Pirro Cako dhe Elsa Lila kohë më parë kishin publikuar këngën “Diferenca je ti”, e cila shpejt u shndrrua në një hit të kohës, shkruan KultPlus.
KultPlus këtu ju sjell tekstin si dhe videon e kësaj kënge e cila vazhdon të dëgjohet edhe sot nga adhurues të baladave:
Ajri ka filluar prapë të mungojë në dhomën time Një ndjesi e re shtrëngon në kraharor Por unë s´kam ndermend te vuaj Të premtoj e shtrenjta ime Dhe pse e pranoj cdo dite per ty mendoj
Si guxove pa me njojtur Te me puthje ate nate Une kam patur frike gjithmone dhe nga shakate Ky veprim aq diabolik Si sheqer u fut ne gjak dhe qelizat mi helmoj pak nga pak
Dashurite e medha duke qeshur fillojne si dhe vete komedite Pastaj qajne papushim derisa vdesin ne fund si te gjithe tragjedite
A do mundem te dal te shpetoj une i gjalle nga kjo dreq histori? Kur e di fare mire ti je vjeshta e arte Kur e di fare mire ti je dimri me shi
Kur e di diferenca per mua je ti
Une per ty jam thjesht momenti Nuk jam Zoti jam njeri Perjetsine, nuk e pranoj dot pa kufi Por nuk vuaj nga manite, Me mjafton nje buzeqeshje Dhe pse te pergjoj cdo dite, cdo nate ne heshtje.
Nuk me vjen asnje mesazh Kam filluar te verbohem Qe kur s´ta degjoj me zerin po trishtohem Nuk te lut askush te rrish Nuk te ngut njeri te shkosh Vec jepi vetes me shume kohe te me kuptosh
Dashurite e medha duke qeshur fillojne si dhe vete komedite Pastaj qajne papushim dersa vdesin ne fund si te gjithe tragjedite
A do mundem te dal te shpetoj une i gjalle nga kjo dreq histori Kur e di fare mire ti je vjeshta e arte Kur e di fare mire ti je dimri me shi
Kur e di diferenca per mua je ti
Dashurite pak a shume jane te gjitha njesoj diferenca je ti Parandjenja me thote mos te pres sa te vdes ta provoj kete ndjesi Vetem se kam shume frike te shpetoj une i gjalle nga kjo dreq histori Kur e di ti je gjaku qe rrjedh brenda ne trupin tim
Dashurite e medha duke qeshur fillojne si dhe vete komedite Pastaj qajne papushim dersa vdesin ne fund si te gjithe tragjedite
A do mundem te dal te shpetoj une i gjalle nga kjo dreq histori?
Kur e di fare mire ti je vjeshta e arte Kur e di fare mire ti je dimri me shi
Kur e di diferenca per mua je ti! Kur e di fare mire diferenca je ti! Je vetem ti!/ KultPlus.com
1. Lumturia qëndron për ata që qajnë, që lendohen, ata që kanë kërkuar dhe kanë tentuar, sepse vetëm ata mund ta vlerësojnë rëndësinë e njerëzve të cilët e kanë prekur jetën e tyre. – Viktor Hygo
2. Suksesi dhe lumturia ju falen vetëm nëse me zemërgjerësi pranoni ta ndani atë me të tjerët. Mirëpo, për të qenë i lumtur, është esenciale të mos shqetësohesh me të tjerët. Si pasojë e kësaj, nuk ekziston ndonjë shpëtim. I lumtur dhe i gjykuar, ose i falur dhe i mjerë. – Albert Camus
3. Hidhërimi jep thellësi, lumturia lartësi. Hidhërimi jep rrënjë, lumturia degë. Lumturia është sikur një pemë që shkon lart në qiell, ndërsa hidhërimi sikur rrënjët, që shkojnë thellë në tokë. Të dyja janë të nevojshme sepse sa më lart që shkonë një pemë, aq më thellë nguliten rrënjët e saj, njëkohësisht. Sa më e madhe pema, aq më të mëdha janë rrënjët e saj. Në fakt, këto gjithmonë janë në proporcion. Ky është balanci. – Osho
4. Secili moment i lumturisë kërkon një sasi të madhe të injorancës. – Honoré de Balzac
5. Lumturia është atëherë kur ajo që e mendon, ajo që e thua dhe ajo që e bën, janë në harmoni. – Mahatma Gandhi
6. Lumturia tek njerëzit inteligjent është gjëja më e rrallë që e shoh. – Ernest Hemingway
7. Unë nuk jam krenar por jam i lumtur, dhe lumturia, mendoj, verbon më shumë se krenaria. – Alexandre Dumas
8. Të qenurit budalla, vetiak dhe të gëzoshë shëndet të mirë, janë tre kushtet për të qenë i lumtur, megjithëse nëse budallaku mungon, gjithçka humbet. – Gustave Flaubert
9. Një arsye përse zogjtë dhe kuajt nuk janë të palumtur, është se ata nuk po përpiqen t’u bëjnë përshtypje zogjve dhe kuajve të tjerë. Dale Carnegie
11. Nuk është as pasuria e as shkëlqimi, por qetësia dhe përkushtimi me të cilin fal lumturi. — Lucille Ball
12. Kur një derë lumturie mbyllet, një tjetër hapet, por shpesh ne e mbajmë shikimin shumë gjatë te dera e mbyllur dhe nuk e shohim derën e hapur para nesh. — Helen Keller
12. Është një fillim i mbarë, nëse je në gjendje të kuptosh se çfarë të bën të lumtur. — Lucille Ball
13. Lumturia është në mendje. Zakonisht, njerëzit janë aq të lumtur sa ndihen me mendjen e tyre ― Abraham Lincoln.
14. Nuk ka kohë për të parë anën e mirë nëse vazhdimisht shikon vetëm të keqen ― Jimmy Buffett
15. I vetmi gëzim i madh në botë është të rifillosh — Cesare Pavese
16. Ne të gjithë kemi pengesa dhe probleme, por disa prej nesh shohin yjet ― Oscar Wilde
17. Numëro vitet nga miqtë, jo nga ditëlindjet. Numëro buzëqeshjet, jo lotët” ― John Lennon
18. Nëse shpenzon gjithë jetën duke pritur stuhinë, nuk do të kënaqesh kurrë me diellin. — Morris West
19. Nëse po e lexon këtë … urime, je gjallë. Nëse nuk ka diçka rreth e rrotull që të bën të qeshësh, atëherë nuk e di çfarë mund ta bëjë këtë ― Chad Sugg
20. Nuk mund të jesh i lumtur ndërsa je shpeshherë i mërzitur ― Lauren Oliver
21. Lumturia nuk është pushtet parash, ajo qëndron te kënaqësia e arritjeve dhe te përpjekjet për punët krijuese — Franklin D. Roosevelt
22. Mos prit që të tjerët të jenë të lumtur për ty. Çdo copëz lumturie që fiton, shijoje me veten. — Alice Walker
23. Një pesimist shikon vështirësitë në çdo mundësi që i jepet, ndërsa një optimist shikon mundësi në çdo vështirësi. ― Winston Churchill
24. Të gjithë në brendësi kemi disa luledielli. ― Allen Ginsberg
25. Nëse buzëqesh edhe kur je vetëm, atëherë me të vërtetë ia ke dalë të jesh i lumtur. ― Andy Rooney
26. Për çdo minutë që je i mërzitur, humbet 60 sekonda lumturie. ― Ralph ëaldo Emerson
27. Nuk është as pasuria e as shkëlqimi, por qetësia dhe përkushtimi me të cilin fal lumturi. — Lucille Ball /KultPlus.com
Kur admironi një pikturë të Leonardo da Vinçit , veçanërisht kur ajo përshkruan një grua, misteri ndizet menjëherë . Dhe shumë pyetje rrinë pezull rreth pikturës “Princesha e bukur” , duke filluar nga atësia e veprës.
A është vërtet “Princesha e bukur” e Leonardo da Vinçit?
Subjekti, që daton rreth vitit 1495, u pikturua në pergamenë duke përdorur shkumës, laps, bojë dhe plumb të bardhë, një substancë ngjyruese e bardhë. Vajza portretizohet në profil dhe vështrimi i saj i zhytur, i pavëmendshëm ndaj asaj që ka për’rreth, zbulon ndjenja trishtimi dhe melankolie.
Ai i vesh një mantel të artë me mëngë të kuqe të quajtur camora – i njohur ende si gamurra – tipik i periudhës së Rilindjes. Sipër vajza ka veshur një fustan jeshil të pasuruar me ornamente të rafinuara. Flokët e saj të çelur janë mbledhur në një gërshetë katalanase, coazzone, të mbajtur në vend nga një kapak i artë. Çdo detaj i fytyrës, rrobave dhe flokëve është i përcaktuar mirë.
Vëmendja ndaj kësaj pikture filloi të rritet në vitin 1998, kur ajo u hodh në ankand dhe u ble nga koleksionisti kanadez Peter Silverman. Vepra u hodh në treg nga studiuesja skandinave e artit, Jeanne Marchig , e veja e piktorit të Triestes, Giannino Marchig. Deri atëherë fotografia klasifikohet si produkt i shkollës gjermane të shekullit të 19-të. dhe e realizuar nga një artist anonim.
Ishte viti 2008 kur Martin Kemp, një profesor në Universitetin e Oksfordit dhe një nga studiuesit kryesorë të Leonardo da Vinçit, pohoi se “Bella princesha” është nga Leonardo da Vinci, që daton në shekullin e pesëmbëdhjetë dhe është krijuar gjatë shekullit të parë, kohë kur artisti qëndroni në Milano.
Martin Kemp, i mbështetur nga shkencëtarët francezë Jean Penicaut dhe Pascal Cotte, digjitalizoi dhe analizoi punën. Kështu ai arriti në përfundimin se pergamena mund të gjurmohet në një periudhë kohore midis 1400 dhe 1600, por mbi të gjitha ai njohu atë të Leonardo da Vinçit, në gjurmët e dorës.
Mjeshtri i kombinonte ngjyrat me majat e gishtave për të marrë një efekt të butë, prandaj hipoteza e gjurmës do të ishte e besueshme. Për më tepër, Kemp e krahasoi atë me atë të gjetur në “San Girolamo” të Leonardo da Vinçit, të konservuar në Galerinë e Arteve të Vatikanit, dhe ato duket se janë mjaft të përputhshme. “Bella princess” është krahasuar edhe me veprat e pranishme në Muzeun Ideal të qytetit të Vinçit dhe ngjashmëria është mjaft e madhe.
