Nuk thuhet kot se fotografia vlen sa 1000 fjalë.
Fotografitë më poshtë, shpalosin histori të ndryshme, secila prej tyre një histori e vërtetë që la gjurmë të paharrueshme në fusha të ndryshme.
/ KultPlus.com
Franc Kafka ishte një autor gjerman që arriti famë botërore vetëm pas vdekjes së tij.
Ja ku janë 8 thënie nga Franz Kafka për të ndryshuar mënyrën e të menduarit…
1.“Duke besuar me pasion në diçka që ende nuk ekziston, ne e krijojmë atë. Nuk ekziston vetëm ajo që nuk e kemi dëshiruar sa duhet.”
2. “Ai është tmerrësisht i frikësuar se po vdes, sepse ende nuk ka jetuar.”
3. “Unë zakonisht zgjidh problemet duke i lënë ato të më gllabërojnë mua.”
4. “Unë mund të dua vetëm atë që e vendos në mënyrë të lartë mbi mua dhe që nuk mund ta arrij.”
5. “Rinia është e lumtur sepse ka aftësinë për të parë bukurinë. Kushdo që mban aftësinë për të parë bukurinë, nuk rritet kurrë.”
6. “Mos e humbisni kohën tuaj duke kërkuar një pengesë – ndoshta nuk ka asnjë.”
7.”Ka një sasi të pafund shpresash në Univers… por jo për ne.”
8. “Është më mirë të kemi dhe të mos keni nevojë, sesa të keni nevojë dhe të mos keni.”/ KultPlus.com
Edhe pse duhet ende më shumë se një vit deri në nisjen e Lojërave Olimpike “Paris 2024”, organizatorët e kësaj olimpiade kanë hedhur në treg një pjesë të biletave.
“Është shumë e rëndësishme që olimpiada “Paris 2024” të maksimizojë të ardhurat e gjeneruara nga biletat”, tha presidenti i Paris 2024, Toni Estanget, në lidhje me çmimin e biletave të Lojërave Olimpike të diskutuar më herët në një konferencë shtypi.
Kjo vjen pas disa javësh tensionesh mbi çmimet e biletave, të cilat sipas sondazheve kanë rezultuar shumë të shtrenjta dhe të paarritshme nga publiku. Për këtë çështje në media u shkruajt se është rritur zhgënjimi publik me organizatorët.
Por me përfundimin e fazës së parë të shitjes së biletave, presidenti i Paris 2024 thotë se është “vërtet i kënaqur” me mënyrën se si shkuan shitjet, me 3.25 milionë bileta të shitura, “një rekord në Francë”, duke përfshirë “400,000 bileta me një çmim prej 24 euro” – tha ai.
Dervish Shaqa ishte rapsod i shquar popullor dhe i njohur në të gjitha trevat shqiptare. Shaqa lindi në Llukë të Epërme të Deçanit më 1912 dhe vdiq më 11 prill 1985.
Devish Shaqa deri në vitin 1956 jetoi në Kosovë, mirëpo në këtë vit iu desh të lëshonte Kosovën për shkak të përndjekjes nga aksioni i njohur “mbledhja e armëve” që ndërmerrte në atë kohë Sigurimi i Punëve të Brendshme i Jugosllavisë (UDB-ja) kundër shqiptarëve.
Ai së bashku me kolegun e tij të këngës Demush Neziri, u vendosën në Rashbull afër Durrësit. Aty e vazhdojë shprehjen e ndjenjave nëpërmjet këngës që për të ishte e vetmja mënyrë e shprehjes së dhimbjes që kishte për familjen dhe vendlindjen që për të ishin të ndaluara. Këtë e shpreh në këngën “Kur ta ktheva Kosovë shpinën, e lame borë e gjetëm dimën…”.
Dervish Shaqa në Shqipëri e vazhdoi traditën e këndimit të historisë së vendlindjes së tij. Në vargjet e këngëve të tij të përcjella me çifteli përshkruhen kullat e gurta të Dukagjinit, figurave kombëtare, patrioteve te devotshëm, trimave e luftëtarëve të atdheut.
Në Rashbull, Dervish Shaqa arrin të themelojë e të udhëheqë grupin e rapsodit. Po me këtë grup në vitin 1968 prezantohet për herë të parë në Festivalin e Folklorit Kombëtar ne Gjirokastër.
Që nga kjo kohë së bashku me kolegun e tij rapsodin Demush Neziri prezantojnë një sërë këngësh të cilat për disa gjenerata ende janë të njohura si p.sh.: “Ç`janë këto gjamë që i bjen era”, “Prej Prokuplje deri n`Nish”, “Moj e mira porsi bora”, këngët për Azem dhe Shote Galicën, Nak Berishën e shumë të tjera…
Pjesa më e madhe e regjistrimeve muzikore të bëra nga Dervish Shaqa dhe kolegu i tij gjenden në arkivin e Radio Tiranës.
Përpos këngëve popullore dhe të përpunuar nga ai vetë, për Dervish Shaqën ka kompozuar edhe kompozitori Tish Daija si këngën “Festë të madhe ka sot Shqipëria” që për disa vite ka dominuar në përsëritjen e saj në Radio Stacionin e Tiranës
Populli ku ai kalojë pjesën më të madhe të jetës së tij e mban mend si këngëtar të lindur që këndon për këngën dhe jo për para. / KultPlus.com
A keni vënë re ndonjëherë se puthja në ballë është shumë më ndryshe, është më e fortë?
