‘Lonely Planet Italia’: Liqenet e Shqipërisë kanë të gjitha arsyet për një udhëtim të paharrueshëm

Në Shqipëri gjenden dy liqenet më të rëndësishme në Kontinentin e Vjetër, shkruan Francesca Masotti në një artikull të botuar në “Lonely Planet Italia”.

Janë liqenet e Shkodrës dhe të Ohrit.

I pari është më i madhi në gadishullin Ballkanik, ndërsa i dyti është liqeni më i vjetër në Evropë.

Jo keq për një komb që ka përafërsisht madhësinë e Toskanës.

Këto dy liqene dhe rrethinat e tyre nuk janë ende të prekura nga turizmi masiv.

Turistët italianë tërhiqen nga plazhet si në kartolina përgjatë bregdetit dhe atmosfera e kryeqytetit Tiranë.

Nga viti 2022, organizatat italiane COSV dhe VIS kanë si objektiv të tyre vlerësimin e këtyre dy territoreve kufitare liqenore dhe promovimin e një modeli të ri turizmi që ka qëndrueshmërinë mjedisore dhe përfshirjen e komuniteteve lokale në qendër të tij.

Fjala kyçe: Turizëm i qëndrueshëm

Një model turistik në kontrast të plotë me atë që ka karakterizuar rajone të tjera të vendit, veçanërisht ato bregdetare.

“Duke pasur parasysh veçantinë e dy liqeneve dhe rëndësinë e tyre në nivel mjedisor dhe kulturor, vendosëm të nxisim turizmin e përgjegjshëm – që respekton si ekosistemet natyrore ashtu edhe popullatat që jetojnë në zonat e lidhura me to”, tha Jonida Shano zyrtare e Projektit të COSV Albania.

Për këtë qëllim lindi projekti “Liqenet e Shqipërisë”, i financuar nga Agjencia Italiane për Bashkëpunim për Zhvillim dhe zbatuar nga OJQ COSV Albania me OJQ VIS.

Kjo e fundit është një organizatë joqeveritare e themeluar në vitin 1986 që merret me bashkëpunimin për zhvillim dhe solidaritetin ndërkombëtar dhe promovon rritjen e ndërgjegjësimit, edukimin dhe aktivitetet e qytetarisë globale.

COSV, nga ana tjetër, është një shoqatë vullnetare jofitimprurëse e themeluar në vitin 1968 me misionin e nxitjes së kulturës së bashkëpunimit midis popujve dhe luftimit të pabarazive.

Liqenet e Shqipërisë, vendet kufitare dhe biodiversiteti

Projekti “Liqenet e Shqipërisë” u krijua për të promovuar territorin e liqeneve të Shkodrës dhe Ohrit dhe për të forcuar masat aktive të ruajtjes së dy habitateve – duke përfshirë komunitetet lokale në menaxhimin e burimeve mjedisore dhe duke nxitur zhvillimin e aktiviteteve ekonomike të lidhura me turizmin e qëndrueshëm – nëpërmjet përmirësimit të qeverisjes territoriale dhe përfshirjes më të madhe të punësimit të grave dhe të rinjve.

Falë sinergjisë mes dy organizatave italiane, në partneritet me organizata shqiptare dhe italiane – si Rrjeti Shqiptar për Zhvillimin Rural, Universiteti Bujqësor i Tiranës, Shoqata Italiane e Turizmit të Përgjegjshëm, Diesis Network, Kallipolis, Studioazue, dhe fondacionet Shqiptare Besa Capital dhe Partneriteti për Zhvillim – janë maksimizuar përvojat në fushën e zhvillimit rural dhe turizmit të qëndrueshëm – të cilat dallojnë dy realitetet e përfshira, gjeografikisht të largëta, por të bashkuara nga kombinimi liqen-mal në nivel morfologjik.

Misioni: Përfshirja e vendasve

Duke nxitur komunitetet lokale që të bëhen protagonistë të rajonit, u krijuan dy Grupe Lokale të Veprimit (GLV), dy rrjete lokale heterogjene ndërmjet aktorëve nga të dy zonat.

Ky lloj animacioni ka bërë që në dy vitet e fundit të organizohen udhëtime studimore, shkëmbime përvojash dhe takimesh ndërmjet agjentëve lokalë të zhvillimit të dy territoreve të përfshira – duke nënvizuar rëndësinë e marrëdhënies ndërmjet komuniteteve, institucioneve dhe punës dhe të një “ure” që lehtëson dialogun.

Autoritetet lokale janë figura të reja në botën e turizmit që luajnë rolin e lehtësuesve dhe përkthyesve midis territorit, institucioneve publike, shoqërisë civile dhe aktiviteteve ekonomike.

“Kjo përfshiu gjithashtu krijimin e ngjarjeve në zonë që kontribuan në promovimin e një modeli të qëndrueshëm të turizmit – si dhe ndërgjegjësimin e dy trevave shqiptare që janë ende jashtë radarit dhe përcjellin tradita të rëndësishme vendase”, shtoi Shano.

Mbretëria e natyrës, spiritualiteti dhe ushqimi i mirë

Në bashkëpunim me Bashkinë dhe Qendrën Multifunksionale të Pogradecit, qyteti kryesor shqiptar në liqenin e Ohrit, këtë verë COSV Albania organizoi dhe zbatoi një aktivitet 5-ditor me sloganin “The Unesco Days United4 Heritage”.

Aktivitete, takime dhe panele që përfshinë vendas dhe të huaj në rizbulimin e këtij lokacioni alternativ shqiptar, por një nga më magjepsësit në Ballkan.

Mjafton të themi se në fshatin Lin, në veri të Pogradecit, ndodhet vendbanimi më i vjetër në Evropë, mbi 8 000-vjeçar.

Nuk e themi ne, por e vërtetuan rezultatet e gërmimeve të kryera prej mbi katër vitesh nga arkeologët shqiptarë dhe nga Universiteti i Bernës.

Një vend ku shenjtëria, historia dhe kultura, përfshirë gastronominë, janë të ndërthurura pazgjidhshmërisht.

Prej pesë vitesh, Mokra n’Fest ka qenë eventi promovues i këtij territori unik.

Mokra njihet edhe si kryeqyteti i mbretërisë së parë Ilire, siç dëshmohet nga pesë varret monumentale të Selcës, në kodrën e Gradishtës, në gjysmë të rrugës midis Pogradecit dhe Linit.

Një vend që duhet përfshirë me patjetër në listën tuaj të udhëtimeve!

Mes liqenit dhe maleve

Në veri, Syri i Sheganit është një burim karstik fotogjenik në zonën veriore të liqenit të Shkodrës – ku VIS në bashkëpunim me njësinë administrative Kastrat dhe grupin e peshkatarëve vendas – në dy vitet e fundit ka organizuar Festivalin e Peshkut me degustime të produkteve vendase – përfshirë djathin mishavin, ekskursione mes barishteve mesdhetare, bimëve të mjaltit, shelgjeve dhe bambusë, si dhe xhiro në liqen me varkat tradicionale të verdha, të shoqëruar nga peshkatarë vendas.

Në Malësinë e Madhe, së fundmi u përurua Muzeu Etnografik, për të promovuar traditat dhe zakonet e Shqipërisë së Veriut – në veçanti xhubletën, fundin e përdorur nga gratë malësore, një vend i trashëgimisë së UNESCO-s.

Ndërhyrje të tjera të rëndësishme janë planifikuar në muajt e ardhshëm – duke përfshirë hapjen e katër shtigjeve të reja ecjeje midis Liqenit të Shkodrës dhe maleve – mbështetje për zanatet e grave në fshatrat në periferi të Shkodrës – dhe rritjen e promovimit turistik të plazheve në pjesën lindore të liqenit.

Këto janë të gjitha arsyet e mira për të planifikuar një udhëtim në Shqipëri vitin e ardhshëm./atsh/ KultPlus.com

Minoru Yoshioka: Ishulli

Minoru Yoshioka (1919-1990), një ndër poetët më të mëdhenj të modernizmit të vonë japonez, ka botuar nëntë përmbledhje me poezi mes viteve 1955–1984

ISHULLI

Nga Yoshioka Minoru

   Duke zbritur në ishull    njeriu zbulon në

qoshet e gurëve    fragmente të ndryshme të mëdha të

eshtrave të kafshëve dhe peshqve   që dielli që rrotullohet i ka

nxirë     kontraksione të një koke të zezë të oktapodit    Sytë

e njeriut gradualisht ngrihen drejt horizontit     një margjinë

ku nxjerrë kokën një hënë këndore     Përpiqet të harrojë     Tash

me luciditet të skajshëm    një vezë e zogut të detit po ankoron

   Pse dikush mundet ndonjëherë të dëgjojë në momente të tilla

Është koha kur harqet e pagjumë marrin formë       Njeriu

shtrihet sa gjer gjatë dhe duart e tij të gjera dhe këmbët

lëvizin ngeshëm      në atë kohë prej skajit të saj

    më të ulët zona e ishullti nis të kontraktohet     Kjo

mund të jetë foleja e perëndimit të diellit të nesërm   Për hir

të iluzionit zogj që kurrë s’do të nisen fluturim veza

është zmadhuar në brinjën e njeriut   Në gjithë

këtë sipërfaqe të zbardhuar egërsisht nga drita   njeriu nuk mund

të gjejë askund shenja të thonjve të popujve aventurierë

    Ai nuk e zgjodhi    këtë Atlas    Nga mitra

e hajthme ky njeriu e nxjerr me forcë një zë të vockël dhe gjak

Të veçuara prej tij nga ana tjetër    valët

dimërore vazhdojnë të shkasin

***

‘Ishulli’ i Yoshioka Minorus: një interpretim

Nga Denis Keene

Poezitë e Yoshioka Minorus nuk janë më pak të zorshme në origjinal se sa në versionet në gjuhët e tjera, prandaj nevoja që të pajisen me shpjegime është e diskutueshme. […]

Poezia nuk orvatet të rikrijojë materien e vërtetë të përvojës, por e ka të njëjtën marrëdhënie me realitetin jetësor ashtu si e ka një pikturë e Pikasos. Në të vërtetë, poezia mbahet bashkë nga format e saj gjeometrike, sado që vazhdon të ndërfusë copëza të një realiteti të zhveshur. Me gjasë çka u jep poezive të tij jetën e tyre të veçantë është mënyra se si një botë fantastike dhe në dukje abstrakte përherë krijon përshtypjen se po flitet për realitete personale. […]

