Media britanike “Mirror”: Vizitoni Lumin e Shalës, “Tajlanda e përkryer” për arratisje në vjeshtë

Posted on by Kult Plus

Ndërsa miliona pushues dynden në ishujt tropikal të Tajlandës çdo vit – për plazhet e tyre të izoluar, ujërat e pastra kristal dhe festat e gjalla të natës – ekziston një perlë e fshehur në Evropë që ofron një përvojë të ngjashme shumë më pranë Britanisë së Madhe, shkruan Laura Mckenna në të përditshmen britanike “Mirror”.

I vendosur në malet e Shqipërisë, Lumi i Shalës, është quajtur ndryshe “Tajlanda e Evropës” falë ujërave të tij bruz – që të lënë pa frymë – dhe peizazhit të gjelbëruar, duke ofruar një copëz të parajsës pa shpenzimet e një udhëtimi në Azinë Juglindore.

E përkryer për një arratisje gjatë muajve të vjeshtës, Shqipëria ofron temperatura te ngrohta rreth 25 gradë Celsius në tetor – dhe shumë diell për adhuruesit e plazhit.

Ujërat e pastra kristal, rëra e bardhë e butë dhe një ambient magjik ju presin në një nga destinacionet më pak të njohura të Evropës.

Shqipëria është e pasur me burime ujore, me një vijë bregdetare të mrekullueshme prej 476 kilometra – e mbushur me mbi 1400 ishuj shkëmbinj gëlqerorë, shkëmbinj nënujorë koralorë dhe peizazhe ekzotike ishujsh.

Për adhuruesit e diellit që nuk duan të rezervojnë fluturime të shtrenjta në distanca të gjata, Lumi i Shalës ndodhet në veri të Shqipërisë dhe aksesohet vetëm me varkë.

I izoluar nga pjesa tjetër e botës, të jep ndjesinë e të qenit në një nga ishujt e largët të Tajlandës.

Lumi i Shalës përshkon rrugën e tij përmes Alpeve mahnitëse Shqiptare, me ujëra të pastra kristal dhe male të gjelbërta plot gjallëri – që mahnisin vizitorët.

Bukuria e tij natyrore shpesh krahasohet me vendet më të famshme piktoreske të Tajlandës, duke e bërë atë një destinacion të domosdoshëm për adhuruesit e natyrës.

Adhuruesit e natyrës, gjithashtu mund të shijojnë aktivitete si zhytje, not, kajak dhe ecje, të gjitha duke u rrethuar nga peizazhe që të lënë pa frymë.

Pavarësisht nëse jeni duke kërkuar aventura apo kërkoni të eksploroni bukurinë e pacënuar të Shqipërisë veriore, ky rajon i ka të gjitha.

Për vizitorët që kërkojnë një ritëm më të ngadaltë, Lumi i Shalës ofron mjedisin perfekt për t’u çlodhur.

Atmosfera e qetë i fton vizitorët të qëndrojnë të qetë pranë tij, duke ofruar paqe dhe qetësi pa shpenzuar shumë.

Kur një influencer ne TikTok shpërndau një video të ujerave të kristalta bruz, ndjekësit e tij u mahnitën kur zbuluan se peizazhi perfekt nuk ishte në një ishull të Oqeanit Indian.

“Kam qenë në Shqipëri disa herë. Është vendi im i preferuar i të gjitha kohërave – pasi kam udhëtuar mjaft. Do t’ua rekomandoja të gjithëve”, shkroi një ndjekës.

“Mendoja se ky vend ishte në Tajlandë”, tha një tjetër.

Udhëtimi në Shqipëri mund të realizohet lehtësisht me fluturimet direkte të disponueshme nga Britania e Madhe përmes aeroporteve kryesore të Bristolit, Birminghamit, Lutonit dhe Stanstedit, me çmime deri në 24 euro në tetor për turistët fleksibël.

Lumi i Shalës është pak larg shtegut të rrahur dhe mund të arrihet vetëm me varkë nga porti në Liqenin e Komanit.

Megjithatë, përpjekja ia vlen, për të përjetuar një nga sekretet më të ruajtura të Evropës.

Vizitorët që duan të qëndrojnë në një nga akomodimet në dispozicion, pranë Lumit të Shalës do të paguajnë rreth 84 euro në natë, megjithëse mund të gjeni hotele më të lira pranë Liqenit të Komanit./atsh/KultPlus.com

TKOB çon veprat e Puccini-t në Durrës

Posted on by Kult Plus

Dy vepra të kompozitorit Giacommo Puccini të cilat morën jetë që në rini të tij, u ngjitën në skenën e teatrit “Aleksandër Moisiu” në Durrës.

Preludi Simfonik i Puccini-t është një fantazi simfonike me një kohë të vetme që pasohet nga Messa di Gloria, një nga veprat më intime dhe prekëse të tij, shkruar kur ai ishte vetëm 20 vjeç duke përfaqësuar një dëshmi të gjeniut të tij të hershëm.

Kjo ishte një natë unike e sjellë nga Orkestra Simfonike e TKOB-së nën drejtimin e mjeshtrit të dirigjimit, Toufic Maatouk dhe Kori i TKOB-së nën drejtimin e maestro Dritan Lumshi. Në këtë mbrëmje të veçantë interpretuan tenori Raffaele Abete, baritoni Armando Likaj dhe bass-i Bledar Domi.

Pjesët e interpretuara konsiderohen nga veprat më emocionuese të Puccini-t, të cilat u rikthyen në TKOB pas plot 8 vitesh. Fillimisht u realizuan si një punim diplome, e cila do t’i paraprinte gjenialitetit Puccini-an në rrugën e vokalit dhe do të shërbenin si rrënjë të forta të sukseseve që pasuan./atsh/KultPlus.com

Ekspozitë me fotografitë e Misto Cicit në 122-vjetorin e lindjes së fotografit

Posted on by Kult Plus

Muzeu Historik i qytetit të Pogradecit çeli një ekspozitë në përkujtim të 122-vjetorit të lindjes së fotografit të shquar pogradecar, Misto Cici. Vizitorët dhe kryesisht nxënësit e shkollave patën mundësinë të shohin nga afër dhe të njihen me kontributin e tij të jashtëzakonshëm në dokumentimin e jetës dhe kulturës së Pogradecit përmes objektivit.

Misto Cici lindi më 10 tetor 1902 dhe u rrit në qytetin e Pogradecit. Bashkë me të vëllanë iu kushtuan fotografisë. Një rol të madh luajtën dhe udhëtimet e tij në Greqi e Itali. Në vitin 1925 caktohet nga Drejtoria e Shtypit dhe Propagandës Turistike të bëjë një seri fotosh artistike të Pogradecit. Ky angazhim do ta evidentojë atë si fotografin e parë të fotografisë artistike.

Misto Cici në vitin ‘47 u cilësua si fotografi më i mirë për cilësinë dhe saktësinë e fotografimit gjatë fushatës për pajisjen e popullsisë me pasaporta të reja. Ai u shndërrua në fotografin e parë të Pogradecit dhe të parin e fotografisë artistike në Shqipëri./atsh/KultPlus.com

Taylor Swift ndan 5 milionë dollarë për të prekurit nga uraganet Helene dhe Milton në Florida

Posted on by Kult Plus

Këngëtarja e njohur Taylor Swift ka kontribuar me 5 milionë dollarë për të mbështetur komunitetet e prekura nga uraganat Helene dhe Milton, në Florida.

Feeding America, një organizatë jofitimprurëse, shprehu mirënjohje për donacionin e superyllit të popit.

Organizata bamirëse vuri në dukje se shuma e përgjithshme do të shkojë për të ndihmuar komunitetet të rindërtohen dhe rikuperohen duke ofruar ushqim, ujë të pastër dhe furnizime./KultPlus.com

50 vite karrierë, Veliaj nderon me titullin “Mirënjohja e qytetit” kantautorin Ardit Gjebrea

Posted on by Kult Plus

Një nga emrat më të njohur të muzikës dhe këngës shqiptare, kantautori Ardit Gjebrea u nderua nga bashkia e Tiranës me titullin “Mirënjohja e qytetit”, për kontributin e tij të jashtëzakonshëm në artin, kulturën dhe muzikën shqiptare. Në ceremoninë e rastit, kryebashkiaku i Tiranës, Erion Veliaj tha se Gjebrea ka lënë gjurmë të pashlyeshme në qytet, sidomos duke promovuar artistët e rinj.

“Në Tiranë vërtet jetojnë sot 1 milion njerëz, por qyteti nuk i harron traditat, nuk e harron mirësjelljen, as kulturën e të qenit mirënjohës për dikë që kontribuon për Tiranën. Ndaj, jam shumë i nderuar që vlerësojmë sot me titullin “Mirënjohja e qytetit të Tiranës”, një nga ikonat më të mëdha të qytetit tonë, të vendit dhe të kombit tonë, edhe përtej kufijve”, tha Veliaj. Kryebashkiaku kujtoi këngën “Jon” e cila shenjoi një kohë, ishte një gur kilometrik i tranzicionit, i një hapësire epokale në qytetin dhe në vendin tonë.

Mes emocionesh, Ardit Gjebrea u kthye pas në fëmijëri, kohë që shënoi edhe hapat e tij të para drejt artit.

“Teksa pashë këtë piano m’u kujtua vetja kur studioja. Nuk kisha piano në shtëpi, ishte në Pallatin e Pionerëve dhe këpucët më fusnin ujë teksa vija çdo mëngjes, në 5 të mëngjesit, për të studiuar dhe për të realizuar atë pasion që unë kisha, muzikën”, tha Gjebrea.

