Autor: KultPlus

Nga Edlira Gjoni

Sot është dita t’i jemi thjesht mirënjohës historisë. Jo larg nesh, heronjtë i shpikin a i marrin borxh. Ne e kemi tonin, dhe gjithë bota nderon guximin, aftësitë, këmbënguljen, zotësinë në fushë të betejës e në kuvendin e vendimit. Roma e quajti Gjeneral. Parisi e sheh si frymëzim. Hungaria si mik. Ne thjesht ta respektojmë madhështinë e një lideri që nuk po përsëritet më në trojet shqiptare.

Të respektojmë elementët e theksuar të Gjergj Kastriotit si lider, elemente për të cilat sot lëngon toka e tij: integritetin, guximin, sakrificën, qëllimin, modestinë dhe mos-përkuljen as jashtë, as brenda në besimin e tij që sot do përkthehej “Shqiptaria mbi të gjitha”. Vërtet sot nuk na duhet më shpata e Skënderbeut, por mendja e tij po. E zemra pro-arbërore, akoma më shumë.

Gili Hoxhaj

Nën patronazhin e kryeministrit Haradinaj, sot në Teatrin Kombëtar të Kosovës është mbajtur një ceremoni kushtuar 550 vjetorit të vdekjes së Gjergj Kastriotit Skënderbeut.

Krahas fjalimeve që himnizojnë figurën e heroit tonë kombëtar, Skënderbeut, po ashtu në këtë ceremoni u promovua edhe pulla postare e Postës së Kosovës dhe asaj të Maqedonisë, e cila paraqet figurën e Skënderbeut, të punuar nga Odhise Paskali.

Në këtë ceremoni fjalën e mori kryeministri i vendit, Ramush Haradinaj, i cili tha se në këtë ditë kujtojmë edhe heronjtë tanë Jusuf e Bardhosh Gërvalla, Kadri Zekën dhe të gjithë ata që janë flijuar për liri.

“Gjergj Kastrioti Skënderbeu ishte një ndër të parët në Ballkan që vizion e kishte rreshtimin me perëndimin. Ishte përcaktues se cilën rrugë duhej ta zgjedhin shqiptarët, ai ishte dhe vazhdon të mbetet fija e artë që na lidhë me aleatët tanë të përjetshëm, të djeshëm dhe të sotëm”, tha Haradinaj sot, ndërsa shtoi se breza të tërë shqiptarësh janë rritur dhe edukuar duke dëgjuar këngë e tregime për luftërat heroike e liridashëse të Gjergjit tonë të madh, shkruan KultPlus.

Pas tij fjalën e mori Kryeparlamentari i Kuvendit të Maqedonisë, Talat Xhaferi, i cili tha se Gjergj Kastrioti në mënyrë shumë të vendosur është angazhuar për bashkimin e principatave ballkanike. Për rolin dhe vendin e Gjergj Kastriotit në historinë kombëtare, si dhe për rolin dhe kontributin e tij në vlerat civilizuese kombëtare janë bërë një serë kërkimesh e hulumtimesh shkencore nga emra me autoritet në pothuajse të gjitha vendet evropiane.

“Sot përmbushim 550 vite nga vdekja e tij po vepra dhe trashëgimia e tij edhe sot është ende aktuale jo vetëm për shqiptarët, por edhe për popujt e rajonit”, ka thënë Xhaferi.

Ansambli Kombëtar i Këngëve dhe Valleve “Shota”, e vazhdoi këtë ceremoni me një program artistik, ku solli valle të përgatitura nga ky ansambël, ndërsa këngë me motive kombëtare e kushtuar heroit Gjergj Kastriotit, sollën këngëtaret Riza Bytyçi, Violeta Kukaj, Granit Musliu, Liridon Sadriu, e emra të tjerë.
I gjithë ky program u përmbyll me vallen “Festa e bashkimit”, e cila ishte e punuar sipas motiveve të këngës “Xhamadani vija vija”. / KultPlus.com

