Në vitin 1909, gjeniu Faik Konica, një burrë i bëshëm dhe i pashëm, vendosi të shkonte në Boston i veshur me fustanellë shqiptare. Qëllimi i tij ishte që me këtë veshje t’u binte në sy amerikanëve dhe kështu të propagandonte çështjen kombëtare shqiptare. Në Boston atë e pret Fan Stilian Noli. Më poshtë, në pika të shkurtra, mund të lexoni se si e kujtonte Noli këtë takim dhe Konicën në përgjithësi.
“E kam takuar Konicën për herë të parë më 1909. Ishte diçka që nuk kam për ta harruar kurrë. Më kishte shkruar nga Londra se do të vinte në Boston i veshur me kostum shqiptar. Ideja ishte që të dilte fotografia e tij në gazetë dhe të shfrytëzohej rasti për të propaganduar çështjen kombëtare shqiptare, e cila ka qenë pasioni i gjithë jetës së tij.
Unë mbeta i shtangur. Si prift ortodoks i modës së vjetër, në atë kohë unë vetë mbaja një mjekër të gjatë të zezë, për të cilën më duhet të pranoj se nuk u pëlqente djemve të Bostonit. E merrja me mend se sa do të dëfreheshin ata djem po të më shihnin duke ecur me një burrë të veshur me fustanellën shqiptare.
Ndonëse nuk kisha parë kurrë ndonjë fustanellë greke, një lloj fundi i balerinave. Unë isha i shkurtër e i bëshëm, Konica ishte i gjatë e i thatë, kështu që të dy do të dukeshim si Don Kishoti me Sanço Pançën të arratisur nga ndonjë cirk. Sa u habita këtë herë kur pashë se djemtë e Bostonit e harruan gjithçka lidhur me mjekrën time dhe thjesht zunë të shihnin Konicën me adhurim. Atëherë e kuptova se fustanella shqiptare nuk ishte fustanellë qesharake greke, por diçka që i ngjante kiltit të skocezëve dhe se i përshtatej shumë një burri të pashëm si Konica.
Meqë ra fjala, lexuesi mund ta gjejë në librin e Konicës ndryshimin ndërmjet kostumit grek dhe veshjes shqiptare: është e vërtetë se grekët e kanë përshtatur nga shqiptarët, por ata u përpoqën ta stërhollojnë sa që e bënë një veshje grash me aq sa mundën. Veshja e Konicës nuk ishte e vetmja gjë që më habiti.
Thjesht mbeta pa mend, kur ai nisi të më ‘mësonte’ për çdo gjë në botë. Ishte njeri me kulturë të lartë. Gijom Apoliner, një shkrimtar dhe mik i tij, e ka quajtur ‘enciklopedi shëtitëse’ që e fliste frëngjishten si një francez. Një shkrimtar tjetër, Zhyl lë Metrë, ka shkruar për të: ‘Ky i huaj që e shkruan kaq mirë gjuhën tonë’.
Si studiues i pasionuar i muzikës, Konica e adhuronte shumë Vagnerin. Një nga gjërat e para që bëri ai pasi u takuam, ishte të më tregonte për Vagnerin dhe operat e tij. Me këshillën e tij e pashë përherë të parë Parisfalin, kur u dha më 1910 në Boston. Në varrimin e tij, tridhjetë vjet më vonë, duke e ditur se sa shumë e donte Vagnerin, iu luta organistit të luante muzikën e Vagnerit nga kreu deri në fund…
…Si mysliman dhe si përkrahës i një familjeje të vjetër aristokratësh nga Shqipëria e jugut, Konica kishte të gjitha mundësitë që të fitonte poste të larta në Perandorinë Turke, ku Shqipëria bënte pjesë, që pas vdekjes së Skënderbeut. Në të vërtetë, shumë shqiptarë të tjerë gjatë shekujve ishin ngjitur në postet më të larta të Perandorisë Turke. Për shembull, kur Konica ishte i ri, Vezir i madh ose kryeministri i Perandorisë Turke ishte Ferid Pasha, një shqiptar nga Vlora.
Por, kjo karrierë nuk e tërhiqte Konicën. Ai mendonte se misioni i tij ishte të luftonte për pavarësinë e Shqipërisë. Nga viti 1897 deri më 1912, dy nga pionierët më të shquar të pavarësisë së Shqipërisë kanë qenë Konica dhe Shahin Kolonja, botuesit e dy revistave shqiptare, që dolën jashtë: ‘Albania’ dhe ‘Drita’ përkatësisht.
Gjatë sundimit turk, shqiptarët kishin harruar gjithçka për lavdinë e tyre të kaluar nën Skënderbeun. Konica ka qenë njeriu që e rizbuloi dhe e popullarizoi Skënderbeun e flamurin e tij, shqipen e zezë dy krenare në një fushë të kuqe. Ky flamur u bë simbol i pavarësisë kombëtare dhe më në fund u ngrit në Vlorë më 1912 nga Ismail Qemali kur Shqipëria u shpall shtet i pavarur.
Konica është quajtur si krijuesi i prozës moderne shqipe. Kur unë vendosa të bashkohesha me kryqëzatën për pavarësinë e Shqipërisë, e para gjë që më bëri përshtypje ishte mungesa e plotë e veprave letrare shqipe me vlera artistike. Por, kur vajta në Egjipt më 1903, një atdhetar shqiptar, Spiro Dineja, më dha vëllimet e revistës ‘Albania’ nga viti 1897 deri më 1903. I lexova të gjitha nga faqja e parë deri tek e fundit dhe atëherë e mësova se në shkrimet e Konicës ne e kishim atë që na duhej: letërsinë e mirë shqipe. Për më tepër, Konica zbuloi dhe popullarizoi shqiptarë të veprimtarisë letrare, si Kristofordhi, Mitkoja, Fishta dhe Zako Çajupi. Me këshillën dhe udhëzimet e tij unë përktheva disa vepra nga Shekspiri, Ibseni, Edgar Alan Poja dhe Don Kishotin e Servantesit. Të gjithë autorët shqiptarë që vijnë pas Konicës janë nxënësit e tij, duke përfshirë dhe shkruesin e këtyre radhëve”, ka thënë Noli. /Telegrafi/ KultPlus.com
Me ndihmën e vajzës së tij, Dua Lipa, dhe familjes së tyre, drejtori i festivalit po e çon ngjarjen e mbajtur në Kosovë në lartësi të reja.
Dugi Lipa ka folur së fundmi në një intervistë për revistën IQ rreth rritjes së shpejtë të festivalit të tij të drejtuar nga familja në Kosovë, Sunny Hill.
Këngëtari i lindur në Prishtinë, themeloi festivalin ndërkombëtar në qytetin e tij të lindjes në vitin 2018, duke sjellë në skenë vajzën e tij, sensacionin e popit Dua Lipa.
“Është një ngjarje familjare dhe nuk mund të jem më krenar”, thotë Dugi, i cili gjithashtu menaxhon Duan dhe drejton agjencinë e tij të komunikimeve në kryeqytetin e Kosovës.
Dua Lipa dhe Dukagjin Lipa në festivalin “Sunny Hill 2024” (Foto: Dua Lipa/Instagram)
“Unë kontraktoj artistët dhe përdor rrjetin tonë privat ndërsa Dua promovon festivalin – ajo është këtu çdo vit për të katër ditët e tij. Këtë vit, djali im [Gjin] ishte shumë aktiv në rezervimin e artistëve. Vajza ime Rina ka punuar në festival që kur ishte 17 vjeçe – ajo bën një punë të mrekullueshme me mikpritjen për artistët. Dhe gruaja ime [Anesa] është përgjegjëse për pamjen dhe ndjesinë e festivalit dhe fshatit të artistëve”, tha Dugi për IQ.
Në pesë vitet e fundit, Sunny Hill ka sjellë yje si: Miley Cyrus, J Balvin dhe Calvin Harris në Prishtinë, duke e vendosur Kosovën në hartën e muzikës live.
Edicioni i katërt u mbajt javën e kaluar (25-28 korrik), me një listë të re yjesh duke përfshirë: Bebe Rexha, Stormzy, Burna Boy, The Blaze, DJ Snake, Black Coffee, The Martinez Brothers dhe Groove Armada.
Bebe Rexha në festivalin “Sunny Hill 2024” (Foto: Sunny Hill/Instagram)
“Me këtë listë, mendoj se po konkurrojmë me disa nga festivalet kryesore në Evropë. Jemi shumë krenarë për këtë”, thotë Dukagjini për IQ.
Edicioni i këtij viti, i cili u mbajt në një vend të ri, tërhoqi 35,000 njerëz çdo ditë dhe vendosi një rekord të ri të pjesëmarrjes në Kosovë.
“Nuk mund ta shpreh mjaft gëzimin e pastër që është të shohësh këtë festival të bëhet ajo që është bërë gjatë pesë viteve të fundit. Ta shohësh atë të rritet dhe të bëhet diçka më shumë se ç’mund ta kemi ëndërruar ndonjëherë”, shkroi këngëtarja Dua Lipa në X të hënën (29 korrik).
Rekordi shënon një hap të madh në pjesëmarrje që nga edicioni i mëparshëm i Sunny Hill, i cili u mbajt në Parkun e Gërmisë të Prishtinës në 2022 me 15,000 pjesëmarrës në ditë. Atë vit, një festival shtesë me një listë tjetër artistësh u mbajt në Tiranë në festimin e titullit të qytetit si Kryeqyteti Evropian i Rinisë 2022.
BurnaBoy në festivalin “Sunny Hill 2024” (Foto: Sunny Hill/Instagram)
Me një zgjerim të vonuar prej kohësh, Festivali Sunny Hill mori një pauzë në vitin 2023 për të zhvilluar një vend të ri “gjigant” në fshatin Bërnicë e Poshtme, 15 minuta larg nga qyteti.
Vendi prej 17 hektarësh, i marrë me qira për 99 vjet nga komuna e Prishtinës, funksionoi “shumë mirë” për kthimin e festivalit në vitin 2024, sipas Dugit.
