Aktorja amerikane Shelley Duvall, e njohur në filmat si “The Shining”, “Annie Hall” dhe “Nashville” ka vdekur në moshën 75-vjeçare, sipas BBC.
Partneri i saj Dan Gilroy konfirmoi lajmin për “The Hollywood Reporter”.
“Shelley vdiq në shtëpinë e saj në Teksas pas komplikacioneve të shkaktuara nga diabeti”, tha Gilroy.
Gjithashtu, Duvall luajti në dramën “Three Women” të vitit 1977, me regji të Robert Altman, për të cilën ajo fitoi si aktorja më e mirë në Festivalin e Filmit në Kanë dhe u nominua për një çmim “Bafta”.
Tre vjet më vonë, ajo luajti në rolin e Olive Oyl përballë Robin Williams në komedinë “Popeye” me regji të Altman.
Por, Hollivudi humbi interesin ndaj Duvall dhe ajo qëndroi larg ekranit për dy dekada, përpara se të kthehej në “The Forest Hills” të vitit 2023.
Me sytë e saj të mëdhenj kafe dhe karizmën e çuditshme, Duvall ishte një prani e veçantë dhe bindëse.
Ajo filloi karrierën e saj dhe marrëdhënien e saj me Altman, në komedinë e errët të vitit 1970, “Brewster McCloud”, dhe dyshja u ribashkuan në “McCabe” dhe “Mrs. Miller” në 1971.
Pasi filmoi performancën e saj si një grua që bie në dashuri me një grabitës bankash të viteve 1930 në filmin e tyre të radhës, “Thieves Like Us”, Altman i tha asaj: “E dija që ishe e mirë, por nuk e dija që ishe kaq e shkëlqyer”.
Duvall tha se ky koment ishte arsyeja që ajo kishte “mbërthyer” aktrimin.
Altman e bëri sërish Duvall pjesë të filmit “Nashville” në 1975, satira e tij për shoqërinë, politikën dhe muzikën amerikane “Country”.
Bashkëpunimi i tyre i radhës ishte “Three Women”, ku Duvall të luante rolin e një shoqëruese të spa shëndetësore llafazane, që ndiqte trendet.
Anne Billson e “The Guardian” e renditi rolin e saj si më të mirin dhe si një nga performancat më të mëdha të viteve 1970.
Gjithashtu në vitin 1977, Duvall luajti rolin e paharrueshëm të Pam, një reportere e “Rolling Stone” në filmin “Annie Hall” me regji të Woody Allen.
Roli i saj më i njohur ishte ndoshta Wendy, bashkëshortja e kujdestarit të tmerrshëm të hotelit – qe luhej nga Jack Nicholson – në klasikun horror të vitit 1980, “The Shining”. /KultPlus.com
Përgatituni për një betejë epike, ka mbërritur traileri i parë i “Gladiator II”.
Në vazhdimin e filmit të ri të Ridley Scottit të vitit 2000 luan Paul Mescal në rolin e Luciusit.
Një Lucius i rritur jeton në rajonin e Afrikës veriore të Numidias, ku u dërgua si fëmijë nga nëna e tij. Ai kthehet në Romë si gladiator dhe ribashkohet me nënën e tij.
Filmi është gjithashtu titullar nga Pedro Pascal si Marcus Acacius – një gjeneral romak, dhe Denzel Washington si Macrinus si njeri mizor dhe i pasur që mban gladiatorët për sport.
Xhirimet filluan qershorin e kaluar, por u detyruan të ndalonin dhe të rifillonin në dhjetor për shkak të grevave të industrisë së argëtimit verën e kaluar.
Perëndesha e industrisë botërore të muzikës, Celine Dion, e cila po trondit botën me betejën e saj të përditshme me Sindromën Stiff Atom, nuk po dorëzohet dhe është gati të kthehet në hapësirën e saj natyrore, pra skenën, për të magjepsur edhe një herë vesh publikun me performancat e saj.
Sipas një raportimi të American Sun, këngëtarja aktualisht po punon në shtëpi, duke bërë prova pafund për rikthimin e saj.
Qëllimi i saj përfundimtar është të arrijë të mbajë një numër të caktuar koncertesh në vjeshtën e ardhshme dhe në këtë mënyrë të rikthehet në kontakt me mijëra fansa, të cilët janë të etur për ta parë atë live.
Në veçanti, ajo pritet të shkelë në skenën e Resorts Ëorld Theater në Las Vegas gjatë Grand Prix-it të famshëm dhe të këndojë të gjitha këngët e saj të mrekullueshme në një seri koncertesh që do të zgjasin 70 minuta.
“Celine ka nënshkruar për të kënduar sërish në publik në nëntor. Ajo ka punuar jashtëzakonisht shumë për t’iu rikthyer të kënduarit mirë dhe për një kohë të gjatë. Ajo beson se është gati të performojë hite për më shumë se një orë. Dëshira e saj për t’u kthyer dhe për të argëtuar njerëzit ishte një nga arsyet kryesore pse ajo u përball me problemet e saj shëndetësore. Ajo kurrë nuk u dorëzua dhe ka punuar fshehurazi prej muajsh për të fituar forcë dhe kontroll mbi zërin e saj”, tha një burim për US Sun.
I njëjti burim madje përmendi se ekziston edhe një Plan b në rast se Celine Dion nuk ia del në fund dhe i krijohen disa komplikime në shëndetin e saj./KultPlus.com
Skena e pavarur përballë institucioneve, bashkëpunim apo izolim, ishte kjo tema e bisedës së hapur në panelin e organizuar nga MEDIUMS në ditën e tretë të këtij festivali.
Producentja e festivalit MEDIUMS Ema Andrea foli për sfidat por edhe për guximin e munguar tek artistët e rinj.. Drejtori i teatrit Kombëtar, Altin Basha, ktheu në kujtesë sfidat e tij në nisje të karrierës, insitivat private përmes të cilave kaloi një periudhë shumë e rëndësishme e karrierës së tij.
“Më bën përshtypje mungesa e vendosmërise tek të rinjtë të cilët presin nga insitucionet.. ndërkohë që pavarësia nga institucionet shtetërore është rruga e duhur. Trokisni nëpër dyer ato duhen shqyer jo thjeshtë trokitur. Askush nuk mund të presë që rruga të jetë e lehtë, kërkon shumë sakrificë.’
Gazetari Ben Andoni solli në vëmendje Shqipërinë e viteve 30 kur kishte varfëri ekstrem, mungesë të theksuar zhvillimi e kur disa të rinj të të gjitha fushave letërsi, art e profesione të tjera u bashkuan në klube ku prodhuan art e letërsi, prodhuan zhvillim për vendin.