Nga Don Lush GJERGJI

Kaluan 550 vjet pas vdekjes së tij. Shumëçka ka shkruar historiografia botërore, diçka më pak ajo arbërore dhe shqiptare. Megjithatë kemi mjaft elemente për ta portretizuar dhe paraqitur atë në dimensione historike dhe aktuale. Figura e tij zgjon gjithnjë shumë mendime, vlerësime, shqyrtime, këndvështrime, deri te kundërshtimi, urrejtja, keqinterpretimi, frika nga e vërteta dhe jeta e tij. Kjo dëshmon bindshëm që aktualiteti i tij, “ballafaqimi” me të, siç duket, jo vetëm që nuk zbehet kurrë, por gjithnjë është personalitet, përmbajtje, porosi për të tashmen dhe të ardhmen tonë.

Ai popullit tonë Ilir dhe Arbëror ia gjeti rrënjët, ia gjeti damarin, ia ktheu besimin dhe dinjitetin, lirinë dhe pavarësinë, duke i përmirësuar gabimet e shumta të dinastive apo princave tanë, që të ndarë dhe përçarë, luftonin njëri – tjetrin duke u bërë “pré” e të huajve, në vend që të bashkoheshin për t’i luftuar armiqtë tanë të përbashkët dhe të përbetuar..

Besëlidhja e Lezhës (1444), akti kulmor i urtisë dhe strategjisë vizionare të tij, ku u vunë themelet për shtetin arbëror, me kohezion dhe bashkim në çdo kuptim dhe drejtim për formimin e binomit Shtet dhe Komb.

Hapi tjetër i strategjisë dhe urtisë së tij ishte bashkëpunimi me aleatet perëndimor, ndër të cilët duhet përmendur Mbretërinë e Napolit, atë të Venedikut, Raguzës, Papatin, Hungarinë, sidomos trimin Janos Hunyadi, por edhe shumë të tjerë. Këtu erdhi në shprehje aftësia e tij në diplomacinë e mirëfilltë dhe komunikim i vazhdueshëm me qendrat e rëndësishme evropiane.

Në këtë punë tejet të madhe dhe vendimtare Gjergj Kastrioti i ndriçoi dhe vlerësoi rrënjët tona ilire, pra, lashtësinë, traditën, kulturën, qytetërimin, krishterimin tonë që nga kohët apostolike, duke u frymëzuar nga këto vlera dhe virtyte ai dhe populli ynë, si pasardhës të Aleksandërit të Madh, të Ilirikut antik, të një historie dhe tradite të gjatë dhe të lavdishme shekullore, që qëllimisht ishte mbuluar me harresë dhe mospërfillje.

Nëpërmjet Jeroni De Radës, më vonë rilindësve tanë, Gjergj Kastrioti – Skënderbeu ishte “ngjallur” edhe një herë në popullin tonë, në histori, traditë, kulturë, qytetërim, si model dhe ideal për çdo shqiptar, si mundësi për rikuperimin e historisë, ndërgjegjes, vlerave dhe virtyteve tashmë të harruara dhe tjetërsuara.

Nga ajo që dimë dhe mund të theksojmë:

Gjergj Kastrioti – Skënderbeu, pati forcën, vizionin, guximin, trimërinë t’i kthehet vetvetes, rrënjëve ilire dhe arbërore, fesë së krishterë dhe të vërtetës historike. Kthimi te burimi është porosi dhe testament shpirtëror i tij edhe sot për ne, kaq të ndarë dhe të përçarë, të shkapërderdhur anekënd, pa ndonjë identitet dhe personalitet bazik, pa vetëdije dhe përcaktim në këto tri pika: kush jemi, çka duam dhe si duam të realizojmë atë çka vërtet duam.

Ai nuk e kishte humbur kujtesën historike personale, familjare, fetare dhe kombëtare. Edhe pse babai i tij Gjon Kastrioti qe i detyruar t’ua dorëzonte Gjergjin në moshën e brishtë 9 vjeçare, diku në fillim të vitit 1415, Gjergji ynë i mbeti besnik historisë familjare, kombëtare dhe fetare.

