Ndalohet dhe ndëshkohet mohimi i gjenocidit në Bosnje

Përfaqësuesi i lartë i komunitetit ndërkombëtar në Bosnje e Hercegovinë, Valentin Inzko, duke i përdorur kompetencat e Bonit, vendosi ndryshime në Kodin Penal të këtij shteti, me të cilat ndalohet dhe dënohet mohimi i gjenocidit dhe madhërimi i kriminelëve të luftës.

Kompetencat e Bonit i japin atij të drejtë për të shtyrë përpara vendime, për të cilat, akterët e tjerë politikë nuk shfaqin vullnet për një gjë të tillë. Inzko e mori këtë vendim, disa ditë para përfundimit të mandatit të tij në Bosnje.

Ky vendim parashikon burgim nga tre muaj deri në tre vjet, për të gjithë ata persona që publikisht nxisin dhunë ose urrejtje ndaj një grupi personash ose ndaj një anëtari të një grupi racor, fetar apo që ka kombësi e origjinë tjetër etnike.

“Së pari, theksoj se pajtimi nuk mund të ndodhë pa njohjen e krimeve dhe pa përgjegjësi. Gjuha e urrejtjes, madhërimi i kriminelëve të luftës dhe revizionizmi, pra mohimi i hapur i gjenocidit dhe krimeve të luftës, parandalojnë shoqëritë nga përballja me të kaluarën e tyre kolektive, përfaqësojnë poshtërim të përsëritur të viktimave dhe të dashurve të tyre, dhe në të njëjtën kohë, zgjasin padrejtësinë dhe rrezikojnë marrëdhëniet paqësore shoqërore”, tha Inzko përmes një letre, ku ka arsyetuar vendimin e tij.

Ndërkaq, dënim deri në gjashtë muaj deri në pesë vjet, do t’iu shqiptohet të gjithë personave që publikisht mohojnë, minimizojnë apo përpiqen të justifikojnë një krim të gjenocidit, krimet kundër njerëzimit apo krimet e luftës, thuhet në vendim.

“Nëse vepra është kryer në atë mënyrë që do të mund të prishë rendin publik ose është kërcënuese, abuzive dhe ofenduese, kryesi do të dënohet me burgim në një afat jo më pak se tre vjet”, thuhet më tej në vendim.

Vendimi, sipas Zyrës së Përfaqësuesit të Lartë (OHR), përcakton që kushdo që jep mirënjohje, çmim ose ndonjë privilegj të ngjashëm për një person të dënuar për gjenocid apo për ndonjë krim lufte, ky akt do të dënohet të paktën me tri vjet burgim.

Kjo vlen edhe nëse emërtohet një objekt publik siç është rruga, sheshi, parku, ura, institucioni,komuna ose qyteti, vendbanimi, me një emër të një personi të dënuar për gjenocid, një krim kundër njerëzimit ose krim lufte ose në ndonjë mënyrë tjetër madhëron një person të dënuar me gjykim të formës së prerë për këto vepra penale.

“Njëzet e pesë vjet pas nënshkrimit të Marrëveshjes së paqes të Dejtonit, Bosnja është ende një shoqëri e copëtuar që po lufton ende me trashëgiminë e së kaluarës. Gjuha e urrejtjes, madhërimi i kriminelëve të luftës dhe revizionizmi, pra mohimi i hapur i gjenocidit dhe krimeve të luftës, janë dukuri të shpeshta në ligjërimin politik, pavarësisht vendimeve të institucioneve gjyqësore ndërkombëtare “, deklaroi ndër të tjera Inzko.

Ky ligj do të hyjë në fuqi tetë ditë pas botimit në faqen zyrtare të internetit të Zyrës së Përfaqësuesit të Lartë ose një ditë pas botimit në “Gazetën Zyrtare të Bosnjë dhe Hercegovinës”, cilado që ndodh më shpejt. Ndërkaq, vendimi i Inzkos hyn menjëherë në fuqi.

