Vjollca Berisha është një qytetare e Suharekës, e cila i mbijetoj masakrës së marsit të vitit 1999 në këtë qytet. Nga vendi ku po vraheshin pesëdhjetë civilë shqiptarë, shumica e të cilëve gra e fëmijë, ajo shpëtoi duke kërcyer nga kamioni që po bartte pesëdhjetë kufomat e asaj masakre drejt Serbisë, ku autoritetet serbe i patën fshehur kufomat. Këtë e bëri bashkë me të birin Gramozin dhe kunatën Shyhreten, shkruan KultPlus.
Profesori universitar Milazim Krasniqi këtë përballje me vdekje të Vjollcës e ka kthyer në varg poetik, duke e sjellur për publikun një shkrim tejet të ndjeshëm, e që më shumë se emocion ka realitet përbrenda saj.
KultPlus ju sjell poezinë e Krasniqit me emrin ‘’Udhëtimi i Vjollca Berishës’’:
UDHËTIMI I VJOLLCA BERISHËS
Nuk e di ku jam, a është ky udhëtim
Gozhduar në këtë arkivol fluturues
Apo mos është ky një aterrim
Drejt thellësive të ferrit shkrumbues
Nuk di në jam në qiell a jam në tokë
Mes të vdekurve jam, po për besë
Ka të hedhur mbi mua, ka edhe pa kokë
I njoh edhe këta që janë në mes
Janë njerëzit e dashur, njerëzit e mi
Qenkan të pajetë, po të gjithë
Ç’na ka ndodhur, o Perëndi
Pse nuk arrij as të klith!?
Kush na ka shkulur si një rrënjë
E na ka bërë kufoma?
Po të pavarrosur pse na lënë?
Pse na shoqëron fadroma?
Oh e gjallë mes të vdekurish jam
Dhe nuk di nga t’ia mbaj
Ah, im bir, Gramozi, qenka gjallë
A ta gëzohem, a të qaj?
Ja, e mora në prehër, nga tmerri
Mezi e njoh, i tëri i gjakosur
Si ta nxjerr jashtë këtij ferri
Jashtë kësaj makine të xhindosur
Ndihmona, të lutem, o Zot
Tashmë vetëm Ty të kemi
Kërcyem si me flatra, jemi në tokë
Dhe të dytë gjallë jemi
Zbritëm nga makina e ferrit
Ecim përpara, pa e ditur për ku
Do të jetojmë ne dëshmia e tmerrit
Më pak për veten, më shumë për ju. / KultPlus.com
