Sopranoja Vita Guhelli do të sjell albumin e saj më të ri “Nana”, ndërkaq Vesa Guhelli do të hapë ekspozitën e saj, ngjarje kjo që do të mbahet më 22 shtator, shkruan KultPlus.
Kjo ngjarje do të mbahet në Shkollën e Muzikës “Amadeus” dhe do të fillojë në orën 18:00.
Ky event kulturor është mbështetë nga Ministria për Kulturë, Rini dhe Sporte./ KultPlus.com
Shoqata Sindikale e Artistëve të TKK-së, nga sot ka filluar vonesën e provave prej dhjetë minutave, dhe ky hap është paralajmërim i përshkallëzimit të grevës, deri në realizimin e kërkesave të aktorëve të këtij institucioni, sipas të cilëve është përmirësimi i koeficienteve të pagave për aktorët dhe punëtorët e Teatrit Kombëtar të Kosovës.
KultPlus më poshtë ju sjell të plotë njoftimin e Sindikatës.
Bazuar në nenin 44 paragrafi 2 të Kushtetutës së Republikës së Kosovss (për lirinë dhe organizimin sindikal), Nenit 89 të ligjit të punës, nenit 27 të ligjit për organizim sindikal, ligjit për greva nr.03/L-200; Shoqata Sindikale e Artistëve të TKK-së, në takimin e radhës të mbajtur më 04.09.2024, ka analizuar të gjitha proceset e deritashme që lidhen me përmirësimin e koeficientëve të pagave për aktorët e trupës rezidente dhe të punëtorëve të TKK-së, dhe ka marrë vendim që përmes kësaj letre t’ua ua rikujtoj mospërfilljen dhe mospërmbushjen e obligimeve nga ana e MKRS për hartimin dhe miratimin e rregullores për organizimin e brendshëm të pozitave në TKK, as pas 18 muajve.
Vendimi për ndërmarrjen e masave sindikale nga anëtarët e shoqatës vije pas mospërfilljes 18 mujore të kërkesave tona dhe mosrealizimit të premtimeve nga ana e MKRS-së, duke konsideruar se janë shtjerrur të gjitha format e tjera për realizimin e kërkesave tona, andaj ju njoftojmë me vendimin e marrë:
Njoftim
Ju njoftojmë se Shoqata Sindikale e Artistëve te Teatrit Kombëtar te Kosovës në përputhje me të gjitha rregulloret dhe ligjet përkatëse, ka marrë vendim që sot, me datë 16.09.2024, të filloj zyrtarisht zbatimin e hapave sindikal me: Fillimi i provave me 10 minuta vonesë.
Ky hap është vetëm fillimi i hapave që do të ndërmarrim ashtu siq kemi paralajmëruar në letrën e dërguar ministrit të kulturës të datës 09.09.2024. Hapat sindikal do të përshkallëzohen javë pas jave deri në realizimin e kërkesës tonë: Permiresimin e koeficienteve të pagave për aktorët dhe punëtorët e Teatrit Kombëtar të Kosovës.
Kërkesën tonë e bazojmë në përgatitjen profesionale të trupës sonë; shkallën e përgjegjësisë; specifikat e vendit të punës; volumin e madh të punës; punës pa orar e cila arrinë edhe deri në 16 orë punë në ditë; punës gjatë vikendeve dhe festave zyrtare për shkak të kërkesave specifike të punës; kalendarit të ngjeshur të aktiviteteve brenda dhe jashtë vendit; numrit të reprizave (rreth 150 repriza gjatë një stinori artistik); numrit të shikuesve që është trefishuar duke qene institucioni i kulturës me më së shumti vizitorë, dhe mbi të gjitha, rëndësisë së institucionit të TKK-së duke qenë institucioni më i lartë kulturor në vend.
Përvec këtyre, sot aktori i TKK-së, pavarësisht kualifikimit superior, ka pagë të barabart edhe me punëtorët teknik teatrove të qyteteve.
Aktorët e TKK- së janë e vetmja kategori jo që nuk ka përfituar, por janë diskriminuar me Ligjin për paga dhe kanë të ardhurat më të vogla në rajon. Nëse e marrim vetëm Shqipërinë, aktorët e të cilit shtet na kishin lakmi dje, sot të njejtin në Teatrin Kombëtar të Tiranës gëzojnë dyfishin duke arritur pagë deri në 1500 euro. Pagë kjo në nivel universitar ashtu sic e kanë edhe Teatrot Kombëtare në vendet tjera të e rajonit dhe njashtu sic kemi kërkuar edhe ne që prej themelimit.
SHSATKK, është e bindur se kërkesat e parashtruara janë plotësisht ligjore dhe legjitime, lehtë të korigjueshme sikur të ketë vullnet nga ana e MKRS-së.
Në të ardhmen, SHSATKK do të angazhohet dhe do të jetë partner i institucioneve të Republikës së Kosovës, veçanërisht i MKRS-së, duke luajtur rol aktiv në përmirësimin e kushteve për performuesit e artit deri në hartimin e Ligjit të veçantë për performuesit e artit në Republikën e Kosovës.
Me respekt,
Sheqerije Bucaj,
Ksryetare e SHSATKK,
Prishtinë, 16.09.2024/ KultPlus.com
20 piktorë nga shtete të ndryshme ekspozuan krijimet e tyre në Pogradec duke i dhënë më shumë ngjyra vjeshtës.
Kuratori i ekspozitës, Saimir Ahmeti shprehet se me interes shihet kryqëzimi i vlerave të përbashkëta profesionale pavarësisht se nga cili shtet vijnë.
“Vështirë ka qenë starti, kurse tani është e lehtë, sepse nga Pogradeci është krijuar një rrjet shumë i madh artistësh, të cilët në çdo moment janë gati të vijnë këtu. Shumë nga artistët shqiptarë dhe të huaj këtu krijojnë produktin e tyre më cilësorë.”
Dhe pogradeci ka surprizuar jo pak piktorët .
“Vij nga Koreja, është hera ime e parë në Pogradec
Unë vendosa të pikturoj në një mënyrë të veçantë me fokus shqiponjën sepse e pashë që ju e keni simbol kombëtar”
“Unë vij nga Lituania, emri im në lituanisht do të thotë lule e vendosa të pikturoj lule të ndezura rreth me zjarr e me pasion. Pashe gjallëri në Pogradec dhe vendosa ta mishëroj në pikturë”
“Vij nga Serbia, është hera ime në Shqipëri. U ndjeva shumë mirë, mikpritje fantastike e aq më tepër me kolegët nga bota të cilët bashkëpunuan dhe krijuan ura bashkëpunimi. E vlerësoj shumë që më pritet mirë”
“Vij nga Anglia, kam lindur në Irak, kam disa vite që kam ardhur në Pogradec, çdoherë kur vij ka diçka të re për t’u parë e për t’u pikturuar. Vendosa që në pikturat e mia të mbizotërojë ngjyra e zezë, sepse ka ardhur momenti që drita të shfaqet me tepër e drita shfaqet kur ka shumë errësirë “
Ky është edicioni I 15 I organizuar pranë liqenit. Ndërsa morën pjesë piktorë nga Polonia, Lituania, Anglia, Iraku, Koreja e Jugut, Maqedonia e Veriut, Serbia, Kosova dhe Mali i Zi./tema/KultPlus.com
Ditët Evropiane të Trashëgimisë janë festuar në Shqipëri gjithnjë gjatë muajit shtator, duke kulmuar me Ditën Kombëtare të Trashëgimisë Kulturore.
Këtë vit, Ditët Evropiane të Trashëgimisë 2024 do të festohen nga data 23 deri më 29 shtator duke trajtuar temën “Rrugëtimet, rrjetet dhe ndërlidhjet”.
Frymëzuar nga kjo temë, Muzeu Kombëtar i Fotografisë “Marubi” ka ndërtuar një program i cili i kushtohet zhvillimit të arteve pamore dhe ndërlidhjes së fotografëve të Dinastisë Marubi dhe Kolë Idromenos.
Një vëmendje e veçantë i kushtohet rrugëtimeve të Pietro Marubbi-t nga Italia në Shqipëri e në Malin e Zi.