Ai u shpreh se çdo cep i qytetit i ka dhënë dashuri dhe mbështetje dhe të tillë e konsideroi edhe vlerësimin me titullin “Mirënjohja e qytetit”./atsh/KultPlus.com

Fituesja e Nobelit mund të lexohet edhe në gjuhën shqipe

Posted on by KultPlus

Autorja koreane Han Kang është nderuar me çmimin Nobel në Letërsi për vitin 2024, për prozën e saj të thellë poetike që trajton traumat historike dhe thekson cenueshmërinë e jetës njerëzore.

Han Kang është mjaftë e re në moshë, dhe vlerësohet të jetë një ndër nobelistet më reja sa i përket fushës së letërsisë.

Ndërkohë, romani i saj super i njohur “Vegetarian”, mund të lexohet edhe në gjuhën shqipe, pasi që i njëjti është përkthyer nga Shtëpia Botuese “Onufri”./ KultPlus.com

Autorja koreane Han Kang fiton çmimin Nobel për Letërsi

Posted on by Kult Plus

Autorja koreano-jugore Han Kang, është nderuar me çmimin Nobel në Letërsi për vitin 2024, për prozën e saj të thellë poetike që trajton traumat historike dhe thekson cenueshmërinë e jetës njerëzore.

“Akademia Suedeze e jep këtë çmim prestigjioz, me vlerë 11 milionë korona suedeze, ekuivalente me 1.1 milionë dollarë”, thuhet në njoftim.

Njoftimi i Akademisë Suedeze të enjten thekson kontributin e Kang në letërsi, duke shënuar një moment përcaktues në peizazhin aktual letrar dhe duke forcuar trashëgiminë e saj në artin e tregimit./KultPlus.com

Festivali Ndërkombëtar i Stripit dhe Karikaturës do të fillojë më 11 tetor në Prizren

Posted on by KultPlus

Edicioni i 21 i Festivalit Ndërkombëtar të Stripit dhe Karikaturës në Prizren do të mbahet nga data 11 deri më 18 tetor.

Sipas organizatorëve, 3752 punime nga 693 artistë nga 72 shtete janë dërguar në adresë të festivalit, duke dëshmuar sërish rëndësinë e kësaj ngjarjeje kulturore. Krahas të rriturve, në këtë edicion hapësirë i është dhënë edhe krijuesve nën moshën 18 vjeçare.

“Tema e këtij viti, “Stripi dhe Karikatura si Zhvillim Kulturor”, vë theksin te roli i stripit dhe karikaturës si forma artistike që jo vetëm argëtojnë, por edhe edukojnë dhe kontribuojnë në ruajtjen dhe zhvillimin e kulturës. Përmes humorit dhe ironisë, këto forma arti ofrojnë një reflektim të gjendjes shoqërore, politike dhe kulturore në botë, duke ndihmuar publikun të lidhet me çështje të ndërlikuara në një mënyrë të lehtë për t’u kuptuar. Gjatë festivalit, publiku do të ketë mundësinë të ndjekë një sërë aktivitetesh, përfshirë ekspozitat, diskutimet, punëtoritë si dhe aktivitete për të gjitha grupmoshat”, thuhet në komunikatën e lëshuar nga organizatorët.

Në kuadër të këtyre aktiviteteve më 11 tetor 2024 nga ora 18:00, në Institutin Yunus Emre në Prizren do të shfaqet filmi ëestern “Damn Ëhite Man”, me pjesëmarrjen e 14 artistëve nga Turqia.

Hapja zyrtare e festivalit është më 12 tetor 2024, në ora 19:00, në galerinë “Shani Efendi”./ KultPlus.com

77 vite nga gjyqi famëkeq i deputetëve që çoi në eliminimin e elitës shqiptare

Posted on by Kult Plus

Muzeu Historik Kombëtar përkujtoi sot, 77-vjetorin e ekzekutimit të grupit të deputetëve.

Brenda radhëve të deputetëve shqiptarë ekzistonin grupe antikomuniste. Qëndresa e tyre për të ndalur revanshin komunist u kushtoi jetën 16 deputetëve, që kishin mundur të hynin në Parlament. Gjyqi i “Grupit të deputetëve” filloi dhe u mbyll si një proces gjyqësor tërësisht i montuar, mbështetur në dëshmi që u ishin marrë të pandehurve nëpërmjet një dhune fizike dhe psikike të pashembullt gjatë hetuesisë.

Gjykata Ushtarake nën urdhrat e drejtpërdrejtë të Enver Hoxhës urdhëroi ekzekutimin e 16 të pandehurve të atij procesi dhe dënime të rënda për dhjetëra të tjerë nga rrethe të ndryshme, të cilët i akuzuan për lidhje dhe bashkëpunim me “grupin e deputetëve”.

Goditja brenda radhëve të Parlamentit ndaj të ashtuquajturit nga hetuesit si “grup klandestin i deputetëve” ishte e pamëshirshme ndaj grupit të parë të gjykuar të deputetëve të njohur si grupi i Shefqet Bejës me 16 të dënuar kapital, (nga 16 të ekzekutuarit në 10 tetor 1947, tre deputetë u dënuan me varje, Shefqet Beja në Tiranë, Sulo Klosi në Rubik, dhe Riza Alizoti në Kuçovë) dhe 13 të tjerët me pushkatim, ndërsa 21 bashkëlidhur me këtë proces ishte edhe Kolë Kuqali që vdiq në hetuesi më 30 maj 1947 nga torturat, zyrtarisht u shpall i vetëvarur, vdekur në spitalin ushtarak të Tiranës.

Me anë të këtij procesi, i cili nga dëshmitarët e kohës u cilësua si fund e krye farsë, Enver Hoxha synoi të nënshtronte dhe asgjësonte opozitën e vërtetë demokratike, duke i dhënë fund shprehjes së mendimit të lirë. Propaganda e shfrenuar i paraqiti ata në popull, si armiq që kishin bashkëpunuar me kriminelët dhe agjenturat e huaja. Me këto gjyqe të bujshme, diktatura komuniste synoi të shuante përgjithmonë çdo shpresë apo tentativë për demokraci e pluralizëm te shqiptarët./atsh/KultPlus.com

Në New York School Science of Kosova u mbajt “Ora e Shkrimtarit” me Ibrahim Berishën

Posted on by KultPlus

Të mërkurën në ambientet e shkollës së mesme parauniversitare New York School Science of Kosova, e cila është shkolla e parë në Kosovë, si e tillë, për shkencë, teknologji, inxhinieri dhe matematikë (STEM) u mbajt Ora e Shkrimtarit me Ibrahim Berishën, në kuadër të projektit me shkrimtarë të sotëm të Kosovës, i cili është përkrahur nga Ministria e Kulturës, Rinisë dhe Sportit.

Në fillim të këtij aktiviteti, poeti Sali Bashota, paraqiti jetëshkrimin e Ibrahim Berishës, duke e dalluar veprimtarinë e tij në shumë fusha, mbi pesë dekada të jetës publike në Kosovë, foli për profilin krijues, intelektual e akademik të Berishës si sociolog, profesor universiteti, shkrimtar, gazetar, poet dhe kritik kulturor.

Në mënyrë të veçantë, Bashota i përmendi veprat më të rëndësishme të Ibrahim Berishës në fushën e eseistikës dhe të komunikimit masiv, siç janë: “Vdekja e kolonisë”, “Mediakultura”, “Utopia reale”, “Konvergjenca  intelektuale”, “E drejta e thënies” etj., pastaj veprat në prozë: “Fryma e shiut”, “Të martën mbrëma”, “Sëmundjet e dimirit”, “Origjina e njohjes”, “Gruaja e vetmisë”, “Fisi i mbretërve të humbur”, “Kafazi i frikës”, “Aroma e qiellit”, si dhe veprat me poezi: “Gur që nuk prekësh”, “Hardhia e mureve”, “Sipërfaqja e së dieles”, “Hija e pritjes”, “Fundi është i mundshëm”, “Ofshama e hijes” etj. Në secilën nga këto fusha Ibrahim Berisha dallohet si shkrimtar e publicist, si studiues i fushës së komunikimit dhe si njëri prej intelektualëve më të njohur dhe më të veçantë në letërsinë dhe kulturën shqipe në Kosovë e më gjerë.

Në fjalën e tij para nxënësve, shkrimtari Ibrahim Berisha evokoi kujtime mjaft interesante nga jeta dhe nga përvoja e tij krijuese mbi pesëdhjetëvjeçare, duke përmendur vlime politike e ideologjike në rrethanat e caktuara në Kosovë, ndjenjën e të qenit shkrimtar e intelektual në periudha të ndryshme, guximin dhe kontributin e intelektualëve të Kosovës për ta bërë më të mirën për vendin e tyre etj.

Fokusi i ligjëratës së shkrimtarit Berisha u përqendrua te rëndësia e shkrimit si formë e komunikimit, pastaj te standardet e tij në ndërlidhni me kulturën, arsimimin, traditën, por edhe te hapësira që ndikon në kulturën e komunikimit në përgjithësi.

Duke u ndalur te figura e shkrimtarit, Berisha ndër të tjera tha: “Shkrimtari shkruan kur do të rrëfejë diçka që të tjerët nuk e kanë lexuar apo dëgjuar, madje që u përket atyre dhe jo rrallë ata vetë nuk kanë njohur për këtë. Shkrimtari u shtrohet standardeve të mendimit intelektual. Pra, standardet, të cilat janë të domosdoshme të respektohen që një mendim të jetë cilësor, intelektual dhe kritik lidhur me një problem, çështje apo situatë, krijohen dhe fitohen nga njeriu gjatë, në një proces të ushtrimit të mendimit, të leximit, të meditimit personal. Po kështu, edhe të rishikimit, vlerësimit dhe marrjes së përgjegjësisë për mendimin personal”.

Me theks të veçantë shkrimtari Berisha, u përqendrua te llojet, zhanret dhe përbërësit e tyre në shkrime të ndryshme: shkrimi gazetaresk, publicistik, shkencor, letraro-artistik, pastaj te llojet letrare të shkrimit në poezi, prozë, dramë, ese letrare, duke marrë shembuj të llojeve letrare-shkencore: biografia, autobiografia, kujtimet, ditari, udhëpërshkrimet, eseja, reportazhi etj.

