‘Designboom’: Jeta e re e piramidës së Tiranës

Fotografja arkitekturore, Danica O. Kus ka kapur pamjen e projektit të rinovuar së fundmi të Piramidës së Tiranës, nga kompania MVRDV,  një monument që dikur ishte simbol i sundimit komunist nën regjimin e Enver Hoxhës, sipas një artikulli të botuar në të përditshmen italiane “Designboom”.

E vendosur në zemër të kryeqytetit të Shqipërisë, projekti ripërdor strukturën ekzistuese prej betoni, duke shtuar gjelbërim në atrium dhe rrethinat e tij, duke e shndërruar atë në një hapësirë të gjallë komunitare.

Kjo zonë e rinovuar përfshin kafene, studio, punëtori dhe klasa, duke e bërë Piramidën një qendër qendrore për jetën kulturore të Tiranës dhe një burim për brezin e ri.

Për të rritur sigurinë e vizitorëve, janë instaluar hapa konkretë në trarët e pjerrët të betonit, duke i lejuar njerëzit të ngjiten në majën e Piramidës.

Ndërkohë, ekipi shtoi në mënyrë strategjike kuti shumëngjyrëshe të kontrolluara nga klima në të gjithë zonën, për të strehuar programe arsimore duke u ofruar studentëve pika të favorshme.

Seria e fotografive të Danica O. Kus dëshmon se si ndërtesat e betonit mund të ripërdoren për një epokë të re, duke ruajtur historinë e tyre të ndërlikuar dhe duke theksuar përshtatshmërinë e strukturave historike brutaliste.

TRANSFORMIMI I PIRAMIDËS 

Gjatë historisë së saj, Piramida me sipërfaqe 11,835 metra katrorë ka kryer funksione të ndryshme, nga një muze kushtuar Hoxhës në një bazë të NATO-s gjatë Luftës së Kosovës, një klub nate dhe një vend ngjarjesh.

Vitet e fundit, përpjekjet për rinovimin e ndërtesës kanë qenë të kufizuara, duke rezultuar në një strukturë pjesërisht të transformuar që mbeti e ndriçuar dhe e rrëmujshme.

Ndërsa pjesa e jashtme është tani e aksesueshme për publikun, pjesa e brendshme mbetet një punë në progres, si pjesë e dizajnit të MVRDV për të përmirësuar aksesueshmërinë dhe hapjen e ndërtesës.

Heqja e rinovimeve të mëparshme ka zbuluar një ambient të gjerë të pasuruar me gjelbërim, duke nxitur një ambient mikpritës.

Pas përfundimit, Piramida do të funksionojë kryesisht si qendër për institucionin arsimor jofitimprurës TUMO Tirana, duke ofruar arsimim pas shkollës falas, në disiplina si zhvillimi i softwar-it, robotika, animacioni, muzika dhe filmi për të rinjtë e moshës 12 deri në 18 vjeç.

Projekti përputhet me disa Objektiva të Zhvillimit të Qëndrueshëm të vendosura nga Kombet e Bashkuara.

Në vend që t’i drejtohet prishjes së kotë, struktura e fortë e betonit e ndërtesës ripërdoret në përputhje me parimet e ekonomisë qarkore.

Kjo qasje është më e dukshme në projektimin e shkallëve të jashtme, të cilat përfshijnë pllakat origjinale të gurit nga fasada në betonin e ri.

“Të punosh në një monument brutalist si Piramida është një ëndërr”, thotë partneri themelues i MVRDV, Winy Maas.

“Është e habitshme dhe interesante të shohësh sesi vendi luftoi me të ardhmen e godinës, e cila nga njëra anë është një kapitull i diskutueshëm në historinë e vendit, dhe nga ana tjetër tashmë është rikuperuar pjesërisht nga banorët e Tiranës”, tha ai.