Programi pasurohet me punëtori dhe biseda mbi veprimtarinë dhe kontributin e Kolë Idromenos në qytetin e Shkodrës, me synim pasurimin e mëtejshëm të projektit “Rrjeti Kulturor Marubi-Idromeno”.
Muzeu ftoi artdashësit t’i bashkohen këto ditë, në Shkodër, duke publikuar edhe një pjesë të aktiviteteve që do të zhvillohen:
23 shtator – Arkivi i programit të edukimit të Muzeut Marubi nën kujdesjen e Tereza Çuni
24 shtator – “Një guidë në arkitekturën e Idromenos”, bisedë nga Sabrina Kuçi dhe Fatjon Mlloja
25 shtator – “Kur të rinjtë shkodranë nisën të ëndërrojnë të bëhen piktorë”, bisedë nga Eleni Laperi
26 shtator – Çfarë fsheh qyteti? Rrugëtimi Marubi – Idromeno në Shkodër, punëtori
27 shtator – “Historia e fotografisë në Malin e Zi”, bisedë nga Maja Djurić dhe “Mali i Zi në fotografitë Studios Marubbi”, bisedë nga Tatjana Koprivica dhe Slavko Burzanović
28 shtator – “Marubi, la memoria della luce”, film dokumentar nga Tomás Sheridan./atsh/KultPlus.com
Sabri Fejzullahu i takon gjeneratës së vjetër të këngëtarëve i cili ka arritur që edhe në kohën e re të zë vendin e vet në skenën e muzikës shqiptare.
Këngët e tij si: ‘Fshatarja ime’, ‘Konvikti nr 5’, ‘Merrma shiun e Prishtinës’, ‘Nuk i dua bardhësitë’, ‘Cika e Ulpianës’, ‘Plot rini plot dashuri’, ‘Shpirt magjie’, e shumë e shumë këngë të tjera do të mbeten përherë të freskëta në memorien e atyre që e duan këngën e Sabriut, i cili edhe sot mbetet ndër këngëtarët më të preferuara dhe që gjithmonë po arrin që me muzikën e tij t’i rezistojë kohës.
Ai ka fituar edhe 18 “Okarina të Arta” në “Akordet e Kosovës”, ka incizuar mëse 800 këngë, ka marrë pjesë në shumë festivale dhe ka fituar shpërblime, brenda dhe jashtë vendit. Ka bashkëpunuar gjithmonë me kompozitorët më të mirë të vendit.
Në filmografinë e tij gjenden mbi 20 filma, shumica të zhanrit komedi. / KultPlus.com
Shprehje të papërsëritshme nga Viktor Hygo.
“Muzika shpreh atë që nuk mund të thuhet, dhe për të cilën nuk mund të heshtësh.”
“Kur një grua është duke të folur, dëgjo atë që po thotë me sytë e saj.”
“Djalë, vëlla, baba, i dashur, shok. Ka hapësirë në zemër për të gjitha dashuritë, ashtu sikurse ka hapësirë në qiell për të gjithë yjet.”
“Jeta është lulja, për të cilën dashuria është mjalti.”
“Iniciativa është të bësh gjënë e duhur, pa ta thënë kush.”
“Kur diktatura është fakt, atëherë revolucioni bëhet një e drejtë.”
“Një ferr inteligjent, do të ishte më mirë se sa një parajsë idiote.”
“Ndrysho mendimet, por mbaju parimeve; ndrysho gjethet, por lëri të paprekura rrënjët.”
“Buzëqeshja e gëzimit është më pranë lotëve, se sa të qeshurës.”
“40 është mosha e vjetër e rinisë; 50 është mosha e re e pleqërisë.”
“Shpirti ka iluzione, ashtu si zogu që ka krahë; ai mbahet pas tyre.”
“Reagimi – një varkë që shkon kundër rrymës, por që nuk e pengon rrymën të vazhdojë të rrjedhë.”
“Ka baballarë që nuk i duan fëmijët e tyre. Por nuk ka asnjë gjysh që nuk e adhuron nipin e tij.”
“Qëndresa – sekreti i të gjithë triumfeve.”
“Kurioziteti është një prej formave të guximit femëror.”
“Ka një spektakël më të madh se sa deti, dhe ai është qielli; ka një spektakël më të madh se sa qielli, dhe ai është brendia e shpirtit të njeriut
“Për të krijuar të ardhmen, nuk ka asgjë më të mirë se sa një ëndërr.”
“Kafsha është injorante për faktin që di. Njeriu është i vetëdijshëm për faktin që është injorant.”
“Njerëzimi nuk është një rreth me një qendër, por një elips me dy pika qendrore, nga të cilat faktet janë njëra dhe idetë tjetra.”
“Shpresa është fjala që Zoti e ka shkruajtur në ballin e çdo njeriu.”
“Trishtimi është një frut; Zoti nuk e vendos atë mbi degë që janë shumë të brishta për ta mbajtur.”
“E qeshura është Dielli që dëbon dimrin nga fytyra e njeriut.”
“Shoqëria është një republikë. Kur një individ përpiqet të ngrihet mbi të tjerët, ai ulet poshtë prej masës, ose përmes talljes, ose përmes shpifjes.”
“Sa herë që një mik të thotë që dukesh i ri, të jesh i sigurtë se po plakesh.”
“Askush më mirë se një grua, nuk di të thotë gjëra që janë njëkohësisht të buta dhe të thella.”
“Ai që hap një shkollë, mbyll një burg.”
“Çfarë është historia? Një jehonë e të kaluarës në të ardhmen; një refleks i të ardhmes në të kaluarën.”
“Asgjë tjetër në botë… as edhe të gjithë ushtritë, nuk janë më të fuqishme se sa një ide, të cilës i ka ardhur koha.”
– Victor Hugo /KultPlus.com
“Lidhja e dytë e Prizrenit” u kthye në platformë politike të shtetit të ri të bashkuar shqiptar, me anën e të cilit i sigurohej jo vetëm deklarimi i vullnetshëm i popullatës së bashkuar në një hapësirë etnike prej 74 mijë kilometra katrore, por edhe strukturat administrative dhe mbrojtëse,në sherbim të shtetit shqiptar, kufinjtë e të cilit kërcënoheshin vazhdimisht nga çetnikët e Drazha Mihajloviqit dhe nga brigadat komuniste serbe dhe malaziase…
Jusuf Buxhovi
Kapitullimi i Italisë fashiste, më 8 shtator 1943 nuk ishte i papritur. Ushtria italiane nuk ishte e gatshme për luftë as kur filloi Lufta e Dytë Botërore. Nga fundi i vitit 1942 dhe fillimet e vitit 1943, për Hitlerin shqetësim më të madh paraqiste mënyra si do të plotësohej vakumi italian se sa kapitullimi i aleatit të saj kryesor. Me këtë rast, sa i përket hapësirës ballkanike, e cila kishte një rol të rëndësishëm në mbajtjen e frontit juglindor dhe atij lindor, Gjermanët mbronin qëndrimin se duhej shpallur Shqipërinë shtet të pavarur. Ministri i jashtëm gjerman, Ribentrop, ia kishte paraqitur planin Hitlerit se formimi i një qeverie kombëtare shqiptare, e cila “si e tillë do të jetë e aftë për bisedime dhe do të ketë qëndrim pozitiv ndaj nesh”.
Deri te ky qëndrim Ribentrop do të vijë në saje të një analize të Shtabit Operativ të Vermahtit, në të cilën thuhet se “Shqiptarët kërkojnë pavarësinë e tyre shtetërore. Ai që ua sjell, ai është mik i tyre. Duhet pritur se Anglo-Amerikanët, me rastin e parë të përshtatshëm, do ta shpallin pavarësinë shqiptare. Për këtë arsye duket se është shumë e ngutshme që nga ana gjermane të shpallet sa më parë një deklaratë e këtillë, në mënyrë që të pengohej që Shqiptarët të kthehen në anën e armikut”.