“Jemi shumë krenarë që e kemi kthyer një vend hedhurinash ndërtimi në një park”, thotë ai për IQ. “Vendi ishte plot me mbetje, të hedhura pasi u ndërtua autostrada aty afër, dhe na mori një vit për të punuar në të dhe për ta nivelizuar. Ne gjithashtu mbollëm rreth 700 pemë”.
Zhvillimi në vend do të vazhdojë përpara Sunny Hill 2025, me më shumë gjelbërim që do të shtohet dhe infrastruktura që do të përmirësohet, por Dugi thotë se festivali ka gjetur shtëpinë e tij afatgjatë, me shumë hapësirë për rritje.
Dua Lipa në festivalin “Sunny Hill 2024” (Foto: Dua Lipa/Instagram)
“Kapaciteti i vendit të ri është i madh, kështu që jemi të përgatitur për vitet që do të vijnë”, thotë ai. “Shpresojmë që vitin e ardhshëm të kemi 40,000 njerëz dhe ta rrisim atë për pesë deri në dhjetë vitet e ardhshme derisa të arrijmë kapacitetin e plotë prej 90,000 njerëzish”, tha Lipa.
Një nga motivet e familjes për rritjen e Festivalit Sunny Hill është të ndihmojë në ndryshimin e perceptimit të Kosovës si një vend i shkatërruar nga lufta pas Luftës së Kosovës në fund të viteve 1990.
“Sunny Hill po ndihmon në ndryshimin e retorikës për Kosovën si një vend i shkatërruar nga lufta dhe duke e treguar atë në një dritë të ndryshme”, thotë Dugi.
“Për edicionet e para dhe të dyta të festivalit, ishte pak më e vështirë për të bindur artistët e kalibrit ndërkombëtar për të ardhur këtu… ata nuk e dinin çfarë të prisnin”.
Rina, Dukagjin dhe Dua Lipa në festivalin “Sunny Hill 2024” (Foto: Instagram)
“Por vizitorët ndërkombëtarë janë shumë të kënaqur – Kosova është ndoshta vendi më progresiv në Ballkan dhe rinia në këtë vend është shumë ‘cool’ dhe e informuar.
“Plus, artistët na kanë lavdëruar për prodhimin dhe mikpritjen tonë dhe energjinë e pashembullt të audiencës sonë dhe industria e muzikës është e vogël, kështu që fjala është përhapur”, tha Dukagjin Lipa.
Fjala është përhapur edhe jashtë industrisë së muzikës, me festivalin që tërheq 45 për qind të vizitorëve ndërkombëtarë. Kjo mund të jetë pjesërisht për shkak të çmimit të biletës prej 200 eurosh që është e shtrenjtë në Kosovë por konkurrues në Evropë.
“Është një çmim i mrekullueshëm”, thotë Dugi. “Ne jemi festivali më i lirë në Evropë për të parë artistë të mëdhenj”.
Festivali Sunny Hill do të kthehet në Prishtinë, Kosovë, vitin e ardhshëm. /Telegrafi/
Prishtina Gastronomy Festival vazhdon të jetë jo vetëm një festë kulinare, por edhe një platformë e rëndësishme për promovimin e talenteve të reja muzikore. Nata e pestë e festivalit e dëshmoi këtë më së miri, duke ofruar një skenë për artistët e rinj dhe premtues që të ndajnë talentin e tyre me publikun.
Mbrëmja filloi me një degustim të veçantë të organizuar nga Heinz Hour, ku vizitorët patën mundësinë të shijojnë produktet cilësore të Heinz, të cilat i japin shije çdo gatimi.
Pasi degustimi hapi natën, skena u mor nga duo e re dhe premtuese, The Guitars Sisters. Me muzikën e tyre unike, ato arritën të krijojnë një lidhje të veçantë me publikun. Në vazhdim, skena i takoi Ndricim Gazijas, një këngëtar premtues, i cili solli një performancë plot pasion dhe emocion. Publiku e priti me duartrokitje dhe mbështetje, duke treguar se ai është një yll në rritje në skenën muzikore.
Kjo natë ishte një shembull i shkëlqyer i angazhimit të Prishtina Gastronomy Festival për të mbështetur dhe promovuar artistët e rinj. Festivali vazhdon të krijojë mundësi për talentet e reja që të ndajnë artin e tyre dhe të ndërtojnë një audiencë të re. Prishtina Gastronomy Festival do të vazhdojë deri më 9 gusht në sheshin “Adem Jashari”.
Ansambli “Deçani” nga Deçani ka rrëmbyer çmimin e parë në edicionin e nëntë të Festivalit të Folklorit “Oda e Llapushës”.
Në këtë garë prestigjioze, ku morën pjesë mbi 30 grupe dhe rapsodë, ky ansambël spikati me performancën e tij të jashtëzakonshme. Juria profesionale, e përbërë nga Prof. Dr. Zymer Neziri, Prof. Dr. Adem Zejnullahu dhe Prof. Dr. Haki Mulliqi, e cilësoi ansamblin “Deçani” si më të mirin e festivalit, duke i akorduar çmimin kryesor.
Çmimin për fituesin e festivalit e ndau kryetari i Komunës së Malishevës, Ekrem Kastrati, nën kujdesjen e të cilit edhe është mbajtur festivali.
Juria vlerësoi festivalin si një ndër më të mirët në nivel kombëtar për ruajtjen dhe kultivimin e folklorit, dhe shprehu mirënjohje për këshillin organizativ të festivalit për përpjekjet e tyre të vyera.
Në fjalimin e tij, drejtori i Drejtorisë për Kulturë, Rini dhe Sport në Malishevë, Fitim Shala, përgëzoi të gjithë pjesëmarrësit. Ai theksoi se qëllimi kryesor i festivalit është ruajtja dhe kultivimi i trashëgimisë kulturore dhe tradicionale shqiptare, duke vlerësuar folklorin si një pasuri të madhe kulturore të popullit shqiptar.
Në ceremoninë përmbyllëse u ndanë disa çmime të tjera të rëndësishme, duke përfshirë çmimin e diasporës, grupi më i kompletuar, çmimin e publikut, çmimin e karrierës, dhe çmimin “Beqir Gashi” për debutantin e festivalit. Gjithashtu, u ndanë çmimi i veteranit dhe tri çmimet e para që mbajnë emrin e kolosëve të folklorit “Salih e Feriz Krasniqi”.
Porto Palermo Festival u rikthye këtë sezon veror me edicionin e tij të katërt, ndërsa pritet të sjellë 12 artistë në 12 mbrëmje.
Ministri i Ekonomisë, Kulturës dhe Inovacionit, Blendi Gonxhja publikoi momente nga nata e parë e festivalit që mbahet në një nga sitet më të bukura të trashëgimisë historike.
Mbrëmja e parë e Festivalit Porto Palermo, edicioni 4, hapi siparin e netëve artistike që mbahen në kalanë historike me ikonat e muzikës jazz Elina Duni dhe Eda Zari, shoqëruar nga Rof Luft dhe organizatori Olen Cesari.
“Artistet e mirënjohura u bënë bashkë në një performancë unike dhe të sinkronizuar për t’i dhënë çdo të pranishmi një eksperiencë të paharrueshme këtë natë vere”, shkroi Gonxhja në rrjetet sociale. .
Aktiviteti artistik mbështetet nga Ministria e Ekonomisë, Kulturës dhe Inovacionit duke ndërthurur nga zërat, meloditë, aktrimet dhe performancat e mrekullueshme të artistëve.
Në Porto Palermo pritet të mblidhen emrat më në zë të muzikës bashkëkohore shqiptare, një pjesë e të cilëve tashmë janë artistë që rikthehen për të disatën herë, si psh: Elina Duni e Eda Zari. Në festival do të jetë e pranishme ylli shqiptar i muzikës klasike, Inva Mula, këngëtarë si Marsela Çibukaj, Vitmar Basha, Dren Abazi, por edhe emra nga arena ndërkombëtare si Manuela Villa, Lavinia Mancusi etj. Si në të gjitha edicionet e kaluara edhe krijuesi i Porto Palermo Festival, Olen Cesari, do të interpretojë me violinën e tij, natën e parafundit.
Ky festival synon, jo vetëm të sjellë artistët më të mirë për të performuar në skenën e vet autentike, por edhe të promovojë turizmin e qëndrueshëm kulturor në Shqipëri./atsh/ KultPlus.com
Për herë të parë Pogradeci bëhet mikëpritësi i një aktiviteti të veçantë, Festivali i Peshkatarëve shqiptarë.
Kryeministri Edi Rama ndau sot në rrjetet sociale fragmente nga edicioni i parë i Festivalit të Peshkatarëve Shqiptarë nga veriu në jug, të bërë bashkë për të ndarë eksperiencën e peshkimit, në një festë të madhe në qytetin liqenor.
Ky evenimet i mbështetur nga Shoqata e Peshkatarëve, bën bashkë për tre netë në Odeonin e qytetit, jo vetëm profesionistët dhe të apasionuarit pas peshkimit, por edhe kuzhinierë, artistë të botës së muzikës dhe pikturës si dhe të ftuar specialë.
Festivali krijon një atmosferë ndryshe për turistët dhe vizitorët që po frekentojnë qytetin e bukur liqenor në këtë sezon vere.
Në Festivalin e Peshkatarëve shqiptar, muzika e mirë shkon bashkë me degustimin e disa prej pjatave më tradicionale, ku korani i famshëm do të jetë kryefjala.
Festivali do të zhvillohet në datat 2, 3 e 4 gusht duke nisur kësisoj një traditë të bukur për qytetin e Pogradecit./ KultPlus.com
Prishtina Gastronomy Festival vazhdon të jetë jo vetëm një festë kulinare, por edhe një platformë e rëndësishme për promovimin e talenteve të reja muzikore. Nata e pestë e festivalit e dëshmoi këtë më së miri, duke ofruar një skenë për artistët e rinj dhe premtues që të ndajnë talentin e tyre me publikun.