Epo, nëse ju ka ndodhur kjo do ta dini se është e pakrahasueshme, intensive dhe kaq depërtuese. Çfarë e bën kaq të fuqishme dhe si ndikon në ndjenjat tona?
A ka diçka që nuk e dimë në lidhje me domethënien e ballit tonë apo thjesht varet sipas personit? Le të fillojmë të gjejmë disa përgjigje.
Balli është në të vërtetë aty ku qëndron “syri i tretë”!
Kur puthesh në ballë, preket menjëherë syri i tretë. Është në të vërtetë shumë më tepër se sa duket në pamje të parë. Në një farë mënyre, po puthni shpirtin e personit tjetër.
Ju mund ta mbani dikë për dore, në krahë, por rrallë mund të prekesh nga dikush në ballë.
Ai është një pjesë e veçantë në trupin tuaj. Është një dritare përmes së cilës dikush arrin në shpirtin tuaj.
Për ata që janë të panjohur me konceptin e “syrit të tretë”, ai është një lidhje me veten e brendshme. Ai lidhet me gjendjen e vetëdijes më të lartë.
Syri i tretë është një reflektim i llojit të personit që jemi. Ai përcakton se sa jemi të vetëdijshëm shpirtërisht. Edhe pse është i padukshëm për syrin e zhveshur, ai banon drejtë e në mes të syve tanë.
Puthja e syrit të tretë
Syri i tretë është i vendosur midis vetullave. Në përgjithësi është qendra shpirtërore e përgjumur, por aktivizimi i tij ju jep njohuri, intuitë dhe ju lidh me qendrat tuaja më të larta.
Nëse me të vërtetë e doni dikë dhe kujdeseni për të, Puthja e syrit të tretë mund të jetë një përvojë e mrekullueshme për ju të dy.
Putheni në qendër të ballit mes vetullave, por përziejeni pak me një mendim dhembshurie dhe dashurie të sinqertë për atë person. Ajo aktivizon gjendrat pineale dhe hipofizike të atij personi që gjendet në këtë zonë.
Kjo do të sjellë një ndjenjë sigurie dhe mirëqenieje tek personi.
Duhet ta provoni atë me miqtë dhe anëtarët e familjes që i doni dhe për të cilët kujdeseni. Fuqia shëruese që sjell ajo është e pafund.
Është me të vërtetë një prekje hyjnore. Ajo është përmendur në shumë shkrime të lashta, por ju nuk keni pse të merrni për bazë fjalën e tyre.
Bëjeni atë kur të gjeni një mundësi. Sa më shumë që ta bëni, aq më shumë do t’i shihni rezultatet.
Çfarë ndodh kur puthesh në ballë?
Syri i tretë ju sjell në gjendjen e realizimit dhe ju ndiheni më të vetëdijshëm në brendësi. Kjo ndjesi zgjat më shumë se zakonisht dhe shndërrohet në një shprehje dashurie platonike.
Karakteristikat e gjendrës pineale ku mendohet se ndodhet syri i tretë janë të fshehta. Ajo prodhon melatoninë që rregullon ciklin e gjumit në trupin tonë. Ndërsa funksioni fiziologjik i gjëndrës pineale ka qenë i panjohur, traditat mistike e kanë njohur tashmë këtë pjesë të trurit si një portë për në botën shpirtërore.
Gjëndra përmban ujë dhe kristale që kanë vetitë piezoelektrike. Kjo e bën atë të aftë për piezokromizmin, një fenomen me virtytet e të cilit çdo ngjyrë mund të gjenerohet.
Prandaj këto kristale mund të jenë përgjegjëse për të na bërë që të shohim se çfarë ndodhet përtej gjendjes fizike dhe na lidhin me botën shpirtërore.
Ka të bëjë me Syrin, Pikën Zero, duke përqendruar ndërgjegjen tuaj dhe duke besuar atë që shikoni. Ju e bëni atë gjatë gjithë kohës dhe mund të mos e vini re ndryshimin ndërmjet mendimeve tuaja të brendshme dhe atyre me frekuenca më të larta.
Thuhet se Syri i Tretë ka një lente që hapet për të parë pas realitetit fizik, kështu që mund të doni ta lidhni me atë teori.
Një puthje në ballë furnizon gjëndrën pineale dhe është e favorshme për lirimin e melatoninës. Kjo tregon qartë se një puthje e natës së mirë mund të jetë shumë e dobishme për të bërë një gjumë të mirë e të rehatshëm.
Përfitimet e të puthurit në ballë shkojnë përtej imagjinatës sonë!
Mund të shkaktojë ndjenjën e të qenit i sigurt dhe i shëndetshëm, gjë që në thelb është ajo që kërkon mendja jonë gjatë gjithë kohës.
Mos i kurseni këto puthje me fuqi magjike! / KultPlus.com
Nga Gabriel García Márquez
Nëse do ta dija se kjo do të jetë dita e fundit që do të shoh, do të mbaja afër duke të shtrënguar dhe do ta lusja Zotin ta ruaj shpirtin tënd.