Për disa studiues, pergamena nuk ishte një mbështetje e përdorur gjerësisht nga Leonardo në pikturat e tij, por një dëshmi nga e kaluara vjen për të sqaruar këtë pikë. Në kujtimet e tij, artisti dhe arkitekti francez Jean Perréal shkroi se ai ishte në Milano pikërisht në kohën kur Leonardo jetonte atje dhe se e takoi për të treguar sekretet e tij në përdorimin e shkumësit në pergamenë.
Një kthesë e re mbërrin në vitin 2015. “Princesha e bukur” thuhet se është vepër e falsifikatorit të aftë Shaun Greenhalgh, i famshëm për falsifikimin e veprave të shumta të artit, duke përfshirë relieve që datojnë nga periudha asiriane apo edhe skulptura nga Paul Gauguin .
“Unë mora një rrotull nga 1587 dhe e vizatova duke e rrotulluar 90 gradë për të imituar artin e majtë të Leonardo da Vinçit” – Shaun Greenhalgh
Përveç kësaj, falsifikuesi në një nga autobiografitë e tij do të kishte shtuar se ai e kishte marrë bojën duke zier lëngun e një peme akacie me atë të një lisi dhe se kishte portretizuar një koleg pune, një arkëtar anglez. Veprimtaria piktoreske do të kishte ndodhur në vitin 1978, periudhë në të cilën mashtruesi punonte në një supermarket.
Për Martin Kemp kjo hipotezë është absurde, duke mos nënvlerësuar aftësinë falsifikuese të Greenhalgh – aq shumë sa Muzeu Victoria dhe Albert në Londër i ka kushtuar një ekspozitë pikërisht falsifikimeve të tij të të drejtave të autorit.
Kush është “Princesha e Bukur” e Da Vinçit? Ende në bazë të studimeve të kryera nga Martin Kemp për të vërtetuar atësinë e Leonardos, mund të supozojmë se “Princesha e Bukur” është Bianca Giovanna Sforza, vajza e paligjshme e Ludovico il Moro dhe e dashura e tij Bernardina de Corradis. Teoritë e Kemp janë konfirmuar edhe nga kritikë të tjerë të artit, si Carlo Predetti, Mina Gregori dhe Nicholas Turner.
Piktura ishte ndoshta fillimisht pjesë e një kodiku të ndriçuar, “Sforziade”, kushtuar bëmave të Francesco Sforza, babait të Ludovico il Moro, dhe i gjetur në Bibliotekën Kombëtare Polake në Varshavë. Kodiku ka një faqe titulli që aludon për dasmën midis Bianca Sforza, të legjitimuar nga babai i saj rreth moshës 7-vjeçare, dhe kreut të rojeve të dukës, Gian Galeazzo Sanseverino, por fleta që përmban portretin e Biankës në fakt është shkëputur nga kodiku.
Fatkeqësisht nuk ka portrete të tjera zyrtare të Biankës dhe ajo vdiq shumë e re (më 1496) për të bërë një krahasim. Shumë argumentojnë se karakteristikat e qarta të gruas së re të portretizuar janë shumë të largëta nga ato të errëta të babait të saj, por gjatë Rilindjes kulti i gruas bjonde u bë modë. Madje, në atë kohë edhe poetët e përshkruanin gruan ideale me konotacione të qarta. Prandaj, shumë gra brune e kanë zakon të përdorin truke të ndryshme për të tentuar të zbardhin flokët e tyre.
Prandaj mund të ketë qenë vetë Bianca Sforza, ajo që i ka lyer flokët, me më pak gjasa ka që Leonardo da Vinci ka ndjekur kanonet e modës, por gjithashtu mund të ketë trashëguar thjesht tiparet dhe ngjyrat nga nëna e saj. Rreth figurës së Biankës, e cila ndër të tjera vdiq në rrethana po aq misterioze, ka shumë pyetje. Ne kemi para nesh një tablo në të cilën misteret janë të lidhura me misteret, por një gjë është e sigurt: arti botëror ka fituar një vepër plot hire./KultPlus.com
Mbrëmjen e 8 shkurtit, në Atelienë e Pallatit të Rinisë dhe Sportit në Prishtinë u mbajt eventi kulturor – filanropik ‘Bashkohu, Shpëto Jetë’, një ngjarje kjo e organizuar nga Action For Health, shkruan KultPlus.
Kjo ngjarje tashmë tradicionale, edhe sivjet, mbi të gjitha, qëllim kryesor ka të mbledhë të ardhura për shërimin e fëmijëve të prekur me kancer.
Mbrëmja ‘Bashkohu, Shpëto Jetë’ përcolli emocione të shumëfishta ku përveç qëllimit kryesor, të mbledhë sa më shumë të ardhura për fëmijët që vuajnë nga kjo sëmundje, publiku pati mundësinë të shijojë performancën e grupit ‘Visar Kuçi Trio’.
Në këtë mbrëmje, e para fjalën e mori udhëheqsja e organizatës ‘Action For Health’, Nezaqete Rukovci. Në fjalimin e saj, Rukovci fillimisht falënderoi të gjithë të pranishmit, për kontrbutin e tyrë në këtë kauzë.
“’Action for Health’ për të katërtën herë me radhë po e mban këtë organizim i cili synon t’u përgjigjet kërkesave të familjeve për ndihmë në lehtësimin e shpenzimeve të mjekimit të kësaj sëmundje aspak të lehtë nga e cila në Kosovë çdo vit preken 55 fëmijë e që për një kohë i ndanë ata nga shkolla dhe mësimi kurse prinderit nga puna e aktivitetet e përditshme”, u shpreh Rukovci, e cila më tutje theksoi se kjo inicitaivë ka gjetur përkrahje nga instititucionet si Filharmonia e Kosovës, Pallati Rinisë e poashtu edhe nga donatorë nga sektori privat.
“Dua të theksoj se gjatë kohës së organizimit të këtij aktiviteti që ka për synim të ndihmojë fëmijët e prekur nga kanceri dhe të lehtësoj trajtimin e tyre për aq sa aktualisht u duhet të kërkojnë trajtim jasht vendit, kemi takuar njerëz tëmrekullueshëm të cilët kanë mirëpritur, na kanë inkurajuar e përgëzuar për punën,energjinë, dashurinë dhe përkushtimin tonë në këtë drejtim dhe na kanë motivuar për të ecur përpara në përkrahje të fëmijëve të prekur nga kanceri dhe familjeve të tyre”, u shpreh mes tjerash Rukovci.
I pranishëm në këtë mbrëmje ishte edhe Nëntor Brovina, i cili ndau sfidat dhe vështirësitë e tij si prind teksa fëmija i tij u ballafaqua me këtë sëmundje deri tek tejkalimi i saj.
“Më bëhet zemra mal kur po ju shoh të gjithë juve këtu, që jeni mbledhur për këtë kauzë. Për neve si prindër, këto sfida kanë qenë shumë të vështira dhe të mundimshme. Këto sfida janë një rrugë shumë e gjatë jo vetëm për pacientët por edhe për neve familjarëve, por besoj që me ndihmën tuaj, të mjekëve dhe të Zotit, do të jenë të tejkalueshme”, theksoi Brovina, duke shtuar në vijim se shpreson që të ketë sa më pak raste në botë me këtë sëmundje.
Fjalën në këtë mbrëmje e mori edhe mjeku i fëmijëve, Lendrit Spahiu, i cili u shpreh se stafi mjekësor është dëshmitar i kurajos dhe vullnetit që kanë këta fëmijë në mposhtjen e kësaj sëmundje.
“Sonte jam këtu për të folur për një çështje që prek zemrat dhe mendjet e të gjithëve në këtë sallë, kancerin në mesin e fëmijëve. Si mjek, kam parë nga afër sfida, dhembjet dhe mbi të gjitha, forcën e jashtëzakonshme të këtyre fëmijëve dhe familjeve të tyre. Sipas të dhënave të fundit, një në 300 mijë fëmijë e adoleshentë diagnostifikohen çdo vjet me sëmudjen e kancerit në botë dhe afërsisht mbi 800 famije mësojnë çdo ditë lajmin se fëmija e tyre është me kancer”, u shpreh Spahiu i cili mes tjerash tha se stafi mjekësor kujdeset maksimalisht që këta fëmijë ta kenë me të lehtë trajtimin.
E pas fjalimeve, në skenë u ngjit grupi ‘Visar Kuçi Trio’ për të vazhduar më pas me performancës që e plotësoi këtë mbrëmje emocionuese.
“Për neve është shumë me rëndësi të ndihmojmë në një kauzë të tillë siç është kjo sonte, prandaj jemi të nderuar që jemi sonte këtu. Kemi zgjedhur një program që ndoshta pak do t’ju disponojë pak dhe do t’ju inspirojmë që ju sa më shumë të ndihmoni për fëmijët që kanë nevojë”, u shpreh Visar Kuçi, për të vazhduar më pas me perfomancën e tyre, si një thirrje që të ketë sa më shumë ndihmë financiare për këta fëmijë.
Ndërkaq, ju kujtojmë që ‘Action For Health’ shënoi sivjet vitin e katërt të iniciativave të tilla, që ka për qëllim që të mbledhë sa më shumë fonde për të dërguar për shërim fëmijët e prekur me kancer./KultPlus.com
Numri i përdoruesve aktivë në median sociale është rritur në mbi pesë miliardë, e barabartë me afërsisht 60% të popullsisë së botës, e cila, sipas vlerësimeve zyrtare të OKB-së, ka tejkaluar tetë miliardë njerëz.
Sipas një studimi kjo daton që kur Facebook nisi aktivitetin, tashmë 20 vjeçar, platformë që nisi epokën e medias sociale.
Sipas studimit numri i përdoruesve të medias sociale është rritur me 5,6%, duke tejkaluar rritjen prej 0,9% të popullsisë botërore.
Rrjeti social më i populluar është Facebook me 2,19 miliardë përdorues.
Instagram, gjithashtu nga Meta, është i dyti me 1,65 miliardë, i ndjekur nga afër nga TikTok me 1,56 miliardë.
