Komisioni Qendror i Zgjedhjeve u ka bërë thirrje të gjithë qytetarëve me të drejtë vote që ta mësojnë qendrën e tyre të votimit duke vizituar platformën elektronike të KQZ-së.
Kliko në këtë link dhe shëno numrin personal e datën e lindjes dhe menjëherë do t’ju shfaqet qendra ku do të votosh në zgjedhjet e 9 shkurtit.
https://qv.kqz-ks.org/sq/PollingCenter/ActualPollingCenter / KultPlus.com
Charles John Huffam Dickens ishte një shkrimtar anglez, i quajtur ndryshe edhe si më i madhi i periudhës Viktoriane, transmeton KultPlus.
Charles Dickens lindi më 7 shkurt 1812 në Landport, një rrethinë të Portsmouth, i dyti prej gjithsej 8 fëmijëve të John dhe Elizabeth Dickens. Babai i tij ishte një punonjës në zyrën e pagesave detare. Ai kaloi fëmijërinë në Catham-Kent. Ishte romancieri më popullor në gjuhën angleze i të quajtur Epokës Viktoriane. Ai ka krijuar disa nga personazhet më domethënëse e portretizuese të letërsisë, me temë sociale drejtimin e reformës në të gjithë punën e tij. Popullaritetit të vazhdueshëm të romaneve të tij dhe tregimet e shkurtra është e tillë që librat e tij nuk kanë dalë kurrë jashtë printimit madje janë bërë dhe filma në kinema. Pjesa më e madhe e punës së tij të parë në shtypin periodik dhe revista në formë e serive, një mënyrë të popullarizuara të botimit trillim në kohë.
Më 8 qershor 1870, Dikens pësoi një goditje tjetër në shtëpinë e tij pas një pune të plotë në Edwin Drood. Ai kurrë nuk u rikthye në vetëdije, dhe të nesërmen, pesë vjet deri në ditën pas rrëzimit të hekurudhës Staplehurst, ai vdiq në Gads Hill Place. Biografia Claire Tomalin ka sugjeruar se Dikens ishte në të vërtetë në Peckham, kur ai pësoi goditje, dhe zonja e tij Ellen Ternan dhe shërbëtoret e saj e kishin kthyer atë në Gadin Hill kështu që publiku nuk do të dinte të vërtetën rreth marrëdhënies së tyre.
Realizmi në Angli fillon me Çarls Dikensin dhe romanin social që lëvroi ai. Karakteristikë e veçantë e këtij autori është se gati të gjitha veprat e tij kanë emra të fëmijëve, dhe personazhe kryesisht fëmijë, kjo për arsye se ai pati një fëmijëri jo të mirë. Ai në moshën 12-vjeçare detyrohet të lërë shkollën për shkak të varfërisë dhe madje detyrohet të hyjë në fabrikë për të nxjerr kafshatën. Fëmijëria e tij dhe përvojat e tij që do pasojnë, janë faktorët kyç të një letërsie të suksesshme, të Dikensit por edhe për të tjerë autorë. Tek Dikensi gjejmë këto vepra: “Oliver Tuist”, “David Koperfild”, “Dombi e Biri”, “Vogëlushja Dorrit”, “Vogëlushja Nell”, “Nikolla Nikwllbi”.
Oliver Tuist është protagonisti kryesor i novelës së Çarls Dikensit me po të njëjtin emër; Oliver Tuisti njihet të jetë protagonisti i parë fëmijë në novelat angleze. Kjo vepër është vepra e dytë e Çarls Dikensit e cila u botua në një revistë mujore me titull origjinal “Bentley’s Miscellany”. Ky roman është një roman social i cili synon të paraqesë jetën e mijëra fëmijëve të pastrehë e pa të ardhme. Dikensi tallet me hipokrizinë e kohës, duke goditur tema serioze me një sarkazëm dhe humor të zi. Thuhet se Dikensi u frymëzua për këtë vepër nga ngjarja e vitit 1830, ku një jetim me emrin Robert Blionce po si Oliver Tuisti përballej me jetën e vështirë: pastrehën, punën e rëndë dhe të ardhmen jo të sigurt. Me këtë vepër Dikensi sfidon epokën e tij duke venë në lojë tërë shtetin anglez të asaj kohe, një shtet pa ligje dhe pa mbrojtje për të varfërit, një shtet në të cilin mbizotëron krimi dhe padrejtësia. Me “Oliver Tuist”-in Dikensi na sjell një vepër realiste, një vepër pa hijeshi të ngjarjeve, të paraqitura ashtu siç janë, një vepër reale pa përdorim të ndonjë lloji të romantizmit. Oliver Tuisti është bërë inspirim për shumë filma dhe telenovela në botë, si dhe për shumë shfaqje muzikore e teatrale. Nënshtetësia e tij ishte Angleze. Ndërsa dita e vdekjes e tij ishte më 9 qershor të vitit 1870. Oliver Tuist njihet si vepra e tij më kryesore. Ky ishte guximtar i patrembur dhe me krenarinë e tij ka bërë shumë libra. Vendvdekja e tij ishte në: Gad’s Hill Placce, Higham, Kent Angli. / KultPlus.com
Një ekip shkencëtarësh çekë kanë zbuluar në Shqipërinë e Jugut liqenin termal nëntokësor më të madh në botë dhe e kanë quajtur Liqeni Neuron, sipas fondacionit që financoi ekspeditën, thuhet në një artikull të botuar në “Czech Radio”.
Brenda luginave të zonave kufitare malore midis Greqisë dhe Shqipërisë, shkencëtarët çekë kanë eksploruar prej disa vitesh kushtet komplekse të nëndheshme.
Në rajonin e Vromonerit, në anën shqiptare të kufirit, ata hasën një sistem të gjerë shpellash në vitin 2021, të cilat që atëherë i kanë hartuar në detaje.
Sistemi përmban shumë burime të nxehta që lëshojnë kolona të larta avulli dhe gjurmimi i burimit të avullit i çoi ata drejt zbulimit të një humnere mbi 100 metra të thellë, të cilën e quajtën Atmos.
Në fund të asaj humnerë, ekipi ka konfirmuar zbulimin e liqenit termal nëntokësor më të madh në botë deri më sot.
Me një gjatësi prej 138 metrash, një gjerësi prej 42 metrash dhe një perimetër 345 metrash, mund të mbajë 8,335 m3 ujë të nxehtë.
Madhësia e dhomës së liqenit është tre herë më e madhe se salla kryesore e Teatrit Kombëtar në Pragë.
Harta e sistemit të shpellës dhe zbulimi i liqenit kërkuan pajisje teknike, të cilat u mundësuan nga “Fondacioni Neuron”.
Organizata çeke e financimit shkencor i dha ekspeditës gati 1 milion koruna çeke, të dhuruara nga dashamirës privatë dhe tani liqeni nëntokësor shqiptar ka marrë emrin Neuron, në nder të fondacionit.
Richard Bouda, një fotograf dhe speleolog, përshkruan se si u bë zbulimi: “Gjatë eksplorimit fillestar, ne krijuam një hartë bazë duke përdorur pajisjet që kishim. Ne e dinim që atëherë se kishim zbuluar diçka vërtet të veçantë”.
“Falë “Fondacionit Neuron”, kemi blerë një skaner celular LIDAR, i cili na lejoi të masnim të gjithë shpellën dhe të gjithë zonën e liqenit. Ne do të bashkëpunojmë edhe me hidrologët të cilët do të masin pjesën nënujore të atij liqeni duke përdorur një sonar – një sistem për zbulimin e objekteve nënujore”, tha ai.
Ekipi çek përdori teknologjinë më të fundit, “GeoSlam” – një lloj teknologjie skanimi 3D, duke krijuar modele të sakta të shpellës.
Procesi me të cilin është bërë shpella që përmban liqenin është gjithashtu e pazakontë.
Uji mineral i liqenit është i ngopur me sulfur hidrogjeni, i cili, në kontakt me ajrin, oksidohet dhe prodhon acid sulfurik – që në mënyrë të përsëritur e kthen shkëmbin gëlqeror në gips të butë.
“Puna e ekipit çek në Shqipëri do të kontribuojë për të kuptuar më mirë këtë lloj të rrallë të formimit të shpellave dhe ka shumë punë për të bërë atje”, tha Richard Bouda:
“Falë shkencëtarëve me të cilët punojmë, ne e dimë se burimet përreth ushqehen me ujë nga liqeni”, shtoi ai.
“Ne besojmë se ky zbulim mund të kontribuojë gjithashtu në mbrojtjen e të gjithë zonës dhe për të kuptuar më mirë hidrologjinë e saj – pasi deri më sot askush nuk e di se si janë të lidhura saktësisht këto ujëra nëntokësore me sipërfaqen”, tha ai./ KultPlus.com
Më 7 shkurt 1941 u nda nga jeta gjuhëtari, historiani dhe arsimtari i përkushtuar, Mati Logoreci.
Logoreci lindi më 10 shkurt 1867 në Shkodër. Mësimet e para i mori në vendlindje. Për katër vjet ndoqi Kolegjin Saverian të qytetit, duke përftuar kështu njohuri lidhur me ekonominë dhe tregtinë. Në moshë të hershme punoi si shegert në shoqërinë tregtare të familjes Parruca, të emigruar në Itali. Në vijim të kësaj detyre, u dërgua si llogaritar në Trieste, ku kreu njëkohësisht edhe studimet për pedagogji.