Nëse do ta dija se kjo do të jetë hera e fundit që ti kalon nëpër këtë derë, do të përqafoja, do të puthja.
Nëse do ta dija se kjo do të jetë hera e fundit që do të ta dëgjojë zërin, do ta ruaja secilën fjalë tënden, për të qenë në gjendja ta kujtojë pa pushim.
Nëse do ta dija se kjo do të jetë hera e fundit që të shohë, do të thoja se të dua dhe nuk do të pretendoja si budalla se ju tashmë e dini. /KultPlus.com
Parking Art Gallery është galeria më e re në Tiranë e cila tashmë është hapur me ekspozitën e Arben Koliçit, ku ky i fundit është prezantuar me ekspozitën “PRIM’ORDINE”, shkruan KultPlus.
Prim`ordine (shenjat e para apo fillesa nga latinishtja), është një pikë nisje shumë e mirë për t’i dhënë formë diçkaje, siç bën dhe vetë artisti Arben Koliçi nëpërmjet punëve të tij. Në këtë ekspozitë paraqiten disa vepra të Koliçit, i cili nëpërmjet grafikave të tij eksploron dhe kërkon forma të thjeshta, të cilat të çojnë që në fillesat e gjenezës së një kërkimi për të gjetur veten.
Ekspozita përbëhet nga grafika të punuara në letër, me rapitograf të zi dhe blu, pllaka druri të gdhendura, të cilat janë pikturuar me ngjyrat primare, bllok skicash, dhe skulptura e stilizuar e një zogu.
Të gjitha këto imazhe që artisti krijon, dalin në qendër të ekspozitës në një formë tre dimencionale të shpendit, i cili duket si lajmëtari i arkës së NOAS dhe simbol i një fillese të re. Dhe pikërisht këtu kjo ekspozitë lidhet përpikmërisht me simbolikën e hapësirës, vizionit të galerisë dhe vetë institucionit, për t’i dhënë një formë, për t’i ofruar qartësi, dhe qasje sa më të afërt marrëdhënies komunitet – institucion.
Koliçi, jo nëpërmjet fjalës, por nëpërmjet njollave apo ndërthurjeve të linjave grafike, kërkon forma të ndryshme të cilat dalin në një formë tre dimensionale. Duke filluar që me elaborimet e para në bocet dhe më pas realizimin e vizatimeve të mirëfillta me rapitograf me ngjyrë të zezë dhe blu, të cilat marrin forma në materie të ndryshme, si në ato të buta dhe në ato të ngurta.
Ndërkohë, Parking Art Gallery në vazhdim PARKING, është një hapësirë artistike e cila do tu shërbejë artistëve të pakicave kombëtare, dhe jo vetëm, duke i ofruar mundësinë për të ekspozuar punët e tyre, por në të njëjtën kohë për të gjeneruar diskutime të cilat synojnë hapjen dhe promovimin e dialogut ndërkulturorë.
Kjo hapësirë do të menaxhohet nga Komiteti për Pakicat Kombëtare, nën kujdesin e Nënkryetarit të KPK Z. Sead Kazanxhiu, duke organizuar një kalendar për ekspozitat që do të bëhen me artistët e pakicave kombëtare. Gjithashtu PARKING do të jetë e hapur dhe për OJF e pakicave kombëtare për aktivitete të ndryshme që lidhen me promovimin e vlerave kulturore të pakicave kombëtare në Republikën e Shqipërisë, si Ekspozita, promovime librash, shfaqe dokumentarësh dhe filmash në zonën e PARKING./ KultPlus.com
Visar Zhiti
…të vdekurit tanë…
si me ujin, me vajtime i kemi larë
në Ballkan.
Sot pasdite ishim në një Det të Vdekur,
që na lante ne, të gjallët.
Me baltën në breg,
lyenim trupin dhe fytyrën.
Mos donim të ribënim veten nga balta
si në ditën e parë të jetës?/ KultPlus.com
Nga Aurenc Bebja*, Francë – 11 Mars 2023
“Tempo” ka botuar, me 19 qershor 1971, një shkrim në lidhje me vlerësimin e veçantë asokohe të Ibrahim Kodrës në Paris, të cilin, Aurenc Bebja, nëpërmjet blogut të tij “Dars (Klos), Mat – Albania”, e ka sjellë për publikun shqiptar :
Në Paris, ku morën pjesë personalitete të shumta dhe ministri Michel Debré, piktori me origjinë shqiptare (në foto), i cili një pjesë të madhe të veprimtarisë së tij e zhvillon në Itali, mori medaljen e artë dhe diplomën e shoqatës “Arts, sciences et lettres”. Çmimi u motivua nga fakti se arti i Kodrës “ka hapur horizonte të reja për pikturën bashkëkohore”./ KultPlus.com
Kryeministri Edi Rama e ka nisur ditën ndryshe teksa ka uruar shqiptarët për një fundjavë të mbarë me pamjet e lagunës së Kune-Vainit në Lezhë. Ai thotë se kjo zonë është një prej oazeve më të mira të biodiversitet që të ofron natyra.