Përdoruesi mesatar i medias sociale shpenzon dy orë e 23 minuta në ditë në platformën e tij të preferuar, duke përdorur 6,7 platforma çdo muaj./KultPlus.com
“Unë e dua lumturinë e saj më shumë se timen”, Ndoshta ky perifrazim nuk i thotë të gjitha, por gjithçka që këto fjalë shprehin është thelbi i asaj që shënon një ndër dashuritë më të mëdha të të madhit të letërsisë Fjodor Dostojevski. Dashuria e tyre përkoi shpirtrat si një fill drite që çan terrin dhe shndërrohet në një shpërthim, rrezet e tërthim, rrezet e të cilit do të ngrohnin Siberinë e akullt dhe do të shkallmonin çdo ndalim dhe hezitim, për të kurorëzuar në lidhje dy zemra që i dhanë një dimension hyjnor dashurisë, duke e lartësuar në qiejt e shpirtit rus rrahjet e atyre zemrave.
Fjodor Dostojevski (11 nëntor 1821 – 9 shkurt 1881) ishte 27 vjeç kur u arrestua se i përkiste një shoqërie letrare, të cilësuar të rrezikshme nga regjimi carist dhe u dënua me vdekje. Dënimi i tij u shfuqizua në momentin e fundit, duke e shtyrë atë të shkruante një letër ekstaze për kuptimin e jetës atë mbrëmje. Por ai nuk u la i lirë – përkundrazi, ai shërbeu katër vjet në një kamp pune të rëndë në Siberi.
Pas lirimit të tij, Fjodori 33-vjeçar mbeti në Siberi, i varfër duke u përpjekur të rifillonte jetën e tij. Ai u miqësua me një mërgimtar rus që punonte si një zyrtar i vogël vendase, një alkoolist i dhimbshëm, i cili megjithatë ishte “një njeri inteligjent, i arsimuar dhe i mirë”, të cilin e dashuroi si vëlla. Ai kishte një grua, Maria dhe një djalë 7 vjeç. Ata e pritën atë në shtëpinë e tyre si pjesë e familjes, ndërsa Fjodori përpiqej të gjente këmbët e tij. Maria kishte një interes të gjallë për bisedën e këndshme dhe një keqardhje të madhe për fatin e tij, ky burrë i ri dhe i dëshpëruar i rënduar nga pakënaqësia dhe i egërsuar nga epilepsia.
Në pranverën e ardhshme, gati për të hyrë përsëri në botë dhe për të gjetur një mjet jetese, ai u bashkua me Korpusin e Ushtrisë Siberiane si ushtar. Duke u larguar nga familja, ai e pati më të vështirë ndarjen me ta “se sa të ndahej nga jeta”.
Por sapo u largua, alkoolizmi i shokut të tij më në fund e kapi dhe e rrëzoi. Befas e ve dhe pa mjete për të siguruar të birin, Maria Dmitrievna Isaeva ra në thellësi të dëshpërimit – në kohën dhe vendin e saj, një grua pa burrë dhe pa pronë ishte, siç e tha Mary Shelley në të njëjtën epokë, “viktima e botës .”Fjodori u prek kur pa “me çfarë vetëmohimi, me çfarë force” Maria duroi fatkeqësinë e saj. Në një borxh të rrezikshëm, ai mori hua disa para dhe ia dërgoi menjëherë, pastaj kaloi muaj duke kërkuar që djali i saj të pranohej në një shkollë të mirë.
Ajo që ai nuk guxoi t’i thoshte asaj ishte se ishte thellësisht i dashuruar me të. Por Maria – një grua me inteligjencë të shkëlqyeshme dhe kuriozitet pasionant, e kishte marrë tashmë me mend këtë tërheqje me të riun Fjodor.
Ata mbetën të bashkuar në një korrespondencë javore. Një shpresë e cila rritej në zemrën e Fjodor, se ai mund të kishte mundësinë e tij tek ajo.
U befasua kur dhe u trondit, kur një vit më vonë pas vdekjes së të shoqit, Maria njoftoi se do të martohej me një mësues siberianë pesë vjet më të vogël, të varfër dhe të pashkolluar. Menjëherë, Fjodor grumbulloi disa para për të bërë udhëtimin prej 1700 miljesh përgjatë tundrës për ta parë atë. Ai rrëfeu atë që i ndodhi në një letër dërguar mikut të tij më të ngushtë, duke i shkruar verën para ditëlindjes së tij të tridhjetë e pesë:
“Unë e pashë atë! Sa fisnik, çfarë shpirti engjëllor! Ajo qau dhe më puthi duart, por ajo e do një tjetër. Këtu kalova dy ditë. Në ato dy ditë ajo kujtoi të kaluarën dhe zemra e saj u kthye përsëri nga unë.
Ai nuk ishte i sigurt nëse mund t’i besonte asaj që ndjente se ishte e vërtetë, por kur ajo i bëri shenjë të mos trishtohej, të mos qante, sepse “jo gjithçka është vendosur ende”, ai u kap pas fjalëve të saj si një njeri i mbytur. Për dy ditë, ai u zhyt në “lumturi dhe mundime të padurueshme”. Ai u largua me “shpresë të plotë”.
Por në kohën kur ai mbërriti në shtëpi, një letër e priste. Maria e donte njeriun tjetër më shumë se atë. Ai u shtyp. “Unë nuk e di se çfarë do të bëhet me mua pa të,” i tha ai mikut të tij, pastaj shtoi: “Unë kam mbaruar, por edhe ajo është gjithashtu e mbaruar.”
Duke përzier paarsyen e trishtuar të një të dashuruari me shqetësime të arsyeshme, ai shqetësohej se mësuesi i ri i shkollës ishte i papërshtatshëm për Marian, intelektualisht dhe shpirtërisht, dhe nuk mund të siguronte asgjë për të dhe djalin e saj. Ai i shkroi mikut të tij:
Ajo është 29 vjeç; ajo është e arsimuar, një vajzë e zgjuar që ka parë botën, njeh njerëzit, ka vuajtur, është torturuar, e sëmurë nga vitet e fundit të jetës së saj në Siberi, e cila është në kërkim të lumturisë, është vetëdashëse, e fortë, ajo tani është gati për t’u martuar me një të ri 24-vjeçar, një siberian që nuk ka parë asgjë, nuk di asgjë, i cili mezi është i arsimuar, që po fillon idenë e parë të jetës së tij… pa rëndësi, pa vend në botë. , pa asgjë, mësues në një shkollë provinciale… Kush e di se deri ku do të shkojë mosmarrëveshja, të cilën pashmangshmërisht e parashikoj në të ardhmen; sepse edhe sikur të ishte një i ri ideal, ai nuk është një person i fortë. Dhe ai jo vetëm që nuk është ideal, por… Çdo gjë mund të ndodhë më vonë.
Ai vazhdoi të tragjedizonte me një sërë lëndimesh që i riu mund t’i shkaktonte Marias. “Zoti im – zemra ime po thyhet,” vajtoi ai në faqe, duke lavdëruar denjësinë e saj për mikun e tij, duke intimuar padenjësinë e burrit tjetër për të:
Nëse do ta dinit se çfarë engjëlli është ajo… çdo minutë diçka origjinale, e ndjeshme, e mprehtë, por në mënyrë paradoksale gjithashtu, pafundësisht e mirë, me të vërtetë fisnike – ajo ka një zemër kalorësiake: do ta bëjë veten.
Por më pas, në një akt të madhështisë së jashtëzakonshme morale – “Unë e dua lumturinë e saj më shumë se timen,” shkroi ai. Fjodor ai i kërkoi mikut të tij, i cili ishte edhe mbrojtësi i tij, dikur dhe një njeri me ndikim, të ndërmjetësonte në emër të mësuesit të ri të shkollës, dhe të shtyjë përpara aplikimin e tij për një rritje që do të dyfishonte pagën e tij. “Ajo nuk duhet të vuaj. Nëse ajo martohet me të, atëherë le të ketë të paktën disa para.” Më vonë, Dostojevski do ta shndërronte këtë gjest në një linjë tregimi në romanin e tij të vitit 1861 “Të fyerit dhe të plagosurit” . “Kjo është e gjitha për të, vetëm për të. Sikur vetëm që ajo të mos varfërohej”, i tha ai mikut të vet.
Pavarësisht se ishte thellësisht në borxhe, ai vazhdoi të mblidhte fonde për të shkuar për të vizituar Marian, duke shpresuar se ajo do të ndryshonte mendje. Udhëtimet e gjata ia përkeqësuan sulmet epileptike, të cilat e rrafshuan fizikisht dhe mendërisht, duke e lënë në “dëshpërim dhe në një gjendje poshtërimi psikik”.
Stinët u kthyen, por vendosmëria e tij po bëhej më e fortë. Në prag të dimrit, duke jetuar deri në dramën e rusëve të shekullit të nëntëmbëdhjetë, ai po i shkruante përsëri mikut të tij:
E dua çmendurisht, më shumë se më parë. Dëshira ime për të do të më kishte çuar në varr dhe fjalë për fjalë do të më kishte çuar në vetëvrasje, nëse nuk do ta kisha parë … E di që po veproj pa kujdes, në shumë mënyra, në marrëdhëniet e mia me të, pasi nuk kam pothuajse asnjë shpresë – por nëse ka apo jo shpresë – për mua është e njëjta gjë. Unë nuk mendoj për asgjë tjetër. Sikur ta shihja, ta dëgjoja! Unë jam një i çmendur fatkeq!
Dhe më pas, me vetëdije të pafuqishme, ai shtoi:
Dashuria në një maskë të tillë është një sëmundje. Unë e ndjej atë.
Gjatë gjithë miqësisë së tij, Fjodor ishte shqetësuar nga një boshllëk i dukshëm në arsyetimin e tij. Një burrë i denjë, një njeri praktik, ai e dinte se edhe ai nuk kishte se si të siguronte Maria dhe djalin e saj me rrogën e pakët të ushtarit. Nëse ajo martohej me të në vend të mësuesit të ri të shkollës, ajo do të vuante akoma mungesën e varfërisë. Por më pas, në javët e fundit të 1856, gjithçka ndryshoi: ai u gradua oficer dhe, menjëherë, ai bëri një propozim zyrtar. Pak para festave të Krishtlindjeve, pasi e mbajti nga familja të gjithë historinë e vështirë të romancës, ai më në fund i shkroi motrës së tij:
Unë e kam dashur këtë grua për një kohë të gjatë, çmendurisht, më shumë se jetën time. Nëse do ta njihnit atë, këtë engjëll, atëherë nuk do të habiteshit. Ajo ka kaq shumë cilësi të mrekullueshme, të shkëlqyera. Është inteligjente, e ëmbël, e edukuar, si rrallë femrat, me karakter të përulur… Miku im, motra e dashur! Mos kundërshto, mos u trishto, mos u shqetëso për mua. Nuk mund të kisha bërë asgjë më të mirë. Bëjmë një çift të mirë… Kuptohemi, jemi të të njëjtave prirje e rregulla. Ne kemi qenë miq për një kohë shumë të gjatë. Ne e respektojmë njëri-tjetrin, e dua atë.