“Kam dy ide, e para me vjen nga historia jonë në vitet 30 kur Tirana ishte një fshat dhe asgjë më shumë e kur një grup të rinjsh të kulturuar krijuan klubet kulturore atë që Britania, Gjermani, Franca e vende të tjera e kishin bërë shekuj me heret. Të rinjtë e viteve 30 krijuan klubet kulturore ku shtjelloheshin idetë dhe ashtu nisën të zhvillojnë artin dhe kulturën. Pa ide nuk mund të bësh teatër, nuk mund të bësh art.’
“Nuk duhet vetëm të ankoheni për mungesën e mundësive. Këshilla ime është mësoni të dështoni se duke dështuar do të krijo përvojë të vlefshme dhe finalja e rrugës drejt skenës do të jetë patjetër e bukur”.
Pas bisedës aktorët profesionistë dhe të rinjtë të shumtë të pranishëm, ndoqën shfaqjen ” Heshtja”, pjesë e këtij festivali. Me akorët Lulzim Zeqja dhe Krist Lleshi./topchannel/KultPlus.com
Grupi i njohur shqiptar “Elita 5” erdhën në tregun shqiptar në fillim të viteve të 90-ta, duke mbetur kështu ndër grupet më të njohura e më të dëgjuara në vendet shqipfolëse, shkruan KultPlus.
Njihen për tekstet e vecanta, ku përmes tyre i këndonin dashurisë, mallit, jetës etj.
Ndryshe, grupi Elita 5 ndër vite kanë sjellë hitet si “Al Kapone”, “Çmendem”, “Çka më ka syri”, “E urrej shiun” e shumë të tjera.
Në vijim, KultPlus ju sjell “Faleminderit”, një këngë që ishte dhe vazhdon të mbetet shumë e dashur për publikun shqiptarë e sidomos për adhuruesit e grupit.
Bashkangjitur gjeni videon e këngës. /KultPlus.com
Babai i letërsisë moderne ruse ka pasur një ekzistencë të trazuar. Si për mënyrën e tij të veçantë të të parit të botës, ashtu edhe për frymën rebele që e ka dalluar gjithmonë. Për pjesën më të madhe të jetës së tij ai u interesua për politikën, më shumë për etikën e saj sesa për ethet e pushtetit.
Ky poet i madh rus pësoi persekutime të ndryshme dhe jetoi shumë vjet në internim. Pothuajse gjatë gjithë jetës së tij ai nuk njohiu qetësi. Vdiq në moshën 37 vjeç në një duel absurd, por fjalitë e tij mbi ekzistencën ende mbahen mend pas shumë shekujsh. Ja disa prej tyre.
Fraza për ekzistencën dhe vuajtjen nga Alexander Pushkin
Prodhimi i parë letrar i këtij poeti pati një ndikim të konsiderueshëm në romantizëm. Në njërën prej frazave të Aleksandr Pushkinit thuhet: “Vala e zemrës, mashtrimi magjepsës, na bën të vuajmë shumë shpejt”. Kjo frazë pasqyron frymën dramatike që karakterizoi shkrimtarët romantikë të epokës së tij.
Një citim tjetër nga autori rus pasqyron ndjenjën melankolike dhe idealiste tipike të shekullit të tetëmbëdhjetë. “Më mirë të rrimë këtu dhe të presim, mbase stuhia do të qetësohet dhe qielli do të ndriçohet, më pas ne do të jemi në gjendje të gjejmë rrugën tonë përmes yjeve”.
I huaji është i panjohuri
Pushkini u internua sepse ishte pjesë e një grupi sekret politik që ishte kundër monarkisë dhe sepse ai kishte botuar disa vargje që autoritetet i konsideronin subversive. Më vonë, edhe për shkak se në një letër personale u vetëshpall ateist.
Për të gjitha këto arsye, shumë nga fjalitë e Pushkinit për ekzistencën janë të ndërthurura me ndjesinë e të ndjerit larg, të përkatësisë në një realitet që nuk e ndjen të vetin. Një herë ai tha: “Shija e bukës së të tjerëve është e hidhur, thotë Dante, dhe shkallët e një shtëpie të huaj janë të rënda”.
Çdo gjë ka kohën e vet
Një nga temat e përsëritura në citimet e Aleksandar Pushkinit është rinia. Ndoshta sepse e kuptoi që vitet e tij rinore po kalonin shpejt për shkak të gjithë peripecive të tij, ose mbase sepse ai pa në këtë fazë të jetës më të mirën që mund të ofronte shpirti njerëzor.
Në shumë prej veprave të tij ai u drejtohet të rinjve drejtpërdrejt. Një nga frazat më të njohura thotë: “Duke parashikuar zërin e natyrës, ne nuk bëjmë asgjë, por dëmtojmë lumturinë tonë, dhe rinia e zjarrtë fluturon duke rendur pas këtij zëri”.
Realiteti nuk është gjithmonë gjëja më e mirë
Edhe pse veprat e fundit të Pushkinit kishin një ton më realist, poeti kurrë nuk e braktisi idealizmin që e karakterizonte. Ai ishte i vetëdijshëm për këtë, siç mund ta shohim në këtë thënie: “Një iluzion na lartëson më shumë se një mori të vërtetash të ulëta”. Do të thotë që është më mirë të kemi një ëndërr të madhe që na bën të rritemi, se sa shumë realitete të vogla që na bëjnë të mbetemi të mbërthyer në mediokritet.
Në një fjali tjetër ai shpreh këndvështrimin e tij më fort: “Për mua, më e dashur se shumë të vërteta të vogla, është iluzioni që lartëson”. Këtu, ai shprehet qartë se preferon ëndrrën e iluzionit në vend të zakonshmërisë.
Mbi moralin
Tema e moralit është e pranishme në tërë veprën e Pushkinit. Në veçanti, ai kritikonte falsitetin e jetës së oborrit, zakonet e kohës së tij dhe padrejtësitë e thella që pësonte populli. Për këto arsye, ai u kushtoi shumë reflektime këtyre problemeve.
Një tjetër prej frazave të tij të shkëlqyera thotë: “Klishetë morale janë shumë të dobishme kur nuk gjejmë brenda vetes sonë, justifikimet e sjelljes sonë”. Me këto fjalë ai nënvizon zakonin e disa njerëzve të gjejnë justifikime për sjelljen e tyre bazuar në idetë e të tjerëve, që merren si të mirëqena.
Aleksandar Pushkin ishte një shkrimtar i jashtëzakonshëm. Si një mendimtar, një njeri që jetoi para kohës së vet, ai vdiq i zhytur në borxhe, por në mënyrë paradoksale, ishte Cari Nikolla I ai që shleu të gjitha borxhet e Pushkinit. /bota/KultPlus.com
Një ekip arkeologësh italianë zbuloi një mensë 3500-vjeçare me qeramikë në Azerbajxhan.