Me këtë rast Ribentropi i dha udhëzime ambasadorit në Romë dhe konsullit të përgjithshëm në Tiranë, ku theksonte nevojën e marrjes së një vendimi politik mbi qëndrimin e ardhshëm ndaj Shqipërisë, i cili do të jetë i dobishëm nga aspekti ushtarak. Një shtet shqiptar i pavarur, do të jetë në gjendje që Gjermanisë t’ia sigurojë mbrojtjen e bregdetit shqiptar, sidomos rrugët e Otrantit, ndërkohë që ky shtet, jo vetëm që do ta qetësonte politikisht Shqipërinë, por atë do ta kthente në një mbështetës tonë të fortë, ku forcat tona do të jenë fare të pakta, por shumë të sigurta.
Me këto udhëzime do të veprojë edhe i autorizuari i Ministrisë së Punëve të Jashtme të Gjermanisë për Ballkanin (me seli në Beograd), Herman Neubacher (Nojbaher). Në fillim të shtatorit ai do të vërë kontakte me autoritetet shqiptare Ibrahim Biçokun, Xhafer Devën, Vehbi Frashërin dhe Shqiptarët e tjerë progjermanë, që kishte pranë, në mënyrë që qeveria e re e shtetit të pavarur shqiptar të ishte progjermane.
Menjëherë pas kapitullimit të Italisë, më 9 shtator 1943, trupat gjermane i çarmatosën trupat italiane në gjithë Shqipërinë. Përgatitjet për këtë veprim, Gjermanët i kishin kryer më kohë gjatë muajit gusht, kur komanda gjermane ia kishte arritur të instalonte në pikat strategjike të vendit numër të konsiderueshëm forcash ushtarake në fushat e aviacionit në Tiranë, në Shkodër, Berat, Vlorë, Kuçovë dhe gjetiu. Vlerësohej se ky numër arrinte në 6 mijë veta. Pas riorganizimit të Vermahtit në Ballkan, me ç’rast u krijua grupi i forcave tokësore “F” me qendër në Beograd nën komandën e feldmareshalit Von Vajks, në të njëjtën kohë komanda e lartë Vermahtit urdhëroi afrimin e forcave të caktuara ushtarake pranë kufijve të Shqipërisë për të marshuar, siç ishte Korpusi XXI, Divizioni 297-të i këmbësorisë, që u përqendruan në rajonin e Mitrovicës.
Kështu, më 9 shtator, repartet e para gjermane nisën lëvizjen në thellësi të Shqipërisë: Divizioni 297 nga Mitrovica në Prishtinë, në Kukës e në Shkodër; Divizioni i 100-të nga Ohri në Strugë, Elbasan, në Tiranë e në Durrës. Trupat gjermane morën urdhër të çarmatosnin menjëherë ushtrinë italiane dhe të shtriheshin në gjithë vendin.
Në Kosovë dhe në Maqedoni trupat gjermane depërtuan pa kurrfarë pengese. Në pjesë të ndryshme ardhja e tyre u përshëndet nga paria e vendit, e cila nuk ishte e kënaqur me ushtrinë italiane, e cila kishte filluar të sillej me ashpërsi ndaj manifestimeve patriotike, duke përndjekur nacionalistët. Edhe pse Këshilli i Përgjithshëm i Nacionalçlirimtar dhe Shtabi i Përgjithshëm Ushtrisë Nacio-nalçlirimtare Shqiptare kishte lëshuar një thirrje për t’iu kundërvënë ushtrisë gjermane, nuk pati ndonjë reagim të ndjeshëm. U shënuan disa veprime të vogla e ndonjë kundërvënie, siç ishte ajo në Xhyrë, te Ura e Kardhiqit në afërsi të Konispolit dhe në rrugët Korçë-Janinë, ndërkohë që më disa pjesë, në hapësirën e lëshuar nga Italianët, përkohësisht u vendos pushteti i këshillave nacio-nal-çlirimtarë.
Pavarësisht vështirësive të vogla që hasi ushtria gjermane gjatë vendosjes së saj në të gjitha pjesët e vendit, ditën që ajo u shfaq në Shqipëri po atë ditë, kryekomandanti i trupave gjermane në Shqipëri, gjenerali von Besel, doli me një komunikatë në të cilën thuhej:
“Me hyrjen e ushtrisë gjermane në tokën tuaj, pavarësia e Shqipërisë do të jetë e siguruar, pasi garant do të qëndrojë Rajhu i madh gjerman dhe ushtria ngadhënjyese e tij, e cila kundrejt tokës suaj nuk ushqen kurrfarë pretendimesh. Dëshirat tuaja themelore për pavarësi do të realizohen nëpërmjet ndihmës që do t’i jepni ushtrisë gjermane”.
Pra, pavarësia mund të realizohej nëpërmjet ndihmës që do t’i jepej ushtrisë gjermane. Gjenerali gjerman këtë do t’ua bëjë me dije edhe personaliteteve të rëndësishme të vendit dhe intelektualëve gjatë një takimi që do të ketë në Tiranë. Me këtë rast ai do të tërheqë vërejtjen nga bashkëpunimi i të majtës shqiptare me fqinjët sllavë mbi bazat e ideologjisë komuniste, meqë ashtu bashkoheshin me bolshevizmin rus.
Meqë Gjermania pas kapitullimin të Italisë, në rrethanat e reja të luftës kur humbja e betejës së Stalingradit paraqiste një shqetësim tjetër të madh ushtarak për Hitlerin, duhej të rishqyrtonte pozitën strategjike në Ballkan dhe Mediteran, ku Shqipëria dhe hapësira e saj shfaqej me rëndësi të madhe. Ishte e domosdoshme që kjo pozitë të përcillej edhe me një tretman tjetër politik të Shqipërisë, në mënyrë që ajo të mos kthehej në brengë të saj, por në një vend të sigurt dhe me stabilitet për Gjermanët. Kjo nënkuptonte përmirësimin e statusit shoqëror dhe politik të saj në raport me atë që kishte në kohën Italisë, me ç’rast, siç u tha, në Berlin doli ideja që Shqipërisë t’i njihej statusi i një vendi “me pavarësi relative” dhe “sovranitet të kufizuar”.
Projekti gjerman për statusin e Shqipërisë mbështetej kryesisht te ideja që qeverisja duhej të ishte shqiptare e zgjedhur nga vetë Shqiptarët, pra në një shtet shqiptar, ku bashkimi shqiptar krahasuar me atë italian, do të përmirësohej dhe institucionalizohej në përputhje me qëndrimin shqiptar rreth kësaj çështje si dhe realiteteve të saj etnike në formën e një “Shqipërie Etnike”, në të cilën do të përfshihej edhe Mitrovica dhe viset tjera, që deri më atëherë ishin lënë jashtë.
“Shqipëria Etnike”, ku përfshihej Kosova dhe një pjesë tjetër e viseve shqiptare, që nuk kishin gjetur vend në “Shqipërinë e Madhe” të krijuar nga fashizmi italian, jo vetëm që kishte mbështetje nga pjesa më e madhe e Shqiptarëve, por kërkohej që ajo të jetësohej sa më shpejt. Kjo u shkonte për shtati edhe Gjermanëve, të cilët ishin të interesuar sa më parë të stabilizonin gjendjen ushtarake në këtë pjesë tepër strategjike.
Në këso situate, megjithatë, Gjermania i kushtonte vëmendje të veçantë Kosovës dhe viseve të tjera shqiptare që kishin qenë nën pushtimin jugosllav. Duke ditur këtë, ajo jo rastësisht, angazhoi intelektualët dhe forcat politike nga këto pjesë në qeverinë shqiptare dhe në strukturat e tjera administrative dhe shtetërore dhe kjo u dha shtytje të reja lëvizjeve patriotike për bashkim kombëtar, ku ishin përfshirë një pjesë e madhe intelektualëve kosovarë për të cilët e rëndësishme ishte që cilado qofshin rrethanat e luftës nëpër të cilat po kalonte bota duhej të shfrytëzoheshin për këtë çështje. Ndaj, lëvizja nacionaliste në Kosovë, me të kapitulluar Italia fashiste, nxitoi të marrë në dorëzim administratën e vendit nëpër të gjitha qendrat e prefekturave dhe nënprefekturave autonome-ekzekutive. Ky veprim, bashkë me çarmatimin e trupave italiane dhe marrjen e depove të armatimit në të gjitha qendrat, u përmbyll brenda dy ditësh u përmbyll me sukses, sado që në disa pjesë pati përpjekje të çetave komuniste të ndërhynin për hesapin e tyre. Kjo nuk u lejua nga nacionalistët. Ata, tashmë e kishin gjithnjë e më qartë, se ishte koha që këtij ndryshim të madh t’i jepej një përgjigje nga Shqiptarët në përputhje me interesat kombëtare. Ndër ato interesa dy ishin më të rëndësishmet: shpëtimi i vendit nga rreziku sllavo-komunist si dhe mbajtja e bashkimit kombëtar në binarët tashmë të filluar në atë mënyrë që të rrumbullakohet sa më shumë që të jetë e mundshme duke gjetur përkrahje edhe nga faktori ndërkombëtar.