Dodik: Republika Srpska duhet të fillojë procesin e shpërbërjes

Pas njoftimit të vendimit të Përfaqësuesit të Lartë, Milorad Dodik, anëtar i Presidencës së Bosnje e Hercegovinës, në një konferencë për media të premten tha se Valentin Inzko nuk ka të drejtë të imponojë një ligj që ndalon mohimin e gjenocidit, duke shtuar se ky vendim është “i pabazuar”.

“Republika Srpska e hedh poshtë këtë vendim. Gjenocidi nuk ndodhi në Srebrenicë. Serbët nuk duhet ta pranojnë këtë vendim, kjo është një gozhdë në arkivolin e Bosnje e Hercegovinës. Pas kësaj, Bosnja e Hercegovina nuk mund të funksionojë. Ne do të thërrasim një seancë të Asamblesë së Republika Srpska këtë javë”, tha Dodik.

“Republika Srpska duhet të fillojë procesin e shpërbërjes, nuk ka dialog në Bosnje e Hercegovinë”, shtoi ai. / Express / KultPlus.com

Sot në 24 vjetorin e Srebrenicës, përkujtohet masakra më e rëndë në Europë që nga Lufta e Dytë Botërore

11 Korriku, tashmë datë që kujton gjenocidin serb në Srebrenicë, ku rënia e Srebrenicës, pasoi me rreth 8 mijë burra dhe djem, të moshës 12 deri 77 vjet, që u vranë nga serbët e Bosnjës dhe u varrosën në varre masive

Në korrik të vitit 1995, forcat serbe të Bosnjës vranë mbi 8 mijë burra dhe djem myslimanë në enklavën e Srebrenicës, që ishte caktuar si “vend i sigurt” nga Kombet e Bashkuara.

Nën udhëheqjen e Radovan Karadziç, me 9 Korrik 1995 ushtarët serb të Bosjnës morën urdhër për të pushtuar Srebrenicën, ku si vend ruhej nga forcat paqeruajtëse holandeze. Pas pushtimit edhe morën peng 30 ushtarë holandez dhe pas sulmeve ajrore të NATO-s, edhe filluan të i vrisnin ushtarët holandez, gjë që shkaktoi ndaljen e sulmeve ajrore nga NATO.

Në mbrëmjen e 11 korrikut, Gjenerali i forcave serbe në Bosnjës Ratko Mlladiç, duke përfshirë formimin e “paraushtarakeve Skorpions”, nën kontrollin e Ministrisë së Punëve të Brendshme të Serbisë, hyri në Srebrenicë, ku rreth 30 mijë refugjatë mysliman u grumbulluan rreth bazës së paqeruajtësve holandez në Potoçari, në veri të Srebrenicës.

Me pretendimin që “nuk kishte arsye për frikë” Mlladiç u përpoq t’i qetësonte myslimanët boshnjak të grumbulluar në zonën e sigurt të Potoçarit, duke i futur në autobusë, kinse për largimin e tyre, por Kombet e Bashkuara vunë re se shumica e refugjatëve që mbërrinin nga Srebrenica ishin fëmijë, gra dhe të moshuar, gjë që krijoj shqetësim për fatin e burrave.

Reth 15 mijë ushtarë dhe civil myslimanë të Bosnjës u larguan natën nga Srebrenica duke u përpjekur të arrinin në territor të kontrolluar nga myslimanët. Shumë vdiqën nga bombardimet dhe goditjet e snajperëve.

Gjatë javës pasoi rënia e Srebrenicës, rreth 8 mijë burra dhe djem, të moshës 12 deri 77 vjet, u vranë nga serbët e Bosnjës dhe u varrosën në varre masive.

Edhe pas më shumë se dy dekada pas vrasjeve, ende vazhdojnë të gjenden varre masive. Identifikimi i viktimave është i vështirë, pasi trupat ishin copëtuar nga ekskavatorët që i hidhnin në varr.KultPlus.com

Beba Amila, kufoma numër 172 në Bosnjë

Prej muajit maj deri në shtator të vitit 1992 në Kluç (Bosnje) janë vrarë 612 boshnjakë dhe kroatë ku 563 janë gjetur në varrezat masive, transmeton KultPlus.

