‘Politikani e ndan njerëzimin në dy klasa: Në vegla dhe në armiq’

Sot KultPlus ju sjell disa thënie mbi politikën nga politikanë të njohur botëror.

1- “Politika përbëhet nga dy fjalë, ‘poli’, e cila është fjalë greke dhe do të thotë ‘shumë’ dhe ‘tik’, një lloj insekti gjakpirës” Gore Vidal”. /Xhon Adams

2- “Një politikan profesional është një njeri i çnderuar profesionalisht. Për të kapur një post sa më të lartë, atij i duhet të bëjë aq shumë kompromise dhe të pësojë aq shumë poshtërime, saqë në fund nuk ka ndonjë ndryshim të madh me një prostitutë”/H.L. Mencken

3- “Nëse ju, zotëri, duke hyrë në këtë shtëpi (Shtëpia e Bardhë), jeni po aq i lumtur sa unë që po dal, atëherë ju jeni njeriu më i lumtur në botë”. /Xhejms Buhanan-Abraham Linkolnit

4- “Një nga gjërat që politika më ka mësuar mua është se burrat nuk janë të një seksi të arsyetuar apo të arsyeshëm”./Margaret Theçër

5- “Brenda pak muajve të parë të presidencës unë zbulova se, të jesh president, është si të shkosh kaluar mbi një tigër. Njeriu që e nget, duhet ta vazhdojë ta ngasë, ose ndryshe gëlltitet”. /Harri S. Truman

6- “Mënyra më e mirë për ta mbajtur fjalën është të mos e japësh atë”/Napoleoni

7- “Politikani është ai person me politikën e të cilit nuk jeni dakord; nëse jeni dakord me të, ai është burrë shteti”. /Dejvid Llojd Xhorxh

8- “Politikanët janë gjithandej të njëjtë. Ata premtojnë të ndërtojnë një urë edhe aty ku nuk ka lumë”. /Nikita Hrushov

9- Nuk ka më komunist se ish-komunisti që lufton komunizmin./Valsav Havel

10- Çdo qeveri degjeneron kur iu besohet vetëm sundimtarëve të popullit. Populli është i vetmi rrëzues i tyre./ Tomas Xhefërson

11- “Nëse tani nuk mund t’u japim fund ndryshimeve tona, të paktën mund të ndihmojmë ta bëjmë botën më të sigurt për diversitet”. /Xhon F. Kenedi

12- “Konservatori është ai që i zë rrugën historisë duke i bërtitur “Ndal!”./Uilliam F. Baklej, i riu

13- “Nëse jemi të fortë, forca jonë do të flasë vetë. Nëse jemi të dobët, fjalët nuk të ndihmojnë dot”. /Xhon F. Kenedi

14- “Unë kurrë nuk do të kërkoj, kurrë nuk do të refuzoj, madje kurrë nuk do të jap dorëheqjen nga një post”. /Xhorxh Uashington

15- “Një nga lukset e jetës së një politikani është se e shikon veten, ashtu siç e shikojnë atë të tjerët”./Xho Klark

16- “Liberali është ai që është aq tolerant, sa mund të mos mbajë as anën e tij në një grindje”./ Robert Frost

17- “Politikani e ndan njerëzimin në dy klasa: Në vegla dhe në armiq”./Fridih Niçe

18- “Arti i të qenit burrë shteti është të parashikojë të pashmangshmen dhe të përshpejtojë shfaqjen e saj”./Talejrand

19- “Përderisa një politikan nuk e beson kurrë atë që thotë, ai befasohet kur të tjerët e befasojnë”. /Sharl de Gol

20- Rreziku i luftës lind atëherë kur një komb bëhet pafundësisht më i fuqishëm se konkurruesi i mundshëm i tij/Richard Nikson

21- Terrori i vërtetë është sikur të zgjohesh në mëngjes dhe të gjesh që kombi yt drejtohet nga klasa tënde e shkollës së mesme./ Neli MakKlung

22- “Kurrë mos u tërhiq, kurrë mos jep shpjegime, kurrë mos kërko ndjesë: Çoji gjërat deri në fund dhe lëri ata të bërtasin vetë“. /Neli MakKlung

23- “Çdo grua, që kupton problemet e drejtimit të një shtëpie, do ta ketë më të lehtë të kuptojë problemet e drejtimit të një shteti”./Margaret Theçër

24- “I pavaruri është ai që kërkon të nxjerrë politikën jashtë politikës”./Adlai Stivenson

25- “Në politikë është e nevojshme të tradhtosh ose vendin, ose elektoratin tënd. Unë parapëlqej të tradhtoj elektoratin“./Shark de Gol

26- “Supozohet se politika është profesioni i dytë më i vjetër pas prostitucionit. Unë kam kuptuar që ai ka shumë ngjashmëri me profesionin e parë më të vjetër”./Ronald Regan

27- “Shtetet e mëdhenj kanë vepruar gjithnjë si gangsterë, ndërsa shtetet e vogla si prostituta”./Stenlej Kabrik

28- “Ndëshkimi më i rëndë për të vendosur të angazhohesh në politikë, është të urdhërohesh nga dikush, që është inferiori juaj”./ Platoni

29- Në politikë nuk ka miqësi të përjetshme, por interesa të përjetshme./Sharl De Gol

30- “Bota është një vend i rrezikshëm për të jetuar, jo për shkak të njerëzve që veprojnë si djalli, por për shkak të njerëzve që nuk bëjnë asgjë për këtë”. /Albert Ajnshtajn

31- “Nuk mund të ketë ndonjë krizë javën që vjen. Kalendari im është mbushur plot”. /Henri Kisinger./ KultPlus.com

Tesla dominon tregun e prodhuesve të automjeteve në botë, markat kineze rrisin konkurrencën

Tesla ka dominuar në mesin e prodhuesve të automjeteve në botë me një kapital tregu prej 1,37 trilion dollarësh, ndërsa prodhuesit kinezë të makinave kanë rritur konkurrencën e tyre.

Kompania e automjeteve elektrike (EV) e miliarderit Elon Musk aktualisht kryeson listën e 50 prodhuesve më të vlefshëm të automjeteve në botë, sipas të dhënave të përpiluara nga Anadolu nga faqja e internetit companymarketcap.com.

Prodhuesi japonez i makinave Toyota pasoi Teslën me 240 miliardë dollarë, e cila u pasua më pas nga firmat kineze Xiaomi dhe BYD respektivisht me 111,9 miliardë dhe 110,1 miliardë dollarë.

Ndërsa shumica e të ardhurave të Xiaomit vijnë nga një mori produktesh të ndryshme teknologjike që prodhon firma, kompania kineze njoftoi se do të nisë prodhimin e automjeteve elektrike në vitin 2021 dhe lançoi makinën e saj sportive elektrike me bateri, SU7, vitin e kaluar.

Prodhuesit evropianë të makinave Ferrari, Porsche dhe Mercedes-Benz ndjekin markat kineze me kapital tregu prej 78,2 miliardë dollarë, 58,4 miliardë dollarë dhe 57.7 miliardë dollarë, respektivisht.

Ndërkohë, General Motors është në vendin e tetë me 56 miliardë dollarë, e ndjekur nga BMW me 52,4 miliardë dollarë dhe Volkswagen me 50,7 miliardë dollarë.

Prodhuesit turq të automjeteve u renditën gjithashtu në top 50, pasi Ford Otosan u rendit i 38-ti me 9,1 miliardë dollarë dhe Tofas i 47-ti me një kapital tregu prej 3 miliardë dollarësh.

– Markat kineze në rritje

Industria e automjeteve në mxbarë botën po kalon një tranzicion masiv me rritjen e automjeteve elektrike. Lojtarët e shquar në industrinë e automjeteve ende përfshijnë marka që prodhojnë makina me benzinë, por një gjeneratë e re e prodhuesve të automjeteve me investime të mëdha në prodhimin e automjeteve elektrike gjithashtu ka dalë në plan të parë.

Kalimi në makina elektrike po e ndryshon rrënjësisht shkallën e konkurrencës në industrinë globale të automjeteve, me gjigantët tradicionalë të prodhuesve të makinave që përpiqen të ruajnë tregun e tyre me modele inovative EV dhe madje edhe makina vetëdrejtuese, ndërkohë që markat kineze po rrisin konkurrencën e tyre.

Ndër 50 prodhuesit kryesorë të automjeteve, 17 prej tyre janë kinezë. Lista përfshin tetë prodhues makinash japoneze, gjashtë amerikane, katër gjermane dhe tre indiane.

Koreja e Jugut, Suedia, Türkiye dhe Tajvani kanë secila nga dy prodhues makinash në top 50, ndërsa Franca, Italia, Holanda dhe Vietnami kanë secila vetëm nga një./ KultPlus.com

Arabia Saudite do të përdorë robotë për ndërhyrjet kardiologjike

Spitali Specialist dhe Qendra Kërkimore “Mbreti Faisal” në Riad kryen me sukses një implantim robotik të pompës artificiale të zemrës “HeartMate 3” të kompanisë Abbott.

Në një deklaratë të spitalit thuhet se operacioni është kryer te një pacient 35-vjeçar që vuante nga insuficienca kardiake e avancuar, e shoqëruar me komplikime në veshka dhe mushkëri.

Pasi pacienti qëndroi në spital për 120 ditë, rikuperimi i tij përparoi jashtëzakonisht shpejt, duke kaluar vetëm katër ditë në kujdes intensiv dhe pritet të lëshohet nga spitali brenda dhjetë ditëve, një periudhë dukshëm më e shkurtë se koha standarde e rikuperimit për procedura të ngjashme.