   Duke zbritur në ishull    njeriu zbulon në

qoshet e gurëve    fragmente të ndryshme të mëdha të

eshtrave të kafshëve dhe peshqve   që dielli që rrotullohet i ka

nxirë     kontraksione të një koke të zezë të oktapodit

Kjo hyrje tingëllon thua se bëhet fjalë për një ishull të vërtetë me mbitone alegorike, por përshtypja largohet shumë shpejt nga fraza finale. Mund të thuhet se poezia e vërtetë fillon nga «kontraksione të një koke të zezë të oktapodit», se kjo frazë çon para e mbrapa në një mënyrë që e çrregullon lëvizjen pothuajse racionale të fillimit, duke çuar te sekuenca vijuese anti-logjike:

Sytë e njeriut gradualisht ngrihen drejt horizontit     një margjinë

ku nxjerrë kokën një hënë këndore     Përpiqet të harrojë     Tash

me luciditet të skajshëm    një vezë e zogut të detit po ankoron

Në gramatikën e origjinalit fraza «kontraksione të një koke të zezë të oktapodit», qëndron e veçuar, ashtu si edhe në përkthim, dhe po u lexua si imazh i diellit, ose si diçka e pavarur që e ndriçon dielli, ose si një imazh i syve të njeriut, është çështje e hapur, duke qenë se poezia na siguron se çështja mbetet e hapur. Një sekuencë imazhesh është krijuar, por asnjëra prej tyre nuk ka fuqi interpretuese më të madhe se të tjerat. Ajo që ne kemi është një formë rrethore që rrotullohet dhe kontraktohet në imazhe të shumëllojta. Atëherë shohim se ishulli lidhet me këtë, një rreth i prerë nga ajo që e rrethon. Njëri prej atyre rrathëve, sytë e burrit, kapet në lëvizjen e tij nga vija e drejtë e horizontit (limiti i kureshtjes njerëzore, siç e ka quajtur Baudelaire), nga e cila shfaqet një hënë këndore (hëna si rreth i paplotë, i cunguar). Kjo pritje e plotënisë atëherë është përherë e nënkuptueshme dhe shndërrohet në vezë zogu (ideogramet për ishullin dhe zogun janë bukur të ngjashme dhe këtu kemi një mbivendosje imazhesh që përkthimi nuk mund t’i shfaqë).

Pse dikush mundet ndonjëherë të dëgjojë në momente të tilla

Është koha kur harqet e pagjumë marrin formë       Njeriu

shtrihet sa gjer gjatë dhe duart e tij të gjera dhe këmbët

lëvizin ngeshëm      në atë kohë prej skajit të saj

më të ulët zona e ishullti nis të kontraktohet     Kjo

mund të jetë foleja e perëndimit të diellit të nesërm   Për hir

të iluzionit zogj që kurrë s’do të nisen fluturim veza

është zmadhuar në brinjën e njeriut   Në gjithë

këtë sipërfaqe të zbardhuar egërsisht nga drita   njeriu nuk mund

të gjejë askund shenja të thonjve të popujve aventurierë

Poezia tash bëhet një studim i marrëdhënies së njeriut me kohën, elementi në të cilin jeton dhe i përpjekjes së tij për ta kuptuar dhe për të shpëtuar prej saj. Në botën imazhiste të filmit muzika jep domethënien e veprimeve (Sarteri e lakmonte heroin e ekranit, ngase veprimi i tij më trivial performohet nga mizika dhe kështu shpëtohet nga paparashikueshmëria që e karakterizon jetën tonë të përditshme). Njeriu e ëndërron këtë domethënie dhe ato harqe të pagjuma (dielli, hëna, ishulli i vetes) marrin formë; prapë njeriu ëndërrimtar, duke qenë se ekziston dhe lëviz, nuk mund t’i japë kuptim të plotë qenies së vet përderisa ai vetë është pjesë e saj. Kështu ky ishull kontrakton, duke mos e mbushur gjithë qenien, dhe ai prapë mendon me terma të kohës, përmes kësaj hëne, kësaj vezë qenie në kohë, diellit të nesërm. Kjo fole e rrumbullakët është për zogjtë iluzorë që kurrë s’do të ngrihen në fluturim, veza, ose hëna, që bëhen shenja e përpjekjes njerëzore, se hëna duket e njollosur për shkak të shenjave të saj dhe mendimet tona në të vërtetë janë marrë me të. Por këto aventura mendore nuk kanë lënë shenja të vërteta në të (poezia ishte shkruar para daljes së hënës).

    Ai nuk e zgjodhi    këtë Atlas    Nga mitra

e hajthme ky njeriu e nxjerr me forcë një zë të vockël dhe gjak

Të veçuara prej tij nga ana tjetër    valët

dimërore vazhdojnë të shkasin

Gjithë këto forma të pastra nënkuptojnë vetmi, veçim (ishullim) nga deti dimëror që vazhdon të shkasë. Nga ky veçim poeti nxjerr një grumbull të vockël gjaku, zërin e tij, fjalët e tij. Kështu ai i ka krijuar këto forma, njëfarë jete, nga imazhet e vdekjes me të cilat fillon poezia. Nuk dua ta kërkoj asnjë status autoritativ për këtë interpretim, duke qenë se poezia nuk është e atij lloji që na lejon të flasim me autoritet rreth saj. Emfaza të tjera mund të jenë të mundshme dhe cilido lexues mund ta lexojë në një mënyrë tjetër në kohë të ndryshme. Sidoqoftë, mënyra se si funksionon poezia mbase është shfaqur përmes këtij interpretimi dhe poezitë e tij të tjera mund të lexohen po kaq në të njëjtnë mënyrë.

/Marrë nga ’Modern Japanese Prose Poem – An Anthology Of Six Poets’, Princeton University Press, 1980

/Përkthimi Gazeta Express/ KultPlus.com

FFK: Futbollistët mbrojtën dinjitetin e shtetit, do të ankohemi në UEFA

Federata e Futbollit të Kosovës ka dënuar provokimet dhe sjelljet raciste të tifozëve rumunë.

Në komunikatën e tyre, FFK-ja bën të ditur se arsyeja e tërheqjes së kombëtares ishin thirrjet e vazhdueshme raciste dhe anti-Kosovë.

“Ndeshja u ndërpre për shkak të thirrjeve të vazhdueshme raciste dhe anti-Kosovë nga tifozët rumunë, të cilët përsëritën sjellje raciste dhe provokuese që dëmtojnë rëndë frymën e fair play-it, vlerat e futbollit dhe janë në kundërshtim të plotë me rregulloret dhe parimet e UEFA-s. Thirrjet si “Kosovo is Serbia” dhe “Serbia, Serbia”, fishkëllimat gjatë intonimit të himnit kombëtar të Kosovës, hedhja e gjësendeve të forta në stadium dhe veprime të tjera ofenduese e provokuese ishin të pranishme gjatë gjithë ndeshjes, duke krijuar një atmosferë të papranueshme dhe jo të sigurtë për lojtarët tanë”, thuhet në komunikatën e FFK-së.

FFK-ja ka njoftuar se për shkeljet ka raportuar tek delegati i ndeshjes dhe e ka nisur përgatitjen e ankesës së plotë për në UEFA.

Komunikata e plotë:

Racizmi dhe thirrjet anti-Kosovë në Rumani, një sulm ndaj vlerave të futbollit dhe dinjitetit të Kombëtares së Kosovës

Federata e Futbollit të Kosovës (FFK) dënon ashpër provokimet dhe sjelljet raciste që ndodhën gjatë ndeshjes së mbrëmshme ndërmjet Rumanisë dhe Kosovës në Bukuresht, në kuadër të UEFA Nations League. Ndeshja u ndërpre për shkak të thirrjeve të vazhdueshme raciste dhe anti-Kosovë nga tifozët rumunë, të cilët përsëritën sjellje raciste dhe provokuese që dëmtojnë rëndë frymën e fair play-it, vlerat e futbollit dhe janë në kundërshtim të plotë me rregulloret dhe parimet e UEFA-s.

Thirrjet si “Kosovo is Serbia” dhe “Serbia, Serbia”, fishkëllimat gjatë intonimit të himnit kombëtar të Kosovës, hedhja e gjësendeve të forta në stadium dhe veprime të tjera ofenduese e provokuese ishin të pranishme gjatë gjithë ndeshjes, duke krijuar një atmosferë të papranueshme dhe jo të sigurtë për lojtarët tanë.

FFK kishte paralajmëruar më shumë se dy herë me shkrim organet përkatëse të UEFA-s për mundësinë e veprimeve të tilla, një herë disa ditë para ndeshjes dhe më pas disa minuta përpara fillimit të saj. Përkundër këtyre paralajmërimeve, tifozët rumunë vazhduan me sjellje të papërgjegjshme dhe diskriminuese, duke detyruar Kombëtaren e Kosovës të lërë fushën për shkak të mungesës së sigurisë dhe dinjitetit.

Ndeshja, që deri në momentin e ndërprerjes kishte një performancë të shkëlqyer nga Kombëtarja e Kosovës dhe një rezultat 0:0, u përshkallëzua edhe më tej për shkak të refuzimit të tifozëve për të ndalur thirrjet e tyre raciste dhe provokuese. Pavarësisht përpjekjeve të trajnerit tonë, z. Foda, për të arritur që ndeshja të luhet dhe të eliminohen veprimet e tilla nga tifozët rumunë, prapëseprapë edhe gjatë ndërprerjes sjelljet raciste vazhduan. Në një situatë të tillë lojtarët zgjodhën me të drejtë të respektojnë rregulloret kundër racizmit të UEFA-s dhe të mbrojnë dinjitetin e shtetit të Kosovës, si një anëtar i barabartë i UEFA-s dhe FIFA-s.

Për më tepër, pas ndeshjes, një zyrtar rumun ndërhyri në konferencën për shtyp të Kombëtares së Kosovës, duke larguar gazetarët dhe më pas, në një veprim të papranueshëm, kërcënoi dhe sulmoi një lojtar të Kosovës në korridoret e stadiumit. Kjo sjellje e turpshme dhe e papranueshme çoi në reagimin e menjëhershëm të përfaqësuesve të FFK-së.

Për të gjitha këto shkelje të rënda, FFK ka raportuar menjëherë incidentet tek delegati i ndeshjes dhe ka nisur përgatitjen e një ankese të plotë me fakte dhe prova që do t’i dorëzohen organeve disiplinore të UEFA-s.

Ne besojmë se UEFA do të veprojë në përputhje me vlerat e saj themelore për të dënuar ashpër gjuhën raciste dhe veprimet e tjera të papranueshme që ndodhën gjatë kësaj ndeshjeje.

