‘Unë jam një shok i juaj i ri, emri im është Corona, ngase nuk i kam pastruar mirë duart, jam sëmurë’

Nga: Shpresa Komani Frrokaj

Unë jam një shok i juaj i ri, emri im është CORONA. Nganjeherë po më quajnë edhe VIRUS.

Nga sjellja jo e mirë që unë kam pasur dhe ngase nuk i kam pastruar mirë duart, jam sëmurë, çdoherë mundohem të jem djalë i mbarë dhe të i dëgjoj prindërit, por kësaj here nuk u kujdesa mjaftueshëm.

Nuk e di çfarë ka ndodhur me mua? Po ndjehem sikur brënda kokës time është shumë nxehtë, po më duket kam zjarr brënda. Mami im, më tha se është temperaturë dhe më dha disa ilaqe dhe disa ushqime të shëndetëshme.
Ajo më tha të qëndroja në shtëpi se kisha nevojë të pushoja, por unë u tregova jo shumë i dëgjueshëm dhe më pëlqente të kaloja kohë me njerëzit jashtë shtëpisë.

Herë herë po kollitem, dhe kolli im është shumë i thatë, më dhëmb pak edhe gjoksi dhe po më vjen shumë ftohtë edhepse jasht është ditë me diell. Jam duke pirë disa vitamina, vitamin c dhe b që mi ka blerë babi, dje në barnatore.
Në shtëpi kam shumë fruta, banane dhe mollë kam ngrënë sot.
Ngase isha shumë sëmurë dhe i lodhur këto ditë, babi më tha të i ndaloja shëtitjet e mia në qytet. Mua më pelqen shumë qyteti dhe unë prap se prap nuk e dëgjova atë. Unë një ditë dola nga shtëpija për në parkun e qytetit, aty loza me disa fëmijë, përqafova disa të moshuar dhe shpërndava disa lule tek nënat e fëmijëve të tjerë…nëna gjatë gjith ditës më kishte kërkuar, por unë si një fëmijë i pa dëgjueshëm dhe i etur për të shëtitur, dilja pa pyetur…

Një ditë tjetër mami dhe babi më thanë që unë mund të sëmurëm edhe më shumë, ata shqetësoheshin për mua…prap nuk i dëgjoja, më dukej që po e tepronin, nuk ishte hera e parë që isha sëmurë, për dallim nga herat tjera kur sëmurësha, ata më nxjerrnin jasht, tani po më thonë të qëndroj në shtëpi. Nganjeherë nuk i kuptoj prindërit e mi…

Pas disa ditësh, fillova të bëjë disa plane për një udhëtim bashkë me disa shokë të mi. Ne rezervuam disa bileta dhe u nisem për një udhëtim nëpër botë. Çdo ditë dilnim për të vizituar vënde të ndryshme, takonim shumë njerëz, ndër ta edhe shumë fëmijë…

Kur mami më telefononte, më thoshte se edhe ajo dhe babi im ishin të sëmurë, kolliteshin, kishin dhëmbje gjoksi dhe lodhje, e unë duke mbajtur mënd çfarë më kishte thëne mami kur unë isha i sëmurë, ju sugjeroja atyre të marrrin vitamina dhe më së shumti ju thosha të pastronin duart mirë e mirë.

Ndërsa mami përseri e përseri më thoshte të isha i kujdesshëm edhe pse isha largë. Ajo tashmë e kishte kuptuar rrezikun dhe shqetësohej shumë për mua…

Udhëtimi im zgjati për rreth 5 muaj. Unë fillova udhëtimin nga Kina dhe tanimë gjendem në Shqipëri. Po pres të kthehem, pasiqë koha ime e udhëtimit ka mbaruar, Shqipëria ishte vënd i mrekullueshëm…

Tani jam lodhur pak dhe kam nevojë të pushoj…

Duke pushuar në drekë, seç më rastisi të dëgjoja në televizor, për një grip që e kishte emrin si unë, KORONAVIRUS e quanin. U qudita shumë kur e kuptova, të gjith njerëzit që ishin sëmurë kishin të njejtat ankesa sikurse i kisha unë disa kohë më parë…

Menjeherë mu kujtua kur mami dhe babi më ndihmonin të ndjehesha më mirë dhe të rrija në shtëpi, sa keq që qenkam sjellur. Ndoshta unë e shpërndava kollin, temperaturën me të tjerët…nuk e di…

Ata më thonin që edhe të mos përqafoja shokët e të mos dilja jasht, më thonin edhe të i pastroja duart shpesh…sa i pa dëgjueshëm që paskam qenë…

Pas disa ditësh, duke dëgjuar radion, kuptova që virusi im paska përfshier shumë vende, ndoshta unë e dërgova këtë sëmundje kudo ku isha…

Nuk e di çfarë ndodhi me mua, ata në radio po thonë që kjo sëmundje erdhi nga Kina në Evropë, mos ndoshta e solla unë? Nuk është rastësi… Ndoshta jo, ndoshta është dikush tjetër, nuk mund të besoj.
Unë kaq i vogël të bëjë këtë sherr kaq të madh…qudi…

Mami, më telefonoj sot në mëngjes dhe më tha të kthehem, po tanimë çdo rrugë ishte mbyllur. Sa jam mërzitur…

Më duhet të pres, ndjehem keq që u tregova jo i vëmëndshëm.
Në internet sot në mesditë, e pash që CORONA shërohet, vetëm duhet të kemi kujdes, të pastrojmë duart, të mos përqafojmë njëri-tjetrin, të rrijm në shtëpi dhe të mos dalim shumë, të përdorim maskën se na rrin shumë bukur… u gëzova shumë.