“Ky moment historik demonstron aftësinë tonë për të balancuar inovacionin e guximshëm me masa të rrepta sigurie, duke ofruar zgjidhjet mjekësore më të reja që ripërcaktojnë mundësitë në kujdesin shëndetësor”, tha Dr. Bjorn Zoega.

Ai shtoi se kjo arritje forcon pozicionin e Arabisë Saudite si një lider global në inovacionin mjekësor.

Dr. Feras Khaliel, kreu i kardiokirurgjisë dhe drejtor i Programit të Robotikës dhe Kirurgjisë Invazive Minimalistike të qendrës, drejtoi operacionin.

Ai theksoi saktësinë dhe sigurinë e procedurave me ndihmën e robotëve, duke vënë në dukje se pacienti nuk kishte infeksione, gjakderdhje apo komplikime të tjera.

“Pacienti ishte i mahnitur nga shenjat minimale, duke reflektuar aftësitë e avancuara të teknologjisë robotike”, tha ai.

HeartMate 3, i projektuar për të mbështetur pacientët me dështim të avancuar të zemrës, u implantua me ndihmë robotike për të reduktuar traumën kirurgjikale dhe kohën e rikuperimit.

Procedurat me asistencë robotike janë pjesë e përpjekjeve më të gjera të spitalit për të integruar teknologjitë e avancuara në kujdesin shëndetësor.

Institucioni ka arritur më parë njohje globale për transplantet robotike të zemrës dhe mëlçisë dhe renditet vazhdimisht ndër spitalet më të mira në mbarë botën.

Spitali siguroi vendin e parë në Lindjen e Mesme dhe Afrikë dhe u rendit në vendin e 20-të në botë në mesin e 250 Qendrave Mjekësore Akademike më të mira për të dytin vit radhazi. Spitali u njoh gjithashtu si marka më e vlefshme e kujdesit shëndetësor në Arabinë Saudite dhe Lindjen e Mesme në renditjen e “Brand Finance” për vitin 2024./ KultPlus.com

Cila është lulja më e madhe në botë dhe ku rritet ajo?

Lulja më e madhe në botë për nga diametri, Rafflesia Arnoldii, ka çelur sërish në pyllin Palupuah në provincën e Sumatrës Perëndimore të Indonezisë.

Rafflesia Arnoldii, e cila është ndër speciet e rrezikuara për shkak të shkatërrimit të habitatit dhe shpyllëzimit, tërhoqi vëmendjen e vizitorëve.

Kjo bimë është një nga tri lulet kombëtare të Indonezisë. U njoh zyrtarisht si një “lule e rrallë” kombëtare me dekret presidencial në vitin 1993.

Madhësia e saj mund të shkojë deri në mbi 100 centimetra./ KultPlus.com

Letra e lamtumirës së Virginia Woolf, e cila nuk mundi të ikte pa lamtumirë për burrin që e bëri të lumtur

Kishte tentuar edhe herë të tjera, por fatkobi i kishte buzëqeshur atë ditë fundmarsi për t’i dhënë fund jetës. Më 28 mars 1941 , pasi i shkroi një letër lamtumire të shoqit, Virginia Woolf mbushi xhepat e saj me gurë dhe rrëshqiti në lumin Ouse, në Rodmell, një fshat i vogël në Sussex, ku çifti u strehua në momentet më të vështira.

Më poshtë letra prekëse që kjo shkrimtare e jashtëzakonshme i lë Leonardit dhe disa nga mendimet e saj më domethënëse.

Shumë i shtrenjtë,

Ndihem e sigurt se do të çmendem sërish. Ndjej se nuk mund të kalojmë një tjetër nga ato kohë të tmerrshme. Dhe këtë herë nuk do të mund të shërohem. Filloj të dëgjoj zëra, nuk mund të përqendrohem. Kështu që unë po vendos të bëj atë që më mendoj se është më mirë e mundshme. Ti më ke dhënë lumturinë më të madhe që jeta ka patur bujarinë të më japë. Ju keni qenë në çdo kuptim për mua gjithçka që mund të jetë një person i shtrenjtë. Nuk mendoj se dy njerëz mund të ishin më të lumtur derisa të ndodhte kjo e keqe e tmerrshme. Nuk mund të luftoj më. E di që po të shkatërroj jetën, se pa mua mund të punoje. Dhe ju do, e di. E shihni, as që mund të shprehem mirë. Nuk di të lexoj. Ajo që dua t’ju them është se ju kam borxh gjithë lumturinë që kam pasur në jetën time. Ke pasur durim të pafund me mua, ke qenë tepër i mirë. Unë dua t’ju them se – të gjithë e dinë këtë. Nëse dikush mund të më shpëtonte, ishe ti. Gjithçka më ka ikur, përveç sigurisë së mirësisë sate. Nuk mund të vazhdoj më të të shkatërroj jetën.

Nuk mendoj se dy njerëz mund të ishin më të lumtur se ne.

V.

(Në foto: Virginia Stephen dhe Leonard Woolf në një foto të vitit 1912, dhe faksimile e letrës e lamtumirës që Virginia i lë bashkëshortit)

Përgatiti: Albert Vataj. / KultPlus.com

‘Kur ta njoh shpirtin tënd, do t’i pikturoj sytë e tu’

Piktori dhe skulptori i shquar italian Modigliani, ka lindur më 12 korrik 1884 në Livorno. Pasi studionte në shkollën e pikturës në Livorno me G. Mikeli, në 1902 Modigliani hyri në Akademinë e Arteve të Bukura në Firence, dhe pak më vonë – në Akademinë në Venecia.

KultPlus ju sjell një pasqyrë të jetës dhe veprës së tij. 

Në fillim të vitit 1906 ai erdhi në Paris, ku filloi të kërkojë një gjuhë artistike moderne. Ai u ndikua nga P. Cezanne, Toulouse-Lautrec, P. Picasso  , Fauvism dhe Kubism, por në fund të fundit unë zhvillova stilin tim, i cili karakterizohet nga një ngjyrë e pasur dhe e dendur.

Në nëntor 1907, Modigliani u takua me doktor Paul Alexander, i cili mori me qira një studio për të dhe u bë koleksionisti i parë i punës së tij. Artisti u bë anëtar i grupit të Pavarur dhe në 1908 dhe 1910 ekspozoi punën e tij në sallonin e tyre.

Njohja me skulptorin Konstantin Brancusi në vitin 1909 luajti një rol themelor në zhvillimin e veprës skulpturale të Modigliani. Brancusi Modigliani mori mbështetje dhe këshilla të vlefshme. Gjatë këtyre viteve, Modigliani kryesisht ishte e angazhuar në skulpturë dhe studim të veprave të antikitetit klasik, plastikës indiane dhe afrikane. Më 1912 ai ekspozoi shtatë vepra skulpturore në Sallonin e Vjeshtës.

Me shpërthimin e Luftës së Parë Botërore, shumë miq të Modigliani u larguan nga Parisi. Artisti u shtyp nga ndryshimet në jetë, papunësi, varfëri. Në këtë kohë, ai takoi poeten angleze Beatrice Hastings, me të cilën jetoi për dy vjet. Modigliani ishte miq me artistë të tillë të larmishëm si Picasso, Chaim Soutine dhe Maurice Utrillo, si dhe koleksionistë dhe njerëz të biznesit – Paul Guillaume dhe Leopold Zborowski. Ky i fundit u bë mbrojtësi i artistit dhe mbështeti punën e tij. 

Fakte interesante për Modiglianin

1. Modigliani ka një lidhje farefisnore me filozofin Baruch Spinoza përmes gjyshit të tij Regina Spinoza.

2. Prindërit e Modigliani ishin hebrenj Sephardik. Ky grup etnik mori emrin e tij pas dëbimit nga Spanja dhe Portugalia (fjala Sephardim në Hebraisht modern do të thotë “Spanjoll”).

3. Amedeo Modigliani ishte i arsimuar mirë. Ai e njihte historinë, letërsinë, mund të kalonte me orë të tëra duke lexuar poezi si një rezervë.

4. Motra e nënës, Lori, e donte shumë nipin e vogël të Amedeos. Që nga fëmijëria, ajo e çoi tek ajo dhe u zhvillua në çdo mënyrë. Lori shkruajti artikuj filozofikë për revista të ndryshme, ishte i dashur për spiritualizëm dhe poezi erotike, promovoi idetë e Niçe dhe anarkistit rus Kropotkin. Hobet e saj ishin afër Modigliani.

5. Artisti deri në moshën 16 vjeç ishte dy herë në vdekje. Së pari, djali ishte i sëmurë nga pleurit, i cili nisi procesin e tuberkulozit, dhe më pas me tifon.

6. Në fëmijëri, gjatë një ethe të shkaktuar nga tifoja, Amedeo në mënyrë deliruese e informoi nënën e tij për dëshirën e tij për t’u bërë artist. Ajo shkruajti për këtë në ditarin e saj.

7. Duke e prezantuar veten, Amedeo tha: “Modigliani. Hebre ”. Ai ishte i shqetësuar për kombësinë e tij, por zgjodhi taktikat e vetë-afirmimit, në vend se heqjen dorë.

8. Modi, pasi ai shpesh quhej miq dhe kolegë, përkon fonetikisht me fjalën frëngjisht maudit, që do të thotë “e mallkuar” në përkthim.

9. Sipas traditës familjare, Shën Françesku i Asizit hyri në fis në anën e nënës.

10. Modigliani i njihte nga zemra qindra rreshta të Leopardi dhe Dante, poezinë e Rimbaud, Baudelaire, Verlaine. Ai lexoi me entuziazëm Nietzsche dhe Dostoevsky, e adhuroi Gabriele D’Annunzio.