Mbrëmja filloi me një degustim të veçantë të organizuar nga Heinz Hour, ku vizitorët patën mundësinë të shijojnë produktet cilësore të Heinz, të cilat i japin shije çdo gatimi.
Pasi degustimi hapi natën, skena u mor nga duo e re dhe premtuese, The Guitars Sisters. Me muzikën e tyre unike, ato arritën të krijojnë një lidhje të veçantë me publikun. Në vazhdim, skena i takoi Ndricim Gazijas, një këngëtar premtues, i cili solli një performancë plot pasion dhe emocion. Publiku e priti me duartrokitje dhe mbështetje, duke treguar se ai është një yll në rritje në skenën muzikore.
Kjo natë ishte një shembull i shkëlqyer i angazhimit të Prishtina Gastronomy Festival për të mbështetur dhe promovuar artistët e rinj. Festivali vazhdon të krijojë mundësi për talentet e reja që të ndajnë artin e tyre dhe të ndërtojnë një audiencë të re.
‘Prishtina Gastronomy Festival’ do të vazhdojë deri më 9 gusht në sheshin “Adem Jashari”. / KultPlus.com
Në Korçë janë të zakonshme familjet që kanë pasur nga dy apo tre breza serenatistësh. Një nga këto familje të vjetra këngëtarësh është edhe familja Bimbli. Ata këndonin familjarisht me burra dhe gra, zakonisht në oborr apo në shkallët e gurta të shtëpisë së tyre në qendër të qytetit te lulishtja e “Themistokli Gërmenjit”, që njihet edhe si një nga qendrat burimore më të hershme të serenatës korçare. Të moshuarit tregojnë edhe sot për atë traditë të bukur që kishin në rininë e tyre të largët për t’u mbledhur e për të kënduar tok në “pare” ose siç u quajtën më vonë edhe shoqëri. Ata mblidheshin për të kënduar dhe për t’u argëtuar duke ia shtruar me të gjithë të mirat, me sebep dhe pa sebep. Këndonin në dasma dhe fejesa, për të kremtuar ditët e emrit. Këndonin në kodrat e qytetit, te kafeneja e Shetros, tek lokal “Panda” dhe, mbi të gjitha, atje ku e kishte lezetin e saj serenata: nën dritaret dhe ballkonet e vajzave të dashuruara apo bukurosheve korçare të adhuruara.
(V.Z.)
Perëndeshë e bukurisë je un për tynë do t’pëlcas dashurinë që kam shtënë për ty u bu bu si do t’ia bëj
Dhe në ëndërr të shikoj … e kurr stë’harroj mos me mundo o yll o xhan o zemër o
Jak o xhan e jak o shpirt jak o zemra ime eja të rrojmë që të dy në këtë botë
Jak o ylli me shkëlqim Fytyrë e dashurisë me zënë e ëmbël ti që ke më bëre të vdes
ËNDËRRA E NELIT
Ajo enderr qe shikonte pa pushim ishte nje mister.
Ishte pranvere. Çdo gje ishte kethyer ne ere lulesh.Nje vashe e bukur si nje perendeshe endej e dukshme dhe krejt e padukeshme mbi petale si vese margaritaresh me nje bukurie hyjnore.
Djelmuria me kitara kendonin si nder ethe plot dufe asaj dehje.
Ja se ç’paskesh qene FYTYRE E DASHURISE!
Kaloi si je meteor neper qytet. Njerezia hidhnin lule e lule ku shkelte kemba e saj.Kitaristet po i keputnin telat,ne jerm i luteshin plot trishtim;
Nje dite ti do te ikesh
Do te ikesh larg
Dhe mua zemren
Do ma marresh pas
Pastaj u be nate,Qe nje nate e mbushur me xixellonja yjesh.Dukej sikur ,binte nje shi yjesh.pastaj nje yll me Fytyren e dashurise u keput dhe ra ne terrin e nates,u be eter,u zhduk dhe humbi perjetesisht.
Neli klith , zgjohet nga kjo enderr qe nuk i ndahet,qull ne djersel, vishet e del me vrap neper rruge.
Nata eshte e bardhe, si netet polare.
Neli ecen nje cope here me pallton e gjate duke u fundosur ne boren e pa shkelur.Ajo ishte bora e madhe e qytetit te tij te lindjes,qe tashme dukej disi i ndryshuar.Nuk e kuptonte nga i vinte ajo deshire feminore te vraponte neper bore.te luante,te therriste,te kendonte, ndoshta nga zerat e bukur melodioze ,qe po e ndiqnin pas dhe po i jepnin jete asaj bardhesie te bekuar,si edhe zemres se tij djaloshare?Kishte zene nje dhome ne hotelin me te mire,dritarja i binte tek oborri i shkolles,ku e pat shpene i ati ,ende femije ,per te mesuar germat e para . Po tashme qe nje djalosh shume i pashem,i gjate flokegeshtenje,me sy te zinj,depertues,shoket e vjeter i therrisnin ,zemerzjarrti Çatija e shtepise ku banonin dikur kishte humbur nen bore,ishte gjithashtu fare prane oborrit te asaj shkolle. Ndersa Ushtari i Panjohur qendronte atje perballe e bora i mbulonte shpatullat,po ai dukej i qeshur edhe nen rreptesine e gurit. GURIT,GURIT!E ema i kish thene para ca vitesh,se ai i ngjante Nexhos(Nexhip Benjes),shpetimtarit dhe mbrojtesit te tyre ne kenetat e Vlores.
Po kjo qe nata e tij!
Gjithe ajo jete e trazuar,jetim nga babai qe ne moshe te njome,i burgosur nga Esat Toptani si peng i patrotizmit te tij.me enderra te thyera si kryefamiljar qe ne moshen 14 vjecare , brenda vetes kishte pritur kete nate te bardhe, te tejpashme,me boren e bute,ku cdo qelize e qenies se tij klithte plot gezim,BEKI!
Ajo vajze e kish emrin Bekime,po ai e kish quajtur Beki.Edhe ajo ishte e bardhe si debora,me trupin e hajdhme, delikat,me veshtrimin e syve larushe disi te habitur,qe flisnin te gjtha gjuhet e botes.Ajo vajze kishte duar te bardha si porcelane dhe floke geshtenje me nje pershkendritje ari,e ato ishin te bute e krela krela qe i derdhen qetesisht mbi supe,aq lehtesisht sikur kishin frike ta preknin.Ndjenja e pare qe perftoi qe ne veshtrimin e pare qe frika se mos thyhej nga brishtesia.
Atij i u duk me te vertet si nje drite perendie ca muaj te shkuar .
Qe nje dashuri si nje rrufe goditese, qe pershko qenien e tij.
Ishte i ftuar tek familja Bimbli, martohej,shoku i feminise dhe serenataxhiu i theku Bimbli i trete.Nusja ishte nje brune e persosur, qe i rrembyer zemren plot frymezim .
Dy pranvera e dy behare te gjate serenatat s’kishin te mbaruar ne sokakun e saj: O moj korçare e bukur si pupe Me ato naze porsi nuse e re… E kur me shkoje ti ne bulevard
Zemrat tona digjen flak’ e zjarr
Ai qe i ftuar i nderit ne ate dasme edhe per miqesite prinderore te Z. Xhuvi me te atin,qe ne ate qytet e quanin, ” burre i shquar”.
I zoti i shtepise mbante gjalle biseden e tavolines se miqve.
Ai qe nje gazetar me mendime liberale dhe adhurues i Lumo Skendos ,vecanerisht nuk duhet te linin ne asnje menyre pa pergjigje pyetjet e librit te tij:”Plaget tona”.-
-E ke lexuar sigurisht
-Po –tha Neli,po mendjen e kish gjetke.
-Ne njerezit e shtypit te qytetit tone e kemi analizuar aq e aq here,pyetjet: Ç’ na mungon? Ç’ duhet te kemi? Qe te shkojme perpara.
Neli perpiqej te mos tregonte mosperfillje e te lidhej me kuvendin po cdo veprim e bente me gjysem ndergjegje.
Djelmuria kishte marre flake:
Kur vjen behari çel qershia
Dashuria eshte djallush
Hedh ne prush cilin kush
Do guxoje ta trazoje
Mjerr ai qe kerkon nga puna ta ndaloje
Merr shigjeten edhe vret As qe pyet si nje mbret
Qe te gjithe ta degjojne
Plag’ e tij s’mbyllet shpejt
dhe barnat se sherojne
Kur vjen behari dhe qershite
Vajza te bukura, faqkat pa puthura
Andej kendej kerkojne djemte
Duan te lozine, te qeshine
Zemrat hapen ate cast
Dhe me gaz i nagas
Dashurine te kerkojne
Vajza djem te gjithe tok
Dhe buzet i bashkojne
Gjoksin çelur deshiron
Dhe kerkon ngazellon
Qe te puth me dashuri
Kjo darke qe shtruar per martesen e vajzes te Z.Xhuvi,qe kishte hijen e nje mbretereshe.e gjate, elegante,jashtezakonisht e bukur,me floke te zez te rende,me sy po aq te zez,dhe lekuren zeshkane.Ajo dhe Bimbli i trete me i pasuri dhender ne te gjithe qytetin,me i dashuruari dhe me gazmori ne banden e fameshme te Serenates,te sapo kthyer nga Parisi i madh ne Parisin e vogel.
Neli qe shoku fatlumur i feminise, qe duhej te ish dollibashi,po dukej i humbur si nje gamile ne shkretetire, nen trysnine fillozofike te Z.Xhuvi.
– Çdo shqipetar gjendet sot perpara gjykatores se historise.Historia po na gjykon….