Duke e ndërlidhur me thellësinë dhe gjerësinë e mendimit, me logjikën, kontradiktat, procesin e mendimit, Berisha përmendi edhe shembuj të shumtë në relacionin publiku-lexuesi, por në këtë rast foli edhe për detyrat, imponimin dhe kënaqësinë e leximit.

Në vazhdim të ligjëratës së tij e cila ishte e mbushur me plot kujtime interesante nga fëmijëria dhe rinia e tij, Ibrahim Berisha, shpalosi përvojën e tij personale, duke filluar nga leximi i veprave të para, pastaj kujtimet për babain dhe për bibliotekën familjare, përmendi shumë ngjarje reale të asaj kohe deri te synimi i tij që si fëmijë ëndërronte për t’u bërë regjisor.

Në fund të Orës së tij, Berisha i dalloi disa nga tregimet e tij, duke treguar për frymëzimin, tematikën dhe motivet e tyre dhe veçanërisht për procesin krijues, siç janë tregimet: “Stacioni i autobusit“, “Familja senduiç“ dhe “Vrasësi i qenve“. Për tregimin e fundit, tregoi ngjarjen reale.

Interesimi i nxënësve për ligjëratën e Ibrahim Berishës ishte mjaft i madh, me ç’rast shkrimtarit iu bënë shumë pyetje lidhur me krijimtarinë e tij letrare, por edhe për procese të ndryshme që ndërlidhen me artin, letërsinë, gazetarinë, shkencën, teknologjinë etj., por edhe për perspektivën e krijuesve të rinj në Kosovë./ KultPlus.com

Vaji i bylbylit

Posted on by Kult Plus

‘Vaji i Bylbylit’- Ndre Mjeda

Po shkrihet bora,
Dimri po shkon;
Bylbyl i vorfën,
Pse po gjimon?

Pushoi murrlani
Me duhi t’vet;
Bylbyl i vorfën,
Çou, mos rri shkret.

Gjith’ fushët e malet
Blerimi i mbëloi;
Livadhi e pema
Gjithkah lulzoi.

Ndër pyje e ograja,
N’ma t’mirin vend,
Me rreze dielli
Po e gëzon gjithkend.

E tuj gjimue
Shkon rreth e rreth
Nji prrue që veret
Rrjedh nëpër gjeth.

A çilë kafazi,
Bylbyl flutro;
Ndër pyje e ograja,
Bylbyl, shpejto.

Kurrkush ma hovin
Atje s’ta pret;
Me zeher hajen
Kurrkush s’ta qet.

Kafaz ke qiellin,
Epshin pengim;
E gjith’ ku t’rreshket
Shkon fluturim.

Nëpër lamie,
Ke me gjetë mel;
Për gjith’ prendverën
Njajo buk’ t’del.

E kur t’zit edi
Ndër prroje pi;
Te njato prroje
Që ti vetë di.

Tash pa frikë çerdhen
E mban n’ndo’j lis;
Nuk je si ‘i nieri
Që nuk ka fis.

E kur t’vij’ zhegu,
Kur dielli shkon,
Ti ke me këndue
Si ke zakon.

Rreth e rreth gjindja
Me t’ndie rri;
Prej asi vendit
Ndahen me zi.

A çilë kafazi,
Bylbyl, fluturo;
Ndër pyje e ograja,
Bylbyl, shpejto.

Ndër drandofille,
Ndër zambakë nga;
Ku qeshet kopshti,
Idhnim mos mba.

Po shkrihet bora,
Dimni po shkon;
Bylbyl i vorfen,
Pse po gjimon?

II

Por vaj! Se ‘i dimën tjetër
Paske, o bylbyl i shkreti;
Pa da ty zemra t’treti
Mbas vajit që t’rrethon.

Me lulzim t’vet prendvera
Ty s’ta përtrin gazmendin:
Jo kurrë s’e njifke shendin,
Bylbyl, që po vajton.

A thue po kjan, se çerdhen
Ta ka shkatrrue skyfteri?
A thue po kjan, o i mjeri,
Se me rrnue gjallë s’ke mel?

Ndrrojn’ edhe stinët e motit,
E për çdo herë ndron era.
Mbas dimrit vjen prendvera,
Mbas borës blerimi del.

Veç ti me idhnime t’tuja
N’zemër gjithmonë po pihe,
E ditë e natë po shkrihe
Mbas vajit që t’mundon.

Kur â tuj ardhun drita
Ndihet tuj këndue shpendi,
E n’kangë i duket shendi,
Që zemrën ia gazmon.

Gjetiu ndër pem, ndër lule
Shkon e fluturon bylbyli;
N’at erë që jep zymbyli
Vjollca e zambaku nget.

Por ty, n’kafaz t’shtrëngueshëm,
Ty t’paska ndry mizori,
E kurrnjiherë nuk t’nxori
Me t’lëshue ku zemra t’thrret.

Ti kurr, nji kangë s’ia këndove
Diellit kur nadje çohet;
Zemra me vaj t’coptohet
E me pajtue nuk don.

Ndoshta kujdesi i t’tujve
Gjith’ ket hidhnim ta qiti,
E shendin ta shutiti
E vshtira që i mundon.

T’burguem i bani gjindja
Veç përse donë me ndie
Njat za që lëshojnë me hije
Që t’knaq e që t’ban rob.

Çdo krajl i madh ndër shpija
Ty t’mba m’u thanë i veti;
Vetë bukuria, o i shkreti,
Kenka për ju nji kob.

Përse tu ndeja e t’mëdhajve
Nji shpend i vogël s’ndalet;
Shpendit i kande malet,
Çerdhen e t’parve do.

Me at zanin tand t’përmallshëm
Ndoshta ti ankon këto t’vështira;
Derisa t’kthejn’ e mira,
Bylbyl, papra gjimo.

III

Por njaj vaj që je tuj lëshue,
Bylbyl, zemrën ma copton;
Ditë e natë rri tuj prigjue,
Vaj për mue! Kush mund t’ngushëllon?

Gjama jote a porsi ankimi
I nji fëmijës që vetun mbet;
Gjama jote a si shungllimi
I nji t’zezës që gja s’ pre.

Porsi dnesë me futë në krye
Nana e shkretë që mbet pa djelm;
Njashtu tine rri tuj shfrye
Njat idhnim që t’u ba helm.

Puna jote, o i mjeri, m’mbyti
E kurrkund nuk m’len pushim,
Shkoi nji muej, po shkon i dyti
T’zezat t’tua s’kanë mbarim.

Tash ndër arë lulzoi qershia
E me borë dimni po shkon:
Kurr s’mbarojn’ t’zezat e mia,
Gjama jote kurr s’mbaron.

Si t’burguemit n’ishull t’detit,
Ku tallazi i thekshëm vrret,
O t’vijë t’ftoftit, o t’vijë t’nxetit,
Vaji zemrën ia pëlset;

E papra n’ankime t’veta
Vajton fisin që larg la;
E tu fëmija i shkon si zgjeta
Mendja e shkretë se mbet pa ta;

Njashtu ti rri tuj vajtue
N’njat kafaz që shungullon;
Fisin tand rri tuj mendue
T’zinë atdhe që s’e harron.

Për fat tand, për zogj që kishe
Ndoshta zemra, i mjeri, t’dhemb;
Me e pat dit’ të mjerët ku rrishe
Kërkue t’kishin gemb mbi gemb.

Me e pasë ndie njat za që lëshoshe,
Me e pasë ndie njat vajin tand,
Kishin ardhë kudo që t’shkoshe,
T’kishin lypun kand e kand.

Njat vaj tandin tuj kujtue
Pa mbyllë syt’ kan’ shkue sa net;
Pveshtin hanën tuj gjimue,
Pvetshin hyjt për prind të vet.

Por aj kob që hana e diti
E njaj vaj që ylli pau,
T’shkretve n’vesh kurr nuk iu mbrriti,
E kurr zemra nuk ju ndau.

Me ditë hyjt me bisedue,
Me pasë sy që me derdhë lot,
Vajin tand ju kishin prue
T’kishin kja për jet’e mot.

Nëpër fush’ e nëpër shpija,
Me kujdes që s’nep afat,
Rreth e rreth t’kishin ardhun fëmija,
Kjamun t’kishte i ngriti fat…

IV

Por ça ka toka, bylbyl, ndrron moti;
Ankimi e vaji nuk asht i zoti
Përgjithmonë zemrën me na coptue;
Fillo me gëzue.

Mbas boret t’dimnit çilet prendvera;
Nji ditë nuk gjindet që s’po ndrron era;
Sendet që patmë nuk janë tuj mbarue;
Fillo me gëzue.

Tuj dnes’ i vorfni se e mbluene t’kqijat,
Me ankime t’veta mbush rrugët e shpijat;
Lehtsim por s’mbramit gjen tuj punue;
Fillo me gëzue.

Kjajnë fëmijn e dekun prindt e shkretnuem
Me ‘j vaj që duket se s’ka t’pajtuem!
Por zemrën moti jua ndrron tuj shkue:
Fillo me gëzue.

Ndër ishujt t’detit kjan i burguemi
Për fmij, për grue që s’shef i shuemi,
Por prap durimi ka me ja prue,
Fillo me gëzue.

Shpend tjerë burgosi sa herë mizori,
E rishtas jashtë dikur i nxori;
Ndër fushë e male janë tuj fluturue;
Fillo me gëzue.

Flutrojnë ndër male, flutrojnë ndër lule,
Flutrojnë ku çerdhen motit e ngule,
E kangët e parshme nisin me këndue:
Fillo me gëzue.