Ai është shembull i shkëlqyer i përfaqësuesit të “diasporës”, i cili nuk mendonte me “bark”, por me krye, vlerësonte me mendje dhe me zemër, dhe thënë me gjuhën e Shën Nënës Tereze, e “jep pjesën më të mirë të vetvetes”, por për të tjerët, për të mirën e përbashkët për të gjithë, si model flijimi dhe dhurimi, altruizmi dhe atdhedashurie shembullore. Shtyllë jete dhe veprimi pati BESËN, dhe me Besëlidhjen Shqiptare më 2 mars 1444, vuri themelet e reja dhe të vjetra tona kombformuese dhe shtetformuese, duke nderuar traditat e përbashkëta, simbolet, mbi të gjitha synimet, idetë dhe idealet tona, nën flamurin e përbashkët drejt historisë dhe ardhmërisë.

Ai është dhe mbetet model i intelektualit, filozofit, dijetarit, vizionarit, burrështetasit, luftëtarit të pashembullt për popullin tonë ilir dhe arbëror, për ta gjetur edhe një herë vendin dhe dinjitetin e humbur, bashkimin dhe vëllazërinë gjithëkombëtare me popuj dhe vendet e qytetërimit të krishterë dhe evropian.

Kështu unë e vlerësoj figurën më madhore të historisë sonë, Gjergj Kastriotin – Skënderbeun, i cili së bashku me Shën Nënën Tereze, është përfaqësuesi më i mirë i lashtësisë, autoktonisë, krishterimit, traditës, kulturës dhe qytetërimit tonë shekullor ilir, arbëror dhe shqiptar, Njeri i Provanisë së Zotit dhe historisë sonë, figurë për nderim, admirim, mbi të gjitha imitim dhe vijim për çdo shqiptar. Historia, si Mësuesja e jetës, edhe një herë na fton dhe na mëson për atdhedashuri dhe vëllazëri gjithëshqiptare, si parakusht për zhvillim dhe përparim të gjithanshëm. / KultPlus.com

Vrasja e Oliver Ivanoviqit sot në mëngjes, një politikani të zëshëm dhe kryetar i Iniciativës Qytetare, sot ka trazuar edhe ata që janë në fronin e objekteve të trashëgimisë kulturore serbe në Kosovë.

Sava Janjic nga Manastiri i Deçanit sot e ka kujtuar në formën e tij Ivanoviqin, i cili u vra në mëngjes në afërsi të zyrës së tij.

Sava Janjic

“Oliveri ishte shumë i afërt me Manastirin e Deçanit, pasi është rritur këtu dhe unë i mbaj në mend të gjitha takimet tona dhe kohën që e kaluam bashkë. Të gjithëve do të na mungojë, veçanërisht familjes së tij” ka shkruar në rrjetin social Facebook Janjic.

Ai thotë se një vrasje e tillë duhet hulumtuar dhe vrasësi duhet të dalë para drejtësisë, shkruan KultPlus.

Peshkopi Teodosije nga Dioqeza e Rashkës po ashtu ka shprehur ngushëllimet e tij familjarëve të Oliver Ivanoviq.

“Ne i lutemi Zotit për shpirtin e tij. Kemi humbur një njeri i cili ka ndihmuar serbët që ata të jetojnë në Kosovë dhe Metohi. Ai ka qenë një ndër përfaqësuesit më të mirë të serbëve” ka thënë Teodosije për RadioKIM.
Në anën tjetër, vrasja e Ivanoviq ka ndërprerë dialogun mes Kosovës dhe Serbisë në Bruksel. Vrasja e politikanit serb ka shkaktuar debat edhe në Kosovë edhe në Serbi. / KultPlus.com

E kujtojmë sonte datëlindjen e Bajram Currit.

Më 16 janar 1862, në Gjakovë lindi patrioti dhe demokrati që çoi në çlirimin e kombit, Heroi Kombëtar, Bajram Curri. Ishte një nga organizatorët dhe udhëheqësit e Lidhjes së Pejës dhe një nga udhëheqësit kryesorë të Mbledhjes së Ferizajt.

