Etiketë: Poezi nga Ezra Pound

Duaje ëndrrën tënde

Posted on by Kult Plus

Poezi nga Ezra Pound

Me dritë të shuar

Kthehu tek ëndrrat e vjetra

Që kjo bota jonë të mos humbë guximin

Me dritë të shuar

Duaje ëndrrën tënde
Duke përbuzur çdo dashuri inferiore,
Duaj erën
Dhe kujtohu këtu
Që vërtet vetëm ëndrrat mund të jenë

Prandaj, unë nisem në ëndërr, që të t’arrij.

1908./ KultPlus.com

‘Ti je si manushaqet me erën sipër tyre’

Posted on by Kult Plus

Poezi nga Ezra Pound
Përktheu: Redi Sheqeri

Pema më ka depërtuar në duar,
Limfa e saj më ka mbushur krahët,
Pema është rritur në gjirin tim –
Teposhtë,
Degët rriten nga unë, si krahë.

Pemë je ti,
Myshk je ti,
Ti je si manushaqet me erën sipër tyre.
Një fëmijë – kaq i madh – je ti,
Dhe e gjithë kjo për botën është një çmenduri./ KultPlus.com

‘Ti je si manushaqet me erën sipër tyre’

Posted on by Kult Plus

Poezi nga Ezra Pound
Përktheu: Redi Sheqeri

Pema më ka depërtuar në duar,
Limfa e saj më ka mbushur krahët,
Pema është rritur në gjirin tim –
Teposhtë,
Degët rriten nga unë, si krahë.

Pemë je ti,
Myshk je ti,
Ti je si manushaqet me erën sipër tyre.
Një fëmijë – kaq i madh – je ti,
Dhe e gjithë kjo për botën është një çmenduri./ KultPlus.com

“Me mujt me t’gjetë sërish, të vetme”

Posted on by Kult Plus

Poezi nga Ezra Pound

Françeska

Ti dole jashtë prej natës
dhe kishte lule n’duert e tua,
tash ke me dalë jashtë prej nji turme konfuze,
jashtë nji trazine fjalësh rreth teje.
Unë që t’kam pa mes gjanave ma t’randësishme
u zemërova kur ata e përmendën emnin tand
në vende të zakonshme.
Kisha dashtë që valët e ftohta në mendjen time t’lundronin,
dhe që bota të thahej si nji gjethe e vdekun,
ose t’ish si farat e asaj lules që t’zhdukej me nji t’fryme,
që me mujt me t’gjetë sërish,
të vetme.

Përktheu: Orjela Stafasani / KultPlus.com

‘Sa do doja që valë të ftohta të vërshonin mbi mendjen time dhe bota të venitej porsi një gjeth i vdekur’

Posted on by Kult Plus

Poezi nga Ezra Pound

Françeska

Ti erdhe prej natës ku ishe kredhur
Dhe në duar mbaje lule,
Tani do dalësh prej një rrungaje njerëzish,
Prej një kaosi fjalësh rreth teje.

Unë që të kam parë mes gjërash parësore
U nxeha kur ta përmendën emrin
Në vende të rëndomta.
Sa do doja që valë të ftohta të vërshonin mbi mendjen time
Dhe bota të venitej porsi një gjeth i vdekur,
Ose si lule qumështorja dhe të flakej tej,
Që të mund të t’rigjej
Të vetme.

Përktheu nga anglishtja: Redi Sheqeri / KultPlus.com

Papafingo

Posted on by Kult Plus

Poezi nga Ezra Pound

Ejani, t’i qajmë ata që janë më mirë se ne.
Eja, mike, dhe kujto
se të pasurit kanë shërbëtorë dhe jo miq,
Kurse ne kemi miq dhe jo shërbëtorë.
Ejani, të vajtojmë për të martuarit e beqarët.
Agimi hyn me hapa të vegjël
si një Pavlova e praruar,
Dhe unë jam pranë dëshirës sime.
A s’ka në jetë diçka më të mirë
Që këtë çast freskie të qartë,
Çasti për t’u zgjuar në dashuri.

Përktheu: Faslli Haliti / KultPlus.com