Perlat e muzikës shqiptare këmbuan mbrëmë në Prishtinë, ‘Zanat’ me koncertin e parë organizuar nga vetë ansambli

Posted on by Kult Plus

Flonja Haxhaj

Mbrëmë, në sallën kryesore të Bibliotekës Kombëtare të Kosovës, në një atmosferë të ngrohtë dhe përplot emocione, ansambli vokal “Zanat” solli një koncert të veçantë me këngë të vjetra shqipe të përpunuara, duke shënuar kështu një moment historik në rrugëtimin e tij artistik, shkruan KultPlus.

Themeluar në vitin 2017,  ndonëse ishte pjesëmarrës në shumë koncerte të tjera të përbashkëta, kjo ishte hera e parë që ansambli ndërmori vetë organizimin e një koncerti të plotë.

Ky koncert i veçantë si për grupin, ashtu edhe për publikun , u hap me këngën “Motra ime Doruntine”, një këngë kjo e cila përgatiti publikun për një natë që do të pasonte me këngë që ringjallnin memorjen kulturore kolektive. Pas saj, u interpretua “Po vijnë krushqit fushave”, ndërsa kënga “Kënga juaj shpirtin ma rrëmben”, e shoqëruar nga pianistja Pranvera Hoxha, i dha publikut një atmosferë sa gazmore aq edhe nostalgjike.

Koncerti vijoi me “O moj ti me sytë e zi” dhe “O bilbil”, e cila u shoqërua nga instrumentisi Patris Berisha.

Mbrëmja vazhdoi me disa nga perlat e repertorit shqiptar si “Baresha”, “Perëndeshë e bukurisë më je”, “Kur një ditë të kthehesh ti”, “Kur bie fyelli, çiftelia” dhe “Të fala nga Prishtina” – secila prej tyre e interpretuar me përkushtim të veçantë dhe me një harmoni që dëshmonte punën dhe përkushtimin e pesë anëtareve të këtij ansambli.

Ndërkaq, si një dhuratë për publikun, ‘Zanat’ interpretuan këngën ‘Këngë moj’, një përmbyllje kjo që u pasua me një grumbull duartrokitjesh nga publiku që kishte mbushur çdo cep të sallës, si një dëshmi për lidhjen që ansambli ka krijuar me artdashësit.

Ansambli “Zanat”, përbërë nga Elida Kryeziu, Albana Piperku, Arstina Kadiu -Kelmendi, Diellza Sylejmani, mbrëmë patën edhe një tjetër veçanti me paraqitjen e Elona Sadikut për herë të parë si anëtarja më e re e grupit.

E emocionuar nga përjetimi i saj i parë si pjesë e ansamblit “Zanat”, Elona Sadiku, anëtarja më e re e grupit, tha për KultPlus se ndjehet e lumtur me paraqitjen e saj të parë bashkë me ‘Zanat’, dhe në koncertin e parë të organizuar nga ky ansambël.

“Koncerti shkoi shumë mirë, edhe pse unë kisha shumë emocione, për shkak se ishte hera e parë që unë performoj me ‘Zanat’, aq më tepër kur performoj në një koncert solistik i organizuar për herë të parë nga ky ansambël. Është ndjenjë e veçantë me qenë pjesë e këtyre grave kaq puntore, kaq puntore, muzikante e artiste të shkëlqyera, andaj për mua është nder dhe privilegj të jem pjesë e ansamblit ‘Zanat’. Mund të them që jemi përshtatur mjaft mirë  për shkak sepse bashkë me anëtaret e ansamblit jemi pjesë e Filharmonisë së Kosovës dhe kemi një bashkëpunim shumë të mire”, tha Sadiku, duke shtuar mes tjerash se ky koncert ishte rezultat i një pune intezive përgjatë muajit të fundit, për të pasur rezultatin që e arritën në këtë mbrëmje.

Pas koncertit, solistja Elida Kryeziu ndau me KultPlus përjetimet e saj rreth këtij momenti të veçantë, duke theksuar jo vetëm përmbushjen e suksesshme të gjithë planit artistik, por edhe rëndësinë e ruajtjes së këtyre këngëve që ato interpretuan në këtë koncert.

“Koncerti shkoi ashtu siç e kemi paramenduar, gjithçka shkoi sipas planit tonë. Sot po ashtu patëm një paraqitje të re, Elonën e cila është anëtare e re, por është adaptu menjëherë dhe ne jemi adaptuar shumë shpejt me të. Repertuarin zakonisht e zgjedhim vetë, po duke i falënderu edhe kompozitorët tanë, të cilët edhe na ndihmojnë nëpër zgjedhjen e këngëve kur jemi në mëdyshje. Në vitin 2017, kur ne kemi filluar, i kemi nxjerrë disa këngë nga sirtari, këngë që pothuajse janë zhdukur e nuk janë kënduar dhe kemi qenë ne ‘Zanat’ që i kemi marrë edhe i kemi ripërpunuar dhe sot të gjitha këngët kanë filluar të këndohen”, u shpreh Kryeziu për KultPlus.

Pas mbylljes së suksesshme të koncertit, edhe solistja Diellza Sylejmani ndau përshtypjet e saj për KultPlus, duke reflektuar mbi mirëpritjen e  publikut dhe rëndësinë e rikthimit të këngëve të vjetra shqiptare në vëmendje.

“Koncerti shkoi shumë mirë, publiku e pëlqeu shumë. Gjithashtu me anëtaren e re, Elonën, normalisht po ndjehemi shumë mirë dhe i ka dhënë një freski shumë të mirë ansamblit. Aranzhues të këngëve kanë qenë Edon Ramadani, Memli Kelmendi, Valton Beqiri edhe Kushtrim Gashi. Unë e pashë që sonte publiku i pëlqeu shumë këngët, për shkak se janë këngë shumë të bukura, të vjetra shqipe, ndoshta që kanë mbetë në harresë në njëfarë mënyre dhe ne po i rikthejmë, e publikut po i pëlqen kjo”, theksoi Sylejmani.

Ndërkaq, ‘Zanat’ paralajmërojnë plane të shumta për të ardhmen, përfshirë koncerte të reja, turne muzikore dhe organizimin e eventeve të tjera kulturore që synojnë promovimin e trashëgimisë muzikore shqiptare./KultPlus.com

Valentina Gegprifti kurorëzohet “Miss Shqipëria 2025”

Posted on by Kult Plus

Spektakli madhështor i “Miss Shqipëria 2025” dhuroi emocione të veçanta këtë vit, ku ndër më të spikaturat e mbrëmjes ishte padyshim kurorëzimi i më të bukurës shqiptare Valentina Gegprifti, me numër 18.

Në një mbrëmje të paharrueshme të mbajtur në Amfiteatrin e Tiranës spektakli përcolli bukurinë e 25 vajzave nga të gjitha trevat shqiptare.

Spektakli përfundoi me emocione të forta, lot gëzimi, duartrokitje dhe në kurorëzimin e më të bukurës shqiptare Valentina Gegprifti.

Ajo u shqua për prezencën skenike, bukurinë dhe buzëqeshjen magnetike, duke fituar duartrokitje të gjata dhe vlerësim maksimal nga juria dhe publiku.

Juria e këtij edicioni, e përbërë nga emra të njohur të artit dhe medias si Meriadian Ramcaj, Zajmina Vasjari, Ledian Çelo, Kiara Tito, Eraldo Rexho, Helidon Haliti, Anila Basha, Greta Lila dhe Klea Llagonia, dhanë edhe çmimet:

Shoqëruesja e parë – Klea Thaçi, me numrin 17

Shoqëruesja e dytë – Laura Peka, me numrin 11

“Miss Earth” – Kleja Sulejmani, me numrin 3

“Miss Supernational” – Natalia Lalaj, me numër 1

“Miss International –Albania 2025” – Gledia Preja, me numrin 25

“Trupi më i bukur” – Juna Latifi, me numrin 4.

“Miss Buzëqeshja” – Elsina Canaku, me numrin 5.

“Miss Elite” – Dea Hila, me numrin 20, e cila do të përfaqësojë Shqipërinë në arenën ndërkombëtare të bukurisë.

“Miss Miqësia” – Xholin Xhabeu, me numrin 12, e votuar nga vetë 25 finalistet për shpirtin e saj bashkëpunues dhe pozitiv.

“Miss Elegance” – Bleona Beqiraj, me numrin 8.

“Miss Fotozhenia” – Eloisa Llupo, me numrin 2.

“Miss Social-Media” – Dajana Elmasllari, me numrin 23.

“Çmimi i publikut” – Kleja Sulejmani, me numrin 3, e cila u zgjodh përmes votimit online nga publiku duke marrë 22.6 % të votave./ KultPlus.com

Mos qëndro shumë i dashuruar

Posted on by Kult Plus

Poezi nga William Butler Yeats

Xhan, mos qëndro shumë i dashuruar:
Unë ndejta për kaq shumë i dashuruar,
Dhe me kohën dola nga qarkullimi
Si një këngë e vjetëruar.
Gjatë viteve të rinisë sonë
Siç ajo, edhe unë s’munda ta di
Se ku ndaheshin mendimet tona,
Ishim thjesht një njeri.
Por dëgjo, për një çast ajo ndryshoi—
Dëgjo, mos qëndro shumë i dashuruar,
Se me kohën del nga qarkullimi,
Si një këngë e vjetëruar.

1904

Përktheu: Edon Qesari/ KultPlus.com

Nesër mbahet diskutim rreth librit “Portokall me kurdisje”

Posted on by Kult Plus

Nesër mbahet diskutimi mes përkthyesit Durim Taçi dhe profesor Ag Apollonit, rreth librit “Portokall me kurdisje”, botim Onufri.

