Shpëtim Selmani
*
(Xhevdës dhe Vjosës)
Këmbanat bien furishëm
Në Graz
Brenda meje kujtime
Të gjitha netët e gjata
Marrin fund dhe mëngjesi
Do të jetë aty
Të gjitha lumturitë marrin
Fund dhe vuajtja
Do të jetë aty
Është e pamundshme të
Qetësohesh derisa ditëlindjet
E secilit dridhen si
Lule të mjera nën
Pushtetin e viteve
Që nuk vonohen
Nuk ka asgjë të përjetshme
Zoti mprehë sëpatën
Ne shohim orën
Gjithë çfarë mbetet
Pas nesh janë
Shkëmbinjtë
Dhe pafytyrësia
E natyrës. / KultPlus.com
Poezi nga Shpëtim Selmani
Vjen dhe shtrihet
Prane meje
E dorezuar
Teresisht e imja
Si mijera here
Teresisht i saj
Ne mes fragmenteve
Tona gjithe ajo pasiguri
Ai zemerim
Dhe perseri duke
Shpetuar permes
Organeve te njeri tjetrit
Ne mes nesh
Gjithe ai ankth
Ato ulerima
Dhe perseri
Duke e care gojen
E njeri tjetrit
Ate goje te saj
Qe mijera here
Me tha gjera
Te papelqyeshme
Gojen time qe mijera
Here e beri te heshtur
Ne mes nesh kaq fjale
Te hedhura shkujdesshem
Qe shperthenin ne cast
Dhe perseri duke u
Perpelitur ne krevat
Pa te kaluara
Pa frike
Pa medyshje
Me gjithe ate egersi
Une ajo dhe bryan ferry
Duke lyer lekuren e
Henes
Me lengun e luleshtrydheve
Te hershme
Pranverore. / KultPlus.com
Shpëtim Selmani
Po haja
Akullore dhe shihja
Libra të vjetër në njërën
Nga rrugët e Tiranës
Që ishin të mbështjellura
E të ruajtura si sytë e
Ballit
Marr Majakovskin në duar
Dhe e pyes shitësin
Sa kushton
Thotë pesëqind lekë
Dhe duke e ditur se
Ma ngulin i them shtrenjtë
Po pra se ti e ke mendjen
Te Stoma
A e di çfarë do të thotë
Stoma nga greqishtja
Do të thotë gojë
Aty e ke mendjen
E ndërron Majakovskin
Për një akullore
Mos më fajëso mua
Fajëso kapitalizmin
Dhe këtë dreq
Nxjerre celularin dhe e godet
Ju dëshironi të ja shihni
Bythën Shakirës
Nuk e keni mendjen te Majakovski
Më tha çdo gjë pasi kisha
Mbetur i ngrirë duke e
Shikuar
Çuditërisht më shkoi mendja
Të ja fus një grusht
Turinjëve
Por në vend të kësaj i
Thashë a dëshiron
Një akullore
Nuk hahet akullorja në
Mbrëmje më tha dhe
Përsëri Stoma Stomaaaa. / KultPlus.com
Shpëtim Selmani
Artistët
Kanë pushtuar çdo gjë
Jashtë asaj që kanë pushtuar
Politikanët
Të dyja palët
Duan dominim në
Shpirtin njerëzor
Që ka trashëguar
Traumën dobësinë
Vetëdijen fatale
Nëse dëshironi hidhni ato
Bomba muti mbi
Trupat tanë
Pasi të jeni strehuar në
Bunkerët e juaj
Antibërthamor
Nëse dëshironi shpëtoni
Epokën tonë të dhunës
Me veprat e juaja të çfarëdoshme
Simone Weil thotë
Edhe komedia është e
Pamundur
Sa për mua vetëm pyetjet
E fëmijëve drejtuar zotit
Kanë kuptim. / KultPlus.com
Shpëtim Selmani
Të gjithë
Kemi humbur diçka
Dhe jetojmë nën
Pushtetin e mallit
Asnjëri nga ne
Nuk është i paprekur
Nga brutalitetet
Nga aksidentet
Nga rastësitë
Që kanë një autor
Të habitur kryejmë
Detyrat e caktuara