Shefi i qeverisë thekson se laguna ka rilindur falë masave të marra për mbrojtjen e zonave të mbrojtura.
“Mirëmëngjesi, dhe me kolazhin e pamjeve të lagunës së Kune Vainit, një prej oazeve tona më spektakolare të biodiversitetit, mrekulli e natyrës që ka rilindur falë masave të marra për zonat e mbrojtura, ju uroj një fundjavë të mbarë”, shkruan Rama, ndërsa postimin e shoqëron me pamje nga laguna.
Është hera e parë që po ndryshohet ngjyra e tapetit në ceremoninë e Oscars, dhe mund të thuhet se ky është ndryshimi më i madh, pasi që cdo ceremoni e ngjashme është përcjellë me ngjyrën e kuqe, shkruan KultPlus.
Tapeti i kuq në ceremoninë e Oscars është përdorë qysh prej vitit 1961, kurse java e fundit ka gjete organizatorët me përgatitjet e ceremonisë që do të mbahet të dielën, dhe përgatitjet kanë shpërfaqë edhe ndryshimin e ngjyrës së tapetit të kuq. Tapeti tashmë do të ketë ngjyrën e shampanjës.
Poashtu një ndryshim tjetër është se këtë vit parakalimi në tapet nuk do të jetë vetëm në ambient të hapur, pasi që parakalimi do të përfshijë edhe një pjesë të mbyllur. Organizatorët kanë potencuar se një pjesë do të mbyllet për shkak të kushteve klimatike, por edhe për sesionin e fotografive. Më herët ka pas ankesa se fotografitë nuk kishin shumë hijeshi nën reflektimin e diellit, përderisa ata ishin të veshur për ceremoni të mbrëmjes./ KultPlus.com
Hollivudi po përgatitet për edicionin e 95-të të çmimeve Oskar. Filmi fantastiko-shkencor “Everything Everywhere All at Once”, me regjisorë Daniel Scheinert dhe Daniel Kwan, kryeson me numrin e madh të kandidimeve, plot 11 të tilla. Industria e filmit shpreson ndërkohë që të hedhë pas krahëve incidentin e “shuplakës” që shoqëroi ceremoninë e vitit të kaluar.
Fituesi i çmimit Oscar, për aktorin më të mirë, Will Smith, goditi me shuplakë në fytyrë prezantuesin e ceremonisë Chris Rock, pas një shakaje që ky i fundit bëri me stilin e flokëve të bashkëshortes së tij. Incidenti tronditi miliona shikues në mbarë botën dhe la një shije të hidhur në historinë e ndarjes së çmimit prestigjioz.
Çmimet Oscar do të mbahen të dielën, më 12 mars, në teatrin ‘Dolby’ në Los Anxhelos. Ceremonia pritet të nisë në orën 20:00 me orën lokale dhe do të transmetohet drejtpërdrejt nga rrjeti televiziv ‘ABC News’.
Jimmy Kimmel do të prezantojë për herë të tretë ceremoninë, e për herë të parë që nga viti 2018. Në një reklamë lidhur me ngjarjen e këtij viti, komediani i njohur ndërsa fliste mbi arsyet se pse ai ishte personi i duhur për këtë punë, vuri në dukje se atë, nuk duhet ta godisnin me shuplakë, pasi, ai qante shumë.
Dhjetë filmat që konkurrojnë për kategorinë e filmit më të mirë janë: “All Quiet on the Western Front”, “Avatar: The Way of Water”, “The Banshees of Inisherin”, “Elvis”, “Everything Everywhere All at Once”, “The Fabelmans”, “Tár”, “Top Gun: Maverick”, “Triangle of Sadness”, “Women Talking”.
Akademia e çmimeve Oskar ka thënë se fituesit e të gjitha kategorive do të shpallen drejtpërdrejt gjatë natës së ndarjes së çmimeve. Vitin e kaluar, disa kategori ishin regjistruar paraprakisht, diçka që shkaktoi zhurmë mes anëtarëve të akademisë.
Hiti fantastiko-shkencor me regjisor Daniel Kwan dhe Daniel Scheinert “Everything Everywhere All at Once” vjen me 11 kandidime. “The Banshees of Inisherin”, me regjisor Martin McDonagh dhe “All Quiet on the Western Front” i Edward Berger-it, renditen në vendin e dytë, me nga nëntë kandidime secili. Aktorja Michelle Yeoh që luan në filmin “Everything Everywhere All at Once”, mund të ketë një avantazh të vogël ndaj Cate Blanchett, që luan në filmin “Tár”, për çmimin e aktores më të mirë. Gara për aktorin më të mirë paraqitet më e vështirë, për të konkurrojnë kokë më kokë Brendan Fraser i “The Whale” dhe Austin Butler që luan në filmin “Elvis”.
Në kategoritë e roleve dytësore më të mira, kryesojnë Angela Bassett (“Black Panther: Wakanda Forever”) dhe Ke Huy Quan (“Everything Everywhere All at Once”).
Steven Spielberg me filmin “The Fabelmans” mund të fitojë Oskarin e tretë si regjisori më të mirë, por megjithatë regjisorët, Daniel Scheinert dhe Daniel Kwan, po shfaqur si kryesues.
