Trishtim

Poezi nga Xhabir Tabaku

shi, e net’ të gjata të zeza
frikë, shumë frikë
dy ura janë rrëzue;
e nji tjetër mâ e vjetra
a shembë ka mot…
tash, veç harabelat bubrrojnë arave
e carcamijt
nuk ka ma jetë; vetëm brenga
e vransina
posht’ malit, fushat mbjellë me lakna janë ngri
nji fëmijë i zbathun këndon kâng’ të çuditshme,
kângë jetimash –

ushtri të huaja shkojnë e vijnë;
toka â mblue n’vorre
dhe përrejtë rrëkejnë detit uj të zi

dy ura janë rrëzue;
edhe nji tjetër ma e vjetra
a shembë ka mot / KultPlus.com

‘Dikush pret shiun për të mos qarë vetëm’

Thënie për vdekjen, trishtimin dhe hidhërimet e dashurisë

• Prapa çdo loje ekziston ideali i vdekjes!

• Të gjithë kërkojnë një mik, por asnjë nuk provon të bëhet i tillë!

• Po u zgjove në mëngjes dhe nuk e pe diellin ose dielli je ti, ose ke vdekur!

• Përse nuk na lejojnë të dashurojmë… X vjeç kur mund të vdesim në çdo moshë?!

• Nuk ju kërkova unë të më lindni, ndaj më lini të jetoj!

• Dikush pret shiun për të mos qarë vetëm!

• Jeta është veç një ëndërr në rrugën e vdekjes!

• Uroj që kur të vdes të shkoj në Parajsë, sepse Ferrin e jetova këtu!

• Dashuria është gëzimi i qenies dy, tmerri që mbetesh një, frika se bëhesh tre!

• Nëse juve ju mungon dikush në botë, për mua jeni ju që i mungoni botës!

• Mos qaj! Sepse në botë ekziston gjithnjë një person që jeton për buzëqeshjen tënde!

• Kam provuar të eci këmbëzbathur rrugës shtruar plot kujtime, aty ku këmba shkelte dhimbje aty, ku dhimbja shkelte dhimbje…!

• Sikur të na jepej gjithë fuqia magjike që të lexonim mendimet e njëri-tjetrit, supozoj që efekti i parë do të ishte shkatërrimi i të gjitha miqësive…!

• Merr pak dhimbje nga e imja, shpirti im po të thërret, po kjo jetë po s’pati dhimbje kurrë s’mund të quhet jetë…!

• Sado të këqija qofshin ditët, pa to s’dua të mbetem, qaj vetëm ditët e bukura se të këqijat qajnë vetveten…!

• Çdo gjë lind e vogël dhe pastaj rritet, vetëm fatkeqësia lind e madhe, pastaj zvogëlohet…!

• Ka kaq kohë që çdo ditë të shoh e më duket se të shoh për herë të parë…!

• Hero nuk është ai qe bie në betejë, është ai që kur rrëzohet gjen forcën për t’u çuar e lufton përsëri…!

• Pasqyra është miku im më i mirë sepse sa herë qaj nuk qesh me mua…!

• Më pëlqejnë adoleshentët se çdo gjë që bëjnë e bëjnë për herë të parë…!

• Të vrasësh është kurajo e momentit…të lësh të jetojnë është kurajo e përjetshme…!

• Do jepja dhe jetën për të jetuar përjetësisht…!

• Ndonjëherë mjafton një çast për të harruar një jetë e ndonjëherë nuk mjafton e tërë jeta për të harruar një çast…!

• Pas gjakut, gjëja më e mirë që një burrë mund të japë, janë lotët e tij…!

• Dhashë gjithçka që munda. Jam një poet që tregon historitë e tij e një këngëtar që këndon poezitë e tij…!

• Midis të mirës dhe të keqes ka një porte… dhe unë ta hap!

•- Mos u kënaq me horizontin… kërko pafundësinë!

• Unë jam kështu, sepse shpreh atë që kam brenda…!

• Jeta është si një pasqyrë, të qesh në qofte se e shikon duke qeshur…

• Nuk do plakem kurrë, sepse jam një yll që bie…! / KultPlus.com

Jan. 1, 2011 – JIM MORRISON.© J.B.(Credit Image: © Globe Photos/ZUMAPRESS.com)

Trishtim

Poezi e shkruar nga Herman Hesse.

Ç’më ngrohte gjer dje plot shije,
Sot vdekja e mban në gji.
Lule pas lulesh bien
Nga pemë e trishtimit tani.

I ndiej si bien, bien
Si borë që rrugën mbulon,
Dhe hapat më nuk ndihen,
Një heshtje e gjatë afron.

Në qiell s’ka yje as hënë.
Në zemër s’ka dashuri.
Gjer tutje një heshtje ka rënë
Dhe bota u mplak e u mpi.

Kush mbron dot zemrën një fije
Nga koha plot ligësi?
Lule pas lulesh bien
Nga pemë e trishtimit tani.

Fotografia që na dha trishtim

Fotografia e vitit 1967, të cilën historiani shqiptar, Kastriot Dervishi e publikoi për herë të pare me rastin e 10 vjetorit të vdekjes së At Zef Pllumit na dha tronditje e trishtim.

Është fiksuar çasti kur At Zef Pllumi u arrestua nga komunistët, derisa provoi të kapërcente ilegalisht kufirin.

Pikërisht në vitin 1967, regjimi komunist ndaloi besimin në Zot dhe Shqipëria zyrtarisht u shpall i vetmi shtet ateist në botë!

At Zef Pllumi vuajti plot 25 vjet burg në Diktaturën shqiptare. Nëse shqiptarët mendojnë se janë liruar nga hija e këtij regjimi, gabojnë rëndë.

Pasi komunistët në Kosovë e Shqipëri, nuk u ndëshkuan për krimet e bëra për gjysmë shekulli, pasardhësit e tyre neokomunistët e rinj, sërish kanë nxjerrë kokën dhe dy shtetet shqiptare vazhdojnë të kërcënohen me mungesë perspektive në varfëri e izolim.
Neokomunistët ende luftojnë kundër sloganit të shenjtë: Për Fe e Atdhe. (Shkruan Bajram Mjeku)/ KultPlus.com