Bimbli i trete nuk e fshihte krenarine per zgjedhjen e tij aq prrallore, te fisme,konkrete, tokesore ne kundershtim me kusheriren,aq e brishte aq e natyreshme dhe e thjeshte njekohesisht,qe po behej cope qe kjo darke te dukej e bukur.e gezueshme e qyteteruar.Qe me te vertete nje lule e bukur shume
Lule e bukur porsi dielli
Kush te mbolli ty ketu
Me ka mbjell imzot prej qielli
Per te ndritur mend e tu
Lum ay njeri i urte Qe me sheh e me beson
Vet vetiu un’ s’kam mbire
Lum ay qe me kupton
Mua Zoti me ka mbjelle
Çdo i urte kupton
Zerat vajzerore e mbushen me driththerime ate dasme.ne ate qytet te qyteteruar vertet,qyteti i Liceut Freng,i kinemase Majestik,ku luheshin filmat me ne ze te kohes,i librarive dhe bibliotekave si ajo e Turtullit.teatri amator, e shkolles Qytetese te vashave,i dyqaneve te degjuar e stolisur si ne nje miniature parisiane,i hoteleve moderne i pazarit ku gelonte nje zejtari e te gjitha llojeve dhe ngjyrave,robaqepesve,kepucareve,kovachanat dhe hanet .
Sa here kthehej ne ate qytet Neli e ndjente veten si ne shtepine e tij te vertete.Se femijeria sado e larget qe te kete qene,apo sado e afert . ish .parajsa e humbur, per te gjitheve.
Çupat po i jepnin embelsi dhe hijeshi dasmes me zerat armonioze.
Tavolinat qene shtruar ne çardakun e madh me te gjitha dritaret te kthyer nga Morava.Çdo gje dukej konkrete e fluturake,e tepashme si veshtrimi e buzeqeshja e Bekit aq imcake e trupvogel si nje femije I habitur ,me buzen e siperme pak te dale,dhe duart aq delikate sa do kishe frike ta prekje.
Dhe ate cast Neli desh vetem sa te prekte fare pak vetem me nje cikje
.O zot tha ai me vehte kjo vogelushe eshte eterike po aq e magjishme sa atij po i vinte ne gryke nje thirrje si nje klithme Mos m’u largo!
Pikerisht aty ishte ngjizur edhe ajo enderr plot mister,qe s’po i ndahej !
Zeri I Bekit mbisundoi zerat e gjithe vashve qe u hodhen ne valle
Lule e bukur porsi dielli
Kush te mbolli ty ketu
Me ka mbjell imzot prej qielli
Per te ndritur mend e tu
“Të interpretosh serenatën korçare është njësoj sikur të duash të tregosh një ëndërr që e ke parë në një natë maji, kur trendafilet kane çelur dhe hëna ka dalë si një perëndeshë mbi fronin e blertë të malit të Moravës , kurse zëri i bilbilave t’a shpie shpirtin në lëndina përrallore’.i tha Neli vetes, per larguar dridherimen e asaj parandjenje qe i a pickonte zemren.
++++++
Kur u gjenden te gjithe ne bulevard,me kembet qe u rreshqisnin ne deboren e bute,shoket gjysem te dehur, therrisnin sa kishin ne koke
-Ta dish se jemi te dashuruar me kete qytet,e duam dhe do i thurim serenata Korces sone,meqenese jane shpirti i ketij qyteti ,jane kenge te shenjteruara-
Ne dyqan i Tasit karshi Mitropolise
Mblidhen djemte e skolise
Nga sevda e dashurise Beme moj zonje dhendere
Se jam djale i embele
“kur do na i rrefesh te zgjedhuren tende Neli?
‘Mjaft more djaj me brire”
“Do te vijme te gjithe andej nga kinema Majestik ,dhe do te kendojme gjer ne mengjez.!” E ai u pergjigjej po me shaka: ”mua me pelqen te flas sy me sy dhe jo me paravolira”
Djem te mire gazmore , te dashur,dukem qe atje tutje qe jam i dashuruar,eshte e kot, nuk e fsheh dot.
Ata flisnin po ai degjonte vetem zerin dhe fjalet e saj.
“BEKI,BEKI desh te therriste,kurren e kurres, mos m’u largo”
Po serenatistet qene me te shpejte:
Hen’ e plote e bukur hene Fort te lutem ti vrapo
Per nje lule qe t’kam dhene
Thuaji trimit ne me do
Ref:
Ah moj vashe lozonjare
Gjumi ty s’te paska zene
Mos u bej ti merak fare
Ke nje trim qe nuk ka shok
Gjum’ i embel uruar
Oh sa endrra na degjon
Vash’ e trim jane martuar
Trasheguar pergjithmon’ .
BEKI
Per qametet e Prillit,kjo eshte beja qe ze ime eme.Rina.Me te vertet asaj ne kete muaj i kishin ndodhur qametet e medha.Gjemat e medha.Pra lindjet dhe vdekjet.Shuarejet dhe ripertritjet,sic eshte edhe ky muaj pranvere me shi,diell,stuhi,bulim gjethesh e sythash te mardhur,qe mezi presin te shperthejne.
Po per mua,jo,jo aspak.Prilli per mua u be muaji me gazmor sepse,femija im i pare, lindi pikerisht ne Prill,ne nje dite kur kundermonte era e bajameve te hidhura,qe e ndricoi me drite perendie shpirtin tim te dimeruar nga ankthi se nuk do te qesh kurre ne gjendje t’i jepja dashurise sime kurorezimin dhe lengun e jetes, nje femije,aq te pritur e te desheruar
Dashuria ime nuk mund te pershkruhet me fjale,me asnje lloj fjale.Une do perpiqem sigurisht,po nuk di ne se do te arrij ta shpjegoj sadopak se si ndodhi ajo mrekulli pa pritur e pakujtuar ne ate dite dimri,kur bora ishte aq e bardhe e aq e ndriteshme njekohesisht,diten e dasmes se kusherires sime.Ja keshtu,ne qytetin tim,bie nje bore fluturake e gjithecka behet e brishte,e tejpashme,e perjeteshme e palevizeshme.
Arabeskat mbi drtare,druret tmerresisht te mardhur e te vetmuar ne kopeshtin evjeter,hena apo gjysma e saj,qe reflektohet mbi ate bardhesi,si nje pritje e pafundme,qe e ke brenda vetes,qe e di se do te vije pa tjeter,sepse ajo ka qene aty,qysh diten e pare,qe ke lindur.
Nuk e di se si pat ndodhur qe ne shpirtin tim kishte vetem dashuri per cdo gje te gjalle e jo te gjalle qe me rrethonte.Sic duket nga qe s’kam qene krejt vetem po me vallain tim,qe na quanin binjaket e Rines,jo se qeme me te vertet te tille,une isha nje vit me e madhe dhe disi imcake e Aleksi buckan me rinte pas si manar.Mua me gezonin lulet e pemeve,gushekuqet e pellumbat,dallendyshet qe kishin bere fole tek catija e shkonin e vinin nga Misiri.I percillja me lote ne sy sepse ishin miqte me te dashur te femijerise.
U kisha lidhur verore ne kembe,i therisja me emra perkedheles, qe u patem sajuar si bisht-gershere,sybajame,kurore mbretereshe,etj,etj.
Rrokulliseshim ne barin e gjelber me Leksin,si njerezit me te lumtur te botes.E bota jone ish aty,ne duart e bukura te Rines me gishtat e gjate,te holle qe i ndjeja midis flokeve,kur thurnin e shthyrnin gershetin cdo mengjes,kur na lante ne nje govate te dyve e na kendonte me nje ze melodioz .Kenget vinin njera pas tjetres si nje mall i larget nga nje pus i thelle,i thelle,sic qe shpirti i Rines sime,i bute si pambuk dhe i forte si ajo cope guri-shkembor,qe rrinte jete e mot mbi kaminen e oxhakut.
Rina merrej me ne,ndaj edhe e donim edhe ia kishim friken.Sa per babane,ai ishte njeriu me i qete e me i dashur ne bote.I shkurter,shpatullgjere,flokeverdhe nuk e ngrinte zerin kurre.Kur vinte ne shtepi te paren gje qe bente qe te na therriste:”shpejt ne piqi te babait.hajde cupeza ime,e ti cifliku im”(keshtu e quante tim vella)Uleshim njeri perballe tjetrit e ndjenim eren e tij.qe ish nje perzierje rreshire,duhani e djerse.Nje dashuri e pafundeme buronte qetesisht nga e gjithe qenia e tij e te jepte siguri,paqe e gezim.
Familja e jone nuk qe shume e madhe po se bashku me djemte e rritur te xhaxhait dhe kusheriren time te vetme tre vjet me te madhe se une,beheshim kater djem e dy cupa.Xhaxheshes sone dhe Rines u merrej fryma nga te hyrat e te dalat e shtepise “ si Hani i Berdushit”
Kjo qe shprehja e preferuar e Rines.Me te vertete qe nje shtepi e madhe me tre kate,shume dhoma me cardake te hapur prej derrase,me tavane te zbukuruar me gedhendje druri,me mindere mbuluar me velenxa te kuqe flake me theke,me jasteke te forte prej kashte e kellefe te bardhe bore e me qendisje engjejsh. Perdet e renda te dritareve me pragje te drynjte si te qene skena teatrosh ishin vendet me te pershtateshme per te humbur,ku “binjaku im” ”tretej”kur e kerkonin per ndonje pune.Une e doja me mente e kokes tim vella e nuk e lija t’i ngjitej qimja e jo te merreshin vesh “arratiasjet” e tij.Shtepia jone ish ne breg te lumit qe rrjedh here i qete e here i hazdisur dhe e ndan Korcen ne dy qytete ate te muslimaneve,qe shtrihet pertej xhamise se Mirahorit dhe ate te krishtereve qe zjen nje jete tjeter me oborret rrethuar me kangjella,lule e trendafile dhe kitarat e dritheruara te serenatave e shume kengeve qe shkojne goje me goje si nje ugur enderre dhe lirie.
Lule e bukur porsi dielli
Kush te mbolli ty ketu
Me ka mbjell imzot prej qielli
Per te ndritur mend e tu
Lum ay njeri i urte Qe me sheh e me beson
Vet vetiu un’ s’kam mbire
Lum ay qe me kupton
Mua Zoti me ka mbjelle
Çdo i urte kupton
Kjo qe kenga ime me e dashur.Une e Rina kendonim se bashku dhe thoshin” se ngjanim si dy pika uji.”