Ai ndihmoi në ngritjen e shkollave shqipe në Kosovë, mbrojti alfabetin shqiptar të miratuar në Kongresin e Manastirit, mori pjesë dhe drejtoi Klubin “Bashkimi” në Shkup.

Bajram Curri ishte një luftëtar dhe udhëheqës në të gjitha lëvizjet dhe kryengritjet kundër pushtuesve osmanë në kryengritjet e malësisë së Shkodrës, në kryengritjen e armatosur të viteve 1910-1912. Pas vitit 1912, ai mbrojti shtetin shqiptar nga planet për copëtimin e saj dhe luftoi me armë për lirinë e Kosovës.

Bajram Curri nuk u pajtua me vendimet e Konferencës së Londrës të 1913 që lanë jashtë kufijve të shtetit shqiptar Kosovën dhe vise të tjera shqiptare dhe luftoi për bashkimin e tyre me atdheun. Në vitin 1913 qe një nga drejtuesit e kryengritjes së armatosur popullore në Kosovë kundër zgjedhës serbomalazeze.

Ai ishte udhëheqësi i komitetit “Mbrojtja Kombëtare e Kosovës”. Në Kongresin e Lushnjës, Bajram Curri u zgjodh Anëtar i Këshillit Kombëtar dhe u rendit krahas forcave demokratike të vendit. Ai ishte pranë Nolit dhe Demokratëve në Revolucionin e Qershorit. Bajram Curri u vra në shpellën Dragobia në vitin 1925.

Një ekspozitë me statute, faksimile, gravura të autorëve të ndryshëm dhe portrete, me anën e të cilave vizitorët njihen me momente nga jeta dhe betejat e Heroit Kombëtar të shqiptarëve, Gjergj Kastrioti Skënderbeu. Ky është thelbi i ekspozitës “Moti i madh”, që çelet në Muzeun Historik Kombëtar më 17 janar.

Drejtori Dorian Koçi tha dje për “Gazeta Shqiptare” se ndërkaq, do të ketë edhe projeksione artistike me dokumentarë dhe imazhe nga filmi i Skënderbeut, që e pasurojnë këtë ekspozitë të veçantë gjatë gjithë hapësirës së hollit kryesor të Muzeut Historik Kombëtar.

Ai kujton se Viti i Skënderbeut nuk ka në vëmendje heroin. “Në fakt, brenda këtij viti ka edhe ngjarje të tjera të rëndësishme, që kanë po të njëjtën rezonancë. Kemi 140-vjetorin e Lidhjes Shqiptare të Prizrenit dhe 110-vjetorin e Kongresit të Manastirit, të cilat do të përkujtohen dhe festohen në këtë kuadër. Edhe aktivitetet e tjera, që do të organizojë Muzeu Historik Kombëtar do të jenë në kuadër të këtyre ngjarjeve. Në këtë mënyrë do të kemi një përafrim dhe një përqasje më tepër të historisë”, vërejti Koçi.

Ai bëri me dije se do të jenë në dispozicion të ekspozitave me tematikë nga epoka e Skënderbeut, por edhe të ngjarjeve të tjera që përmenda më sipër, holli qendror i Muzeut Historik Kombëtar, si dhe sallat e ekspozitave. Salla “UNESCO” dhe ajo “Konstandin Shpataraku” gjithashtu do të jenë të gatshme për aktivitete shkencore dhe mbajtje kumtesash. Ndërkohë që vizitorët do të mund të njihen me objektet e kësaj periudhe, që janë të pasqyruara në Pavionin e Mesjetës, ku një hapësirë të madhe të tij e zë periudha e Skënderbeut.