11. Ai gjithashtu recitoi me zemër “Kështu tha Zarathustra” dhe “Këngët e Maldoror”.

12. Modigliani me Akhmatova lexuan “Këngët e Maldororit”, të cilat, siç kujtoi ajo, ai “vazhdimisht i mbante në xhep”. Në Rusi, vepra e këtij autori, Lotreamon, ishte e panjohur në atë kohë.

13. Filmi “Montparnasse-19” Akhmatova e quajti “vulgare”.

14. Modigliani kishte një djalë, të cilin ai e refuzoi edhe para lindjes së djalit.

15. Një herë në prag të Krishtlindjeve, Modigliani u vesh si Santa Claus dhe i dha falas lëpushat e kanabisit në hyrje të lokalit Rotonda. Të vetëdijshëm për praninë e një “mbushjeje të fshehtë”, vizitorët e kafeneve i përpinë ata me kënaqësi. Atë mbrëmje, boemia e dehur gati shkatërroi Rotundën: përfaqësuesit e qarqeve më të larta krijuese të Parisit rrahën llambat, derdhën rum në tavan dhe mure.

16. Punimet e Modigliani u bënë të njohura dhe në kërkesë menjëherë pas vdekjes së tij – ata filluan të këputen gjatë funeralit të tij. Gjatë jetës së tij, ndryshe nga Picasso apo Chagall, ai ishte plotësisht i panjohur./ KultPlus.com

SHBA urdhëron pezullimin e ndihmës ndërkombëtare

Departamenti i Shtetit i SHBA-së, më 24 janar, urdhëroi ngrirjen e financimeve të reja për pothuajse të gjitha programet e ndihmës ndërkombëtare amerikane si pjesë e përpjekjes së presidentit Donald Trump për t’i përshtatur këto programe me qëllimet e tij të politikës së jashtme.

Këto programe zbatohen kryesisht përmes Agjencisë Amerikane për Zhvillim Ndërkombëtar, USAID.

USAID-i ka investuar më shumë se 1 miliard dollarë në zhvillimin e Kosovës që nga viti 1999.

Sekretari i Shtetit, Marco Rubio, ua dërgoi një mesazh ambasadave amerikane në mbarë botën duke sqaruar zbatimin e një urdhri ekzekutiv që Trump e nënshkroi më 20 janar, ku thuhej se “asnjë ndihmë e mëtejshme ndërkombëtare e Shteteve të Bashkuara nuk do të shpërndahet në një mënyrë që nuk është plotësisht e përputhur me politikën e jashtme të presidentit të Shteteve të Bashkuara”.

Sipas urdhrit ekzekutiv të Trumpit, ndihmat e tanishme amerikane “nuk janë në përputhje me interesat amerikane dhe, në shumë raste, janë në kundërshtim me vlerat amerikane”.

Shtohet se programet e ndihmës “shërbejnë për të destabilizuar paqen botërore” duke promovuar ide që bien ndesh me marrëdhëniet e qëndrueshme brenda vendeve që ato shërbejnë dhe me marrëdhëniet midis atyre vendeve dhe të tjerëve.

Urdhri ekzekutiv kërkon një pezullim 90-ditor të ndihmës zhvillimore ndërkombëtare të SHBA-së për të vlerësuar efikasitetin dhe “përputhshmërinë me politikën e jashtme të Shteteve të Bashkuara”.

Ky urdhër i prek shpërndarjet e reja të fondeve për vendet e huaja, OJQ-të, organizatat ndërkombëtare dhe kontraktorët, deri në përfundimin e rishikimeve të programeve.

Trump dhe republikanë të tjerë ishin zotuar se do të ndërmerrnin masa kundër programeve të ndihmës ndërkombëtare amerikane, dhe memoja e Rubios justifikoi ngrirjen duke thënë se ishte e pamundur për administratën e re të vlerësonte nëse angazhimet ekzistuese të ndihmës ndërkombëtare “nuk janë të përsëritura, janë efektive dhe janë në përputhje me politikën e jashtme të presidentit Trump”.

Kryetari i ri i Komitetit të Punëve të Jashtme të Dhomës së Përfaqësuesve, përfaqësuesi Brian Mast (republikan nga Florida), premtoi këtë javë se republikanët do të shqyrtonin “çdo dollar dhe çdo diplomat” në buxhetin e Departamentit të Shtetit për të siguruar që ai i plotësonte standardet e tyre për nevojshmëri strikte.

Mast tha në një deklaratë pas konfirmimit të Rubios si sekretar i Shtetit se ai synon të punojë me Rubion për të “eliminuar” shpërdorimin në Departamentin e Shtetit.

Reagimi i demokratëve

Anëtari kryesor i Komitetit të Punëve të Jashtme të Dhomës reagoi ndaj këtij vendimi duke thënë se ai “minon udhëheqjen dhe besueshmërinë amerikane” në mbarë botën.

“Programet e ndihmës ndërkombëtare të Shteteve të Bashkuara promovojnë stabilitetin në vende të tjera për të ndihmuar në ndalimin e krizave që mund të përhapen drejtpërdrejt në pragun tonë”, tha përfaqësuesi Gregory Meeks (demokrat nga Nju Jorku) në një letër drejtuar Rubios.

“Ndihma ndërkombëtare nuk është një dorë e zgjatur; është një investim strategjik për të ardhmen tonë që është jetik për udhëheqjen globale të SHBA-së dhe për një botë më të qëndrueshme”.

Sipas tij, ndihma ndërkombëtare amerikane i shërben drejtpërdrejt interesave të SHBA-së dhe demonstron besueshmërinë e vendit ndaj aleatëve, partnerëve dhe njerëzve të cenueshëm që mbështeten në ndihmën amerikane për mbijetesë.

Duke pezulluar programet aktuale dhe duke penguar të rejat, Shtetet e Bashkuara do të “lënë këtë hapësirë” për kundërshtarët e saj, thuhej në letër, e cila ishte nënshkruar gjithashtu nga përfaqësuesja Lois Frankel (demokrate nga Florida), anëtarja kryesore në Nënkomisionin e Sigurisë Kombëtare, Departamentit të Shtetit dhe Programeve të Ndërlidhura për Buxhetimin.

“Për vite me radhë, republikanët në Kongres kanë kritikuar atë që ata e shohin si mungesë të besueshmërisë së SHBA-së në raport me vende si Kina, Rusia dhe Irani. Tani besueshmëria jonë është në rrezik dhe duket se do të tërhiqemi nga angazhimet amerikane ndaj partnerëve tanë në mbarë botën”, thanë Meeks dhe Frankel.

Ndihma amerikane në Kosovë

Në tetor të vitit të kaluar, USAID-i shënoi 25-vjetorin e themelimit në Kosovë, ku ka zhvilluar programe për luftën kundër korrupsionit, sundimin e ligjit dhe qeverisjen e mirë, luftën kundër dezinformimit dhe avokimin e mediave të pavarura, forcimin e shoqërisë civile dhe demokracisë, zhvillimin ekonomik dhe tërheqjen e investimeve të huaja.

Aktualisht, USAID-i në Kosovë është duke financuar një mori aktivitetesh. Ndër to janë:

ndihma mbi 12 milionë dollarëshe për mbështetjen e reformave legjislative dhe ngritjen e Gjykatës Komerciale;

ndihma 15 milionë dollarëshe për të përmirësuar gjithëpërfshirjen dhe llogaridhënien në qeverisje;

ndihma mbi 13 milionë dollarëshe për të adresuar sfidat e korrupsionit dhe qeverisjes së mirë në komuna;

ndihma gati 12 milionë dollarëshe për përmirësimin e pavarësisë së gjyqësorit dhe prioritizmit të nevojave të qytetarëve gjatë proceseve gjyqësore;

ndihma mbi 16 milionë dollarëshe për të promovuar konkurrencën e mirë në tregjet vendore dhe ndërkombëtare;

ndihma mbi 13 milionë dollarëshe për pjesëmarrjen e qytetarëve në qeverisjen lokale;

ndihma gati 12 milionë dollarëshe për të rritur kapacitetet institucionale për zhvillimin e tregut të energjisë.

Në gusht të vitit 2024, presidentja e Kosovës, Vjosa Osmani, e nënshkroi një grant me USAID-in, i cili ofronte ndihmë shtesë për institucionet e Kosovës në vlerë prej 34.5 milionë dollarësh.

Granti ishte pjesë e marrëveshjes së arritur më parë në vlerë prej rreth 146 milionë dollarësh, që synonte ofrimin e shërbimeve më të mira për qytetarët, rritjen e përgjegjësisë së institucioneve dhe menaxhimin më efikas.

Kreshnik Shehu, një përpunues i drurëve në Kosovë, thotë se ndihma e SHBA-së ka luajtur rol të rëndësishëm në rritjen e eksporteve të kësaj lënde.

Kompania e Shehut, ashtu si edhe sektori i drurit në përgjithësi në Kosovë, kanë përfituar nga financimet e USAID-it (Agjencisë së SHBA-së për Zhvillim Ndërkombëtar).

“Në vitin 2014, eksportet në sektorin tonë ishin 2.5 milionë euro”, thotë Shehu për Radion Evropa e Lirë.

“Sot, ato janë më shumë se 150 milionë euro. Kjo tregon se gjatë dhjetë vjetëve të fundit, kontributi i USAID-it ka qenë shumë i madh. Ai ka qenë një faktor vendimtar në rritjen e këtij sektori”, shton Shehu.