FFK riafirmon angazhimin e saj për të mbrojtur dinjitetin e Kombëtares së Kosovës dhe vlerat e futbollit, por edhe parimet e UEFA-s e FIFA-s për futboll pa politikë dhe respektim të ‘fair-play’-it, si një lojë që duhet të bashkojë dhe jo të ndajë. Racizmi dhe diskriminimi nuk kanë vend në sport dhe as në shoqërinë tonë.

Sot promovohet libri ‘Mrikë, jeta ime’ i Martin Çunit në KultPlus Caffe Gallery

Sot, prej orës 13:00, në ambientet e “KultPlus Caffe Gallery” do të përurohet libri i autorit Martin Çuni, me titull “Mrikë, jeta ime”!

Ky libër brenda vetes përmban letrat nga burgu i Prishtinës, i Prokupjes dhe nga ai i Nishit, kohë kur autori ishte në këto burgje, dërguar bashkëshortes Mrikës, dhe fëmijëve, Agronit e Teutës.

Nëntë vjet pa tre muaj, autori Martin Çuni, ka qenë nëpër burgje dhe vetëm tri vjetët e fundit i është lejuar lapsi e fletorja.

Këto letra dërguar bashkëshortes dhe fëmijëve, të cilat jo të gjitha u kanë mbërritur në duar, i kishte fshehur në parkun e oborrit në pavijonin e lirë të burgut të Nishit, pranë një lisi, të futura në një enë plastike në dhe. Ato shkoi dhe i mori natën, tre muaj pas daljes.

Disa nga ato letra, shoqëruar më fascimilie, tashmë janë brenda kopertinave të librit “Mrikë, jeta ime”! Përmes këtyre letrave ndjehet karakteri parimor i autorit Çuni, dhe vendosmëria e Mrikës, në heshtje, për të qëndruar e fortë në pritje të burrit për të dalë nga burgu dhe për t’i mbajtur fort fëmijët dhe familjen, që është porosi e fuqishme, mes rreshtash, që institucioni i familjes është mbi gjithçka. Autori Martin Çuni, ka të botuar dhe shumë libra të tjerë të zhanreve të ndryshme./ KultPlus.com

25 fraza nga ‘Parajsa Artificiale’ e Ben Blushit, romani i ri kryefjala e panairit të Tiranës

Libri “Parajsa Artificiale” me autor Ben Blushin prej disa ditësh është kthyer në kryefjalën e rrjeteve sociale, e aq më tepër tani që lexuesi e shfleton dhe sheh akoma më qartë se përshkrimi që vetë shkrimtari i bënte librit në rrjetet e tij sociale “përplas” mendimet dhe ngre pikëpyetje të mëdha.

Një libër që ve përballë të shkuarën me të ardhmen, një dialog mes dy personash brenda 12 orëve dhe një mesazh kryesor: Inteligjenca Artificiale do të ndryshojë “rrënjësisht” të gjithë botën.

Megjithatë ne kemi shkëputur disa nga frazat më të spikatura të librit “Parajsa artificiale” pa dashur të zbulojmë të gjithë magjinë që të përfshin në një botë të sajuar, ku ferri dhe parajsa janë shumë pranë.

1- Dashuria është një zjarr që duhet mbajtur në frigorifer.

2- Ortodoksët kanë frikë të vrasin, por kur u duhet të vrasin, vrasin veten.

3-Më lehtë është të mësosh një ujk të qërojë patate, se të nxitësh Turqinë të sulmojë Shqipërinë.

4-Gratë kanë lindur optimiste ndërsa burrat kanë lindur pesimistë, prandaj gratë kërkojnë dashuri ndërsa burrat kërkojnë seks.

5-Inteligjenca artificiale kontrollohet nga nevoja për t’i shërbyer njeriut pa shpërblim dhe nga refuzimi për t’i ngjarë atij pavarësisht nga shpërblimi.

6-Ushtritë kanë lindur për të frenuar luksin, por nuk ia kanë arritur dot. Inteligjenca artificiale do t’ia arrijë pa luftë dhe pa armë.

7-Zoti është prodhuar në Tokë dhe kjo është një arsye më shumë që ne të ikim nga ky planet.

8-A nuk do të mjaftonte dashuria e një fëmijë për prindërit e vet për të nisur një luftë.

9-Njerëzit nuk do të jenë kurrë të lumtur përsa kohë që mes tyre ekziston paraja.

10-Nëse krahason inteligjëncën artificialë më një qën, ndryshimi është ky: kur ti ikën në punë dhë burri yt mërr në shtëpi një të dashur, qëni nuk ta thotë mëgjithësë të do shumë. Kurse inteligjenca artificiale ta thotë.

11-Kur Zoti ishte gjallë ne ishim ferri i njëri-tjetrit, tani që Zoti ka vdekur, ne do jemi parajsa e njëri-tjetrit.

12-Cigaren e pinë vetëm njerëzit që kanë mendime të këqija.

13-Inteligjenca artificialë do e vrasë demokracinë si një fatkeqësi që ka pjellë njerëz si unë, të cilët shfrytëzojnë hapësirat e ngushta të demokracisë për të bërë vetëm keq.

14-Marksistët mendonin se pronari duhet të zëvendësohet nga punëtori, kurse unë them së pronari dhe punëtori të dy bashkë duhet të zëvendësohen nga inteligjenca artificale.

15-Një botë pa kafshë të lumtura është një ferr i përkryer.

16- Luftërat janë mundësia e fundit që ka e shkuara për të vonuar të ardhmen.

17-Puna fizike është armiku më i madh i dashurisë.

18-Revolucionet fillojnë nga idealistët dhe fitohen nga tradhtarët.

19-Roboti mund të bëhet kuzhinier, por kurrsesi gjyshe.

20-Inteligjenca artificialë nuk do të jetë kurrë më e keqe dhë më e pabesë se njeriu.

21-Komunizmi është një shpikje e çifutëve e zbatuar keq nga të krishterët dhe që myslimanët e kanë refuzuar me të drejtë.

22-Çifutët prodhojnë gjithmonë një Mesia, kurse gjermanët prodhojnë gjithmonë një Hitler prandaj këta dy popuj janë gjithmonë në konflikt. Po nësë çifutët jëtojnë për të fituar, gjërmanët jëtojnë për të vrarë.

23- Myslimanët do të ishin më të qëtë nësë të krishtërët nuk do të kishin bërë masakrat që kanë bërë këto dy mijë vjet.

24-Inteligjenca është masa e njeriut. Më mirë një arab inteligjent se një shqiptar budalla.

25- Trimëria e një oficeri lexohet në sytë e ushtarit të vet, ndërsa sëmundja e një babai lexohet në sytë e fëmijëve të tij.

Këto 25 fraza të shkëputura nga “Parajsa artificalë” mjaftojnë për të kuptuar shkrirjen e natyrshme që Ben Blushi i ka bërë në këtë libër luftës, teknologjisë, njerëzimit, dashurisë, dhe paqes atë që ai e quan: Parajsë!

A do të kontrollojnë robotët botën, ligjin, punën, politikën, jetën ashtu siç pretendon autori?

(BalkanWeb/ KultPlus.com

Mediat ndërkombëtare shkruajnë për ndërprerjen e ndeshjes Kosovë-Rumani

Mediat ndërkombëtare i kanë kushtuar vëmendje ndeshjes Kosovë-Rumani, e cila u ndërpre pasi tifozët rumunë fyen në baza racore ekipin kombëtar të Kosovës në futboll.

Agjencia e Lajmeve Reuters, shkruan se ndeshja e Ligës së Kombeve midis Rumanisë dhe Kosovës në Bukuresht u ndërpre në kohën e pushimit të premten pasi lojtarët vizitorë dolën nga fusha kur dëgjuan brohoritjet pro Serbisë nga tifozët vendas.

Kjo agjenci shkruan se Federata Rumune e Futbollit u gjobit nga UEFA vitin e kaluar për thirrjet pro Serbisë dhe vendosjen e një pankarte ku shkruhej “Kosova është Serbi” nga tifozët gjatë një ndeshjeje kualifikuese për Euro 2024 midis vendeve në të njëjtën Arenë Kombëtare.

Edhe Agjencia e Lajmeve APshkruan se ndeshja ndërmjet Rumanisë dhe Kosovës u ndërpre në kohën e pushimit dhe më pas u ndërpre me rezultatin 0-0 në Bukuresht.

AP raporton se Organizata Evropiane e Futbollit(UEFA) nuk shpjegoi pse ndeshja u ndërpre, por lojtarët e Kosovës thuhet se u mërzitën kur dëgjuan slogane pro-serbe.

“Ndeshja e Ligës së Kombeve të UEFA-s ndërmjet Rumanisë dhe Kosovës është ndërprerë. UEFA do të komunikojë informacione të mëtejshme në kohën e duhur”, thuhet në faqen e saj të internetit.

Edhe mediumi publik britanik BBC, shkruan se ndeshja e Ligës së Kombeve të Rumanisë kundër Kosovës u ndërpre në kohën e pushimit pasi tifozët vendas dyshohet se bërtisnin “Serbia”.

“Lojtarët e Kosovës u larguan nga fusha pas thirrjeve të supozuara, me rezultatin 0-0 në vetëm disa sekonda për të mbetur, dhe nuk u kthyen për të përfunduar lojën. Gjyqtari dha më shumë se 30 minuta më vonë. Lojtarët e Rumanisë kishin qëndruar jashtë në fushë në Arenën Kombëtare të Bukureshtit”, raporton BBC.

Faqja e internetit e UEFA-s tha: “Ndeshja e Ligës së Kombeve të UEFA-s ndërmjet Rumanisë dhe Kosovës është ndërprerë. UEFA do të komunikojë informacione të mëtejshme në kohën e duhur.”

BBC kujton se Kosova shpalli pavarësinë nga Serbia në shkurt të vitit 2008. Pas shpërbërjes së Jugosllavisë në vitet 1990, Kosova kërkoi pavarësinë. BBC shkruan se Serbia u përgjigj me një goditje brutale kundër shqiptarëve që përfundoi në vitin 1999 pas një fushate bombardimi të NATO-s kundër Serbisë./rtk/ KultPlus.com

Fluks vizitorësh në kalanë e Lezhës, 74,2% më shumë se në 2023-shin

 Me mbylljen e sezonit turistik maj-tetor 2024 nuk është ndalur fluksi i vizitorëve në sitet e trashëgimisë kulturore.

Drejtoria Rajonale e Trashëgimisë Kulturore Shkodër, njoftoi se kalaja e Lezhës, në 10-mujorin 2024, prej 1 janarit-31 tetor 2024, është vizituar nga 7371 persona.