Në përgjigje të pyetjes se çfarë ruan Muzeu prej kohës që heroi qe gjallë, Koçi thotë se “objekti qendror i ekspozitës është kambana e Karpenit, e cila daton në vitin 1465. Po ashtu, përshkrimi i Arbërisë para pushtimit osman pasqyrohet nëpërmjet hartës me principatat shqiptare të kohës, bashkë me emblemat e tyre, fisnikët që morën pjesë në Besëlidhjen e Lezhës, bashkimin politik dhe ushtarak më të rëndësishëm në historinë e shqiptarëve. Ekspozita përmban ekspozitorë, të cilat paraqesin për vizitorët armë mesjetare si dhe libra të autorëve të ndryshëm dedikuar Skënderbeut. Objektet e ekspozuara e ilustrojnë qartë armatimin e kohës”.

Në kuadër të përkujtimit të 550-vjetorit të Skënderbeut do të ekspozohet edhe një tjetër kambanë, që për nga paraqitja, simbolikat që bart dhe viti i gdhendur në të është ende më e rëndësishme. Kjo kambanë do jetë pjesë e ekspozitës që Kryeministria çel në Pallatin e Kongreseve.
Bëhet fjalë për kambanën e Shelcanit.

Të gjithë e njohin për deputet, por jo edhe për piktor. Arben Gashi, deputet i LDK-së ka një hobi interesant. Siç duket, Gashit i pëlqen të vizatojë, dhe këtë e bën edhe gjatë mbledhjeve të komisioneve.

Gashi, i cili është anëtar i Komisionit për Legjislacion gjatë tërë kohës ka shkarravitur mbi një letër të bardhë.

Rezultati i këtyre shkarravinave del të jetë portreti i një femre, shkruan Insajderi.

Gashi është pjesë e Komisionit për Legjislacion si i dërguar nga Grupi Parlementar i Lidhjes Demokratike të Kosovës. / KultPlus.com

Nga Çun Lajçi

“I ligu për men” po luhej atë natë, premierë e Fishtës me rexhizor Altin Bashën, të cilën komedi në asnji variant skenik pa s’e kisha, e atë natë po shfaqej ne Teatrin tim, ku unë e kisha lanë rininë e latua aktrimin për 45 vite. Për dreq isha ulë në rendin e parë, edhe pse kurrë zakon s’e pata, por ishte ardhë nga Shkupi Bajrush Mjaku e meqë edhe ai kishte dal ato ditë n’pension, vendosa me shoqnua n’premierë mbas shumë vitësh.

Isha thellua krejtësisht në ngjarjet e viteve të largëta e m’dukej se jam n’Shkodër, aq fort po me pelqente shfaqja, kur më vjen nji SMS nga ti: babë eja n’ Shkup me merr, se mbeta!
M’iku gjaku.
More Zot i thash vetës, po ajo u nis për Tiranë, pse n’Shkup tash?
Dhe derisa po mundohesha me zgjidhë enigmen e me kuptua çfarë mund t’ketë ndodhë, cingëroi telefoni.
I turpnuem që po e prishja atmosferën e premierës u ngrita me rreptim e tue folë të vogël me ty, dola nga shfaqja.

Vetëm Bajrushi u shqetësua sepse ai e dinte hallin tim e dhimbjen tande dhe e luhati kokën, sikur deshti t’me thoshte a ka nevojë të vi me ty.
Atij iu kujtua siduket ajo nata kur po ktheheshim me “Tartufin” nga Tirana e kur mami m’telefonoj e m’tha: Buba po pret sonte m’u nisë për Beograd, n’Klinikën Lorien m’u shtrua!
E kishte vrejt hijën e keqe që m’kishte ra ftyrës e t’vogël n’vesh m’tha: çka ke?
I thashë po m’pret çika m’u nisë urgjent për Beograd e ai me shumë dhimbje m’tha:
Je i rraskapitun more, nuk mundësh me vozitë edhe 400 km.
M’duhet i thash, se vetëm ajo mund ta kuptoj dhimbjen e vet, e unë jam babë e fëmiu prej kujt mund ta pret shpëtimin nëse jo nga baba. S’kam zgjidhje tjetër!
Dhe pa i pi ato kafe që vet Bajrushi na i kishte porositë aty “n’ Aktiva” n’hymje të Shkupit, ku ti e unë ndaleshim shpesh kohëve të fundit, urdhnoj m’u çua: Çuni ka urgjencë tha, andaj duhet sa ma parë me mbrri n’Prishtinë.