Për t’i realizuar këto qëllime, me nismën e një grupi nacionalistësh të përbërë nga Xhafer Deva nga Mitrovica, Musa Shehu e Sheh Hasani nga Prizreni, Asllan Boletini nga Mitrovica, Tahir Zajmi nga Gjakova, Lukë Simon Mjeda nga Prizreni, Qazim Bllaca nga Suhareka dhe Pjetër Vuçaj nga Prizreni, më 11 shtator 1943, në Prizren u mbajt një mbledhje në të cilën u shqyrtua gjendja e krijuar dhe masat që duhej marrë që ajo të shfrytëzohej për realizimin e këtyre interesave kombëtare.
Në këtë mbledhje u vendos:
a) thirrja e një mbledhjeje të përgjithshme me shpirtin dhe frymën e Lidhjes së Prizrenit, në të cilën nëpërmes delegatëve të zgjedhur nga populli, duhej të përfaqësoheshin të gjitha krahinat e Kosovës, të Dibrës, të Strugës, të Tuzit dhe Ulqinit;
b) krijimi i këshillave-autonome-ekzekutive, që do të marrin për-gjegjësinë e pushtetit vendor dhe të rendit përderisa të themelohet një autoritet suprem nga mbledhja e përgjithshme dhe
c) ngarkimi i këshillit ekzekutiv të Prizrenit me përgatitjen e mble-dhjes së Kuvendit, hapja e të cilit do të bëhej jo më vonë se më 16 shtator 1943.
Edhe pse në një afat të shkurtët dukej vështirë përballimi i vështirësive organizative, megjithatë ato u përballuan falë atmosferës së një entuziazmi që kishte shpërthyer në gjithë vendin si dhe përkushtimit patriotik që kësaj sfide historike t’i jepej përgjigjja e duhur
Ndaj, po atë ditë që në Tiranë do të mbahej Asambleja Kushtetuese, në Prizren në një atmosferë festive të jashtëzakonshme, delegatë nga të gjitha viset shqiptare (nga Kosova, Tetova, Dibra, Gostivari, Ulqini dhe të tjera), u mblodhën në Kuvendin e Dytë të Lidhjes së Prizrenit, kuvend ky që do të paraqiste vazhdimësinë e Kuvendit të Parë të Lidhjes Shqiptare të Prizrenit të vitit 1878, kur në të vërtetë prej tij kishte dalë edhe Qeveria e parë e një shteti shqiptar pas asaj të Skënderbeut.
Kuvendi u mbajt në shkollën “Bajram Curri”. U hap në orën 10 me fjalimin e Musa Shehut, i cili arsyetoi vendimin për thirrjen dhe mbajtjen e Kuvendit të Dytë të Lidhjes së Prizrenit, duke vënë theksin te detyrat që i presin Shqiptarët në ato rrethana, për të cilat tha se janë ndër më të rëndësishme për fatin e vendit dhe të popullit. Musa Shehu, me këtë rast përkujtoi edhe përgjegjësinë historike që e marrin përsipër intelektualët dhe patriotët kur kjo është e domosdoshme, e që duhet të artikulohet qartë dhe me guxim pa marrë parasysh vështirësitë, rreziqet me të cilat përcillet ajo. Theksoi se qershori i vitit 1878, po ashtu ishte me shumë shqetësim dhe rreziqe, por në Prizren, Shqiptarët e bashkuar, me një mendje dhe me një qëndrim, dhanë betimin për mbrojtjen e trojeve të veta, siç dhanë konceptin politik për një Shqipëri autonome, që duhej t’ia hapte udhën një Shqipërie të Pavarur, në përputhje me rrethanat.
“Shqipërinë e bashkuar nuk duhet ta heqim kurrë nga mendja, e as nga veprimet tona… Edhe sot kemi këtë preokupim, që duhet ta bëjmë të qartë karshi botës…”
Pas fjalës së Musa Shehut, Kuvendi zgjodhi për kryetar Musa Shehun, nënkryetarë Aqif Blyten dhe Rexhep Krasniqin ndërsa Bedri Gjinajn, sekretar.
Ditën e parë, para Kuvendit, Kryesia doli me me një program 6 pikësh:
1. Bisedim mbi shpalljen e vullnetit popullor për bashkimin e viseve të Kosovës, të Dibrës, të Strugës dhe të Ulqinit e Tuzit si pjesë integrale e Shqipërisë;
2. Mbi bashkimin gjithashtu me nanën Shqipëri të krahinave të Mitrovicës, të Vuçitërnës, të Podujevës dhe Pazarit të Ri, që ndodhen nën pushtimin e ushtrisë gjermane, por administrativisht të lidhura me shtetin e Serbisë;
3. Mbi organizimi politik dhe ushtarak të popullit dhe përgatitjen e mbrojtjes së kufijve etnikë;
4. Mbi krijimin e një organi ekzekutiv ose Komitetit Qendror me seli në Prizren dhe të nënkomiteteve ndër të gjitha qendrat e tokave të liruara për të drejtuar aktivitetet nevojshme mbi qeverisjen e mbrojtjen e vendit;
5. Mbi përpilimin dhe aprovimin e një statuti të Organizatës Kombëtare “Lidhja II e Prizrenit” dhe
6. Mbi procedurën që do të ndiqet për zgjedhjen e përfaqësisë së krahinave të Kosovës, të Dibrës, të Strugës dhe Ulqinit e Tuzit për Kuvendin Kombëtar të Tiranës.
Kuvendi i vazhdoi punimet për katër ditë me radhë. I përfundoi më 20 shtator 1943 me miratimin e dokumenteve themelore (statutit dhe proklamatës) me zgjedhjen e Komitetit Qendror të Lidhjes së Dytë të Prizrenit. Kryetar i Komitetit Qendror të Lidhjes u zgjodh Rexhep Mitrovica, ndërsa nënkryetarë u zgjodhën Musa Shehu dhe Kolë Margjini, të dy nga Prizreni, ndërsa Sheh Hasani nga Prizreni, Bedri Pejani nga Peja, Asllan Buletini nga Mitrovica, Tahir Zajmi nga Gjakova dhe Qazim Bllaca nga Suhareka u zgjodhën anëtarë. Në këtë kuvend u caktuan edhe delegatët e viseve shqiptare (Kosovës, Rrafshit të Dukagjinit dhe të Sanxhakut) për mbledhjen e Kuvendit Popullor që duhej të mblidhej më 16 tetor në Tiranë.
Në Kuvendin e Dytë të Lidhjes së Prizrenit, krahinat e ndryshme të shqiptare u përfaqësuan nga 42 delegatë: Musa Shehu, Sheh Hasani, Lukë Simon Mjeda dhe Qemal Karahoda (Prizren), Sulejman Kryeziu dhe Hasan Dashi (Gjakovë), Tahir Zajmi (Kukës), Halim Shuku (Ferizaj), Bejtullah Haxhiu (Rahovec); Nuredin Haliti, Qazim Bllaca (Suharekë), Haxhi Xheladini (Shkup),Nexhip Basha, Xhevat Begolli (Pejë), Bajram Gashi (Plavë), Shemsi Feri (Rozhajë), Adem Kurtaga (Prishtinë) Mahmut Shabanpasha dhe Jusuf Agushi (Gjilan), Mehmet Devaja dhe Esad Berisha (Mitrovicë), Asllan Boletini, Bedri Gjinaj (Pazari i Ri), Aqif Blyta (Senicë), Hasan Zvezdiq,Vehbi Hamzagaj (Bicaj), Lutfi Spahiu (Malësi e Gjakovës), Bajram Haziri (Strugë), Mentor Çoka (Ulqin), Safet Ulqini (Dibrër), Rrustem Ymeri dhe Shahin Cami (Tetovë), Shmet Lusha dhe Jusuf Jaga (Gostivar), Remzi Ragibi, Rexh Meta (Vuthaj). Ndërsa si kosovarë me qëndrim në Shqipëri nga viti 1913 u zgjodhën: Rexhep Mitrovica, Bedri Pejani, Xhafer Deva, Xhelal Mitrovica dhe Maz’har Sopoti.