Ceremonia e çmimeve Oskar e vitit të kaluar, kur Will Smith goditi prezantuesin Chris Rock, përpara se të fitonte cmimin si aktori më i mirë, tërhoqi rreth 15.4 milionë teleshikues, që ishte 56% më shumë nga audienca e ulët rekord prej 10.5 milionë teleshikuesish që u shënua gjatë transmetimit televiziv të vitit 2021, të dëmtuar nga pandemia. Ceremonia e këtij viti me siguri do të shihet si një rikthim “në vendin e shuplakës”.
Oskari i këtij viti vjen mes shqetësimesh të mëdha mbi biznesin e filmit. Viti i kaluar shënoi një ringjallje të sallave të kinemave, pas dy vitesh pandemie, gjë që u vu re tek suksesi i filmit “Top Gun: Maverick”. Megjithatë shitjet e biletave rikuperuan vetëm rreth 70% të biznesit që ekzistonte para pandemisë. ‘Regal Cinemas’, zinxhiri i dytë më i madh i kinemave në vend, njoftoi mbylljen e 39 kinemave këtë muaj./VOA
Shakira dhe Bizarrap kanë bërë histori me një këngë latine që është kryesuese e top-listave në një mënyrë që asnjë këngë nuk e ka bërë ndonjëherë.
Kënga e Shakirës për ish-partnerin e saj, Gerard Pique dedikuar tradhtisë së tij ndaj saj, ka thyer rekorde në YouTube.
“BZRP Music Sessions Vol. 53” u publikua në YouTube më 12 janar dhe shumë shpejt la gjurmë në histori.
Kënga vendosi rekordin për këngën latine më të shikuara në YouTube në 24 orë me 63,000,000 dhe më pas u bë kënga latine më e dëgjuar me një numër prej 100 mln shikimes në You Tube.
Këngëtarja kolumbiane dhe DJ e producenti argjentinas vetëm 24-vjeçar, emri i vërtetë i të cilit është Gonzalo Julián Conde, kanë shumë për të festuar pasi fituan katër tituj të rekordeve botërore Guinness.
Shakira, 45 vjeç, u nda nga ish-futbollisti i Barcelonës, Pique, 35 vjeç, në vitin 2022 pas më shumë se 10 vitesh së bashku. Dyshja kanë edhe dy fëmijë së bashku./ KultPlus.com
Për herë të parë që nga viti 1987, shitjet e pllakave muzikore kanë tejkaluar shitjet e CD-ve në SHBA, sipas një raporti të ri nga Shoqata e Industrisë së Regjistrimit të Amerikës (RIAA). Adhuruesit e muzikës blenë më shumë se 41 milionë disqe vinyl vitin e kaluar dhe 33 milionë CD.
Kjo është një rritje prej 3%, pasi në vitin 2021 shitjet e disqeve vinyl arritën në 40 milionë. Nga ana tjetër, shitjet e CD-ve ranë me 28%, pasi në vitin 2021 shitjet e tyre ishin 47 milionë.
Taylor Swift ishte artistja femër më e shitur e vinyleve të vitit 2022 në SHBA, duke shitur 945,000 kopje të albumit të saj Midnights, e ndjekur nga Harry Styles , i cili shiti 400,000 kopje të albumit të tij Harry’s House. Gjithashtu në top pesëshen janë SOUR e Olivia Rodrigo (263,000 kopje), Good Kid i Kendrick Lamar (254,000 kopje) dhe Rumors i Fleetwood Mac (243,000 kopje).
Por shërbimet e transmetimit të muzikës vazhduan të përbëjnë shumicën e të ardhurave në industrinë e muzikës në SHBA në vitin 2022. Abonimet me pagesë, shërbimet e mbështetura nga reklamat, radio dixhitale, platformat e mediave sociale kontribuojnë me 84% të të ardhurave totale në industrinë e muzikës, duke regjistruar një rritje prej 7% në vitin 2022, pra 13.3 miliardë dollarë krahasuar me vitin 2021 që përbënte 83% të të ardhurave.
Shfaqja teatrore “Toka e Shpirtrave të Trazuar”, me autore Shqipe Malushi dhe regji të Zana Hoxhës, do të fillojë rrugëtimin ndërkombëtar më 12 mars me prezantim në Festivalin Ndërkombëtar të Teatrit të Vendeve të Ballkanit “Balkan Breeze”, që do të mbahet në Bursa, Turqi.
“Toka e Shpirtrave të Trazuar” do të prezantohet më 12 mars, 2023 nga ora 20:00 në teatrin shtetëror “Ahmet Vefik Pasha”.
Kjo shfaqje është një performancë e bazuar në poezitë e Shqipe Malushit, të cilat evokojnë kujtimet tona kolektive për mungesën e paqes dhe përballjen me luftën dhe konfliktin si një gjendje konstante për shoqërinë kosovare ndër shekuj e në veçanti ndikimin e saj në traumat tona ndër gjenerata. E shtrirë në një format unik eksperimental në shqip dhe anglisht, performanca e regjisores Zana Hoxha krijon një sinergji multidisiplinare përmes poezive imazhiste të Malushit, koreografisë bashkëkohore teatrore të Robert Nuhës, dhe dramaturgji të Shpëtim Selmanit, muzikës eksperimentale me elemente burimore dhe këndimit, si dhe video projeksioneve që krijojnë një narrativë të re të bazuar mbi kujtesën tonë kolektive.