Diskutimi mbahet nën moderimin e Eronita Kqikut, duke filluar nga ora 11:00 në Bibliotekën Kombëtare të Kosovës.

Libri “Portokall me kurdisje” i përket autorit Anthony Burgess./ KultPlus.com

Nesër shpaloset instalacioni ‘Ende Këtu’, një akt publik i kujtesës dhe rezistencës

Posted on by Kult Plus

Me rastin e Ditës Ndërkombëtare për Eliminimin e Dhunës Seksuale në Konflikt, paraqitet instalacioni Ende Këtu – një akt publik i kujtesës, rezistencës dhe solidaritetit me të mbijetuarat e dhunës seksuale gjatë luftës.

Ngjarja mbahet nesër (19 qershor) në sheshin Adem Jashari në Prishtinë, duke filluar nga ora 13:30.

Instalacioni organizohet nga Medica Gjakova në bashkëpunim me organizatat partnere të platformës Be My Voice, KRCT, QPDG dhe Medica Kosova.

Përmes këtij instalacioni, i jepet zë heshtjes së imponuar, nderohet forca dhe qëndresa e të mbijetuarëve – ende këtu, ende duke folur, ende duke kërkuar drejtësi./ KultPlus.com

Të premten promovohet “Historia e Muzikës Rock & Roll në Kosovë – Vitet ‘60″

Posted on by Kult Plus

Pas një pune të gjatë hulumtimi, shkrimi dhe përgatitjeje, më 20 Qershor publikohet libri “Historia e Muzikës Rock & Roll në Kosovë – Vitet ‘60”.

Ky libër sjell rrëfime, dokumente dhe kujtime të çmuara nga dekada e parë e Rock ‘n’ Roll-it në Kosovë – një periudhë e pasur me energji krijuese, sfida dhe lëvizje kulturore që lanë gjurmë. Përmes tij hulumtohet origjina dhe rrugëtimi fillestar i kësaj kulture në Kosovë.

Promovimi do të mbahet me 20 Qershor, prej orës 20:00, në Qendrën e Kulturës Alternative Defy Them, Prishtinë./ KultPlus.com

“Dhe ti, qe s’vdiqe nga plumbi, vdes një ditë nga thumbi”

Posted on by Kult Plus

Poezi nga Dritëro Agolli

Rastësitë

Në supin tim papritur erdhi të ulej një flutur,
Një sup të tillë kjo flutur c’pati që zgjodhi?
Të thuash se ishte një sup i bukur,
Gjepura! Kjo duhej të ndodhte dhe ndodhi!
Shumë gjera s’dime pse ndodhin ne lufte a ne paqe,
Për shembull, s’të zuri mes luftrave plumbi,
Në paqe të vjen një grerëz, me thumb të thumbon në faqe
Dhe ti, qe s’vdiqe nga plumbi, vdes një ditë nga thumbi…. /KultPlus.com

Ka kohë që yjet s’ulen përmbi tokë

Posted on by Kult Plus

Poezi nga Robert Shvarc

Ka kohë që yjet s’ulen përmbi tokë,
ka kohë që njerëzit s’rrijnë me krye përpjetë
tue pritë me u ra ndër dhambë kafshat’e shkretë –
dhe vjershat janë lirue: pesë groshë një okë…

Me duer ndër xhepa poetët trokë
shetisin rrugve t’errta, krejt të qetë;
askush s’i nget, askush s’po don me i pyetë
ç’ka kanë në zemër e ç’ka kanë në kokë…

Urdhno, zotni, pak dritë n’mos daç errsinë!
Pesë groshë një okë . – Nji andërr e tanë rinije!
Tridhet vjet – e tridhet okë dashnije!
Urdhno, zotni, nji kangë për njerëzinë!
Pesë grosh nji okë – nji jetë e tanë dlirsije!
Tridhet vjet – e tridhet okë marrije!…

Çfarë i shkruante Sami Frashëri Jeronin de Radës në vitin 1881

Posted on by Kult Plus

Sami Frashëri, (1850-1910) , një nga rilindasit dhe nacionalistët më të flaktë për çështjen shqiptare në shekullin e XIX është një figurë qendrore e kombit shqiptar.

Është një personalitet dhe funksionar i perandorisë osmane, por njëkohësisht përparimtar me ide perëndimore bashkëkohore që mendonte për një Shqipëri të pavarur si komb-shtet.

Në kohën kur ‘’E sëmura e Bosforit’ po bëhej gati të përdorte akoma levat e saj mbi Ballkanin, kur shtetet e Ballkanit mendonin më shumë të zhvasnin sesa të jetonin në paqe, shumë personalitete shqiptare që jetonin jashtë atdheut  u vunë në lëvizje.

Samiu ishte një personalitet në fushën e kulturës që përdorte 9 gjuhë të huaja, dije të gjera në shumë fusha të shkencave shoqërore si dhe të natyrës, enciklopedist dhe publicist.

Në lidhjet e shumta dhe letrat epistolare që ka me shumë personalitete të kohës ai ka një letër shumë interesante me një personalitet tjetër të mendimit dhe iluminizmit shqiptar, Jeronin de Radës.

Më poshtë janë shprehur mendimet e Sami Frashërit për situatën e krijuar në ato vite, lufta për bashkimin e shqiptarëve, problemin themelor të gjuhës dhe fesë si dhe problemi i Shqipërisë për ndarjen dhe luftën nga shtetet ballkanike, ndikimin e Turqisë.

Ndë Kostandinupojë më 20 të shkurtitë 1881

Zot i nderçur’ e vëlla i dashurë

Përgjigjemi në dy letra të zotërisë sate, njera shkruarë më 28 të sht Mërtirit (novembre), tjatra më 2 të shkurtit (fevrier) 1881. Edhe të lutemi të na ndjejsh që mënuamë të përgjigjeshimë mbë kohë në të parët.

Kemi kënduarë, që motit, këngëtë që ke mbledhurë e punëratë që ke bërë zotëria Jote në gjuhët tënë e për kombinë tënë edhe i kemi pëlqyerë shumë, sikundrë edhe gramatikënë e zotit të nderçurë djalit zotërisë satë z Giussep Radësë, të cilit i gëzohemi edhe e përqafojmë vëllazërisht.

Të përgjigjemi përpara për punët t’allfabetësë: Allfabeta, që ka bërë shoqëria jonë na duketë se është shum’ e leht e e plotë, edhe gjuha jonë shkruehtë me të fort mirë.

Kjo allfabetë ësht’ edhe e pëlqyerë e e dheksurë prej gjithë shqiptarëvet, e sot është e përhapurë nëpër gjithë Shqipërinë. P’andaj na duketë që s’është nevojë të kërkojmë tjetërë alfabetë.

Për punët të fletësë (a ditaresë) jemi menduarë që kohët, edhe shumë herë kemi kërkuarë pandaljenë (la permission) nga kuvern’ e turkutë, po s’na është dhënë; e turku nukë do xjuarjenë e shqiptarëvet edhe lindjen e Shqipërisë përsëri, po do t’e ketë fjetur’e të verbërë.

Kemi shumë nevojë po do t’e sjellë puna që t’e nxjerëm (le publier) në Shqipëri, nukë me gjuhëra shumë po vetëm në gjuhët shqip të pandemë e të njëjtë, sikundrë duhetë të jetë edhe Shqipëria, se shumë gjuh’ë e shumë djalekta sjellinë, ndarje e mërgimi.

Vërtet sot kemi disa djalekta, po këto nukë janë të huaja njera nga jatera; po ca nga fraset edhe nga fjalët e gjuhësë kanë humburë më ca anë të Shqipëris’e të kolonivet e kanë rojturë më ca anë të tjera, shumë fjalë, pase e mbrujtime të fjeshta e të mira që rojnë në Shqipëri janë humburë nëpër kolonit, shumë të tjera janë humburë në Shqipëri e rojnë nëpër koloni(a kolonjat), kshu edhe në mest të Gegërisë e të Toskërisë edhe të gjithë këtyre fjalëve e fraseve bashkë, edhe gjuha shqip do të bëhetë e begatë (riche), e gjerë e do të shpëtonjë nga të pasurit nevojë më fjalë të huaja, edhe gjithë djalektatë do të gjendenë të gjitha të bashkuara e të përzjera.

Të vimë në punët e ndarjes Shqipërisë më tri degë të bashkuara (a trois etats confederes). Kjo punë as e mirë na duketë, as mund të bënetë kurrë në Shqipëri; se e para nukë duamë të ndahemi, po duamë të bashkohemi satë muntmë më teprë; e dyta, Shqipëria nuk ësht’ ndarë pas fevet, edhe shqiptarët e çdo feje nukë janë të ndarë më vet’he po gjendenë të bashkuarë më çdo anë, përveç në Shqpëri të poshtërme që s’ka katolikë.

Shumë fara e fise  janë që pushtojnë muhametanë e të krishterë, edhe një i krishterë është m’i aftrë me një muhamentan që ka në farët të ti, se nga një i krishterë që është nga një farë e tjatërë; edhe me të gjithë të pjekurit  të huajët, do-me-thënë të turqet, të krekërvet, të shqehet (des slaves) e të tjerëve, që rahana nat- e ditë të na ndajn’ e të na çajnë, vëllazëria në mest tënë nukë na është prishurë, edhe të gjithë shqiptarëtë duanë të quhenë vëllezërë edhe djemt’ e një mëmëdhethi të dashurë; edhe në ka më nonjë anë ndarje duhet t’e çkulim e t’e hedhimë poshtë, duke lënë fetë për në kish’ë për në xhami, e duke bërë gjithë vëllezërë sikundrë n aka bërë natura e sikundrë kemi qënë të moti.