Kjo siduket iu kujtua kur m’pa të hallakatun tue dal nga shfaqja e mbet gojëhapun
Dola para Teatrit e folem e folem, u përlamë aç shumë sa kisha përshtypjen se po çuditej edhe Gjergji që rrinte mbi kal aty përball Teatrit.
Të përcolla për Tiranë e ti ke përfundua në Shkup…Ora asht 21 e natës… lek n’xhep s’ke, as autobus m’u kthy, e mua me nxjerrë nga premiera e m’urdhnon me ardhë me t’marrë.
Ç’po ndodhë me Ty?
O nisu babë nisu, po t’pres n’stacion, edhe merri 300 euro me veti se duhesh me m’çua n’Tiranë.
Dhe ma mbylle telefonin!
Ç’asht kjo urgjencë?
Pse këto pare dhe pse natën me udhëtua trup e tërthor Maqedonisë për Tiranë.
Nuk mujsha me ta kuptua hallin, andaj shkova shpejt n’Postë me i vu kredit telefonit tim e tandit e pastaj si i marrë vrapova drejt Dardanisë.
Shkova n’banesë dhe e mora çelsin e veturës dhe shpejt u nisa. Për fatin tand aç pare kisha e vetura ishte plot karburant. Bile thash me veti, shihe more çfar nafake ka thinesha.
Mamit i telefonova, i tregova fill e për pe.
A je n’vete m’tha, qysh doni me shkua n’Shqipni natën dhe pse me i dhanë pare.
Nuk e përfilla fare kundërshtimin e saj, po si i çmendun vozita tue i blua miliona mendime që m’vishin n’kokë.

Erdha e t’gjeta me nji çantë n’shpinë e me atë aparatin muzikor të Digjejve n’dorë që e pate ble n’Tiranë, e që kurrë s’ia mësova emnin. M’thojshe dua mu ba “Digjej” e me punua se s’jetohet pa punë!
Tani po ta them, se kurrë ma t’mjerueshme s’të pata pa moj e mira ime që tretësh n’dhé!
Ishe e lodhune, e unët, e humbun, e zbeht dhe menxi i tërhiqje kamtë zvarrë.
Ku po e çon aparatin t’bërtita, e ti vetëm m’the, merre kët mut se m’këputi e ami do pare t’ha diçka se vdiqa unit.
Unë dojsha me pelcit inatit që t’gjeta n’at gjendje, isha përgaditë me t’ba paçavër e s’pata zemër as me të trua, por t’i dhash 10 euro e ti shpejt e more sendviçin nji Fanta e nji paqetë cigare.
Medet sa shumë u grindem kur u futëm n’veturë. Shumë herë i rashë grusht xhamit e kokës time tue t’sha e ti qajte e tue dënesë u struke n’karrikë e the:
Me ço n’Tiranë dhe ruju po t’pelcet zemra, se n’oren 23 m’duhet atje me qenë!
A ban me fjet sonte n’Prishtinë e nesër heret m’u nisë t’thash.
O çom sonte dhe mos u vono po t’them se sonte m’presin, a merr vesh ti!
Heshta dhe i dhash turr veturës,por s’ia fala vetës që s’mendova para se të nisesha Mavrovës përpjetë. Mujta me u kthye për Kosovë e rrugës Kombit me shkua n’Tiranë, e jo rretherrotull.Nata s’ka ispatë thonë as kerri siguri.