“Toka e Shpirtrave të Trazuar” përmes akteve kronologjike përshkruan njërën ndër etapat më të rëndësishme të kosovarëve drejt asaj që e kishin ëndërruar ndër shekuj, lirisë.
Autore: Shqipe Malushi, regjia: Zana Hoxha, dramaturgjia: Shpëtim Selmani, koreograf: Robert Nuha, aktoret/ët: Donikë Ahmeti, Kushtrim Qerimi, Mikel Markaj, Zhaneta Xhemajli, Kaltrinë Zeneli, Edlir Gashi, kërcimtarë/e: Altina Binaku, Qendrim Makolli, Erëza Grajqevci, Patriot Osmani, soliste: Urta Haziraj, videoprojeksionet skenike: Florian Canga, tonist: Arnben Aliu, driçimi: Mursel Bekteshi, mjeshtër skene: Rrahmon Mehmeti./ KultPlus.com
Dhurata Hoti
(fragment nga libri “Mjegulla”)
Nëna e saj ishte i vetmi person për të cilin ndiente mëshirë, por asnjë ndjenjë tjetër. E mëshira nuk e bënte ta donte, përkundrazi irritohej prej saj. Ato nuk dinin ta donin njëra-tjetrën si nënë e bijë. Troja ndonjerë mendonte se nëna e saj e shihte si fajtore për të gjitha të këqijat që kishin ardhur pas lindjes së saj. Natyrisht, ajo kurrë nuk i kishte thënë këtë gjë, por kështu i dukej. Gjithçka në shtëpi lidhej me fajin. Sikur ata që kishin mbetur gjallë duhej të ndiheshin fajtorë për jetën. Ndoshta nuk ishte kështu, ndoshta koka e Trojës krijonte situata të paqena. Veçse dukej që shtëpia rëndonte prej palumturisë. Sa herë që Troja kishte sjellë ndonjë kafshë të shtëpi ajo kishte vdekur. Mace, qen, peshq në akuarium, zogj e zvarranikë. Të gjitha i kishte varrosur në oborr. Dikur ishte lodhur me aq shumë vdekje dhe nuk kishte tentuar më. Edhe kur filloi të jetonte vetëm kishte frikë të provonte.
Doli dhe eci gjatë kah periferia e qytetit. Kur u kthye, në shtëpi nuk dukej askush, kishin rënë të flinin. U ndje e qetë, por jo aq sa të flinte. Shkoi në kuzhinë, por nuk mundi të hante anipse ndihej shumë e uritur. Era në shtëpi e bënte pothuaj të pamundshme të mendonte për ushqimin. Do të kishte qenë më mirë po të ishte kujtuar të hante jashtë. Donte të shkonte në dhomë, por duke kaluar kah dera e bodrumit, u ndal. Vendosi të zbriste, edhe pse ky vend kishte diçka të frikshme.
E hapi derën dhe zbriti shkallëve. Në bodrum era vinte edhe më shumë. Trojës i erdhi për të vjellë, por u mbajt. Filloi ta ndiqte erën. Instinktivisht shkoi te një dollap i madh, e largoi me forcë. Nën të toka dukej shumë e squllur. Kur e preku me gisht ishte shumë e butë dhe si me jargë. U neverit. E mori një shkop dhe e shtypi. Preku në diçka të fortë. Filloi ta shtynte me shkop, në mënyrë që ta nxirrte jashtë. E mori edhe një shkop tjetër. Ajo gjëja dukej sikur të ishte e ngjitur në diçka. Filloi ta shprishte me shkop shtresën e dyshemesë, duke e gërryer. Ishtë një kukull e varrosur. E qepur me dorë, në mënyrë shumë primitive, i ngjante një kukulle voodoo. Në disa pjesë të trupit kishte gjilpëra të ngulura. Trojës iu duk se i ngjante gjyshit. Mendimet filluan të bëhen shumë të frikshme. U mundua të krijonte skenare të mundshme se si ndonjë vajzë e vogël mund ta kishte harruar disi rastësisht, ose, ose, por i dukej që e dinte, edhepse nuk ishte aspak racionale. Kukulla qelbej erë dhe çuditërisht kishte filluar të lëshonte rrënjë të holla, por të shumta dhe të thella. Filloi t’i shkulte fillimisht me dorë, pastaj filloi të kërkonte për ndonjë thikë. E gjeti dhe i preu të gjitha. Era u bë e padurueshme. Filloi të kthente. E mori një qese plastike dhe e mbështolli me të kukullën. Mendonte se duhej ta digjte, por nuk dinte ku. Iu kujtuan disa skena filmash. Mblodhi gazeta dhe karton dhe i kryqëzoi. Kukullën e vuri në mes. Zjarri u ndal para se kukulla të përfshihej nga flakët. Provoi prapë, por pa sukses. E fshehu në një raft krejt poshtë nën dollap. Era ishte bërë e padurueshme. U frikësua të hapte dritaret e vogla të bodrumit, fqinjët mund të dyshonin. U ngjit lart. Në katin e parë gjyshja po flinte në dhomën e ditës para televizorit, në të cilin jepej një serial. Nuk i dëgjohej frymëmarrja, por ajo nuk e kontrolloi, sepse gjyshja gjithmonë ashtu flinte. Dera ishte e hapur dhe në lagjen ku ishte shtëpia vinte fresk prej një parku që ndodhej aty afër. U rrënqeth. U nis për në dhomën e saj. Ishte instiktivisht e sigurt që kishte qenë gjyshja. Në dhomë u shtri dhe u mbulua me disa shtresa batanijesh e jorganësh, po vazhdonte të dridhej prej të ftohtit. Kishte nevojë të qetësohej, trupi i ishte bërë jashtëzakonisht i lehtë, i dukej se do të pluskonte në ajër po të mos ishte e mbuluar. I dukej sikur të kishte zhvarrosur një kufomë. Gjithçka dukej e pavërtetë e njëkohësisht më e vërtetë se gjithçka tjetër. Gjymtyrët dhe kokën i kishte të mpira dhe kur më në fund e zuri gjumi, në ëndërr pa se Edgar Allen Poe kishte ardhur mysafir dhe doli të ishte ish i dashuri i gjyshes./ KultPlus.com
Poezi nga Mitrush Kuteli
Bie shi,
Adrianë,
bie shi i qetë mbi qytet,
shi që më bluan e më vret,
dhe s’di ku të shkoj
nëpër Tiranë.