Arkeologët deklaruan se është e mundur që mensa të ishte përdorur nga popujt nomadë të Kaukazit Jugor, raportoi ANSA.
Zbulimi në Tava Tepe u bë nga një ekip arkeologësh të udhëhequr nga profesor Niccolò Laneri, profesor i arkeologjisë dhe historisë së artit të Lindjes së Afërt të lashtë në Universitetin e Katanias.
Ky zbulim do të bëhet i ditur me detaje më 12 korrik në festivalin “Arkeofilm” në ishullin grek Naxos./KultPlus.com
Sot, në Vjenë, profesoresha universitare, Shpresa Mulliqi është shpërblyer me çmimin ‘Kampioni i Gjinisë’ nga OSBE, përcjell KultPlus.
Ky vlerësim vjen për kontributin dhe përkushtimin e saj personal në mbrojtjen dhe fuqizimin e të drejtat e grave.
Shpresa Mulliqi është zyrtarë Kombëtare e Ndërgjegjësimit për Sigurinë Publike në Misionin e OSBE në Kosovë, e cila u nominua nga kolegët për të qenë një forcë transformuese në promovimin e barazisë gjinore dhe përfshirjes sociale përmes përkushtimit të saj në ngritjen e kapaciteteve të Shoqatës së Grave në Policinë e Kosovës dhe Asociacionin e Grave në Agjencinë Korrektuese të Kosovës./KultPlus.com
Më 11 korrik të vitit 1811, lindi Johan Georg von Han. Ishte albanolog gjerman dhe diplomat në shërbim të Austrisë. Më 1847- 1850 ishte nënkonsull i Austrisë në Janinë për Shqipërinë e Poshtme, ku punoi për zotërimin dhe studimin e gjuhës shqipe.
Ndërmori një udhëtim të gjatë në krahinat perëndimore të Shqipërisë deri në Shkodër.
Botoi veprën: “Albanische Studien”, Vjenë 1854 (Studime shqiptare), në 3 vëllime që njihet një nga veprat kryesore. Në këtë vepër ai thekson se mjaft emra vendesh të viseve shqiptare ishin vazhdim i emërtimeve të dikurshme ilire.
Ai zbuloi fjalëformuese ilire që janë emrat e sotëm të shqipes. Arriti në përfundimin se shqipja është vazhduese e dretëpërdrejtë e ilirishtes.
Hani konstaton: “ Kufiri i sotëm i dy dialekteve të shqipes ndërmjet gegërishtes e toskërishtes kalon përgjatë përgjatë lumit të Shkumbinit, ashtu si ndahej në lashtësi Iliria me Epirin gjatë rrugës Egnatia.”
Vepra e dytë: “Reise durch die Gibite des Drin und Vardar”, 1867 (Udhëtime nëpër viset e Drinit e të Vardarit), si dhe “Studime për gojëdhënat, Përrallat greke e shqiptare” në 2 volume.
Konkluzionet e Hanit në fushën e gjuhësisë u mbështetën nga Demetrio Kamarda, filolog italian me origjinë shqiptare, nëpërmjet një gramatike që botoi në Livorno më 1864.
Në fushën e etnografisë konstatoi “Kanunin e Lekë Dukagjinit” në viset veriore dhe “Kanunin e Skënderbeut” në Mat e Dibër. Vëll. II e III i “Studimeve shqiptare” u kushton kryesisht çështjeve të gjuhës.
Shkroi më gjerë për prejardhjen e shqipes; për këtë ai shfrytëzoi edhe burimet antike greke që bënin fjalë për karakterin jo grek të ilirëve, epirotëve dhe maqedonasve.
Ai shfrytëzoi toponiminë dhe vërtetoi se mjaft emra vendesh shqiptare ishin emërtime të dikurshme ilire. Hani arriti në përfundimin se shqipja është vazhduese e njërit prej dialekteve të vjetra të ilirishtes dhe ishte i mendimit se ilirishtja është gjuhë pellazgjike.
Sipas tij ilirët ishin një nga degët themelore të popllsisë paleoballkanike që qëndronte më vete përballë grekëve të vjetër.
Ai ishte i vendosur për autoktoninë e shqiptarëve.
Gjatë studmeve të tij rreth Shqipërisë, ai shtronte pyetjen:
“Nëse populli i fuqishëm shqiptar që sot mbush tërë Epirin e Vjetër e të Ri, që nuk dinë sllavisht, si dhe një pjesë të Ilirisë në kuptimin e ngushtë, është pasardhës i ardhësve sllavë apo është pasardhës që u rrit natyrshëm dhe shpërtheu me forcë nga një bërthamë jetësore, e pashkatërrushme, e asaj popullsie të lashtë epiriote, që u robërua nga falangat dhe legjionet, që u spërkat nga elemente sllave, por që nuk u nënshtrua plotësisht.”
Rreth kësaj çështjeje mund të hedhë dritë të mjaftueshme vetëm historia e kontinentit ilirik dhe analiza filologjike e gjuhës shqipe, çështje të cilat qaseshin në veprën e tij.
Ai i dha një sfond gjuhësor shqipes nëpërmjet veprës së tij, “Albanische Studien”, ku në atë punim ka rreth 6000 fjalë dhe vetë fragmentet historike janë renditur dhe plotësuar me aq art, saqë, më në fund u zbuluan konturet e paqarta të historisë kombëtare të shqiptarëve, të cilat kishin munduar bashkohësit e tij albanologë.
Studime shqiptare
A janë autoktonë shqiptarët?
Shqipëria nuk ka një histori të pandërprerë. Si në botën e re dhe të vjetrën emri i këtij vendi del vetëm atëherë kur rrjedha e ngjarjeve në të lidhet ngushtë me të fqinjëve të saj; sapo pushon ose sapo vihet në dukje kjo lidhje, vendi futet prapë në errësirën e tij të lashtë e kështu ndosh që një histori e tërë e brendshme kufizohet vetëm në disa fragmente, që sillen rreth disa përsonaliteteve të shquara ose rreth një peme gjenealogjike (të prejardhjes) të disa dinastive të vogla.
Po kështu, historia na tregon se pas kohës në të cilën marrim rishtas njoftime për këtë vend, ai banohej nga një popull që nuk fliste sllavisht, por një gjuhë që quhet shqipe dhe shpejt ky popull u bë aq i fortë, saqë shpërtheu përtej kufijve të tij e gjatë shumë shekujve ndërmori shtegtime masive në të gjitha drejtimet.