“E pashë menjëherë potencialin e tij dhe se duhet të jetë e mundur që të bëhet më shumë një “monument populli” në vend që ta rrënojmë. Pjesa sfiduese është krijimi i një marrëdhënie të re midis ndërtesës dhe rrethinës së saj. Unë jam i bindur se dizajni ynë e vërteton këtë. Pres me padurim të shoh të rinj dhe për herë të parë të moshuar që ngjitin shkallët në çati!”, tha Maas./atsh/KultPlus.com

Kwame Brathwaite, fotografi i lëvizjes ‘Black is Beautiful’, vdiq në moshën 85-vjeçare

Kwame Brathwaite, aktivisti dhe fotografi pionier, puna e së cilit ndihmoi në përcaktimin e estetikës së lëvizjes “Black is Beautiful” të viteve 1960 dhe më tej, vdiq më 1 prill, në moshën 85-vjeçare.
Djali i tij, Kwame Brathwaite, Jr, njoftoi vdekjen e babait të tij në një postim në Instagram ku shkruhej pjesërisht, “Jam thellësisht i pikëlluar të ndaj se Baba im, patriarku i familjes sonë, rocki ynë dhe heroi im ka kaluar në tranzicion”.

Puna e Brathwaite ka qenë subjekt i interesit të ringjallur nga kuratorë, historianë dhe koleksionistë vitet e fundit, dhe retrospektiva e tij e parë e madhe institucionale, e cila u organizua nga Fondacioni Aperture, bëri debutimin e saj në 2019 në Qendrën Kulturore Skirball në Los Anxhelos përpara se të udhëtonte në vendi.

Brathwaite lindi në 1938 nga emigrantë Barbadian, në atë që ai e quajti “Republika Popullore e Brooklyn” në Nju Jork, megjithëse familja e tij u shpërngul prej andej në Harlem dhe më pas në Bronx të Jugut kur Brathwaite ishte 5 vjeç. Ai ndoqi Shkollën e Artit Industrial (tani Shkolla e Lartë e Artit dhe Dizajnit) dhe, sipas profileve të Brathwaite në T Magazine dhe Vice, u tërhoq nga fotografia për dy momente. E para ishte në gusht të vitit 1955, kur një 17-vjeçar Brathwaite hasi në fotografinë bezdisëse të David Jackson të një Emmett Till të brutalizuar në arkivolin e tij të hapur. E dyta ishte në vitin 1956, kur – pasi ai dhe vëllai i tij Elombe bashkë-themeluan Shoqërinë dhe Studion e Arteve të Xhazit Afrikan (AJASS) – Brathwaite pa një të ri duke bërë foto në një klub xhazi të errët pa përdorur një blic dhe mendjen e tij u ndez me mundësi.

Duke përdorur një kamerë me format të mesëm Hasselblad, Brathwaite u përpoq të bënte të njëjtën gjë, duke mësuar të punonte me dritë të kufizuar në një mënyrë që përmirësonte narrativën vizuale të imazheve të tij. Së shpejti ai do të zhvillonte gjithashtu një teknikë të dhomës së errët që pasuroi dhe thelloi mënyrën se si do të shfaqej lëkura e zezë në fotografinë e tij, duke e përmirësuar praktikën në një dhomë të vogël të errët në apartamentin e tij në Harlem. Brathwaite vazhdoi të fotografonte legjendat e xhazit që performonin gjatë viteve 1950 dhe 1960, duke përfshirë Miles Davis, John Coltrane, Thelonious Monk dhe të tjerë.
“Ju dëshironi të merrni ndjenjën, disponimin që po përjetoni kur ata luajnë,” i tha Brathwaite Aperture Magazine në 2017. “Kjo është gjëja. Ju dëshironi ta kapni atë.”

Nga fillimi i viteve 1960, së bashku me pjesën tjetër të AJASS, Brathwaite filloi të përdorte aftësitë e tij fotografike dhe organizuese për t’iu kundërvënë me vetëdije standardeve të bukurisë të zbardhura, eurocentrike. Grupi doli me konceptin e Grandassa Models, gra të reja zezake të cilat Brathwaite do t’i fotografonte, duke festuar dhe theksuar tiparet e tyre. Në vitin 1962, AJASS organizoi “Natyrisht ’62”, një shfaqje mode e mbajtur në një klub të Harlemit të quajtur Manor Purple dhe me modelet. Shfaqja do të vazhdonte të mbahej rregullisht deri në vitin 1992. Në vitin 1966, Brathwaite u martua me gruan e tij Sikolo, një model Grandassa, të cilën e kishte takuar në rrugë një vit më parë, kur e pyeti nëse mund të bënte portretin e saj. Të dy mbetën të martuar për pjesën tjetër të jetës së Brathwaite.

