Aleksandër Gjoka është një kryevepër dhe këtë mendim e ndajnë shumë adhurues të muzikës së tij.
Sot po e kujtojmë një performancë të mahnitshme të tij, në një koncert të vërtetë spektakolar, ku artisti Aleksander Gjoka ka lënë publikun pa frymë. Një moment kulmues ishte kur ai solli një interpretim të jashtëzakonshëm të këngës së tij të famshme “Kuturu”, shkruan KultPlus.
Qysh në fillim, Aleksander Gjoka e bëri të qartë se ai do të japë maksimumin e tij në këtë performancë. Publiku nuk u zhgënjye, kur ai nisi të këndonte me një zë të qartë dhe tërheqës, që nuk mund të mos ngjallte emocione tek publiku e madje edhe tek dëgjuesit sot, edhe pse kanë kaluar shumë vite nga kjo performancë.
Instrumentalizimi i këngës ishte mahnitës, e tërë orkestra ishte e harmonizuar dhe e sinkronizuar. Të gjitha notat dhe të gjitha momentet e ngrohta u përqafuan në një mënyrë të tillë që bën të vështirë për ta përshkruar me fjalë.
Por, në interpretimin e Aleksander Gjokës, theksi nuk ishte vetëm tek zëri dhe instrumentalizimi, por edhe tek energjia dhe emocionet që ai investoi në performancën e tij. Ai lëvizi si një valë në skenë, duke kënduar me një pasion të jashtëzakonshëm dhe duke u ndalur vetëm për të marrë frymë.
Me këngën “Kuturu”, Aleksander Gjoka na dëshmoi edhe njëherë se ne kemi artistë të jashtëzakonshëm e me vlera të larta.
KultPlus ju sjell sot këtë interpretim të mahnitshëm duke ja bashkangjitur edhe tekstin e këngës.
Kuturu
Eci rrugëve kot, kuturù,
dhe s’di ku shkoj…
Xurxull jam prapë unë… se ajo,
një bohem nuk e do.
Sa të desha, shpirt,
s’mund ta dish.
Të vodhën ty pabesisht,
me pije mbys dhimbjen pa fund.
Sa e lumtur je, unë s’e di,
me atë që jeton.
Mund ta blejë ai për ty dhe botën,
vetëm zemrën, jo!
Mbeti shkretë tani streha jonë,
në luks je ngrirë… në kyç, trishton,
si në muze… si një Xhokondë.
Ref.
Unë në jetë i pasur s’jam vërtet,
por në ëndërr e shoh veten mbret (!)
Nëpër pub-e tok me miqtë harxhoj,
unë Hënën si monedhë.
Ti po fle tani, Xhokonda ime,
shiu si det mbi mua zbrazet,
as rrufetë s’më vrasin dot,
se ka një Zot…!
Eci rrugëve kot, mori fund,
ky fati im – kuturù.
Ty s’të kam tani dhe në shi,
pija po më shkund.
Se në dashuri, kur të dhemb,
jo dehja s’del dhe aq lehtë.
Të desha, Xhokondë, ty… një bohemë….! / KultPlus.com