Pun’ e vëllazërisë shqiptarëvet edhe e bashkimit e e ngjalljes Shqipërisë është pun’ e Lidhjesë (de la Ligue) që e ka zënë punënë shëndoshë edhe po vete gjithënjë mbarë; pun’ e të ngjallurit të gjuhësë shqip edhe të bashkuarit të djalektavet t’asaj e të ndritësuarit të kombit tënë që është një pun’ë e shenjtëruarë t’e mbaronjë pa ndihmën e burave si zotëria Jote e si të tjerë djem e të ndrituarë të mëmëdhethit tënë që janë në kolonjat e Italisë e gjetëk.

Po tani nuk po vemi përpara si duamë se gjendemi në një vënt që s’ka dliri(liberte) e papengim për të këtilla punëra, edhe më teprë sot që mbretëri e turkut ka zën’ e s’zë besë më shqiptarët, po i vështron si armiqt e saj.

Punërat që po bën lidhja e Shqipërisë në Gegëri, që nonjë muaj e tëhu, mbase nuk i kini dëgjuarë, se fletët e Evropesë nukë bëjnë shumë fjalë , duk me qënë që më nj’anë Turqia nukë le të dëgjohenë nëpër botët më nj’anë armiqtë tanë greqt’ e shqehtë, duanë t’i tregojnë të vogëla e të mosgjëjta.

Lidhja e shqiptarëvet që ka kërthizën në Pizdren, në Gegëri, ka kërkuarë shumë herë që nga tre vjet e tëhu, bashkim’i i Shqipërisë më një provincë me otonomi po mbretëria gjer më sot e kish gënjyerë me fjalë, edhe s’ka dashurë të bënjë gjë farë për Shqipërinë.

Këtë herë shqipëtarëtë e kupëtuanë fort mirë që mbretëria nukë do të bënjë gjë kurrë për ta, edhe Lidhje e Pizdrenit pa nevojë të bashkojë Shqipërin’ e t’ë bënjë një me otonomi, e mbase me ç’këputje (indepedance) fare, pas punës, kështu Lidhja mori emërin e kuvernos të përdorme (gouvernement provisoire) edhe përzuri kuvernatorëtë turq nga gjithë vilajet i Kosovësë edhe nga Pizdreni, nga Djakova, nga Tetova, nga Dibra etj.

10000 shqipëtarë të armatosurë kanë zënë Ysqypnë (Shqupnë) edhe udhënë e hekurtë; 10000 të tjerë bëhenë gati për të unjurë në Toskëri.

Për pakë kohë do të dëgjoni një ngritje (revolution) të madhe në Shqipëri. Në u bëftë dot Shqipëria më vet’he, nukë do të kemi nevojë për prensër, as të krishten’ as muhametanë, që të na rjepën e të na pinë gjaknë’ vëndi ynë munt edhe do të kuvernohetë prej një farë dhmokratije prej pleqet, sikundrë kanë qenë prindët tanë që motit, edhe sikundrë jan’ edhe sot malësit’ e Shqipërisë, që janë thuase të dlirë e më vetehë.

Po të mbarohetë kjo punë, atëherë [krijohen mundësi] edhe për fletët edhe për të shkelurit e këngëvet të zotërisë s’ate e të tjera. Të falemi me nder e me shumë dashuri.

Sami Frashëri  (marrë nga vepra 2 e Sami Frashërit)

Përgatiti Eugent Kllapi/diasporashqiptare/ KultPlus.com

‘Alfabetarja e gjuhës shqipe’ dhe kontributi i Jani Vretos, Sami Frashërit e Pashko Vasës

Posted on by Kult Plus

“Alfabetarja e gjuhës shqipe” u botua me nismën e Sami Frashërit, Jani Vretos e Pashko Vasës, në Stamboll më 27 shkurt 1879.

Për ta kuptuar rëndësinë e këtij botimi, duhet të kthehemi pas në kohë e në histori. Kujtojmë se shqipja, me sa dokumentohet deri tani, filloi të shkruhet që nga shekulli XV me alfabetin latin, të plotësuar me pesë shkronja të posaçme. U shkrua dhe me shkronja greke e, pas pushtimit turk, edhe me alfabetin turk-arab.  Rruga tjetër që u ndoq, është ajo e krijimit të alfabeteve origjinale me përhapje të kufizuar.

Që në fillimet e lëvizjes për çlirim nga Turqia, çështja e alfabetit doli në plan të parë: pa të nuk mund të flitej për Rilindje të popullit shqiptar.  Prandaj me nismën e Sami Frashërit, Jani Vretos e Pashko Vasës, më 27 shkurt 1879 u botua në Stamboll “Alfabetarja e gjuhës shqipe“. Ishte një nga veprimtaritë më të rëndësishme të patriotëve shqiptarë të Stambollit, të cilët më 12 tetor 1879 themeluan “Shoqërinë e të Shtypurit të Shkronjave Shqip”, shoqëri kulturore, që kishte për synim të nxiste zhvillimin e kulturës në gjuhën shqipe dhe ta vinte atë në shërbim të çështjes së çlirimit kombëtar nga Turqia. Me alfabetin, plotësonte një nga kërkesat bazë për përhapjen e propagandës atdhetare dhe i hapte rrugën botimeve të para serioze të Rilindjes sonë Kombëtare.

Libri “AΛFABETARE E GLÚHESE ΣQIP” është përgatitur,pra, nga Shemsudin Sami Frashëri, Jani Vreto, Pashko Vasa etj., dhe është botuar në Stamboll më 1879. Një kopje e librit, me kapakë kadife të kuqe të shkruar me shkronja ari, i është dhuruar Sulltan Abdyl Hamitit II, i cili ka ditur të flasë shqip.

“Alfabetarja e gluhësë shqip”, botuar vetëm pak muaj pas miratimit të alfabetit të Stambollit, është një vepër kolektive. Në të janë përfshirë shkrimet e Sami Frashërit: “Gjuha Shqip” dhe “Dheshkronjë”; të Jani Vretos: “Udhë e të shkruarit të gjuhësë Shqip”, “Për Gjithëçishtënë dhe për Zon’e jetësë edhe për Njerinë, botën’ e vogëlë”, “Numerëmësonjë”; të Pashko Vasës: “Shqypnija e Shqyptârt”, të Koto Hoxhit: “Porosit’ e Tovitit mbë të birë”.  Siç shihet nga përmbajtja, “Alfabetares së gjuhës shqipe” nuk është thjesht një tekst abetareje. Përveç abetares në të përfshihen edhe lëndë të tjera si: gramatikë, histori, aritmetikë, edukatë shoqërore dhe morale.

Në gjirin e saj, siç u përmend, bashkëpunuan ngushtësisht myslimanë të mëdhenj si vëllezërit Frashëri, katolikë të shquar, si Pashko Vasë Shkodrani e ortodoksë të mësuar e atdhetarë si Jani Vreto: ishte pra model i bashkëpunimit ndërmjet feve në shërbim të Atdheut. Vlerat e kësaj abetareje, që me të drejtë është quajtur “një vepër themelvënëse”, janë të gjera dhe të shumanshme. Kjo vepër përbën një prej gurëve themeltarë në proçesin ripërtëritës dhe ripërcaktues të gjuhësisë shqiptare.

Në “Alfabetare…” trajtohen disa nga problemet më themelore të kohës, në plane të ndryshme: politik, idelogjik, kulturor dhe arsimor që kishte shtruar për zgjidhje Lidhja Shqiptare e Prizrenit. Ky tekst, si rrallë ndonjë tjetër, shkon në unison me ato ngjarje, duke u bërë jehonë, duke zbatuar pjesë të veçanta të programit për çlirimin kombëtar dhe shoqëror.

Gjithsesi çështja e alfabetit të shqipes do të zgjidhej përfundimisht vetëm me Kongresin e Manastirit, që u mblodh më 14 nëntor 1908, ku u hartua një alfabet i ri me shkronja latine. Është alfabeti që përdorin edhe sot e kësaj dite gjithë ata, të cilët shkruajnë shqip. / KultPlus.com

Kumbaro nga Durrësi: Dyfishimi i hapësirave publike në plazhe, përgjegjësi më e madhe për institucionet

Posted on by Kult Plus

Vija bregdetare e Durrësit ka qenë ndalesa e radhës për ministren e Turizmit dhe Mjedisit Mirela Kumbaro në vijim të turit të inspektimeve në bregdet, ku prej 15 qershorit ka nisur operacioni “Plazhe të Pastra” përmes të cilit Agjencia Kombëtare e Bregdetit mbështet 8 bashki bregdetare në pastrimin e plazheve.

Kumbaro theksoi se me ndryshimin thelbësor të rregullores së plazheve, ku dyfishohen hapësirat publike, shtohen përgjegjësitë e institucioneve për mbarëvajtjen e sezonit.

E shoqëruar në këtë inspektim nga kryetarja e bashkisë së Durrësit, Emiriana Sako dhe drejtori i policisë së Durrësit, Kumbaro u shpreh se “plazhet publike nuk do t’i kemi në fillim apo në fund të Durrësit, por të ndërprera me qëllim që pushuesit të kenë mundësi t’i akesojnë në segmente të ndryshme, sepse është një vijë shumë e gjatë bregdetare”.