Madje ka shumë të ngjarë që, po të mos ishte pushtimi që u vuri një pritë të fuqishme, këto shtegtime do të kishin vazhduar një kohë edhe më të gjatë.
Në kohën tonë ky popull kufizohet mprehtësisht me fqinjët e tij sllavë si në lindje dhe në veri dhe në mesin e vendit elementi sllav është zhdukur tërësisht; por, nga ana tjetër, në pjesën e mesme të këtij vendi u dynd një element tjetër i huaj, ardhësit sllavë.
Nga sa u tha këtu del se Shqipëria dikur, duhet të jetë ndodhur në të njëjtat rrethana lidhur me elementin sllav, si Greqia, dhe se për këtë arsye historianët e saj janë të detyruar të pranojnë një periudhë sllave.
Por, në qoftë se banorët e hershëm sllavë të Shqipërisë i kanë bërë vend aty një populli tjetër, të ndryshëm prej tyre, dhe tani ky popull është zotërues i vetëm e i padiskuueshëm i bërthamës së këtij vendi, atëherë lind një pyetje tjetër lidhur me kombësinë e këtij vendi.
Ç’ janë shqiptarët?
A rrjedhin ata nga banorët e lashtë të këtij vendi dhe koha sllave është vetëm një ndodhi në historinë e Shqipërisë, apo edhe ata si sllavë kanë ardhur në këtë vend në kohën historike dhe formojnë shtresën e tretë të popujve, e cila gjendet sot në truallin shqiptar dhe nuk lidhet me ndonjërën nga shtresat e mëposhtme.
Këta qeveriseshin nga prijës vendas, kurse linkestët gjendeshin nën sundimin e Arrabeut, që ishte nga fisi i bakiadeve.
Nga epiriotët, më në fund, ishin molosët, nën Pirron, birin e Akilit, që siç del, ishin thesaliotë. Të tjerët qeveriseshin nga prijës vendas. Herë njëri e herë tjetri, nga këto qytete të vogla arrinin të sundonin mbi të tjerët, derisa, më në fund, të gjithë ranë nën sundimin e maqedonasve, me përjashtim të një rripi të vogël tokë në bregdetin jonian.
Tani Linkestia, Pelagonia, Orestia dhe Elemia quheshin Maqedoni e Sipërme. Disa e quajnë Maqedoni edhe tërë vendin deri në Kërkyrë (Korfuz), duke u bazuar në faktin që prerja e flokëve, dialekti, veshja e të tjera ishin të ngjashme.
Të afërmit veriorë të këtyre pellazgëve, që banonin në Epir, Maqedoni dhe Iliri ruajtën gjuhën e tyre derisa erdhën bullgarët në Maqedoni dhe serbët në Iliri, dhe ajo që mbijetoi nga mbeturinat pellazge në ato vende kaloi edhe gjuhësisht tek adhësit. Shqipëria gjithashtu u mbishtresua nga serbët e bullgarët, por këtu elementi i popullit të lashtë ngadhënjeu mbi ardhësit dhe i asimiloi edhe gjuhësisht. Nga kjo pikëpamje shqiptarët e meritojnë emrin pellazgë të rinj, të paktën po aq sa edhe grekët e rinj emrin e tyre dhe kjo nuk është e vogël si dëshmi për drejtësinë e asaj që emri i lashtë i shqiptarëve u ruajt në gjuhën e ndonjë populli të huaj.
Çifutët grekë, vllahë, turq dhe arabë që jetojnë në Levant i quajnë shqiptarët peleshtim domethënë pellazgoi dhe gjermanisht Filister. (Johaness Georg von Hahn)
Shumë vjet pasi kishte botuar Albanische Studien, Hani bëri një udhëtim nëpër Shqipëri të Veriut, të cilën e përshkroi në një vepër të veçantë.
Në faqen 13 të kësaj vepre thotë:
“…edhe sot e gjithë ditën, krejt fushën që shtrihet në breg të detit, midis grykës së Matit e të Erzenit bashkë me luginën e Tiranës që shtrihet në lindje të saj vendasit e quajnë, Arbën; në këtë krahinë jo vetëm ka një katund që mban këtë emër, po këtu gjenden edhe tri qytete të vjetra: Ishtmi, Preza dhe Ndërrenja dhe Tirana, e cila është ndërtuar pas vdekjes së Skënderbeut dhe konsiderohet si kryevendi i sotëm i Arbënit.
Në këtë fushë ka, përveç këtyre, 22 katundeve me popullsi të përzier, dhe nja aq me popullsi muhamedane, dhe me to shkon dhe Kep Rodoni bashkë me gërmadhat e kullës së Skënderbeut.”
Në faqen 15 ai shton: “Gjithë fusha e arqipeshkvisë së Durrësit quhet Arbëni.”
Më 1854 Johan Georg fon Hani, dijetari që shikohet me të drejtë si babai i albanistikës, tezën e tij rreth burimit ilir të shqiptarëve e të shqipes e zgjeroi me anën e një vështrimi edhe të situatës etnografike të Ballkanit të vjetër.
Në lidhje me atë ai në kryeveprën e tij shkruan Albanesische Studie formuloi këto teza:
1. Epiriotët e maqedonasit edhe në kohën e Strabonitt ishin jogrekë, ose barbarë. 2. Epiriotët, maqedonasit e ilirët janë farefis në mes tyre. 3. Ka shumë shenja që epiriotët e maqedonasit përbënin thelbin e fisit tireni-pellazgjik, skajet më të tutjeme të të cilit në Itali e në Traki hyjnë brenda në histori. 4. Ilirishja e vjetër është gjuhë pellazgjike në një kuptim më të gjerë.
Me këto teza Hani, tek ilirët si të parët e shqiptarëve, përfshsin dhe epiriotët e maqedonët, e të gjithë këta popuj i bën të ardhur prej pellazgëve.
Teoria e tij si tërësi, me gjendjen e sotme të kërkimeve arkeologjike e gjuhësore, në disa anë del e drejtë, në disa përgjithësime që bën nuk mund të qëndrojë, po në analizë të fundit përmban një thelb pjellor e të vërtetë.
Vlerësimi i Eqerem Çabejt për Babain e Albanologjisë:
“Hani vlerësohet si themeluesi i albanologjisë në kuptimin e vërtetë shkencor të kësaj fjale. Ai është i pari që u mor tërësisht me studime shqiptare, që nuk i trajtoi studimet për shqipen dhe për Shqipërinë në mënyrë anënsore, duke u nisur nga fusha të tjera studimore. Por ai iu kushtua drejtëpërdrejtë ghuhës shqipe dhe Shqipërisë, historisë së saj dhe lashtësisë së saj në një mënyrë të përqëndruar në këto objekte. Askush më përpara nuk e kishte bërë në këtë mënyrë.” / KultPlus.com
Që ditën që vdiqe, që kur s’të kam parë Lotët që kam derdhur, s’më janë dhe tharë Shumë vjetë u bënë sot u mbushen dhjete Që kur më ke lënë dhe s’të shoh ne jete!