Ndër zogj që kishe ndonjëherë do t’hasin,
Ndër pemë, ndër lule bashkë me ta ngasin;
Për ty t’vorfnuemit rrijnë tuj shpnesue:
Fillo me gëzue.

Bylbyl, ky shekull or e ças ndrrohet:
Bijnë poshtë të naltit, i vogli çohet;
Edhe natyra po don m’u ndrrue:
Fillo me gëzue.

Porsi motmoti ndrrojmë dhe na vetë,
Herë-herë gazmohna, herë rrijmë të shkretë,
Por vaji e ankimi kanë për t’u shue;
Fillo me gëzue.

Mbas vajit t’tashëm ka me t’ardhë shendi,
Ka me ta shëndodhun zemrën gazmendi,
Për mall, si motit, zanë ke me e lëshue:
Fillo me gëzue.

Kur t’shkojsh ndër fush, kur t’shkojsh ndër male,
Afër shpisë seme hovin tand ndale;
Mahnit’ at zanin tand tuj prigjue
Kam për t’u gëzue./KultPlus.com

“Prokurori”, sot premiera e filmit në kinematë e Tiranës

Posted on by Kult Plus

Marin Hoxha është një prej aktorëve që luan në filmin serial “Prokurori”, i cili prej sot do të shfaqet në kinematë e Tiranës.

Aktori ka rrëfyer për mediat se si u bë pjesë e filmit “Prokurori” pa u paragjykuar nëse kishte apo jo formim të mëparshëm si aktor. Për regjisorin e këtij filmi Fatmir Doga, Marin Hoxha tregon se mjaftonte forma organike me të cilën interpreton për të shkuar sa më thjeshtë pranë publikut.

“Nuk kemi pse shtiremi dhe të bëjmë gjëra komplekse, kur mund të aktrojmë thjesht dhe të jemi sa më realë. Fatmiri këtë gjë kërkoi. Për fat të mirë u pranova. Pas disa kohësh mora një përgjigje pozitive dhe jam te episodi i parë i Prokurorit”, thotë ai.

Në filmin “Prokurori”, përveç aktorëve të talentuar shqiptarë, Marin Hoxha ka pasur mundësinë të interpretojë edhe përkrah aktorit me famë botërore, Danny Glover.

Seriali “Prokurori” me regji nga Fatmir Doga dhe producentë Ylli Ujka dhe Çesk Ivanaj, përqendrohet te lufta e një prokurori të ndershëm kundër krimit të organizuar dhe korrupsionit politik.

Për adhuruesit e kinemasë shqiptare dhe ndërkombëtare, biletat kanë dalë tashmë në shitje, në Shqipëri dhe Kosovë. Episodi i parë i serialit do të shfaqet premierë në Tiranë dhe më pas do të vazhdojë të shfaqet në të gjitha kinematë e kryeqytetit dhe më gjerë./atsh/KultPlus.com

Akademia e Shkencave e Shqipërisë kremton sot 52-vjetorin

Posted on by Kult Plus

Më 10 tetor 1972, u themelua Akademia e Shkencave të Shqipërisë.

Me dekretin nr. 4993 të Presidiumit të Kuvendit Popullor u themelua institucioni më i lartë kërkimor shkencor në vend, si rezultat i përpjekjeve të palodhura të profesor Aleks Budës, i cili u emërua dhe kryetari i parë i tij. Mbledhja e parë e Asamblesë së ASHSH u mbajt më 25 janar 1973. Midis themeluesve të tjerë që spikatnin krahas Budës ishin: Eqrem Çabej, Mahir Domi, Petrit Radovicka, Kolë Popa etj.

Në fillesat e saj, Akademia kishte 17 anëtarë të rregullt dhe 5 anëtarë korrespodentë. Akademia funksiononte me një varg institutesh të shkencave shoqërore dhe albanologjike, si edhe të shkencave natyrore dhe teknike.

Mes funksioneve kryesore të Akademisë bëjnë pjesë: kryerja e studimeve dhe kërkimeve me karakter teorik e praktik në fusha të ndryshme të shkencave shoqërore albanologjike, natyrore e teknike dhe mundësimi i zbatimit të këtyre studimeve në praktikë, bashkëpunimi me universitetet dhe institucionet e tjera kërkimore dhe organizimi i veprimtarive kombëtare dhe ndërkombëtare që lidhen me shkencën.

Dekreti i themelimit të Akademisë së Shkencave ruhet në fondin e Akademisë së Shkencave në AQSH. Po ashtu, gjendet lista me anëtarët e seksioneve të ASH-së./atsh/KultPlus.com

Vdes në moshën 80-vjeçare dirigjenti kontrovers Leif Segerstam, autor i 370 simfonive

Posted on by Kult Plus

Dirigjenti finlandez Leif Segerstam, i cili drejtoi orkestra anembanë botës, shkroi më shumë se 370 simfoni dhe e quajti veten “Jezusi i muzikës”, ka vdekur në moshën 80-vjeçare.

Ai ishte i njohur për drejtimin e tij kapriçioz dhe energjik, dhe flokët dhe mjekra e gjatë të bardhë, që i dhanë atij një pamje të Babadimrit kur udhëzonte muzikantët.

Transmetuesi publik finlandez, YLE njoftoi vdekjen e tij, duke cituar djalin e tij Jan, i cili tha se babai i tij kishte vdekur pas një sëmundjeje të shkurtër.

Leif Segerstam ka dirigjuar orkestra në mbarë botën, përfshirë atë të Çikagos, Filarmoninë e Los Anxhelesit, Simfoninë e Radios së Vjenës, atë të Torontos dhe Orkestrën Filarmonike Mbretërore të Liverpulit.

I lindur në një familje muzikantësh, ky fëmijë i mrekullueshëm mësoi të lexonte në moshën trevjeçare, të deshifronte fletët e muzikës në moshën pesëvjeçare dhe të kompozonte pjesën e tij të parë në moshën gjashtëvjeçare.

“Unë jam pothuajse si Jezusi i muzikës”, tha ai dikur duke shtuar se ”në botën e muzikës, kam të vërteta po aq të çmuara sa mësimet e Jezusit”./ora/KultPlus.com

211 vjet nga lindja e Giuseppe Verdit, gjeniut të shekullit XIX

Posted on by Kult Plus

Giuseppe Verdi ishte dhe mbeti i plazmuar si një prej dy majave që rrokaqiellin me famë dhe madhështi eterin operistik të shekullit XIX. Viti 2013 ishte një vit kujtese për atë që do të skaliste në memorien e brezave shtatoren më të lartë të kumtimit mjeshtëror të një shekulli.  200 vjet në të ikur e naltësuan në apogje këtë figurë emblematike.

Gjunjëzohemi sot, besimplotë para kujtesës për këtë gjeni tokësor të operas italiane dhe botërore. Përbashkohemi krejt tok në këtë mbamëndje. Se kjo magji ngas në vetëdijen tonë artistike nderim të njëzëshëm, për Giuseppe Verdin, ateistin romantik, patriotin garibaldin, ngadhnjyesin vagnerian.

Ngadhnjimtari i Apenineve

Giuseppe Verdi, italian kryekëput ishte ai. Qëndroi besnik deri në fund dhe mori meritimin e mirënjohjes të gjeneratave për krejtçfarë bëri dhe la trashëgim. Kjo botë perëndishë antike dhe rilindase, e cila vinte prej një mbamëndje të pashoqe, e ngjizur në havanin 2000-vjeçar të kohërave, s’kishte sesi të ndalte vërshimin e saj uturitës në historinë e Evropës plakë. Ky shpirt Apenin do të gufonte prej humusit të brezave. Do të rilindtte një vazhdues i lavdisë dhe memories artistike që ngasi dhe dalldisi shekuj dhe breza të tërë. Ngadhnjeu mes britmash dhe harrimit, mes paradoksit dhe groteskut. Erdhi si një gurë meteotiti që do të plotësonte atë pjesë mozaiku të mrekullisë italiane. Ai, Giuseppe Verdi, fshatari që i dha frymëmarrje metropolitane operas së një shekulli. Sizifi që nuk reshti së përpjekuri. Vegjelia e mjeshtrit, hekakeqe dhe rurale, e pamundur dhe nënshtruese e përndoqi gjatë. Hera-herësh i’a përfundi shtatin. Hendeqe të thella e barriera të larta i zunë rrugën në rëndien e tij të hovshme përgjatë Golgotës së ngjizjes së talentit, atij univers që do të shpërthente përdhunshëm si një shkreptimë eterne, për të mbetur atëherë e sot një dritim shndritës, në një prej ngulmeve artistike dhe estetike më të garrametshme të kohës. Për asnjë moment, përkundër asnjë rrethane dhe vështirësie, deri dhe në kushtet e mbijetesës, Giuseppe Verdi, nuk dredhoi. Ai u përball, u kacafyt me thonj e me dhëmbë dhe triumfoi. Fitoi vetveten dhe mëtoi përbotërisht talentin dhe vitalitetin e tij shpirtëror, duke e skalitur emrin dhe veprën në memorin e kohës, në mbamëndjen e gjenialiteteve që tokësoren e tyre e ngjitën në qiejt e lavdisë.

Emblematiku i skenave operistike

Pa emrin e Giuseppe Verdit, galeria e kryeveprave operistike botërore do të ishte e mangët. I zbrazët do të ishte qielli i bruztë i shekullit XIX pa Giuseppe Verdin dhe Richard wagnerin, emrat e të cilëve nuk na lidhin vetëm me operan, por me botkuptimin dhe filozofinë e përjetimeve dhe shijeve estetike të një shekulli. Bota Apenine pa Verdin nuk do të kishte kreshtë të krenarisë prejnga do të mësynte gjeneratave dhe botkuptimeve me një shëmbëllim të kësisojtë. Sot 200 vjet më parë lindi ai, ai dhe ato; “Rigoletto”, “Traviata”, “Trovatore”, “Nabuko”, “Makbeth”, “Aida”, “Don Carlo”, “Otello”. Pa këto kryevepra të memories operistike, pa këto kumte lirike do të mbyllnin dyert ata që sot mbahen sallat e shugurimit të shenjtorëve të artit. Saora do të shterronte forca e përceptimeve ndjesore, marrëdhënia e shënjtë e njeriut me muzikën dhe densitetin emocional që shpërthente nëpër këto salla, për tu kthyer më pas në energji dhe vitalitet vërshimi ndryshues dhe përqafës.