“Nga ana tjetër, bashkëpunimi i Policë së Shtetit me Policinë Bashkiake dhe Agjencinë Kombëtare të Bregdetit duhet të forcohet me qëllim që të mos lejohet zaptimi i plazheve, por edhe për sa i përket pastërtisë, sepse ka të bëjë me krimin mjedisor. Do të përdorim të gjitha masat, që nga sensibilizimi e edukimi, por edhe masat që kanë të bëjnë me tërheqjen e vëmendjes dhe gjobat. Përveç banorëve, probleme ka edhe me bizneset, restorantet që i hedhin mbeturinat në vende të paparashikuara, prandaj policia duhet të jetë e vëmendshëm ndja këtyre gjesteve”, nënvizoi Kumbaro.

Gjithashtu, Kumbaro theksoi me rëndësi vëzhgimin me mjetet e policisë kufitare për incidentet dhe kontrollin e mjeteve të paligjshme të turizmit detar.

Gjatë inspektimit të saj, ministrja Kumbaro u takua edhe me përfaqësuesit e operatorit shtesë të pastrimit nga ana e Agjencisë Kombëtare të Bregdetit, të cilët kanë nisur punën që prej 15 qershorit për pastrimin e plazheve:

“Operacionin plazhe të pastra sivjet e shtrijmë në të gjithë bregdetin, nga Velipoja deri në Ksamil ku Agjencia Kombëtare e Bregdetit me bashkitë përkatëse dyfishojnë forcat, mjetet, koshat dhe kapcaitetet njerëzore. Do të jemi 24 orë në territor, por nuk mund t’ia dalim dot nëse nuk do të kemi bashkëpunimin e bizneseve dhe gjithë qytetarëve. Përveç pastrimit dhe evadimit të koshave, do të ketë dezinfektim dhe larje të vendeve ku grumbullohen mbetjet, të shëtitoreve, rrugëve, hapësirave publike dhe e kemi më të madhe punën sivjet për shkak të shtimit eksponencial të plazheve publike”, u shpreh Kumbaro.

Kryetarja e bashkisë së Durrësit, Emiriana Sako, nga ana tjetër vuri në dukje shtimin e hapësirave.

“Kemi 266 parcela publike plazhesh, të fragmentarizuara nga zona e plazhit në Durrës deri te Përroi i Agait, të cilat pritet të shtohen më shumë pas 30 qershorit, kur përfundon edhe lidhja e kontratave me subjektet private dhe ato parcela për të cilat nuk është aplikuar, automatikisht kalojnë në hapësira publike. Të gjitha janë të pajisur me sinjalistikën e duhur në terren dhe janë të publikuara edhe në faqen zyrtare të bashkisë”, tha Sako./atsh/KultPlus.com

Sami Frashëri: Njeriun e bëjnë të përhershëm veprat e tij

Posted on by Kult Plus

Thënie nga Sami Frashëri

Njerëzit janë të njëjtë para natyrës, edukata i bën të dallohen.

Njerëzit e mirë janë të gjykuar të bëhen skllevër të të këqijve.

Çdo mizori e ka ditën e vet të gjykimit.

Zbavitja më e bukur për njerinë është leximi; shoku më i mirë libri.

Liria është thelbi i shpirtit dhe i mendjes. Aty ku s’ka liri, mendja dhe shpirti thahen si bima pa ujë.

Njeriun e bëjnë të përhershëm veprat e tij.

Në vend që të shesësh dituri dhe zotësi, përpiqu t’i fitosh ato.

S’ka gjë më të keqe se të përqeshurit, sepse më shumë prek të mirët se të këqijtë.

Shoku më i pavlefshëm është ai, i cili, për një fjalë që ka dëgjuar për shokun e tij, nuk e do më atë.

Ai që pëlqen veten e tij, nuk pëlqehet nga askush.

Duhen shumë mend që të mund shoqërohesh me njerëz pa mend.

Shpagimi më i ëmbël është të bësh mirë kundër të keqes që të është bërë.

Po të përdoret mirë koha, do të mjaftojë për të kryer çdo punë.

Bukuria e njeriut përbëhet nga bukuria e fjalës që flet.

Njeriu duhet të përpiqet të mësojë çdo gjë, jo të tregojë veten e tij.

Më i forti i njerëzve është ai që është i zoti të përmbajë vetveten.

Thjeshtësia e një gruaje është më e vlefshme se stolitë e të gjitha grave të botës.

Shpata e grave është gjuha e tyre, prandaj nuk e lënë të ndryshket.

Gruaja duhet të ketë në dorën e djathtë gjilpërën e në të majtën librin.

Çdo gabim i gruas së ndershme është i falur nga burri i saj.

Shumica e njerëzve, sidomos gratë, nuk i donë ata që i donë por ata që i përbuzin.

Vjehrra nuk e kujton asnjëherë kohën e nusërisë.

Për dashurin s’ka gjë më të ëmbël se lotët e syve që fshihen me dorën e së dashurës.

Fytyra e qeshur është kripa e bukurisë.

Personi që do ti, s’ka asnjë të metë, fillo të mos e duash, pa shih sa të meta ka.

S’ka lumturi më të madhe në botë se dashuria dhe harmonia.

Kush i shtrohet gjithkujt është kokëdele.

Më i poshtri njeri është ai i cili kërkon mirësi nga një i poshtër.

Qesja nuk zbrazet duke dhënë lëmoshë.

Delen që ndahet nga tufa e ha ujku. / KultPlus.com

“Zëra të heshtur” u bënë zëra që dëgjohen, histori që lexohen

Posted on by Kult Plus

Drita nis në një pikë dhe përshkon gjithë trupin.. Një trup që digjet përditë. Aspak i vlerësuar. Shndërrohen në trupa robotësh. Zëri jehon përtej. E artistet në skenë përpëliten ngadalë. E gëlltisin këtë realitet që vjen përtej imazheve sikur të grisura. Imazhet shumëzohen e mbesin veç numra. Por nga zërat transmetohen si histori të përveçme. “Zëra të heshtur” u bënë zëra që dëgjohen, histori që lexohen në mbrëmjen e dytë të “FemArt 13” që vjen nën moton “Çliroje mendjen”.

Shkruan: Gili Hoxhaj

Imazhet janë ato që shtrojnë pyetje. Krejt kjo e ndërthurur mirë artistikisht nga Biloura Intercultural Arts Collective, nën drejtimin e Angie Rottensteiner (Austri) dhe Chiara Bosco (Italia). Ato kanë bashkëpunuar edhe në dramaturgji e zërim. Performanca sjell copëza nga eksploitimi seksual i grave. Të bëjnë të rimendosh krejt çka di për këtë temë: me keqardhje për gjithë paragjykimet që mund t’i keh mbjellur në vete.

Performueset: Yunjung Kim, Silvia Ribero, Julienne Schembri sikur bëhen trupa që fuqizojnë historinë e reagim që i përcjell me lëvizje zërat e heshtur. Lëvizjet e tyre përcjellin edhe dhimbje. “Prostitucioni nuk është përvojë krejtësisht individuale, por kolektive” është zëri që vjen i pari dhe i hedh sytë e të gjithëve mbi kapitujt që po hapen. “Mendoj se tregtia e seksit i shfrytëzon të cenueshmit dhe institucionalizon aktin e shfrytëzimit. Po ndodhë gjithkah nëpër botë”, janë fjali që kanë ndërprje në mes dhe na fusin në një fenomen që s’është as individual, tash as kolektiv por krejt global. Shoqëria është krejt patriarkalee ndaj fenomenit përfshin rreth 40-42 milionë njerëz në botë.

Procesi kolektiv i krijimit përfshiu artistë nga Evropa dhe Azia si dhe dëshmi nga gra të Afrikës, Amerikës Latine, Azisë dhe Evropës, duke gjeneruar një reflektim ndërkulturor mbi këtë temë. Ai nuk jep përgjigje dhe as nuk paraqet një diskurs të vetëm mbi çështjen e prostitucionit, por ndan një kërkim pesëvjeçar mbi elementet e përbashkëta të këtij fenomeni kompleks.

Regjisroja Angie Rottensteiner thotë se kanë dashur të shtrojnë pyetje dhe vetëdijesim për industrinë e seksit dhe duan të lidhin fenomene globale.

“Kemi intervistuar shumë gra që kanë qenë prostituta, punonjëse sociale, avokatë. I kemi mbledhur të gjithë këta zëra dhe zërat që kemi përdorur janë prej tyre”, ka thënë ajo për “FemArt”.

Dhe në Kosovë sikur ia kanë dalur të prekun publikun dhe ngrisin pyetje rreth kësaj teme.

“Këtu kemi pasur mundësinë të takojmë shumë njerëz nga Forcat e KFORIT, organizata joqeveritare dhe Ministren e Drejtësie dhe avokatë dhe mendojmë që e kanë kapur qëllimin e kësaj performance sepse ishin shumë aktiv për ta na udhëzuar dhe të flasin për këtë punë edhe në Kosovë”, ka shtuar tutje ajo.

Zërat që bazohen në rrëfime të vërteta e paraqesin si një të keqe të nevojshme. Të ardhurat nga prostitucioni vlerësohen rreth 186 miliardë dollarë në nivel global. Prostitutat kurrë nuk fitojnë para përkundër mitit që e ngjall këtë besim. Historitë e vendosura në skenë nga “Zëra të heshtura” e prekin aspekte të fëmijërisë kur braktisesh e deri të një shpallje pune që s’di as çka të ofron- përveçse një shumë të majme parash. Njëra e filloi këtë punë fiks në moshën 14-vjeçare e braktisi kur ishte 28. Në mes ka histori të ndjenjës si në makineri automatike, ku s’ndihesh as njeri. “Sinqerisht, as qenin që e ke në shtëpi nuk do të trajtohej ashtu”, vazhdon zëri i saj gati si pa ndjenja tash.  “Kur klienti të rrah, ti duhet të jesh aty për t’u rrahur” – janë copëza rrëfimesh që vijnë nga njerëz që trajtohen pa ndjenja dhe ti përfundon e ndihesh po aq bosh e dehur, nga burrat, paratë, varfëria, pa shpresë për ta pritur një moment më tej. “Pasi grindeshin me gratë në shtëpi, burrat e shkarkonin zemërimin mbi ne. Kjo do të thotë që ne jemi thjeshtë objekte”- vjen si një realitet tjetër dhe që klientët duhej trajtuar si ‘mbretër’ e ti je askushi në sytë e tyre dhe gjithkujt që e mundëson këtë interaktivitet teknik.