Maria tha “po”.
Fjodori i shkroi mikut të tij, të cilit i kishte besuar fillimisht dashurinë e tij:
Unë po martohem… Askush përveç kësaj gruaje nuk do të mund të më bëjë të lumtur. Ajo ende më do… Ajo më do mua. Këtë e di me siguri. E dija edhe atëherë, kur ju shkrova letrën time verën e kaluar. Ajo shpejt humbi besimin në lidhjen e saj të re… Oh, sikur ta dinit se çfarë është kjo grua!
Ata u martuan më 7 shkurt të vitit 1857 dhe qëndruan së bashku deri në vdekjen e parakohshme të saj nga tuberkulozi 7 më vonë. Nën kujdesin e dashurisë së Marias, Fjodor Dostojevski u bë zëri i përjetshëm që këndonte në katedralen e letërsisë.
Investimet në Shkodër po vijojnë duke e transformuar më tej qytetin “djep të kulturës” shqiptare.
Kryeministri Edi Rama ndau sot në rrjetet sociale pamje nga mbrëmja në Shkodër.
Investimet në bashkinë Shkodër përfshijnë rrugën Shirokë-Zogaj-Pika kufitare me Malin e Zi, rreth 6 km e gjatë.
Po ashtu, do të investohet në lidhjen Shëngjin-Ulqin, bajpasin e Shëngjinit, urën e Bunës dhe rrugën Pulaj.
Në Shkodër do të investohet për sheshin e Shirokës, Muzeun e Liqenit dhe pikat panoramike, molet Almonit, hyrjen e Shkodrës, Muzeun e Navigimit dhe Kalanë e Rozafës.
Në zonën e Alpeve investimet përfshijnë rrugën Qafë Thore-Theth, rikualifikimin e Thethit, rrugën Theth-Nderlysaj, si dhe aksin Nderlysaj-Lotaj-Lekbibaj-Prekal ose unaza e brendshme e Alpeve.
Po ashtu ndërhyrje parashikohet në rrugën Ura e Mesit-Kala e Drishtit, për ndriçimin e rrugës Ura e Mesit-Kala e Drishtit si dhe për rivitalizimin e Kalasë së Drishtit.
Nga ana tjetër, rruga e Dukagjinit, një nga segmentet më të vështira infrastrukturore në bashkinë Shkodër po merr formë cdo ditë e më tepër./KultPlus.com
Një Oscar i ri për kastin më të mirë do të prezantohet nga viti 2026, kanë njoftuar organizatorët e Academy Awards.
Do të jetë kategoria e parë e re konkurruese në ceremoni që kur u shtua filmi më i mirë i animuar në 2002, shkruan BBC, transmeton Klankosova.tv.
Drejtorët e kastit kanë bërë fushatë në vitet e fundit për t’u njohur në mënyrën se si janë zanatet e tjera të filmit si zëri, kostumet, flokët dhe grimi.
Në një deklaratë, drejtuesit e Akademisë thanë se drejtuesit e kastit “luajnë një rol thelbësor në krijimin e filmave”./KultPlus.com
Në se të duhen trena për t’ia mbathur botës E anije me vela që udhëtimesh të shpien larg Për të kërkuar diell që t’a mbash në sy E kengë që ti lehte mund t’i kendosh atëhere …
Në se të duhet agimi për të besuar të nesërmen Dhe të nesërmen që të mundësh të shpresosh Për të gjetur shpresën që të kap për dore Për të gjetur dorën që ti ke braktisur Atëhere …
Në se do të dëgjosh rrëfime e fjalë të moçme pleqsh Për t’u ngushëlluar për ato që s’ke bërë dot Në se poezia për ty humbet vlerë e bëhet lojë E në se jeta jote nuk është veç një pleqëri Atëhere …
Në se do të duhet pak mërzitje për t’u dukur i thellë A rrëmujë qytetesh për të harruar çdo zhgënjim E pastaj delikatesë për t’a ndjerë vehten të denjë E pastaj zjarr e nevrik per t’u dukur i fortë trim Atëhere…
Organizata Botërore e Fotografisë prezantoi sot fotografitë fituese, të cilat përfshijnë pamje dhe peizazhe të mrekullueshme dhe disa foto mahnitëse të natyrës, sipas “Euronews”.
Organizata Botërore e Fotografisë ka zbuluar fituesit e Çmimit Kombëtar dhe Rajonal për Çmimet Botërore të Fotografisë “Sony 2024”.
Sipas një deklarate për shtyp, fotografitë fituese shfaqën stilet dhe qasjet unike të fotografëve ndaj mjedisit.
Më shumë se 395 000 imazhe u përfshinë në “Çmimet Botërore të Fotografisë Sony 2024” (Sony World Photography Awards 2024), me tema që përfshijnë natyrën, arkitekturën, portretin dhe sportin.
“Imazhet fituese kombëtare dhe rajonale janë realizuar nga fotografë me qendër në 54 vende”, thanë organizatorët.
Fotografët u vlerësuan në mënyrë anonime nga një panel ekspertësh.
Fituesit e konkurseve të “Sony World Photography Awards” do të shpallen më 18 prill dhe do të shfaqen me fituesit e çmimeve kombëtare dhe rajonale si pjesë e një ekspozite që hapet në Somerset House, në Londër nga 19 prilli deri në 6 maj.
Kënaqni sytë tuaj me disa nga fotot e preferuara nga fituesit dhe të nominuarit e këtij viti./KultPlus.com
Mitul Kajaria – Çmimet Kombëtare Vendi i parë, IndiWasiri Gajaman- Çmimet Kombëtare Vendi i parë, Sri LankaKenichiro Hagiwara – Çmimi Kombëtar Vendi i Parë, Japoni
Tran Tuan Viet – Çmimet Kombëtare Vendi i Parë, Vietnam
Vladimir Karamazov, Qipro, Greqi, Bullgari dhe Maqedoni e VeriutJair Fernando Coll Rubiano, Vendi i Dytë i Çmimeve Kombëtare të Amerikës Latine, KolumbiaTijana Morača; Lista e shkurtër e Çmimeve Rajonale Evropiane, SerbiBibek Kunwar – Çmimet Kombëtare Vendi i parë, Nepal
Mohammad Mirza, Çmimet Kombëtare, Vendi i parë, Kuvajt
Parku Seongmin, Vendi i Dytë i Çmimeve Kombëtare, Republika e Koresë
Me praninë e rektorit të UBT-së, Prof. Dr. Edmond Hajrizi, profesorëve, studentëve, miqve dhe familjarëve, profesori, autori, gazetari dhe publicistit, Musa Sabedini, promovoi librin voluminoz “Gazetaria Online në Kosovë dhe në rajon, etika dhe sfidat e vetërregullimit”, i cili është një libër profesional dhe kryesisht trajton gazetarinë online, etikën dhe sfidat e vetërregullimit.
Rektori Hajrizi foli rreth rëndësisë së botimit të librave të tillë profesional dhe akademik, si dhe dha perspektivën e tij mbi integrimin e inteligjencës artificiale në gazetari.
“Marrë parasysh kohën e teknologjisë dhe të digjitalizimit duhet të diskutojmë më thellë për këtë tematikë, ku në bazë të fokusit shihet se nuk ka shumë botime në drejtim të mediave online. Edhe pse në Kosovë kemi mbi 400 portale, në një mënyrë ose tjetër, ky koncept, ose ky libër do të shërbejë për të bërë një punë më të përgjegjshme”, ka thënë Rektori Hajrizi.
Dekani i Fakultetit Media dhe Komunikim në UBT, Ferid Selimi, në fjalën e tij përgëzoi autorin për guximin dhe vullnetin për t’u marr me krijimtari të tillë, e cila mund të jetë shpesh sfiduese.
“E përgëzoj për guximin që ka autori dhe profesori Musa Sabedini, për t’u marr me krijimtari të tillë. Të merresh me krijimtari apo hulumtime rreth problematikave të shumta është një çështje e ndërlikuar dhe profesori nuk po heziton asnjëherë”, është shprehur Selimi.
Recensenti Safet Zejnullahu tha se libri do të mbulojë një boshllëk të madh në studimet rreth medias së internetit në Kosovë.
“Libri “Gazetaria online në Kosovë dhe në rajon, etika dhe sfidat e vetërregullimit”, i autorit Musa Sabedini, do të mbulojë një boshllëk të madh në studimet rreth medias së internetit në Kosovë. Përveç material i duhur për studentët e gazetarisë, ky libër do të shërbejë si bazë e mirë edhe për studimet e ardhshme në këtë fushë”, tha Zejnullahu.
Për librin folën edhe profesori Adnan Merovci dhe Bejtush Gashi, të cilët përgëzuan autorin dhe u shprehën se fusha e gazetarisë ka nevojë për botime të tilla për t’u zhvilluar në mënyrën e duhur.
Profesori, gazetari, publicisti, autori i librit “Gazetaria Online në Kosovë dhe në rajon, etika dhe sfidat e vetërregullimit”, Musa Sabedini, falënderoi të gjithë të pranishmit në këtë promovim të këtij libri, njëherit rektorin e UBT-së, Prof. Dr. Edmond Hajrizin, dekanin e Fakultetin Media dhe Komunikim, Ferid Selimi, recensentin Safet Zejnullahu, duke besuar se ky libër do të jetojë gjatë dhe do të shërbejë shumë për studentët, gazetarët dhe profesionistët e medias.
“Gazetaria Online në përgjithësi është një zhanër, që ka shumë sfida e telashe profesionale, të papritura, të panjohura dhe bukur delikate. Ata që nuk e kanë provuar, peshën e kësaj zeje dhe se kanë përjetuar rëndësinë që ka, e kanë të vështirë dhe të pamundur, madje të flasin apo debatojnë hapur për këtë zeje, tashmë fort të aktualizuar. Libri po vije si rezultat i njohjes së thellë, i përjetimit shpirtëror të botës digjitale dhe online, që sjell ky risk, sa delikat e sfidues, aq edhe i shpejt dhe dobiprurës për botën bashkëkohore”, tha Sabedini.
Ai tutje tha se libri ka për qëllim të shpërfaq të mirat, anët negative, anën pozitive që krijon ky gjigant brilant, që po depërton në çdo qenie krijuese, për shkak të shpejtësisë marramendëse, që ka dhe depërtimit në botën dhe intelektin e çdo njeriu.