Viti 2013, viti “Viva Verdi”

Viti 2013 është viti verdian. Dyqindëvjetori i lindjes së Giuseppe Verdit u përkujtua dhe vazhdon të mbush sallat koncertore dhe operistike me shpirtin e kredhur në kryeveprat e tij. Në çdo cep të globit, ai do të rivijë në të tashmen e këtij brezi, mbamëndje dhe trashëgimi universale e njerëzimit. Në Italinë mëmë, “Viva Verdi” përciku me aktivitetet përkujtuese pëllëmbë për pëllëmbë Gadishullin Apenin. Nga Parma, vendlindja e kompozitorit më 12 janar, me një ballo me maska startoi ky vit festiv, për tu përmbyllur me Traviatën që do t’i besohet  Daniele Gatti, në La Scala më 7 dhjetor 2013.

Giuseppe Verdi (1813-1901) është kompozitori me njohur i operës italiane dhe asaj botërore. Ai mbetet i tillë jo vetëm në kufinjtë shpirtëror dhe kalendarik të shekullit të XIX. Kapërceu me sharmin dhe kumtin e tij shekuj dhe gjenerata. Shkroi me shpirt dhe pasion ata që do të jenë sot e në përjetësi pjesë të fondit të artë të historisë së operas.

Vegjelia e mjeshtrit të madh

Giuseppe Verdi u lind me 10 tetor 1813 në fshatin La Ronkole të Italisë Veriore, në një familje të varfër. Prirja dhe dashuria e tij për muzikën u shfaqen qysh heret. Shkollimi i këtij vullneti ngashërues u vu përballë pamundësishë dhe vështirësishë. Paradoksale por jo e panjohur, kjo ngase ai kishte origjinë nga fshati. Në moshën 18-vjeçare dëshiron të regjistrohet në konservatorin e Milanos, por u refuzua për shkak se e kishte kaluar moshën e paraparë dhe se nuk zotëronte mirë pianon. Për këtë arsye Verdi u detyrua që muzikën ta mësoj privatisht dhe njëkohësisht të punojë që të sigurojë mbijetesën. Në saj të talentit të rrallë dhe zellit të madh, Verdi arriti të kompenzonte mësimet që do t’i bënte në konservator. Meqë punonte si instrumentist në qytetzën Buseto, arriti të krijonte operat e para që do të shfaqeshin në Milano. Veç punës për ngritjen profesionale, lexonte veprat e Hygos, Sherlit, Dymas, Shekspirit etj, kryevepra të letërsisë botërore që do të bëheshin mbështetje për krijimin e libreteve të operave të tij të njohura.

Kompozitori revolucionar dhe patriot

Veç origjinës që e torturoi, paradoksalisht rrugëtimin e tij promovues do ta tensiononte, por edhe do ta lartësonte pozita historike e Italisë. Verdi jetoj në kohën kur populli i tij po luftonte për çlirimin dhe bashkimin e atdheut. Ndaj kjo e bëri atë dëshmimtar dhe pjesëmarrës të zedhshëm në këto përpjekje dhe përleshje. Faza e parë e krijtarisë së Verdit frymëzohet nga këto ngjarje, ngjizej sakaq në flakadanin e kësaj “kacafytje”. Kësisoj kjo etapë mund të quhet si etapa revolucionare e Verdit. Asokohe ai arrin suksesin e vet të parë me operën “Nabuko”, e cila me përmbajtjen e saj alegorike aludonte lëvizjen revolucionare të Rilindjes. Nga kjo kryevepër operistike, emri i Verdit u be siombol i kësaj levizje që shprehej me “VIVA Vitori Emannuel”, mbreti i Italisë. Pra i brohorisnin mbretit të Italisë, në vend të atij të Austrisë, nën sundimin e të cilit osohere ishte Italia. Korali nga opera Nabuko këndohej si kënge patriotike nga masat italiane, duke e vendosur sakaq shpirtin verdian në vijën e parë të frontit patriotik.

Kapërthimi në kreshtën e lavdisë

Pas suksesit të parë të madh radhiten operat e tjera të Verdit, i cili u bë i njohur dhe i popullarizuar, jo vetëm në Itali por në të gjithë Evropën. Mjeshtri dallon nga bashkatdhetaret e vet, kompozitorët, të cilët vite të tëra jetonin dhe krijonin larg atdheut. Ai tërë jetën e tij e kaloi në atdhe, Itali, lidhur ngusht me popullin si një patriot i vërtetë. Ai u përkushtua sakaq në njohje me historinë e vendit të tij mbi te gjitha muzikën popullore dhe artistike të traditës, prej së cilës hoqi disa mangësi eventuale që vëreheshin, veçanërisht në operat seri. Ai bëri sintezën e vetive pozitive të operës italiane, veçmas duke ruajtur traditën e bel kantos, jo për qellim në vetvete, por për shërbim të përmbajtjes.

Meloditë e operave të Verdit ishin të çliruara nga virtuoziteti dhe koloraturat e tepruara dhe të dominimit të muzikës mbi përmbajtjen. Këto dy komponent njësues ishin të mishëruara mesvedi, ndaj ai me vëmendje zgjodhi tekstet që do t’i kompozonte, dhe bashkëpunoi ngusht me libretistin Piave dhe me shkrimtarin dhe kompozitorin Arigo Boito. Thelloi njëkohësisht anën dramatike dhe psikologjike të karaktereve të protagonistëve të operave të tij. Muzika e Verdit mbështetej veçmas në burimoren e traditës. Kësisoj ai erdhi për të mbetur një faktor i rëndësishëm i afrisë me njerëzit e thjeshtë. Kujtojmë kushtet dhe rrethanoren e asokohëshme, kur opera ishte një art vetmitar i ngushëllimit të tragjikes së një brezi.

Verdi kompozitori patriot

Origjina e tij do ta mbante shpirtërisht dhe artistikisht të lidhur me Italinë dhe popullin italian, historinë dhe traditën e kombit. Edhe vetë Verdi është kompozitor nacional me vlera polinacionale. Qysh gjate jetës se tij ai u bë i njohur dhe i popullarizuar si një ndër fytyrat më të njohura të Italisë dhe të Evropës. Pleqërinë e thellë e priti të qetë dhe pa trazira. Vdiq në moshë të shtyrë më 1901. Ai kompozoi 26 opera dhe një rekuiem të njohur. Të gjitha operat nuk kanë përmbajtje të përhershme. Në fillim dhe në mbarim të jetës së tij kompozoi opera komike ndërsa pjesa tjetër (shumica absolute) kane një përmbajtje serioze dhe disa sosh janë edhe tragjedi. Operat me të njohura të cilat radhiten ndër kryeveprat e muzikës operistike të botës janë: Nabuko, Rigoleto, Trubaduret, Traviata, ballo me maska, Aida, Othello Falstaf opere komike.

Në historinë e gjate të operës, Verdi zë vend të nderit, sepse arriti të bashkojë traditat me të bukura të operës Italiane, të mbetet thellësisht kombëtar, t’u shmanget elementeve negative të operës Italiane, të absorbojë elementet pozitive që ishin shfaqur ne artin e operës në shekullin e XIX, madje edhe disa elemente te reformës se Vagnerit dhe të realizimit të letërsisë së kohës.

Verdi dhe Wagneri polet e universit operistik

Ata ishin dhe mbetën më të mëdhenjt e një shekulli. Shkruesit me të zellshëm të historisë së operas evropiane dhe botërore. Ata jetuan si një binom paradoksal. Verdi dhe Wagneri, ishin udhëheqësit e shkollave të tyre përkatëse të muzikës. Dukshëm ata nuk e durojnë njëri-tjetrin në masë të madhe, edhe pse kurrë nuk u takuan. Komentet e Verdit mbi Wagner dhe muzikën e tij janë të pakta dhe aspak mirëdashëse “Ai gjithmonë zgjedh, të panevojshmen, rrugën e braktisjes, duke u përpjekur për të fluturuar ku një person racional do të ecte me rezultate më të mira, shkruan Verdi. Me të mësuar ndarjen nga jeta të Wagner, Verdi e derdhi brendinë: “Sad, i trishtuar, i trishtuar! Një emër që do të lërë një përshtypje të fuqishme në historinë e artit.” Prej komenteve të Wagner-së mbi Verdi, vetëm një është e mirënjohur. Pas dëgjimit të Requiem të Verdit, gjermanisht, pjellor dhe elokuent, në komentet e tij me disa kompozitorë të tjera deklaroi, “Ajo do të jetë e mirë për të mos thënë asgjë.”. I tillë ishte Wagner, sepse sintesë e këtij shpirti ishte dhe “Tristani dhe Izolta”, tragjik.

Verdi më shumë se një kujtesë

Sot kur njëzëshëm dhe vullnetlirë thërrasim dhe pranojmë atë, Giuseppe Verdi, si një korife i operas italiane dhe botërore, kujtesa do të ishte një prekje e përciptë e ngulmit që rreket të rrok të tashmën e një gjenerate. Ne i jemi më së shumti mirënjohës. Italia do t’i jetë borxhli, Giuseppe Verdit, atij që nuk i’a ktheu shpinën kurrë, atij që e ngriti me pasion dhe përkushtim vendlindjen e tij në pjedestalin e universit operistik. Mirënjohje dhe respekt për mjeshtrin, lirikun dhe romantikun ngadhnjimtar të shekullit XIX. /Albert Vataj /KultPlus.com

Valbona destinacion gjithëvjetor, turistët shijojnë ecjet në shtigje

Posted on by Kult Plus

Një mozaik natyror magjepsës të ofron në këto ditë vjeshte Lugina e Valbonës, një prej mrekullive të papërsëritshme të natyrës alpine shqiptare.