Para se me hi n’Strugë u dhezen do drita të kuqe në ekranin e veturës dhe krejt u tmerova.
-U prish kerri t‘thash. A po e sheh çka m’bane.
Dhe prap ia nisem m’u hangër si qentë.
U ndala nji pikë karburanti dhe u afrova të nji autobus. E luta shoferin e ai erdh me pa se çka janë ato drita t’kuqe. Frejt t’u kan harxhu m’tha dhe mos gabo m’u lëshua Qafës Thanës teposhtë.
I telefonova Leartit dhe i tregova.
-Flej sonte n’Strugë babë e nesër ndreqe kerrin e vazhdo, mos gabo sonte me rrezikua.
Po me çka m’e ndreq kerrin more i mjer i thojsha vetës kur n’xhep i ke vetëm ato eurot që po i duhen Bubës.
Ku me i marrë paret për hotel e qysh me fjet n’veturë kur nata ishte e ftoftë.
U futa n’Strugë dhe nisa me kërkua hotele t’lira. Ti rrishe n’kerr e unë hisha n’hotel e delsha.
-S’paskan vende t’lira t’thojsha!
-Më këputi gjumi bre babë m’thojshe ti!
-Çka me t’ba unë, ke lyp me t’çua natën n’Tiranë. Duro tash. S’ka vende s’ka, a merr vesh!

Dy orë u solla qytetit të Strugës tue hi e tue dal nga hotelet e tue rrejt vajzën time,tue i thanë nuk paska vende t’lira e hotelet ishin bosh se Pranverë e hershme ishte, por unë s’kisha pare e s’dojsha m’u dorzu.
S’dojsha moj të raftë pika m’e dijtë Ti se baba e kishte prekë fundin e skamjës, e s’dojsha me t’deshpërua.
Po mundohesha me qenë n’sytë tu i pasun veç me ta ruej at grimë ymyd jete që t’kishte mbet.
Si me pagua hotelin kur ti m’thojshe m’duhet me e pagua borxhin, e unë ato t’shkretat euro po i rujsha për Ty.
Vonë dikur m’kërkove falje.
-Gabuam babë që u nisem,
kemi mujt me fjet të shpia e nesër m’u nisë!
Kështu m’the kur nisën sytë me tu mbyllë. Kishte fillua me t’lodhë gjumi moj rrita ime që s’prite m’u rritë!
-Po flejmë n’veturë të thash dhe u afrova të nji mekanik kerrësh e u pshteta n’karrikë. Ti u shtrine mbrapa, por duhej herë pas herë m’e dhezë kerrin se bante ftoft.
Kur duel dielli prap bamë xhiro qytetit tue kërkua me pi kafe.
Pritem deri sa erdhi mekaniku.
E kontrolloi veturën e tha: ec se mundesh edhe 500 km më shkua me këta frej.
U nisem Bubë n’at mengjes Pranveror, pa m’shkua mendja se do t’jetë udhëtimi i fundit me ty Qafë Thanë -Tiranë.

Kafen e mengjezit e pimë n’hotel Rogner. Fati e deshti ta takojmë aty Agim Doçin dhe s’na la m’u koritë. Pagoi kafet e parkingun e veturës, sikur ta dinte se Çuni s’e kishte asnji metelik.
Ti shkove e pagove borxhin dhe u ktheve e foto bane me Agimin dhe u nisem për Prishtinë.
Unë gjith’ natën vozita e gjithë ditën të pyeta e ti kurrë s’me tregove: kuj i pate borxh n’Tiranë dhe pse?

Por as unë kurrë s’të tregova se at natë n’Strugë kishte vende të lira me qinda, por baba s’kishte pare e Ty s’donte me të deshpërua.
Hej, qe nga ajo natë, tre muaj rresht kam lut miqë e shokë me ta pagua Klinikën n’Ashkelon!
Por s’ishte thanë prej Zoti m’u sherua. Ai t’fali dhe Ai t’mori.
Mua ma la dhimbjen e sikur m’tha:
“Jeto n’dish me jetua me vajin e parë të 1983 dhe kujtoj ato 33 vitet e bukura të engjullit tand. Nëse dorëzohesh, s’ke me mujt kujt me i tregua se sa e pafajshme ishte jote bijë e sa e pamëshirshme shoqnia demokratike që solli liri”
Unë i ligu për men që t’humba Ty e që kurrë s’e pashë shfaqjen, tani eci i humbun rrugëve tue shkrua letra kujtimi.
Amen!