“Kjo shifër shënon një rritje prej 74,2% nga viti i kaluar, duke qëndruar në krye të listës së siteve dhe monumenteve të vendit tonë”, shkroi DRTK Shkodër në rrjetet sociale.

Megjithëse zyrtarisht sezoni turistik është mbyllur, kushtet e motit kanë favorizuar deri më tani vizitat turistike nëpër objekte të ndyshme si kala, parqe arkeologjike apo muze, të vizitorëve që dëshirojnë të njihen me bukuritë dhe lashtësinë.

Sa i përket kalasë së Lezhës, pranohet nga të gjithë, se fillimi i ndërtimit i përket shekullit të 8-të. Kalaja ka njohur shumë faza ndërtimi, për të ardhur në atë të fundit të vitit 1520, nga sulltan Selimi I. Në literaturën historike dhe arkeologjike kalaja e Lezhës njihet për një kohë të gjatë me emrin Kështjella e Elisonit.

Ajo ka tre porta të cilat ishin mjaft të mbrojtura nga kulla e kthina të maskuara, të cilat të favorizuara nga pozicioni gjeografik e bënin atë të pamposhtur. Në vitin 2002 pas restaurimit të themeleve të kalasë mesjetare u vu re se trashësia e mureve arrinte deri në 4.30 m, nga 3.50 m trashësi që mendohej të ishte më parë. Deri më sot janë zbuluar 12 porta dhe 48 kulla mbrojtëse.

 Me mbylljen e sezonit turistik maj-tetor 2024 nuk është ndalur fluksi i vizitorëve në sitet e trashëgimisë kulturore.

Drejtoria Rajonale e Trashëgimisë Kulturore Shkodër, njoftoi se kalaja e Lezhës, në 10-mujorin 2024, prej 1 janarit-31 tetor 2024, është vizituar nga 7371 persona.

“Kjo shifër shënon një rritje prej 74,2% nga viti i kaluar, duke qëndruar në krye të listës së siteve dhe monumenteve të vendit tonë”, shkroi DRTK Shkodër në rrjetet sociale.

Megjithëse zyrtarisht sezoni turistik është mbyllur, kushtet e motit kanë favorizuar deri më tani vizitat turistike nëpër objekte të ndyshme si kala, parqe arkeologjike apo muze, të vizitorëve që dëshirojnë të njihen me bukuritë dhe lashtësinë.

Sa i përket kalasë së Lezhës, pranohet nga të gjithë, se fillimi i ndërtimit i përket shekullit të 8-të. Kalaja ka njohur shumë faza ndërtimi, për të ardhur në atë të fundit të vitit 1520, nga sulltan Selimi I. Në literaturën historike dhe arkeologjike kalaja e Lezhës njihet për një kohë të gjatë me emrin Kështjella e Elisonit.

Ajo ka tre porta të cilat ishin mjaft të mbrojtura nga kulla e kthina të maskuara, të cilat të favorizuara nga pozicioni gjeografik e bënin atë të pamposhtur. Në vitin 2002 pas restaurimit të themeleve të kalasë mesjetare u vu re se trashësia e mureve arrinte deri në 4.30 m, nga 3.50 m trashësi që mendohej të ishte më parë. Deri më sot janë zbuluar 12 porta dhe 48 kulla mbrojtëse./atsh/ KultPlus.com

‘Ku e lamë e ku na mbeti, vaj vatani e mjerë mileti’

Poezi nga Fan Stilian Noli
Anës Lumenjve

Arratisur, syrgjynosur,
Raskapitur dhe katosur
Po vajtonj pa funt, pa shpresë,
Anës Elbë-s, anës Spree-së.

Ku e lam’ e ku na mbeti,
Vaj-vatani e mjer mileti,
Anës detit i palarë,
Anës dritës i paparë,

Pranë sofrës i pangrënë,
Pranë dijes i panxënë,
Lakuriq dhe i dregosur,
Trup e shpirt i sakatosur.

Se ç’e shempnë derbederët,
Mercenarët dhe bejlerët,
Se ç’e shtypnë jabanxhinjtë,
Se ç’e shtrythnë fajdexhinjtë,

Se ç’e pren’ e se ç’e vranë,
Ç’e shkretuan anembanë,
Nënë thundrën e përdhunës
Anës Vjosës, anës Bunës.

Çirem, digjem i vrerosur,
Sakatosur, çarmatosur,
As i gjall’, as i varrosur,
Pres një shenj’ e pres një dritë,
Pres me vjet’ e pres me ditë,
Se ç’u tera, se ç’u mpaka,
Se ç’u çora, se ç’u mplaka,
Lark prej vatrës dhe prej punës,
Anës Rinit, anës Tunës.

Çakërdisur, batërdisur,
Përpëlitur dhe zalisur,
ËndËronj pa funt, pa shpresë,
Anës Elbë-s, anës Spree-së.

Dhe një zë vengon nga lumi,
Më buçet, më zgjon nga gjumi,
Se mileti po gatitet,
Se tirani lebetitet,
Se pëlcet, kërcet furtuna,
Fryhet Vjosa, derdhet Buna,
Skuqet Semani dhe Drini,
Dridhet beu dhe zengjini,
Se pas vdekjes ndriti jeta
Dhe kudo gjëmon trumbeta.
Ngrehuni dhe bjeruni,
Korini dhe shtypini,
Katundar’ e punëtorë,
Që nga Shkodra gjer në Vlorë!

Ky ilaç e ky kushtrim
më bën djal’ e më bën trim,
më jep forc’ e më jep shpresë,
anës Elbë-s, anës Spree-së.

Se pas dimrit vjen një verë,
që do kthehemi njëherë,
pranë vatrës, pranë punës,
Anës Vjosës, anës Bunës.

Arratisur, syrgjynosur,
Raskapitur e katosur,
brohoras me bes’ e shpresë,
anës Elbë-s, anës Spree-së./KultPlus.com

Helena Kadare në Panair: Muajt pa Ismailin? Nuk e kam pranuar ikjen, me duket se jam çliruar nga syri i tij kritik…

Një libër me tregime nga Helena Kadare me titullin “Krimineli nga Kadizi” e sjell atë në panair si shkrimtare pas disa dekadash dhe për herë të parë pa Kadarenë, që u nda nga jeta në korrik. Në një intervistë për “News24” ajo thotë se të shkruarit e ka ndihmuar të kalojë këta muaj.

“Ngjarja e largimit të tij është e afër dhe kam përshtypjen se e zgjodha të bëj këto tregime se është terapia më ë e mirë për t’i bërë kozmetikë shpirtit. Meqë më pyesni për këta muaj në mungesë më duket se nuk e kam gëlltitur, mungesën e tij, e më duket se do kthehet në shtëpi, sikur do të trokasë, e megjithatë në studion e tij nuk kam shkelur ende tamam. E hap derën dhe e mbyll”, tha Helena.

Ardhja në panair, si shkrimtare pa të, është trishtim dhe çlirim njëherësh, çka përshkruan një lloj ambiguiteti që ndjen si grua e si shkrimtare.

“Ndjej këtë gjë, se po ta shihte Ismaili dhe ndjej se i sheh gjërat që ndodhin them se do ti pëlqente por mund të them se krahas asaj mungese, kam një lloj çlirimi që nuk kam syrin e tij kritik për herë të parë u ndjeva e çliruar nga ky ankth, a do ta pëlqejë apo jo”, tha Helena Kadare.

Helena Kadaresë, ishte letërsia që I ndryshoi jetën. Ishin tregimet e lidhën me Ismail Kadarenë dekada më parë duke I ndryshuar jetën. Është sërish letërsia që e ndihmon.

“Siç më tregonte Ismaili ka qenë në Moske më Dhimitër Xhuvanin dhe lexoi tregimin tim “Zbukurimet e tavanit” dhe më bën dy rreshta, lexova tregimin tuaj, sikur ishte mahnit/. Mua leximi, kur kam kaluar periudha të vështira më ka nxjerrë nga depresioni që më shtynte sëmundja”, tha Helena Kadare.

Libri i saj, “Krimineli nga Kadizi” është shkruar muajt e fundit dhe sjell ngjarje të vërteta të vendosura në Spanjë përmes një trilli letrar dhe një kushtim për “Gruan e Lirë”.

Fatmira Nikolli/ Balkanweb/ KultPlus.com

UNESCO: Sot, Dita Ndërkombëtare e Tolerancës

Sot është Dita Ndërkombëtare e Tolerancës, bazuar mbi “Deklaratën e UNESCO-s” të vitit 1995 të parimeve mbi tolerancën.

UNESCO thotë se, toleranca është respekt, pranim dhe vlerësim i diversitetit të pasur të kulturave të botës sonë, formave tona të të shprehurit dhe mënyrave të të qenit njerëzor.

Në vitin 1996, Asambleja e Përgjithshme e OKB-së miratoi Rezolutën 51/95 duke shpallur 16 nëntorin si Ditën Ndërkombëtare të Tolerancës. Ky veprim pasoi miratimin e një Deklarate të Parimeve mbi Tolerancën nga Shtetet Anëtare të UNESCO-s.

Ndër të tjera, deklarata pohon se toleranca nuk është as kënaqësi, as indiferencë. Toleranca njeh të drejtat universale të njeriut dhe liritë themelore të të tjerëve. Njerëzit janë natyrshëm të ndryshëm; vetëm toleranca mund të sigurojë mbijetesën e komuniteteve të përziera në çdo rajon të globit.

Po cilat mund të jenë disa nga mënyrat e kremtimit të kësaj dite? UNESCO sugjeron:

Të mësojmë mbi kultura të ndryshme nga e jona.

Të bëjmë punë vullnetare.

Pjesëmarrja në aktivitete mbi diversitetin.

Të ndash ushqimin me të tjerët, si formë shkëmbimi kulturor.

Të ndërgjegjësosh lidhur me tolerancën./atsh/ KultPlus.com

’Terminal’ premierë nga BKK, relacionet e situatat njerëzore nëpërmjet metaforës së aeroportit

Flonja Haxhaj

Mbrëmë, në hapësirën e Qendrës së Kulturës në Obiliq, Baleti Kombëtar i Kosovës dha premierën e shfaqjes ‘Terminal’ me koreografi nga Evgeny Kozlov dhe Romane Petit, shkruan KultPlus.

Duke filluar nga emri, “Terminal” vendosi publikun në një sallë simbolike nisjeje, ku çdo element i skenës dhe koreografisë funksionoi si metaforë e udhëtimit të brendshëm të njeriut. Mes ndriçimit dhe tingujve që plotësonin atmosferën, publiku u ftua të reflektojë mbi arsyet dhe qëllimet e udhëtimeve mendore dhe emocionale të ilustruar nëpërmjet një skene që i ngjan aeroportit.