Libri ka 493 faqe ndërsa botues është UBT.
Libri “Gazetaria online në Kosovë dhe në rajon, etika dhe sfidat e vetërregullimit”, ka për synim t`i mësoj dhe edukojë jo vetëm studentët, por të gjithë ata që duan të jenë pjesë, e këtij rrjeti profesionistësh, që kanë përzgjedhur t`i përshtaten kodeve të etikës dhe standardeve profesionale të raportimit online.
Libri andaj merret, me të arriturat në këtë fushë, me përdorimin e uebsajtave të rinj dhe mundësinë, që ata kanë të punojnë, në këtë fushë, pa shpenzuar shumë.
Në Kapitullin e parë libri trajton historinë fillimisht të lindjes së gazetarisë online – digjitale, kompleksitetin e saj në kuptimin funksional dhe praktik, për teletekstin, videotekstin, për epokën elektronike dhe dixhitale, për gjuhën e përdorur në internet, për inovacionin dhe gazetarinë online, për lindjen e internetit që ka shpejtuar zhvillimin e medieve online ose mediet e reja, për World Wide Web, për web faqet, për internetin sot, për web 2.0, për strukturën e Web-it, për përmasat e World Wide Web, për Web 3.0, për internetin dhe raportimi për web, për stilin e të shkruarit në median online – web, për digjitalizimin e mediave që solli ndryshime të rëndësishme edhe për profesionin e gazetarit, për terminologjinë e re për median online, për karakteristikat, dhe parimet e Gazetarisë Online, për përparësitë dhe mangësitë e gazetarisë online, për disavantazhet dhe mungesa e fokusit në gazetari cilësore, për të ardhmen e medieve online, për standardet e reja të raportimit në gazetarinë online, për portalet dhe lexuesit atraktiv tek portalet, për artikullin Online dhe standardet e raportimit, për periudhën e vërtetë të gazetarisë online, për gazetaria online e cila kërkon besnikëri, saktësi, korrektësi dhe paanshmëri, për historinë e Gazetarisë Online, për Google, Yahoo, Hotmail, Facebook, Twiter, Instagram, Tik Tok, për bullizmin kibernetik, për websitet individuale të lajmeve, për krijimin e bllogjeve, për ndikimin e mediave sociale në blog, për portalin, përkufizimin dhe përgjegjësin, për rolin e administruesit të faqes në portal, për dizajnin dhe uebsajtet e lajmeve ditore, për reklamimi online – dhe ndikimin e tyre në gazetarinë online, për rolin e reklamës në tregun mediatik dhe në raportim, për artikullin e sponzorizuar, përkufizimin, karakteristikat dhe dizajnin, për rrezikun nga sulmet kibernetike etj.
Kurse në Kapitullin e dytë gjithashtu, kam trajtuar gjithçka që dihet mbi gazetarinë online, në Kosovë dhe rajon, për median online, që është trend i zhvillimeve të medieve në tërë botën, për vebsitet e para në Kosovë dhe kush konsiderohet nxitës i gazetarisë online, për lindjen e gazetarisë online në Kosovë dhe pse nuk dihet numri i saktë i portaleve, për gjendjen e portaleve dhe organizimin e brendshëm të mediumeve online në Kosovë, për faktin se a dihen dhe kush janë pronarët e portaleve në Kosovë, për transparencën e pronësisë së mediave në Kosovë, për portalet e vetëshpallura, të cilat vuajnë nga mungesa e profesionalizmit, për portalet në Kosovë, dëshmi dhe fakte, për portalet kryesore në qytetet e Kosovës, për ombrellën e gazetarisë online – KMShK, dhe çfarë duhet të dinë qytetarët, për ankesat ndaj portaleve, për rregullat e procedurës së KMShK, për ankesat e pranuara për shkeljet e Kodit të Etikës, për marketingun në portale, për financimin e mediave online, që është problemi më i madh në Kosovë, për gazetarinë qytetare, mediat sociale dhe platformat e tyre, për përparësitë dhe mangësitë e gazetarisë qytetare, për përgjegjësitë e gazetarisë qytetare, për mediet sociale, rrjetet sociale, ose mediat e gjeneratës së re, për rrjetet më të mëdha sociale në shifra, për mediat sociale dhe momentet e bukura, për zhvillimin e gazetarisë online në rajon, në Shqipëri, Serbi, Maqedoni e Mal të Zi, për uebsajtet individuale më të klikuara në Shqipëri, për portalet dhe mediet online, më me ndikim në Shqipëri, për vetërregullimin e mediave online në Shqipëri, për mediat Online në Bujanoc e Preshevë etj.
Kurse në Kapitullin e tretë kam trajtuar shqetësimet kryesore me të cilat preokupohet Gazetaria Online në Kosovë, duke filluar nga etika, vetërregullimi dhe sfidat, për integritetin dhe gazetarinë e pavarur, për etikën e gazetarisë, përkufizimin, historinë dhe rëndësinë e saj për mediet, për Kodin e Etikës së Gazetarisë, për ndershmërinë e gazetarëve që është kategori e cila kërkohet në mënyrë ultimative, për rëndësinë thelbësore të kodit të etikës për një gazetari të përgjegjshme, etikën e medias digjitale, problemet e veçanta etike, për praktikat dhe normat, për paanshmërinë, konfliktet e interesit dhe gazetarinë partiake, për etikën dhe legjislacionin në Kosovë, për rregulloret dhe ligjet për mediat në Kosovë, për ligjet mbi lirinë e informimit në Ballkan, dhe si prezantohet Kosova, për lirinë e shprehjes, për të drejtat e gazetarëve, siguria e tyre dhe mbrojtja e lirisë së medias, mëdyshjet e gazetarit në teren, për vetërregullimin për median online, lajmet e ngutshme dhe të pa verifikuara, për gazetarinë e “like”-ve që po e dëmton gazetarinë profesionale dhe shoqërinë, për gabimet dhe joshjen nga portalet kosovare, për efektet e pëlqimeve, në perceptimin e opinionit publik dhe opinionin personal, për shpifjen dhe fyerjen, për ligjin për shpifjen në internet dhe mediat sociale, nga këndi i avokatëve ndërkombëtar, për identifikimin e shpifjeve në internet, për gjuhën e urrejtjes, lajmet e rreme, dezinformimin dhe keqinformimin në mediet online në Kosovë, për vendosjen e aksesorëve për rrjetet sociale dhe lajmet e rreme, për bullizmin në Tik Tok, nga gjuha e urrejtjes deri tek tragjedia, për sfidat e medias online në Kosovë që janë të shumta, dhe cilat janë sugjerimet profesionale, për plagjiaturën, copy – paste, për të drejtat e autorit të mbrojtura nga ligjet, për transparencën e munguar të medias online në Kosovë, për risitë dhe kërkesat e gazetarisë online, për censurën dhe vet censurën tek gazetarët kosovar, për gazetarët kosovar, që punojnë pa kontrata pune, për Inteligjencën Artificiale dhe sfidat ndaj gazetarisë online etj.
Libri është edhe më i dobishëm, në një kohë kur në Kosovë e rajon ekzistojnë qindra portale, uebsajte, rrjete sociale e media tjera online, që veprojnë në mënyrë ligjore, e jo ligjore, me respektim të etikës, e me shkelje ekstreme të saj.
Ky libër nuk do të kishte vlerë profesionale, nëse nuk do e trajtonim me kujdes edhe vetërregullimin e portaleve në Kosovë, ose median digjitale, nga e cila më së shumti dëmtohet ose mund të pësoj dëme ligjore vet lexuesi i saj.
Libri rrëfen edhe për njohurit e shumta profesionale, që ndërlidhen me standardet e raportimit dhe kriteret që duhet të kenë, lajmet e shumta të plasuara në publik.
Me kujdes andaj në libër është shkruar edhe për të gjitha prapaskenat e këtij digasteri problematik dhe tejet misterioz, që në fakt as media, e gazetar me përvojë të gjatë, e kanë të vështirë të japin definicione, e vlerësime për të kuptuari e drejtë dhe të qartë, mbi rolin që duhet të ketë media online.
Libri pashmangshëm pasuron këtë gjuhë goditëse, pasuron mënyrën e komunikimit në raport me publikun, pasuron gazetar, redaktor e botues të portaleve, të cilët edhe mund të përfitojnë nga njohurit shkencore, e studimore të prezantuara mjeshtërisht në këtë libër, me literaturë të kompletuar dhe krahasuese me vendet e rajonit.
Një pjesë e librit i kushtohet edhe gjendjes së medieve online, në Maqedoni e Shqipëri, për të parë dallimet në funksion të ekzistimit dhe përvojave që kanë këto shtete fqinje.
Kuptohet që nuk pretendojmë të jemi fundi i këtij studimi ose prezantimi, sepse nuk mund ta dimë asnjëherë rrëfimin, pas 20 viteve të avancimit të kompjuteristikës, e cila pritet të sjell avancime, e risi edhe më të mëdha në fushën digjitalizues, e ku pashmangshëm bëjnë pjesë edhe mediet online, por shpresoj dhe mendoj, se libri është një ndihmesë dhe një shtytje për ata studiues të rinj, që e duan dhe e përjetojnë të bërit realitet Gazetarinë Online, me kritere, me standarde dhe etikë të avancuar.
Të gjithë këta kapituj në vete përmbajnë dilema dhe shqetësime të shumta profesionale, të cilat i kuptojnë dhe mund t`i zgjidhin apo përjetojnë, vetëm ata që e kanë provuar në kurrizin e tyre të jetuarit, me orë të tëra mbi laptopin inteligjent, që aq sa na gëzon, e lumturon, po aq na shkakton edhe telashe, strese e sfida, gjatë praktikimit të gazetarisë online./KultPlus.com
“Elektra” e teatrit Shëtitës “Çajupi”, shfaqje sipas tekstit te Sofokliut, do të shfaqet për publikun tashmë edhe në Tiranë, prej datës 12 shkurt në Teatrin Kombëtar Eksperimental Kujtim Spahivogli.
Shfaqja na rrëfen historinë e Elektrës, fëmijë i etur dhe paduruar, e cila kërkon hakmarrje për vrasjen e babait të saj. Përmes temave të drejtësisë, familjes dhe hakmarrjes, shfaqja eksploron pasojat e zemërimit të pakontrolluar dhe fuqinë e faljes.