“Nëse ajo ndihmë nuk do të ekzistonte, do të kishim mbetur shumë vite prapa”, thotë Shehu, kompania e të cilit e ka selinë në qytetin e Drenasit.

“Ne ende kemi nevojë për të, sepse ende nuk jemi rritur sa duhet për të përballuar konkurrencën e pabesueshme në tregun ndërkombëtar”, thotë ai.

Urdhri i Rubios përjashton programet e emergjencës ushqimore, si ato që ndihmojnë në ushqyerjen e miliona njerëzve në Sudan. Urdhri ekzekutiv i Trumpit nuk përmend ndihmën ushtarake, por mesazhi i Rubios specifikon se ndihma ushtarake për Izraelin dhe Egjiptin janë të përjashtuara.

Nuk ka asnjë tregues për një përjashtim të ngjashëm për ndihmën ushtarake të SHBA-së për Ukrainën, megjithatë administrata Biden përshpejtoi shpërndarjen e ndihmës së miratuar tashmë për Ukrainën para largimit nga detyra, nga frika se Trump do ta ndërpriste atë. Ende janë rreth 3.85 miliardë dollarë fonde të autorizuara nga Kongresi për dërgesa të ardhshme armësh në Ukrainë, dhe i takon Trump-it nëse do t’i shpenzojë ato apo jo.

Shtetet e Bashkuara janë donatori më i madh në botë, duke ofruar dhjetëra miliarda dollarë çdo vit./ KultPlus.com

Nis të hënën Java Kulturore Zvicerane 2025

Të hënën nis Java Kulturore Zvicerane 2025.

Java do të çelet me një event të hënën pasdite te Piramida e Tiranës, Kubi i Gjelbër, me pjesëmarrjen e ambasadores së Zvicrës Ruth Huber; zëvendësministres së Ekonomisë, Kulturës dhe Inovacionit Lira Pipa, menaxherit të projektit të Fondit Kulturor Zviceran, Kleidi Eski si dhe artistë interpretues.

Ndër eventet kryesore të kësaj jave është performanca muzikore “Muzikë për njerëz të thyer”, që është një vepër e programuar e përbërë nga disa pjesë muzikore. Çdo pjesë, nëpërmjet performancës së orkestrës, rrëfen rrugëtimin e errët të diktaturës komuniste në Shqipëri nga viti 1945, deri në vitin 1990.

Në ditën në vijim, një bashkëbisedim i hapur do të trajtojë censurën e muzikës klasike gjatë regjimit komunist, me fokus kompozitorët që rrezikuan përndjekjen, me dr. Mikaela Minga dhe kompozitorin Mardit Lleshi në panel.

Performanca muzikore “Muzikë për njerëz të thyer” do të mbahet më 28 janar ora 19:00 Salla Tonin Harapi, Liceu Artistik i Tiranës dhe 29 janar, ora 18:00 në Destil Creative Hub.

Një tjetër event është “Mbi peizazhe uji”. Frymëzuar nga forca primare e etjes, “Mbi peizazhe uji” nga Gentian Doda është një performancë kërcimi bashkëkohor që eksploron aspekte simbolike dhe emocionale të ujit. Nëpërmjet lëvizjes, ajo pasqyron fluiditietin, ripërtëritjen dhe thelbin transformues të ujit, duke mishëruar tensionin midis fuqisë dhe brishtësisë.

Performanca do të vijohet nga një bashkëbisedim me artistët e was bleibt kolektiv | Gentian Doda dhe Gökhan Tuncer (drejtor i Heinrich Böll Stiftung Tirana), mbi procesin krijues të “Mbi peizazhe uji” dhe lidhjen e tij me çështjet sociale të ujit të pijshëm dhe barazisë së ujit në Shqipëri.

Performanca do të shfaqet më 29 janar, ora 19:00 te Teatri Kombëtar Eksperimental “Kujtim Spahivogli”.

Ekspozita Zanat është një kolektiv arti që fuqizon studentet e reja për të zhvilluar aftësitë e dizajnit përmes punëtorive dhe mentorimit.

Aktiviteti inaugurues i kolektivit përmban një prezantim të Zines nga Zanat dhe një ekspozitë ilustrimesh, duke shfaqur trakte që trajtojnë pabarazinë gjinore. Me humor, sarkazëm dhe shkrim të mprehtë, projekti frymëzon reflektim dhe mbrojtje sociale.

Ky prezantim vjen pas një bashkëbisedimi të organizuar në nëntor 2024 me gra krijuese sipërmarrëse, mbi çështjet e përfaqësimit të grave në industritë kreative.

Zanat do të çelet më 30 janar ora 18:00 në sallën e ekspozitave Studio Luce, Rr. Kosovarëve./ KultPlus.com

Të dua pa e ditur si

Poezi nga Pablo Neruda 

Nuk të dua si kristal kripe rozë, as si gur të çmuar
E as si shigjetë karafilash që përhap zjarrin :
Të dua siç duam ca gjëra të errëta,
Fshehtas, ndërmjet hijes dhe shpirtit.
Të dua si bima që nuk lulëzon
Dhe e mbart në vete, të fshehur, dritën e këtyre luleve,
E falë dashurisë tënde në trupin tim jeton aroma
E errët dhe e fortë që ngjitet nga toka.
Të dua pa e ditur si, kur dhe nga ku,
Të dua troç, thjesht e pa mburrje :
Të dua kështu se unë s’di të dua ndryshe,
Në mos në këtë mënyrë pa qenë unë e pa qenë ti,
Aq pranë sa dora jote mbi gjoksin tim është e imja,
E aq pranë sa sytë e tu mbyllen mbi timen ëndërr./KultPlus.com

Skënder Sallaku, ikonë e humorit me një ndikim të madh në skenën artistike shqiptare

Përkujtohet sot ditëlindja e 90-të e aktorit Skënder Sallaku, “Artist i Popullit” i ndarë nga jeta shkurtin e vitit 2014.

Artisti Skënder Sallaku lindi në Tiranë më 25 janar 1935. Që në fëmijëri të hershme ai shfaqi një pasion dhe dëshirë të madhe për aktrimin dhe sidomos për zhanrin e humorit. Njëkohësisht Sallaku me të njëjtin pasion iu përkushtua edhe sportit të mundjes klasike, ku koleksionoi edhe titullin “Kampion Kombëtar”.

Aftësitë e tij sportive do t’i shërbenin edhe në skenë, pasi në vitin 1956 ai u emërua si aktori i parë akrobat pranë Teatrit të Estradës dhe Varietesë së Tiranës, duke u bërë pjesë e trupës profesioniste të atij institucioni. Pas përfundimit të studimeve në Institutin e Lartë të Fizkulturës ai ndoqi edhe një kurs kualifikimi për akrobat në Cirkun e Pekinit.

Karriera e artistit zgjati për më tepër se gjysmëshekulli, ku falë aftësive të tij të shkëlqyera plastike, pantomimike etj., interpretoi në më tepër se 1000 role në skenë dhe ekran, të cilat do të mbeten gjatë në kujtesën e artdashësve dhe si një thesar për trashëgiminë artistike, kryesisht në zhanrin e komedisë.

Disa nga interpretimet e tij më të njohura janë në shfaqjet: “Gaz dhe punë”, “Ditari i një bojaxhiu”, “Ekipi”, “Dosja jonë” e shumë e shumë të tjera. Ndërkohë ai luajti edhe në ekranizimin e materialeve komike si në filmat: “Kur hiqen Maskat”, “Estrada në ekran”, etj., ku ai gjithashtu do të tregonte nivele të larta interpretimi. Për këto arsye artisti Skënder Sallaku gjatë karrierës u vlerësua me shumë çmime si: “Artist i Merituar”, “Artist i Popullit”, “Mirënjohja e Qytetit”, “Urdhri i Punës i Klasit të Dytë”.

Artisti Skënder Sallaku u nda nga jeta më 11 shkurt 2014 në moshën 79-vjeçare nga një sëmundje e pashërueshme prej së cilës ai vuajti për disa vite, por megjithatë gjente forcën të angazhohej dhe të ishte aktiv me mënyrën e tij, që ishte shkrimi i materialeve komike. / KultPlus.com

Performanca e mahnitshme e Alicia Keys duke luajtur në dy piano njëkohësisht (VIDEO)

Alicia Augello Cook e njohur profesionalisht si Alicia Keys, është një këngëtare, kompozitore, pianiste dhe aktore amerikane. Ajo sot feston ditëlindjen e saj të 42-të.

Këngëtarja e famshme Alicia Keys pati dhuruar një performancë të jashtëzakonshme në Grammy më 2019, të cilën sot po e sjellim në vëmendje.

Krahas kësaj, ajo pati moderuar mbrëmjen e edicionit të 61-të të ceremonisë Grammy Awards, duke u bërë gruaja e parë që e udhëheqë Grammy-n.

Ajo për 15 herë radhazi ka fituar çmime Grammy, ndërsa ka mahnitur publikun duke kënduar këngë të dekadave të ndryshme, përfshirë atë të Lauryn Hill’s “Doo Wop (That Thing)”, të Roberta Flack’s “Killing Me Softly With His Song” dhe të Kings of Leon’s “Use Somebody.”

Ajo që e bëri edhe më interesante performancën e saj ishte fakti që jo vetëm këndoi, por njëkohësisht luajti edhe në piano, madje në dy njëkohësisht./ KultPlus.com

87 vite nga lindja e këngëtares Etta James, ky është hiti i saj i paharrueshëm (VIDEO)

Sot në 87 vjetorin e lindjes përkujtohet këngëtarja amerikane, Etta James, shkruan KultPlus.