Shfaqja trajtoi procedurat e sigurisë, të cilat shërbejnë si barriera jo vetëm në aeroportet reale, por edhe brenda vetë mendjes sonë. Përmes lëvizjeve të fuqishme dhe të sinkronizuara të trupës së baletit, “Terminal” eksploroi tensionin mes pritjes së ankthshme dhe shpresës së re që çdo udhëtim sjell.

E pranishme në këtë premierë, koreografja Romane Petit, u shpreh se kjo shfaqje ka për qëllim që nëpërmjet lëvizjeve ka për qëllim që të shpjegojë relacionet e njerëze dhe zgjidhjet e tyre në jetë.

“Ne kemi dashur që ta shfaqim një situatë që ndodhë në aeroport, një shfaqje që flet për tranzicionet që ndodhin në jetë, se si edhe pse ne mendojmë ndonjëherë që jemi duke qëndruar në një vend, në fakt ne lëvizim, prandaj flasim shumë për lëvizjet e njeriut në vazhdimësi, po ashtu flet edhe për migrimet që ne duhet të bëjmë të detyruar nga jeta apo nga vendimet që ne marrim, ose në rastet kur nuk kemi zgjidhje, dhe duhet të lëvizim. Shfaqja flet për të gjitha këto dhe për relacionet në mes të njerëzve”, tha koreografja Petit për KultPlus, duke shfaqur konceptin e ‘Terminal’.

Pas shfaqjes, për KultPlus foli drejtori i Baletit Kombëtar të Kosovës, Sinan Kajtazi, i cili fillimisht foli për skenën në të cilën në këtë mbrëmje dha premierën shfaqja ‘Terminal’
“Qendra e Kulturës në Obiliq është një hapësirë komode, shumë e mirë, është një ndërtesë e re ku praktikisht disa shfaqje të repertorit tonë mundemi lirisht t’i shfaqim në këtë qendër të kulturës, për këtë edhe dua ta falënderoj komunën e Obiliqit që na kanë mirëpritur në mënyrën më të mirë të mundshme”, u shpreh Kajtazi, duke shtuar më tutje se i vetmi problem është distanca nga audienca e kryeqytetit.

“Koreografët ma kanë paraqitur si ide ‘Terminalin’, edhe si bashkëpunim nëpërmjet balerinit tonë dhe solistit Sead Vuniqi, i cili ka qenë edhe asistent i koreografëve të shfaqjes, si një projekt që fillon rrugëtimin këtu, për t’u shfaqur më pas edhe në Prishtinë. Po ashtu kjo shfaqje është e ftuar në tri festivale të ndryshme në fillim të vitit të ardhshëm”, tha ndër të tjerash Kajtazi.

Pas një paraqitje si balerin por edhe si asistent i koreografëve, për KultPlus foli edhe Sead Vuniqi, i cili e vlërësoi këtë bashkëpunim si dhe falënderoi Komunën e Obiliqit për mundësinë që këtë premierë ta jepin në qendrën e kulturës së këtij qyteti.

“Së pari dua ta falënderoj Komunën e Obiliqit të cilët na e kanë mundësuar që ta shfaqim ‘Terminalin’ si edhe mikpritja e tyre ka qenë jashtëzakonisht e madhe sepse trupa e Baletit Kombëtar të Kosovës po has në vështirësi për shkak të kushteve, mirëpo ne po mundohemi vazhdimisht që të gjejmë alternativa si kjo ose si diku tjetër që ta shfaqim planprogramin. Puna me koreografët ka qenë shumë e mirë, unë koreografët i njoh më herët për shkak të disa bashkëpunimeve që i kemi pasë jashtë vendit dhe për këtë edhe i kam paraqitur tek drejtori i BKK-së dhe është aprovuar që ta shfaqim këtë shfaqje sonte”, u shpreh Vuniqi duke shtuar me tutje se ngaqë e njohin njëri-tjetrin, bashkëpunimi ka qenë edhe më i lehtë.

Ndërkaq balerinët që luajnë në shaqjen ‘Terminal’ janë: Aulonë Nuhiu, Blerta Fanaj, Donmir Bilalli, Fatmir Smani, Fisnik Smani, Isa Beg Gjocaj, Luljeta Ademi, Mërgime Morina, Muhamet Bikliqi, Rigon Krasniqi, Sead Vuniqi dhe Vlora Prizreni./KultPlus.com

’Kompozitorët e Karrierës’, edicioni i parë i festivalit të vetëm dedikuar kompozitorëve kosovarë

Në një përpjekje për të promovuar dhe ruajtur trashëgiminë muzikore të Kosovës, organizohet për herë të parë festivali i vetëm dedikuar kompozitorëve kosovarë, ‘Kompozitorët e Karrierës’, përcjell KultPlus.

Kjo iniciativë shënon një moment historik në skenën kulturore të vendit, duke synuar të kthehet në një traditë të përvitshme që ndriçon krijimtarinë e kompozitorëve shqiptarë.

Festivali do të shtrihet si një seri aktivitetesh gjatë gjithë vitit, me synim krijimin, përhapjen dhe mbrojtjen e veprave muzikore vendase. Përmes kësaj platforme, kompozitorët kosovarë do të kenë mundësinë të prezantohen më fuqishëm në skenën kombëtare dhe ndërkombëtare.

Edicioni i parë do t’i kushtojë vëmendje të veçantë krijimtarisë së kompozitorëve të njohur kosovarë me karrierë ndërkombëtare. Në koncertin e parë, do të interpretohen veprat e kompozitorëve të shquar Mendi Mengjiqi, Valton Beqiri dhe Drinor Zymberi.

‘Kompozitorët e Karrierës’ do të mbahet më 22 nëntor nga ora 20:00 në Amfiteatrin e Ri të Bibliotekës Universitare./KultPlus.com

Screenshot

“Polemika” e Uran Butkës, diskutime me gjuhëtarë e gazetarë në 32 vite të përmbledhura në një libër

Historiani Uran Butka ka përmbledhur në një libër gjithë polemikat e tij me gjuhëtarët, historianë, gazetarë dhe shkrimtarë përgjatë 32 viteve.

Polemikat mbajnë tema mbi të kaluarën tonë, ngjarjet dhe debatet e së tashmes, por edhe perceptimin tonë për të ardhmen.

Ka qenë shqetësimi i tij, raporti me të vërtetën historike, mëkatet dhe krimet e diktaturës komuniste, si dhe personazhet simbol të saj.

Libri “Polemika” erdhi si rezultat i gati tre dekadave polemika mbi çështje të nxehta të historisë së luftës, të diktaturës dhe demokracisë. Studiuesi Uran Butka përmes këtij libri ka pasur qëllim të ndërtojë ndër të tjera dhe hartën e të vërtetave të manipuluara të historisë së Shqipërisë, sidomos atë të viteve të komunizmit./TopChannel/KultPlus.com

Screenshot

Hymni i jetës

Poezi nga Nëna Terezë

Jeta është një shans, kape.
Jeta është bukuri, adhuroje.
Jeta është bekim, shijoje.
Jeta është ëndërr, bëje realitet.

Jeta është sfidë, përballoje.
Jeta është detyrë, kryeje.
Jeta është lojë, luaje.
Jeta është e çmuar, kujdesu për të.

Jeta është pasuri, vlerësoje.
Jeta është dashuri, jetoje.
Jeta është mister, zbuloje
Jeta është premtim, mbaje.

Jeta është trishtim, kaloje.
Jeta është himn, këndoje.
Jeta është luftë, pranoje.
Jeta është aventurë, rrezikoje.

Jeta është jetë, mbroje. / KultPlus.com

Conan O’Brien do të prezantojë edicionin e 97-të të çmimeve “Oscars”

Conan O’Brien është shpallur prezantuesi i edicionit të 97-të të çmimeve “Oscars”, sipas “The Independent”.

Komediani dhe personaliteti televiziv, 61 vjeç, i cili njihet për show-n “Late Night with Conan O’Brien”, do të pasojë komedianin Jimmy Kimmel, i cili drejtoi edicionin në 2023 dhe 2024.

O’Brien, i cili ka fituar pesë çmime “Emmy” për serialet e tij jo-fiction dhe talk show-t, do të jetë prezantuesi i vetëm i “Oscars”, pavarësisht se yjet e “Deadpool & Wolverine”, Ryan Reynolds dhe Hugh Jackman u përfolen se do të prezantonin ceremoninë e ndarjes së çmimeve.

“Amerika e kërkoi dhe tani po ndodh: Unë jam drejtuesi i “Oscars”, tha O’Brien duke bërë shaka.

“Ai është personi i përkryer për të drejtuar edicionin e 97-të të ndarjes së çmimeve –  me humorin e tij të shkëlqyer, dashurinë e tij për filmat dhe ekspertizën e tij televizive live”, thane CEO i Akademisë, Bill Kramer dhe presidentja e Akademisë, Janet Yang.

“Aftësia e tij e jashtëzakonshme për t’u lidhur me audiencën do t’i bashkojë shikuesit për të bërë atë që “Oscars” bën më së miri – të nderojë filmat dhe kineastët spektakolar të këtij viti”, shtuan ata./ KultPlus.com

Ekspozitë me foto dhe skica të realizuara nga Edith Durham gjatë udhëtimeve në viset shqiptare

Muzeu Historik Kombëtar dhe bashkia Përmet, me rastin e 80-vjetorit të vdekjes së Mary Edith Durham, çelën ekspozitën me titull “Miss Mary Edith Durham, Mbretëresha e Maleve (1863-1944)”.

Ekspozita “Miss Mary Edith Durham, Mbretëresha e Maleve (1863-1944)”, e ideuar dhe kuruar nga Muzeu Historik Kombëtar, përmban foto dhe skica të realizuara nga vetë Edith Durham-i gjatë udhëtimeve nëpër viset shqiptare. Po ashtu, duhet theksuar se Mbretëresha e Maleve shqiptare njohu nga afër dhe ka pasur letërkëmbime me shumë prej personaliteteve të shquara të vendit tonë, si me Ismail Qemalin, Kristo Dakon, Dervish Himën, Mit’hat Frashërin, Pandeli Evangjelin, Faik Konicën, Lef Nosin, Mehmet Konicën, motrat Qiriazi, Aqif Pashë Elbasanin, Hil Mosin, Hoxhë Kadrinë, Bajram Currin etj.

Në ceremoninë e hapjes së kësaj ekspozite në ambientet e Qendrës Kulturore Multifunksionale “Odhise Paskali”, Përmet përshëndeti kryetarja e Bashkisë Përmet, Alma Hoxha dhe profesor Kastriot Bezati.