Lumi i Korces zbret nga malet e thate te Moraves,e here here,sjell aq uje sa e mbyt carshine e Korces dhe shkaterron shtepi e dyqane e ndonjehere eshte akoma me i rrezikshem sepse behet cerdhe per cdo ndohtesire e cdo te lige.
Babai shfrynte kunder tij:’Ky lume eshte i pabese –thosh ,dy here me rradhe e kish pare ta permbyste Korcen e pafajeshme.E tani nga viti ne vit,lugu i lumit po mbushet,e mjerimet e Korces plake po shtohen.”
Babai fliste per qytetin si per nje njeri te gjalle.Ishim mesuar me te foluren e tij e vecanerisht Rina,”verjani veshin babait se i a njeh fare mire burgjite e kesaj viraneje jete”,na porosiste.
Nga dritaret e katit te trete te shtepise sone mund te shihje sa te hante syri,uren e madhe dhe muret qe ndanin shtepite e lagjes se muslimaneve,qe komunikonin me dericka me njera tjetren ashtu si edhe ne me xhaxha Xhuvin.Vertet s’ na ndante vecse nje mur,po edhe ne s’benim te njejten jete.
Im ate qe njeriu i tokes,dhe xhaxhai i shkolluar ne Zosimea, njeriu i respektuar i penes.
Babai im kujdesej per koriten dhe pyllin,prona te trasheguara te Rines.Kjo qe aresyeja qe ne e donim shume pyllin,ku kalonim pushimet e shkolles,qyshkur qeme te vegjel.Rrinim ne kasollen e pojakut,qe na dukej nje pallat i vertete.E fillonim diten ne agim, kur rrezja e pare e diellit na hapte syte dhe cicerima e zogjve depertonte permes mjergulles ne mugetiren e kalter te lagur te pyllit .Shtresa e halave te pishave mbytete zhurmen e lehte te hapave tona.Kur delnim ne lendine,babai na tregonte lulen e vogel te bukezijes.
-Pse quhet bukezije?-e pyesja babane.
-Pylli ka qene jete e mot mbrojtesi i njerezise,ai te jep e nuk kerkon asgje shperblim,kesaj bime i hahet rrenja,e shte shpetimtare e jetes.
Babai i donte shume lulet e pyllit.Njehere pa se largu nje lule te verdhe ,qe dukej si luledielli.Cau lajthishten e dendur,po qe te arrinte tek lulja duhej te kapercente perroin,Babai ishte shume i fuqishem,i largonte deget me sepatken e vogel. Une e ndiqja pas, kur ne nje vend te pabese kembet i u fundosen ne llum babai me largoi “ike.tha me prit pertej”ndersa vete shkoi perpara.Me nje dore mbante deget e dendura dhe me tjetren mbahej ne shkop.E ndiqja me zemer te dredhur.Kur morri tatapjeten,kemba i zuri ne nje gur te lepire,te mbuluar me leshterike e shqau.Une klitha:baba,baba.Zeri kumbonte ne lajthishte.Babai u zu pas degeve e u hodh m’ata ane te ujit.E shkulli bimen e eger qe e mundoi aq shume dhe solli ne shtepi,e mbolli te muri i xhaxhait,qe u ngjit lart sinje shermashek i sperkatur me lule dielli qe e kemi edhe sot e kesaj dite.Oborri yne i ka te gjitha llojet e luleve te mali,trendafile te eger,luleshenmitri,rradhiqet,hithrat,pjesa me e madhe e te cilave perdoren per te sheruar semundje te ndyshme.Babai na i mesonte nje e nga nje te fshehtat e pyllit,Ngavesa mund te dije si do te qe moti,spas shenjave te rrenjeve te barerave te pyllit,si do ishin te korrat.Pylli dukej i ndezur nga afshi i rreshires,shkelqente e lartohej shkalle,shkalle. Pishat me trung te gjere si te ngjitura me njera tjetren ngriheshin perpjete.Babai na rrefente vendin e brejtur nga nje dre,nje grusht guaskash te hedhura nga pikthi.Babai i njihte te gjitha huqet e pyllit e njuhte zemren e tij.
Njehere buze nje katarakti ndeshem me nje karvan kurbetesh.Dy prej tyre kishin mbledhur ne nje batanije nje kufome.Karvani zbriste tatepjete me nxitim dhe u ndane per cudi ne drejtime te kunderta. Ne i u afruam me plakut dhe babai i ngushelloi per humbjen.Ai ishte nje plak i vjeter shume,sic e cilesoi Leksi,plak vetem kocka e kokalla,po zerin e kishte shume te fuqishem e bubullues sa te shtinte friken.
-Te falem zot – i u pergjigj kurbati tim eti,mos u cudit qe ne vrapojme ne drejtim te kundert me te vdekurin.Keshtu rrjedh ky lumi i jetes sone,pa varre te te pareve,pa mall,pa atdhe!Varret te terresin lum miku,ndaj ne ikim prej tyre e nuk e dime ku i kemi.I humbasim vete .
Nuk e di perse m’u hap nje humnere ne shpirt.Edhe babai nuk foli nje cope here,derisa u degjua shume qarte nje sepate e vetmuar e ngutur,qe ngulej mbi trung.
Babai na rrembeu te dy me Leksin per dore.Vrapuam nje cope here.Sepata dukej sikur binte mbi zemren time,dang,dang,dang. ”C’do te ndodhe tani,mendoja,cdo te ndodhe valle?”
E ndjeja nga shterngimi i dores,qe im ate ish i zemeruar.Kur u gjendem ne afersi me keqberesin e ndalem vrapin.Te tre mezi merrnim fryme.Druvari ishte me kurriz nga ne e s’na vuri re,v
vetem kur im ate e zuri per krahu ,ktheu koken.Nuk qe vecse nje djalth pesembedhjetevjecar,qe ngriu ne kembe bga frika.Nuk do I harroj kurre syte e tij te medhenj,te deshperuar,lutes.”C’do te beje babai me te?pyeti Leksi me ze te mekur.Babai vetem heshtete dylle i verdhe. Atehere foli djali:-Kam bere nje dite te tere rruge,qe ngaDvorani,me duhet edhe nje dite tjeter, qe te zbres ne Korce t’i shes,Sic e sheh,zot, ne te gjoret hahemi me mortin-tha-“Sa do i shesesh”?pyeti babai
“Dy korona,e sot humba edhe hejbete e jam fare pa ngrene.”Na kater-tha babai e nxorri nga xhepi parate dhe ia dha djaloshit,qe I u mbushen syte me lote nga mirnjohja dhe gezimi.
Hajde te hame nje kafshate buke me femijet e mij me c’na ka dhene Zoti”Ky ishte babai yne!Ndoshta kjo qe edhe aresyeja qe ne nuk beme ndonje prokopi te madhe nga trashegimia e Rines,vetem “bli dite e shko” sic tallej edhe ajo vete,
Babai mua me therriste,shqerka e bute dhe tim vella shqerka e eger.
Gjithe dites e veres ngjiteshim ne lartesite ku mbaronte shtresa e pishes dhe fillonte ahishtja si nje cardak,qe zoteronte nga lart fushen e Korces me qilimin e arave te verdha,te blerta me ugare e mezhda.Nga jugu malet e dardhes dhe xhadea,nga lindja kurrizi i larte i maleve te Moraves,nga veriu Çardaku ,qe i zoteron te gjitha.Liqeni I Ohrit si pasqyre.Mali i thate i ndritur prej diellit duket si nje cope gurkali.Dhe zemra ime lumturohet mbushur me gezim e dashuri per te gjithe ate bukuri ,qe rrethon jeten e njeriut.Dhe zemra ime qe kendon pa u ndalur:
Lule e bukur porsi dielli
Kush te mbolli ty ketu
Me ka mbjell imzot prej qielli
Per te ndritur mend e tu
Lum ay njeri i urte Qe me sheh e me beson
Vet vetiu un’ s’kam mbire
Lum ay qe me kupton
Mua Zoti me ka mbjelle
Çdo i urte kupton
Ne vjeshte i linim lamtumiren pyllit dhe fillonin telashet e shkolles.
Per shkollen fillore te Qiriazeve,apo shkollen e vashave asnjeri nuk pati kundershtime.Kur erdhi koha e se mesmes u ndame ne dy kampe,kampi xhaxhait si me i shkolluari fisit desh te na niste te gjitheve cupa e djem ne Lice,qe ai e quante me nderim:” gjysem universitet”.Djemte e xhaxhait ,Leksi dhe kusherira ime, shkuan gjithe gezim ne Liceun frances.Ndersa per mua vendosi Rina me veton e saj te padiskutueshme per qytetesen,jo vetem se ne Korca ndoshta qe i pari qytet,qe kish kjijuar traditen dhe respektin per mesueset. si nje zanat i pershtatshem per femera po edhe pse Rina kishte dicka te dhimbeshme,personale, vrasjen e vellait te vetem,mesuesi i gjuhesh shqipe,te derguar se bashku me kalin dhe hejbete mbushur me abetare,te perlyera me gjakun e djaloshit njezete pesevjecar.Rines nuk i delte njeri perballe,kur qe fjala per amanetin e vellait,mesuesit deshmor.Une,Leksi,po edhe femijet e xhaxhait duhej te mesonim permendesh se s’ben,vjershen e Naim Frasherit:GJUHA SHQIP.,qe u gjend ne hejbete e pergjakura,dhe gurin qe rrinte ne kaminen e oxhakut,e qe ish guri me histori,sepse cdo gje qe duam e na rrethon paska nje histori,qe do u rrefeka kur ti vije koha e casti!
Vellezre Shqipetare
Qasuni e me degjoni
Sa te muntni me pare
Gjuhen tuaj te mesoni
………………………..
Se gjuh’e Shqiperise
Eshte e Perendise
……………………
Shqip te flisni per here
Fjesht’e te pa perzjere!
