Sot është Dita Kombëtare e Pelikanit Kaçurrel (Pelecanus crispus), popullata më e madhe e të cilit gjendet në lagunën Karavastasë në Shqipëri.
Ministrja e Turizmit dhe Mjedisit, Mirela Kumbaro u shpreh se, kjo ditë i kushtohet një prej specieve simbol të vendit tonë.
Pelikani kaçurrel në pjesën e pasme ka pendë kaçurrele (të përkulura), qesja e fytit është me ngjyrë portokalli, këmbët gri e errët, ndërsa gjoksi është si i bardhë. Në majat e krahëve ka pak pendë të zeza.
Gjatësia e trupit të pelikanit është rreth 180 cm, ndërsa hapja e krahëve rreth 3 m. Pesha mesatare është prej 11,5 kilogramë dhe e bën shpendin më të rëndë në botë të gjinisë së vet.
Vrojtimi në distancë nga qendra e vëzhgimit e ngritur enkas në parkun Divjakë-Karavasta është një peizazh i pa përsëritshëm. Vizitorë të shumtë vendas e të huaj vëzhgojnë këtë shpend të rrallë.
Prania e Pelikanit Kaçurrel vërehet edhe në liqenin e Shkodrës, lagunën e Vilunit, etj./atsh/KultPlus.com
Hana Cakuli është një ndër këngëtaret e rralla që arriti ta bëjë publikun për vete me pak këngë e ta mbajë pas vete edhe shumë vite të tjera me po ato këngë, shkruan KultPlus.
Kënga ‘Simbol’, është një ndër këngët përmes së cilës Cakuli e bëri publikun të dashurohet pas saj.
Teksti i këngës “Simbol” reflekton ndjenjat e një personi që ka përjetuar një ndarje të cilën vazhdon ta vuaj.
Kjo këngë e bukur dhe e ndjeshme ka arritur të prekë shumë zemrat e publikut, madje edhe u shpërblye me shumë çmime. Çmimin Vokali më i Mirë në Festivalin e Këngës Magjike 2008, Shqipëri; Çmimi më i mirë Pop dhe Çmimi për Stilimin më të Mirë në Video Fest 2008, Kosovë.
KultPlus ju risjell sot që ta shijoni e ta kujtoni “Simbolin” e Hana Cakulit.
Simbol
Nuk ka më kohë dhe fundin shoh, Një fjalë është e fundit, dëgjo. E di, kam faj por prit, tek ti shpirtin kam…
Ref. Ti mos më harro, se nuk mundem jo Shpirti m’u dogj më zë, zemra nuk rrahu më për ty, për ty.
Ti mos me harro, se nuk mundem jo Shpirti m’u dogj më zë, zemra nuk rrahu më Si mundet një trup pa shpirt.
Nuk dua mëshirë, të fundit puthje më fal tani Pastaj lërmë te qaj. Një ndjenjë po vdes, merre frymën që sot nga unë po del..
Ref. Ti mos më harro, se nuk mundem jo Shpirti m’u dogj më zë, zemra nuk rrahu më për ty, për ty.
Ti mos me harro, se nuk mundem jo Shpirti m’u dogj më zë, zemra nuk rrahu më Si mundet një trup pa shpirt. / KultPlus.com
Nata e Shtrigave më 31 tetor, në shumicën e vendeve, festohet si Halloween. Ndërsa kisha e ka karakterizuar këtë praktikë si pagane, të rinjtë në mbarë botën po shijojnë shumë kunguj dhe maskat.
Halloween është një nga festat më të preferuara të fëmijëve dhe të rinjve, kryesisht për shkak të veshjeve dhe ëmbëlsirat që ndahen atë natë. Megjithatë, shumë veta nuk e dinë se si filloi kjo festë dhe pse është kaq popullore sot.
Fillimi i festës së Halloweenit daton që nga shekulli i pestë, kur keltët e lashtë festuan zotin e Diellit dhe zotin e Vdekjes. Më 1 nëntor, ata shënuan fillimin e vitit të ri.
Keltët besonin se atë natë të vdekurit lanë varret e tyre dhe ecnin mbi tokë, dhe për të shmangur ndeshjen me ta, krijuan një zhurmë të madhe dhe u mbuluan me maska të frikshme.
Besohet gjithashtu se të vdekurit po vinin pas ushqimit, kështu që ata mbetën në shtëpitë e tyre, duke lënë fasule ose patate dhe një qiri të ndezur.
Si u bënë kungujt simbol i festës?
Zakoni i hedhjes së kungullit për Halloween daton nga shekulli i 16-të, dhe bazohet në legjendën irlandeze të imagjinatës dhe farkëtarit me emrin Jack.
Jacku ishte një pijanec, i cili pëlqente të bënte shaka të hidhura me njerëzit, dhe pastaj e mashtroi edhe vetë djallin, transmeton ksp. Ai e tërhoqi djallin në majë të pemës dhe ngriti shpejt kryqe rreth pemës pas të cilës nuk mund të zbriste.
Ai e bëri atë të premtonte se nuk do të merrte shpirtin e tij kur të vdiste dhe vetëm atëherë e la të zbriste nga pema. Kur Jacku vdiq, djalli e mbajti premtimin dhe nuk e lejoi të shkonte në ferr. Për shkak të kësaj, Jacku u gjykua në përjetësi për t’u endur në errësirën mes qiellit dhe ferrit ndërsa mbante një bisht, pasi ishte ushqimi i tij i preferuar në jetë.
Meqenëse ishte errët dhe Jacku nuk e dinte se ku po shkonte, ai iu ankua djallit, i cili i dha atij zjarrin e ferrit. Jacku mori gacat dhe i vendosi në bisht për të ndriçuar shtegun në errësirën e përjetshme.
Në fakt, irlandezët nuk kishin kunguj dhe zakonet e gdhendjes së tyre shfaqen vetëm kur ata emigruan në Amerikë.
Në atë kohë, ata hanin patate dhe perime të tjera të ngjashme për të mbrojtur veten nga Jacku, i cili mund të endej në botën e njerëzve të zakonshëm në natën e Halloweenit.
Nata e Shtrigave u përhap nga Amerika në pjesë të tjera të botës, dhe kjo festë shënohet viteve të fundit edhe në Kosovë.
Gjithkush që dëshiron të ketë një maskë origjinale të një makthi duhet t’i kushtojë vëmendje sa vijon: Maska më e popullarizuar për gratë është një magjistare dhe burrat janë më së shumti vampirë. Ata janë të ndjekur nga një pirat, një kloun, një grua mace dhe një djall, ndërsa fëmijët maskohen si princeshë, magjistare, Spider-Man dhe pirat. / KultPlus.com