Pas kthimit në atdhe në vitin 1889, shfaqi vendosmëri në drejtim të zhvillimit të arsimit. Logoreci ndërmori nismën për hapjen e shkollës së parë shqipe në Prizren, ku në cilësinë e mësuesit edukoi brezat e rinj. Mati Logoreci dha një kontribut të madh në përparimin e mësimdhënies në Kosovë dhe në veri të vendit.
Në vitin 1908, Logoreci së bashku me dom Ndre Mjedën mori pjesë në Kongresin e Manastirit si përfaqësues i shoqërisë “Agimi”. Pas shpalljes së pavarësisë, shërbeu si mësues në Tiranë, ndërsa në vitin 1916 u emërua si funksionar për arsimin në Shkodër, kohë që përkon edhe me anëtarësimin e tij në “Komisinë e Letrare Shqype”. Në 1920-n iu ngarkua përgjegjësia për të përfaqësuar Shkodrën në Kongresin e Lushnjës.
Me rastin e 100-vjetorit të hapjes së shkollës së parë shqipe, Logorecit iu dha titulli “Mësues i Popullit” si dhe është dekoruar me “Urdhrin e Lirisë” të klasit V./ KultPlus.com
Opera “Aida” e kompozitorit italian Xhuzepe Verdi, u vu mbrëmë në Teatrin Kombëtar të Operas e Baletit, si një produksion madhështor, realizuar nën vizionin e legjendarit Franco Zeffirelli.
Kjo vepër epike, ndër më të famshmet e repertorit operistik botëror, në natën e parë u interpretua nga sopranoja Eva Golemi në rolin e Aidës dhe Ivana Hoxha si Amneris, ndërsa në kastin e dytë janë Maria Teresa Leva dhe Tamta Tarelashvili.
Të tjerë artiste në rolet kryesore janë: Carlos Cardoso, Armando Likaj, Bledar Domi, Xhieldo Hyseni, Matis Xheli, Dorina Selimaj etj.
Orkestra Simfonike, solistët dhe Korit i TKOBAP-së u drejtuan nga maestro Sergio Alapont dhe maestro Dritan Lumshi.
Megjithëse “Aida” është vënë disa herë në skenën e TKOB, përsëri ka marrë vëmendjen e publikut artdashës duke bërë që biletat të shiteshin në kohë rekord për dy netët e para.
Libreti i operës “Aida” rrëfen trekëndëshin e një dashurie pasionante të ndaluar mes princeshës së Etiopisë, Aida, komandantit të ushtrisë së Egjiptit, Radamès, dhe të bijës së Faraonit, Amneris.
Ngjarja merr tjetër rrjedhë kur Radamès urdhërohet të luftojë në betejën kundër kombit të Etiopisë, duke mos ditur se Aida është princesha e tyre, dhe i tregon asaj të gjithë planin ushtarak. Aida duhet të vendosë mes besnikërisë ndaj vendit të saj dhe përkushtimit ndaj djalit që ajo dashuron. Dilema e zgjedhjes mes dashurisë dhe detyrës përballët edhe nga Radamesi, i cili në fund tradhton atdheun e tij për shkak të Aidës.
Muzika magjepsëse e Verdi-t me korale të fuqishme, arie magjepsëse dhe pasazhe gjithëpërfshirëse orkestrale përforcon thellësinë emocionale të operës.
Kjo histori pasioni, sakrifice dhe triumfi, në një spektakël që mishëron madhështinë e operës në formën e saj më të lartë, do të rikthehet edhe në datat 8, 10 dhe 12 shkurt./atsh/ KultPlus.com
Djali i patriotit të njohur shqiptar Bajram bej Haxhiu i cili ishte një nga anëtarët e Komisionit Nismëtar të Thirrjes dhe Organizimit të Kongresit të Lushnjës dhe i vëllai i legjendës së sportit shqiptar Abdurrahman Roza Haxhiu, Qerim Haxhiu lindi në Lushnjë më 7 shkurt 1920.
Shkollën fillore e kreu në Lushnje ndërsa shkollën e mesme e kreu në Medresenë e Tiranës dhe studimet e larta i vazhdoi për teologji (shkenca islame) në universitetin “Al-Azhar” në Kairo, Egjypt.
Ai në vitet ‘30 u aktivizua si futbollist me ekipin e futbollit ‘Kongresi i Lushnjes’ i qytetit të Lushnjës. Qerimi ishte një nga futbollistët e gjeneratës së parë të ekipit lushnjar dhe i pari që nisi “rrugën” e gjatë të mbiemrit që bëri histori në sportin lushnjar dhe atë shqiptarë “Haxhiu”.
Në vjeshtën e vitit 1938 Qerimi u nis nga Lushnja me tranzit në Selanik dhe mbërriti në Aleksandri. Kjo rrugë e gjatë për Qerimin ishte e paharruar për faktin se për të ishte rrugë pa kthim mbrapa në atdhe gjerë sa ndërroi jetë por në vitin 1967 arriti të merrte një leje për vizitë në atdhe.
Patrioti Qerim Haxhiu fizikisht ishte në Egjipt, por me shpirt e zemër ishte gjithmonë në Shqipërinë Etnike. Ai botonte gjithnjë artikuj për atdheun Shqipërinë dhe çështjen kombëtare në gazeta, revista të Diasporës shqiptare të Egjiptit gjithashtu ka shkruar dhe poezi nga më të ndryshmet. Haxhiu ka qenë nismëtar i shumë organizimeve si dhe hartues i disa memorandumeve, peticioneve të gjitha këto për çështjen kombëtare Shqiptare. Në 7 prill 1939 kundër okupimit të Shqipërisë nga Italia fashiste Qerimi hartoi një peticion si dhe ishte njëri prej studentëve shqiptarë organizator të protestave në Kairo. Në vitin 1958 Tito do të vizitonte Naserin në Egjypt dhe këtij të fundit Qerimi i nisi një memorandum rreth 20 faqe për gjendjen e shqiptarëve në Jugosllavi. Në përmbajtjen e Memorandumit jepeshin të dhëna mbi golgothën e shqiptarëve në Jugosllavi dhe shpjegohej se myslimanë nuk jetojnë vetëm në Bosnje, por edhe në Kosovë, Maqedoni, Mal të Zi e gjetiu dhe se ata me kombësi janë shqiptarë. Memorandumi megjithëse iu drejtua Naserit nuk u protokollua në zyrat e Institucionit të Presidentit të Egjiptit por memorandumi u dorëzua në Ambasadën Jugosllave. Kjo bëri që atdhetari Qerim Haxhiu të arrestohej, gjithmonë përkohësisht kur Tito do të vizitonte Egjiptin.
Në 9 korrik 1941 Qerimi do të shkruante poezinë “Teqeja Magauri” kushtuar teqesë bektashiane shqiptare në Kairo të Egjiptit e cila u kthye në një “shtëpi” për shqiptarët atje pas pushtimit të Shqipërisë nga italia fashiste. Haxhiu ishte ndër personalitetet e njohur shqiptare që emigruan në Egjipt, ishte atdhetar i paepur për çështjen kombëtare shqiptare në Koloninë e Shqiptarëve të Egjiptit dhe gjithë jetën dhe veprimtarinë patriotike ia kushtoi atdheut, Shqipërisë, Kosovës, shqiptarëve të Malit te Zi, Maqedonisë dhe Çamërisë. Ai ishte antikomunist i flakët, demokratë dhe nacionalist i madh.
Në 21 vjetorin e ndarjes nga jeta të Andon Zako Çajupit (11 korrik 1930-11 korrik 1951), mbajti një fjalim mbi jetën dhe veprën e tij, gjatë homazheve që zhvilluan atdhetarët e kolonisë shqiptare të Egjiptit, në varrin e Andon Zako Çajupit në Egjipt. Nga të gjithë veprimtarët e Kolonisë Shqiptare të Egjiptit Qerim Haxhiu ishte i vetmi që shkruajti një përmbledhje (histori) për Diasporën shqiptare të Egjiptit qe i duhej Federatës Pan-Shqiptare “Vatra” në Amerikë.
Qerimi edhe në Egjipt gjatë gjithë jetës qëndroi pranë shqiptarëve dhe për këtë është shprehur: – “ Unë kudo që të shkoj, kërkoj shqiptarë, sepse pa ta dita nuk më shkon”. Qerimi ka takuar edhe Mbretin e Egjiptit me origjinë shqiptare Faruk njëherë në një iftar që mbreti organizoi për studentët dhe njëherë tjetër në Bashkësinë Shqiptare. Ai në Kairo ka takuar edhe personalitete të rëndësishëm shqiptarë ndër të cilët janë: Mbreti Zog I dhe Familja Mbretërore Shqiptare (Mbretëreshën Geraldina, Princin Leka I, Skënder Zogu), Ernest Koliqi, Abaz Kupi, Nexhmedin Qorraliu, Qemal Butka, Aleksandër Meksi, etj. Gjatë qëndrimit të Familjes Mbretërore Shqiptare në Aleksandri, Qerimi mbajti lidhje miqësore dhe kjo ishte vazhdimësi e një miqësie të vjetër që fillesat i ka në 1920 në Kongresin e Lushnjes e babait të Qerimit nismëtarit të Kongresit Bajram Haxhiu me delegatin e Matit Ahmet Zogun. Haxhiu e vizitonte shpesh Familjen Mbretërore Shqiptare në residencën e saj në Aleksandri. Gjithashtu gjatë stinës së verës Qerimi qëndronte në residencën e Familjes Mbretërore Shqiptare, ku i mësonte dhe gjuhën arabe (lexim dhe shkrim) mbesave të Mbretit Zog. Qerimi kishte miqësi edhe me Abaz Kupin dhe me djalin e tij që ishin moshatarë dhe shokë të ngushtë. Haxhiu ka kontribuar vullnetarisht në mësimin e gjuhës shqipe tek fëmijët e Shqiptarëve në Kairo. Gjithashtu ai ka dhënë edhe leksione 3 herë në javë për studentët shqiptarë në Liceun e Kairos. Në vitin 1967 gati pas 3 dekadash u nis me anë të një vize (pasi kapërceu pengesa të shumta burokratike të regjimi diktatorial komunist) për të vizituar për herë të parë atdheun Shqipërinë që pas vajtjes me studime në Egjipt në 1938. Kjo do të ishte vizita e parë dhe e fundit në atdhe, ndaj dhe e kujtoi gjatë gjithë jetës së tij aktivisti i shquar për çështjen kombëtare shqiptare Qerim Haxhiu. Një moment prekës të kësaj vizite atdhetari nuk e harroi asnjëherë për të cilin ka treguar se: – “ Nga Tirana deri në Lushnje nuk kam pushuar së qari. Kur arrita në Lushnje oborri i shtëpisë ishte mbushur me njerëz. U takova me të gjithë me shumë mall. Kur hyra në dhomë në të cilën po rrinte babai (Bajram Haxhiu),ai posa më pa thirri: Qerim! Dhe i ra të fikët! Nuk kishte faj ngase njëzet e nëntë vjet nuk më kishte parë! Këto janë përshtypjet e kësaj dite që nuk do t’i harroj kurrë ”.