Njëri nga qëllimet kryesore të Lidhjes së Dytë Shqiptare të Prizrenit ishte arritja e tubimit të të gjithë Shqiptarëve në një shtet, të cilit do t’i takonin Kosova dhe Rrafshi i Dukagjinit, Sanxhaku dhe pjesët lindore të Malit të Zi, pjesët perëndimore të Maqedonisë, viset e Novi-Pazarit si dhe në Jug (Pika II e statutit).
Këtij qëllimi i nënshtrohej edhe Statuti i organizimit të vetë Lidhjes nëpër degë dhe nëndegë si dhe veprimtarinë e organizatës, që duhet të jetë në përputhje me programin (pika IV), ku njëra ndër detyrat kryesore të Lidhjes ishte formimi i njësive ushtarake të cilat do t’i shërbenin përmbushjes së këtyre qëllimeve (pika VI). Pika XI përcakton edhe karakterin e njësive ushtarake rezervë, të cilat mbahen në stërvitje të vazhdueshme për të qenë të gatshme të vihen në mbrojtje të vendit.
Në përputhje me Statutin e Lidhjes, qeveria e Rexhep Mitrovicës, nën përkujdesjen e ministrit të punëve të brendshme, Xhafer Devës, filloi mobilizimin dhe formimin e divizionit “Skënderbeg”, i cili do të përfshihej në luftimet kundër forcave çetnike dhe komuniste në këtë pjesë.
Këshilli i Naltë i Shtetit Shqiptar, mbi propozimin e bërë me shkresën nr. 324 datë 12 shkurt 1944, më 14 mars 1944, aprovoi Statutin e Organizatës Lidhja II e Prizrenit”. Dekreti u nënshkrua nga Kryetari Mehdi Frashëri dhe Kryeministri Rexhep Mitrovica.
Në këtë mënyrë, edhe zyrtarisht, “Lidhja II e Prizrenit” u kthye në platformë politike të shtetit të ri të bashkuar shqiptar, me anën e të cilit i sigurohej jo vetëm deklarimi i vullnetshëm i popullatës së bashkuar, por edhe struktura administrative dhe ato mbrojtëse, të cilat duhej të viheshin në shërbim të shtetit shqiptar, kufijtë e të cilit kërcënoheshin e cenoheshin vazhdimisht nga çetnikët e Drazha Mihajloviqit, por edhe brigadat komuniste serbe, malaziase dhe bullgare, ku nuk përjashtoheshin edhe aleatët e tyre nga radhët shqiptare.
(Shkëputje nga “Kosova – histori e shkurtër”, Prishtinë 2021, faqe 450-457)/KultPlus.com
Sot janë bërë 81 vite nga mbjedhja e Kuvendit në Prizren, nga e cila u mor vendim që deri më datë 20 shtator të mbahej Lidhja e Dytë e Prizrenit, organizatë politike që u angazhua në bashkimin e trojeve shqiptare, shkruan KultPlus.
Në Kuvendin e Lidhjes së Dytë të Prizrenit i cili u mbajt nga data 16 deri më 20 shtator, të vitit 1943, morën pjesë 45 delegatë, në krye me Musa Shehun, dhe të tjerë si: Asllan Boletini, Shefqet Shkupi, Qazim Bllaca, Tahir Zajmi, Pjetër Vuçaj, Sheh Hasnai, Qemajl Balila, Hivzi Meraku, Luk Simoni, Haxhi Fahrija, dhe Sokol Dobroshi etj.
Kuvendi vendosi formimin e Lidhjes së Dytë të Prizrenit, organizatë politike kombëtare, e cila do të angazhohej për bashkimin dhe mbrojtjen e trojeve etnike. Kuvendi zgjodhi Komitetin Qendror të Lidhjes, të përbërë nga 7 veta.
Krytar i Lidhjes u zgjodh Rexhep Mitrovica, veprimtar i njohur i çështjes kombëtare. Lidhja do të kishte dhe organin e vet “Lidhja e Prizrenit”, në faqet e të cilit propagandohej ideja e krijimit të Shqipërisë etnike dhe denoncoheshin krimet e kryera nga serbomëdhenjtë ndaj shqiptarëve të Kosovës.
Lidhja e Dytë e Prizrenit ishte një organizim i krerëve nacionalistë kosovarë, me në krye Bedri Pejanin i inkurajuar në periudhën kur Rexhep Mitrovica qe kryeministër. Ndryshe nga Lëvizja Nacionalçlirimtare dhe disa grupime nga radhët e nacionalistëve, që qenë angazhuar në luftë kundër pushtuesve nazifashistë, forcat kryesore nacionaliste hezitonin që të bënin të njëjtën gjë, t’u bashkoheshin atyre, pasi mendonin se një luftë që udhëheqej nga komunistët do të përfundonte me rivendosjen e pushtetit jugosllav në krahinë.
Përfaqësuesit më në zë të rretheve nacionaliste i konsideronin pushtuesin italian e më pas atë gjerman si të keqen më të vogën në krahasim me sundimin serb e jugosllav, që pritej të rivendosej pas tërheqjes së tyre. Pikërisht për këtë arsye, pas kapitullimit të Italisë, ata përpunuan idenë e thirrjes së një kuvendi kombëtar, i cili duhej të hidhte bazat e krijimit të një organizate politike, që do të mbronte trojet etnike nga rreziku i ripushtimit të Kosovës nga forcat jugosllave, pas largimit të trupave gjermane/KultPlus.com
Konferenca e Pezës është një nga ngjarjet më të rëndësishme të historisë së Shqipërisë, ku u bënë përpjekje për bashkimin e shqiptarëve kundër pushtuesve nazifashistë.
Konferenca e Pezës u mbajt në Pezë më 16 shtator 1942, një fshat afër Tiranës. Protagonistë të këtij Kuvendi ishin 20 delegatë përfaqësues të krahinave dhe besimeve të ndryshme fetare, klasa dhe shtresa me bindje politike nga më të ndryshmet.
Pjesëmarrësit vinin nga rryma të ndryshme politike. Ndërmjet tyre ishin Abaz Kupi, Aziz Çami, Halim Begeja, Haxhi Lleshi, Ismail Petrela, Mustafa Xhani, Myslim Peza, Ndoc Çoba, Ramazan Jarani, Skënder Jegeni dhe Skënder Muço. Nga PKSH morën pjesë Ymer Dishnica, Mustafa Gjinishi, Koço Tashko, Enver Hoxha, Nako Spiru dhe Nexhmije Xhuglini.
Kryetar i konferencës u zgjodh Ndoc Çoba dhe sekretar, Mustafa Gjinishi.
Në konferencë u diskutua organizimi i forcave në një luftë të përbashkët kundër okupatorit, organizim ky që mori emrin më vonë, Fronti Nacional-Çlirimtar.
Delegatët e ardhur nga të gjitha anët e Shqipërisë, përfaqësuesit e gjithë tendencave të nacionalizmit shqiptar për bashkim të plotë të tyre me luftën NÇ, arritën në këto përfundime:
Gjendemi në një botë të përgjakur anekënd prej forcave të errëta prej skllavëronjësve të fashizmit. Popuj e kombe u shkelën pa mëshirë prej barbarisë fashiste.
Në këtë luftë gjiganteske që i ka kushtuar njerëzimit miliona e miliona të vrarë e të plagosur, që ka shkretuar e ka shembur fshatra e qytete të tëra, dy principe, në kundërshtim si dita me natën, në njërën anë tirania barbare dhe me skllavëronjësja që ka parë bota deri më sot, tirania fashiste, nga ana tjetër, blloku anglo-sovjeto-amerikan, bashkë me popujt e robëruar që bëjnë luftë të drejtë për zhdukjen nga faqja e dheut të murtajës fashiste, luftën për lirinë, për independencën dhe për lumturinë e popujve mbarë.