Kryeministri Edi Rama ka zgjedhur vizituesit e shumtë në Parkun Kombëtar të Valbonës, të cilët shijojnë ecjet në shtigje duke e bërë turizmin e këtyre anëve gjithëvjetor, për të ftuar këdo të eksplorojë këtë destinacion turistik pjesë e Alpeve tona.

“Turistët nga Valbona shijojnë ecjet në shtigje duke e bërë turizmin e këtyre anëve gjithëvjetor”, shkruan Rama në një postim në rrjetet sociale.

Vjeshta me temperaturat e ngrohta që ka dhuruar këtë vit ka sjellë atmosferë magjike, ndërsa nuancat e ngjyrave të tokës kanë mbuluar gjithë luginën e Valbonës.

Lugina e Valbonës është zona turistike më e vizituar në rrethin e Tropojës,madje nga më të vizituarat në Alpet shqiptare pas luginës së Thethit.

Kjo zonë me bukuri të rralla është e preferuar jo vetëm nga turistët vendas por edhe nga turistët e huaj, të cilët parapëlqejnë të njihen edhe me zakonet apo traditat e fshatrave më veriorë të vendit.

Ajo shtrihet në qendër të Alpeve Shqiptare, në rrethin Tropojës. La statusin e Parkut Nacional dhe përfshihet në një sipërfaqe prej 8.000 hektarësh.

Natyra e këtij parku është e pasur me varietete të përshtatshme për turizëm, peshkim e alpinizëm. Në pjesën e brendshme të Parkut ka mjaft shpella interesante, nga të cilat dallohet Shpella e Dragobisë. Ka një klimë malore me dimër të ashpër e reshje të pasura shiu e bore dhe me temperatura të ulëta, si dhe periudha të gjata me ngrica dhe erëra.

Vizitorë të shumtë të ardhur nga vende të ndryshme të botës, si dhe të tjerë të ardhur nga vise të ndryshme të vendit e Kosova, janë të pranishëm çdo ditë në pikën turistike gjithëvjetore të Valbonës, një zonë turistike që ka fituar një emër të mirë, përmes mikpritjes dhe qetësisë që ajo ofron.

Udhëtimi nis përmes Drinit deri në Tropojë e më pas Valbona është vetëm 45 minuta larg. Lumi do të jetë shoqërues rruge deri në burimin e vet.

Kaltërsia e Valbonës, është si e asnjë lumi tjetër. Teksa udhëton, kaltërsia e lumit të magjeps, ndërkohë në të dy krahët ngrihen malet e larta që edhe në fillim të verës vazhdojnë ti kenë majat e mbuluara me dëborë./atsh/KultPlus.com

Themelohet Qendra për mësim nga distanca për studentë italianë nga nënshkrimi i marrëveshjes mes Universum International College dhe Kosullatës së Moldavisë në Itali

Posted on by Kult Plus

Në një zhvillim të rëndësishëm për edukimin dhe bashkëpunimin ndërkombëtar, UNI -Universum International College ka nënshkruar një marrëveshje me Konsullatën e Moldavisë në Itali për të krijuar një Qendër për Mësim nga Distanca për studentët italianë dhe studentë nga Moldavia.

Takimi u zhvillua në kampusin e UNI, ku morën pjesë përfaqësues nga Italia dhe drejtues të kolegjit.

Qendra do të ofrojë mundësi të reja për studentët, duke u mundësuar atyre të ndjekin kurse të larmishme përmes platformave të avancuara të mësimit online. Kjo iniciativë synon të forcojë lidhjet kulturore dhe akademike mes Moldavisë, Italisë dhe Kosovës, duke ofruar një hapësirë të sigurt dhe të qasshme për të rinjtë që dëshirojnë të zgjerojnë horizontet e tyre.

Pas nënshkrimit të marrëveshjes, në një konferencë për media, u prononcuan Z. Roberto Galanti, Honorary Consul of the Republic of Moldova in Italy, Z. Francesco Favia, President at International Academic Research Center – UNICART, si dhe Presidenti i UNI, Z. Alejtin Berisha,  të cilët shprehën optimizmin e tyre për këtë bashkëpunim, duke theksuar rëndësinë e edukimit në ndihmën për zhvillimin e karrierës dhe integrimin ndërkombëtar.

Me këtë marrëveshje, UNI – Universum International College riafirmon angazhimin e tij për ofrimin e arsimit cilësor dhe mbështetje për studentët nga e gjithë bota. / KultPlus.com

Letra e lamtumirës nga Che Guevara, drejtuar fëmijëve të tij

Posted on by Kult Plus

Të dashur Hildita, Aleidita, Camilo, Celia dhe Ernesto

Nëse e lexoni këtë letër një ditë, do të thotë se nuk jam më gjallë. Vështirë se do të më kujtoni dhe më i vogli mes jush, do të më ketë harruar plotësisht.

Babai juaj, ishte një njeri që veproi ashtu siç mendonte më mirë dhe ishte absolutisht besnik ndaj bindjeve të tij. Rrituni si revolucionarë të mirë. Studioni shumë për të zotëruar teknikën, që ju bën të zotëroni natyrën.

Mos harroni, se, është Revolucioni, që është i rëndësishëm dhe se, secili prej nesh, i kapur veçmas, nuk vlen asgjë. Mbi të gjitha, kini shpirtin e ndjeshëm ndaj çdo padrejtësie, kundrejt gjithkujt kudo në botë.

I juaji gjithmonë, fëmijët e mi. Shpresoj të shihemi përsëri.

Një puthje e madhe e fortë, nga babi./ KultPlus.com

’Në se poezia për ty humbet vlerë e bëhet lojë, atëhere ti s’ke kuptuar asgjë’

Posted on by Kult Plus

Poezi e shkruar nga Jacques Brel

Në se të duhen trena për t’ia mbathur botës
E anije me vela që udhëtimesh të shpien larg
Për të kërkuar diell që t’a mbash në sy
E kengë që ti lehte mund t’i kendosh
atëhere …

Në se të duhet agimi për të besuar të nesërmen
Dhe të nesërmen që të mundësh të shpresosh
Për të gjetur shpresën që të kap për dore
Për të gjetur dorën që ti ke braktisur
Atëhere …

Në se do të dëgjosh rrëfime e fjalë të moçme pleqsh
Për t’u ngushëlluar për ato që s’ke bërë dot
Në se poezia për ty humbet vlerë e bëhet lojë
E në se jeta jote nuk është veç një pleqëri
Atëhere …

Në se do të duhet pak mërzitje për t’u dukur i thellë
A rrëmujë qytetesh për të harruar çdo zhgënjim
E pastaj delikatesë për t’a ndjerë vehten të denjë
E pastaj zjarr e nevrik per t’u dukur i fortë trim
Atëhere…

Atëhere ti s’ke kuptuar asgjë …/ KultPlus.com

Me premierë të kompozitorit Dvorak, Altin Tafilaj sjellë harmoni tingujsh në koncertin ‘Viola d’amore’

Posted on by Kult Plus

Vjollca  Duraku

Me tingujt e bukur të këngës shqipe “Dashnor t’u bana” të interpretuar mjeshtërisht nga violisti Altin Tafilaj ka filluar koncerti “Viola d’amore”, i pesti me radhë, në festivalin ndërkombëtar të muzikës kamertale “KamerFest”, shkruan KultPlus.

Afërsia që solisti Tafilaj e ndiente me publikun bashkëkombës të tij e shtyu që të ndryshonte programin dhe të nderonte të gjithë pjesëmarrësit në Kishën “Shën Ndou” me këtë këngë të bukur shqipe, të sjellë në një mënyrë mjaftë të veçantë përmes instrumentit të Violës.

“Pasacaglia” e Hande- Halvorsen ishte vepra e radhës interpretuese e koncertit, e cila u dha në bashkëpunim me violinisten e njohur shqiptare Sihana Badivuku. Ritmi i ndryshueshëm i tingujve aq bukur të emetuar në sallën e ftohtë, e të mermertë, ngrohte nga brenda zemrat e publikut.

Pas pak, skenës iu bashkua edhe violinisti tjetër Rron Bakalli me veprën e A. Dvorak, “Terzetto” (Introduzione. Allegroma non troppo, Larghetto, Scherzo.Presto) e cila u soll si premierë në KamerFest dhe në Prishtinë. Ndryshimi drastik i tingujve të shpejtë në të ngadaltë ishte veçantia e kësaj vepre. Kurse interpretimi me gishtërinj, i kombinuar me radhë mes tre artistëve të skenës, ndryshonte ritmin dhe tërhiqte si magnet vëmendjen e audiencës.

Një valle e veçantë e tingujve që ndiqeshin nga njëri-tjetri u dha nga KamerFest String Orchestra dhe violinisti Altin Tafilaj me veprën e kompozitorit F. Schubert me Sonata “Arpeggione” a -minor, D.821 (Allegro moderato, Adagio, Allegretto). Orkestra harkore me 12-të instrumentistë  përmes këtij interpretimi shënoi edhe përmbylljen e koncertit “Viola d’amore”.

Krejt në fund të koncertit, violisti Altin Tafilaj, në një prononcim për KultPlus ka thënë interpretimi në këtë mbrëmje i ka dhënë emocion të veçantë.

“Ishte një emocion i veçantë sepse jam në atdheun tim, me publikun që flet shqip dhe që më kupton. Publiku është shumë artdashës. E ndjeva veten të mirëpritur edhe nga kolegët, orkestra dhe nga organizimi në përgjithësi. Ishte një ndjenjë shumë e mirë, shumë e veçantë”, ka thënë solisti Tafilaj.