Trupa e aktoreve sjellin një magji te konsiderueshme dhe elektrizuese. Në skenë do të jenë Laura Nezha, Alert Çeloaliaj, Gladiola Harizaj, Denisa Demaj, Engëll Hoxha, Gert Ferra, Kevin Rrapaj, Medi Gurra, Asiana Koka, Melisa Manuka, Suela Prendi, Greta Baci./TopChannel/KultPlus.com
Fjodor Dostojevski kishte lindur më 11 nëntor 1821, për të lënë të pavdekshme veprën e tij, shkruan KultPlus.
Ai vuri themelet e prozës së gjatë për fuqinë përshkruese, depërtimin e thellë psikologjik dhe peshën e madhe që i dha letërsisë në komunikim me lexuesin. Trazirat e mëdha që kishte kaluar, e bën që këto kthesa të mëdha jetësore t’i ketë përvojë edhe në shkrimet e tij, të cilat mbesin unike dhe madhore.
Një nënë e vdekur nga tuberkulozi, një baba alkoolist dhe dënimi me vdekje, ishin përvojat e tij më të rënda. Fatmirësisht cari e anuloi vendimin për pushkatimin e rrethit radikal politiko-letrar ‘’Petrashevski’’, në të cilën bënte pjesë edhe Fjodori.
Mirëpo, ai vazhdoj me burgosje dhe punë të rënda për 4 vite me radhë. Ndërkaq ato që e ngritën emrin e tij krahas klasikëve letrarë dhe që edhe sot e bëjnë të lexohen anë e kënd botës ishin veprat e tij. ‘’Krim dhe Ndëshkim’’, ‘’Një zemër e thyer’’, ‘’Të poshtëruar e të fyer’’ e ‘’Njerëz të varfër”, të cilat janë vetëm disa nga veprat që i dhanë vulë letërsisë ruse dhe botërore.
Sot, KultPlus ju sjell thënie nga Fjodor Dostojevski:
Duhet ta duash jetën, më shumë se sa vetë kuptimin e jetës.
Kur ndaloni së lexuari libra, ju pushoni së menduari.
Liria nuk gjendet në kufizimin, por në kontrollin e vetvetes.
Në një zemër që dashuron vërtet, ose xhelozia vret dashurinë, ose dashuria vret xhelozinë.
Heshtja është gjithmonë e bukur, dhe një person i heshtur është gjithmonë më i bukur se një që flet.
Kurrë nuk do të mbërrini në destinacionin tuaj, në qoftë se ndaleni dhe qëlloni me gur çdo qen që leh.
Unë dua të flas për çdo gjë me të paktën një person, ashtu si unë flas për gjërat, me veten time.
Çfarë është Ferri? Unë mendoj se është vuajtja e të qenit të paaftë për të dashuruar.
Asgjë në këtë botë nuk është më e vështirë se sa thënia e të vërtetës, dhe asgjë më e lehtë se lajka.
Misteri i ekzistencës njerëzore, nuk qëndron vetëm tek të qenit gjallë, por në gjetjen e një qëllimi për të jetuar. / KultPlus.com
Ka vdekur në moshën 86-vjeçare, profesori dhe albanologu i shquar arbëresh, Ignazio Parrino.
Ai në Palazzo Adriano më 3 shkurt 1938 në një familje arbëreshe. Pasi kreu studimet në Romë u kthye në Horën e Arbëreshvet (Piana degli Albanesi), në Sicili.
Shkroi disa vepra për Shqipërinë ku më e njohura dhe më e rëndësishme është “Acta Albaniae Vaticana”. Gjithashtu autor i veprës në italisht “I Capitoli delle Colonie Greco-Albanesi di Sicilia”. Ka përkthyer dhe botuar në italisht veprën e të madhit Gjergj Fishta, “Lahuta e Malësisë”. Ka bashkëpunuar shumë ngushtë me emra të rëndësishëm në studimet e albanologjisë si P.Valentino, Ernest Koliqi etj.
Për më shumë mbi jetëshkrimin dhe veprimtarinë e prof. I. Parrino klikoni linkun KËTU./KultPlus.com
Andre Zhid (André Gide), Romancier nobelist Andre Zhid u lind më1869 në Paris, në një familje që i përkiste shoqërisë së lartë. I ati i vdiq kur ishte njëmbëdhjetë vjeç, dhimbja e humbjes së të cilit e shtyu të gjejë strehë tek letërsia: pikërisht në atë periudhë zë fill edhe “Ditari” i tij, redaktimin e të cilit do ta vazhdojë gjatë gjithë kohës. Frekuentoi rrethet letrare parisianë, ku u takua me Pol Valerinë dhe pati një admirim të veçantë për Stefan Malarmenë.
Pas një udhëtimi në Afrikën e Veriut (1893-1895), Zhidi publikoi veprën e tij “Ushqimet tokësore” në 1897, mandej “Imoralistin” në 1902 etj. Romanin “Falsifikatorët” e botoi në vitin 1926, personazhi i të cilit, Eduardi, është një romancier që mendon se si duhet të jetë romani modern, shqetësim i cili përkon edhe me atë të vetë autorit Zhid. Pavarësisht çmimit Nobel për Letërsi në vitin 1947, veprat e Andre Zhidit u futën në Indeksin e ndaluar nga Kisha. Që atëherë, autori i “Imoralistit”, “Bodrumet e Vatikanit” apo “Falsifikatorët” humbi një pjesë të prestigjit të vet. Ai është portreti i autorit që gjykohet shpejt, megjithatë në vetvete mbart më shumë kompleksitet se sa duket.
Andre Zhid shfaqi njëherazi dëshirën për t’u përfshirë në problemet e eopkës së tij (kundër kolonializmit, për pacifizmin dhe komunizmin), duke treguar mosbesim ndaj çdo forme angazhimi. Entuziazmi i tij për komunizmin shuhet dhimbshëm pas një udhëtimi në BRSS, gjë që e bëri atë të denonconte stalinizmin. Edhe pse në stilin e tij është klasik, Andre Zhid kundërshton çdo konformizëm me idetë. Personaliteti i tij është kompleks, i ndjeshëm dhe puritan, i torturuar nga dyshimi dhe shqetësimi. Ai refuzon të gjitha detyrimet familjare, shoqërore dhe fetare për të jetuar më mirë momentin dhe për t’u rilindur çdo ditë. Imazhi i Andre Zhid mbetet i vagullt. Megjithatë, për disa gjenerata autori është konisderuar si mishërimi i shpirtit çlirues. Zhid i beson veçanërisht “Ditarit” të tij: “Funksioni i bukur për të siguruar atë të të përulurit”.
Zhid, ekzistenca dhe puna e të cilit zgjati gati dy shekuj, ishte një aktor po aq sa edhe motor i literaturës së kohës së vet. Si i tillë, mbetet padyshim një “klasik”, një autor me një hijeshi vazhdimisht të rinovuar, misteri i të cilit transmetohet me një stil të përsosur. Klasicizmi i Andre Zhidit është paksa si Perëndia e Paskalit, një çështje ku qendra do të ishte kudo dhe perimetri askund. Studimet e Zhidit njohin rëndësinë, por nuk e trajtojnë ballazi dhe rrallëherë nga një këndvështrim anësor. Dialogu në veprën e Andre Zhidit është i pafund, pasi bashkohet me hulumtimin për veten, përpunimin e punës dhe shqetësimin për ndikim. I brendshëm dhe i jashtëm, debati vendoset nga ndërhyrjet që formojnë strukturën.
Qëndrimi i përjetshëm i Zhidit në individin e vetëdijshëm dhe të sinqertë, si gur themeli i moralit kolektiv dhe individual, u plotësua nga pikëpamjet tolerante dhe këndvështrimet specifike në çështjet letrare, shoqërore dhe politike gjatë gjithë karrierës së tij. Pjesën më të madhe të jetës u konsiderua si një figurë e diskutueshme, si revolucionar për mbështetjen haptazi të pretendimeve të lirisë së veprimit të individit në kundërshtim me moralin konvencional. Para se të vdiste, u njoh gjerësisht si një humanist dhe moralist i rëndësishëm në traditën e madhe franceze të shekullit të 17-të. Integriteti dhe fisnikëria e mendimit, por edhe pastërtia dhe harmonia e stilit që karakterizojnë tregimet, vargjet dhe veprat e tij autobiografike, i siguruan vendin midis mjeshtrave të letërsisë franceze. Vdiq në vitin 1951. Shkroi një sërë veprash të përkthyera në gjithë gjuhët e botës, si: “Ditari Intim”, “Izabela”, “Ushqimet tokësore”, “Rrëfimi i një vajze”, “Simfonia pastorale” etj./Hejza / KultPlus.com
Ambasada e Kosovës në Gjermani ka dhënë disa informacione të rëndësishme mbi institucionalizimin e mësimit plotësues të gjuhës shqipe në Berlin.
Në një postim në rrjetin social Facebook, bëhet e ditur se kriteri kryesor që në një shkollë në Berlin të ketë mësim plotësues të gjuhës shqipe është kërkesa prej të paktën 12 nxënësve shqiptarë në një shkollë.
Disa informacione me rëndësi mbi institucionalizimin e mësimit plotësues të gjuhës shqipe në Berlin.
Të dashur prindër,
Në prag të fillimit të gjysmë vjetorit të dytë të mësimit në landin e Berlinit, Senati i Berlinit ka kërkuar nga të gjitha shkollat publike në Berlin, që këto të fundit përmes drejtorive të tyre të njoftojnë prindërit për mësimin plotësues (Erstsprachenunterricht). Shumë drejtori të shkollave tashmë kanë dërguar njoftimet (me email) tek prindërit qysh javën e kaluar dhe prindërit e interesuar duhet të plotësojnë formularët për mësimin plotësues në gjuhen shqipe dhe t’i dorëzojnë ato në shkolla.
Kriteri kryesor që në një shkollë të ketë mësim plotësues të gjuhës shqipe është kërkesa prej të paktën 12 nxënësve shqiptarë në një shkollë.
Nëse dorëzohen 12 formularë, atëherë drejtoritë e shkollave informojnë organet kompetente të landit të Berlinit (Senatsverëaltung für Bildung, Jugend und Familie) për interesimin e shprehur dhe nevojën e ofrimit të gjuhës shqipe në shkollë.
Senatsverëaltung für Bildung, Jugend und Familie bën shpalljen e konkursit publik për pranimin e mësimdhënësve, duke e inkuadruar mësimin e gjuhës shqipe në sistemin arsimor të landit të Berlinit.
Përzgjedhja e mësimdhënësve do të bëhet nga Senatsverëaltung für Bildung, Jugend und Familie.