Qerim Haxhiu ishte i martuar me znj.Shukrane me origjine nga Prishtina por me vendbanim në Kairo, vajza e Dr.Shyqyri Çupishti i cili ishte kirurg dhe Drejtor në Spitalin e Vlorës në vitet 1933-1935.Qerimi ka lënë dy fëmijë nje djalë dhe një vajzë. Djali Iliri me profesion Farmacist dhe punon në fabrikën e ilaçeve në Stamboll të Turqisë ndërsa vajza Dhurata, Doktore e Shkencave të Kimisë, Profesoreshë në Universitetin Koç të Turqisë. Iliri i ndoqi studimet në Universitetin e Kairos ndërsa Dhurata në atë Amerikan. Femijët e Qerimit jo vetëm gjuhën shqipe që ua mësoi i ati dhe që e flasin qartë dhe rrjedhshëm,por ata njohin edhe disa gjuhë të huaja.
Shtëpia e patriotit Qerim Haxhiu në Egjipt ishte një mjedis totalisht shqiptarë në tokë të huaj. Biblioteka e Qerim Haxhiu-t ishte burim dijesh dhe e njohur nga të gjithë ata të cilët (kryesisht studentët shqiptarë me studime në Kairo, me origjinë nga Shqipëria, Kosova, shqiptarë të Malit te Zi, Maqedonisë dhe Çamërisë) që kishin vizituar patriotin dhe kishin lexuar libra nga biblioteka e tij apo edhe ishin këshilluar me të për cështjet atdhetare. Biblioteka përbëhej nga një literaturë e çdo lloji dhe e zgjedhur në disa gjuhë si:shqip, turqisht, italisht, anglisht, frëngjisht, etj. Librat kryesorë në bibliotekën e atdhetarit të shquar Haxhiu ishin ata që tregonin për historinë e Shqipërisë dhe për çështjen kombëtare shqiptare. Në disa prej rafteve të Bibliotekës së madhe të Qerimit qëndronin pothuajse të gjithë librat e shkruar nga autori i preferuar i tij i cili ishte “Homeri Shqiptar” Gjergj Fishta. Librat e Fishtës e kthenin shpesh herë me mëndje e zemër në atdhe por pa harruar edhe një nga pikturat e veçanta për të ajo e Guri Madhi-t që pasqyronte atdheun që Qerim aq shumë e donte dhe kishte kontribuar pamasë për çështjen kombëtare shqiptare.
Qerim Haxhiu me pak fjalë ishte erudit por që nuk arriti dot të jepte kontributin e tij në Shqipëri sepse në atë kohë regjimi diktatorial-komunist personaliteteve intelektuale të arsimuar jashtë si atdhetari Qerim Haxhiu nuk ia hapi “derën” për të kontribuar në atdhe, në Shqipëri. Megjithatë ai e vazhdoi në Egjipt veprimtarinë e tij patriotike me kontributin e madh për çështjen kombëtare shqiptare. Emri Qerim Haxhiu është shënuar me shkronja të arta në historinë e Kolonisë Shqiptare të Egjiptit. Ai ishte Rilindasi i Fundit në Koloninë e Shqiptarëve të Egjiptit.
Qerim Haxhiu u nda nga jeta më 1 Janar të vitit 2003.Për Qerim Haxhiu-n janë shkruar disa faqe në librin “Shqiptarët e Egjiptit”- Autor, Emin Azemi, Shkëlzen Halimi-Botuar,Logos-A, 1993 Shkup. Në Gazetën Illyria,1209, 21-23 Janar 2003 është botuar një artikull nga Prof.Beqir Ismaili me titull “U largua nga kjo jetë edhe një veprimtar i diasporës shqiptare:Qerim Haxhiu (1920-2003)”.Në Konferencën Shkencore Ndërkombëtare “Roli i Mërgatës në Shtetformim”,Prizren,10-13 qershor 2012 e organizuar nga Ministria e Diasporës Kosovë me rastin e 100-vjetorit të Shtetit Shqiptar është publikuar një shkrim për atdhetarin e madh Qerim Haxhiu.Në vitin e 100 vjetorit të lindjes së atdhetarit (1920-2020),Këshilli Bashkiak Lushnje me Vendimin me Nr.67 Datë 28/07/2020 vendosi të vlerësojë me titullin “QYTETAR NDERI I LUSHNJES” Z.Qerim Haxhiu (pas vdekjes) me motivacionin:-“Bir i një familjeje shumë të njohur lushnjare, zoti QERIM HAXHIU mbetet një atdhetar i madh midis diasporës shqiptare në botë.Në Egjiptin e largët, ku jetoi e punoi ,për gati 60 vite ai krijoi një Lushnje e Shqipëri të vogël, bëri gjithçka për mësimin dhe përhapjen e gjuhës sonë të lashtë dhe lartësoi vlerat e bukura morale e kulturore të vendit tonë”. / KultPlus.com
Komisioni Qendror i Zgjedhjeve (KQZ) ka njoftuar qytetarët për procesin e votimit që do të mbahet të dielën në Kosovë.
Nga KQZ u tha se qytetarët e Kosovës mund të përdorin letërnjoftimin, pasaportën ose patent-shoferin si dokument të vlefshëm për të votuar në zgjedhjet e 9 shkurtit.
Në një njoftim zyrtar, KQZ ka theksuar rëndësinë e pjesëmarrjes në votim dhe ka kërkuar nga qytetarët që të sigurohen se kanë me vete një nga këto dokumente ditën e zgjedhjeve.
Dokumentet e vlefshme për votim:
Letërnjoftimi
Patentë-shoferi
Për çdo informacion shtesë, qytetarët mund të drejtohen te faqja zyrtare e KQZ-së./ KultPlus.com
Nexhmije Pagarusha, e njohur si ikona e muzikës shqiptare.
Veprimtaria e saj muzikore 50-vjeçare është aq e gjerë, sa që është vështirë të thuhet se cilit zhanër i takon.
Është e njohur për interpretimet e saj të shkëlqyera në muzikën popullore dhe opera.
Kur flitet për Nexhmije Pagarushën, përdoren në një frymë shumë epitete si, Bilbili i Kosovës, Mbretëresha e Këngës Shqipe, Primadona e Melosit Popullor, e shumë epitete të tjera.
Repertori i saj interpretues është tejet i gjerë dhe i larmishëm. Veçohen këngët “Ani mori nuse”, “Kur më del në derë”, “Metelikun ta kam fal”, “Po të pres te dega e fikut”, “Mora testinë”, “Kënga e Rexhës” etj.
“Baresha” është një ndër kryeveprat e interpretimit të saj që ruan elemente folklorik të këngës.
Nexhmie Pagarusha ka ushtruar edhe aktivitet prej aktoreje, duke u paraqitur në disa skena të filmave “Tre vetë kapërcejnë malin”, “E kafshoja terrin”, “Fluturimi i Micakut”.
Nga viti 1984 vendos të përmbyllë karrierën si këngëtare. Më 2012, u dekorua me “Nderi i Kombit” nga presidenti i Shqipërisë.
Nexhmije Pagarusha ndërroi jetë më 7 shkurt 2020 në moshën 86-vjeçare./ KultPlus.com
Ibrahim Kodra lindi më 22 prill të vitit 1918 në Ishëm. Jeta e tij në Tiranë në konviktin e shkollës “Naim Frashëri”, ndërpritet kur mbushi 20 vjeç (1938). Asokohe ai largohet nga Shqipëria përgjithmonë me një bursë studimi nga oborri mbretëror për në Akademinë e Arteve të Bukura në Romë, përcjell KultPlus.
Ai e lëshon Romën dhe përfundon në Milano, në Akademinë e Arteve të Bukura të Brerës. Ai ekspozon në Romë, Milano, Venecia, Paris, Beograd, Nju Jork, krijon krahasimet dhe raporte me piktorë të mëdhenj si Pikaso, Marc Chagall, Henry Matisse, Lucio Fontana, Renato Guttuso, me poetë, shkrimtarë, kritikë e regjisorë nga Eugenio Montale dhe Vittorio Sereni, nga Bertoni tek Bruno Munari, dhe Giuseppe Marotta. Në vitin 1948, Ibrahim Kodra u bë mik me Pablo Picasso, pikërisht në këtë temë në “Konferencën Ndërkombëtare për Paqen e Romës”, në të cilën të dy së bashku ata kryen një hulumtim të thellë artistik.