Nga vitet 1970, fokusi i Brathwaite në xhaz u zhvendos në forma të tjera të muzikës popullore zezake. Në vitin 1974, ai udhëtoi në Afrikë me Jackson Five për të dokumentuar turneun e tyre, duke fotografuar gjithashtu ndeshjen historike të boksit “Rumble in the Jungle” midis Muhammad Ali dhe George Foreman në atë që tani është Republika Demokratike e Kongos po atë vit. Komisionet në këtë epokë panë gjithashtu Brathwaite duke fotografuar Nina Simone, Stevie Wonder, Sly and the Family Stone, Bob Marley dhe legjenda të tjera të muzikës.

Përgjatë dekadave që pasuan, Brathwaite vazhdoi të eksploronte dhe zhvillonte mënyrën e tij të fotografisë, të gjithë përmes lenteve të etikës “Black is Beautiful”. Në vitin 2016, Brathwaite iu bashkua listës së Galerisë Philip Martin në Los Anxhelos dhe ai po vazhdonte të fotografonte deri në vitin 2018, kur qëlloi artisten dhe stilisten Joanne Petit-Frère për The New Yorker.

Profili i T Magazine për vitin 2021, i botuar me rastin e udhëtimit retrospektiv të Brathwaite në Muzeun e Artit Blanton në Austin, Teksas, vuri në dukje se shëndeti i fotografit po dështon aq sa ai nuk ishte në gjendje të intervistohej për artikullin. Një ekspozitë e veçantë, “Kwame Brathwaite: Gjërat që ia vlen të presësh”, është aktualisht në ekspozitë në Institutin e Artit të Çikagos, ku do të qëndrojë deri më 24 korrik./cnn/KultPlus.com

Fotografja Eriselda Xhaferri pjesë e ekspozitës “Zëri i shpirtit” në Romë

Në datën 16 nëntor fotografja durrsake Eriselda Xhaferri do të performojë në Romë në ekspozitën e artit kolektiv “Zëri i shpirtit”, që do të mbahet në Via del Corso 528 në ora 17.00.

Organizuar nga shoqata socio-kulturore “Bota blu”, që ka presidente operatoren sociale Mihaela Mitrut dhe që është e specializuar në promovimin e artistëve të huaj që jetojnë në Itali, ekspozita do të zgjasë tre ditë, duke përfshirë – veç fotografisë – edhe vizatimin e pikturën.

Xhaferri e përshkruan kështu Unin e saj bioprofesional: “Kam ardhur në Itali në 2001-shin. Kam nisur të fotografoj prej pasionit, më pasionon përpjekja për kapjen e shpirtit, grimcat e ndryshme përmes fytyrave, objekteve e gjithçkaje që rrethon mjedisin përreth e brenda qenies njerëzore”.

Aktivizuar në evente artistike shqiptare e shumëetnike në Itali, pjesë e grupit shqiptar në Ekspozitën universale Milano 2015, aktiviste shoqatash, Eriselda vendos në qendër të fotove të saj gruan që kërkon të mbajë të paprekur vokacionin e vet gjinor brenda një shoqërie që përpiqet ta kapë në rrjetën e prototipit të asaj që duhet të kënaqë kohën e të tjerëve.

Së fundmi ka marrë pjesë në mostrat në Galerinë Arca di Noesis e Sguardo di donna (“Vështrim gruaje”) – ku u rendit mes finalistëve me foton “Pritja” -, mbajtur në Romë.

Themeluar në 2015, “Bota blu” organizon shpesh evente për të promovuar kulturën e traditat e të huajve në Itali. Merr pjesë në konkurset për thithjen e fondeve në kuadrin e organizimit të shfaqjeve e formimit të rinjve, duke bashkëpunuar me ente publike e private. Presidentja Mitrut është zgjedhur në 2019 si drejtuese e Qendrës Dëgjimore bashkiake romane  dhe bashkërendon konsultën për të huajt në Minibashkinë VII.