Edith Durham e kishte origjinën prej një familjeje të madhe dhe të pasur nga veriu i Londrës. Ajo ishte më e madhja prej tre vëllezërve dhe gjashtë motrave, të cilët qenë të suksesshëm në karrierat e tyre.

Vetë Edith-i përfundoi “Bedford College” në Londër (1878-1882) dhe më pas studioi për pikturë dhe vizatim në Akademinë Mbretërore të Arteve.

Udhëtimi i parë (1900-1901). Pas vdekjes së të atit, Durhamit iu desh që, për vite me radhë, të kujdesej për nënën e sëmurë. Në moshën 37-vjeçare, me këshillën e mjekut, ajo shkoi për pushime jashtë vendit, për t’u qetësuar. Me anë të rrugëve detare, u nis nga Anglia për në brigjet e Dalmacisë dhe e vazhdoi udhëtimin për në Trieste e Kotor, ndërsa në fund shkoi në Cetinjë, kryeqyteti i Malit të Zi. Kjo pjesë e vogël dhe e harruar e botës do t’i linte mbresa të thella.

Udhëtimi i dytë (1902-1903). Pasi kishte mësuar pak serbisht dhe shumë më tepër për historinë e Ballkanit, Durhami bëri një udhëtim në Serbi, për të mbledhur të dhëna për librin e saj të parë, Përmes trevave të Serbit (Through the Lands of the Serb), Londër 1904. Në libër përfshihen edhe rrëfimet për vizitat e saj në Shkodër dhe në Kosovë. Duhet theksuar se ato udhëtime kërkonin guxim dhe këmbëngulje të madhe, sidomos për një femër që udhëtonte vetëm.

Udhëtimi i tretë (1904). Në fund të vitit 1904 ajo u kthye për një qëndrim pesëmujor në Ballkan, ku punoi për Komitetin Humanitar Maqedonas. Mbresat e këtij udhëtimi përshkruhen në librin Brenga e Ballkanit (The Burden of the Balkans), Londër 1905. Në libër përfshihen edhe rrëfimet e udhëtimit të saj të parë në Shqipërinë e Jugut dhe të Mesme – nga Manastiri në Korçë, Leskovik, Përmet, Pojan, Berat, Mirditë, Tepelenë, Elbasan e Shkodër.

Udhëtimi i katërt (1906-1907). Në vitet 1906-1907 udhëtoi në Mal të Zi dhe Bosnje-Hercegovinë për të mbledhur materialin etnografik që u botua shumë më vonë në librin e saj Disa prejardhje fisnore, ligje dhe zakone të Ballkanit (Some Tribal Origins, Laws and Customs of the Balkans), Londër 1928.

Udhëtimi i pestë (1908). Në verën e vitit 1908, ajo ndërmori një udhëtim tjetër në Malin e Zi dhe prej aty shkoi në Shkodër dhe pastaj, përmes Malësisë së Veriut, shkoi në Kosovë. Këtë udhëtim e ka përshkruar në librin e saj më të njohur, Shqipëria e Epërme (High Albania), Londër, 1909.

Udhëtimi i gjashtë (1911-1913). Ngaqë u sëmur rëndë nga malaria, Edith Durham-i e kaloi dimrin e vitit 1910 në Egjipt, ndërsa një vit më vonë u kthye në Shkodër dhe u strehua në familjen Shantoja. Libri Lufta për Shkodrën: turq, sllavë e shqiptarë (The Struggle for Scutari: Turk, Slav and Albanian), Londër 1914, përqendrohej në rrethimin e përgjakshëm malazez të Shkodrës, në kohën e pavarësisë së Shqipërisë.

Udhëtimi i shtatë (1921). Për herë të fundit erdhi në Shqipëri në vitin 1921, ku u takua me Fan Nolin.

Mary Edith Durham do të mbetet përgjithmonë si një grua e rrallë dhe një kujtim i bukur për shqiptarët, një personalitet i nderuar dhe e dashur. Nga dita që ajo shkeli në tokën shqiptare, u mrekullua jo vetëm nga natyra, por edhe nga shpirti dhe vlerat morale të shqiptarëve. Madje edhe vetë u tregua shqiptare me zemër e me shpirt. Kjo është arsyeja pse të gjithë shqiptarët e nderojnë, e respektojnë dhe e kujtojnë si bijën e tyre. Dhe jo më kot i kanë dhënë titullin e lartë Mbretëresha e Maleve. Prej kohësh ajo është pjesë e historisë së Shqipërisë./ KultPlus.com

Për herë të parë me kompozime origjinale, “Prishtina Jazz Festival” rrëqeth audiencën e kryeqytetit

Era Berisha

“Prishtina Jazz Festival”, festivali më i madh i xhazit në vendin tonë mbrëmë ka shpalosë natën e parë për këtë edicion të ri. Kjo ngjarje e rëndësishme për kulturën dhe muzikën në Kosovë ka përhapur mbrëmë një atmosferë të veçantë në kryeqytet dhe padyshim ka qenë një përvojë e paharrueshme për të gjithë ata që patën rastin t’i përjetojnë tingujt e meloditë e larmishme që përqafuan imtësitë e shpirtit të gjithsecilit, shkruan KultPlus.

Gjithsej pesëmbëdhjetë muzikantë kanë shkelur skenën në Teatrin Oda, për të shfaq një program të bukur me plot nëntë vepra që rrëshqitshin ëmbëlsisht një nga një në koncertin e dhënë për gati dy orë të plota. Diversiteti i instrumenteve ka qenë diçka fenomenale, e që ka dalë përtej të imagjinueshmes. Nga momenti në moment, gjithçka ndryshonte dhe të rrëmbente pa pikë mëshire, për të t’dhënë diçka që jo lehtë harrohet nga zemra e njeriut. Interpretuesit në anën tjetër, jepnin gjithçka nga vetja, dhe kjo dallohej sa herë që ata mbyllnin sytë dhe dukeshin sikur muzika po ia pushtonte qenien e tyre. Në disa momente, ata edhe ndërlidheshin nëpërmjet tingujve dhe i buzëqeshnin njëri-tjetrit, asisoj që të krijonte një përshtypje se muzika është ajo fija e mëndafshit që po i ndërlidhte pasionet e tyre në një shpërthim ritmik, sharmant e tejet unik.

Fillimisht, para se gjithçka të gjente fillin, në skenë doli aktori i njohur Alban Ukaj, i cili tha se festivali më i dashur për të, përherë do të mbetet “Prishtina Jazz Festival”.

“Jam një ndër ata aktorët që ka pasur gjithmonë ëndërr të bëhet muzicient, por se kam arrirë dhe jam bërë aktor. Dëshira ime e kamotshme ka qenë që ta bëj hapjen e festivalit të xhazit në Prishtinë dhe Xhaferi ma plotësoi atë. Unë gëzohem pa masë që ky festival e ka një vazhdimësi të vetin dhe gëzohem që festivalin po e organizon Armendi, me të cilin njihemi shumë gjatë. Herën e parë që kam shkuar në Sarajevë, ka qenë pikërisht me të dhe më kujtohet që rruga ka qenë shumë e gjatë, por ai flinte gjithmonë shumë. Ai më thoshte se pavarësisht nervozes, gjithmonë vjen koha për të fjetur. Ashtu është edhe muzika e xhazit. Duhesh me qenë i gjerë në mendime, me e dashtë atë në aspektin shpirtëror, për të bërë diçka të tillë. Unë e kam pasur fatin që shumicën e kohës të shoqërohesha më shumë me muzicientë e me pak me aktorë. Kur në Sarajevë nëpërmjet intervistave më pyesin se cili është festivali më i dashur, gjithmonë i them që është Prishtina Jazz Festival”, thotë ai.

Po ashtu, kryeministri Albin Kurti, ka thënë se “Prishtina Jazz Festival” ka ndikuar në aftësimin shpirtëror dhe komunikim social, andaj dhe ngjarjet e tilla do të kenë përherë mbështetje nga Republika e Kosovës.

“Është nder për mua që sonte ndodhem këtu bashkë me ju dhe ta vazhdojmë traditën e zhanrit më demokratik në muzikë, në Kosovë, me këtë festival. Ky festival sjell një gjallëri dhe cilësi të shprehjes muzikore për pesë ditë të mbushura me performime dhe aktivitete. Xhazi ka lind në New Orleans dhe atje është zhvilluar përtej kufijve amerikanë duke iu falënderuar pionierit si Louis Armstrong, që ka sjellë një frymë të re. Meqenëse zgjerohesh përtej atje ku lind, nuk mbetesh i njëjti më asnjëherë. Në vitet e 60-ta, figura të ndryshme kanë përdorur xhazin për të drejtat civile për paqe në shtet. Në vitet e 70-ta e 80-ta, është dhënë një kontribut nga artistë të ndryshëm ku xhazin e kanë kthyer në simbol global të kualitetit artistik”, thotë ai.

Sipas tij, edhe në Kosovë, në vitet e 60-ta, elementet e xhazit janë interpretuar nga artistë si Abdurrahman Shala dhe këngëtarë të tjerë të njohur. Ai ka thënë se ky zhanër ka filluar të rritet dukshëm, duke iu falënderuar pionierëve si Sheki Hoxha dhe artistëve nga gjenerata e parë, ndërkaq intensiteti i xhazit në Kosovë është shumë zhvilluar pas luftës, veçanërisht në dekadën e parë me kontributin e “Prishtina Jazz Festival “që tashmë është bërë një vlerë identifikuese e muzikës në vend.

“Në këto edicione të këtij festivali, duhet të theksojmë se improvizimi xhaz na mëson të provojmë të jemi të rehatshëm në mos-rehati sepse rehatia na largon prej dëgjimit. Pjesëmarrja e orkestrës në ditën e parë të festivalit është një dëshmi e rëndësisë së xhazit për kulturën tonë. Ky festival ka ndikuar në aftësimin shpirtëror dhe komunikim social dhe ngjarjet e tilla do të kenë përherë mbështetje nga Republika e Kosovës. Ftoj që qytetarët që për këto ditë të vijnë në këtë festival dhe të takojnë artistë nga Kosova dhe të huaj e të marrin pjesë në punëtoritë e festivalit. Urimet më të përzemërta për organizatorët e festivalit që mundësojnë bashkimin nëpërmjet muzikës”, përfundon Kurti.

Tutje, pas disa falënderimeve ndaj të pranishmëve dhe artistëve pjesëmarrës e po ashtu edhe shakave të cilat janë të njohura nga kitaristi dhe drejtori i “Prishtina Jazz Festival”, Armend Xhaferi, nisi koncerti fiks në orën 20:35.