Ndërsa, për violinisten Sihana Badivuku, interpretimi përkrah solistit Tafilaj dhe ish-studentit të saj Rron Bakalli ka qenë kënaqësi e jashtëzakonshme.

“Ishte kënaqësi posaçërisht për studentët që të bashkëpunojnë me një violist të këtij kalibri, një artist aq spontan që posedon energji të posaçme unike. Për ne ishte me të vërtetë një dhuratë që Altini pranoi të  vinte në këtë edicion të festivalit. Bashkëpunimi me Altin Tafilaj dhe ish-studentin tim Rronin që tashmë koncerton në skena të ndryshme si në Kosovë, ashtu edhe jashtë, ishte kënaqësi për mua që të performoj me ta veprën premierë “Terzetto’ nga A. Dvorak”, ka thënë violinistja Badivuku.

Ajo më tej falënderoi edhe orkestrën harkore për pjesëmarrje në këtë koncert, duke uruar në të ardhmen e afërt të krijohej një orkestër harkore permanente e kryeqytetit.

“Për një orkestër stabile nevojiten më shumë prova dhe shpresoj që këto lloj orkestrash në të ardhmen e afërt do të institucionalizohen dhe që të kemi një orkestër pemanente harkore të qytetit të Prishtinës ose të festivaleve. Është vullneti i studentëve që me prova minimale të arrijnë të dalin në koncert, dhe kjo është për t’u përshëndetur”, ka thënë violinistja Badivuku.

Ndërsa violistja, Entela Qarkagjija, ka falënderuar mediumin KultPlus për përkrahje të artistëve duke ndjekur nga afër çdo ngjarje kulturore.

“Është shumë kënaqësi të marrësh pjesë në festivalin KamerFest sepse është njëri prej festivaleve më të veçanta dhe një prej festivaleve të para në Kosovë, i cili ka vazhduar të mbajë në mënyrë të përsosur nivelin artistik dhe profesional të muzicientëve. Është shumë kënaqësi të bashkëpunosh me muzicient nga Evropa, dhe njëkohësisht të marrësh dije dhe inspirim nga ta dhe nga puna e tyre”, ka përfunduar anëtarja e orkestrës harkore “String Orchestra”, Entela Qarkagjija./ KultPlus.com

A ishin Istref Begolli dhe Melihate Ajeti çifti më i bukur i teatrit tonë?

Posted on by Kult Plus

“Melihati, ulur në këndin e saj të preferuar në dhomën që e quan “parajsë vetmie”, e grimuar, me turban në kokë (pamje thuaja e përhershme), me glamur zonjeje, rimerr fuqinë për të rrëfyer edhe për anën tjetër të jetës, për njerëzoren, për miqtë, për shokët e paktë, por të përzgjedhur, për emocionet…Rikthen motet e shkuara.

“Kolegu im i respektuar, Istref Begolli, pas shfaqjes “Ëndrra e qenit” të Mehmet Krajës, duke ma uruar rolin e shitëses së luleve, në foajeun e teatrit, me emocione të larta dhe me lot në sy, më përqafon e më thotë “Meli, a e di c`rol të madh ke bërë prej një roli të vogël! Je e shkëlqyeshme. Veç ti, me aktrim të lartë, po më jep të kuptoj se ende ekziston shpresa për nivelin e teatrit”! – ishin çaste ngazëllimi, por edhe dëshpërimi që po I përjetonte aktori. Meli, prandaj, me respekt kujton kolegun e saj shumëvjecar, Istrefin, dhe po me kaq mall dëshirën e tij të madhe që pati për ta luajtur Mbretin Lir, për të cilin rol po i fliste kur po rrinin thuaja përditë në lokalet e teatrit të pasluftës.

“E kam pasur shok të mirë, vdiq me zhig të rolit të Mbretit Lir. Shkoi..” – hetohet një notë sentimenti në zërin e aktores. Kritiku Vehap Shita me rastin e shuarjes së Istrefit, kujton:
“Dueti artistik, Istref Begolli – Melihate Ajeti ishte, ndoshta, çifti më i bukur që parakaloi deri më sot në skenën e teatrit tonë, çifti pa të cilin nuk mund të mendohej një shfaqje e bukur e kësaj skene!”.

Marrë nga libri “Ecje nëpër kujtesë” i Sanije Gashit. / KultPlus.com

John Lennon, legjenda e muzikës akoma frymëzim i vazhdueshëm

Posted on by Kult Plus

Një nga pikat më të rëndësishme të historisë së muzikës festohet sot: përvjetori i lindjes së legjendës së muzikës rock, John Lennon. Ai do të kishte mbushur 84 vjet sot, por megjithëse ka kaluar më shumë se tre dekada nga vdekja e tij tragjike në vitin 1980, ndikimi dhe pasqyra e tij në botën e muzikës dhe në shoqërinë në përgjithësi ende janë të paimagjinueshme.

Lindur më 9 tetor 1940 në Liverpool, John Winston Lennon nisi karrierën muzikore si themeluesi i një nga bandat më ikonike të të gjitha kohërave, The Beatles. Bashkë me Paul McCartney, George Harrison dhe Ringo Starr, The Beatles shpërthyen në skenën muzikore në vitin 1960 dhe u bënë një fenomen globar. John Lennon ishte shpesh herë i njohur si zëdhënësi dhe shpërblyesi i grupit, por dhe si autor dhe këngëtari i shumë këngëve të tyre më të njohura.

Muzika e John Lennon ishte e ndryshme dhe e pasur. Këngët e tij kishin një pasqyrë të thellë të jetës dhe botëkuptimit të tij. Nga baladat e ëmbla të tilla si “Imagine” dhe “Woman” deri te këngët e rock ‘n’ roll të ngulitura si “Twist and Shout” dhe “Come Together”, Lennon shfaqte një shpërfaqje të gjithanshme të aftësive të tij muzikore.

Megjithëse ai ishte një talent i madh në muzikë, Lennon nuk e fshehu ndikimin e tij në lëvizjen e paqes dhe të drejtave civile. Këngët e tij, si “Give Peace a Chance,” ishin himne për paqen dhe ndryshimin shoqëror.

Përveç muzikës, John Lennon ishte i njohur edhe për angazhimin e tij në politikë dhe aktivizmin shoqëror. Ai dhe bashkëshortja e tij, Yoko Ono, bënë demonstrata dhe protesta kundër luftës në Vietnam dhe për të drejtat civile.

Pas një vetë imponimi për të dalë në pension për të rritur djalin e tij Sean, Lennon rishfaqet me albumin Double Fantasy, por u vrit më pak se një muaj pas lëshimit të albumit. Album i cili në vitin 1981 fitoi Grammy Award for Album of the Year.

Edhe pse ka kaluar një kohë e gjatë që nga vdekja e tij, trashëgimia e John Lennon vazhdon të jetë e gjallë. Muzika e tij vazhdon të frymëzojë brezat e rinj dhe të ndikojë në artistët e rinj.

Në këtë përvjetor të lindjes së tij, ndoshta është momenti i përsëritjes së disa prej këngëve të tij më të njohura dhe reflektimi mbi ndikimin e tij të pakrahasueshëm në muzikë dhe shoqëri. John Lennon do të mbetet një nga ikonat më të ndritura të muzikës dhe një frymëzim i vazhdueshëm për të gjithë ata që kërkojnë të ndryshojnë botën nëpërmjet artit dhe angazhimit shoqëror. / KultPlus.com

https://youtu.be/bNnFFKv_NyI?si=FGYoELt7KQE99161

Shtatë vepra botërore në albumin e sopranos Vita Guhelli, shpërfaqin origjinalitetin e ninullave në formën më sublime

Posted on by Kult Plus

Era Berisha

Gjëja e parë që krijon njeriu në këtë botë kur lind është lëshimi i zërit. Disa nga këta zëra janë më të veçantë se të tjerët, kanë një timbër të shndritshëm e të bukur që magjeps gjithkënd. Pra, në njëfarë forme është një bekim që i epet njeriut qysh në lindje, dhe sopranoja Vita Guhelli padyshim që është njëra ndër të bekuarit. Me një zë karakteristik, i cili arrin nota të ndryshme, ajo thellë në vete ka një aftësi të pamasë dhe unike. Shumë këndshëm nëpërmjet zërit, Guhelli thumbon atmosferën pa mëshirë, shkruan KultPlus.

Kur një soprano këndon, kordat vokale dridhen dhe skajet e kordave bashkohen, kësisoj lëshohet tingulli nga brendësia. Për të perfeksionuar këta tinguj, duhet shumë kohë, përkushtim, mund dhe një mori ushtrime. Sopranoja Guhelli tashmë ka kohë që ka gjelbëruar zërin e saj drejt maturimit, dhe krejt këtë e ka arritur me shumë pasion dhe dashuri të skajshme. Për fillet e saj dhe për publikimin e albumit të fundit të titulluar “Nana”, në një intervistë për KultPlus, sopranoja Guhelli ka treguar shumëçka.

Gjithçka kishte nisur kur ajo qe pesë vjeçe dhe interpretimin e saj të parë e pati bë me nënën e vetë, të cilës sot ia dedikon albumin më të fundit. Magjia që ajo kishte ndjerë në skenë ka qenë shumë e veçantë, e ka joshë që të bëhej pjesë e pandashme e saj. Si fëmijë, ajo ka pas rastin të këndojë në koncerte të ndryshme shkollore, mirëpo muzika për të tashmë kishte marr tjetër kuptim. Edhe shkollën e mesme e kishte vijuar, fillimisht për piano e pastaj edhe për këndim. Ajo e ka ditur se skena tashmë i kishte futur rrënjët diku brenda qosheve të zemrës së saj.