Në hulumtimin artistik të Kodrës, kubizmi i Pablo Pikasos do të ketë shumë ndikim, sidomos pas miqësisë së tyre në Romë më 1948, deri në atë pikë sa të njëjtat gazeta spanjolle që flasin për Pikason treguan Kodrën si “postkubisti i fundit në Evropë” si Picasso.
Ibrahim Kodra ka lënë pas rreth 6 mijë vepra, të shpërndara nga muze privatë, koleksionistë dhe vetëm 2 mijë prej tyre janë të regjistruara dhe të dokumentuara.
Ibrahim Kodra, vdiq më 7 shkurt të vitit 2006 në Milano./ KultPlus.com
Në vitin 1992 u nënshkrua Traktati Maastricht, i cili hapi rrugën për krijimin e Bashkimit Evropian.
Traktati i Mastrihtit njihet më shumë si Traktati i Bashkimit Evropian, pasi me të, nisi rruga që do të çonte në vitin 2002 në hyrjen në qarkullim të monedhës së përbashkët evropiane – euro.
Negociatat për traktatin e Mastrihtit lindën me vullnetin për të realizuar mes shteteve anëtare të Komunitetit, një integrim në sektorin e politikës ekonomike, përmes një përputhjeje të fortë ekonomike të vendeve anëtare, përmes hedhjes në qarkullim të një monedhe të vetme evropiane.
Traktati i Mastrihtit nuk është i rëndësishëm vetëm sepse shënon hapin e parë konkret drejt Bashkimit Ekonomik dhe monetar, por sepse nëpërmjet tij u kalua në Komunitetin Evropian dhe në Bashkimin Evropian, u përforcua bashkëpunimi mes shteteve anëtare në fushën e politikës së jashtme dhe arrihet në konceptin e qytetarit evropian.
Në qershor 1992, përmes referendumit, Danimarka i tha “JO” ratifikimit të Traktatit të Mastrihtit. Ndërkohë që në Francë, Traktati i Mastrihtit, i shtruar për referendum merr vetëm 50.4 për qind të votave: një gjysmë fitore dhe një goditje ndaluese për Evropën. Por me gjithë këto vështirësi, Traktati i Mastrihtit eci përpara, u kërkuan zgjidhje politike duke u bazuar në rezultatet e referendumit danez dhe pak nga pak u kapërcye edhe “jo”-ja e francezëve.
Traktati i Mastrihtit u firmos zyrtarisht nga ministrat e Punëve të Jashtme të vendeve anëtare më 7 shkurt 1992, në një qytet të vogël të Holandës, prej nga mori dhe emrin, pranë kufirit me Gjermaninë dhe Belgjikën. Por, Traktati i Mastrihtit, menjëherë pas nënshkrimit të tij, nuk pati jetë të lehtë. Pikërisht sepse shënonte një hap të rëndësishëm përpara në procesin e integrimit evropian, disa vende nuk e pritën mirë.
Për nga rëndësia që pati dhe bazat që hodhi, mund të thuhet se ai shkoi shumë më larg se objektivi ekonomik, të cilin kishte përcaktuar në fillim Komuniteti. Ai shënoi një etapë të re të procesit “të një bashkimi të vazhdueshëm më të ngushtë midis popujve të Evropës”, duke e veshur në këtë mënyrë objektivin ekonomik me një frymë politik.
Me hyrjen e tij në fuqi më 1 nëntor 1993, u krijua Bashkimi Evropian me 12 vende anëtare të Komunitetit, të cilat ishin: Belgjika, Danimarka, Franca, Greqia, Gjermania, Holanda, Irlanda, Italia, Luksemburgu, Mbretëria e Bashkuar, Portugalia dhe Spanja. Numri i anëtarëve do të shkonte në 15 në vitin 1995.
Në tërësinë e tij, Traktati i Mastrihtit mund të përmblidhet në tri elementë kryesore ose tri shtylla
– Së pari, veshja e Komunitetit evropian (e i cili zëvendësoi Komunitetin Ekonomik Evropian), me kompetenca të gjera mbikombëtare;
– Së dyti, bashkëpunimi në fushën e një politike të përbashkët të jashtme dhe të sigurisë;
– Së treti, bashkëpunimi në fushën e marrëdhënieve të brendshme dhe të drejtësisë.
Traktati i Mastrihtit njeh qytetarinë evropiane çdo personi që ka shtetësinë e një vendi anëtar të Bashkimit Evropian. Në këtë mënyrë, qytetaria evropiane është e kushtëzuar nga qytetaria kombëtare, por veç kësaj, ajo pajis edhe me disa të drejta të reja shtesë:
– e drejta e qarkullimit dhe e qëndrimit të lirë në vendet e Komunitetit;
– e drejta për t’u mbrojtur, jashtë vendit, nga ambasada apo dhe konsullata e secilit vend anëtar;
– e drejta e votës dhe për t’u zgjedhur në vendin rezident, për zgjedhjet evropiane dhe bashkiake, me disa kushte;
– e drejta e peticionit përpara Parlamentit Evropian;
– e drejta e ankimimit pranë Mediatorit Evropian lidhur me probleme në funksionimin e administratës komunitare. Një bashkim ekonomik dhe monetar
Vendimi për të krijuar një monedhë të përbashkët më 1 janar 1999, nën drejtimin e Bankës Qendrore Evropiane, ishte hapi final i integrimit ekonomik dhe monetar në gjirin e tregut të përbashkët. Bashkimi ekonomik dhe monetar u realizua në tri etapa:
– Së pari, liberalizimi i lëvizjeve të kapitaleve, etapë e cila përfundoi më 31 dhjetor 1993
– Së dyti, bashkërendimi i politikave ekonomike të vendeve anëtare, me qëllim uljen e inflacionit, të normave të interesit dhe të luhatjeve të kurseve të këmbimit, si dhe kufizimin e deficiteve dhe të borxhit të vendeve anëtare
Vendosja e këtyre kritereve, që njihen si “kriteret e Mastrihtit”, ishte parakushti për sigurimin e konvergjencës së ekonomive të vendeve anëtare, e cila nga ana e saj është kusht i domosdoshëm për kalimin në një monedhë të përbashkët. Kjo është arsyeja që kriteret e Mastrihtit rëndom quhen edhe “kriteret e konvergjencës”.
Kalimi në monedhën e përbashkët u përgatit nga Instituti Monetar Evropian, pararendësi i bankës qendrore evropiane.
– Së treti dhe së fundi, krijimi i një monedhë të përbashkët më 1 janar 1999, dhe i Bankës qendrore evropiane.
Zgjerimi i kompetencave të Komunitetit
Me Traktatin e Mastrihtit, kompetencat komunitare u shtrinë edhe në fusha të tjera siç ishin: arsimi, formimi profesional, kultura, shëndeti publik, mbrojtja e konsumatorëve, rrjetet trans-evropiane, politikat industriale. Zgjerimi i këtyre kompetencave u mbështet në parimin e subsidiaritetit, që do të thotë se këto kompetenca u zgjeruan në atë masë që objektivat e parashikuara nuk mund të realizoheshin plotësisht nga vendet anëtare në nivel kombëtar ose lokal. Pra, iniciativat komunitare nuk kishin për qëllim të zëvendësonin iniciativat e secilit vend anëtar në rrafshin kombëtar, por konsideroheshin si një plotës i këtyre të fundit.
Me Traktatin e Mastrihtit, edhe politika sociale bëhet pjesë e fushës komunitare. Protokolli social, ndonëse nuk u nënshkruar nga Mbretëria e Bashkuar, u përfshi në Anekset e Traktatit. Kështu, nga gjithë vendet anëtare (me përjashtim të Mbretërisë së Bashkuar), u adoptuan dispozita të përbashkëta lidhur me kushtet e punës, me barazinë midis burrit dhe gruas, me integrimin e personave të përjashtuar nga tregu i punës, me sigurimet shoqërore etj. Politika e jashtme dhe e sigurimit e përbashkët
Shtylla e dytë e Traktatit të Mastrihtit, e cila mbështetet në mekanizmin e bashkëpunimit politik të institucionalizuar me Aktin Unik, ka të bëjë me hartimin e një politike të jashtme dhe të sigurisë të përbashkët. Kjo politikë do të mundësonte ndërmarrjen e veprimeve të përbashkëta në fushën e politikës së jashtme, shkruan KP.
Në këtë këndvështrim, vendimmarrja duhej të ishte unanime, ndërsa masat shoqëruese të miratuara me shumicën e votave.
Politikat e ndërmarra nga BE në fushën e sigurisë, kanë si objektiv mbrojtjen e përbashkët, duke u mbështetur në bashkimin e Evropës Perëndimore. Gjithnjë në këtë pikëpamje, vendet anëtare mund të veprojnë për llogari të tyre, por me kusht që veprimet e tyre të mos bien ndesh me vendimet e miratuara së bashku. Çështjet e brendshme dhe drejtësia
Shtylla e tretë e Traktatit u konceptua për të lehtësuar dhe siguruar lëvizjet e lira të individëve midis vendeve të BE-së.