Prej shekujsh
Dhe në fund
Askush nuk i kontrollon
Çdo vjershë e mësuar
Harrohet
Dyert e shkollës mbyllen
Furishëm
Brraaam
Sall vuajtja luan me top. / KultPlus.com
Shpëtim Selmani
Në Tiranë
mbi të gjitha kënaqem
kur gjej tituj librash të lezetshëm
p.sh. Natalia Ginzburg
apo shkrimtar të panjohur
me kalorës në kopertinë
shitësit në të shumtën e rasteve
janë serioz
të mbyllur dhe agresiv
nëse ju thua se je nga Kosova
sillen mirë dhe të thonë eja
prapë
kënaqem kur shoh tituj të
lezetshëm e ekzemplarë të rrallë
shkrihem nga qejfi
por Ben Andoni më thotë në
vesh shsh mos ju thuaj se janë
kopje të rralla
mbi të gjitha kënaqem
në Tiranë kur gjej libra të rrallë,
kur Xhevat Caushi ma ngul në çmim
dhe kur shoh gruan time
se me sa pasion ha akulloren
me arra gjysmë të karamelizuar
pa ja ndier fare
për letërsinë. / KultPlus.com
Publikohet në formatin video-poezi, poezia e Shpëtim Selmanit, ‘Mbi mundësinë e një dëshire për të thënë diçka të hajrit’, poezi kjo e shkruar gjatë kohës së studimeve të poetit, përcjell KultPlus.
Njoftimin e ka bërë aktori Afrim Muçaj përmes një postimi në rrjetin soical Facebook, duke e shpërndarë videon së bashku me një mbishkrim.
“Mbi mundësinë e një dëshire për të thënë diçka të hajrit.
poezi e Shpetim Selmani“, ka shkruar ai. / KultPlus.com
Poezi nga Shpëtim Selmani
Kosova është laborator moral,
politik dhe religjioz,
sundimtarët duan vica të urtë,
mutsihanet e tyre gdhenden
në qaforet e votuesve,
askush nuk e do Kosovën,
as politikanët e saj,
e as Europa,
bota është koncept,
një popull i mjerë
që për dy dekada mëson
formulen e durimit të pafund,
i persekutuar nga vlerat, nga imitimi,
shpresa dhe e ardhmja që e mashtron,
ashpër dhe egër, egër dhe ashpër,
kombet e mëdha na kontrollojnë
lëvizjet, ejakulimet dhe me gishtin e tyre
të frikshëm në kokën tonë të butë,
na tregojnë definicionin e solidaritetit ,
dikur kishim kërkuar ndihmë,
tani lëpijmë çizmet e çdo urdhëri.
ky është fati,
historia është gjakpirëse në tregun
e popujve të vegjël,
ajo nuk ngopet me heronjë,
përmes të vegjëlve ajo e mban veten
në fron,
kombet e mëdha adhurojnë deklaratat
dhe vendimet primitive,
kështu ata grabisin lumturi dhe të drejta,
egocentrizmi përkufizon flamujtë,
magjistarët dështojnë në Kosovë,
profetët hidhen nga urat,
humanistet qëllojnë me kokë murin,
nënat qajnë kur shohin fytyrat e
pikëlluara të bijve të tyre që adhurojnë humorin,
në horizont duken ca dinosaur
që na tregojnë se çdo gjë është
e thjeshtë, e lehtë,
nuk ka nevojë për kaq shumë dhunë,
gjak dhe kaq shumë marrëveshje,
dhe pastaj çdo gjë shkëputet,
ndalet dhe shuhet. / KultPlus.com
Poezi nga Shpëtim Selmani
Nanë
Gjithë duke më pyetur
A kam ngrënë dicka?
Pa e kuptuar se po flet
Me mbretin e pyllit
Që vuan përjetësisht. / KultPlus.com