Kineastët ukrainas i bëjnë thirrje botës të mos heshtë

Një numër kineastësh ukrainas kanë ndarë frikën dhe mendimet e tyre me komunitetin ndërkombëtar dhe po i kërkojnë botës të veprojë, shkruan Cineuropa, përcjell KultPlus.

Rusia sapo ka nisur një luftë të plotë kundër Ukrainës dhe profesionistët ukrainas të filmit po i drejtohen komunitetit ndërkombëtar në një përpjekje për ta bërë atë të kuptojë se sa afër portave të saj është lufta.

Regjisorët kanë folur për luftën në Ukrainën Lindore në filmat e tyre gjatë tetë viteve të fundit, filma që janë prezantuar në festivale të ndryshme, edhe pse tani, realiteti është dëshmuar të jetë më i fortë se fiksioni.

Regjisorët ukrainas i bëjnë apel publikut ndërkombëtar që të mos heshtë dhe të mos qëndrojë mënjanë. Ata po kërkojnë ndihmë dhe veprime të caktuara që mund të ndihmojnë Ukrainën të rifitojë paqen.

Oleh Sentsov, Valentyn Vasyanovych, Maryna Er Gorbach, Anna Machukh, Nataliia Vorozhbyt, Iryna Tsilyk, Nariman Aliev janë kineastët që po i kërkojnë botës përmes postimeve të ndryshme të mos heshtin për ngjarjet që po ndodhin në Ukrainë. /KultPlus.com

5 filma të fundit ukrainas që eksplorojnë numrin njerëzor të agresionit të Rusisë

Gjatë viteve të fundit, disa nga kineastët më të talentuar të Ukrainës kanë përpunuar dhe eksploruar traumën që pasoi pushtimet ruse të Krimesë dhe rajonit të Dunbas, transmeton KultPlus.

Vibracioni kulturor i Ukrainës është shfaqur rregullisht në vitet e fundit përmes prodhimit mbresëlënës të filmave ambicioz të vendit që eksplorojnë numrin njerëzor të agresionit ushtarak të Rusisë.

Edhe pse e kotë përballë bombave që bien, një kinema e tillë ofron një pamje kaleidoskopike të jetës dhe shqetësimeve të ukrainasve bashkëkohorë që përballen me vështirësitë vdekjeprurëse të marrjes së Krimesë nga Rusia në vitin 2014 dhe një luftë pothuajse të vazhdueshme në rajonin e Donbasit.

“Hollywood Reporter” zgjodhi pesë filma që ofrojnë një mundësi për ndjeshmëri dhe mirëkuptim më të madh të konfliktit – siç shihet përmes syve të artistëve të aftë ukrainas

‘Reflection’ (2021), nga Valentyn Vasyanovych

Photo: COURTESY OF NEW EUROPE FILM SALES/FORE FILMS

Filmi më i fundit i Valentyn Vasyanovych, ‘Reflection’, ishte një nga favoritët kritikë të Festivalit të Filmit në Venecia të vitit të kaluar. Me përmbajtje vizuale dhe artistike marramendëse, Vasyanovych përdor një sekuencë të shtënave të fiksuara në rreze të mesme për të treguar një histori tronditëse rreth një mjeku të ri kozmopolit (Roman Lutskiy) i cili del vullnetar për t’u kujdesur për të plagosurit pranë zonës së betejës në rajonin e Donbasit të Ukrainës, vetëm për të marrë të kapur pothuajse menjëherë nga ushtarët rusishtfolës, të cilët pretendojnë se janë vendas, por janë me të vërtetë mercenarë rusë të dërguar për të ndihmuar pushtimin. Mjeku i nënshtrohet një sërë tmerresh – burgosje, tortura, bashkëpunim të detyruar – përpara se të fitojë befas lirinë dhe të fillojë një proces marramendës rikuperimi me vajzën e tij të vogël në Kiev. Kritiku i THR e përshkroi filmin si të ofronte “një pamje të fuqishme panoramike të konfliktit, një pamje plot me imazhe të tmerrshme tmerri, por edhe momente hiri, bukurie dhe dashurie të qëndrueshme”.

‘Winter on Fire: Ukraine’s Fight for Freedom’ (2015), nga Evgeny Afineevsky

Photo: COURTESY OF VENICE FILM FESTIVAL

Dokumentari i Evgeny Afineevsky paraqet një montazh tërheqës, në terren të protestave që u ndezën nga vendimi i qeverisë ukrainase në vitin 2014 për të pezulluar nënshkrimin e një marrëveshjeje tregtare me Bashkimin Evropian në favor të lidhjeve më të ngushta me Rusinë e Vladimir Putinit – një kapitull kyç në prag të pushtimit rus që filloi të enjten.