Është për t’u theksuar se konferenca u dekonspirua shumë shpejt, gjë që linte të mendohej se ky dekonspirim kishte qenë shumë i shpejtë falë informatave të siguruara brenda pjesëmarrësve.
Pasi fashistët kapën dokumente në lidhje me këtë konferencë, ata goditën Pezën. Pas pak javësh u ndërrua edhe drejtuesi i policisë.
Më 26 nëntor 1942, Shyqyri Borshi u emërua drejtor i përgjithshëm i policisë, në vend të Teodor Stamatit (“Fletorja Zyrtare”, 9 dhjetor 1942).
Parulla e bashkimit apo e përçarjes?
Parulla e konferencës u bë ajo, sipas së cilës, do të kryhej një bashkim pa dallim feje, krahine e ideje./ KultPlus.com
Sonte janë ndarë çmimet e edicionit të 16-të të PriFilm Fest, i cili ka filluar më 10 shtator ndërsa ka përfunduar sonte më 15 shtator, shkruan KultPlus.
“Çmimi për Kineastin e Vitit” është ndarë për regjisoren Luana Bajrami.
Regjisorja Luana Bajrami në edicionin e 16-të të Prishtina International Film Festival- PriFest është prezantuar me filmin “Bota Jonë”, i cili u dha sonte në natën përmbyllëse të Festivalit./ KultPlus.com
Sonte janë ndarë çmimet e edicionit të 16-të të PriFilm Fest, i cili ka filluar më 10 shtator ndërsa ka përfunduar sonte më 15 shtator, shkruan KultPlus.
“Çmimi për Regjisorin më të Mirë” është ndarë për regjisoren Una GUNJAK.
Una GUNJAK në PriFest është paraqitur me filmin EXCURSION, i cili ka qenë bashkëprodhim nga Bosnja dhe Hercegovina, Kroacia, Serbia, Franca, Norvegjia dhe Katari./ KultPlus.com
Sonte janë ndarë çmimet e edicionit të 16-të të PriFilm Fest, i cili ka filluar më 10 shtator ndërsa ka përfunduar sonte më 15 shtator, shkruan KultPlus.
Çmimi për filmin më të mirë të mesëm shkoi për “And the wind weeps”, të regjisores Aulona Selmani.
Çmimi është ndarë nga jurina e kategorisë së filmave të metrazhit të mesëm në përbërje me: Yousaf Ali Khan, Aurita Agushi dhe Almir Djikoli./ KultPlus.com
Sonte janë ndarë çmimet e edicionit të 16-të të PriFilm Fest, i cili ka filluar më 10 shtator ndërsa ka përfunduar sonte më 15 shtator, shkruan KultPlus.
Çmimi për filmin më të mirë të shkurtë shkoi për filmin “HIGHWAY OF A BROKEN HEART” nga regjisori Nikos Kyritsis, nga Greqia.
Ky çmim i është ndarë filmit “HIGHWAY OF A BROKEN HEART” pas vendimit të jurisë në përbërje me: Blerta Basholli, Michael Pentney dhe Armenis Nokshiqi./ KultPlus.com
Sonte janë ndarë çmimet e edicionit të 16-të të PriFilm Fest, i cili ka filluar më 10 shtator ndërsa përfundon sonte më 15 shtator, shkruan KultPlus.
Sivjet është ndarë edhe një çmim i veçantë, “Çmimi për Kontribut Jetësor” i cili i është dhënë aktorit të mirënjohur Enver Petrovci.
Ky çmim jepet nga Prishtina International Film Festival- Prifest për artistë eminentë të cilët kanë dhënë kontribut të jashtëzakonshëm në sektorin e kinematografisë./ KultPlus.com
Sonte janë ndarë çmimet e edicionit të 16-të të PriFilm Fest, i cili ka filluar më 10 shtator ndërsa përfundon sonte më 10shtator, shkruan KultPlus.
Çmimi për aktorin më të mirë shkoi për Sunaj Raça, për rolin e Avniut në filmin ‘Silence of Sirens’, të regjisorit Gazmend Nela.
Filmi ‘Silence of Sirens’ i regjisorit Gazmend Nela është bashkëprodhim ndërmjet Kosovës, Shqipërisë, Zvicrës dhe Maqedonisë së Veriut, në të cilin trajtohet tema e korrupsionit dhe moralit të dyshimtë në një shoqëri në tranzicion, përmes një tregimi të përqendruar në jetën e një polici të thjeshtë./ KultPlus.com
Sonte janë ndarë çmimet e edicionit të 16-të të PriFilm Fest, i cili ka filluar më 10 shtator ndërsa ka përfunduar sonte më 15 shtator, shkruan KultPlus.
Çmimi kryesor i Prishtina International Film Festival- PriFest titullohet “Vjosa Berisha”.
Filmi ‘Silence of Sirens’ nga regjisori Gazmend Nela ka fituar çmimin “Vjosa Berisha”, në edicionin e 16-të të PriFest.
Filmi ‘Silence of Sirens’ i regjisorit Gazmend Nela është bashkëprodhim ndërmjet Kosovës, Shqipërisë, Zvicrës dhe Maqedonisë së Veriut, në të cilin trajtohet tema e korrupsionit dhe moralit të dyshimtë në një shoqëri në tranzicion, përmes një tregimi të përqendruar në jetën e një polici të thjeshtë./ KultPlus.com
Poezi nga Xhevahir Spahiu
Jetoj brenda syve të tu,
në sytë e mi ti ke shtëpinë.
S’jemi vetvete
secili është tjetri.
Vera ime ka dy skaje:
njëri në pranverë, tjetri në vjeshtën tënde.
Ti hyn në të djeshmen time
humb rrugën si ai që ka humbur kujtesën.
Unë hyj në të ardhmen tënde,
Humb rrugën si ai që në pyll s’ka kaluar asnjëherë.
Sa do doje të kishe në duar të djeshmen time!
Sa do të doja të kisha në duar të ardhmen tënde!
Kë të pyes? Cilin yll? Cilën kohë?
Për të djeshmen time ti mund të pyesësh një lumë,
dy lisa, një dem,
edhe varrin,
varrin e nënës.
Krejt e kotë.
T’i lëmë pyetjet. Pyetjet le të marrin një sy gjumë.
Sonte jemi vetëm e sotme./ KultPlus.com
Marilyn Monroe, lindi në Los Anxhelos, më 1 qershor 1926. Ajo mposhti një fëmijëri të trazuar për t’u bërë një nga yjet më të famshëm të filmit dhe ikonat e kulturës pop të shekullit të 20-të. Ajo ishte një yll në ngjitje që na la shumë shpejt, por për kohën që shkëlqeu, Marilyn shkëlqeu më shumë se çdo kush.
Më poshtë janë 20 thëniet më të bukura të Marilyn Monroe për të ju frymëzuar edhe ju që të shkëlqeni.
Marilyn Monroe:
“Buzëqesh, jeta është e bukur dhe në të ka shumë arsye për të buzëqeshur.”
“E papërsosura është e bukur, çmenduria është gjeniale dhe është më mirë të jesh qesharak sesa i mërzitshëm.”
“Po të kisha zbatuar të gjitha rregullat, nuk do të kisha marrë asgjë.”
“Fakti se ju dështuat një herë nuk do të thotë që ju do të dështoni në çdo gjë.”
“Ne të gjithë jemi yje, dhe meritojmë të ndizemi.”
“Për të gjitha vajzat që mendojnë se jeni mbi peshë. Ju jeni të bukura. Shoqëria është e shëmtuar.”
“Karriera është e mrekullueshme, por ti nuk mund të puthesh me të në një natë të ftohtë.”
“Një vajze nuk i duhet askush që nuk ka nevojë për të.”
“Kur vjen puna për ta, le të mendojnë çfarë të duan. Nëse ata shqetësohen aq sa të mërziten për atë që bëj unë, atëherë unë jam më mirë se ata.”
“Ndonjëherë gjërat e mira largohen që gjëra më të mira të mund të bashkohen.”
“Ne duhet të fillojmë të jetojmë para se të plakemi. Frika është budallallëk. Po ashtu dhe pendimi.”