Djelli,hena,hylli,
Engjelli,shpeshi,dashi
Kembora gjethi,pylli,
Dellndyshja,larashi,
Edhe bibili vete
Shqip te flase nde jete!
Edhe vete Perendija,
Edhe zoti i vertete,
Dh’e tere gjithesia
Kete gjuhe te kete
Kete edhe Shqipetari
Shpirt-madhi,pune-mbari.
Ky qe edhe ungjilli i Rines sime,shpirtbukur e shpirtplagosur,valletare e meskeputur,kengetare e magjiplote, per mua dhurata me e cmuar ne bote.”
“Çdo njeri ka nje histori per te treguar,perseriste pa rreshtur.”
Edhe une keshtu u rrefeva historine time,qe te mos humbase e te behet harrese.
Mund te them me plot gojen se Zoti me pat bekuar qe ne djep.jo vetem nga emri qe me paten vene BEKIME,apo thjeshte E BUKURA BEKI,sic me quajti i shtrenjti im Neli,qysh ne castin e pare qe u pame sy ne sy.Pasketaj per mua cdo gje tjeter e kesaj bote morri emrin e tij,NELI
NELI E BEKI u transformuan ne nje qenie.
Jetuan keshtu plot shtate vjet,me dy cupezat,engjellushet tona te shenjteruara!
SHIU I YJEVE
(leter e paderguar)
Ne te vertet une,s’u kam shkruar kurre asnje leter,kjo per shkak te ndarjes sone ne vite aq te hereshme.Ndarja eshte dhimbja jone e perjeteshme,plage e pergjakur,qe nuk u sherua asnjehere,po njekohesisht edhe kredoja ime.
Kjo eshte letra e pare,me e cuditeshmja,sepse po shkruhet neper keto hapesira te largeta kozmike ne diten kur i gjithe rruzulli pret eklipsin e diellit.
Edhe ju ishit dielli i jetes sime.Ma mbushet me drite e gezim ate pjese,sado te larget,qe e erresoi eklipsi i humbjes.
E di qe kam qene femije i desheruar dhe i pritur si ujet e paket,fjale e bukur kjo ne gjuhen shqipe,qe po tingellon plot dritherima,si ne ato dite e nete kur ju te dy,ne kulmin e rinise e bukurise i luteshit Zotit t’ju a plotesonte deshiren per nje femije.
Zoti u tregua zemergjere,ai u bekoi me gjithe dashurite e botes.Ai tha:qofshi te lumtur bijt e mij.Dhe ju ashtu qete.Askush nuk qe me i lumtur e i dashuruar ,ne nje kohe kur dashuria ishte disi e rralle jo vetem ne Shqiperine tone te vogel,djepin e shtratin tuaj,po ne te gjithe boten e madhe ku po dendesoheshin rete e zeza, qe do te merrnin jetet e bardha. Kur bota e madhe ketej dhe andej kontinenteve,shkundej ndermjet endrrave e shpresave,thatesirave,termeteve,krizave konomike,lufterave qe s’kishin te mbaruar,traktateve qe s’kisin perfunduar,ku peshkaqenet kerkonin gjah tek te vegjelit,te dobetit te uritur,ku”qetesia”s’qe vecse nje genjeshter e nje mashtrim i madh.
Po ju ishit te rinj,e Fati qe me JU
Shume breza shkojne e vijne ne kete bote,po jo te gjithe gjejne dashurine.Shume cfiliten e ropaten,genjejne veten,po ne fund e dine se jeta u ka ikur neper duar,e gjithcka e magjishme,e gjithpriteshme ka fluturuar bashke me vitet me te mira.
Po jo per ju te dy.Ju qete te zgjedhurit e Zotit,qe pat caktuar DASHURINE dhe lumturine tuaj,aq te shkurter po edhe te ndriteshme,si spektakli yjor i nates se Shen Lorencit.
Baba i dashur,qe ruajte brenda vetes dy ndjenjat me te thella prinderore,per cupat e tua.Po te kujtoj tani ne nje largesi kohe ,vendi dhe nuk gjej asnje jete tjeter te ngjashme me tuajen, trashegimia ,qe late per dy vogelushet, mbeti pengu i juaj i kesaj jete!
Ju ,na late driten dhe shkelqimin e shpirtit tuaj,energjine diellore!
Sa te jemi gjalle, do te jeni te pandare nga ne!
Keshtu,Ju u shndruat,u bete ndergjegjia jone e vetme para se ciles japim llogari per te miren dhe te keqen.
Jeni qortuesit dhe ngushelluesit tane,qe nuk na lini te plakemi ,sepse e ndjejme veten gjithenje femije, para jush. /KultPlus.com
Mikja, zemra ime, ku je? Ku jemi ne? Të kam menduar, Po të shkruaj nën Pandemi Mos jemi avulluar. Të sëmurë, bërë si retë e tjerrura brigjeve, të padukshëm për cilindo tani. Dikur, harruar vetes, u dhuruam te kohërat tona. Te ato që shkuan e vanë, kohëra që gjaku u shterrte në atë që quhej “atdhe”. U blatuam nga ç’ish vetja jonë. Tash kocka. Nuk na njeh njeri. Tash atdheu na qenkej tjetër. Dhe kuptime, jetë na janë tjetër. Vetja, e vockëla, ish vetja jonë ku mbeti? Ku.. ku ndodhet ajo ish “e bukura” jonë? Kush? Pyet kush? Kush do të dijë për të tani? Mikja ime, (ku je?) M’u zgjove Të kërkova nën Pandemi./KultPlus.com
Vera është sinonim i diellit, motit ideal, ndjesive të mira dhe dëshirës për të vizituar destinacione të reja, sipas një artikulli të botuar në të përditshmen spanjolle “Cuentas Claras”.
Prandaj, nëse po planifikoni pushimet tuaja dhe po kërkoni vende të lira për të udhëtuar në Evropë këtë verë, ne ju sugjerojmë destinacionet më të mira për aventurën tuaj të ardhshme.
Evropa ofron një sërë destinacionesh që, përveçse janë të përballueshme, do t’ju lejojnë të shijoni peizazhet e ëndrrave, gastronominë e pasur dhe një histori kulturore të pakrahasueshme.
“Cuentas Claras” ka renditur tetë vendet më të përballueshme për të udhëtuar në verën e vitit 2024 – mes të cilave përfshihet edhe Shqipëria.
Shqipëria
Pa dyshim, Shqipëria është një nga destinacionet më të lira në Evropë për vitin 2024, përveç të qenit një nga thesaret më të mira të fshehura.
Ky vend i ka të gjitha: plazhe, kështjella dhe qytete antike, kështu që ju mund të planifikoni një sërë aktivitetesh.
Zbuloni peizazhet mahnitëse, historinë dhe kulturën e pasur të vendit evropian.
Riviera Shqiptare është e famshme për plazhet e saj mahnitëse dhe qytetet piktoreske bregdetare.
Plazhet e Dhërmiut dhe Himarës janë lehtësisht të aksesueshme dhe ofrojnë ujëra të kristalta dhe peizazhe magjepsëse.
Gjithashtu, ju mund të shijoni një shëtitje në Qafën e Llogorasë, me pamje të pakrahasueshme të detit Jon dhe Rivierës Shqiptare.
Në Tiranë, kryeqytetin e Shqipërisë, ju mund të shëtisni falas nëpër sheshin Skënderbej dhe të eksploroni vendet historike si Monumenti i Skënderbeut, Xhamia e Et’hem Beut dhe Muzeu Historik Kombëtar.
Shqipëria ofron opsione për të gjitha shijet dhe të gjitha buxhetet.
Udhëtimi mund të jetë i përballueshëm dhe plot përvoja të jashtëzakonshme – nëse zgjidhni vendet e duhura dhe të lira për të vizituar në vendin mesdhetar.
Bëhuni gati për një verë me momente të paharrueshme!
Tetë vendet më të mira në Evropë për të vizituar në 2024:
Puna për Teatrin e Ri po ecën me ritme të mira dhe brenda vitit 2025 pritet të mbarojë ndërtimi i karabinasë.
Kryetari i Bashkisë së Tiranës, Erion Veliaj, i shoqëruar nga aktorët Alfred Trebicka, Artan Imami, Arben Derhemi, Eni Jani etj, inspektoi punimet për përfundimin e godinës se re dhe njoftoi se paralelisht do të vijojë puna edhe për sigurimin e pajisjeve të nevojshme për funksionimin e teatrit.
“Ky ka qenë një projekt shumë, shumë kompleks, shumë i debatuar, shumë i politizuar, por çdo krizë është edhe një mundësi. Mundësi për ta përmirësuar, mundësi për ta sqaruar më mirë, edhe mundësi për ta verifikuar se projekti po ndodh. Më vjen mirë që nuk ceduam as një cm2 te toka e teatrit; më vjen mirë që nuk ceduam as te propozimi për ta çuar te “Bregu i Lumit”, siç thoshin disa. Ky është një investim për 100 vitet e ardhshme, ndaj mezi pres që brenda vitit tjetër ta kemi mbaruar edhe karabinanë, ndërkohë paralelisht do të fillojmë me lotin e dytë, do hapim garën për pajisjet teknologjike, inxhinierike, audio, video, foni, fasada metalike, fasada xhami; pra, e gjithë pjesa e formës së betonit që është ajo perdja simbolike e kapur e skenës”, sqaroi Veliaj.
Ai u shpreh entuziast për faktin se puna më e madhe për hedhjen e themeleve ka përfunduar.
“Jam shumë entuziast për mënyrën si kemi ecur me të gjitha punimet te Teatri i Ri. Këtu kemi zbritur në katin -1, ku kemi bërë punën më të madhe, por është edhe puna më e komplikuar. Edhe në punët publike, si në teatër, ajo që ndodh në pas skenë është puna më e vështirë. Kjo ishte një zonë, ku nuk kishte themele. Kur hapëm themelet e teatrit të ri zbuluam se kishte tunele nëntokësore, kurse vetë teatri i vjetër nuk kishte asnjë themel. Tuneli nuk ndërpritej askund, por shkonte tej për tej sipërfaqes së teatrit. Çfarë ka ikur, ka ikur. Iku lodhja, histeria, debatet. Tani është koha e punës. Ne jemi të përkushtuar të dalim sa më shpejt në nivelin zero, kurse binaja është shumë herë më e kollajtë”, nënvizoi kryebashkiaku.