Fëmijët e interesuar do të kenë mundësinë të ndjekin dy orë në javë mësimin plotësues të gjuhës shqipe gjatë mësimit të rregullt shkollor.
Lusim të gjithë prindërit shqiptarë në Berlin, që të shfrytëzojnë këtë mundësi të jashtëzakonshme për mësimin e gjuhës shqipe dhe institucionalizimin e saj në sistemin arsimor gjerman.
Ky lajm i shumëpritur është një mundësi e jashtëzakonshme që i ofrohet fëmijëve tanë në diasporë që të mësojnë gjuhën, historinë e kulturën kombëtare dhe të krijojnë e thellojnë lidhjen emocionale me atdheun.
Ambasada e Republikës së Kosovës në Berlin iu uron prindërve dhe nxënësve suksese të shumta dhe inkurajon që të lajmëroni fëmijët tuaj për të mësuar gjuhën shqipe.
Falënderojmë Senatin e Berlinit për bashkëpunimin e jashtëzakonshëm dhe përkrahjen e vazhdueshme për institucionalizimin e gjuhës shqipe në sistemin arsimor gjerman. / KultPlus.com
Dirigjenti japonez me famë botërore Seiji Ozawa ka vdekur në moshën 88-vjeçare, raporton transmetuesi kombëtar NHK.
Reuters përmendi shkakun e vdekjes së tij si dështimin e zemrës.
Vitin e kaluar, Ozawa u kthye për herë të parë në katër vjet për të udhëhequr Orkestrën Saito Kinen në një performancë të parë botërore të transmetuar drejtpërdrejt në hapësirën e jashtme.
E dhënë në bashkëpunim me Agjencinë Japoneze të Kërkimit të Hapësirës Ajrore (JAXA), performanca e Overtures “Egmont” të Beethoven iu dërgua astronautit të JAXA-s Koichi Wakata në Stacionin Ndërkombëtar të Hapësirës (ISS).
“Unë besoj se ky projekt do të na japë kurajë dhe shpresë për ata prej nesh që jetojnë në kohë të vështira,” tha Ozawa në një deklaratë në atë kohë. “Muzika ka fuqinë për të lidhur zemrat e njerëzve, duke tejkaluar gjuhën, kufijtë, racat dhe atmosferën.
“Jam shumë i lumtur që jam në gjendje të realizoj një projekt kaq të mrekullueshëm me JAXA… Mezi pres të takoj zotin Wakata, i cili tani është në hapësirë. Pyes veten se si tingëllon muzika në hapësirë.”
I lindur në qytetin kinez të Mukden në vitin 1935, Ozawa filloi të studionte piano në moshë të re, përpara se të thyente dy gishtat në një aksident në regbi, e ndërpreu praktikën e tij në vitin 1950. Gjatë asaj kohe joproduktive, mësuesi i Ozawa e çoi për të parë një shfaqje të Koncertit për Piano të Beethoven Nr 5, i cili e ndryshoi atë përgjithmonë dhe e bëri atë të zhvendoste fokusin e tij në dirigjim, shkruan The Independent, transmeton KultPlus.
Gati një dekadë më vonë, Ozawa fitoi çmimin e parë në Konkursin Ndërkombëtar të Dirigjentëve të Orkestrave në Besançon, Francë, që ishte një pikë kyçe në fillimin e tij për të arritur sukses ndërkombëtar.
Nga viti 1964 deri në 1968, ai shërbeu si drejtori i parë muzikor i Festivalit Ravinia, shtëpia verore e Orkestrës Simfonike të Çikagos, më pas një vit shtesë si dirigjenti kryesor i saj.
Diku tjetër në Amerikën e Veriut, Ozawa ishte drejtor muzikor i Orkestrës Simfonike të Torontos nga 1965 deri në 1969 dhe i Simfonisë së San Franciskos nga 1970 deri në 1977.
Megjithatë, posti i tij më i njohur i drejtorit muzikor ishte koha e kaluar në drejtimin e Orkestrës Simfonike të Bostonit, nga viti 1973 deri në 2002. Mandati i tij 29-vjeçar ishte më i gjati ndonjëherë, duke mposhtur 25 vitet e dirigjentit ruso-amerikan Serge Koussevitzky në institucion.
Në vitin 1999, Ozawa i tha The Independent vlerësimin e tij të madh për Bostonin. “BSO dhe unë jemi si familje tani, por nuk e humba kurrë kontaktin me Japoninë,” vuri në dukje ai.
“Fëmijët e mi u shkolluan atje. Por Bostoni është një qytet që jam rritur në dashuri.”
Ozawa u diagnostikua me kancer të ezofagut në vitin 2010 dhe anuloi të gjitha shfaqjet për gjashtë muaj ndërsa merrte trajtim. Në vitin 2011, ai shtyu koncerte të tjera për shkak të shëndetit të keq. / KultPlus.com
Nga viti 2026 çmimet Oscar do të aplikojnë një kategori të re për kastin më të mirë.
Do të jetë kategoria e parë që bëhet pjesë e ceremonisë që prej vitit 2002 kur u shtua filmi më i mirë i animuar.
Drejtorët e kastit kanë bërë fushata në vitet e fundit që të mund të njihen njësoj si elementët e tjerë të filmit si muzika, kostumografia, flokët dhe grimi. Ata janë ndër hallkat e para të stafit që përfshihen në projektet filmike dhe kanë rol kryesor në formësimin e filmave hollivudianë.
Roli i tyre është të punësojnë yje të mëdhenj në role protagoniste si dhe të tjerë që shfaqen në role më të vogla.
Në një deklaratë, drejtuesit e Akademisë thanë se drejtorët e kastit “kanë rol thelbësor në prodhimin e një filmi”.
Kategoria do të prezantohet në ceremoninë e vitit 2026 për shkak të fushatave të tjera të planifikuara. Megjithëse Akademia po bën përpjekje në vitet e fundit që ta shkurtojë ceremoninë e çmimeve Oscar për t’i mbërthyer shikuesit pas ekranit, shfaqja zgjat më shumë se sa 3 orë.
Aktualisht, ndahen 23 çmime Oscar por interesi i publikut mbetet në kategoritë kryesore si filmi më i mirë, aktrimi dhe regjisori më i mirë.
Akademia nuk ka konfirmuar nëse kategoria e re do të përfshihet në transmetim, por me gjasë vendimi do të merret në një afat më të afërt me ceremoninë.
Veç drejtorëve të kastit, edhe dublantët kanë bërë fushata për përfshirjen e kategorisë së tyre, por përpjekjet nuk kanë pasur sukses./ KultPlus.com
Për Pavarësinë e Kosovës, përmes një ekspozite të veçantë, për herë të parë në Kosovë, vijnë 3 motra nga Belshi i Elbasanit të Shqipërisë. 3 Motrat, Elsa, Natasha dhe Fatma Paja vijnë në Kosovë duke pikturuar; tregimet popullore, rrëfimet e vjetra, kujtimet e gjyshërve tanë, anekdotat si dhe ngjarjet e jashtëzakonshme, që i ruan e tregon populli ynë andej e këndej, brez pas brezi ose mot pas moti. Andaj edhe Ekspozita do jetë e titulluar ” Që prej motmoti”.
Motrat Paja, si piktore dhe artiste shumë dimensionale, për nderë të 16 vjetorit te Pavarësisë së Kosovës, do të hapin ekspozitën e tyre me piktura dhe punë të ndryshme, me 17 Shkurt, në galerinë e qytetit në Besianë-Podujevë nga ora 16:30.
Në këtë ekspozitë do të mund të shohim, një numër të madh të pikturave, punëve të ndryshme me linokat, të cilat janë të bazuara në legjenda popullore Shqiptare.
Kjo ekspozitë do të qëndrojë e hapur për dy javë në galerinë e qytetit të Besianës/Podujevës.
Ekspozita është mbështetur nga Qendra Multimedia, READ: Regional Network for Cultural Diversity, Komuna e Podujevës, Drejtoria për Kulturë, Rini e Sport. / KultPlus.com
Nisma e të Rinjve për të Drejta të Njeriut – Kosovë (YIHR KS) i janë drejtuar sot me një letër publike Kryetarit të Kuvendit të Kosovës, Glauk Konjufcës përmes secilës kanë shprehur shqetësimin e tyre në lidhje me sjelljen dhe deklaratat diskriminuese të Duda Balje, kryetares së Komisionit për të Drejta të Njeriut, Barazi Gjinore, për Persona të Pagjetur, Viktimat e Dhunës Seksuale të Luftës dhe Peticione, si dhe anëtares së Komisionit, Labinotë Demi Murtezi.
KultPlus ju sjell letrën e plotë:
I nderuar Kryetar i Kuvendit z. Glauk Konjufca,
Përmes kësaj letre dëshirojmë të shprehim shqetësimin tonë të thellë në lidhje me sjelljen dhe deklaratat diskriminuese të znj. Duda Balje, kryetares së Komisionit për të Drejta të Njeriut, Barazi Gjinore, për Persona të Pagjetur, Viktimat e Dhunës Seksuale të Luftës dhe Peticione, si dhe anëtares së Komisionit, znj. Labinotë Demi Murtezi.
Me datë 07.02.2024, gjatë takimit të këtij komisioni me shoqërinë civile të thirrur nga Duda Balje me temën “Gjendja aktuale në mbrojtjen dhe promovimin e të drejtave të njeriut në Kosovë” ne u përballëm me një tjetër demonstrim të homofobisë dhe diskriminimit ndaj komunitetit LGBTIQ+ nga zyrtare publike, njëherësh përfaqësuese e popullit të Kosovës. Kërkesat tona janë të thjeshta dhe të qarta: HOMOFOBET S’KANË VEND N’KUVEND! Ne nuk mund të pranojmë që një individ me pozitë kaq të rëndësishme, siç është kryetarja e Komisionit për të Drejta të Njeriut, të shpërdorë pozitën dhe të shfaqë qëndrime homofobe në Kuvendin e Republikës së Kosovës.
Duda Balje, në deklaratat e saj publike, ka mbetur e palëkundur në qëndrimin e saj diskriminues ndaj personave LGBTIQ+. Duke përdorur argumentin e “mendimit personal,” ajo ka injoruar faktin se funksionet publike, veçanërisht ato në fushën e të drejtave të njeriut, duhet të kujdesen për mbrojtjen dhe respektimin e të drejtave të çdo individi, pavarësisht orientimit seksual apo çfarëdo përkatësie tjetër.
