperimenteve të dizajnuara për të provuar durimin fizik dhe psikologjik, ai iu nënshtrua edhe trajnimeve për fluturimin e ardhshme. Nga njëzet të zgjedhurit, u zgjodhen Yuri Gagarin dhe German Titov për shkak të performancës së tyre në trajnim.
Më 12 prill 1961, në bordin e anijes kozmike “Vostok 1”, Gagarin u bë njeriu i parë që udhëtoi në hapsirë, dhe i pari që e përshkoi orbitën e tokës. Ai gjatë daljes nga atmosfera ndiente ndryshime në peshën e tij, dhe i dukej vetja sikur e kishin varur për shkak të shtypjes atmosferike.Ai tregoi që gjatë udhëtimit këndoi disa këngë patriotike rusisht.
Pas fluturimit, Gagarin u bë një njeri i famshëm në mbarë botën.
Në vitin 1962 punoi si depudet i bashkimit sovjetik, dhe si kolonel i forcave ajrore.
Më 27 mars 1968, në një fluturim rutin te forcave ajrore Ruse, avioni morri flak dhe Gagarini vdes. Trupi i tij u dogj, edhe hiri i tij u dergua ne muret e Kremlinit në sheshin e kuq./KultPlus.com