Në ç’kopshte me lule ke qëndruar vallë? S’të vjen keq për mua?S’të vjen mallë për djalë ? O ëngjëll I bukur mos meno në botë Kthehu të të shomë të na mbeten lotë
S’rrojmë dot pa tynë ti si rron pa neve? Motëmot që rrojtëm bashkë s’më urreve Atje tek rri janë qipariz’ e varre Kthehu të të shomë mos na lër përfare
Mos na lër të gjorë me zemër të ngrirë Kthehu të gëzohesh kur të shoç tët birë E ke lenë foshnje tani u bë burrë S’arrite ta rritje s’të ka parë kurrë
Për ty shumë herë çoç do të më thotë Por s’mund ti përgjigjem se më mbytin lotë Kthej kokën mënjanë dhe vështroj përpjetë Duke psherëtitur te zot’ I vërtetë
O zot I vërtetë s’të erdhi keq për djalë Kur i more mëmën dhe më le të gjallë Të më keshe marrë do të qe më mirë Dhe të rronte mëma të rriste të birë Me se rrojnë foshnjat çi rrit çiliminjtë Dashuri e mëmës dhe përkëdhelitë Doje dritë o qiell more dritën time dhe ma mbushe jetën plot me hidhërime Tani rroj pa shpresë ndaj s’dua të rroj Se dhe perëndinë tani s’e besoj.
S’rrojmë dot pa tynë ti si rron pa neve? Motëmot që rrojtëm bashkë s’më urreve Atje tek rri janë qipariz’ e varre Kthehu të të shomë mos na lër përfare. /KultPlus.com
Eshtrat e një dinosauri gati të plotë 161 milionë vjeçar po dalin nën ankand në Nju Jork, si pjesë e serisë së tyre vjetore të shitjeve të Javës Geek.
‘Apex’, i cilësuar si Stegosaurus më i plotë i zbuluar ndonjëherë, ka një gjatësi prej 11 metrash dhe afërsisht 27 metra të gjatë nga maja e bishtit deri në hundë, sipas Cassandra Hatton, Shefja Globale e Shkencës dhe Kulturës Popullore në Sotheby’s.
“Për sa i përket Stegosaurus, kjo është një kafshë tepër e rrallë. Në botë njihen vetëm tetë ose nëntë, “thotë Hatton.
Sotheby’s bashkëpunoi ngushtë me pronarin për të dokumentuar të gjithë procesin, nga zbulimi dhe gërmimi deri te restaurimi, përgatitja dhe montimi.
“Është rreth 79% i përfunduar,” tha Hatton. “Kjo bazohet në atë se sa është në të vërtetë kocka fosile. Sa nga eshtrat u gjetën në të vërtetë?”
Stegosaurus është anëtari më i njohur i dinosaurëve të blinduar të quajtur Thyreophorans, i karakterizuar nga forma dhe rregullimi i veçantë i armaturës së lëkurës në shpinë, që shtrihet nga qafa në bisht.
“Apex” u zbulua në maj 2022 në Formacionin Morrison, i vendosur në Moffat County, Kolorado, pranë qytetit të Dinosaur. Gërmimi përfundoi në tetor 2023.
Stegosaurus nuk tregon shenja të lëndimeve luftarake ose të lidhura me grabitqarin. Megjithatë, dëshmitë e artritit tregojnë se ai ka jetuar në një moshë të shtyrë.
“Kafsha u gjet me bisht të përkulur poshtë trupit, që është një pozë e zakonshme vdekjeje për kafshët,” tha Hatton.
Dinozauri i periudhës Jurassic pritet të shitet nga 4 deri në 6 milionë dollarë (3,7 milionë dhe 5,5 milionë euro), megjithëse Hatton theksoi se “një Stegosaurus i këtij kalibri nuk është shitur kurrë më parë në ankand”.
Ankandi do të mbahet në Nju Jork më 17 korrik./euronews/KultPlus.com
Ministri i Ekonomisë, Kulturës e Inovacionit, Blendi Gonxhja, ndau sot në rrjetet sociale pamje filmike të artistit Agim Rada, i ndarë nga jeta një vit më parë.
“Në kujtim të Agim Radës, 1953-2023. Në përvjetorin e parë të ndarjes nga jeta të skulptorit të mirënjohur Agim Rada, kujtojmë dhe nderojmë një artist të madh që la pas një trashëgimi të pasur artistike dhe shpirtërore”, shkroi ministri Gonxhja.
Ministri thekson se Agimi nuk është më fizikisht mes nesh, por fryma e tij krijuese, veprat dhe vlerat që ai përfaqësonte do mbeten gjithmonë.
Agim Rada, artisti dhe skulptori i njohur shqiptar, u nda nga jeta më 11 korrik të 2023, në moshën 70-vjeçare.
Agim Rada lindi më 24 maj 1953 në Tiranë. Punimet i tij përfshijnë statuja të skalitura në bronz të figurave të kombit si Marin Barleti, Gjergj Elez Alia, Onufri, Petro Marko dhe shumë të tjerë./atsh/KultPlus.com
I cilësuar si “njeriu i rilindjes në botën e muzikës jazz”, Sam Jewison është këngëtar dhe pianist i njohur që interpreton për publikun anembanë botës baladat e pavdekshme të kompozitorëve legjendarë si Cole Porter, Leonard Bernstein, dhe George Gershwin.
Performancat e tij përfshijnë interpretime unike të këngëve të famshme të këngëtarëve ikonikë si Frank Sinatra, Ella Fitzgerald dhe Oscar Peterson.
Vokali dhe virtuoziteti pianistik e kanë çuar atë në ngjarje të rëndësishme muzikore si Festivali “ReGeneration” në Firence, “BBC Radio 3 Christmas Special” dhe “Nevill Holt Opera House”. Ai ka performuar në skena e vende madhështore në Londër, përfshirë “Jazz Café”, “Westminster Abbey” dhe “Royal Opera House”, ku bëri debutimin e tij recital me “The Composer on Broadway” në vitin 2022 dhe u rikthye në vitin 2024. I lindur në Scarborough, North Yorkshire, Jewison ka fituar disa çmime për kontributet e tij në muzikë.