Mesatarisht, një prostitutë ka shtatë klientë në ditë. Kjo do të thotë që në dhjetë vjet ajo do të ketë rreth 25.000 burra. Përpiquni të imagjinoni 25.000 burra në një dhomë – këto janë fjalë të tjera që vijnë e që përcillen me imazhe që e fuqizojnë mesazhin.

Chiara Bosco dramaturgia e kësaj shfaqje ka thënë se janë munduar tu japin një skenë këtyre njerëzve të cilët nuk do askush t’i dëgjojë.

“Ka qenë një proces i gjashtë pesë deri në gjashtë vite. Mund të them se ka qenë një udhëtim sepse ka qenë lëvizje në këtë temë nga vende të ndryshme, të takosh realitete të ndryshme dhe mendoj që është shumë e bukur që e sollëm këtu, është një hapje e re në këtë anë”, ka thënë ajo. Duke shtuar se shfaqje prekë shumë thellë publikun dhe kërkohet një moment për të reflektuar.

Në këtë performancë lexon për vitet e çuar dëm, për një hapësirë private që gjithmonë mungon dhe për një nënshtrim shpërblimin e të cilit e merr dikush tjetër. Një nga personazhet përfundon në pragun e vetëvrasjes. Tregon se si njeriu mund të ngulfatet nga të pathënat.  “Ah, do të ndryshoja vetëm kur të vdisja” – dhe pasi që ndan këtë rrëfim me gjithë ne, sikur çlirohet. “Ne mund të ishim ato” – të bën të ndihesh keq dhe një vorbull mendimesh të përcjell kur duartrokitjet e përmbyllin një realitet të hidhur. Një realitet që s’do të ndjekë pas. Kapitulli i fundit është shërimi dhe secili mund të bëjmë hap drejt tij – duke qenë më pranues dhe më pak paragjykues. Mëson sa e rëndësishme është ta bësh çdo zë të dëgjueshëm!/KultPlus.com

Filmi malazez “Fëmijët nga rruga e Marksit dhe Engelsit” shfaqet premierë për publikun kosovar në DokuKino

Posted on by Kult Plus

Të shtunën, më 21 qershor, në ora 20:00, në DokuKino në Prizren, Ambasada e Malit të Zi në bashkëpunim me DokuFest-in organizon premierën kosovare të filmit Fëmijët nga rruga e Marksit dhe Engelsit. Ky është prodhimi i parë malazez pas rivendosjes së pavarësisë së Malit të Zi dhe një prej realizimeve më domethënëse të kinematografisë së re të rajonit.

Filmi, me regji të Nikolla Vukçeviqit, sjell një rrëfim të fuqishëm dhe emocional të vendosur në realitetin ballkanik, duke ndjekur historinë e dy vëllezërve përgjatë një nate vendimtare: njëri prej tyre përgatitet të kryejë një vrasje, ndërsa tjetri përjeton ndjenjën e parë të dashurisë.

Në premierë do të marrë pjesë edhe aktori kosovar Fatmir Spahiu, një nga emrat pjesëmarrës në këtë bashkëpunim rajonal. Ai ndan skenën me disa nga figurat më të njohura të filmit në Ballkan, si Momçilo Otasheviq dhe Branka Staniq nga Mali i Zi, Emir Haxhihafizbegoviq dhe Goran Bogdan nga Bosnja dhe Hercegovina, si dhe aktorët serbë Nebojša Glogovac dhe Ana Sofrenoviq.

“Fëmijët nga rruga e Marksit dhe Engelsit” pritet të ngjallë interes të gjerë tek publiku kosovar, jo vetëm për tematikën dhe përmbajtjen e tij artistike, por edhe për simbolikën e fortë të bashkëpunimit kulturor ndërballkanik./KultPlus.com

Në Budapest inaugurohet kënd librash me emrin e Presidentit historik Ibrahim Rugova

Posted on by Kult Plus

Trashëgimia e Presidentit historik të Kosovës, Dr. Ibrahim Rugova, u nderua sot në një ceremoni të veçantë në kryeqytetin hungarez, ku një pjesë e bibliotekës “Ervin Szabó” u emërtua me emrin e tij.

Në këtë ngjarje mori pjesë edhe Presidentja e Republikës së Kosovës, Vjosa Osmani, e cila tha se emri dhe vepra e Presidentit Rugova nuk i përkasin vetëm Kosovës, por të gjithë atyre që besojnë në fuqinë e së drejtës dhe në idealin e lirisë.

“Sot në Budapest, bashkë me miq të Presidentit Rugova e miq të rinj të Kosovës, inauguruam një pjesë të bibliotekës “Ervin Szabó” me emrin e Presidentit historik, si shenjë e përhershme kujtese për vizionin e arkitektit të pavarësisë, i cili me përkushtim i udhëhoqi popullin e Kosovës në rrugën drejt lirisë dhe pavarësisë”, ka shkruar Osmani./KultPlus.com

“Pena e Dritës” organizon takim letrar me Stefan Çapalikun në Bibliotekën “Ernest Koliqi”

Posted on by Kult Plus

Në kuadër të serisë së takimeve kulturore “Pena e Dritës”, të enjten, më 19 qershor 2025, në orën 19:00, Biblioteka “Ernest Koliqi” në Prishtinë do të mirëpresë shkrimtarin e njohur shqiptar, Stefan Çapaliku.

Ky takim do të zhvillohet në formën e një bashkëbisedimi të hapur mes autorit dhe lexuesve, me fokus në krijimtarinë e tij letrare. Një mundësi e veçantë për të gjithë dashamirësit e letërsisë që të njihen më nga afër me veprën e Çapalikut dhe të ndajnë mendime e pyetje me të.

Pas diskutimit, të pranishmit do të ftohen në një koktej në ambientet e Agorà-s, për të vijuar qëndrimin dhe bashkëbisedimin në një atmosferë më të lirë dhe miqësore.

Takimi është i hapur për publikun dhe të gjithë janë të mirëpritur./KultPlus.com

‘Dashuria e shndërron mirënjohjen në përkushtim’

Posted on by Kult Plus

Martin Heidegger i shkruan Hannah Arendt

“E fortdashur Hannah!

Cila të jetë vallë arsyeja që dashuria na shpërfaqet shumë herë më e pasur sesa tërë përvoja njerëzore dhe një gllabërim i ëmbël për tërë ata që kanë rënë në kurthin e saj? Sepse bëhemi ajo çka dashurojmë, duke mbetur në të njëjtën kohë vetvetja.

Kjo është arsyeja përse herëpashershëm ndjejmë dëshirën e zjarrtë që ta falenderojmë me të tërë të qenëshmen tonë njeriun që dashurojmë; porse, në fund, dashur pa dashur vërejmë se si kjo nuk mjafton aspak.

E vetmja mënyrë është të falenderojmë me tërë thelbin dhe thellësinë e vetvetes tonë. Dashuria e shndërron mirënjohjen në një përkushtim dhe vlerësim të vetvetes dhe, në të njëjtën kohë, në një besim pa kushte ndaj tjetrit. Kjo është edhe forma se si dashuria e dëndëson fuqimisht të fshehtën e saj…

I yti”
M /KultPlus.com

Thënie nga Sami Frashëri, një prej mjendjeve më të ndritura të Rilindjes Kombëtare

Posted on by Kult Plus

Sami Frashëri ishte një nga personazhet më të njohur dhe mendjet e ndritura të periudhës së Rilindjes Kombëtare Shqiptare. Gjatë jetës së tij intensive ai shkroi më shumë se 50 vepra, si fjalorë, enciklopedi, drama, vepra letrare etj., ndër të cilat edhe veprën “Shqipëria ç’ka qenë, ç’është e ç’do të bëhet”, e cila vlerësohet edhe si “Traktati politik i çështjes kombëtare shqiptare”.

Më poshtë po sjellim disa nga shprehjet më të bukura të Sami Frashërit:

Përvoja është një shkollë, mësimet e së cilës kushtojnë shtrenjtë.

Duhen shumë mend që të mund të shoqërohesh me njerëz pa mend.

Në vend që të shesësh dituri dhe zotësi, përpiqu t’i fitosh ato.

Mendimet e larta gjenden në fjalë të shkurtëra.

Ato çka di njeriu, në krahasim me çka nuk di, janë kurgjë.

Kush zotëron veten e tij, nuk zotërohet nga asnjeri; nuk e mund dot asnjeri atë që mund epshet e tij.

Ai që pranon këshilla është më i madh se ai që jep, sepse, sa lehtë është të japësh këshilla, aq rëndë është t’i pranosh.

Ai që nuk është në gjendje të ecë në rrugë të sheshtë, mos e shtrëngo t’i ngjitet malit.

Njeriu, para së gjithash, duhet të mësojë shkallën e paditurisë së tij.

Paanësia është ajo që shkruan historinë, historia që shkruhet nga anësia, nuk është histori, është përrallë.

Sa ka frikë kusari nga qeveria, edhe tirani aq trembet nga shkrimtarët, e sidomos nga historianët.