Të kërkoj,
Adrianë,
me ankth nëpër qytetn’ e shkretë,
ku shtrydhen retë
dhe diell s’lind e s’perëndon
përmbi Tiranë.
O sa çudi,
Adrianë,
të duash të mos jesh njeri,
dhe gurëve t’u kesh zili,
-se gurët s’vuajnë kur bje shi
përmbi Tiranë!/KultPlus.com
Aktori amerikan, Robert Blake, ka vdekur në moshën 89-vjeçare.
Ai ishte i njohur për rolin e detektivit Tony Baretta në vitet ’70, njofton Klan Kosova.
Blake gjithashtu luajti në “In Cold Blood” dhe “Judgment Day: the John List Story”.
Por, karriera e tij u la në hije nga procesi gjyqësor dhe lirimi i tij për vrasjen e gruas së tij, Bonny Lee Bakley, në vitin 2001./ KultPlus.com
Orion Shima na merr përdore për të na zbuluar një udhëtim magjik në mitolet dhe bukurinë e pastër të Mesdheut, nëpërmjet pikturës së tij.
“Deteve ngjyrë vere” quhet ekspozita e tij e fundit në Galerinë Fab.
Në këtë ekspozitë pasqyrohet gjithçka që i përket kulturës së kohës së Homerit, Odisesë, sojlinjtë e Kadmusit e të Harmonisë, çiftit që la Tebën me historikun e mbartur të fatkeqësive familjare, e që më pas pëson metamorfozën… figura që s’dinë ta çmojnë kohën në Olimp, e si pasojë humbasin në gjera të pavlera…
Më pas shfaqet Zeusi në pasionet e veta, më tej Edipi para Sfinksit. Udhëtimi i Shimës na çon pastaj tek “Metamorfozat” e Ovidit. Të gjitha këto tablo na flasin për ikjen, tragjizmin, humbjen e kohës në një det kotësie, apo më keq, vesesh e shthurje.
Temat e tilla, që janë sa historike dhe të ndërtuara nga Historia e Artit, Shima i ka ndërthurur me një linjë modern, duke të dhënë një mundësi që ti ta rishikosh dhe ta transformosh fabulën… ta risjellësh në kohën tënde, në kohë ku autori dhe ne jetojmë./ TopChannel/ KultPlus.com
Në Gjirokastër në 115 vjetorin e hapjes së shkollës së parë shqipe u përkujtua me një ekspozitë historike kontributi i gjuhëtarëve, rilindasve dhe disa prej mësuesve të parë të shqipes.
Ekspozita kronologjike e abetareve të shqipes duke nisur me të parin botim të Kristoforidhit më 1872 e deri tek botimet bashkëkohore janë të vizitueshme për publikun krahas disa dokumentave të rrallë që bëhen publikë për herë të parë.
Studiuesi Niko Kotherja tha se vlera e dorëshkrimeve autentike të Pandeli dhe Koço Sotirit i shtohen arkivit historik të përpjekjeve për gjuhën dhe identitetin kombëtar.
Këtë vit në Gjirokastër do të përkujtohet edhe 100 vjetori i Liceut si dhe ngjarje të tilla si vënia në skenë për herë të parë e një drame në shqip nga Koto Hoxhi e titulluar “Dasma lunxhote”.
Pjesë e materialit dokumentar të ekspozuar për festat e marsit janë edhe botime të shumta të teksteve shkollore dhe literaturës plotësuese në shqip të botuara jashtë vendit nga klubet patriotike të emigrantëve. Një pjesë e tyre u bënë literatura bazë e çeljes së shkollës “Liria” 115 vjet më parë prej shoqërisë patriotike “Bashkimi”./ KultPlus.com
Poezi nga Evgenij Jevtushenko
Gjithmonë do gjendet një dorë gruaje,
Që vjen të perkedhel me ëmbëlsi.