Edhe këtu, vendimet merren në unanimitet – ato mbulojnë fushat e mëposhtme:
– rregullat e kalimit të kufijve të jashtëm të hapësirës së Komunitetit dhe forcimin e kontrolleve (duke filluar nga 1996, masat e marra në lidhje me vizat duhet të miratohen me shumicë votash; megjithatë një vend mund të miratojë dispozita të nevojshme me qëllim sigurimin e brendshëm dhe rendnin publik);
– lufta kundër terrorizmit, kriminalitetit, trafikut të drogës dhe mashtrimeve ndërkombëtare;
– bashkëpunimi në fushën e drejtësisë penale dhe civile;
– krijimi i Zyrës evropiane të policisë (Europol), e pajisur me një sistem këmbimi informacioni midis policive të vendeve anëtare;
– lufta kundër migracionit të paligjshëm;
– politika të përbashkët të azilit.
Rishikimi i Traktatit
Në Traktat parashikohet edhe rishikimi i tij, kryesisht lidhur me institucionet komunitare, në kushtet e zgjerimit. Konferenca ndërqeveritare e mbledhur në vitet 1996-97, u finalizua me nënshkrimin nga ana qeverive të vendeve anëtare të një Traktati tjetër, atij të Amsterdamit, i cili ishte vazhdim i fushave dhe kompetencave të parashikuar në Traktatin e Mastrihtit./ KultPlus.com
Sot, në Kino Armata në Prishtinë, është hapur retrospektiva e parë e veprës së Alexander Kluges në Kosovë me titullin “Mësymja e së tashmes ndaj kohës së ngelur”. Kjo ngjarje i ka dhënë mundësinë publitut që të njihet me një prej figurave më të rëndësishme intelektuale të Gjermanisë, shkruan KultPlus.
Kjo ngjarje, e organizuar nga organizata ‘Stralli’ në bashkëpunim me Goethe-Zentrum në Prishtinë dhe Kino Armata, ofron një pasqyrë të veprës të Alexander Kluges, një kineast, filozof, producent televiziv dhe autor me ndikim të jashtëzakonshëm në Gjermani dhe më gjerë.
Në hapjen e kësaj ngjarje, në emër të Ambasadës së Gjermanisë në Kosovë foli Christian Böttcher, i cili thekson rëndësinë e kësaj ngjarje dhe rolin e Aleksander Kluge në kinemanë gjermane e ndërkombëtare.
“Është një nder i madh dhe privilegj që të adresohem në këtë hapje në emër të Ambasadës gjermane. Është një privilegj që të fillojmë këtë ‘Aleksander Kluge – Retrospektivë, Mësymja e së tashmes nga koha e ngelur’. Seria e këtyre ngjarjeve shënon shfaqjen e retrospektivës së Aleksander Klugge për herë të parë në Kosovë dhe në gjithë rajonin, duke manifestuar karrierën e mrekullueshme të një nga intelektualët më të shquar të Gjermanisë. Përgjatë karrierës së tij, Kluge ka dhënë një kontribut të madh në kinematë gjermane dhe ndërkombëtare, në produksionet inovative televizive dhe në teoritë kritike mediatike”, u shpreh Böttcher duke folur për karrierën e bujshme të Kluge.
Më pas fjalën e mori edhe drejtori i organizatës ‘Stralli’, Alban Beqiraj, i cili shprhet i lumtur që retrospektiva e Aleksander Kluge po prezantohet edhe në Kosovë.
“Kjo është retrospektiva e parë multidimensionale e Kluge në Kosovë. Në bashkëpunim me Goethe Center dhe Kino Armata në Prishtinë ne ftuam audiencën lokale për të mësuar nga karriera e filmbërësit, autorit dhe një nga intelektualët më me influencë në Gjermani sot. Ajo që duam të shfaqim sot janë dy nga filmat kryesorë të Aleksander Kluge.”, tha Beqiraj, i cili më tutje përmendi të gjithë ata që ndihmuan në realizimin e kësaj ngjarje.
Më pas publiku pati mundësinë që të dëgjojë edhe ligjëratën e Aleksander Kluge për audiencën e publikut në Kino Armata.
Pas kësaj u shfaqën edhe dy nga filmat kryesorë të Kluges, ‘Artisti dhe vajza e tij’ si dhe ‘Lamtumirë ngjarjeve të djeshme’.Ndërkaq, ky organizim do të vazhdojë edhe nesër ku do të mbahen punëtori dhe do të shfaqen edhe filma të tjerë./KultPlus.com
Poezi nga Esad Mekuli
Lugut t’qiellit fluturojne rete hijeranda
vedrat e territ tue derdhe mbi rruget e plasarituna-
Nata e erret horizontet i mbylli…
Qiella tash bahet si cerep’i zi…
Dhe pikat e para t’shiut
hovshem leshohen mbi rruge e pullaze.
…Diku, nji za i piklluem, si ai i nanes mbi kufomen
e birit t’vetem;
thirrje e prekshme e dikujt, si ofshame,
ne shushurimen e erret t’shiut-
si klithje e femise t’humbun ne furtune…
Bie me rreshek…Shiu end
pej t’panumert…Bie pika si plumbi,
si kazmat e randa t’puntoreve…
-O, si me dashte me shembe cdo gja ne ket
nate t’merrshme!
Kujisin bagllamet e ndryshkuna ne kapaket
e dritareve ku me hov sulmon shiu,
frushkullon ere e furishme…Lebetisin kunorat e pemeve,
ulurojne me za vajtues…
E drita e zbehte dridhet ne dhomezen e erret plot myk,
ku gurbetqaret t’rrasun fishek, nder skuta ku nuk pikon,
andrrojne shtretnit e ngroht, trupat e lodhun me i clodhe…
Era terbueshem uluron mbi pullazet e came t’shtepive,
dridhen trupat e ngrime nen leckat e mbulojes ne
skutat e erreta t’dhomes,
ne vorr per s’gjalli – te denuem per shfarosje…
Ferri i kesaj bote doren ua shtrin t’mjereve
para se me hy ne parajsen e jetes s’amshueme!./KultPlus.com
Veshjet kombëtare shqiptare janë ndoshta krenaria më e madhe e këtij kombi.
Kush i vesh, e kupton mirë emocionin që japin veshjet kombëtare, të cilat për vite kanë karakterizuar shqiptarët dhe trevat e ndryshme shqiptare.
Në përvjetorin e 7-të, të vdekjes së Vaçe Zelës, këngëtares së madhe shqiptare, KultPlus ju sjell një fotografi të saj ku ajo është e veshur në kostum tradicional shqiptar.
Vaçe Zela mbetet ndër zërat më të mirë ndër tërë shqiptarët.
E lindur në Lushnjë, ajo mbetet krenaria e kombit shqiptar por edhe një grua me personalitet dhe me emocion hyjnor. E kur e shohim në veshje të tillë, fytyrë-krenare, veç e duam më shumë këtë Artiste të Merituar të Popullit.
Tipet kryesore të veshjeve popullore shqiptare për burra janë: kostumi me fustanellë, kostumi me këmishë të gjatë e dollamë (cibun), sipër kostumi me tirq dhe ai me poture (pantallona të shkurtra deri te gjuri). Pra, në Shqipëri, burrat kanë mbajtur si veshjet në formën e një fundi të gjerë, ashtu edhe ato në formë pantallonash, por të parat kanë dalë nga përdorimi më herët se të tjerat. Pjesët më të zbukuruara ishin jelekët dhe xhamadanët e kostumit festiv. Burrat shqiptarë mbanin edhe stoli të ndryshme argjendi, si jastekë gjoksi, sumbulla dekorative tek jelekët, unaza, pipa e kuti cigaresh, por mbi të gjitha, armët e brezit e të krahut, që ishin gjithnjë të stolisura pasurisht.
Për gra, tipet kryesore të veshjeve, ishin: kostumi me xhubletë (një fund në formë këmbane), kostumi më këmishë të gjatë e xhokë shajaku sipër, kostumi me dy futa të vendosura mbi këmishën e gjatë, njëra përpara e tjetra prapa dhe kostumi me mbështjellëse (një fund i hapur, i mbledhur tek beli me rrudha ose pala). / KultPlus.com
Është e vështirë të mos pëlqesh të udhëtosh për pushime, por, sipas blogerëve të udhëtimeve, ekziston një vend që mund të dëshironi ta vizitoni së shpejti, shkruan Katie-Ann Gupwell në një artikull të botuar në të përditshmen britanike “Express”.
Kur bëhet fjalë për t’i bërë njerëzit të lumtur, udhëtimi me avion për pushime, zakonisht i plotëson të gjitha kërkesat.
Në fund të fundit, nuk ka asgjë më të mirë se ndjesia e diellit në lëkurën tuaj, rëra në gishtat e këmbëve dhe ndjenja sikur të gjitha shqetësimet tuaja janë me milje larg.
Nëse po kërkoni një vend për të kaluar një kohë të paharrueshme, atëherë Shqipëria do të ishte vendi ideal.
Ekspertët e udhëtimeve kanë rekomanduar Shqipërinë – një “parajsë” e fshehur – e cila është shtëpia e ujërave më të pastra në Evropë.
Kur sheh sa bukur duket Shqipëria, është e lehtë të kuptosh pse turistët po bien në dashuri me të – pasi duket sikur ajo është duke ecur përgjatë një plazhi në Maldive.
Mbi 770 000 persona e kanë parë videon e Shqipërisë në TikTok deri më tani, dhe ata kanë mbetur të habitur.
Mijëra njerëz ndanë gjithashtu mendimet e tyre dhe pranuan se destinacioni i ri evropian dukej mahnitës.
Destinacioni ndodhet në Evropën Juglindore në Ballkan, në detet Adriatik dhe Jon brenda Detit Mesdhe.
Një person tha: “Cili plazh është ky? Shpresojmë të shkojmë verën tjetër.”