Nuk duhet dyshuar për ndershmërinë e atij njeriu që e shajnë dhe e përbuzin lajkatarët.

Atdhetaria dhe humanizmi bëhen me punë e jo me fjalë; kush tregohet i tillë me fjalë, është nje mashtrues.

Historia është një procesverbal, i cili ligësitë e shekullit të tanishëm ia përcjell për gjykim gjykatës së opinionit publik të shekujve të ardhshëm.

Kalben njerëzit e ndershëm aty ku lartësohen lajkatarët.

I mençuri tregon shumë gjëra me pak fjalë; i marri flet tërë ditën dhe nuk tregon asgjë.

Edukimi nuk humb te njeriu me mendje dhe zgjuarësi të kufizuar, por mendja dhe zgjuarësia humbin te njeriu i paedukuar.

Një komb që nuk është në gjendje të dallojë lirinë nga robëria, është një fëmijë që ka nevojë të vazhdojë në shkollën foshnjore.

Dituria dhe shkenca i jep njeriut një armë në dorë, edukata e stërvit në përdorimin e asaj arme. Njeriu që nuk është i zoti të përdorë armën, po t’i jipet në dorë mund të vrasë shokët e vet; edhe një dijetar pa edukatë dhe me vese të liga, me diturinë e tij dëmton veten dhe të tjerët.

Mendja e një kombi është arsimi, zemra e tij ështe morali i përgjithshëm.

Arsimi dhe qytetërimi i ngjajnë diellit që kur lind ndriçon vetëm majat e maleve të larta me një dritë të zbetë por pa shkuar gjatë i forcohet drita dhe nga shkëlqimi i tij përfitojnë përrenjtë më të thellë dhe fushat e luginat.

Njeriun e bëjnë të përjetshëm veprat e tij.

Më parë se për pasurinë, mjeshtërinë dhe tregtinë e një bashkësie (njerëzore), duhet menduar për edukimin e saj, sepse edukata e mirë është baza e bashkësive njerëzore.

Njeriu mirret me dituri dhe me shkencë gjatë gjithë jetës së tij. Në fëmijëri i mëson ato, në rini i vë në zbatim e në pleqëri mëson të tjerët.

Njerëzit janë të njejtë para natyrës, edukata i bën të dallohen (njëri nga tjetri).

Njeriu me sa të rrojë më shumë sheh dhe më shumë mëson.

Njeriu në të njëjtën kohë është edhe nxënës edhe mësues.

Shërbimin që bën arsimi për përmirësimin e një kombi, ligji s’mund ta bëjë kurrë.

Dijetar (filozof) është ai që i përshtatet puna fjalës së tij e fjala opinionit të tij.

Zgjuarësia është një dritë hyjnore, ndriçimi i së cilës ndrit jo vetëm sipërfaqen e sendeve, por edhe brendinë e tyre.

Dajaku e bën të paedukuar njeriun e edukuar; të paedukuarit ia shton edhe më shumë atë.

Grada e qytetërisë dhe e moralit të një populli kuptohet nga këngët dhe lojërat e tij.

Gjithësecili dëshiron t’i shohë njerëzit e mëdhenj, por më mirë është të shohësh veprat e tyre, sepse idetë e tyre s’kuptohen nga fytyrat e tyre, por dallohen nga veprat e tyre.

Mos e qorto atë që ka rënë në greminë pse nuk i dëgjoi këshillat tuaja, as mos e këshillo përsëri. Po e nxorre nga gremina që ka rënë, atëherë ai panon këshillat e tua.

Biseda lind nga mendimi; biseda pa mendim nuk eshtë bisedë, është grindje.

Kush nuk dëshiron të humbasë për jetë privilegjet e tij, duhet të lëshojë ca prej tyre me dëshirën e tij, sepse druri rritet më shumë kur krasitet.

Aq sa ka nevojë personi me përvojë, por i paditur, për ndihmën e dijetarit, edhe dijetari i papërvoje ka po aq nevojë për ndihmën e atij që ka përvojë, por që nuk është i ditur.

Mëson shumë ai që plotëson çka di dhe përpiqet të përvetësojë çka nuk di, ai që le mangut çka di dhe çohet të mësojë gjëra të tjera, nuk mëson kurrëgjë.

Njeriu ka nevojë për arsim ashtu si bima për ujë. Ashtu sikundër që thahet pema kur është e njomë, po nuk u vadit, edhe njeriu thahet shpirtërisht po nuk u edukua qysh në fëmijëri, sepse nuk i mbetet gjë për t’i shërbyer njerëzimit.

Idetë e mëdha formohen te shpirtërat e mëdhenj.

Edukimi nuk është për ta zhveshur njeriun nga natyra, por për të ushqyer moralin e tij brenda natyrës së tij.

Epokat që përmenden shkurt në histori, janë epokat më të lumtura të njerëzisë.

Vetëm opinioni publik është baza e lirisë, forca e edukimit, udhëheqës i qeverive.

Merita dhe talenti që qëndrojnë të heshtur dhe të fshehur në periudhën e tiranisë, fillojnë të ndriçojnë porsa lind drejtësia.

Modestia dhe thjeshtësia është një e mirë, të cilën çdo njeri dëshiron ta shikojë te tjetri, por nuk don ta ketë vetë.

Qeverisja e racës njerëzore me edukim është shumë më e lehtë se qeverisja me ligj.

Njeriu mund të humbë çdo liri të tij, por nëse e ruan lirinë e mendimit, prapëseprapë i lirë është.

Fjala e gjatë ka kuptim të shkurtër.

Mendimi s’kuptohet nga sasia, por nga pesha; mendimi i një dijetari nuk mund të krahasohet me mendimin e një mijë injorantëve.

Sa zor është për njerëzit e mësuar të bëjnë pasuri, aq i vështirë është mësimi për të pasurit.

Shumë rrallë del e mundur dhelpëria në luftë me nderin.

Mësimi më i madh në këtë botë është vështirësia; s’ka sukses ai që nuk has në vështirësi.

Thjeshtësia është stolia e atyre që janë të edukuar dhe të mësuar.

Liria është thelbi i shpirtit dhe i mendjes, aty ku s’ka liri, mendja dhe shpirti thahen si bima pa ujë.

Ashtu sikundër që gratë të shumtën e herës mbajnë në dorë një pasqyrë për të rregulluar të metat e stolisë së tyre, edhe shoqëria njerëzore nuk duhet ta largojë nga sytë pasqyrën e diturisë e të shkencës dhe të përpiqet që të përmirësojë të metat që sheh.· Po të luajë mësuesi ç’ka nuk bëjnë nxënësit.

Nuk është për t’u çuditur po nuk u pa patriotizëm prej atyre që shiten si atdhedashës, sepse duke shitur herëpashere, natyrisht, u është sosur.

Dituria nuk është për të poshtëruar të paditurit e për t’u bërë kryelartë, por është për të pasur dhimbësuri për të paditurit, për t’i stërvitur ata sa të jetë e mundshme, që t’i bësh ata të përfitojnë nga dituria që ke.

Më i ligu i kopracëve është ai i diturisë, domethënë ai që nuk do të përfitojë njeri nga ato që di ai.

Elokuencë e vërtetë është të thuash plotësisht atë çka është për t’u thënë dhe të mos thuash gjë tepër saj.· Nuk i thuhet frikacak çdo njeriu që nuk është trim; ka shumë shkallë në mes trimërisë e frikës.

Turma është armike e arsyes dhe e së drejtës. Po t’i përshtatet një gjë arsyes dhe së vërtetës, tërheq përbuzjen e turmës; gjërat që nuk i mbështeten asnjë arsyeje dhe që janë në kundërshtim me të vërtetën, janë gjithmonë të pëlqyera nga turma.

Njeriu i mirë asnjëherë nuk arrin të hakmerret; derisa armiku i tij të jetë i fortë, nuk është në gjendje t’i bëjë gjë, kur do ta gjejë armikun të dobët, e mund mëshira dhe i ikën dëshira për t’u hakmarrë.

Lulja rritet me diell, por thahet nga vapa e madhe; njeriu edukohet me arsim, por rëndimi me mësime në fëmijëri jashtë forcës së tij e dërmon. Ashtu sikundër bima që ka nevojë për nxehtësi, ujë e freski, edhe njeriu bashkë me arsim dhe edukim ka nevojë edhe për zbavitje e shëtitje./libohova.com/Kultplus.com

37 vite nga vdekja e aktores së shquar shqiptare, Marie Logoreci

Posted on by Kult Plus

Marie Logoreci ishte aktore shqiptare e teatrit dhe filmit, pioniere e kinematografisë shqiptare. Paraqitja për herë të parë në film ishte tek Skënderbeu, më pas në filmin e parë shqiptar me metrazh te shkurtër ‘Fëmijët e saj’, dhe me pas në filmin e parë shqiptar ‘Tana dhe Toka jonë’ etj. Ajo luajti në filmin televiziv, ‘Gjenerali i ushtrisë së vdekur’. Ajo ngriti në art karaktere të ndryshme të nënave shqiptare, duke u kthyer vetë në simbol të nënës shqiptare, shkruan KultPlus.

Maria e filloi aktivitetin e saj artistik që në shkollë, ku luante në teatrin e shkollës, vizatonte dhe këndonte. Në vitin 1945 ajo filloi të këndoje në Radio Tirana dhe në koncerte që jepeshin në qytete të Shqipërisë, si dhe shkoi turne jashtë shtetit si soliste e Korit të Përgjithshëm të Shtetit. Në repertorin e saj ishin rreth 100 këngë. Në 1947 filloi punën në Teatrin Popullor (sot Teatri Kombëtar). Interpretimi i parë i saj në skenën e teatrit ishte Elmira në komedinë Tartufi të Molierit. Filmi i parë ku mori pjesë ishte bashkëpunimi sovjeto-shqiptar Skënderbeu.