“Bota blu” vepron edhe kundër dhunës dhe mbron të drejtat e punëtorëve. / KultPlus.com

Fotografja që dokumentonte të pastrehët, gjen babain në mesin e tyre

Diana Kim, një fotografe dhe studente e drejtësisë ishte braktisur nga babai i saj kur ishte vetëm 5 vjeç, duke rezultuar në një jetë aspak të lehtë për fotografen.

Në vitin 2003 kur ajo kishte filluar të fotografonte të pastrehët nëpër rrugë si pjesë e një projekti të saj personal që e kishte nisur për t’i ndihmuar këta persona. 9 vite më vonë, në vitin 2012, përmes këtij projekti ajo kishte arritur të zbulonte babain e saj biologjik. Njeriu të cilin e mban mend se ia ktheu shpinën atëherë kur i nevojitej më së shumti, kishte mbetur pa shtëpi, i palarë, me rroba të pista dhe tejet i dobët fizikisht. Ai madje as nuk e njihte të bijën, shkruan NBC News, përcjell KultPlus,

I prekur nga skizofrenia, ai refuzonte të merrte trajtim mjekësor, të hante, të lahej apo të vishte rrobat që Kim ia blinte. Mirëpo, pak vite më vonë kur i ati kishte pësuar sulm në zemër, pas trajtimeve mjekësore ai ishte kthyer në gjendjen e mëparshme duke rezultuar kështu në rregullimin e raporteve me të bijën.

Tani Kim tregon se babai i saj është në gjendje të mirë dhe kanë raporte të mira me njëri-tjetrin. / KultPlus.com

Fotografja shfrytëzon kohën e izolimit të bëj portrete familjare, i fotografon nëpër dritare (FOTO)

Virusi korona dhe izolimi që i ka shkaktuar gjithë botës, ka goditur rëndë shumë biznese, mes tyre edhe atë të fotografisë. Kështu, ky virus ka goditur edhe fotografen Theresa Rooney, e cila në vend të që të fotografojë dasma, ka nisur të bëjë portrete familjare, duke i fotografuar njerëzit nëpër dritare shkruan KultPlus.

Ana dhe bashkëshorti i saj Mario janë izoluar në shtëpinë e tyre dy muajt e fundit për të shmangur kërcënimin e infeksionit me virus. Çifti për ta hequr sadopak mendjen nga izolimi, marrin dy fëmijët e tyre dhe afrohen tek dritarja ku e presin fotografen Rooney që t’i fotografojë.

Rooney zakonisht bën fotografi dasmash. Ky izolim, thotë ajo, i ka shkaktuar mjaft dëme pasi që tashmë janë të ndaluara shërbesat fetare dhe tubimet e mëdha.

Kështu 34-vjeçarja Rooney nisi t’iu bënte fotografi familjeve dhe çifteve që pozonin pranë dritareve apo tarracave të tyre. Ajo e reklamon pastaj aktivitetin e saj edhe në rrjetet sociale.

Rooney thotë se fotografitë që i bën, do t’iu shërbejnë familjeve si kujtesë, apo si dokument nga koha sa ishin në karantinë.

Ana dhe Mario mblidhen para dritares. Bashkë me ta edhe fëmijët. Rooney vjen dhe iu tregon se ku duhet të qëndrojnë dhe si të pozojnë. Ajo e shkrep aparatin dhe thërret e gëzuar: “E përsosur!”.

Kjo është familja e 15-të që Rooney ka fotografuar kohët e fundit. Ajo thotë se secila prej tyre është unike. Tutje, kujton ajo, një çift që po festonin përvjetorin e 48-të të dasmës.

“Ata ishin aq të lumtur dhe unë isha aty për të ndarë atë ditë të veçantë për ta” thekson Rooney.

Para se t’i fotografojë ajo bashkëbisedon me ta, i pyet se si po ia çojnë në izolim dhe çfarë presin të bëjnë porsa t’i kthehet jetës normaliteti.

Pasi i bën fotografitë familjes së Anës dhe Marios, iu premton se do t’jua dërgojë fotografitë me e-mail, shumë shpejt…

“Kjo është aq argëtuese” shprehet ajo, derisa shton se ky aktivitet e ka ndihmuar ta largojë mendjen nga izolimi. /bm/ /DW /KultPlus.com