Në koncertet e tij, ai shoqërohet në skenë nga Harry Evans në double bass dhe trumpetë, si dhe Joe Dessauer në bateri./KultPlus.com
Ketë të premte (nesër) me datë 12 korrik fillon Beerfest Kosova dhe do të zgjas deri me 15 korrik. Gjatë 4 netëve sa zgjatë festivali do të ketë program fantastik me organizim madhështor.
Burak Yeter, Stealth & Vinz (Hellbanianz), Yll Limani, Geasy, Sabri Fejzullahu, Sinan Vllasaliu, Kida, Buta, Ardi dhe Mirdoni, Diona Fiona, Grupi 403, Blerando, La Fazani, Gillepsie, Zwada dhe Haliband, janë artistët dhe bendet që do të performojnë në festival. Përveç këtyre emrave festivali është pasuruar edhe me promo artistët: Redon Berani, Young Arti, Leyla, Angler.
Biletat mund t’i blini edhe fizikisht në Sheshin “Ibrahim Rugova”
Blerjen e biletave mund ta bëni edhe fizikisht në sheshin “Ibrahim Rugova”, në Prishtinë. Ekipa e beerfest ju pret në kioskën e brenduar të beerfest prej orës 17:00 deri në ora 22:00.
Ndërsa rezervimin online të biletave, mund ta bëni këtu: Bli bileten
Birra vendore dhe ndërkombëtare dhe skenë madhështore
Festivali do të ketë laramani aktivitetesh për të gjithë vizitorët, duke përfshirë degustimin e birrave të shumta vendore dhe ndërkombëtare nga më shumë se 12 brende, një kënd ushqimi dhe pije jo alkoolike, si dhe surpriza tjera të shumta.
Madhështia e këtij edicioni është po ashtu skena gjigante më e madhja deri sot ne beerfest, rreth 30 metra me 16 metra lartësi, me një zërim me efekte.
Tashmë në shitje janë edhe biletat ditore, ku ju mund ta blini biletën tuaj ditore dhe ta shfrytëzoni në cilën ditë që ju e zgjidhni të shkoni.
Beerfest Kosova 2024, organizohet nga data 12 deri më 15 korrik 2024, prapa Pallatit të Rnisë në Prishtinë.
Për më shumë informacione rreth agjendës së aktiviteteve dhe për të rezervuar biletën tuaj në kohë, na ndiqni në rrjetet sociale Facebook dhe Instagram.
Bëhu pjesë e festës më të madhe n’vend!/KultPlus.com
Përflaken yjet dhe ju dua. Nata hap sytë dhe ju dua. Zemrat tona dy njerëz dhe ju dua dy njerëz prej nesh. Dhe sa ju ngjajnë dhe sa më ngjajnë. dhe pastaj sa nuk na ngjajnë. Nga ne më të mirë nga ne më të vegjël nga ne më të guximshëm. Ne jemi goxha më të shtruar se zemrat tona, më të matur ndaj rrëmujës më të prirur. Jemi ne që ushqejmë si dyshime si besëtytni, për në frikërat dhe ndodhitë për ne përmallimi. Dhe jemi sërish ne, në gaz e në dënesë. Ne pezmatojmë zemrat tona, tjetër s’dinë veç dashurisë, Dritë e syve të mi, jeta ime, sulltanesha ime Unë ju dua. zonja Pîrâye, afërmendsh ju dua. / KultPlus.com
Gjergj Basta, është një nga figurat më të njohura të praktikës ushtarake evropiane të fillimit të Rilindjes, nga ku kishte mbetur një emër i panjohur për shkencën dhe lexuesin shqiptar deri kur historiani Dhimitër Pilika, e nxori atë nga arkivat e Pragës dhe e publikoi në Revistën “ Ylli” më 1966 në numrin e 7 të saj.
Për të qenë më të saktë, Gjergj Basta për literaturën shqiptare ishte një rizbulim. Për të ishte shkruar e folur para 1944-ës në diasporë dhe ishte përmendur sadopak emri edhe në ndonjë botim në Shqipëri. Por aq pak, sa pas 1944-ës ishte harruar fare. Ndoshta Basta u gjykua ashpër si “pushtues” e si komandant forcash perandorake.
Në fakt Gjergj Basta kishte jetuar gjithnjë në kujtesën e shqiptarëve. Në një letër të vitit 1759 himariotët, pas emrit të Pirros e të Skënderbeut, shënonin emrin e Gjergj Bastës. Në vitin 1907 shqiptarët e SHBA në një letër që i drejtonin Konferencës së Hagës, përmendnin krahas figurave të shquara të popullit tonë edhe gjeneralin Gjergj Basta.
Pas Dhimitër Pilikës, Koco Bozhori me 1985 sa e përmend emrin e Gjergj Bastës në zërin e stratiotëve në Fjalorin Enciklopedik shqiptar dhe më 1990, historiani ushtarak, dr. Riza Drishti do të botonte në Revistën “Për mbrojtjen e Atdheut“ një studim të shkurtër për jetën dhe veprën e Bastës.
Por viti 1996 do të shënonte një arritje të veçantë në këtë njohje: Shtëpia Botuese e Ushtrisë do të botonte në një vëllim, të përkthyera nga Ejana Paco, të dy veprat e Gjergj Bastës: “Mjeshtri i përgjithshëm i kampit” dhe “Drejtimi i kalorësisë së lehtë.” Në vitet 2000 ka pasur në shqip edhe botime të tjera rreth emrit dhe veprës së Gjergj Bastës.Revista “ Mbrojtja” ,më 2003 botoi jetëshkrimin e Gjergj Bastës sipas “Dizionario biografico degli italiani” të vitit 1995, përkthyer nga Ermal Onuzi. Më 2006 u botua në shqip, e përkthyer nga Pëllumb Xhufi, vepra e Paolo Petës “ Stradiotët” në të cilën në tri faqe jepet edhe një jetëshkrim i Gjergj Bastës .
Më 2008 Fjalori enciklopedik shqiptar botoi një zë për Gjergj Bastën, shkruar po nga dr. Riza Drishti. Vitet e fundit kanë filluar të shkruajnë e botojnë për Bastën “ krahinarët” e tij të Bastjas mesjetare, nga Nivicë –Bubari dhe Senica e Sarandës.
Më 2010, Theodhori Miho botoi “Gjergj Basta dhe kapedanët e Senicës”, dhe më 2014, Fatmir Minguli në “Triptik historik” ,pjesën e parë, ia kushton pikërisht gjeneral Bastës, ndërkohë që Fotaq Andrea e përmend general Bastën në një studim te tij për stratiotët shqiptarë botuar në Revistën Ushtarake të Akademise se FA. Veprat e Gjergj Bastës , të ribotuara më 1641 nga Shtëpia Botuese “ Xhunti” e Venedikut, i ruajnë edhe Bibliotekat tona, “ Marin Barleti’”e Shkodrës dhe Biblioteka Kombëtare në Tiranë. Gjergj Basta vdiq më 20 nëntor 1607(ose 1612)dhe u varros në Vjenë.