Veç muzikës dhe zërit të mrekullueshëm, emocioneve që u fali mijëra fansave, jeta e saj u shoqërua nga alkooli dhe droga, që shpesh i rrezikuan jetën, por dhe vendosën disa herë përballë me ligjin.

James nisi karrierën në vitin 1950, kur ishte vetëm 14 vjeç me këngën “The Creolettes”, kënduar bashkë me dy këngëtare të tjera. Suksesi i vërtetë i saj mbërriti në vitin 1961, me “At Last”, një këngë blues për të ardhur më pas tek “Tell Mama”, një këngë tepër e famshme që u riprodhua në vitet në vazhdim nga shumë artistë të tjerë.

Etta James fitoi 4 Grammy Award, 17 çmime për Muzikën Blues dhe ishte përfshirë në Rock and Roll Hall of Fame në vitin 1993. Një prej këngëve të saj më të famshme është “At Last”.

Vdiq në moshën 74-vjeçare. Këngëtarja vdiq në një spital në Kaliforni, ku ishte shtruar prej disa ditësh pasi u diagnostikua me leukemi në fillim të vitit 2011. James do të mbahet mend për këngët e saj soul, rhythm ‘n’ blues dhe jazz.

Zëri i fuqishëm, tokësor i James e mbylli hendekun mes ritmit dhe rock and roll. Ajo fitoi gjashtë çmime Grammy dhe 17 çmime Blues Music. Ajo u fut në Hall of Fame Rock and Roll në vitin 1993, në Blues Hall of Fame në vitin 2001 dhe në Grammy Hall of Fame në të dyja vitet 1999 dhe 2008. Revista Rolling Stone e renditi James numrin 22 në listën e 100 këngëtarëve më të mëdhenj të të gjitha kohërave dhe numrin 62 në listën e 100 artistëve më të mëdhenj.

Më poshtë KultPlus ua sjell interpretimin e këngës ‘At least’ në Rock and Roll Hall of Fame në vitin 1993./ KultPlus.com

143 vite nga lindja e shkrimtares së njohur, Virginia Woolf

Sot shënohen plot 143 vite nga lindja e shkrimtares së njohur, Virginia Woolf, shkruan KultPlus.

Adeline Virginia Woolf ishte një shkrimtare angleze, e konsideruar si një nga autoret më të rëndësishme moderniste të shekullit të 20-të dhe një pioniere në përdorimin e rrjedhës së ndërgjegjes si një mjet tregimi.

Woolf lindi në një familje të pasur në South Kensington, Londër. Nga viti 1897 deri në 1901, ajo studioi klasikët dhe historinë dhe ra në kontakt me reformatorët e hershëm të arsimit të lartë të grave dhe lëvizjes për të drejtat e grave.

E inkurajuar nga babai i saj, Woolf filloi të shkruante profesionalisht në vitin 1900. Pas vdekjes së babait të saj në 1904, familja Stephen u zhvendos nga Kensington në Bloomsbury ku së bashku me miqtë intelektualë të vëllezërve, ata formuan grupin artistik dhe letrar Bloomsbury. Në vitin 1912, ajo u martua me Leonard Woolf, dhe në 1917, çifti themeloi Hogarth Press, i cili botoi një pjesë të madhe të punës së saj. Ata morën me qira një shtëpi në Sussex dhe u transferuan atje përgjithmonë në vitin 1940. Woolf gjithashtu kishte marrëdhënie romantike me gra, duke përfshirë Vita Sackville-West, e cila gjithashtu botoi librat e saj përmes Hogarth Press. Të dyja letërsia e grave u frymëzua nga marrëdhënia e tyre, e cila zgjati deri në vdekjen e Woolf.

Gjatë periudhës ndërmjet luftërave, Woolf ishte një pjesë e rëndësishme e shoqërisë letrare dhe artistike të Londrës. Në vitin 1915, ajo botoi romanin e saj të parë, ‘The Voyage Out’, përmes shtëpisë botuese të gjysmëvëllait të saj, Gerald Duckworth and Company. Veprat e saj më të njohura përfshijnë romanet: Mrs Dalloway (1925), To the Lighthouse (1927) dhe Orlando (1928). Ajo është gjithashtu e njohur për esetë e saj, duke përfshirë: A Room of One’s Own (1929). Woolf u bë një nga subjektet kryesore të lëvizjes së kritikës feministe të viteve 1970 dhe veprat e saj që atëherë kanë marrë shumë vëmendje dhe komente të përhapura për “feminizmin frymëzues”. Veprat e saj janë përkthyer në më shumë se 50 gjuhë. Një pjesë e madhe e letërsisë i kushtohet jetës dhe veprës së saj dhe ajo ka qenë subjekt i dramave, romaneve dhe filmave. Woolf përkujtohet sot nga statujat, shoqëritë kushtuar punës së saj dhe një ndërtesë në Universitetin e Londrës.

Gjatë gjithë jetës së saj, Woolf ishte i shqetësuar nga sëmundja e saj mendore. Ajo u institucionalizua disa herë dhe tentoi vetëvrasjen të paktën dy herë. Sipas Dalsimer (2004) sëmundja e saj karakterizohej nga simptoma që sot do të diagnostikoheshin si çrregullim bipolar, për të cilin nuk kishte asnjë ndërhyrje efektive gjatë jetës së saj. Në vitin 1941, në moshën 59-vjeçare, Woolf vdiq duke u mbytur në lumin Ouse në Lewes.

“Nuk ndjej asgjë për ty Leonard. Siç ta kam shprehur më parë edhe në formë brutale unë nuk kam kurrfarë tërheqje fizike nga ty. Edhe kur më puthe një ditë më parë, nuk ndjeva asgjë. Isha si gur.”

Kështu i shkruante ajo të shoqit të ardhshëm pas propozimit të tij të dytë, kjo në një periudhë disa vjeçare ku asnjëherë Virxhiniës nuk i kishte shkuar në mendje se ai do ta priste aq gjatë dhe do ta propozonte sërish. Vetëm herën e tretë ajo pranoi të martohet me të.

Edhe sot letërkëmbimet e tyre dashurore janë objekt leximi e diskutimi. Po ashtu vetëvrasja e shkrimtares që ka një fund të makthshëm.

Ajo u takua për herë të parë me Leonard Woolf, përgjatë një vizite tek i vëllai. Ishte viti 1900 kur ai vendosi të njihte këtë grua pas disa letrave me Lytton Stachey, mikun e tij, të cilit Virxhinia i kishte refuzuar propozimin për martesë. Ja çfarë i shkruante Leonard Woolf-it teksa ky i fundit punonte në Seilon: “Ajo është gruaja e vetme në botë me një mendje të ndritur. Është një mrekulli që duhet të ekzistojë. Martohu me të.”

Një dasëm e vogël me pak të pranishëm do të zhvillohej të shtunën e 10 gushtit 1912.

Por jeta e Virxhinias nuk qe aspak e qetë. Krizat nervore që në moshën 22 vjeçare do ta mundoni njëra pas tjetrës prej vdekjes së nënës dhe motrës. Ndërsa vetëm pak vjet më vonë vjen edhe vdekja e të atit.

Lufta e saj me jetën dhe depresionin nuk do të reshtte deri më 28 mars të vitit 1941, ku vendosi t’i jepte fund jetës. Jo shumë larg shtëpisë, në lumin Ouse shkrimtarja vendosi të vetëvritet duke u mbytur në lumë pasi mbush xhepat me gurë. Gurë të rëndë si lotët dhe heshtja e saj.

Në mantelin e Virxhinias disa javë më vonë, Leonardi zbuloi këtë letër:

”I dashur!

Jam e sigurt që po çmendemi përsëri. E ndiej senuk mund të përjetojmë dot përsëri një tjetër çast të tmerrshëm si ato. Dhe këtë herë nuk do të shërohem. Filloj të dëgjoj zëra dhe nuk mund të përqëndrohem. Kështu që po bëj atë që më duket se është gjëja më e mirë për të bërë.

Ti më dhe maksimumin e lumturisë. Ke qenë në çdo rast ai që askush tjetër s’do të kish qenë ndonjëherë për mua. Nuk mendoj se dy njerëz do të kishin qenë më të lumtur nga ne deri sa erdhi kjo sëmundje e tmerrshme. Nuk mund të luftoj më. E di që po ta shkatërroj jetën, se pa mua ti mund të ecësh përpara. Dhe do ta bësh, e di.

E sheh, as këtë letër nuk e shkruaj dot si duhet. Nuk arrij të lexoj. Ajo që dua të të them është se të detyrohem gjithë lumturinë e jetës. Ti ke qënë tërësisht i duruar me mua dhe jashtëzakonisht i mirë.

Dua ta them – të gjithë e dinë. Nëse dikush do mund të më shpëtonte, ky do të kishe qenë ti. Tashmë gjithçka më ka humbur, veç sigurisë për mirësinë tënde. Nuk mund të vazhdoj duke ta shkatërruar jetën.

Nuk mendoj se dy njerëz mund të jenë më të lumtur, nga sa kemi qenë ne të dy.” / KultPlus.com

Rrëfimi i mbesës së Al Capones: Ishte baba i dashur

Ishte dita e Krishtlindjeve e vitit 1946 kur gangsteri famëkeq i Çikagos Al Capone mori gruan e tij dhe katër mbesat për një shëtitje në molin e vilës së në Palm Island duke shijuar lirinë e tij pas Alcatrazit ku shleu dënimin për shtatë vite për evazion fiskal.