Afineevsky dhe ekuipazhi i tij ndjekin protestuesit nga vijat e frontit ndërsa ata fillojnë të demonstrojnë kundër regjimit të ish-kryeministrit Viktor Janukoviç, i cili kishte lidhje të ngushta me Putinin; dhe ato janë aty kur protestat rriten në qindra mijëra në sheshin Maidan të Kievit, duke shkaktuar një goditje vdekjeprurëse nga forcat qeveritare.

“Afineevsky gjeti një sërë dëshmitarësh, duke përfshirë studentë aktivistë, gazetarë, punëtorë, artistë dhe klerikë, të cilët të gjithë i shtojnë zëra të mprehtë kolazhit,” shkroi kritiku i THR.

‘Homeward’ (2019), nga Nariman Aliev

Photo: COURTESY OF CANNES FILM FESTIVAL

Filmi Homeward i regjisorit ukrainas Nariman Aliev u shfaq premierë në Festivalin e Filmit në Kanë në vitin 2019, kur regjisori për herë të parë ishte vetëm 26 vjeç. Filmi fillon me babain 50-vjeçar Mustafa (Akhtem Seitablaev) dhe djalin e tij 20-vjeçar Alim (Remzi Bilyalov) duke vizituar një morg në Kiev për të mbledhur kufomën e plagosur nga plumbat e vëllait të madh të Alimit, Nazimit, i cili u vra në betejë pasi doli vullnetar për të luftuar në luftën e vazhdueshme kufitare me Rusinë. Mustafa ka rrënjë familjare në pakicën etnike myslimane tatar të Krimesë shumë të shtypur dhe mendon se duhet ta transportojë trupin e Nazimit në të gjithë vendin për ta varrosur në atdheun e tij stërgjyshorë. Kështu fillon një udhëtim rrugor në të gjithë Ukrainën që bëhet gjithnjë e më i përçarë dhe i mbushur me aksione, duke u përplasur me policinë rrugore, një ndalesë të detyruar në një fshat të përgjumur, një grabitje buzë liqenit dhe një përplasje me rojet kufitare. Tatarët e Ukrainës duruan mizori të papërshkrueshme gjatë epokës sovjetike dhe me Krimenë e kthyer nën okupimin rus që nga viti 2014, ata përballen me një valë të re persekutimi sot (toka e tyre u sekuestrua, organizatat e tyre politike u ndaluan). Fuqia perandorake ruse, pra, mbetet zuzari jashtë skenës në Homeward.

‘The Earth Is Blue as an Orange’ (2020), nga Iryna Tsilyk

A still from The Earth Is Blue as an Orange by Iryna Tsilyk, an official selection of the World Cinema Documentary Competition at the 2020 Sundance Film Festival. Courtesy of Sundance Institute.

Metadokumentari shpikës i Iryna Tsilyk, “The Earth Is Blue as an Orang”, është njëkohësisht një meditim mbi fuqinë shpenguese të kinemasë dhe një pyetje e gjendjes së vështirë të grave dhe fëmijëve që jetojnë në mes të luftës shumëvjeçare të Ukrainës në Donbas. Filmi ndjek një nënë beqare ukrainase të quajtur Hanna dhe katër fëmijët e saj teksa përpiqen ta mbajnë shtëpinë e tyre një strehë të sigurt plot jetë dhe mendjelehtësi ndërsa bombat bien dhe kaosi shpaloset rreth tyre. Çdo anëtar i familjes ka një pasion për kinemanë dhe Tsilyk i filmon ata ndërsa xhirojnë filmin e tyre të frymëzuar nga jeta e tyre në një kohë lufte – duke e shndërruar traumën në art si një mënyrë për të qëndruar njerëzor. Filmi rezultues i dha Tsilyk çmimin për regjinë më të mirë për dokumentarin botëror në Festivalin e Filmit Sundance 2020.

‘Atlantis’ (2018), nga Valentyn Vasyanovych

Photo: COURTESY OF TIFF

Për rastësi të lumtur, filmi Atlantis i regjisorit Valentyn Vasyanovych fitoi filmin më të mirë në Festivalin e Filmit të Venecias 2018 në seksionin horizonte në të njëjtën ditë kur regjisori ukrainas i burgosur Oleg Sentsov u lirua nga Rusia në një shkëmbim të burgosurish. Por filmi i Vasyanovych nuk ka të bëjë me funde të lumtura. Filmi zhvillohet në vitin 2025 të imagjinuar, pasi forcat patriotike në Ukrainën Lindore më në fund e kanë sjellë përfundimin e suksesshëm të luftës së gjatë me Rusinë. Por jo gjithçka është mirë në këtë histori të dhimbshme që ndryshon kohën, e treguar përmes syve të një ushtari që vuan nga PTSD i cili ka humbur familjen, shtëpinë dhe vetë kuptimin e jetës në luftë. Duke përfshirë vetëvrasjen, përpunimin e varrezave masive dhe shkatërrimin ekologjik, filmi është një meditim i fuqishëm mbi traumën e qëndrueshme të luftës edhe në fitoren e imagjinuar. / KultPlus.com

микрозаймы онлайн без справок