Maria mbeti një aktore e madhe e skenës. Ajo krijoi artin e saj. Duke qenë vrojtuese e mprehtë e jetës së popullit arriti të mbledhë polenin jetësor e ta hedhë në veprën e saj artistike duke i dhënë spektatorit shpirtin e njeriut, dhembjen, protestën, revoltën, urrejtjen, cinizmin, hipokrizinë, dinakërinë, etj… atë që është esenca e rolit, atë magji që shkakton një art të vërtetë. Gjuha e saj artistike është ekspresive dhe me kolor, mjetet skenike që ka aplikuar Maria, janë realizuar prej saj me mjeshtëri duke vënë vulën e vet të interpretimit, atë që ishte personale të Maria.

Rolet më të suksesshëm të saj janë: Xhesi te Çështja ruse, Alisa Lengton te Rrënjë të thella, Kristina Padera tek Komploti i të dënuarve, Fatimja te Halili dhe Hajrija, Aljona Patrovna te Gjashtë dashnorët, Lokja te Toka jonë, Ledi Milford te Intrigë e dashuri, Tringa te Shtatë shaljanët, Gertruda te Hamleti, Bernarda Alba te Shtëpia e Bernarda Albës, Tadrahova te Morali i zonjës Dulska, nëna Xhun te Muri i madh pakapërcyeshëm’, Mara te Përkolgjinajt, plaka te Çatia e të gjithëve, nëna te Cuca e maleve, Gjela te Përmbytja e madhe.

Marie Logoreci vdiq në Tiranë në vilën e saj nga një atak kardiak më 19 qershor 1988.

Marie Logoreci përveç urdhrave dhe medaljeve te ndryshme mban edhe titullin e larte Artiste e Popullit dhe Nderi i Kombit. /KultPlus.com

121 vite nga vdekja e ideologut themelor i Rilindjes Kombëtare Shqiptare, Sami Frashëri

Posted on by Kult Plus

Sot shënohen 121 vite nga vdekja e intelektualit, gjuhëtarit, romancierit dhe ideologut themelor të Rilindjes Kombëtare Shqiptare, Sami Frashëri.

Sami Frashëri i njohur në kohën e tij si Shemsedin Sami Bej, lindi më 1 qershor 1850 në Frashër dhe vdiq më 18 qershor 1904 në Stamboll. Ai ka qenë nëpunës dhe intelektual shqiptar, gjuhëtar, leksikograf, enciklopedist, romancier, dramaturg, përkthyes dhe ideologu themelor i Rilindjes Kombëtare Shqiptare, së bashku me dy vëllezërit e tij Abdylin dhe Naimin. 

Me veprimtarinë e tij u bë mendimtari më i shquar i nacionalizmit shqiptar dhe ndër pionierët e nacionalizmit turk, i njohur përgjithësisht si Samiu në mënyrë informale në shqip dhe Shemsedin Samiu në turqisht. Në opinionin turk njihet si “babai i enciklopedistëve.”

Ai nisi veprimtarinë e tij kulturore me përkthime, vepra autoriale, themelim i të përkohshmeve dhe drejtimin e një kolane botimesh. Veprimtaria e tij u shtri në gjuhën turke osmane dhe atë amtare, duke lënë kontribut themeltar për të dyja.

Turqishtes i hartoi përmbledhjet e para leksikografike, enciklopeditë, romane dhe drama, shtroi çështje për reformimin e gjuhës  turke, por gjithashtu në hapësirën shprehëse të saj loboi për identitetin, problematikat dhe çështjen shqiptare.

 Është autor i të parit roman të gjuhës turke, titulluar Dashuria e Talatit me Fitneten botuar më 1872. Nëpër pamfletet që botoi përhapi qëndrimet e tij mbi rrënjët islame të qytetërimit evropian dhe çështjet e gruas.

Veprimtaria e tij në gjuhën shqipe përmbledhet tek disa tekste mësimore, përpilimin e një gramatike dhe hartimin e alfabetit të Stambollit që u njoh edhe me emrin e tij, si dhe me traktatin Shqipëria ç’ka qenë, ç’është e ç’do të bëhet që u bë manifesti politik i Lëvizjes Kombëtare.

Ai u lind në fshatin Frashër të Vilajetit të Janinës (sot në rrethin e Përmetit), i biri i Halit beut (1797–1859) dhe Emine hanëmit (1814–1861).

Mësimet e para i mori në vendlindje së bashku me Naimin në teqenë e Frashërit nga myderrizi Mustafa efendi Tetova. Pas vdekjes së prindërve, me në krye vëllain e madh që ishte bërë zot shtëpie, Abdylin, më 1865 familja u shpërngul në Janinë, ku sërish me Naimin ndoqi dhe mbaroi gjimnazin grek “Zosimea” më 1869.

 Përgjatë rrugëtimit shkollor ra në kontakt me filozofinë perëndimore, greqishten e lashtë dhe të renë, latinishten, frëngjishten dhe italishten. Më pas në një shkollë po lokale, nxuri mësoi arabisht, persisht dhe turqisht.

 Si nxënës i shkëlqyer, kreu programin tetëvjeçar të shkollës në shtatë vite; shkollë të cilën më vonë në jetë e cilësonte “të shkëlqyer”. Duke qenë shkolluar në mjedise të ndryshme kulturore dhe gjuhësore, u aftësua me mjetet e duhura intelektuale dhe emocionale për të hulumtuar kultura të ndryshme.

Pasi kreu shkollën filloi punë në Zyrën e Shtypit (Matbuat Kalemi) të pushtetit lokal në Janinë. Më 1871 po me Naimin u shpërngulën në Stamboll me po të njëjtin pozicion pune tashmë në Zyrën e Shtypit në kryeqytet, ku zuri miqësi me gazetarët dhe intelektualët përparimtarë Namık Kemal, Ebüzziya Tevfik, etj. por duke mbajtur kontaktet edhe me atdhetarët shqiptarë.

Përgjatë Krizës së Madhe Lindore, qe pjesë “Komitetit Qendror për mbrojtjen e të drejtave të kombësisë shqiptare të drejtuar nga i vëllai, Abdyli. Ishte pjesë e 10 funksionarëve të lartë të shqiptarëve të kryeqytetit perandorak që nënshkruan memorandumin dërguar pritësit të Kongresit të Berlinit, kancelarit Bismark dhe kontit austro-hungarez Andrassy duke kërkuar reforma dhe shqiptarët të mund të rrinin brenda Perandorisë Osmane duke iu respektuar të drejtat, dëshirat, interesat dhe traditat.

 Samiu drejtoi revistat e para në gjuhën shqipe “Drita” dhe pastaj “Dituria” (Stamboll, 1884-85) ku shkroi një numër të madh artikujsh. Për nevojat e shkollës shqipe hartoi librat “Abetare e gjuhës shqipe” (1886), “Shkronjtore e gjuhës shqipe” (gramatika, 1886) dhe “Shkronjë” (Gjeografia, 1888) në gjuhën shqipe.

Sami Frashëri është autor i 57 veprave në gjuhën shqipe, turke dhe arabe duke përfshirë këtu edhe revistat e gazetat që i drejtoi duke botuar vetë në to.

Disa prej titujve të veprave janë:

Taaşşuk-i Tal’at ve Fitnat (Dashuria e Talatit për Fitneten) – romani i parë në turqisht (1872)

Besa yahud Ahde Vefâ (Besa ose Mbajtja e premtimit) – dramë në gjashtë pamje (1875)

Gâve (Gjave) – dramë me pesë pamje (1876)

Medeniyyet-i-l islamiyye (Qytetërimi islam) – nga seria “Biblioteka e xhepit” (1879, 1885)

Kamus-i Fransevî – fjalor turqisht-frëngjisht (1882/85)

Abetare e gjuhës shqipe (1886)

Shkronjtore e gjuhës shqipe (1886)

Dheshkronjë – libër gjeografie (1888)

Kamus-ül Alam – enciklopedia e parë në turqisht (1889–1896)

Kamus-i Arabi – fjalor arabisht-turqisht (1889)

Shqipëria ç’ka qenë, ç’është e ç’do të bëhet (1899)

Kamus-ı Türkî – fjalor i turqishtes (1901)

Ai vdiq në Stamboll më 18 qershor 1904/KultPlus.com

Vanesa Limani emërohet drejtore në Zyrën e Kryetarit të Bashkisë së Nju-Jorkut

Posted on by Kult Plus

Sot, ajo është bërë zëri i shumë komuniteteve në Staten Island – përfshirë dhe komunitetin shqiptar – dhe një shembull frymëzimi për gjithë rininë në diasporë.

Në një nga qytetet më të mëdha të botës, një emër shqiptar po spikat në administratën e Nju-Jorkut, përcjell albinfo.ch.

Vanesa me origjinë nga Prishtina ka ndërtuar një rrugëtim të jashtëzakonshëm nga momenti që mbërriti si adoleshente në Staten Island, e deri te roli i saj si Drejtoreshë e Borough-t në Zyrën e Kryetarit të Bashkisë së NYC.

Në këtë intervistë për Bussinessmag, ajo ndan me ne sfidat personale dhe profesionale, rrugëtimin deri tek pozitat drejtuese, ndikimin e kulturës shqiptare në lidershipin e saj dhe vizionin për fuqizimin e diasporës shqiptare në politikë dhe shoqëri.

Sot, ajo është bërë zëri i shumë komuniteteve në Staten Island  përfshirë dhe komunitetin shqiptar  dhe një shembull frymëzimi për gjithë rininë në diasporë.