174 artikuj që i përkasin familjes Capone  do të dalin në ankand në California  ku midis tyre fotografi personale, armë zjarri, bizhuteri, etj.

Ora e xhepit Patek Philippe prej platini e diamanti është e vlerësuar të shkojë deri në 50,000 Dollarë, ndërsa pistoleta e tij e preferuar Colt 45 në 150,000 Dollarë.

Diane Capone, 77 vjeç, e dyta nga katër mbesat e gangsterit tha se vendimi për të shitur sendet erdhi për shkak të moshës dhe zjarreve në Kaliforninë Veriore.

Deri më tani në ankand janë regjistruar 1.000 ofertues ndërkohë që Diane tha se shpresonte që këto objekte të zbulonin anën njerëzore të gjyshit të saj, në vend të dhunës së pamëshirshme të Çikagos së viteve 20 ku ai mori edhe famën.

Artikulli që ilustron më shumë këtë, tha ajo, është një letër personale që Al Capone i shkroi djalit të tij, Sonny nga Alcatraz e vlerësuar 50,000$.

“Është një letër kaq e bukur. Këto nuk janë fjalët apo idetë e një njeriu që është një gangster i pamëshirshëm. Këto janë fjalët e një babai të dashur”, tha ajo./KultPlus.com

Arian Kransiqi shpërfaq kritikën filmike të Anton Pashkut në takimin kulturor ‘Pena e Dritës’

Flonja Haxhaj

Mbrëmë, në ambientet e bibliotekës “Ernest Koliqi” në Prishtinë, u mbajt ligjërata me titull “Kritika filmike e Anton Pashkut”, e ligjëratën e prezantuar nga dramaturgu dhe skenaristi, Arian Krasniqi. Kjo ngjarje u organizua në kuadër të takimeve kulturore “Pena e Dritës”, me qëllim të risjelljes në vëmendje të trashëgimisë së pasur të shkrimtarit të madh shqiptar, Anton Pashkut, në muajin e tij të lindjes, shkruan KultPlus.

Gjatë ligjërimit, Krasniqi trajtoi një aspekt më pak të njohur të krijimtarisë së Pashkut – kritikat dhe recensionet filmike të tij. Ai theksoi se Pashku nuk ishte vetëm një prozator brilant dhe dramaturg i pashoq, por edhe një kritik filmi me ndikim të thellë në botën e artit shqiptar.

“Anton Pashku, duke shkruar për filmat e kohës, jo vetëm që dha kontributin e tij në zhvillimin e kulturës dhe kritikës filmike në Kosovë, por gjithashtu ndihmoi në promovimin e një shije estetike dhe intelektuale tek publiku shqiptar,” u shpreh Krasniqi.

Ligjërata filloi me një prezantim të historikut të angazhimit të Pashkut në gazetën “Rilindja”, ku ai filloi të publikonte shkrime për kinematografinë në fundin e viteve 1950. Rubrika “Në kinematë tona”, ku Pashku kontribuoi për mbi një dekadë, u bë një platformë e rëndësishme për kritikën dhe recensionet e filmave.

“Pashku shkroi për një periudhë kur kinematografia ishte në lulëzim në Kosovë. Ai përdori një gjuhë të pasur dhe të kujdesshme për të analizuar strukturën tematike dhe estetike të filmave, duke nxjerrë në pah edhe dimensionet emocionale dhe intelektuale të tyre,” tha Krasniqi.

Ai e quajti Pashkun “një nga prijatarët e kritikës filmike në Kosovë” dhe theksoi se shkrimet e tij janë “jo vetëm një pasqyrë e zhvillimeve të artit të shtatë në botë, por edhe një burim i paçmueshëm për historinë e kulturës shqiptare.”

Gjatë ligjërimit, Krasniqi citoi disa nga shkrimet më të njohura të Pashkut, si kritika për filmin “Ditët kur ndaheshin fëmijët” të regjisorit amerikan Allen Reisner. “Pashku, me aftësinë e tij të jashtëzakonshme analitike, arrinte të përcillte mesazhet e thella të filmave dhe ndikimin e tyre te shikuesit. Ai e përfshinte publikun në një dialog të hapur për vlerat dhe mesazhet që arti mund të sjellë,” vuri në dukje Krasniqi.

Anton Pashku, sipas Krasniqit, kishte një aftësi të veçantë për të analizuar estetikën filmike, duke kombinuar njohuritë e tij të thella mbi strukturën e tregimit me një vlerësim të kujdesshëm të aspekteve teknike dhe artistike të filmit.

“Ai nuk shkroi shumë, por ajo që shkroi ishte e përsosur. Me qasjen e tij kritike, ai hapi shtigje të reja për studimin e filmit në Kosovë dhe më gjerë në kulturën shqiptare,” përfundoi Krasniqi.

Takimi u përshkua nga një atmosferë e veçantë reflektimi dhe vlerësimi për trashëgiminë e Anton Pashkut. Të pranishmit patën mundësinë të ndanin mendimet e tyre mbi ndikimin e tij si shkrimtar, dramaturg dhe kritik filmi./KultPlus.com

‘Ajo që ia thotë këngës…’ me trashëgiminë dhe traditën në fokus

Flonja Haxhaj

Dje, Galeria Kombëtare e Kosovës hapi dyert për Ekspozitën e 17-të Ndërkombëtare të Fotografisë dhe Imazhit Lëvizës Gjon Mili, e cila këtë vit mban titullin “Ajo që ia thotë këngës…”. Kuratorja Valentine Umansky, ka sjellë një përzgjedhje të veprave nga 23 artistë, kryesisht nga Ballkani, që eksplorojnë lidhjen mes traditës, gjinive dhe artit bashkëkohor, shkruan KultPlus.

Koncepti qendror i ekspozitës është frymëzuar nga tradita muzikore e tepsisë, një praktikë e vjetër nga Kosova e zhvilluar kryesisht nga gratë. Kjo formë unike artistike kombinon meloditë vokale me tingujt ritmikë të krijuar nga rrotullimi i një tepsie. Në ekspozitë, tepsia e cila është vendosur në hapësirën kryesore të katit të parë të galerisë, përfaqëson një metaforë për gjestet e trashëguara mes brezave, të cilat lidhin të kaluarën me të tashmen.

Duke u përqendruar në figurën e një këngëtareje të panjohur, ekspozita hulumton traditat gjinore dhe sesi ato vazhdimisht sfidohen dhe transformohen. Këtu, artistët përmes mediumeve si fotografia, imazhet lëvizëse dhe praktikat zanore krijojnë lidhje të reja mes narrativave tradicionale dhe bashkëkohore.

Ekspozita paraqet vepra nga një gamë e gjerë artistësh, përfshirë Ivana Basić, Kristina Benjocki, Semâ Bekirović, Angela Blažanović, Željka Blakšić, Vera Hadzhiyska, Majlinda Hoxha, Astrit Ismaili, Saodat Ismailova, Šejla Kamerić, Lebohang Kganye, Ana Likar, Glorija Lizde, Maria Mavropoulou, Klodiana Millona & Endi Tupja, Joanna Piotrowska, Stanislava Pinchuk, Iva Radivojević, Lala Raščić, Simon Shiroka, Huda Takriti, dhe Clarissa Tossin. Secila prej këtyre veprave reflekton të kaluarën dhe të tashmen, duke ofruar një vështrim të freskët mbi traditat dhe sfidat që ato mbartin.

Ekspozita gjithashtu i bën homazh filmbërëses së njohur Trinh T. Minh-ha, e cila në veprën e saj “Grua, Vendase, Tjetra” thekson figurat si diseuse – të tregimtares, gruas griotte apo fallxhores – si bartëse të së vërtetës. Në këtë frymë, veprat në ekspozitë ftojnë publikun të lidhet me rrëfimet e paraardhësve të cilat shpesh herë kanë mbetur të pathëna.

Kuratorja e Galerisë Kombëtare të Kosovës, Hana Halilaj, thotë se edicioni i sivjetmë i kësaj ekspozite vjen me ndryshime dhe me përfshirje të gjinive të reja të artit.

“Ediconi i 17-të i Ekzpozitës Ndërkombëtare të Fotografisë Gjon Mili, vjen këtë herë në galeri me imazhe dhe një qasje ndryshe e të re sa i përket strukturës, rolit, rëndësisë dhe kritereve që ekspozita ka pasur si e tillë ndër vite. Me rastin e rikthimit të kësaj bienale, e kemi menduar rëndësinë e përfshirjes së zgjerimit të idesë dhe konceptit të fotografisë pasi që vetë Gjon Mili në veprat e tij ka punuar, kështu që pra këtë vit prezantojmë një numër të madh videosh, të cilat nga ana e produksionit ka qenë një sfidë e re, por po ashtu edhe një moment i mirë që t’i testojmë limitet tona”, theksoi Halilaj për KultPlus.

Pjesëmarrëse në këtë ekspozitë ishte edhe artistja nga Uzbekistani, Saodat Ismailova, e cila nëpërmjet veprës ‘Letrat’, kombinon portretet e familjes së saj me dorëshkrimet e tyre.

“Një pjesë të punës time, në një periudhë të caktuar e kam bazuar në historinë familjare dhe më së shumti duke u inspiruar nga gjyshja ime. Shumë narrativa që shpërfaqen dhe bëhen pjesë e historisë, nuk i referohen gjithmonë historisë, rrëfimit dhe eksperiencës dhe kjo më nxiti më shumë  që të punoj bazuar në historitë e njerëze dhe atë të familjes time. Kjo ekspozitë eksploron pasionin e kujtimeve. Është po ashtu një koncentrim i bukur në instrumentin tradicional të tepsisë në këtë regjion, praktikë me të cilin lidhet gruaja”, u shpreh Ismailova për KultPlus.