Një tjetër u përgjigj: “Është një vend kaq i mahnitshëm.”
Një i tretë komentoi: “Unë do të udhëtojë në Shqipëri këtë verë. Uji është kaq i pastër!”
Në komente u konfirmua se plazhi në video ishte Ksamili. Shumë njerëz u shprehën të gatshëm për të vizituar Shqipërinë, ndërsa pranuan se dukej një vend i bukur.
A është e sigurt Shqipëria për t’u vizituar?
Shumë njerëz e konsiderojnë Shqipërinë të sigurt për t’u vizituar.
Këshilla e qeverisë thotë: “Marrëdhëniet mes shumicës myslimane dhe grupeve të tjera etnike në Shqipëri janë përgjithësisht të mira”.
“Shprehja e pikëpamjeve ekstremiste apo antiperëndimore është shumë e rrallë.
Në qendër të Tiranës janë mbajtur demonstrata politike – ku janë raportuar disa incidente.
Raportet për krime që synojnë turistët janë “të rralla”./atsh/KultPlus.com
Biblioteka Kombëtare e Kosovës ka nisur një bashkëpunim të rëndësishëm me Bibliotekën e Kongresit në SHBA përmes programit të shkëmbimit ndërkombëtar, Duplicate Materials Exchange Program (DMEP). Ky program do të mundësojë shkëmbimin e librave, monografive, revistave dhe materialeve të tjera akademike me fokus në shkencat shoqërore.
Në takimin e mbajtur më 5 shkurt 2025, përfaqësues nga Biblioteka e Kongresit dhe Biblioteka Kombëtare e Kosovës, drejtoresha e përgjithshme e BKK-së, Dr.Blerina Rogova Gaxha dhe zv.drejtoresha e Departamentit të Zhvillimit të Koleksioneve Lavdie Mani, u dakorduan për fillimin e këtij bashkëpunimi, duke nisur me përzgjedhjen e materialeve të para për shkëmbim nga të dyja palët. Ky hap do të mundësojë ndërtimin e një baze të fortë për zhvillimin e mëtejshëm të programit dhe pasurimin e fondeve të të dy institucioneve.
Biblioteka e Kongresit ka shprehur një interes të veçantë për pasurimin e fondit të saj me materiale nga Kosova të cilat reflektojnë gjendjen në Kosovë, me synimin për të ndërtuar një koleksion të veçantë kushtuar vendit tonë. Kjo nismë jo vetëm që forcon lidhjet akademike mes dy institucioneve, por gjithashtu rrit njohjen ndërkombëtare të kulturës, historisë dhe zhvillimeve sociale në Kosovë.
Ky bashkëpunim do t’u japë studiuesve dhe lexuesve ndërkombëtarë qasje më të gjerë në botimet nga Kosova, duke ndihmuar në ruajtjen dhe promovimin e trashëgimisë intelektuale të vendit tonë./express/KultPlus.com
Presidentja e Republikës së Kosovës, Vjosa Osmani, gjatë qëndrimit në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, ka mbajtur fjalim para mijëra pjesëmarrësve të Lutjeve të Mengjesit.
“Ati ynë themeltar, Presidenti Rugova, shpesh thoshte: “Ne kemi besuar tek Zoti dhe ky besim na ka mbajtur gjallë”. Fjalët e tij pasqyrojnë jo vetëm një besim personal, por një të vërtetë kombëtare – që kur përballeshim me shtypjen, besimi ynë në Zot, në liri e drejtësi dhe në kauzën tonë na çoi përpara”, thuhet në komunikatë.
Në vijim gjeni Fjalimin e Presidentes Osmani para mijëra pjesëmarrësve të Lutjeve të Mengjesit, organizuar nga Kongresi amerikan në Washington, D.C./KultPlus.com
Presidentja e Republikës së Kosovës, Vjosa Osmani, ditët e fundit po qëndron për një vizitë zyrtare në Shtetet të Bashkuara të Amerikës.
Osmani sot ka mbajtur një fjalim në Forumin Ndërparlamentar të Sigurisë në Washington D.C
“Më e rëndësishmja, liria amerikane që kemi mbrojtur së bashku për të paktën 25 vitet e fundit. Pra, përsëri, falënderim në emër të popullit të Kosovës për qëndruar me ne në orët më të errëta, por gjithashtu për të mos na lënë vetëm kur arritëm sukseset e përbashkëta. Tani, ndërkohë që ka qenë një histori suksesi dhe më shumë se kaq, do të thoja, është një fitore e përsosur amerikane”, u shpreh Osmani.
Ajo theksoi se duhet të sigurohemi që së bashku ta mbrojmë paqen në botë.
“Duke siguruar që së bashku mbrojmë paqen në mbarë botën. Por tani, paqja në Ballkanin Perëndimor është shumë e brishtë për një arsye shumë të thjeshtë. Duhet të sigurohemi që tani që Presidenti Trump është përsëri në Shtëpinë e Bardhë, me formulën e tij “Paqe përmes forcës”, duhet të kemi Amerikën si një mik të fortë. Aleatët e vërtetë dhe gjithashtu të tregojmë udhëheqje të vërtetë amerikane për ata që po afrojnë Rusinë, Kinën dhe Iranin më afër rajonit tonë. Ndërkohë, Serbia ka ndërtuar lidhje të plota ushtarake, ekonomike dhe politike me Kinën. Rusia, ndërsa Kosova ka bërë të kundërtën, është e vetmja shtet në rajon që nuk është bashkuar me iniciativën kineze. E vetmja që ka kundërshtuar tërësisht ndikimin e keq ekonomik të Kinës, i cili nuk është ndikim ekonomik, por ka qëllime të ndryshme. E dyta, jemi një vend me një shkallë miratimi prej 98% për udhëheqjen amerikane, ndërsa vetëm 2% që përkasin natyrisht nga minoriteti serb besojnë vetëm 2% në vendin tonë që mund të bëhet një vend evropian me ndikim rus më të ulët në gjithë kontinentin evropian”, u shpreh e para e shtetit.
Fjalimi i Presidentes në Forumin Ndërparlamentar të Sigurisë në Washington D.C
Faleminderit, të dashur, mirëmëngjes gjithëve.
Duhet të kërkoj falje paraprakisht që do të duhet të largohem pas rreth 15 minutash për shkak të takimeve me përfaqësues të administratës së re. Por, dua të shpreh mirënjohjen time për këtë mundësi dhe natyrisht, ne të gjithë, anëtarët e Kongresit dhe miqtë dhe kolegët nga mbarë bota, në emër të popullit të Kosovës, siç e dini, çdo herë.
Jo vetëm kur jam këtu. Uh, por edhe kur udhëtoj nëpër botë, e përmend me krenari se jam presidente e kombit më pro-amerikan në botë. E mbaj këtë, pavarësisht faktit që, qoftë Rusia, Kina, ose përfaqësuesit e tyre, përpiqen ta paraqesin këtë në mënyrë negative, por kam parë nga afër njerëz të tjerë, natyrisht, por kam parë vendin tonë vazhdimisht si një vazhdim të vlerave amerikane.
Më e rëndësishmja, liria amerikane që kemi mbrojtur së bashku për të paktën 25 vitet e fundit. Pra, përsëri, falënderim në emër të popullit të Kosovës për qëndruar me ne në orët më të errëta, por gjithashtu për të mos na lënë vetëm kur arritëm sukseset e përbashkëta. Tani, ndërkohë që ka qenë një histori suksesi dhe më shumë se kaq, do të thoja, është një fitore e përsosur amerikane. Duhet të sigurohemi që ta mbajmë ashtu. Ka forca keqdashëse që kanë, të paktën për dy dekada e gjysmë, përpjekur ta ndryshojnë këtë realitet. Nuk është çudi që të paktën një herë në muaj të dëgjojmë të thonë, “Do t’u tregoj të gjithëve se Amerika ka dështuar në Kosovë në këtë mënyrë.” Ai po u tregon të gjithëve në mënyrë shumë të hapur se nuk i intereson shumë një vend i vogël në Evropë, por ai do të luftojë kundër asaj që përfaqëson Amerika dhe asaj që Amerika ka arritur. Dhe nuk po flas vetëm për politikanët amerikanë.
Po flas gjithashtu për ushtarët amerikanë. Dhe ne kemi paqe në një rajon, Ballkanin Perëndimor, që nuk ka njohur paqe asnjëherë në historinë e tij, përveç kur Amerika ka treguar udhëheqjen e saj. Shpeshherë përmend që fëmijët e mi janë gjenerata e parë në historinë e kombit tonë që nuk kanë njohur luftë. Gjyshërit tanë kaluan një luftë, gjyshërit tanë kaluan një luftë gjenocidale. Fëmijët tanë janë gjenerata e parë që jetojnë në paqe. Falë udhëheqjes së Amerikës. Duhet të sigurohemi që ta mbajmë ashtu. Dhe besoj se gjatë këtyre 25 viteve, Kosova ka bërë Amerikën krenare duke mbrojtur këto vlera të njëjta duke pasur supet tona pranë ushtarëve tuaj krah për krah nëpër botë.