Deklarata shpifëse dhe diskriminuese vazhduan edhe nga deputetja Labinotë Demi Murtezi, prezente në këtë takim, që publikisht deklaroi që “PERSONAT LGBTIQ+ TRANSMETOJNË SËMUNDJE”, deklaratë të cilin e kemi dëgjuar edhe më parë nga ajo në seancën parlamentare të 16 marsit të vitit 2022.
Duda Balje dhe Labinotë Demi Murtezi nuk mund të përfaqësojë objektivitetin dhe pavarësinë e një komisioni që ka për detyrë të mbrojë të drejtat e njeriut për të gjithë qytetarët e Kosovës pa dallim. Homofobia dhe diskriminimi nuk kanë vend në një shoqëri demokratike dhe gjithëpërfshirëse.
Me këtë rast, kërkojmë shkarkimin e menjëhershëm të Duda Balje nga pozita e kryetares së Komisionit për të Drejta të Njeriut. Nuk mund të lejojmë që një person me qëndrime diskriminuese të drejtojë një institucion kaq të rëndësishëm për mbrojtjen e të drejtave themelore të njeriut në Kosovë. Njëherit, kërkojmë edhe shkarkimin e Labinotë Demi Murtezi nga ky komision për gjuhën e saj shpifëse dhe të urrjetjes ndaj personave LGBTIQ+.
Ne kërkojmë që Kuvendi i Republikës së Kosovës të reagojë menjëherë dhe të ndërmerr masa për të garantuar se pozitat publike janë të mbajtura nga persona që respektojnë dhe promovojnë të drejtat e njeriut pa dallim për të gjithë ashtu siç e përcakton Kushtetuta e Kosovës.
–
Nisma e të Rinjve për të Drejta të Njeriut – Kosovë (YIHR KS)
Ka shumë analiza për penën e tij, por më e thella dhe e goditura edhe pse koncize, mbetet kjo e nobelistit Herman Hesse. Duhet ta lexojmë Dostojevskin kur jemi përtokë, kur kemi vuajtur deri në kufi të së arsyeshmes dhe e gjithë jeta na dhemb si një plagë e vetme djegëse dhe përvëluese, kur frymojmë dëshpërimin dhe kemi vdekur nga njëmijë vdekje të pangushëllueshme. Atëherë, në momentin kur ndodhemi të vetmuar dhe të mpirë në mes të ndyrësisë- kthejmë vështrimin nga jeta e nuk ja kuptojmë shkëlqimin e saj të pashpirt dhe të egër dhe as nuk duam më t’ia dimë, ja, pikërisht atëherë, jemi të pjekur për muzikën e këtij shkrimtari të tmerrshëm dhe të mrekullueshëm.
Atëherë, në fakt, nuk jemi më spektatorë, nuk jemi më gjyqtarë ose shijues, por jemi të mjerë në mes të gjithë djajve të tjerë të mjerë në romanet e tij, vuajmë vuajtjet e tyre, të magjepsur dhe të shtangur ne shikojmë vorbullën e jetës, gurin e mullirit të palodhur nga bluarja e vdekjes. Dhe në atë momente ne ndjejmë muzikën e Dostojevskit, ngushëllimin dhe dashurinë e tij, dhe vetëm atëherë ne provojmë ndjesinë e mrekullueshme të botës së tij poetike, të tmerrshme dhe shpesh deri në mizore. Dy fuqi të pushtojnë në librat e tij, i pari është dëshpërimi, pranimi i së keqes, i të pësuarit, i mos kundërshtuarit të mizorisë gjakësore dhe problematike të natyrës njerëzore. Nga kjo vdekje duhet vdekur, ky ferr duhet përshkruar nëse do që edhe zëri tjetër i mjeshtrit, ai zëri qiellor të mbërrij deri tek ne.
Sinqeriteti i lakuriqtë me të cilin rrëfehet jeta jonë njerëzore është një gjë e mjerë, e pasigurt dhe ndoshta e dëshpëruar, një fillim i pashmangshëm.. Duhet ti dorëzohemi dhimbjes, ti braktisemi vdekjes, buzëqeshja cinike e ferrit të realitetit lakuriq dhe të ashpër duhet të ngrijnë sytë tanë, para se të jetë në gradë të presë thellësinë dhe vërtetësinë e asaj tjetrës, pikës ose fuqisë së dytë.
Pika e parë (fuqia) i thotë po vdekjes, jo shpresës, heq dorë nga të gjitha zbukurimet, të gjitha eufemizmat konceptuale dhe poetike me të cilat jemi mësuar të maskohemi nga rreziqet dhe brutalitetet e ekzistencës njerëzore nga ana e disa shkrimtarë të këndshëm.
Por e dyta na tregon një element të ndryshëm nga vdekja, një tjetër realitet, një tjetër thelb: domethënë ndërgjegjen e njeriut. Megjithëse, e gjithë jeta njerëzore, luftë dhe dhimbje, poshtërsi dhe mizori ka edhe diçka tjetër, ndërgjegjen, domethënë aftësinë e qenësishme të njeriut për t’ju kundërvënë Zotit. Vërtet ndërgjegjja gjithashtu na çon përmes dhimbjes dhe terrorit të vdekjes , në mjerim dhe faj, por ama na nxjerr nga vetmia e padurueshme e absurdit, na vë në kontakt me sensin e gjërave, me thelbin e tyre, me përjetësinë. […] Këto dy mesazhe i ndjeva tek Dostojevski, kur isha një lexues i mirë i librave të tij, domethënë në orët kur dhimbja dhe dëshpërimi më kishin përgatitur ta kuptoja. Është një artist që më bëri të ndjej diçka të ngjashme, një muzikant që nuk jam i gatshëm ta dua dhe ta dëgjoj në çdo kohë, ashtu siç nuk do të doja gjithmonë ta lexoja Dostojevskin. Është Beethoven. Ai ka atë njohuri të lumturisë, mençurisë dhe harmonisë, të cilat, megjithatë, nuk hasen përgjatë shtigjeve të lehta, por shkëlqejnë herë pas here në rrugën që shkon buzë humnerës dhe nuk arrihen duke buzëqeshur, por vetëm me lot dhe të rraskapitur nga dhimbja.
Sonte është nata e 4 e festivalit të Sanremos, ku në skenë debutojnë duetet, nën ritmin e hiteve të së shkuarës.
Një prej dueteve që priten sonte, mes emrave të mëdhenj të muzikës italiane, është edhe Ermal Meta me këngëtarin Manini.
Kënga titullohet “Nuk më keni bërë asgjë” dhe vjen mes 30 debutimesh të tjera nga Mango, Cocciante, Tiziano Ferro e shumë të tjerë.
Këtë vit artistët konkurrues mundën të zgjidhnin çdo këngë, italiane apo ndërkombëtare, nga çdo periudhë dhe nga çdo artist, të shoqëruar nga një ose më shumë të ftuar.
Shfaqjet e mbrëmjes së katërt janë pjesë përbërëse e konkursit dhe do të votohen nga publiku përmes televotimit dhe nga juria.
Në fund të mbrëmjes do të hartohet një renditje e re dhe do të shpallen pesë vendet e para. Më pas do të shpallet fituesi i mbrëmjes. / KultPlus.com
Mahmood, në moshën 31-vjeçare, u rikthye sërish në festivalin e “Sanremos” me performancën e tij të këngës “Gold Tracksuit”, duke paraqitur veten në një version të përditësuar.
Ai më parë ka fituar dy herë në “Sanremo” – një herë në vitin 2019 me këngën “Soldi” dhe më pas në vitin 2022 me “Brividi” në bashkëpunim me artistin Blanco, shkruan Radio Wecb.
Kënga e Mahmood u shkrua dhe kompozua në bashkëpunim me Jacopo Angelo Ettorre dhe Francesco Catitti, ndërsa prodhimin e kryen Madfingerz dhe Katoo. Mahmood tregon se kënga lindi pas një rrebelimi në Berlin dhe se përmes saj po bën diçka krejtësisht të re.
Mahmood në “Sanremo 2024” (Foto: Getty Images)
Gjatë një nate të dedikuar për këngët klasike, Mahmood do të interpretojë këngën “Come è profondo il mare” të Lucio Dalla, duke u shoqëruar nga grupi i tenorëve të Bitti Remunnu ‘e Locu’, të cilët janë ambasadorë të këngës tradicionale Sardeze.
Përveç “Sanremos”, Mahmood ka folur edhe për albumin e tij të ri “Nei Letti Degli Altri”, të cilin e përshkruan si një shqyrtim të thelluar i ndjenjave dhe marrëdhënieve njerëzore.
Mahmood në “Sanremo 2024” (Foto: Getty Images)
Albumi ofron një narrativë empatike dhe një estetikë të detajuar, ku sipas tij, shtrati simbolizon një hapësirë të sigurtë dhe një mikrokosmos për vetë-analizë dhe përvoja të ndryshme të jetës.
Mahmood ka njoftuar edhe datat e para të turneut veror 2024, i cili do ta mbajë artistin të angazhuar në festivalet verore italiane duke filluar nga data 19 korrik, pas një turneu evropian që fillon më 4 prill dhe përfundon me dy koncerte në Milano më 17 dhe 18 maj.
Mahmood në “Sanremo 2024” (Foto: Getty Images)
Fituesi i “Sanremo 2024”, do të jetë si gjithmonë përfaqësuesi i Italisë në edicionin e sivjetmë të “Eurovision”. / KultPlus.com
Arkivi Qendror Shtetëror i Filmit shfaqi sot në kinemanë e AQSHF-së filmin “Larg barbarëve” me regji nga Liri Begeja, prodhim i vitit 1994.
Filmi i përzgjedhur për projektim është një prej dhjetëra filmave në të cilët ka interpretuar i madhi Sulejman Pitarka.
Ky muaj është quajtur “Muaji i Sulejman Pitarkës” e i dedikohet aktorit të shquar pasi përkon me 100-vjetorin e lindjes së tij.
“Larg barbarëve” është një produksion i përbashkët Francë, Itali, Belgjikë, i vitit 1994, me regji nga regjisorja franko-shqiptare Liri Begeja, në të cilin luan aktorja franceze Dominique Blanc, në rolin e heroinës së filmit, Ronald Gutman si dhe aktorë shqiptarë në role kryesorë, si: Timo Flloko, Sulejman Pitarka, Piro Mani, dhe në role të tjerë, Luiza Xhuvani, Ndriçim Xhepa, Xhevdet Feri, Anisa Markarian, Lec Shllaku, Fitim Makashi, Sesilja Plasari, etj./ atsh / KultPlus.com