“Gjërat shkojnë edhe keq kështu që çmojini kur janë mirë.”
“Ndonjëherë ju duhet të vendosni kurorën për t’i kujtuar ata se me kë kanë të bëjnë.”
“Gjithmonë, gjithmonë, gjithmonë besoni te vetja. Sepse në qoftë se nuk e bëni ju, atëherë kush do ta bëjë, e dashur?”
“Dëshira për tu bërë dikush tjetër është humbja e asaj që je.”
“Poshtë makeup-it dhe pas buzëqeshjes sime, unë jam thjesht një vajzë që lufton për botën.”
“Sa gabim është që një grua të presë njeriun që do t’i ndërtojë botën që ajo dëshiron, në vend që ta krijojë vetë atë.”
“Unë jetoj për të fituar sukses, jo për t’ju kënaqur ju e as të tjerët.”
“Unë nuk ndalem kur lodhem. Ndalem kur realizohem.”
“Një nga gjërat më të mira që më ka ndodhur në jetë është fakti që jam femër. Kështu duhet të ndihen gjithë femrat.” / KultPlus.com
Gjatë këtij sezoni turistik Himara vijon të jetë e preferuara të turistëve vendas e të huaj.
Kryeministri Edi Rama ndau sot në rrjetet sociale pamje nga plazhi publik i Himarës, ku edhe gjatë shtatorit vijon të frekuentohet nga pushuesit.
“Himara këtë fundjavë bosh fare”, shkruan Rama duke iu përgjigjur në mënyrë ironike pretendimeve për rënie të numrit të turistëve që frekuentojnë bregdetin shqiptar gjatë këtij viti turistik.
Himara vijon të mbetet një ndër destinacionet kryesore të pushuesve vendas e të huaj, të cilët vlerësojnë në këtë sezon cilësinë e lartë të shërbimeve, pastërtinë e plazheve, sigurinë e shtuar dhe aktivitetet e larmishme.
Në Himarë pushuesit gjejnë plazhe të mrekullueshëm, ujëra të kristalta, gjire të shumta dhe vijë bregdetare e larmishme. Gjithashtu në Himarë e gjejnë veten edhe të gjithë dashamirësit e aventurës dhe turizmit malor. Relievi i pikturuar aq bukur ndërthuret mes malesh, luginash, kanione dhe lumenj./atsh/ KultPlus.com
Një reporter i fatkeqësisë së Aberfani-t reflekton rreth detyrës së tij aspak të lehtë të të shkruarit në mënyrë jo të pasionuar rreth një tragjedie shkatërruese
GAZETARI
Nga Grahame Davies
Ti nuk je aty që të qashë.
Ti je aty ngaqë ata janë duke qarë.
Dhe bota duhet ta dijë.
Ti nuk je aty që të na tregosh se sa merakosesh.
Ti je aty të tregosh se sa merakosen ata.
Ashtu që edhe bota të mund të merakoset.
Nuk do të të falenderojnë për këtë.
Nuk do të të duan për këtë.
Bile s’do ta bësh as ti për veten tënde.
Fjalët që nuk i ke thënë,
lotët që nuk i ke derdhur,
do të të kthehen
pas shumë vjetësh, kur askush s’do të kujtohet më
dhe askush s’e kupton
se boja mund të sjellë ndiçimin
por përherë e njollos dorën.
The Journalist
You are not there to weep./ You are there because they are weeping./ And the world must know.//You are not there to show us how you care./You are there to show how they care./So the world can care too.//You will not be thanked./ You will not be loved./Not even by yourself.//The words you did not say,/ the tears you did not shed,/ will come back to you
years afterwards, when no-one will remember/ and no-one understands
that ink can bring enlightenment/ but always stains the hand.
***
Koment nga Carol Rumens
Aberfan- është fshat afër Merthyr Tydfil-it në kontenë uellsiane të Glamorgan-it. Kjo zonë ishte dikur e njohur për prodhimin e çelikut dhe minierat e qymyrit. Më 21 tetor 1966, grumbulli i mbetjeve të mihjeve nr 7 i Këshillit Kombëtar të Qymyrit, i vendosur në mënyrë të paligjshme mbi një burim bjeshke, në një pjerrësirë mbi fshat, u shndërrua në ujëra të zeza të trasha pas disa të reshurave të forta, e barti grumbullin e mihjeve poshtë dhe e gllabëroi shkollën e mesme Pantglas dhe një radhë shtëpish, duke mbytur 116 fëmijë dhe 28 të rritur. Megjithëse KKQ ishte gjetur fajtore për katastrofen, ishte mohuar çdo njohuri rreth ekzistencës së burimit dhe kurrfarë hetimi i mëtejmë nuk ishte bërë.
Si reporter i ri i Merthyr Express, Grahame Davies e kishte mbuluar njëzet vjetorin e fatkeqësisë. Tridhjetë vjet më vonë, në përvjetorin e 50-të, ai dhe poeti Tony Curtis ishin porositur nga magazina Life të shkruanin një seri poezish për të shoqëruar një fot-ese nga fotografi amerikan IC Rapoport. Curtis shkroi në anglisht, Davies në uellsiane. Kjo poezi, e përkthyer nga vetë autori në anglisht, nga sekuenca e tij e Aberfan-it, është botuar kë përmbledhjen e tij më të re të poezive dhe këngëve, ‘A Darker Way’.
Poezia flet përmes strukturës së saj dy pjesëshe. Një zë i rreptë autoritativ i drejtohet gazetarit në tri tercetat e para, pothuajse në tonin e një kolegu më të moçëm, një reporter me përvojë të fatkeqësive, me gjasë, duke e njoftuar rishtarin me përgjegjësitë e tij. Çdo varg (nëntë gjithsej) qëndron në vete, thua se zëri ndalet për ta lënë secilin vaz të ngulitet mirë.
Dy stancat e para krijojnë konceptin e një pune me përgjegjësinë më të lartë morale. Vetëpërmbajtja është e domosdoshme: “Nuk je aty që të qashë.
Ti je aty ngaqë ata janë duke qarë”. Pasioni i folësit mund të ndihet në vargun e tretë: “Dhe bota duhet ta dijë”. Kemi të bëjmë me një nuancë të falshme të lartësimit të vetes në këto fjalë nga një njeri lokal i shtypit.
Duke ndjekur të njëjtën emfazë retorike të vargut të parë, deklaratat e vargut të dytë se detyra nuk është “të tregosh se sa merakosesh”, por të të tregosh “se sa merakosen ata” hedh dritë mbi një kundërthënie të vogël domethënëse mes formave të merakosjes. I dyti implikon një brengë të posaçme personale, më therëse se sa përkujdesja profesionale dhe e supozueshme e të huajit.
Në stancën e tretë, ndodh diçka interesante me tonin. Ende mund të përfytyrojmë zërin e bosit – por ai papritur është bërë më vetanalizues. Me gjasë është duke iu kthyer në kujtesë ajo se si ishte pranuar një punë e tij. Nxit rragatë, pra mosmirënjohje. Një fjali e fundit përsëri ndërpritet në mes: “Nuk do të të duan për këtë./ Bile s’do ta bësh as ti për veten tënde”. Një pauzë e shtyn vërejtjen fuqishëm në brendësi: sugjeron se një kompromis i gjatë për keqardhje ka shkaktuar një ndjenjë fajësie dhe kështu “mendime të dyta”.
Tash struktura e derstiluar e një shtatëvargëshi e lejon vetanalizën e shtuar. Rendi i përgjegjësive i shfaqur në tercetat hapëse përmbyset: merakosja është vendosur para qarjes. Një njeri më në moshë duket të jetë duke i kthyer në anën e kundërt standartet e rënda por idealiste në të cilat kishte këmbëngulur vetja e tij më e re. Këtu gjejmë një burim të ri të zhgënjimit: kakaluar shumë kohë dhe askush nuk mund të simpatizojë me, ose edhe ta kujtojë, dështimin që i fanitet folësit. Duket se, përngahera, mund të ketë qenë veç një folës, duke e nxjerrë në dritë konfliktin mes idealit djaloshar dhe zanati të parë si të papërshtatshëm.