Përshkrim nga obduksioni: faqe 70, kufoma numer 172.

Rrobat: Përparsja e bardhë për beba me tri pulla, rroba për fëmijë, të bardha dhe të gjata, kukulla, pantallona dhe pampersa të bardha. E likfiduar me plumb në kokë. Një shishe e qumështit dhe një biberon janë gjetur si kujtim për beben e vrarë me plumb në kokë në duart e nënës.

Shemso Xhaferagiq në fushën e varrezave të bardha tregon varrin ku është e varrosur Amilia, vëllai i saj, e shoqja dhe nëna e tij, pastaj babai, motra dhe mbesa…Shemsi është i vetmi mashkull i cili ka mbijetuar atë ditë.

“Me shikim e kam përcjellur vdekjen e tyre. Nga mali kam parë kur i kanë dërguar…Njëzet e gjashtë vite kërkoj përgjigje – ku ka kështu që dikush të shkatërroj gjithçka, të vrasë dhe të thyej…kujtoj Amilën time, ato duar të vogla të cilat nuk janë më, nuk mund ti shikosh duke shkruar, duke shkuar në shkollë…se si çdo mëngjesë që zbardhë i fsheh sytë për të mos e parë mëngjesin, për të mos i parë fëmijët që shkojnë në shkollë, se si njerëzit shkojnë në punë…E dini, vetëm fakti që më duhet të them lutjen Fatiha shtatë herë është e veshtirë. Veshtirë të përshkruhet. Është e veshtirë të jetohet këtu ku gjithçka të kujton të kaluarën, tragjedinë. Shumica sot ketë nuk e kuptojnë. Shikojeni, kudo që ktheheni para jush janë varre të bardha. Kur e thua lutjen Fatiha, lufton me vetveten dhe kjo është e papërshkrueshme, e papërmbajtshme…”

Senada krejt ketë e ka shikuar nga tavani i shtëpisë që gjendet në afërsi.

“Bari i përgjakur. Shishja e të voglës Amilë , e cila me vëllain dhe motren janë vrarë në duart e nënës. Gjithmonë ai beberon më kthehet para sysh. Edhe sot e shoh se si nga duart e nënës marrin shishen dhe e gjuajnë…”

“Por, si?”, pyet Shemso Xhaferoviq.

“Kjo është një Srebrenicë e njejtë. Kluç është vend i vogël por në të është kryer gjenocid. Nënshkrimi i krimit është i njejtë si në Srebrenicë. Edhe ky krim është një nga krimet i cili mbetet në hijen e tragjedisë së Srebrenicës i cili ka ndodhur tri vjet më herët. Sikur të kishin reaguar komuniteti ndërkombëtar nuk do të ishte Srebrenica. Por…”

Azra mundohet që sot ti kujtohet gjithçka. Ende pamjet e paqarta i paraqiten para syve.

“Shpesh e ndjej nëpër duar, nëpër pëllëmbë, gjakun e nxehtë, atë gjak që nga vëllai dhe motra e vrarë më ka rrjedhur, mundohem ta lajë, por nuk bën”, shprehet ajo.

Sipas Azrës ajo ka lexuar në mitologjinë greke në tragjeditë e tyre që ekziston diçka e ngjashme me ketë realitet dhe se në atë mitologji ekziston lumi Leta dhe nëse e pi ujin e atij lumi harron gjithçka.

“Askush prej nesh nuk do të përkulej për ta pirë atë ujë të harresës, sado që të jetë i eshtuar, sepse nuk do mund ta harronte të keqen që ka ndodhur në ketë vend”.

Me datën 10 korrik të gjithë bashkohën në qendren Memoriale në fushën e varrezave të bardha për të kujtuar të kaluarën, për ti kujtuar më të dashurit e tyre./KultPlus.com