Fjalët e Senatores amerikane, Jessica Scarcella-Spanton flasin shumë për ndikimin e saj: “Jam mirënjohëse për gjithçka që Vanesa Limani ka bërë për zyrën tonë dhe për Staten Island si Drejtore. Puna dhe kujdesi i saj kanë lënë një ndikim shumë pozitiv. Të uroj më të mirat në këtë kapitull të ri  të dua dhe jam shumë krenare për ty! Vanesa, suksesi yt nuk është vetëm i yti  është një pasqyrim i mundit të prindërve të tu, i kulturës sonë, dhe i gjithë komunitetit që të mbështet me zemër. Je dëshmi se shqiptaria ecën përpara me dije, punë dhe dinjitet”, shprehet Jessica Scarcella-Spanton.


Më 28 qershor në Pejë hapet ekspozita ‘Cicërimat në Mjegull’ nga artistja Blerta Hashani

Posted on by Kult Plus

Instituti i Artit Bashkëkohor ARKIV ka njoftuar se me 28 qershor do të hapet ekspozita personale e artistes Blerta Hashani me titullin “Cicërimat në Mjegull”, një seri pikturash që ngrihet në ndërthurje të kujtesës personale dhe historisë së fshirë kolektive.

Duke vazhduar hulumtimin e nisur me ciklin Memorizonim, kjo ekspozitë përbën një meditim poetik dhe filozofik mbi zhdukjen graduale të jetës rurale, mbi gjurmët që mbeten dhe mbi ato që fshihen në mjegullën e kohës. Cicërimat, të brishta dhe të përkohshme, bëhen simbol i përpjekjes për të kapur atë që është duke u larguar një jetë që dikur lulëzonte dhe tani qëndron në heshtje, në kufijtë e kujtesës.

Ekspozita përfshin një seri pikturash të reja të vendosura në klasat e braktisura të shkollës Vaso Pashë Shkodrani në Pejë, hapësirë e cila vetë mbart kujtime dhe zëra të brezave të ndryshëm. Pikturat komunikojnë në heshtje me muret e vjetra, të mbushura me fjalë dhe imazhe të nxënësve, duke krijuar një dialog të ndjeshëm mes artit bashkëkohor dhe kujtesës së përbashkët.

Përdorimi i materialeve si juta, dru, bojë vaji dhe letër ngre një gjuhë vizuale që reflekton ndjeshmërinë e jetës së përditshme rurale. Këto materiale mbajnë peshën e historisë, ndërsa pikturat e Hashanit trajtojnë objektet e harruara dikur funksionale, tashmë fragmente të një epoke të shkuar si roje të heshtura të kohës.

Në këtë ekspozitë, mjegulla nuk është vetëm një prani fizike, por edhe metaforë për pasigurinë, harresën dhe bukurinë e asaj që është lënë pas. Pikturat nuk janë thjesht imazhe, por akte të ruajtjes përpjekje për të fiksuar në kohë një botë që po zbehet. Vizitorët do të ftohen të ecin nëpër hapësirat e ARKIVit, të ndjekin cicërimat, dhe të përjetojnë një udhëtim emocional përmes humbjes kujtesës dhe asaj që mbetet mes mjegullës. Ato janë cicërima që dalin nga mjegulla të brishta, por të gjalla; të buta, por të forta në praninë e tyre poetike.

Për Artisten
Blerta Hashani, e lindur në vitin 1997 në Ferizaj, Kosovë, ka përfunduar studimet në Fakultetin e Arteve në Universitetin e Prishtinës (2015–2020), ku ka formuar bazat e praktikës së saj vizuale në ndërthurje mes kujtesës personale, materialitetit të përditshëm dhe ndjeshmërisë poetike.

Hashani ka ndërtuar një prani të dallueshme në skenën e artit bashkëkohor në Kosovë dhe më gjerë, përmes ekspozitave personale dhe pjesëmarrjes në ekspozita ndërkombëtare në qytete si Prishtinë, Bernë, Bruksel, Paris, Londër, Vjenë, Bonn, Marseille dhe më tej. Veprat e saj shquhen për përdorimin e materialeve të thjeshta si pëlhurë, letër, dru dhe bojë, që bëhen bartë të fragmenteve të kujtesës, zëra të jetës rurale dhe periferike, dhe intimiteteve që zakonisht mbeten të padukshme në rrëfimet
vizuale të artit bashkëkohor.

Ekspozitat personale të Hashanit përfshijnë: feel more në LA MAISON DE RENDEZ-VOUS në Bruksel (2023), Memorizonim në LambdaLambdaLambda në Prishtinë (2024) dhe Ambient (2022) ka marrë pjesë gjithashtu në ngjarje të rëndësishme kolektive si Manifesta 14 në Prishtinë (2022); Known/Unknown Worlds në Kulturzentrum PROGR në Bernë (2024); Autostrada Biennale në
Prizren (2025); ekspozita në Galleria Continua në Paris (2025), Friche la Belle de Mai në Marseille, GROVE në Londër, dhe Bonner Kunstverein në Gjermani, ndër të tjera.

Në vitin 2024, Hashani ka qenë pjesë e dy rezidencave ndërkombëtare: në Milvus Artistic Research Center në Suedi dhe në residency.ch në Kulturzentrum PROGR në Zvicër, ku ka zhvilluar projekte kërkimore të lidhura me kujtesën, arkivimin poetik dhe hapësirat e brishta të të përditshmes. Blerta Hashani jeton dhe punon në Mirashë afër Ferizajit, Kosovë.

Rreth Arkiv
ARKIV, Instituti i Artit Bashkëkohor është institucioni i parë publik i dedikuar artit bashkëkohor në rajonin e Pejës. Duke bashkuar artistë vendas, kombëtarë dhe ndërkombëtarë në të gjithë disiplinat, ARKIV është një qendër e krijuar për kërkime të avancuara, të menduarit kritik, eksperimentim dhe dialog.

Instituti i Artit Bashkëkohor ARKIV, aspiron t’u ofrojë vizitorëve një përvojë të pashembullt të kulturës dhe artit bashkëkohor. Ai ekzaminonë të kaluarën përmes mbledhjes dhe arkivimit, do të informojë të tashmen përmes ekspozimit dhe prodhimit dhe do të frymëzojë të ardhmen përmes edukimit dhe zhvillimit. Ky institut, ndihmonë në avancimin e artit bashkëkohor në Kosovë përmes angazhimit të drejtpërdrejtë të artistëve dhe publikut duke krijuar ekspozita dhe programe që komunikojnë fuqinë transformuese të artit të kohës sonë.

Një vlerë thelbësore e ARKIV është promovimi i mundësive për dialog publik rreth artit dhe ideve që artistët prodhojnë në mënyrë që puna e tyre të bëhet pjesë e një bisede kombëtare dhe ndërkombëtare. Është një vend i veçantë dhe platformë unike për diskursin dhe angazhimin në një shoqëri ku anëtarët e grupeve të ndryshme etnike, racore, fetare ose shoqërore ruajnë dhe zhvillojnë kulturën tradicionale.

Në ARKIV, besohet në nxitjen e ndërtimit të komunitetit duke i bashkuar njerëzit përmes artit dhe ideve; duke besuar se arti është një nevojë njerëzore, egzistenciale dhe ndarja e përvojës së tij promovon angazhimin kolektiv dhe dialogun ndërkombëtar. ARKIV është një institucion që mbledh, ruan, sistemon dhe publikon vlera historike. Andaj, ARKIV e sheh veten si një arkiv vizuel që propozon një hapësirë për diskutim mbi artin bashkëkohor nga Kosova dhe më gjerë. ARKIV Instituti i Artit Bashkëkohor Pejë është një OJQ publike, jofitimprurëse e themeluar në vitin 2018 nga artisti Sislej Xhafa.

ARKIV, ndodhet në shkollën aktuale publike, Vaso Pashë Shkodrani. Objekti i kësaj shkolle daton nga viti 1946 duke shërbyer si shkolla e parë fillore në Pejë dhe është i vendosur në një lokacion afër parkut kombëtar të qytetit.

Orkestra e Fëmijëve të Prishtinës më 20 qershor mban koncert artistik në Gjilan

Posted on by Kult Plus

Orkestra e Fëmijëve të Prishtinës “Amadeus”  ka njoftuar se më 20 Qershor do të mbajë koncert artistik në qytetin e Gjilanit, shkruan KultPlus.

Lajmi është bërë i ditur me anë të një shkrimi në rrjetin social Facebook.

“Data 20 Qershor tashmë po shëndrrohet në datë të veçantë për ne, ngase tash e 3 vite, kjo datë ka shënuar koncerte të rëndësishme të udhëtimeve tona, duke filluar nga 20 Qershori 2023, koncerti inaugurues në Prishtinë, 20 Qershori 2024, koncerti përmbyllës në Prizren, dhe këtë vit, do udhëtojmë në Gjilan”, thuhet në njoftim.

Organizatorët kanë bërë thirrje për pjesëmarrje në këtë koncert me program të pasur artistik, i cili iu paraprinë Garave Botërore të Orkestrave në Vjenë.

“Ky koncert përveç programit, do të shfaqë punën dhe përkushtimin e dirigjentit Vehbi Shosholli dhe punën e muzicientëve tanë të rinj të cilët këtë verë do të përfaqësojnë Kosovën në Garat Botërore të Orkestrave në Vjenë”, thuhet në njoftim.

Koncerti mbahet më 20 Qershor, në ora 19:00, në sallën koncertale të Shkollës së Muzikës – Gjilan./ KultPlus.com