Ndërkaq, ju kujtojmë ekspozita “Ajo që ia thotë këngës…” do të jetë e hapur për publikun deri në fund të muajit, duke ofruar një mundësi të rrallë për të eksploruar artin dhe historitë që i lidhin brezat./KultPlus.com

Spiropali në 106-vjetorin e ndarjes nga jeta të Ismail Qemalit: I pari Kryetar Kuvendi me origjinë shqiptare në botë

Kryetarja e Kuvendit Elisa Spiropali, ka kujtuar sot Ismail Qemalin, themeluesin e Shqipërisë së Pavarur, në 106-vjetorin e ndarjes nga jeta.

“Kujtojmë sot, në 106-vjetorin e ndarjes nga jeta, Ismail Qemalin, themeluesin e Shqipërisë së pavarur.

Shumë është folur e do të flitet për Ismail Qemalin, por sot do të doja të shquaja një fakt, në pamje të parë episodik, por me shumë rëndësi në mozaikun e aventurës politike të njërit ndër më të shquarit burra shteti të kombit tonë”, thotë Spiropali.

“Në kujtimet e tij të botuara në 1920 në Londër, duke përshkruar ngjarjet plot me të papritura të Perandorisë në vitet 1908-1909, gjejmë një pasazh interesant mbi karrierën e tij politike. Pak më vonë mbërriti Kryesekretari, i cili solli Hatt-in, të shoqëruar me ceremonialin e rastit. Menjëherë pas kësaj u hap seanca, tani me deputetë të tjerë, përveç gjashtëdhjetë të parëve, dhe unë u zgjodha njëzëri Kryetar i Dhomës së Deputetëve dhe zura vend në drejtim!”.

Sipas Spiropalit, kjo ishte një detyrë, e cila për shkak të dramaticitetit dhe vrullit të ngjarjeve të asaj kohe, zgjati shumë pak, por që ka domethënien e vet historike.

“Ismail Qemali ishte i pari personalitet politik me origjinë shqiptare që zgjidhet Kryetar Kuvendi, qysh prej kohës që filozofi francez Monteskie kishte hedhur idenë e ndarjes së pushteteve. Historia e tij politike paraprin shumë dhimbje të jetës politike shqiptare, pas largimit të tij nga qeveria në 1914. I provoi të gjitha dramat e persekutimit politik: arrestimin, internimin, dënimin me vdekje. Por asgjë nuk e ndaloi të frymëzonte, organizonte dhe shpallte Pavarësinë e Shqipërisë”, thekson kryetarja e Kuvendit.

“Përvoja e tij dinjitoze politike dhe administrative si Guvernator i pesë provincave, Sekretar Shteti dhe Kryetar Kuvendi, i kishin dhënë të gjitha atributet që të pranohej njëzëri nga të gjithë atdhetarët shqiptarë si demijurgu i Shqipërisë së Pavarur. Kujtimet dhe shkrimet rreth këtij personaliteti të jashtëzakonshëm nxjerrin në pah një përmasë të fisme e madhore të karakterit të tij: edukimin me dashurinë për atdheun më të cilën ushqeu fëmijet e tij, por edhe gjithë shqiptarët,  dhe bujaria që dëshmoi në zanafillën e shtetit tonë, duke shpenzuar të ardhurat e tij familjare për nevojat dhe punët e shtetit”, shprehet Spiropali.

Kryetarja e Kuvendit të Shqipërisë, në fund shton se ky përvjetor sjell vëmendje për orientimin politiko-kulturor evropian të Ismail Qemalit.

“Im atë, i cili kishte marrë arsimim evropian, …donte, qysh kur isha i vogël, të ushqente tek unë zell dhe shije për kulturën evropiane”! /KultPlus.com

Kënga e humbur shkodrane për Ali Pashë Tepelenën

Figura magjepsëse dhe hijerëndë e Ali Pashë Tepelenës është studiuar nga shumë romancierë europianë perëndimorë të cilët kanë shprehur vlerësime të merituara për të.

Për të janë kënduar këngë dhe poema nga më të ndryshmet por ndër to spikat dhe një këngë jo edhe aq e njohur për këtë kolos, e krijuar dhe e kënduar nga artisti i madh shkodran Bik Ndoja.

Edhe pse ky këngëtar, që me të drejtë quhet “Bilbili i Shkodrës”, ka kompozuar për figura të mëdha të Veriut të Shqipërisë si: Oso Kuka, Dedë Gjo Luli, Luigj Gurakuqi, ai me të drejtë tregon admirimin e tij për Ali Pashën nëpërmjet këtyre vargjeve:

O të hanën kur topi krisi, amane
Ia dha kalasë anë o për anë, amane
O mbreti pashallarët i nisi, more mbi vezir
Mbi vezir Ali Pashën, amane
Ali Pasha i ngratë
Lufton ditë e natë
Çu ba muhaserë
Bini gegë e bini
Se fishekë tek kini
Bini toskë e gegë
Fishekë ju nap vetë

Njizetekatër pashallarë, amane
O dojn me i hi kalasë përmrendë, amane
Ali Pasha del i parë, o more Ali Pashë
Ali Pashë Tepelena
Ali Pashë Berati
Ç’po luftonte i ati
Ali Pashë tërhalla
Ç’po t’shkëlxhente palla
Bini gegë e bini
Se fishekë tek i kini
Bini toskë e gegë
Fishekë iu nap vetë. / KultPlus.com

77 vjet nga lindja e Arbën Xhaferit

Sot mbushen 77 vjet nga lindja e ish-kryetarit të PDSH-së në Maqedoni, Arbën Xhaferi.

Arbën Xhaferi u lind në Tetovë më 24 janar 1948. Ka punuar në redaksinë e Kulturës të Televizionit të Prishtinës dhe në fillim të viteve 90, ishte rikthyer për të jetuar në Tetovë, ku në vitin 1994 themeloi Partinë për Prosperitet Demokratik Shqiptar, e cila më pas ndryshoi emër në Partia Demokratike Shqiptare.

Ishte një nga nënshkruesit e Marrëveshjes së Ohrit, por me zvarritjen e zbatimit të saj, ai synonte një marrëveshje të re midis shqiptarëve dhe maqedonasve.

Ai u nda nga jeta në moshën 64-vjeçare, pasi vuante nga sëmundja e Parkinsonit, e cila ishte edhe arsyeja e tërheqjes së tij nga politika. Ishte deputet i Parlamentit të Maqedonisë që nga viti 1994, ku synonte krijimin e një sistemi dy dhomësh në institucionin ligjvënës. Në kohën e konfliktit të armatosur në vitin 2001, partia e tij ishte në pushtet. / KultPlus.com

Ajo ishte totalisht e çmendur, por e kam dashur çmendurisht

Charles Bukowski ka shkruar romane, tregime dhe poezi për një total prej mbi 60 veprash. Përmbajtja e veprave të tij i përket më tepër jetës personale, varësisë me alkoolin dhe marrëdhënieve me personat e tjerë, të shprehura këto në mënyrë tepër realiste dhe pa shumë eufemizma.

Krijimi i mëposhtëm i tij është ndër më të bukurit që mund të jenë shkruar. Bëhet fjalë për përshkrimin e një femre nga një mashkull që e dashuronte atë. Është përshkrimi thuajse i çdo femre të pavendosur, por edhe tepër të fortë në të njëjtën kohë. Është përshkrimi i çdo femre që ekziston, në gjithë dimensionet e saj, ndaj jemi të sigurtë se të gjitha femrat duhet ta lexojnë një krijim të tillë.

“E ke dashur, apo jo?”, – psherëtiu ajo

“Si mund të të përgjigjem? Ajo ishte e çmendur”, – tha ai duke kaluar dorën në flokë, – “Edhe pse ishte e çmendur, çdo ditë ishte një femër ndryshe. Një herë plot guxim, një herë e stepur. Një herë e nxituar dhe herë tjetër e ndrojtur. E pasigurtë dhe e vendosur. E ëmbël dhe arrogante. Ajo ishte mijëra femra të bashkuara në një të vetme, por parfumi i saj ishte përherë i njëjti. Ai nuk mund të ngatërrohej. Parfumi i saj ishte siguria ime e vetme. Më buzëqeshte duke ditur si të luante me mua përmes buzëqeshjes së saj. Kur ajo qeshte, unë nuk kuptoja më asgjë. Nuk dija më si të flisja, apo të mendoja. Asgjë, zero. Në atë moment ishte vetëm ajo. Ishte e çmendur, e gjitha e çmendur. Disa herë qante. Thuhet se në ato çaste femrat duan vetëm një përqafim, ndërsa ajo jo. Ajo nevrikosej, nëse e përqafoje. Nuk e di ku ndodhet tashmë, por vë bast se është në kërkim të ëndrrave.

Ajo ishte e çmendur, totalisht e çmendur, por e kam dashur çmendurisht”. / KultPlus.com

Kur Churchilli pikturonte me pseudonim (FOTO)

Pikturat e tij më 1947 ishin dorëzuar për Ekspozitën Verore dhe në fakt ato ishin pëlqyer nga komiteti përzgjedhës. Presidenti i Akademisë, Alfred Munnings, pas vendimit të tyre ka thënë: “Mirë keni bërë që i ekspozoni, se janë të Churchillit”. Pasi u shfaqën, Churchill e ekspozoi veten si piktor dhe veprat i nënshkruante me emrin e tij.