Terri mbuloi vendin për disa sekonda, më pastaj reflektorët në ngjyrë vjollcë ishin ato që shoqëruan të pranishmit brenda hapësirës gjatë gjithë koncertit. Të vendosura në vende të përshtatshme pos njërës në qendër, ato ndihmuan që ne të shihnim nga afër gishtërinjtë që lëviznin si krahë të fluturës, frymëmarrjet e shumta, lëvizjet e kokave që ndjenin emocion e shumëçka tjetër.

“Albinox” (swing) dhe “Lanugo” për violinë me kompozim nga Visar Kuçi, “As Indikalastros”, “Ni sendviq t’shpise” për xhaz orkestër kompozuar nga Librun Jupolli, “Mantija” kompozuar nga Taulant Mehmeti, “Nji Lule”, “Winds of Suxhuk”, “Sharllabuzllat” e “Çaji rus”, ishin veprat që u shpalosën e që arritën të krijojnë tinguj që u duartrokitën vazhdimisht në publik, me ç’rast atmosfera sa vinte dhe bëhej akoma më e ngrohtë, më e gjallëruar dhe krejt madhështore.

Veprat vinin në një kontrast të dukshëm me njëra-tjetrën, por ato njëra pas tjetrës vazhdonin të tejkalonin perfeksionin e dhuruar. Pothuajse të gjitha veprave iu bashkëngjitej instrumenti i parë elektrik në botë, teremin, e që kontrollohej nga kompozitori Librun Jupolli, i cili kishte një fokus të vazhdueshëm ndaj qasjes që e dhuronte dhe kjo e bënte koncertin akoma më të mrekullueshëm. Më pastaj, fronin e merrte vazhdimisht instrumenti i violinës që luhej nga violinisti Visar Kuçi, i cili me një qetësi të paparë dhuronte spektakël mahnitës. Është evidente se violina për të është hyjni në të cilën ai beson plotësisht. Tutje, kitarat elektronike në krye me Armend Xhaferin e Taulant Mehmetin, po elektrizoheshin nga çasti në çast dhe kjo pasonte nga dashuria e dëlirë që ata kanë për muzikën. Sytë e tyre shndritnin vazhdimisht teksa muzika përçonte emocione të llojllojshme.

Përgjatë gjithë koncertit, instrumentistët thuajse ia pasonin “topin” secilit me radhë. Në secilën vepër, mbi secilin instrumentist vihej një “dritë” që i bënte ata fokusin kryesor përgjatë disa minutave.

Armend Xhaferi, Raynald Colom, Daniel Nosig, Dukagjin Muhaxheri, Jure Pukl, John Cushing, Philip Yaeger, Visar Kuçi, Ilir Bajri, Librun Jupolli, Taulant Mehmeti, Driton Bejta, Enver Maxhuni, Nesim Maxhuni, Enes Beu dhe Sam Levin, mbështollën natën e mbrëmshme si një strofull lirike ku secila notë të bënte të çmendeshe por edhe të qonte në “qiellin e shtatë”. Boritë e instrumentistëve lëshoheshin këndshëm në atmosferë duke krijuar shpërthime e kthesa të vazhdueshme me ç’rast rrahjet e zemrave sa vinin e shtoheshin. Çdo notë e saksofonit, sintit, trumbetës, baterive të hynte në brendësi dhe krijonte shtëpinë e vetë.

Nën fishkëllima, brohoritje të kohëpaskohshme dhe duartrokitje të shumta, përfundoi koncerti i parë i “Prishtina Jazz Festival”, e që do të vazhdojë deri më 18 nëntor.

Ndërkaq, për të treguar më shumë rreth emocioneve pas një koncerti të tillë, për KultPlus foli drejtori i “Prishtina Jazz Festival”, Armend Xhaferi.

“Koncerti erdhi nën një kombinim të muzikantëve të Prishtinës dhe muzikantëve të huaj xhaz. Koncerti ka qenë një ide e jona për të krijuar një ansambël me veprat tona. Kësaj here vendosëm që kompozimet tona të jenë pjesë e këtij viti brenda orkestrës dhe ne kemi kontaktuar të gjithë shoqërinë tonë për këtë festival. Ka qenë një xhaz i kombinuar me folklorin tonë në një farë mënyre, pra kemi prezantuar atë se çfarë ne e kemi dëgjuar si fëmijë. Kryesisht, veprat tona janë ndryshe nga to, por ka elemente ngjashmërie. Këto vepra kanë fjetur shumë mirë në konceptin e bendit dhe në repertor. Është hera e parë që e kemi bërë këtë dhe po shpresoj që nuk është hera e fundit. Veprat vijnë të kompozuara nga unë, Taulant Mehmeti, Librun Jupolli dhe Visar Kuçi”, thotë ai.

Sipas tij, ka pasur akoma shumë vepra të tjera të kompozitorëve të tjerë që ishin dashur të luhen, mirëpo tani drejtimi i festivalit parashihet të eci në këtë frymë për të prezantuar muzikën shqiptare.

Po ashtu, violinisti Visar Kuçi për KultPlus ka shprehur emocionet e tij lidhur me paraqitjen e dy kompozimeve të tij.

“Në një farë mënyre më shumë përdoret violina elektrike në muzikën xhaz në këso lloj formacioni. Unë personalisht nuk luaj shumë shpesh në violinë në këto lloj projekte përveç nëse është diçka shumë e veçantë si sonte kur orkestra dhe të gjithë muzikantët i përkasin një niveli të jashtëzakonshëm, andaj edhe ka qenë shumë e përshtatshme me e përdorë violinën sonte. Mendoj që violina i ka dhënë një ngjyrë të veçantë komplet programit, momente-momente. Kur muzikantët i ke të mirë përreth atëherë krijohet një platformë ku edhe ti vetë personalisht shkëlqen, prandaj ishin edhe disa momente shumë të bukura gjatë koncertit. Komplet programi ka qenë me muzikë origjinale, ku dy nga to ishin kompozime të mia. Njëra ka qenë me ritme tradicionale shqiptare/ballkanike, dhe në një moment e kam cituar edhe një temë të njohur popullore, ndërsa tjetra ka qenë e vetmja vepër që erdhi si pardoi e xhazit swing”, thotë Kuçi.

Kujtojmë që nesër (16 nëntor), vjen koncerti i radhës me Erkand Morinën, Xavier Nikçin, Hugo Rehman Langemarnin duke filluar nga ora 20:00, pastaj pason bendi i Raynald Colomit duke filluar nga ora 21:30./ KultPlus.com

Kurti u takua me Alam, theksoi rëndësinë e bashkëpunimit me Bankën Botërore

Kryeministri i Republikës së Kosovës, Albin Kurti, priti sot në takim Drejtorin Rajonal për Evropë dhe Azi Qendrore të Bankës Botërore, Asad Alam.

Kreu i qeverisë prezantoi arritjet e Kosovës në fushën e zhvillimit ekonomik, forcimin e institucioneve demokratike dhe avancimin e sundimit të ligjit, dhe theksoi rëndësinë e bashkëpunimit me Bankën Botërore në projekte që synojnë përmirësimin e sektorëve të ndryshëm që rrisin konkurueshmërinë e vendit, njoftojnë nga zyra e kryemisnitrit.

Ndërkaq, Alam vlerësoi përparimin e Kosovës dhe rikonfirmoi angazhimin e Bankës Botërore për të mbështetur zhvillimin e qëndrueshëm dhe gjithëpërfshirës të vendit./ KultPlus.com

Kafja Morena, mahalla jonë

Poezi nga Nerimane Kamberi

Bindi erdhi dhe Bindi shkoi,
sikur stinat që po vijnë e po shkojnë, në Prishtinë
Heret dolëm te kafja “Morena”, te mahalla jonë,
me pi një ekspresso, te shkurtë, të gjatë, në gjysë, një shtatëdhjetëshe,
çdo vizitor i kryeqytetit luan mendsh me porosinë e kafës,
“më të mirën në botë”, dhe muhabetit që zgjatet tu e pi.
Bindi pyeti për çmimin e pikturës “Mrapa Morenës”,
mori me veti në valixhen e tij pak lindje në perendim,
shumë mall për mahallën,
dhe shkoi./ KultPlus.com

“Duaj marrëzisht dhe nëse të thonë që dashuria është mëkat”

William Shakespeare ishte një nga autorët më të njohur botëror. Ai e ngriti artin poetik në majat më të lartapërcjellë KultPlus.

Kur flitet për të shumë pak autor i qëndrojnë përkrah dhe asnjë sipër. Studimet, analizat dhe komentet rreth tij janë të panumërta por përfundimi është i njëjtë: vepra shekspiriane është e admirueshme si tërësi dhe në të tërë përbërësit e veçantë.

Gjatë krijimtarisë së tij, Shekspiri realizoi 37 vepra për teatrin, nga të cilat 13 tragjedi, 10 drama historike dhe 14 komedi. Pjesa tjetër e krijimtarisë përfshinë 154 sonete që mbahen si realizimi poetik më i çmueshëm i gjithë kësaj periudhe dhe 2 poema të gjata.

KultPlus sot ju sjellë një thënie të këtij autori të madh:

Duaj, duaj marrëzisht, duaj më shumë se që mundesh dhe nëse të thonë që dashuria është mëkat, duaje mëkatin dhe do jesh i pafajshëm./KultPlus.com

Presidentja Osmani priti në takim një delegacion të grupit Labour Friends of Kosovo nga Mbretëria e Bashkuar

Presidentja e Republikës së Kosovës, Vjosa Osmani priti në takim një delegacion të grupit Labour Friends of Kosovo nga Mbretëria e Bashkuar, të cilët i ka uruar për fitoren e partisë së tyre në zgjedhjet e fundit.

Sipas Osmanit, themelimi i këtij grupi është një moment i rëndësishëm në raportet ndërmjet të dy shteteve dhe se do të luaj rol të rëndësishëm në partneritetin e qëndrueshëm midis të dy shteteve.

Osmani ka falënderuar Mbretërinë e Bashkuar për përkushtimin e palëkundur në mbështetjen e Kosovës, si dhe angazhimin e vazhdueshëm për paqe dhe stabiliteti në rajon.

“Me Laburistët erdhi liria”, ka cituar Osmani fjalët e ish-kryeministrit Tony Blair në vitin 1999, ndaj në këtë kontekst ka potencuar domosdoshmërinë e vazhdimit të mbështetjes së Kosovës nga Mbretëria e Bashkuar.

Sipas saj, një Kosovë e sigurt dhe e qëndrueshme kontribuon drejtpërdrejt në një Evropë më të sigurt. Andaj, ka potencuar që në fushën e bashkëpunimit bilateral, bashkëpunimi në fushën e mbrojtjes dhe sigurisë duhet të ketë fokus të veçantë.