Këto përvoja të hershme të saj, padyshim që ndihmuan në formësimin e pasionit të saj për muzikën, më konkretisht për këndimin, dhe tash s’kishte më kthim prapa. Ndërsa, instrumenti i pianos, qe një dashuri tjetër që ajo e themeloi në ndërkohë, duke nisur kështu rruga e saj drejt edukimit muzikor profesional. Mirëpo, këndimi mbetet për të, reflektimi më i thellë i shpirtit dhe artit të saj. “Zëri është arti më sublim për të shprehur emocionet dhe ndjenjat.”

Së fundmi, sopranoja Guhelli ka publikuar albumin e saj më të ri, “Nana”, dhe të në njëjtën kohë edhe motra e saj, Vesa Guhelli ka hapur ekspozitën e saj me emrin dhe domethënien e njëjtë. Albumi “Nana” përmbledhë vepra të kompozitorëve shqiptarë, evropianë dhe botërorë si: Manuel de Falla, José María Cano, Massimo Audiello, Enver Shëngjergji, Fernando Obradors, José Ramón Gomis dhe Takahiro Obata.

Këto vepra në aspektin përmbajtësor dhe kompozicional pasqyrojnë siluetën e nënës përmes formës më sublime – Ninullës. Sopranoja Guhelli na ka treguar se objektivi kryesor i këtij projekti është pasqyrimi i një diversiteti kulturor etnik mbarë botërorë përmes veprave të karakterit të ninullave. Pra, ky album na vjen me ngjyrime të ndryshme kompozicionale me qëllimin e krahasimit dhe njohjes së këtij formati kompozicional i cili kryefjalë ka origjinalitetin e muzikës shqiptare dhe muzikën e kombeve të tjera kudo në botë.

Konsiderohet se si një urë lidhëse e diversitetit muzikor është gërshetuar kolona zanore e projektit “Nana” – vepra e një kompozitori shqiptar me veprat e kompozitorëve evropianë e botërorë, të periudhave të ndryshme stilistike muzikore dhe kulturore por të ngjashme në frymën përmbajtësore. Këta kompozitorë sjellin një identitet krijues të reflektuar në lajtmotive autentike por ndër vite me tendenca progresive dhe inovative interpretuese nga interpretues të shquar botërorë.

Duke e njohur dhe studiuar opusin e tyre krijues në përgjithësi, sopranoja Guhelli synim ka pasur që fryma kompozicionale të përkoj me atë interpretuese. Ajo mbetet e mahnitur dhe e befasuar me prezencën e vargut “Nina Nana” në veprat e kompozitorëve italianë dhe spanjollë.

Sipas saj, në aspektin përmbajtësor të vargjeve, ky rrjet ninullash tregon një unifikim dhe gjuhë universale në interpretimin më sublim – i nënës për fëmijën e saj. Po ashtu, projekti muzikor gërshetohet me artin vizual, gjegjësisht ekspozitës me fotografi i titulluar njashtu “Nana”, autore e të cilës është Vesa Guhelli, që i kushtohet fillimisht gruas që i solli dy artistet në jetë dhe sakrifikoi çdo gjë për to.

Bukurije Morina, nëna e tyre, me zërin e saj të bukur, i ka dhuruar atyre një botë të mbushur me nota, tinguj, melodi si dhe ëndrra të cilat tashmë veçse i kanë prekur. Ajo për to, mbetet shembulli më i mirë e gruas dhe nënës. Por ky projekt i cili gërsheton këto dy arte, po ashtu vjen si dedikim për të gjitha nënat kudo në botë.

Albumi “Nana” gjithsej ka shtatë vepra të kompozitorëve të ndryshëm evropian e botërorë. Çdo këngë sjell një diversitet të pasur muzikor duke kombinuar tingujt tradicionalë me elemente të muzikës moderne, për t’i ofruar publikut një përvojë unike dhe të ndjerë. “Do të veçoja këngën ‘Ninulla’ të kompozitorit Enver Shëngjergji, e cila është e vetmja vepër shqipe në këtë album. Kjo këngë, e shkruar 37 vite më parë, ka një rëndësi të veçantë për mua, si nga aspekti personal, ashtu edhe për emocionet që ajo sjell. Enver Shëngjergji, është dekoruar nga Republika e Shqipërisë për kontributin e tij të çmuar me titullin – Mjeshtër i Madh prandaj dhe për mua është një nder i veçantë të interpretoj kryeveprën e krijimtarisë së tij, e cila mbart vlera të mëdha kompozicionale dhe është një perlë e vërtetë ndër veprat e muzikës shqipe”, thotë sopranoja Guhelli.

Interpretimi i veprave klasike dhe studimi i tyre kërkon qartazi një punë të madhe. Është një proces që kërkon shumë për të arritur në perfeksion. Nevojitet një përkushtim serioz që përfshin studimin e gjuhës në të cilën është shkruar vepra, njohjen e diksionit, artikulimin e pastër, studimin e periudhës stilistike si dhe duhet një teknikë vokale të përsosur dhe një formë të mirë fizike. Sipas Guhellit, thelbësore është që interpretimi të përkojë me frymën kompozicionale dhe stilistike të veprës, për të krijuar një performancë të vërtetë dhe të ndjerë. Këto elemente bashkëpunojnë për të realizuar një interpretim të denjë.

Në këtë album janë të përfshira edhe disa vepra të cilat nuk i përkasin zhanrit të muzikës klasike por atij modern me ngjyrime të muzikës xhaz. Për sopranon Guhelli, këndimi me zërin natyral, i ofron asaj një emocion të veçantë dhe një ndjesi autenticiteti që e bën të ndjehet plotësisht në harmoni me disa këngë të caktuara, që kanë rëndësi personale për të.

“Para se të filloja studimet në drejtimin e solo këndimit – muzikës operistike, kam pasur mundësinë të eksperimentoj me zhanre të ndryshme, duke përfshirë muzikën moderne me nuanca xhaz, atë tradicionale italiane dhe spanjolle. Këtë përvojë e kam inkorporuar edhe në albumin tim, ku disa prej veprave, veçanërisht ninullat, kërkonin pikërisht këtë qasje të ndjerë dhe organike, duke krijuar një lidhje më të thellë me çdo tingull dhe mesazh që dua të përcjell”, thotë ajo.

Tutje, ajo ka treguar edhe momentin në të cilin e ka ndjerë se albumi “Nana” me tematikën e caktuar, ka qenë i domosdoshëm për artdashësit e muzikës klasike.

“Artisti e ndjen thellësisht kur një tematikë e caktuar mungon në peizazhin muzikor dhe zgjedh t’i japë asaj zë përmes krijimit të një albumi me frymë të njëjtë stilistike dhe përmbajtësore. Ky proces krijues vjen natyrshëm, si një përpjekje për të plotësuar boshllëqet artistike, duke sjellë në jetë një projekt që flet me koherencë të plotë përmes çdo tingulli dhe fjale. Një album i tillë nuk është thjesht një koleksion këngësh, por një udhëtim i përbashkët artistik dhe shpirtëror, që pasuron botën muzikore me diçka autentike dhe të ndjerë. Në këtë mënyrë, projekti nuk është vetëm një përmbledhje këngësh, por një koncept i lidhur ngushtë që përçon një mesazh të qartë dhe të unifikuar, duke pasuruar skenën muzikore me një kontribut unik dhe të menduar mirë.”

Për të përzgjedhur veprat e caktuara për një album, ekziston një proces që vazhdimisht duhet të burojë nga shija individuale e secilit, për të sjellë diçka autentike, të padëgjuar ndoshta më parë, apo edhe diçka eksperimentale. Por, për sopnraon Guhelli kjo ka qenë jo domosdoshmërisht e vështirë. Për të, i gjithë procesi ka ardhur nëpërmjet shijes artistike, mundësive teknike dhe atyre vokale. Çdo zgjedhje është bërë më shumë kujdes nga ana e saj. Janë marrë parasysh harmonitë mes potencialit të çdo artisti dhe mesazhi që është dëshiruar të përcjellët. Pra, procesi mbetet një udhëtim krijues, ku çdo këngë duhet të reflektojë jo vetëm stilin e saj personal, por edhe thellësinë emocionale që ajo kërkon të ndaj me publikun.

Si duket, tashmë publikimi i albumit “Nana” që përkoi me hapjen e ekspozitës me po të njëjtin titull nga motra e saj, Vesa, është pritur tejet mirë nga të pranishmit në promovimin e albumit në Shkollën e Muzikës “Amadeus”, duke lënë një përshtypje të thellë tek të gjithë ata që e kanë dëgjuar. Përzgjedhja e veprave dhe ideja që qëndron pas albumit, duket se kanë ngjallur emocion dhe admirim, duke e bërë këtë projekt një sukses të veçantë në sytë e publikut. “Jam shumë e lumtur që mund të sjell në vëmendje këngë të cilat reflektojnë kulturën dhe shpirtin shqiptar në një mënyrë të freskët dhe autentike”, thotë sopranoja Guhelli.

Krejt për fund, sopranoja Guhelli ka treguar se momentalisht është e përqendruar në zhvillimin e karrierës si solo këngëtare, me synimin për të sjellë në vëmendjen e publikut, vepra të mrekullueshme shqipe që janë publikuar dhe promovuar shumë pak.

“Besoj se këto këngë përfaqësojnë një trashëgimi të pasur kulturore dhe emocionale, dhe është misioni im t’i rikthej në skenë me energji dhe përkushtim. Kam plane për performanca të drejtpërdrejta dhe publikime të reja, duke i dhënë zë këtyre perlave të fshehura dhe duke krijuar një lidhje të veçantë me publikun përmes artit të pastër shqiptar”, thotë ajo.

Sopranoja Vita Guhelli ka një imazh të qartë të vizionit të saj artistik dhe ky padyshim që është promovimi dhe lartësimi i muzikës dhe vlerave tona kombëtare. / KultPlus.com

Promovimi i albumit dhe ekspozitës “Nana”