Ndonëse nuk kishte shkollim të duhur, ai megjithatë ka mësuar nga më të mirët, siç ishin miqtë e tij John Lavery, W R Sickert dhe William Nicholson – të gjithë këta emra të njohur në botën e artit.

Madje, që më 1921 pikturat e tij shfaqen në Paris, me pseudonimin Charles Morin. Ndërsa, ishte komplimentuar nga esteti dhe historiani më i madh i artit, Ernst Gombrich.

“Dikush fillon të shohë, për shembull, që pikturimi është si luftimi i një beteje; dhe përpjekja për të pikturuar, mendoj se është si përpjeka për të luftuar… Nuk ka gjë më emocionuese se të luftosh me sukses. Parimi është i njëjtë. Është problemi i njëjtë si shpalosja e një argumenti të gjatë dhe të ndërlidhur. Është një propozim i cili, qoftë i pjesëve të pakta ose të panumërta, urdhërohet nga një unitet i vetëm i konceptimit”., ka thënë Churchill. Ndërsa, Cooms për të thotë: “Ky unitet është diçka që Winston Churchill e ka kuptuar dhe zotëruar.” / KultPlus.com

Sting anulon koncertet dhe pjesëmarrjen në ceremoninë e çmimeve, shkak problemet shëndetësore

Kantautori legjendar Sting ka shtyrë dy koncerte dhe ka anuluar një paraqitje të ardhshme në një ceremoni çmimesh për shkak të problemeve shëndetësore.

Këngëtari 73-vjeçar nuk do të marrë pjesë në ndarjen e çmimeve të revistës Bass të enjten, më 23 janar, ku do të merrte një çmim për arritje të jetës.

Muzikanti britanik shtyu gjithashtu koncertet e tij në SHBA në Phoenix, Arizona dhe Wheatland, Kaliforni, të cilat ishin planifikuar për në fund të muajit.

Mes gazetarëve të burgosur në shkallë botërore janë edhe korrespondentët e Zërit të Amerikës dhe mediave simotra të saj. Ata mbahen në burgjet e Mianmarit, Bjellorusisë, Rusisë, Vietnamit dhe Azerbajxhanit, të cilat renditen mes 10 vendeve kryesore që burgosin gazetarët.

Një zëdhënës i Sting konfirmoi në një postim në rrjetet sociale se fansat duhet të mbajnë biletat e tyre origjinale në rast se datat ricaktohen.

Këngëtari u kërkoi falje atyre që do të ndiqnin koncertet dhe i falënderoi për mirëkuptimin./KultPlus.con

Si e pritën Arbëreshët Ismail Qemalin, para shpalljes së Pavarësisë

Tre vite përpara shpalljes së Pavarësisë, Ismail Qemali është pritur me nderime nga Kolonia e Horës së Arbëreshëve, në cilësinë e kryetarit të Lëvizjes Shqiptare për Pavarësi. Me rastin e festës së “28 Nëntorit, Ditës së Pavarësisë”, shkrimtari arbëresh Zef Schirò Di Maggio, risjell disa fakte historike rreth asaj dite që lidhen me mbështetjen dhe reagimet e komunitetit arbëresh më këtë ngjarje të madhe të historisë së popullit shqiptar. Duke iu referuar botimit të Akteve të të Rilindjes Kombëtare Shqiptare 1878-1912, (Tirane 1978), citon një telegram të nëntorit 1912, me titull “Protestë kundër synimeve pushtuese të shteteve ballkanike ndaj Shqipërisë”.

Aty thuhet: “Kolonia e Horës së Arbereshëvet, në rrethin e Palermos, pas afro pesë shekuj jetese në tokën mikpritëse italiane, megjithëse ka ndjekur fatin e atdheut të madh italian në ditë të mira dhe në ditë të këqia, nuk e ka harruar atdheun e saj të prejardhjes, “fatkeqen Shqipëri”…. Në çastet më te vështira te jetës shqiptare, kjo ka ndjekur me zemër te dridhur dhe me vemendje të madhe fatet e kombit fatkeq. Sot që guximi i shteteve ballkanike, të cilët i kanë lënë mënjanë luftrat e tyre për liri e pavarësi, kërkon ta fusë në katastrofën osmane edhe popullin e Skënderbeut, qytetarët e Horës së Arbëreshëvet janë ngritur dhe protestojnë para gjithë botës kundër këtyre lakmive të pabesa. Dhe bota nuk mund të mos marrë parasysh jetën dhe qenien e një populli. Prandaj po bëjmë protestën që vijon: Qytetarët e Horës së Arbëreshëvet, në orën tragjike që po kalon mëmëdheu, nuk mund të qëndrojnë pa e ndjerë thellë klithmën e pikëllimit që vjen nga vëllezerit të Tejadriatikut….”. Në shkrimin e tij Di Maggio kujton se lidhjet mes arbëreshëve dhe shqiptarëe nuk janë shkëputur asnjëherë dhe patriotët e mëdhenj arbëreshë, “dy për të gjithë, De Rada e Zef Skiroi Senior, i kushtuan jetën e veprën letrare Rilindjes së Shqipërisë.

Një tjetër fakt historik që tregon patriotizmin e pashuar të arbëreshëve, është pritja që i përgatitën kryetarit të lëvizjes shqiptare Imail Qemalit, gjatë vizitës së tij këtu në Horë, tri vjetë para që të shpallej Pavarësia. Pjetro Skaljone në librin e tij “Historia e Shqipëtarëvet t’Italisë” të botuar në New York më 1921, e ka dokumentuar vizitën që Ismail Qemal bey Vlora e Xhjafer Effendi Mbreshtani bënë këtu në Horë në maj te vitit 1909. Di Maggio e citon si më poshtë këtë dëshmi: «Populli i katundit Piana dei Greçi kishte dalë jashtë katundit, me flamure Shqipë edhe Italianë, me bandën muzikore Katundare për me pritur ardhjen e të çkëlqyervet Shqipetarë te një vent i përthënë Shën Meria e Boshit. Bashkë me popullin ishën tërë Shoqëritë të katundit me flamuret e tyre… Banda loste Kënga Kombetare. Kur për së largu u-panë Karrocat, populli me zë te fortë, thiri rroftë Shqipëria.

Kur Karrocat u afruan muzika lojti ymnin Shqipetarë, e pas ymnin Italian.

Populli si karrocat u afruan e njohi të dy Atdhetarët (Ismail Qemalin e Xhjafer Effendin) të cilët ishën në e para karrocë, thriti “Rroftë Shqipëria, Rrofshin vëllezërit Shqipetarë”.

Zoterinjtë e tyre, Ismail Qemali, e Xhjafer Effendi falenderonin popullin dyke nxjerë shapkat (Kapelat) e dyke derdhur lotë nga gëzimi. Muzika udhetonte përpara, e populli u për-nda me dy krahtë të udhës, e karrocat në mestrë popullit, ishtë tue me kënduar kënga popullore e u nisën për në katundë. Kur karrocat hijtin brënda në katundi, dy Atdhetarët i priti një çuditje, përse shkuan gjera të paharrueshme, gjith balkonat e dritsoret ishën të stolisur me bukuri të madhe, e mbretërojën bojlat kombëtare; balkonet e dritsoret ishën të mbushur me zonja, të cilat ishën tue me shtur lule mbi karrocat e me thirë “Rroftë Shqiperia, Rrofshin vëllezërit tanë të Shqipërisë”. Ismail Qemali me lotë në sy e me zëmërin prej gëzimit falejë popullit, kur karrocat arrinë në shtëpia të Zotit Kalorës Gjergji Zalapi ishën mbushur me lule». Për këtë vizitë ka shkruar edhe vetë Ismail Qemali në librin e tij “Memorie”./KultPlus.com

Rama në Muzeun Arkeologjik: Fondi prej 100 mijë eksponantësh, dëshmi e rrugëtimit tonë mijëravjeçar

Kryeministri Edi Rama vizitoi sot mjediset e Muzeut Arkeologjik, pranë Qendrës së Studimeve Albanologjike në kryeqytet, aty ku është i ruajtur një fond prej 100 mijë eksponantësh.

Kryeministri Rama e cilësoi këtë fond, një dëshmi të patjetërsueshme të rrugëtimit mijëravjeçar të historisë së Shqipërisë.

“Nga thesari i monedhave antike, te fondi kombëtar etnografik, kartotekat gjuhësore të gjuhës shqipe, arkivi i historisë kombëtare i shkruar dhe elektronik, të gjitha dëshmi e gjallë se cilët kemi qenë shekuj më parë”, u shpreh Kryeministri Rama.

Kryeministrin e shoqëruan gjatë vizitës drejtues të Muzeut Arkeologjik të cilët shpjeguan renditjen e të gjithë fondit arkeologjik nga njëri pavijon në tjetrin.

Kryeministri Edi Rama, i shoqëruar edhe nga kreu i Akademisë së Shkencave, Skënder Gjinushi ndaluan edhe në laboratorin i Restaurimit pranë këtij muzeu, ku u njohën me disa nga gjetjet e fundit.

“Një gjetje e fundit është në Babunjë të Lushnjës dhe kjo gjetje pritet të ekspozohet së shpejti. Një kalorës me kalë, që daton në vitin 520, pra 400 vjet para Krishtit, shumë i rëndësishëm në llojin e vet. Kemi edhe një kalorës tjetër që është në muzeun e Olimpias, që tregon një sportist nga Epidamni që ka fituar Lojërat e 66-ta Olimpike, në vitin 566 para Krishtit. Dhe sot, ka një memorial në Olimpia, kushtuar sportistit nga Durrësi”, u shpreh restauratori./atsh/KultPlus.com