Në këtë pikë, gazetari, i përqendruar vetëm në raportimin e tij të 20 vjetorit të Aberfan-it, zbythet. Një dotë poeti nënvizon sinekdokën, “bojë” dhe paradoksi i ndriçimit dhe njollosjes. Simbolizmi është i krishterë (dritë dhe ndriçim versus efektit shpirtnjollosës tradicional të mëkatit), pra fusha zgjerohet edhe më tej. Davies mund të karakterizohet si poet fetar, megjithëse pak më pak ortodoks ose i orientuar kah rehatia se sa RS Thomas-i. Zërat sekularë dhe sakralë të poetit janë bërë njësh, siç gazetaria dhe poezia në njëfarë mase janë të përbashkuara dhe bashkëfajtore.
Problemi qendror nxjerr kokpn nga akti i inkuadrimit të përvojës jetësore në gjuhë, inkuadrim që kurrë nuk mund të jetë krejtësisht i besueshëm. Gazetarët mund të kenë presion më shumë se sa poetët në integritetin e tyre: duhet ta kënaqin botuesin, t’i ruajnë politikat e gazetës dhe, nëse është gazetë lokale, komunitetin e saj, çdoherë duke e llogaritur fjalën. Në përpjekjen që të bëjë më të mirën e tij duke shkruar mbi dhe për “popullin”, reporteri mudn t’i zvogëlojë ose shrembërojë ngjarjet që është duke i dramatizuar. Poeti, i lirë nga kërkesat e tregut, përballet në mënyrë shumë më të mprehtë dhe individuale me problemet e mjeshtrisë. Ato vargje të ashpra të hershme rreth ematisë dhe komunkimit ende tingëllojnë në fund të poezisë: a mundet boja e poezisë të përfshijë edhe egoizmin ndaj të cilit paralajmërojnë ato vargje?
Gazetari është mashtrueshëm poezi e thjeshtë dhe ndryshe nga të tjerat e asaj sekuence, të cilat janë më afër perspektives gazetare simpatike të kërkuar materiali dhe rasti i tyre. Por parashtron pyetje interesante rreth validitetit dhe papastërtisë së çdo të shkruari rreth ngjarjeve reale.
/Marrë nga gazeta The Guadrian
Përkthimi: Gazeta Express/ KultPlus.com
20 piktorë nga shtete të ndryshme ekspozuan krijimet e tyre në Pogradec duke i dhënë më shumë ngjyra vjeshtës.
Kuratori i ekspozitës, Saimir Ahmeti shprehet se me interes shihet kryqëzimi i vlerave të përbashkëta profesionale pavarësisht se nga cili shtet vijnë.
“Vështirë ka qenë starti, kurse tani është e lehtë, sepse nga Pogradeci është krijuar një rrjet shumë i madh artistësh, të cilët në çdo moment janë gati të vijnë këtu. Shumë nga artistët shqiptarë dhe të huaj këtu krijojnë produktin e tyre më cilësorë.”
Dhe pogradeci ka surprizuar jo pak piktorët .
Yeonsun Kim
“Vij nga Koreja, është hera ime e parë në Pogradec
Unë vendosa të pikturoj në një mënyrë të veçantë me fokus shqiponjën sepse e pashë që ju e keni simbol kombëtar”
Ziedune Alknatie
“Unë vij nga Lituania, emri im në lituanisht do të thotë lule e vendosa të pikturoj lule të ndezura rreth me zjarr e me pasion. Pashe gjallëri në Pogradec dhe vendosa ta mishëroj në pikturë”
Liljana Nedeljkov
“Vij nga Serbia, është hera ime në Shqipëri. U ndjeva shumë mirë, mikpritje fantastike e aq më tepër me kolegët nga bota të cilët bashkëpunuan dhe krijuan ura bashkëpunimi. E vlerësoj shumë që më pritet mirë”
Lina Sami Ogaily
“Vij nga Anglia, kam lindur në Irak, kam disa vite që kam ardhur në Pogradec, çdoherë kur vij ka diçka të re për t’u parë e për t’u pikturuar. Vendosa që në pikturat e mia të mbizotërojë ngjyra e zezë, sepse ka ardhur momenti që drita të shfaqet me tepër e drita shfaqet kur ka shumë errësirë “
Ky është edicioni I 15 I organizuar pranë liqenit. Ndërsa morën pjesë piktorë nga Polonia, Lituania, Anglia, Iraku, Koreja e Jugut, Maqedonia e Veriut, Serbia, Kosova dhe Mali i Zi./oranews/ KultPlus.com
Teatri Kombëtar i Operës dhe Baletit ka çelur sezonin e ri artistik, nën tingujt e dy prej gjigantëve të kompozimit botëror, siç janë Beethoven dhe Mozart.
Fantazia magjike e Beethoven-it dhe Requiem-i i fundit i Mozart-it kanë inauguruar çeljen e një sezoni të larmishëm dy kryeveprat e muzikës klasike nga dy kompozitorët me ndikim të jashtëzakonshëm në artin klasik kane ardhur për publikun artdashës në këtë fillim sezoni.
Choral Fantasy njihet si një ndër kompozimet më të bukura të Beethoven, që i ka paraprirë Simfonisë no.9. Ndërsa Requiem-i i Mozart-it, kompozimi i tij i fundit, na fut në një tjetër mister të radhës.
I gjithë sezoni do të sjellë në skenë një përzgjedhje të pasur shfaqesh që përfshijnë vepra klasike dhe moderne, koncerte simfonike performaca baleti dhe koncerte të ansamblit popullor./jn/ KultPlus.com
Një nga fotot më të famshme të Marilyn Monroe, sigurisht më ikonikja, mbush sot 70 vjeç.
Ylli, e veshur me të bardha, me fundin e saj të ngritur nga një rrymë ajri, u portretizua në imazhin e famshëm në vitin 1954 nga fotografi Sam Shaw, ndërsa ishte e zënë duke punuar për filmin “The Seven Year Itch”.
Imazhi i aktores është publikuar miliona herë, jo vetëm në libra dhe gazeta, por edhe në bluza, kriklla birre dhe kalendarë.
“Unë nuk kam vdekur ende dhe jam i zemëruar me djalin tim”, Sam vite më parë, në mes të një mosmarrëveshjeje për të drejtat e autorit.
”Ai duhet të më kthejë çdo dollar për atë që më mashtroi”, tha fotografi, duke paditur djalin e tij për 100 milionë dollarë.
Shaw ishte mik me Marilyn Monroe.
Fotoja është rënë dakord mes të dyve.
Shpërthimi i ajrit, i ardhur nga grila e një metroje, u shkaktua nga një ventilator i fuqishëm i vendosur poshtë grilës.
”Do të doja të isha në gjendje të them se e kam kapur imazhin në fluturim, por kjo nuk do të ishte e vërteta. Fotoja është përgatitur me kujdes”, deklaroi ai dikur./ atsh/ KultPlus.com
Poezi nga Charles Bukowski
një poezi është një qytet plot rrugë dhe puseta
plot me shenjtë, heronj, lypësa, të marrë,
plot me banalitet dhe me gjëra për t’u pirë,
plot me shi dhe bubullimë dhe me periudha
thatësire, një poezi është një qytet në luftë,
një poezi është një qytet që pyet një lavjerrës pse,
një poezi është një qytet që digjet,
një poezi është një qytet nën bombardime
sallat e saj të berberëve plot me sarhoshë cinikë,
një poezi është një qytet ku Zoti kalëron
nëpër rrugët si Lady Godiva,
ku qentë angullijnë natën, e bëjnë flamurin
t’ia mbathë; një poezi është një qytet me poetë,
për me tepër shumë të ngjashëm mes tyre
e lakmiqarë dhe plot me ankime…
një poezi është ky qytet tani,
50 mile nga asgjëja,
9, 09 e mëngjesit,
shija e pijes dhe e cigareve,
as policë as të dashuruar që enden rrugëve,
kjo poezi, ky qytet, që kyç dyert e veta,
i barrikaduar, pothuaj bosh,
i përzishëm pa lotë, i plakur pa mëshirë,
me malet plot shkëmbinj të ashpër,
me oqeanin si një flakë trumze,
një hënë e privuar nga madhështia,
një muzikë e lehtë dritaresh të thyera…/Kultplus.com