Edhe pak kohë as në shkollë nuk duhet të shkojmë, mund të mësojmë edhe nga shtëpija.
Pas disa ditësh do të kthehemi në shtëpi, do të bëhem i dëgjueshëm dhe shok i mirë.
Mos keni frikë nëse i dëgjoni të rriturit dhe televizorin të flasin shumë keq për mua, do të kaloj shpejtë.
Më falni dhe…mos harroni të i pastroni duart! / KultPlus.com

Më dhuro një lule Anemone

Nga: Shpresa Komani-Frrokaj

Nesër është 8 Marsi dhe nuk është si çdo ditë tjetër për mua, për motrën, për gruan dhe për nënën dhe vajzën tënde.

Këtë herë e kam zgjedhur lulen që preferoj të ma bësh dhuratë, “ANEMONE”quhet. Nëse e ke të vështirë t’a gjesh, të ndihmoj unë…e gjen në Gjakovë në qytetin e luleve të bukura, aty diku tek Kroi i Pangjallës, afër lumit KRENA, tek më i bukuri vend.

Nëse në Gjakovë nuk mund të vish nesër, lule mund të gjesh edhe në Prishtinë, sepse këtë herë më është krijuar një mundësi më shumë. Këtë 8 Mars ka plot lule afër Pallatit të Rinisë, të Rinisë sime… në Monumentin e NEWBORN-it që këtë herë më erdhi si dhuratë me 17 Shkurt, në ditën e të gëzuarës Pavarësi.

Nesër, e pres një buqetë ndryshe, një buqetë shumë të madhe se jemi shumë, e më duhet t’a shpërndaj. Një buqetë e cila nuk ka diskriminim e as paragjykim. Një buqetë që më thotë të mos kem frikë që lufta do të vjen prapë…

Një buqetë me plot lule ngjyrë të verdhë dhe vjollcë, si lulja ime.

8 Mars është nesër, e unë kërkoj të më pranosh që nuk desha të e kisha këtë fat, të më besosh që nuk munda të ikë nga duart e tyre, të më dëgjosh kur të tregoj rrëfimin tim, të më ndihmosh mua dhe shumë grave e vajzave që ishim bashkë…dua të më duash ashtu siç jam, e jo të më mohosh, siç e bëre tash e 20 vjet.

8 Mars është nesër, unë nuk pranoj të më urosh pa njohur dhimbjen time, nuk pranoj të më shkruash “URIME” nëse me dorën dhe mendjen tënde më ke mohuar, dhe vazhdon.

Nesër, unë do të festoj, vetëm nëse goja jote nuk shpreh mohim e paragjykim dhe vetëm nëse në dorën tënde e mbanë buqetën me lule ANEMONE dhe vjen drejt meje.

Kushtuar të mbijetuarve të dhunës seksuale gjatë luftës. Me zemër! /KultPlus.com

Newborn dhe Anemone

Nga: Shpresa Komani-Frrokaj

Këtë vit NEWBORN i kushtohet të mbijetuarve të dhunës seksuale gjatë luftës në Kosovë. Kjo ide nuk lindi rastësisht, është një ide e kamotshme për t’i dhënë zë fatit të 20.000 të mbijetuarve të dhunës seksuale të luftës së fundit. 12 vite shtet, 12 fjalë janë pak, për të ndjerë dhembjen e madhe që ata i shoqëron çdo ditë, çdo javë dhe gjithë jetën…

E këtë shtet e ndërtojë edhe fati i tyre, një fat i hidhur qe 20 vjet pas nuk u ndryshua, duke mbetur i njëjtë në çdo ditë, në çdo datë e në çdo stinë. Përkrahja jonë për të mbijetuarat, përmes NEWBORN këtë herë do i kaloj kufijtë, do të shkojë përtej oqeaneve…KOSOVA E TYRE ME NE FUND FESTON TRIUMFIN E LIRISE, FESTON PER TE I KUJTUAR SA JANE GJALL, ENDE GJALLE

Shumë të mbijetuar të dhunës seksuale tashmë janë bërë nëna dhe baba, janë bërë gjyshër dhe gjyshe, disa të tjerë nga stigma as që janë martuar, duke u frikësuar që fati i tyre i trishtë mund të kuptohet nga personi që do e kalonin jetën.

Këtë herë NEWBORN, është me ngjyrë të zezë, dhe me shumë ngjyra të tjera në të. Këtë herë vjen me lulen ANEMONE, me lulen identifikuese të fatit te tyre. Me lulen e shpresës së vetme që do t’i përcjell përgjatë gjithë jetës. Këtë herë, në NEWBORN do të jetë i vendosur në të njëjtin vend, por pesha e tij është më e madhe se kurrë, është emocion i gjallë, shpresë e gjallë për ditë më të mira, për një jetë më të mirë.

Dhuna seksuale që ndodh në gjithë botën fatkeqësisht, çdo javë, ditë, muaj, minuta dhe sekonda,  është plagë që nuk e fshijnë as vitet e as vet jeta, nuk e lanë asnjë ujë dhe nuk e shter asnjë burim. /KultPlus.com