Nga Sali Onuzi – “Prej shekullit XIV, kur ushtritë feudale në Evropën perëndimore e humbën rëndësinë, fituan peshë repartet e ushtarëve rrogëtarë, që vinin nga Anglia, Zvicra, Gjermania. Në kushtet e vështira të jetesës nën pushtimin osman, shumë fshatarë të trevave malore, si të Labërisë, Himarës, të Veriut , po edhe nga Greqia, Dalmacia u rekrutuan në reparte të tilla, duke marrë emrin “ stratiotë”. Stratiotët shqiptarë shërbyen në zotërimet venedikase, në shtetet italiane, në ushtritë e perandorisë gjermane, në Francë, Flandër etj” ( FESH, 1985 dhe 2008) /diasporashqiptare/ KultPlus.com
Muzeu Historik Kombëtar përkujtoi sot, albanologun më të njohur të shekullit XIX, diplomatin austriak Johann von Hahn, në ditën e tij të lindjes ( 11 korrik 1811).
Von Hahn punoi në konsullatën e Austrisë në Janinë, ku ra në kontakt me shqiptarët e madje mësoi edhe gjuhën shqipe. Ndërkaq, bëri tri udhëtime në Shqipëri. Mblodhi të dhëna për historinë, filologjinë dhe folklorin shqiptar dhe ishte tejet i interesuar për botën shpirtërore dhe historinë e shqiptarëve dhe të arbëreshëve të Greqisë.
Hahn-i kërkoi nëpër Shqipëri edhe lëndën për veprën e tij madhore në tri vëllime “Albanesische Studien” (Studime shqiptare), që u botua në vitin 1854. Aty ai argumentoi për herë të parë, nga një pikëpamje shumëdisiplinare (historike, gjuhësore, etnografike, etj.), autoktoninë e shqiptarëve, prejardhjen e tyre ilire dhe prejardhjen e shqipes nga ilirishtja, duke dëshmuar përkatësinë e shqipes si gjuhë e familjes indoevropjane.
Në anën tjetër, teza e tij u shfrytëzua nga ideologët e Rilindjes Kombëtare Shqiptare për vetëdijesimin kombëtar të popullit dhe për argumentimin e së drejtës historike për autonomi e shtet të pavarur, që do të përfshinte të gjitha territoret e banuara nga shqiptarët.
Përveç veprës “Studime shqiptare” ai u bë i njohur edhe me veprat studimore “Udhëtim nëpër viset e Drinit dhe të Vardarit”, “Udhëtim prej Beogradit në Selanik”, etj.
Hahn-i ishte albanologu i parë që kishte vënë re dhe kishte konfirmuar shkencërisht se motivet shqiptare në këngë, etnologji, kulturë, art dhe leksik ishin më të vjetra se ato të popujve të tjerë të Ballkanit.
Profesor Eqrem Çabej e vlerësonte Hahn-in si themeluesin e albanologjisë në kuptimin e vërtetë shkencor të kësaj fjale./atsh/KultPlus.com
“Velipoja ka përmirësime, çdo vit shikoj që ka ndryshime për mirë”.
Kështu u shpreh një qytetar në një video të publikuar nga kryeministri Edi Rama në rrjetet sociale.
Rama tha se “pushuesit e Velipojës janë dëshmitarët më të drejtpërdrejtë të asaj që ka ndodhur me transformimin e hapësirave, sistemimin, pastërtinë dhe të gjithë punën e bërë nga institucionet publike e bizneset private për t’u garantuar një sezon me standarde, të sigurt dhe mikpritës të gjithëve atyre që zgjedhin këtë bregdet”.
Një pushues tha se “jemi shumë të kënaqur për moshën time është mrekulli, vijmë për rërën dhe diellin të dyja i ka Velipoja”.
Një tjetër pushues u shpreh se “kam shëtitur gjithë Shqipërinë, por Velipoja ëstë hapësirë”.
“Velipoja është shumë mirë, puna ka filluar mirë dhe ka shumë turistë të huaj kanë ardhur, italianë janë shumë”, tha një menaxher biznesi në Velipojë.
Një turist italian theksoi se “ndihemi shumë mirë, është një vend mikpritës , falënderojmë komunitetin e Velipojës për gjithçka që ka bërë për ne, i ftoj të gjithëve të vijnë ta vizitojnë, të kalojnë kohën, të njohin njerëz të rinj. Është një ambient shumë mikpritës, një aventurë e bukur”.
Velipoja, rreth 30 minuta nga qyteti i Shkodrës edhe këtë sezon veror po tërheq një numër të lartë pushuesish. Për të gjithë të pasionuarit pas shëtitjeve në natyrë, kjo perlë e zonës ju ofron një aventurë interesante në ajrin e pastër, ku do ta gjeni veten të zhytur në një oaz të gjelbër./atsh/KultPlus.com
As lufte s’bej dhe askund s’gjej paqe’ dhe frike dhe shprese: kam zjarr dhe akullohem, ne qiell nxitoj, ne toke prap rrezohem, askend s’takoj dhe boten kam perqafe.
Ajo me futi ne burg, hapsan e laqe, as nuk me mban,as nuk me le te iki, dhe me largon dhe hallke me ve tek shpirti, as rroj, as vdes, as dhimbjet s’kane cae.
Pa sy dhe shoh, pa gjuhe dhe nxjerr klithme, kerkoj te vdes, therras qe te shpetoj, perbuz vetveten, ju jap ju lumturine.
Mes lotesh qesh, ju jap ju dhembshurine, dhe jet’, dhe vdekje i ve ne barazi, po per keto, o grua,faj ke ti./ KultPlus.com
Në Apolloni u zhvillua edicioni i XV i “Takimeve Muzikore të dy Botëve”, ku shoqata Argjiro, mbështetur nga Ministria e Ekonomisë, Kulturës dhe Inovacionit në bashkëpunim me Ambasadën Franceze dhe atë Greke sollën një atmosferë të magjishme.
Mbrëmja nisi me një podkast mbi Lojërat Olimpike i cili u transmetua në një program maratonë në Parkun Arkeologjik të Apollonisë.
Më pas, me koncertin “Tingujt e Lirës Antike” ku artistët Nikos Xanthoulis, Sophia Karakouta dhe Evangelia Kopsalidou me interpretimin e lirës antike e zhvendosën publikun në Greqinë e lashtë.