Veliaj u ndal edhe te parkingu nëntokësor, për të cilin tha se do të ketë 100 vende parkimi.
“Parkingu nëntokësor do të ketë rreth 100 vende parkimi për stafin dhe artistët, të cilët nuk kanë asnjë arsye pse të kërkojë parkim në ditë të nxehta si sot. Komoditeti se mund të parkosh në vendin e punës, në katin zero, 1 dhe 2, është një lehtësi shumë e madhe. Plus është një mundësi që teatri të fitojë të ardhura. Sot arti subvencionohet, si kudo në botë, por jemi në një situatë ku disa projekte publike duhet të kenë edhe kuptim ekonomik. Sheshi “Skënderbej” e ka larë veten vetëm me lekët e parkingut nëntokë. “Bulevardi i Ri” po paguan kredinë me lekët e parkingut nëntokë. Një faktor ekonomik si parkingu, mund të ndihmojë aktorët dhe institucionet që punojnë këtu; kush ka mundësi, të vijë të paguajë dhe ato të ardhura t’i shkojnë teatrit”, tha ai.
Kryebashkiaku shtoi se pavarësisht politizimit që iu bë ndërtimit godinës së re, teatri nuk ka humbur asnjë cm tokë. Sipas tij, ky teatër është investim për 100 vitet e ardhshme.
“Ju falënderoj shumë për besimin, por edhe për kritikat. Ne nuk jemi lidhur se binim të gjithë dakord, por jemi lidhur fillimisht sepse kishim opinione të ndryshme dhe gjetja e një të mesme të përbashkët, ku praktikisht këmbëngulja e aktorëve për katin -1, që të kishte dhe parkingun, edhe akses nga rruga kryesore, jo vetëm një akses këmbësor, por edhe për makinat, janë gjëra që e përmirësuan projektin. Kur ka një kritikë të shëndoshë, unë besoj se e gjejmë gjuhën. Kur kjo bëhet për inat, për të bllokuar dhe futet në mes edhe politika, pastaj është një humbje spektakolare kohe, siç ishin këto 30 vitet e fundit. Do mundohemi të bëjmë në 30 muaj, atë që humbëm në 30 vite”, theksoi Veliaj. / KultPlus.com
Përgjatë një jave në Shkollën e Baletit në Tiranë United Dance Albania zhvilloi një Master Class, i cili u përmbyll me një natë gala në skenën e Teatrit të Operës dhe Baletit.
Ministrii Ekonomisë, kulturës dhe Inovacionit, Blendi Gonxhja ndau në rrjetet sociale momente nga kjo natë gala.
United Dance Albania solli një frymë rinore pasioni për kulturën, zhvillimin e aftësive krijuese dhe artistike, ballafaqimin me kërcimtarë të huaj, përmes një workshopi një javor me trajnerë të huaj dhe shqiptarë me debutim në një natë gala në Teatrin e Operas dhe Baletit.
Kjo iniciativë nën drejtimin artistik të Ilir Shaqirit me mbështetje nga MEKI, bëri bashkë 158 talente baleti nga Italia, Malta, Shqipëria e Kosova dhe nga e gjithë diaspora në kryeqytet, nën moton “Në Shqipëri po erdhe një herë vjen përherë”./ KultPlus.com
Nga 2 deri më 10 gusht nën temën e këtij viti “New Order”, DokuFest i hap dyert rrugëtimit të radhës përmes kinemasë.
Me kalimin e viteve, festivali ka mbetur simbol i përkushtimit ndaj artit dhe kulturës, e edhe këtë vit qytetarët e vizitorët do të kenë përpara program të kuruar me përkushtim, me filma në nëntë kinema, muzikë, diskutime e punëtori anekënd Prizrenit.
Hapja zyrtare e festivalit u bë mbrëmë në Kino Lumbardhi, duke bashkuar artistë, filmbërës dhe artdashës, e duke na ftuar në pikëtakimin kinematografik të vendit tonë për tetë ditët në vijim./MKRS/ KultPlus.com
Për herë të parë, dronët “Bayraktar” kanë zhvilluar fluturime natën.
Ky lloj trajnimi ka si qëllim stërvitjen e pilotëve në kushte më të vështira, për t’u dhënë operatorëve mundësinë të përvetësojnë sa më mirë sistemin UAV të këtyre mjeteve fluturuese.
Kjo stërvitje i pajis pilotët me aftësitë dhe njohuritë e nevojshme për të orientuar nga distanca, në mënyrë të sigurt këto mjete, në kushtet e errësirës. Trajnimi përfshin edhe përdorimin e pajisjeve për të vëzhguar natën si dhe sistemet e imazhit termik.
Pilotët dhe Operatorët e Ngarkesave u trajnuan gjithashtu për të interpretuar imazhet termike, të cilat janë thelbësore për identifikimin e objekteve.
Dronët Bayraktar iu shtuan flotës së Forcave të Armatosura të Shqipërisë, si pjesë e modernizimit të mjeteve të saj, për të rritur kapacitetet, jo vetëm në operacionet e stërvitjet ushtarake, por edhe në mbështetje të operacioneve të emergjencave civile apo në monitorimin e territorit, për të ndihmuar me imazhe sa më të sakta institucionet e vendit./ KultPlus.com
Gjatë ditëve të nxehta të verës vaskat e kripores së Nartës, në Vlorë, pjesë e Peizazhit të Mbrojtur Vjosë-Nartë janë shndërruar në ngjyrën rozë dhe korale.
Kryeministri Edi Rama ndau sot pamje mahnitëse nga vaskat e kripores së Nartës në Vlorë.
Periudha e verës, pikërisht në ditët me temperatura maksimale karakterizohet nga lulëzimi i algave të quajtura Dunaliella Salina, të cilat kanë një prezencë të lartë të pigmentit Beta Caroten.
Në kriporet e Nartës të pasionuarit pas fotografisë nuk mungojnë për të fiksuar në aparatet apo telefonat e tyre fotografi, jo vetëm me det të kaltër por dhe me det “rozë”.
Uji në hapësirat për prodhimin e kripës gjatë kësaj periudhe merr ngjyrë rozë duke krijuar imazhe të mahnitshme./ KultPlus.com
Shumica e amerikanëve dyshojnë tek aftësitë e Shërbimit Sekret për të mbrojtur kandidatët presidencialë pas përpjekjes së muajit të kaluar për të varë ish Presidentin Donald Trump, tregon një sondazh i ri nga Associated Press dhe Qendra NORC për Hulumtimin e Marrëdhënieve Publike.
Vetëm 3 në 10 amerikanë janë jashtëzakonisht ose shumë të sigurt se Shërbimi Sekret mund t’i mbajë kandidatët presidencialë të sigurt nga dhuna para zgjedhjeve, sipas sondazhit. Sondazhi zbuloi gjithashtu se rreth 7 në 10 amerikanë mendojnë se Shërbimi Sekret mban të paktën një sasi të moderuar përgjegjësie për atentatin.
Kjo agjenci e ngarkuar me mbrojtjen e presidentëve për më shumë se një shekull është vënë nën kritika intensive pasi një person i armatosur mundi të qëllonte kundër zotit Trump nga një distancë prej rreth 137 metrash me një pushkë të stilit AR. Ish Presidenti Trump u plagos në vesh, vetëm pak milimetra nga një goditje vdekjeprurëse.
Sondazhi u krye pas dorëheqjes së drejtoreshës Kimberly Cheatle, e cila u përball javën e kaluar me pyetje intensive në një seancë dëgjimore në Kongres që u transmetua drejtpërdrejt në televizor dhe në të cilën ajo dha përgjigje evazive.
Ushtruesi i ri në detyrë, Ronald Rowe, tha në fillim të kësaj jave ishte i “turpëruar” pas sulmit të 13 korrikut në Butler të Pensilvanisë. Ai tha se ishte i pambrojtshëm fakti që çatia e përdorur nga personi i armatosur të mos ishte e siguruar.
Gjatë një konference shtypi të premten, zoti Rowe e pranoi humbjen e besimit ndaj agjencisë nga populli amerikan. Ai tha se në përgjithësi, njerëzit i dinë vetëm dështimet e agjencisë dhe jo sukseset e saj.
Ai i vlerësoi punonjësit e agjencisë që punojnë në heshtje pas skenës për të mbrojtur tubimet politike, ditën e inaugurimit dhe ngjarje të tjera.
“Ne do ta fitojmë besimin tuaj”, u zotua ai.
Sondazhi gjeti se amerikanët besojnë se atentati ndaj zotit Trump mund të jetë ndikuar ndjeshëm nga ndarjet politike në vend.
Ndërsa 4 nga 10 amerikanë thonë se Shërbimi Sekret mban një nivel të lartë përgjegjësie, 4 në çdo 10 amerikanë të anketuar besojnë se përgjegjësi e madhe bie edhe tek disponueshmëria e gjerë e armëve.
Demokratët kishin shumë më tepër gjasa të fajësonin disponueshmërinë e armëve ndërsa republikanët kishin më shumë gjasa të fajësonin Shërbimin Sekret.
Demokratët kanë shumë më tepër gjasa se sa të pavarurit ose republikanët të thonë se një përgjegjësi e madhe bie tek disponueshmëria e armëve. Sondazhi tregon se 6 nga 10 demokratë të anketuar i fajësojnë armët, krahasuar me rreth një të tretën e të pavarurve dhe 15% të republikanëve.
Rreth gjysma e republikanëve mendojnë se Shërbimi Sekret ka një përgjegjësi të madhe, krahasuar me rreth 4 në 10 demokratë dhe të pavarur.