Me dashurinë e butë të vëllait,
Të qetëson kur s’ke dashuri.
Gjithmonë do gjendet një sup gruaje,
Ku ti mbështet kokën mendjelehtë.
Dhe, duke marrë frymë me zjarr,
Ajo të beson ëndrrën e vet.
Gjithmonë do gjenden dy sy gruaje,
Që mbysin gjithkund dhimbjen tënde.
Dhe, nëse të mbetet pakëz vuajtje,
Ata, të paktën, të shohin me dhembje.
Por ka dhe të tilla duar gruaje,
Që të sjellin mrekullinë.
Dhe kur të prekin ballin e lodhur,
Ke gjetur fatin, përjetësinë.
Por ka dhe të tilla supe gruaje,
Që do të duheshin përgjithmonë.
Që ti në to veç një natë u mbështete,
Gabimin e kuptove shumë vonë.
Por ka dhe të tillë sy gruaje,
Që të shohin me pikëllim gjithnjë.
Dhe mbeten për ty, sytë e shpirtit,
Deri në çastin kur ti s’je më.
Por ty, kundër dëshirës tende,
Të duken pak ato duar dhelëse.
Të duken pak supet dhe sytë,
Dhe i tradhton në ndjenja dehëse.
Dhe ja,
Ato hakmarrëse ngrihen kundër teje:
Tradhtar! – të thotë shiu nëpër lotë:
Tradhtar! – Era të përplaset në fytyrë:
Tradhtar! – pylli të thotë.
Dhe ti, me shpirt të penduar,
Ndjen turp dhe vetes kurrë s’ia fal.
Vetëm ato duar që ke tradhtuar,
Të falin gjithçka, thjesht pa fjalë.
Dhe vetëm ato supe të lodhura,
Të falin dhe janë gati të falin gjithmonë.
Dhe vetëm ata sy të trishtuar,
Të falin atë që as vetes s’ia lejon./ KultPlus.com
Bullgaria shënon sot 80-vjetorin e shpëtimit të hebrenjve bullgarë gjatë Luftës së Dytë Botërore.
Dita e shpëtimit të hebrenjve bullgarë dhe e kujtimit të viktimave të Holokaustit dhe krimeve kundër njerëzimit përkujtohet që nga viti 2003, me vendim të qeverisë të datës 13 shkurt 2003.
Një ekspozitë me dokumente, libra, botime periodike që paraqesin dëshmi të dokumentuara të jetës së hebrenjve në trojet bullgare, përfshirë edhe gjatë Luftës së Dytë Botërore u hap sot nga presidenti bullgar, Rumen Radev në Bibliotekën Kombëtare.
“Pasi arriti t’i mbijetonte dy katastrofave kombëtare, Bullgaria po bën gjithçka që është e mundur për të shmangur një luftë tjetër në Kontinentin e Vjetër. Pavarësisht presionit të Gjermanisë naziste mbi institucionet bullgare, populli ynë e hodhi poshtë antisemitizmin dhe vetë, i copëtuar dhe i persekutuar, kërkoi rrugën e dialogut, drejt rishikimit paqësor të Traktatit të padrejtë të Neuilly sur Seine”, tha Radev në hapjen e ekspozitës.//a.i/
Një prej grupeve më të mira shqiptare ishte ‘Djemtë e Detit’.
I krijuar në Lezhë, muzika e grupit kishte ndikime ndoshta nga hard-rroku dhe metali, që ishte shumë aktual në mesin e viteve ‘80 në të gjithë botën.
Prezent në skenën e muzikës, tani për më shumë prej 20 vjet, hiti i tyre më i madh mund të konsiderohet kënga “Mos qaj”, por pa përjashtuar hite të tjera si Lamtumire, Jo Tani, Kohë pa ty, Baladë Për Jakup Ferrin etj.
‘Djemtë e Detit’ kanë marrë pjesë në shumë koncerte dhe festivale dhe ku janë kurorëzuar dhe me shumë, kanë dalë në krye në festivale rroku, si dhe janë vlerësuar nga vetë publiku, shkruan KultPlus.
Sot pjesëtarët e grupit janë Valentin Markvukaj (kompozitor) që jeton në Australi dhe Gent Demaliaj (këngëtar/tekst shkrues) që jetonte në Tiranë, por që më 27 janar 2015 ndërroi jetë për shkak të një sëmundjeje të rëndë. / KultPlus.com
Poezi nga Sibel Halimi
Në trupin tënd
dëshira grumbull lëmsh – nyje
e sotmja i zgjidh për t`i lënë një emër
Në trupin tënd
mbahet mend historia
për pjellorinë e shtyllën
për oxhaqet që pështyjnë liri
Në trupin tënd
kocka e mish
të mësuara tanimë me drejtimin
kuptimi nuk t`mban mend ty
Në trupin tënd
të pa prekur
nofullën e shtrënguar nga një dorë
paska lindur një dramë tragjikomike
që botës ia kumtoj lajmin
Trupi yt na qenka sall një brinjë./ KultPlus.com