Duke siguruar që së bashku mbrojmë paqen në mbarë botën. Por tani, paqja në Ballkanin Perëndimor është shumë e brishtë për një arsye shumë të thjeshtë. Duhet të sigurohemi që tani që Presidenti Trump është përsëri në Shtëpinë e Bardhë, me formulën e tij “Paqe përmes forcës”, duhet të kemi Amerikën si një mik të fortë. Aleatët e vërtetë dhe gjithashtu të tregojmë udhëheqje të vërtetë amerikane për ata që po afrojnë Rusinë, Kinën dhe Iranin më afër rajonit tonë. Ndërkohë, Serbia ka ndërtuar lidhje të plota ushtarake, ekonomike dhe politike me Kinën. Rusia, ndërsa Kosova ka bërë të kundërtën, është e vetmja shtet në rajon që nuk është bashkuar me iniciativën kineze. E vetmja që ka kundërshtuar tërësisht ndikimin e keq ekonomik të Kinës, i cili nuk është ndikim ekonomik, por ka qëllime të ndryshme. E dyta, jemi një vend me një shkallë miratimi prej 98% për udhëheqjen amerikane, ndërsa vetëm 2% që përkasin natyrisht nga minoriteti serb besojnë vetëm 2% në vendin tonë që mund të bëhet një vend evropian me ndikim rus më të ulët në gjithë kontinentin evropian.
E treta, nuk kemi lejuar asnjë ideologji iraniane të ketë ndonjë ndikim mbi vendin tonë. Megjithatë, duhet të kalojmë nga retorika në veprime konkrete. Dhe kjo do të thotë që populli, natyrisht, ka shpresa të larta që do të kemi më shumë investime amerikane në rajonin tonë. Kjo do të thotë mbështetje të vazhdueshme për forcat e paqes që janë tashmë të angazhuara për paqe dhe stabilitet, sepse uniforma amerikane është forca e parandalimit në rajonin tonë. Ajo është uniforma që është forcë parandalimi dhe që pengon çdo përpjekje për destabilizim nga Rusia, Kina dhe faktorët e tjerë keqdashës.
E dyta, është thelbësore që të inkurajojmë investimet e SHBA-së në infrastrukturën kritike të Kosovës. Ka mundësi të mëdha për bashkëpunim më të madh ekonomik, që do të përfitonte të dyja kombet tona, sepse angazhimi i SHBA-së me Kosovën do të sigurojë jo vetëm përfitime ekonomike në bashkëpunim, por njëkohësisht do të sigurojë një prani të qëndrueshme, demokratike dhe, më e rëndësishmja, një prani pro-amerikane në një rajon gjeopolitikisht të ndjeshëm. Ka më shumë mundësi që të pengojnë kundërshtarët tanë të fitojnë terren.
Pra, kemi shpresa shumë të mëdha që me Presidentin Trump në Shtëpinë e Bardhë, do të mbrojmë së bashku atë që Amerika ka arritur në një rajon shumë të ndjeshëm, sepse duke pasur paqe në Ballkanin Perëndimor, ka paqe në të gjithë kontinentin Evropian dhe paqe në kontinentin Evropian është gjithashtu thelbësore për një udhëheqje më të fortë amerikane në botë, bazuar në vlerat e lirisë për të cilat të gjithë kemi punuar dhe sakrifikuar./KultPlus.com
Nga: Khaled Hossein
Shpalosa letrën. Ishte shkruar në farsi. Nuk mungonte asnjë pikë, presje, fjalët dalloheshin qartë nga njëra-tjetra. Shkrimi, me qartësinë e vet, ngjante gati fëmijëror. Fillova të lexoja:
“Në emër të Allahut të madh,
Mëshirëplotit,
Amir aga, me respektin tim më të thellë,
Farzana xhan, Sohrabi dhe unë lutemi që kjo letër të të gjejë mirë me shëndet dhe nën dritën e hireve të Allahut. Të lutem jepi falënderimet e mia Rahim Khan, sahibit, që arriti të të sjellë këtë letër. Shpresoj që ndonjë ditë të mbaj në duar një nga letrat e tua dhe të lexoj për jetën tënde në Amerikë. Ndoshta një fotografi jotja do më çelte sytë. I kam folur aq shumë për ty Farzana xhanit dhe Shorabit, se si jemi rritur bashkë, si kemi luajtur dhe si kemi vrapuar nëpër rrugë. Ata qeshin me historitë e me gjithë prapësitë që kurdisnim të dy!
Amir aga,
Afganistani, ashtu si dikur rinia jonë, ka vdekur me kohë. Mirësia është zhdukur nga kjo tokë dhe është e pamundur t’u shpëtosh vrasjeve. Gjithnjë vrasje. Në Kabul mbretëron frika, në rrugë, në stadium, në tregje, është pjesë e jetës sonë Amir aga. Të egrit që sundojnë vatanin tonë, nuk kanë pikë ndjenje njerëzore. Një ditë, e shoqërova Farzana xhanin në Pazar për të blerë patate dhe naan. Ajo pyeti shitësin sa kushtonin patatet, por ai nuk e dëgjoi, kam përshtypjen se nuk dëgjonte nga njëri vesh. Kështu që ajo e pyeti me zë të lartë dhe befas një taleban i ri u afrua dhe e goditi në kofshë me një shkop druri. E goditi aq fort sa ajo u shemb në tokë. Ai filloi t’i ulërinte dhe ta shante duke i thënë se Ministria e Vesit dhe e Virtytit nuk lejonte që gratë të flisnin me zë të lartë. Asaj iu bë në këmbë një njollë e madhe mavi për ditë të tëra, por çfarë mund të bëja unë prveç se të rrija dhe të shihja si ma rrihnin gruan? Po të luftoja, ai qeni do të ma kishte hequr një plumb kokës me gjithë qejf! Dhe cfarë do të ndodhte më pas më Shorabin? Rrugët janë plot jetimë të uritur dhe çdo ditë i falem Allahut që jam gjallë, jo pse kam frikë nga vdekja, por sepse gruaja ime ka një burrë dhe djali im nuk është jetim.
Do të doja shumë ta shihje Sohrabin. Është goxha djalë. Rahim Khan sahibi dhe unë i kemi mësuar shkrim e këndim, që ai të mos rritet budalla si i ati. Dhe ka një nishan të hatashëm me llastik! Nganjëherë e çoj Sohrabin në Kabul dhe i blej karamele. Në Shar-e-Nau është ende një burrë me majmun. Sa herë e ndeshim, i jap të holla, që majmuni të kërcejë për Sohrabin. E mban mend kur uleshim poshtë pemës së shegës dhe lexonim Shahnamah-un? Erërat e kanë tharë kodrën dhepema nuk ka bërë kokrra prej vitesh, por Sohrabi dhe unë ende ulemi nën hijen e pemës dhe unë i lexoj pjesë nga Shahnamah-u. besoj e kupton edhe ti vetë se pjesa e tij e parapëlqyer është ajo që mban emrin e tij: Rostani dhe Sohrabi. Së shpejti ai do të mund të lexojë vetë atë libër. Jam një baba i lumtur dhe me fat.
Amir aga,
Rahim Khan sahibi është shumë i sëmurë. Kollitet gjithë ditën dhe i kam parë gjak në mëngë, kur fshin buzët. Ka humbur shumë në peshë dhe do të doja të hante nga pak shorva dhe orizi që gatuan Farzana xhani. Por ai ha vetëm nja dy kafshata e kjo, sipas mendjes sime, vetëm e vetëm që të mos i vijë keq Farzana xhanit. Jam shumë i shqetësuar për këtë njeri të dashur dhe i lutem Zotit çdo ditë për të. Pas ca ditësh do të largohet për në Pakistan, të takojë ca mjekë atje dhe, inshallah, do të kthehet me habere të mira. Por thellë-thellë kam frikë për të. Farzana xhani dhe unë i kemi thënë Sohrabit të vogël që Rahim Khani do të bëhet shëndoshë e mirë. Ç’t’i themi? Është vetëm dhjetë vjeç dhe e adhuron Rahim Khan sahibin. Janë lidhur shumë bashkë. Rahim Khan sahibi e kishte bërë zakon që ta merrte me vete në Pazar për balona dhe biskota, por tani nuk ka më fuqi për këtë.
Kam parë shumë ëndrra këto kohët e fundit. Disa prej tyre janë makthe, kufoma që varen, të dekompozuara mbi fushën e përgjakur të futbollit. Më del gjumi duke m’u marrë fryma dhe qull në djersë. Por, në shumicën e rasteve, shoh ëndrra të mira dhe i falem Zotit për këtë. Ëndërroj sikur Rahim Khani është shëruar. Ëndërroj sikur djali im do të bëhet njeri i mirë, njeri i lirë dhe i rëndësishëm. Ëndërroj që lulet të lulëzojnë përsëri në rrugët e Kabulit, muzika rubab të dëgjohet përsëri në shtëpitë e samovarit dhe balonat të fluturojnë përsëri në qiell. Dhe ëndërroj që një ditë ti të vish përsëri në Kabul për të rivizituar tokën e fëmijërisë sate. Në qoftë se kthehesh, do të gjesh një shok besnik që të pret.
Zoti qoftë gjithnjë me ty!
Hasani” / KultPlus.com
Poezi nga Luis Garcia Montero
Kush e di në më ka parë ajo ndonjëherë kështu,
kush e di në më ka parë ndonjëherë njeri, kaq përtokë,
kaq të ftohtë në këtë kënd. Por era
kujtoi se unë isha gur
dhe trupin tim donte të shpërbënte.
Po të mundja të të takoja,
kushedi në do mund të takohemi ndonjëherë, unë do të di
të sqarohem me ty.
Por klubet e hapur dhe të mbyllur,
rrugët netëve dhe ditëve,
stacionet pa njerëz,
lagjet e tëra me banorët e tyre, dritat,
telefonat, hapat dhe ky kënd,
nuk dinë gjë, se ku je ti.
Dhe kur era kërkon të shkatërrojë
më kërkon te porta e shtëpisë tënde.