Ushtruesi i detyrës së drejtorit të Shërbimit Sekret tha në fillim të kësaj jave se ishte për të ardhur keq që policia lokale nuk e kishte njoftuar agjencinë e tij përpara të shtënave, se një subjekt i armatosur ishte parë në një çati, ndërsa pranoi gjithashtu se Shërbimi Sekret mendonte se policia e shtetit dhe ajo lokale e kishin perimetrin nën kontroll.
Sondazhi gjeti se gjysma e amerikanëve mendojnë se policia në Pensilvani kishte të paktën një sasi të moderuar përgjegjësie për atentatin, megjithëse vetëm rreth 2 në 10 të anketuar thanë se kishte përgjegjësi të madhe.
Shërbimi Sekret u krijua fillimisht si pjesë e Departamentit të Thesarit për të hetuar falsifikimin e monedhës amerikane gjatë Luftës Civile. Agjencia filloi të mbronte jozyrtarisht presidentët në vitin 1894, sipas të dhënave të saj. Kongresi e caktoi Shërbimin Sekret me detyrën për të mbrojtur presidentët amerikanë pas vrasjes së Presidentit të 25 të Shteteve të Bashkuara, William McKinley në vitin 1901./VOA/ KultPlus.com
Dita Ndërkombëtare e Birrës, e cila festohet çdo vit – të premten e parë të gushtit – është një festë globale e një prej pijeve më të vjetra dhe më të dashura të njerëzimit.
Këtë vit, Dita Ndërkombëtare e Birrës festohet më 2 gusht 2024.
Cila është historia e Ditës Ndërkombëtare të Birrës?
E shpallur në vitin 2007 nga Jesse Avshalomov në Santa Cruz, Kaliforni, Dita Ndërkombëtare e Birrës fillimisht ishte një festë lokale që synonte të nderonte rolin që birra luante në jetën e njerëzve.
Me kalimin e kohës, ajo nisi të festohej globalisht – me ngjarje dhe festa që zhvillohen në shumë vende.
Dita Ndërkombëtare e Birrës është një festë e historisë së pasur të birrës, gamës së ndryshme të stileve të saj dhe rolit të saj në kontekstet sociale dhe kulturore./KultPlus.com
Jacques Prévert. Përshtati në shqip Arjola Zadrima.
Oh, do të kisha dashtë shumë që edhe ti t’kujtoje ditët e lumtuna të dashnisë tonë. Sa e bukur ishte jeta, e sa djegës ishte dielli. Me pirgje bijn gjethet e vdekuna. A e sheh: nuk kam harrue, gjethet e vdekuna bijn me pirgje si kujtimet e keqardhjet, dhe era e veriut merr gjithçka me vedi në natën ma të ftohtë që harron. A e sheh: nuk e kam harrue kangën që më ke këndue…/ KultPlus.com
Lajm të shkëlqyer e ka konsideruar ministri Blendi Gonxhja, miratimin e një granti për Bylisin, që siç e quan ai, është qyteti ilir par excellence. Ky është granti më i madh për një sit arkeologjik. Ministri i Ekonomisë, Kulturës e Inovacionit bëri të ditur se ditën e djeshme, në mbledhjen e Qeverisë, u miratua vendimi i Këshillit të Ministrave për miratimin e Planit të Menaxhimit të Parkut Arkeologjik të Bylisit dhe Klosit (2024-2029), 6 milionë euro, qendër vizitorësh, muze, vende të reja pune, infrastrukturë prezantimi, konservimi trashëgimie dhe mjedisi.
“Vëmendja dhe përkushtimi i MEKI-t, këtë rradhë, u fokusua tek Parku Arkeologjik i Bylisit dhe Klosit, në zëmër të Mallakastrës”, shkroi Gonxhja në rrjetet sociale.
Parku arkeologjik dhe plani i tij i menaxhimit, miratuar tashmë zyrtarisht, mbështetet nga projekti “BE për Zhvillimin Ekonomik – Zhvillim Ekonomik Lokal i Udhëhequr nga Turizmi me Fokus në Trashëgiminë Kulturore”.
Të shumta do të jenë aktivitetet e parashikuara në këtë plan menaxhimi në funksion të ruajtjes dhe restaurimit të pasurisë arkeologjike por edhe të nxitjes së ekonomisë lokale në dobi të komunitetit dhe turizmit kulturor. Plani përfshin vijimin e hulumtimeve dhe gërmimeve arkeologjike si edhe investime në punime civile e rrugë aksesi. Ky plan veprimi i drejtuar nga MEKI dhe institucionet e specializuara të tij, do të mbështetet në partneritetin e financimet e BE-së dhe zbatimin e Agjencisë Italiane për Bashkëpunim e Zhvillim (AICS).
Vizioni dhe qëllimi i planit të menaxhimit janë hartuar si vazhdimësi e punës shkencore dhe gërmimeve arkeologjike shumëvjeçare të realizuara nga Instituti i Arkeologjisë (IA) si dhe të punimeve konservuese e restauruese të kryera nga Instituti Kombëtar i Trashëgimisë Kulturore (IKTK) dhe institucioneve të tjera të Ministrisë së Ekonomisë, Kulturës dhe Inovacionit.
Ministri i MEKI-t e konsideroi si, një tjetër vendim vizionar të qeverisë shqiptare me prioritet ruajtjen, menaxhimin dhe integrimin e trashëgimisë kulturore. Bylis, gjithashtu ka potencial të jashtëzakonshëm të kthehet në një promotor të zhvillimit ekonomik të vendit.
Ministri Gonxhja ka premtuar se Parku Arkeologjik i Bylis nuk është as i pari dhe s’do të jetë as i fundit. MEKI po harton planet e menaxhimit për parqet, sitet arkeologjike dhe qendrat historike, në zbatim të ligjit 27/2018 “Për trashëgiminë kulturore dhe muzetë” dhe në funksion të përmbushjes së Objektivave për Zhvillimin e Qëndrueshëm në fushën e trashëgimisë kulturore./KultPlus.com
“Bella ciao” është një këngë popullore – protestë italiane që buronte nga vështirësitë e grave punëtore të shtresave më të ulëta, punëtorët e fushës “paddy field” në fund të shekullit XIX që e kënduan për të protestuar kundër punës së ashpër në fushat me gjelbërim të Italisë së Veriut, shkruan KultPlus.
Kënga u modifikua dhe u miratua si një himn i rezistencës antifashiste nga partizanët italianë midis 1943 dhe 1945 gjatë Rezistencës Italiane, rezistencës së partizanëve italianë kundër forcave naziste gjermane që pushtuan Italinë, gjatë Luftës Civile Italiane, dhe luftës partizane italiane kundër Republikës Socialiste Fashiste Italiane dhe aleatëve të saj nazistë gjermanë. Vargjet e “Bella ciao” këndohen në të gjithë botën si një himn antifashist i lirisë dhe rezistencës.
Kësaj kënge shumë njerëz i janë rikthyer edhe përmes serialit të famshëm “La Casa de Papel” ku kënga përdoret si himn i rezistencës.
Teksti i plotë i këngës në gjuhën italiane:
Una mattina mi sono svegliato, o bella, ciao! bella, ciao! bella, ciao, ciao, ciao! Una mattina mi sono svegliato, e ho trovato l’invasor. O partigiano, portami via, o bella, ciao! bella, ciao! bella, ciao, ciao, ciao! O partigiano, portami via ché mi sento di morir. E se io muoio da partigiano, o bella, ciao! bella, ciao! bella, ciao, ciao, ciao! E se io muoio da partigiano, tu mi devi seppellir. E seppellire lassù in montagna, o bella, ciao! bella, ciao! bella, ciao, ciao, ciao! E seppellire lassù in montagna, sotto l’ombra di un bel fior. Tutte le genti che passeranno, o bella, ciao! bella, ciao! bella, ciao, ciao, ciao! Tutte le genti che passeranno, Mi diranno «Che bel fior!» «È questo il fiore del partigiano», o bella, ciao! bella, ciao! bella, ciao, ciao, ciao! / KultPlus.com
“Një në tetë” është ekspozita fotografike, që na sjell në fokus ndërgjegjësimin për kancerin e gjirit, e çelur të enjten në Galerinë Kalo.
E tillë si statistika, 1 në tetë gra preket nga sëmundja e rëndë. Rezart Gurashi ka fotografuar portrete reale të grave që e kanë kaluar këtë betejë duke i ndërthurur ato me fotografi të tjera artistike.
Ekspozita sjell në vëmendje historitë e këtyre grave, duke nxjerrë në pah bukuritë dhe shpresën e tyre. Fjongoja rozë më kujton është një iniciativë e Shoqatës Kristiane të Grave Shqiptare.
Për artistin Rezart Gurashi ka një arsye thellësisht personale dhe të ndjerë për të bërë këtë ekspozitë dhe për t’ia kushtuar nënës së tij.
“Mamaja ime është në shtëpi sot, nuk mund të vinte këtu sot. Ajo është me kancer. Por nuk mund të vinte këtu jo për shkak të kancerit, por për shkak të moshës, sepse ajo është më këmbëngulëse se kanceri dhe kuptova që kjo është forca e vërtet që e pashë te të gjitha zonjat. Për nënën nuk mjafton një foto dhe ekspozitë, kështu që e gjitha kjo është për të”, tha Gurashi./TopChannel/KultPlus.com
Libri i Britney Spears ‘The Woman In Me’ do të përshtatet për film.
Lajmin e ka konfirmuar këngëtarja amerikane në rrjetet sociale ndërsa mësohet se shumë kompani kanë kërkuar që ta bëjnë këtë libër të suksesshëm një prodhim për ekranin e madh.
Kjo vepër ka pasur një sukses të jashtëzakonshëm që nga publikimi i tij dhe ka shitur mbi 2.5 milionë kopje vetëm në SHBA dhe një milion kopje në mbarë botën që në javën e parë në librari.
Në libër këngëtarja e njohur ndau disa informacione të rëndësishme nga karriera dhe jeta e saj personale. Ylli i muzikës pop ka lënë të kuptohet se pritet të dalë një vëllim të dytë të librit të saj me kujtime./KultPlus.com