Në takim, ndër të tjera u diskutua edhe për thellimin e bashkëpunimit në fusha të tjera me interes të ndërsjellë dhe në dobi të qytetarëve në të dy shtetet./ KultPlus.com

Edith Durham: Pastërtia shtëpiake e shqiptarit, shembull për të tjerët

Edith Durham për shqiptarët

“Ai është zakonisht artizan i shkathët dhe punon në mënyrë industriale. Gati e tërë prodhimtaria e qëndistarisë së bukur nga ari e Ballkanit është vepër shqiptare. Kostumi madhështor i Oborrit të Malit të Zi ishte krijimtari e rrobaqepësve shqiptarë. Shumica e argjendarëve të Ballkanit, gjithashtu, janë shqiptarë apo me prejardhje shqiptare. Dhe, mjaft e çuditshme- siç thotë Mis Durhami – shumica e formësimeve artistike që akoma bëhen nga ata u përngjajnë ornamenteve të gjetura në varreza parahistorike, sa që së bashku shkathtësia dhe stolia duket se janë trashëguar nga ilirët e lashtë. Ajo pastaj vazhdon duke pohuar se pastërtia shtëpiake e shqiptarit mund të jetë shembull për shumë të tjerë.” / KultPlus.com

Erza Muminoviq fiton medaljen e bronztë në Kampionatin Evropian të xhudos U-23

Xhudistja kosovare, Erza Muminoviq, ka fituat medaljen  e bronztë në Kampionatin Evropian të xhudos U-13, përcjell KultPlus.

Njoftimin e ka bërë Minstria e Kulturës, Rinisë dhe Sportit nëpërmjet një postimi në Facebook.

Në vijim KultPlus ua sjell postimin e plotë të MKRS-së:

Erza Muminoviq ka fituar medaljen e bronztë në Kampionatin Evropian të xhudos U-23, që po mbahet në Pila të Polonisë.

Urime Erzës dhe Federatës së Xhudos së Kosovës. Shumë suksese tutje./KultPlus.com

“Djali” me regji të Erson Zymberit premierë në Teatrin e Gjilanit: Secili shikues do të largohet i tronditur

Era Berisha

“The Son” është një film dramë i vitit 2022 me regji nga Florian Zeller nga një skenar i shkruar nga vetë ai dhe Christopher Hampton. Filmi bazohet në shfaqjen skenike të Zeller të vitit 2018. “The Son” pati premierën botërore në Festivalin e 79-të Ndërkombëtar të Filmit në Venecia, ndërkaq një adaptim i ri dhe i veçantë është duke u bërë gati të vihet në skenën e Teatrit të Qytetit të Gjilanit e që vjen si projekt individual i Ernest Zymberit, me mbështetjte të MKRS-së dhe organizatës Anamour. Bëhet fjalë për shfaqjen teatrore “Djali” me regji të Erson Zymberit, i cili synon që secilin shikues ta bëjë të largohet i tronditur nga kjo shfaqje, por mbushur me një reflektim për të kuptuar thellësinë e asaj se çka do të thotë të jesh njeri, shkruan KultPlus.

Në qendër të shfaqjes kemi një familje që përpiqet të ribashkohet pasi është shpërbërë. “Djali” përqendrohet tek Pjeri, jeta e të cilit me foshnjën dhe partneren e tij të re përmbyset kur ish-gruaja e tij shfaqet në derën e tij për të diskutuar djalin e tyre Nikolasin, i cili tani është adoleshent. I riu ka muaj që mungon në shkollë dhe është shumë i shqetësuar. Pjeri përpiqet të kujdeset për Nikolasin ashtu siç do të donte që babai i tij të ishte kujdesur për të. Megjithatë, punët nuk i ecin mbarë.

“Djali” vjen si thirrje që shkon përtej zërit të zakonshëm të skenës, e cila kërkon të zbulojë ato dhimbje të thella që fshihen pas formave apo fasadave të heshtura të familjeve moderne. Regjisori Zymberi ka zgjedhur “Djali-n” për shkak të temës universale dhe prekëse që trajton lidhur me marrëdhëniet familjare dhe vuajtjet e brendshme që shpesh janë të padukshme për të tjerët. Kjo histori duket se e ka sfiduar si regjisor sepse e ka “ftuar” që të eksploroj ndjeshmërinë njerëzore dhe komunikimin e heshtur që, ndonëse i pashprehur, është i thellë dhe emocionalisht i ngarkuar. Pra, kjo është një histori që i përket gjithkujt dhe, në të njëjtën kohë, ndan një intimitet unik për çdo individ dhe familje.

Ajo se çka e ka ngacmuar regjisorin Zymberi për ta vënë në skenë “Djali-in”, është pikërisht tema që synon të shpaloset nëpërmjet tekstit. Shfaqja përbën një eksplorim të veçantë të delikatesës së shpirtit të një të riu që përpiqet të artikulojë dhimbjen e tij përmes një bote që nuk arrin ta dëgjojë.

“Kjo vepër më ngacmoi sepse nuk ka të bëjë thjesht me një marrëdhënie të tensionuar prind-fëmijë, por me atë përballje universale ku çdo individ gjendet mes dëshirës për t’u kuptuar dhe pamundësisë së të tjerëve për të hyrë plotësisht në botën e tij. Kjo është një histori e thellë, ku ndjenjat më të brishta dhe të ndërlikuara shprehen në çdo heshtje, në çdo shikim dhe në çdo lëvizje të ngathët mes personazheve”, ka thënë regjisori Zymberi.

Autori i filmit/shfaqjes, Zeller, ka një tendencë për të dhënë dritë mbi çështjet e shëndetit mendor dhe qasja regjisoriale e regjisorit Zymberi vihet mbi thellimin në atë humnerë të fshehtë që qëndron mes dhimbjes dhe moskuptimit, ku personazhet janë të kapur mes dëshirës për të ndihmuar dhe pafuqisë për ta bërë këtë.

“Po punojmë për të krijuar një atmosferë ku çdo detaj – qoftë ai një dritë e zbehtë, një heshtje e gjatë apo një lëvizje e përmbajtur – të përcjellë ankthin dhe trishtimin që mbush çdo cep të skenës. Synoj që kjo shfaqje të jetë një përvojë teatrale për publikun, ku ata të mund të ndihen pjesë e barrës emocionale që të gjitha këto ndjenja sjellin. Është një lloj zhanri, stili a teatri që i ngjan shfaqjes sime Gishti (që e kam punuar në 2015, në Teatrin Kombëtar të Kosovës), e që po i rikthehem prapë. M’paska marrë malli për këtë teatër”, shpalos ai.

Janë gjithsej pesë personazhe brenda shfaqjes (Pjeri, Ana, Nikolasi, Sofia, Doktori), dhe konsiderohet që çdo karakter në “Djali-n” është një univers emocional në vetvete. Pjeri (Kushtrim Qerimi) një prind që kërkon të jetë mbështetës, është një figurë që ka ndërtuar një mur për të mbrojtur veten nga dhimbja; Ana (Safete Mustafa-Baftiu), nga ana tjetër, është thellësisht empatike, por e konsumuar nga paaftësia për të “shëruar” birin e saj. Nikolas (Yzeir Meha), i mbështjellë në një botë që as vetë nuk e kupton plotësisht, është pasqyrë e të gjithë atyre që ndihen të zhytur në mjegullën e depresionit. Sofia (Tringa Hasani) përfaqëson indiferencën e botës së jashtme, dhe Doktori (Florent Salihu) është kufiri i ashpër mes ëndrrës dhe realitetit.

“Aktorët i përzgjodha me shumë kujdes, me shumicën preh tyre kam punuar disa herë, dhe i njoh shumë mirë, përveç aktorit që luan djalin (Yzeirit) të cilin e kam parë së fundmi në një shfaqje dhe i cili më ka dhënë shumë energji dhe e kam dalluar menjëherë për rolin e Djalit”, tregon Zymberi.

Kur flasim për vështirësitë me të cilat është përballur deri më tani, regjisori Zymberi thotë se ajo kryesorja ka qenë kapja e asaj balancë të brishtë mes vuajtjes dhe bukurisë së heshtjes. Pasi kjo është një vepër që kërkon një ndjeshmëri të veçantë për t’i dhënë çdo fjalë dhe çdo heshtje kuptimin e vet, po punohet intensivisht për krijimin e një ndjenje bashkëpunimi dhe kuptimi mes aktorëve, ku çdo lëvizje dhe çdo shikim është plot kuptim dhe ngarkesë emocionale. Në këtë vepër, komunikimi është aq i rëndësishëm sa edhe moskomunikimi.

Provat për “Djali-n” tashmë kanë filluar dhe po jepet shumëçka nga secili për të arritur në drejtim të premierës, që do shfaqet më 22 nëntor. Ekziston një përkushtim i madh i aktorëve, dhe sipas regjisorit Zymberi, ata janë zhytur thellë në emocionet e personazheve të tyre. Besohet që secili prej tyre ka kaluar përtej skenës, duke u bërë një me ndjesinë e rolit. Momentalisht, ata janë në një fazë ku çdo provë sjell diçka të re dhe të papritur, që kontribuon në ndërtimin e një përvoje unike për premierën.

Kompleksitetet familjare shpeshherë njihen si tabu në vendin tonë. Regjisori Zymberi synon që shfaqja të jetë një pasqyrë e ndershme e realiteteve tona të brendshme.

“Në vendin tonë, shpesh përpiqemi t’i shmangim këto tema të vështira, por në këtë shfaqje, ndjej që është koha për t’i hapur këto dyer dhe për të treguar se edhe ne jemi të brishtë, edhe ne kemi dhimbjet tona të fshehura. Kjo vepër është një thirrje për të pranuar që ndjesitë njerëzore nuk duhet të fshihen; ato janë pjesë e natyrshme e jetës”, thotë ai.

Për regjisorin Zymberi, pritet që kjo shfaqje të shpalosë tek publiku një ndjesi të thellë të lidhjes emocionale që ngrihet mbi çdo element të skenës.

“Shfaqja është krijuar në mënyrë të tillë që çdo spektator të ndiejë barrën dhe bukurinë e brishtë të ndjenjave njerëzore. Ata do të përjetojnë një përvojë ku emocioni i pashprehur, vuajtja dhe gëzimi bashkohen në një të vetme”, përfundon Zymberi.

“Djali” është projekt i Ministrisë së Kulturës, Rinisë dhe Sportit, me bartës Ernest Zymberi./ KultPlus.com