Në këtë edicion të ri, u synua edukimi përmes artit, ku përveçse muzikës, podkasteve, ndërthurjes së miteve dhe legjendave u ofrua një qasje e re këndvështrimi ndaj historisë./atsh/KultPlus.com
Sot janë bërë 94 vite nga vdekja e patriotit, veprimtarit të Rilindjes Kombëtare, poetit dhe dramaturgut Andon Zako Çajupi.
Andon Zako Çajupi u lind më 26 mars të vitit 1866 në Sheper të Zagorisë. I ati, Harito Zako, ishte një tregtari duhani i cili punonte në Kavallë dhe në Egjipt. Andon Zako, i njohur më vonë me emrin letrar, Çajupi, nga emri i një mali në krahinën e Zagorisë. Mësimet fillore i mori në shkollën greke në Nivan të Zagorisë. Më 1882 u vendos në Aleksandri, ku studioi frëngjisht për pesë vite. Gjatë qëndrimit të tij në Aleksandri u takua me mjaft avoketër të huaj, që i dhanë bindjen të vazhdonte studimet për jurisprudencë në Zvicër, ku Çajupi shkoi më 1887 dhe vazhdoi studimet për pesë vite në këtë disiplinë.
Në historinë e letërsisë shqiptare Çajupi zuri vend edhe si dramaturg. Rëndësi të veçantë kanë sidomos komeditë e tij: “14 vjeç dhëndër” dhe “Pas vdekjes”, shkruar më 1910, botuar më 1937. “Pas vdekjes” është një komedi politike.
Penës së Çajupi i përket edhe tragjedia “Burri i dheut” (botuar më 1937), pastaj poema epope “Baba Musa Lakuriq”, si dhe shumë vepra të tjera. / KultPlus.com
Ekziston një vend i vogël në Gadishullin Ballkanik që quhet Shqipëri. Nuk është shumë i njohur në mesin e turistëve evropianë, por mund t’i ofrojë çdo vizitori gjithçka të ngjashme si Kroacia, Italia apo Spanja, sipas një artikulli të botuar në “Breaking Travel News”.
Shqipëria konsiderohet si një nga destinacionet më të lira në Evropë, ndaj edhe turistët me burime të kufizuara financiare mund të kalojnë pushime perfekte në territorin e saj.
Le ta njohim më mirë këtë vend të mrekullueshëm dhe të zbulojmë se si mund të na befasojë.
Duke zbuluar Evropën, shumë vizitorë shkojnë në vende të njohura, ku gjithçka është krijuar për të zbrazur kuletat e tyre.
Megjithatë, nëse zgjeroni pak gjeografinë e udhëtimeve tuaja dhe shkoni në Shqipëri, mund të përjetoni të njëjtën gjë, por me më pak para.
Vendet që duhet të vizitoni
Shqipëria mund të jetë një vend i vogël, por ajo ofron shumë vende unike në territorin e saj.
Parku Kombëtar Arkeologjik i Butrintit
Një nga krenaritë kryesore të Shqipërisë është Butrinti. Ky park kombëtar arkeologjik është i mbushur me një sërë vendesh të krijuara nga njeriu.
Shumë prej tyre janë ruajtur që nga kohërat e lashta kur territori modern i vendit ishte nën sundimin e Perandorisë Romake.
Në Butrint, të gjithë mund të shohin një ngjashmëri të Koloseut të famshëm dhe pjesë të ndërtesave të tjera të mbijetuara, të ndërtuara në të njëjtën mënyrë si monumentet arkitekturore të kryeqytetit modern italian.
Butrinti ka gjithashtu shumë vende unike natyrore. Shumica ndodhen përgjatë ngushticës së Vivarit dhe në ishullin e pazakontë të Ksamilit.
Kalaja e Beratit
Ky objekt unik arkitekturor ndodhet në qytetin e Beratit. Është ndërtuar mbi 700 vjet më parë në një kodër të lartë shkëmbore, ku shihet zona përreth.
Kalaja e Beratit është një simbol i Shqipërisë për shumë qytetarë të vendit. Ajo përmban një histori dhe tregon se sa i fortë ishte ndikimi i pushtuesve në arkitekturë.
Për të arritur në Kala, duhet të bëni një shëtitje relativisht të gjatë, e cila do t’ju çojë në një lartësi prej 214 metrash.
Sapo të mbërrini në destinacionin tuaj, mund të admironi peizazhin fantastik dhe të shikoni qytetin e Beratit nga një kënd i lartë.
Riviera Shqiptare
Jugperëndimi i vendit ka një tokë unike të quajtur Riviera Shqiptare. Përgjatë një siperfaqeje prej 130 kilometrash, do të gjeni dhjetëra plazhe ideale me rërë të bardhë të pastër ku mund të relaksoheni, të notoni dhe të shijoni diellin.
Përgjatë bregdetit, ka shumë kafene dhe restorante të vogla ku mund të provoni gatimet kombëtare shqiptare dhe ushqimet e freskëta të detit me çmime te lira.
Vizitorët nuk do të kenë probleme as me argëtimin. Riviera Shqiptare ofron një sërë sportesh ujore, zhytje, ecje dhe shumë të tjera.
Syri i Kaltër, Theth
Shumë njerëz e quajnë Syrin e Kaltër – perlën natyrale të Shqipërisë. Është një burim përrallor i rrethuar nga të gjitha anët me shkëmbinj.
Uji i tij ka një ngjyrë smeraldi, në kontrast me sfondin e gurëve gri dhe krijon një pamje perfekte.
Për shkak të popullaritetit masiv të Syrit të Kaltër, është e lehtë për ta aksesuar.
Është më mirë të shkoni me makinë në vendbanimin e vogël, Ndërlysaj – dhe më pas të shkoni në atraksionet e famshme të vendit në këmbë.
Një shëtitje e tillë do të marrë vetëm disa dhjetëra minuta në mënyrë që të mos ju lodhë.
Teleferiku Dajti Ekspres
Të gjithë turistët duhet të vizitojnë Tiranën. Kryeqyteti i Shqipërisë është një qytet i çuditshëm me gjithmonë diçka për të parë dhe bërë.
Megjithatë, gjëja e parë që duhet të bëni është të vraponi për të blerë një biletë për te Dajti Ekspres.
Ky teleferik do t’ju ofrojë një udhëtim 15-minutësh që nuk do ta harroni kurrë në jetën tuaj.
Në një kohë të shkurtër do të shihni Tiranën dhe bukurinë e saj dhe formacionet e shumta shkëmbore, vendbanimet malore, fermat e vogla dhe natyrën lokale./atsh/KultPlus.com