Unë ia përsëris edhe erës,
po qe se do mundem të të takoj,
po qe se ti më shfaqesh, unë do të di
të sqarohem me ty./KultPlus.com
Vaçe Zela lindi më 7 prill 1939, në qytetin e vogël të Lushnjës. Padyshim mund të themi se ishte një këngëtare ikonë e skenës shqiptare.
Ajo e filloi karrierën e saj në moshë të re dhe në vitin 1962 ishte e para që fitoi Festivalin e Këngës. Me këngën Fëmija i parë, ajo dëshmoi se një idhull i muzikës po lindte atë mbrëmje të 26 dhjetorit të vitit 1962.
Repertori i saj është shumë i pasur; numërohen me dhjetëra këngë popullore, të lehta, kantata, balada, etj. Ajo ka dhënë një kontribut të rëndësishëm edhe në muzikën e filmit, ku ka interpretuar shumë këngë si pjesë e muzikës së filmave.
Fituese 12 herë e festivalit, Vaçja fitoi famë gjatë kohës komuniste dhe iu dha titulli ‘Artist i Merituar’ në vitin 1973 dhe ‘Artist i Popullit’ në vitin 1977.
Vaçe Zela është larguar përfundimisht prej skenës në vitin 1992.
Ajo është e vetmja femër shqiptare e nderuar në të gjallë me Urdhrin “Nderi i Kombit” më 24 dhjetor 2002 nga presidenti Alfred Moisiu me arsyen: “Për vlerat e rralla si Artiste e Shquar, me popullaritet të jashtëzakonshëm, për interpretimin mjeshtëror të këngës së muzikës së lehtë dhe asaj popullore, për pasurinë e vyer që krijoi në shkollën shqiptare të interpretimit muzikor”.
U nda nga jeta më 6 shkurt 2014, në Bazel të Zvicrës./ KultPlus.com
Shqipëria do të ketë vendin e nderit në panairin më të madh global të turizmit ITB Berlin, që zhvillohet në datat 4-6 mars.
Lidhur me pjesëmarrjen në këtë panair sot në Ministrinë e Turizmit dhe Mjedisit u mbajt takimi i radhës për përgatitjet mbi prezantimin e Shqipërisë si vendi i nderit i ITB Berlin.
Në takimin e drejtuar nga drejtoresha e përgjithshme e Zhvillimit të Turizmit në Ministrinë e Turizmit dhe Mjedisit, Herida Duro dhe drejtuesja e Agjencisë Kombëtare të Turizmit Zana Çela, u mblodhëm përfaqësuesit e sektorit publik, operatorët turistikë, bizneset dhe partnerët që mbështesin Shqipërinë si kryefjalën e promovimit turistik.
Gjatë takimit u koordinua për programin e stendës së Shqipërisë, promovimin dhe paraqitjen e ofertës turistike të vendit.
Pjesëmarrja në këtë panair synon prezantimin dinjitoz të markës turistike të Shqipërisë para 5600 ekspozuesve dhe 1300 përfaqësuesve të sipërmarrjeve në ITB Berlin, ndërsa për një proces transparent u hodh edhe shorteu që përcakton pozicionimet e turoperatorëve në stendën e Shqipërisë.
Ndërkohë që ministrja e Turizmit dhe Mjedisit, Mirela Kumbaro, në një postim në rrjetet sociale, ndau një video promovuese të Shqipërisë.
“Shqipëria me të gjitha ndjesitë është vendi i nderit në panairin më të madh global të turizmit ITB Berlin”, shkruan Kumbaro.
Në fokus të panairit do të jenë agroturizmi, kulinaria, pijet tradicionale, tradita në veshje e muzikë, kultura shqiptare e sjell si instrument tërheqës në ofertën turistike shqiptare gjithëvjetore. Po ashtu, pjesë e panairit do të jetë dhe turizmi i aventurës përmes shtigjeve piktoreske që ofron natyra shqiptare. Në fokus do të jetë dhe Riviera e mrekullueshme e vendit tonë. Në total parashikohen 19 zëra të ofertës turistike shqiptare./atsh/KultPlus.com
Më datën 6 shkurt të vitit 1945 ka lindur kantautori i famshëm Bob Marley, shkruan KultPlus.
Bob Marley ishte këngëtar i muzikës reggae të cilën arriti ta bëj po ashtu të njohur kudo.
Shkroi qindra tekste unike, këngët e tij u kënduan e rikënduan. Sot me rastin e ditëlindjes së tij, po i sjellim disa nga shprehjet e Bob Marleyt për dashurinë:
Nëse ajo është e shkëlqyeshme, ajo nuk do të jetë e lehtë. Nëse ajo është e lehtë, ajo nuk do të jetë e shkëlqyeshme. Nëse ajo nuk është e rëndësishme, ju nuk do të dorzoheni. Nëse dorzoheni, ju nuk do të jeni të rëndësishëm…. E vërteta është se të gjithë do të të lëndojnë; ju duhet vetëm të gjeni atë e cila është aq e rëndësishme për të sakrifikuar.”
“Era e cila do të na merr atë të cilën e duam, është ajo e njejta e cilat do të na sjellin neve diçka për të dashuruar. Prandaj nuk duhet të qajmë për gjërat të cilat kan ikur, sepse ajo që na përket neve me të vërtetë nuk largohet asnjëherë.”
“Ju thuani se e doni shiun, por ju e përdorni një çadër për të ecur përfundi saj. Ju thuani se e doni diellin, por ju kërkoni shtrehim kur shkëlqen. Ju thoni se e doni erën, por kur vjen ju i mbyllni dritaret. Prandaj friksohem kur më thua se më do.”
“Dashuria asnjëherë nuk do të na lë vetëm”
“Frikacaku më i madh i një njeriut është që të zgjojë dashurinë e një gruaje, pa qëllim për të dashur atë.”
“Kurrë nuk do të ketë dashuri në të gjitha.”
“Ajo nuk mund të jetë njëra ndër vajzat më të njohura ose më e bukura por nëse ju e doni atë dhe ajo të bën të buzëqeshë….ç’rëndësi ka tjetër?”
“Një dashuri, një zemër”
“Paraja nuk mund të blejë dashurinë as jetën.”
“Me të vërtetë besoj se vetëm njëherë në jetë ju do të gjeni dikë e cila do të rrotullojë tërë botën përreth jush.”
“Dashuro fortë kur ka dashuri për të pasur. Sepse djem perfekt nuk ekzistojnë, por gjithmonë do të jetë një djalë i cili do të jetë perfekt për ju.”
“Bukuria e dashurisë. Dashuria e bukurisë.” /KultPlus.com
Më 6 shkurt 1958, një aeroplan u rrëzua pasi u mbush me karburant në Mynih, aksident i cili i mori jetën 23 personave, përfshirë tetë lojtarë të Manchester United, shkruan KultPlus.
Data e 6 shkurtit do të jetë përgjithmonë e rrethuar në kalendarët e të gjithë atyre që janë të lidhur me Manchester United.
Skuadra po kthehej nga një ndeshje e Kupës Evropiane kundër Yllit të Kuq të Beogradit, kur avioni i tyre ndaloi në Gjermani për të furnizuar me karburant.
Dy përpjekjet e para për t’u ngritur nga aeroporti i Mynihut u ndërprenë; pas një tentative të tretë, avioni u rrëzua.
Tetë lojtarët që humbën jetën ishin Geoff Bent (25 vjeç), Roger Byrne (28), Eddie Colman (21), Duncan Edwards (21), Mark Jones (24), David Pegg (22), Tommy Taylor (26) dhe Liam. Whelan (22). Edwards, i konsideruar nga shumë si lojtari më i mirë i gjeneratës së tij, vdiq 15 ditë pas aksidentit.
Tre zyrtarët e klubit që u vranë ishin sekretari Walter Crickmer, trajneri Tom Curry dhe trajneri Bert Whaley. /KultPlus.com
Vaçe Zela është një nga emrat e pavdekshëm në rrafshin artistik në gjithë hapësirën shqiptare, shkruan KultPlus.
Shumica e këngëve të saj, janë ripërpunuar dhe vazhdojnë të këndohen e dëgjohen edhe sot e kësaj dite. Ato qëndrojnë si ‘monumente artistike’, që koha vetëm sa i forcon.
“Rrjedh në kënge e ligjërime”, është pa asnjë dyshim, kryevepra e e të madhes Zela, e cila bart emocione të pafundme nacionale dhe artistike.
KultPlus, këtu ka sjellur tekstin dhe videon e kësaj kënge:
“Eh i fortë po shndrit ai diell
dhe burimi këngës lugjeve
i përcjell.
Eh i fortë po ngroh ky diell
edhe trimat nëpër mend mi sjell,
mi përkëdhel.
Nga ky diell i kohës sime
shndrisin shekujt në agime
dhe naganti i shqiptarit zjarr
flakëron!
Po ku ka si ti, o Shqipëria ime,
O fisnikja përmbi gur.
Rrjedh në këngë e ligjërime,
ballëlarta me flamur!
(x2)
Eh i fortë po bien ai tel
dhe lahuta tingujt mi çon larg,
m’i përcjell.
Eh i forte po bjen ai tel,
partizanët nëpër mend mi sjell,
po m’i sjell.
Nga ky zë i tokës sime
flasin shekujt me gjëmime,
edhe krisma e shqiptarit rrjedh
brez më brez.
Po ku ka si ti, moj Shqipëria ime,
Oh fisnikja përmbi gur.
Rrjedh në këngë e ligjërime,
ballëlarta me flamur!
(x2)/KultPlus.com