Jerry Butler, këngëtari dhe kompozitori amerikan i cili pati një varg hitesh pop dhe soul të viteve 1960 para një karriere të gjatë në politikën e Illinois, ka vdekur në moshën 85-vjeçare.
Sipas Chicago Sun-Times, Butler vdiq në shtëpi të enjten. Ai ishte i prekur me sëmundjen e Parkinsonit.
I lindur në një familje të varfër në Misisipi dhe më pas i rritur në Çikago, Butler fillimisht u trajnua për të qenë kuzhinier – por u bë një muzikant me ndikim.
Mbrëmë është mbajtur Award Ceremony në Festivalin Ndërkombëtar të Filmit në Berlin “Berlinale”, në të cilin festival është prezantuar premiera e filmit “Mua besoj më shpëtoi portreti“ nga regjisori Alban Muja.
Kryeministri i vendit, Albin Kurti, e ka mbështetur ekipin nga Kosova duke qenë pjesë e kësaj ceremonie së bashku me Drejtoreshën e Qendrës Kinematografike të Kosovës, Blerta Zeqiri, dhe artistin Alban Muja.
“Mua besoj më shpëtori portreti” i regjisorit Alban Muja është një film prekës 10-minutësh trajton tema të mbijetesës, qëndresës dhe fuqisë transformuese të artit gjatë Luftës së Kosovës.
Njëzet e pesë vjet pas rrëmbimit të tij gjatë Luftës së Kosovës, piktori Skender Muja rrëfen një histori mbijetese të jashtëzakonshme. Në muajt e fundit kaotikë të luftës, Muja dhe shumë qytetarë shqiptarë nga Mitrovica u kapën ndërsa përpiqeshin të largoheshin nga Kosova. Të ndaluar në një shkollë të përshtatur si qendër ndalimi, ata u përballën me frikë, izolim dhe një fat të pasigurt.
I rrëfyer nga vetë Muja, filmi ndërthur reflektimet e tij mbi fuqinë transformuese të artit me rikrijime dramatike të përvojës së tij. “Mua besoj më shpëtoi portreti” është një dëshmi e qëndrueshmërisë, duke ilustruar se si krijimtaria mund të shfaqet si një mjet mbijetese edhe në kushtet më shtypëse.
Filmi është dhënë premerë në edicionin e 75-të të festivalit “Berlinale”, në të cilin edhe është rrëfyer një histori reale nga Lufta e Kosovës./ KultPlus.com
Qyteti i Beratit me historinë dhe arkitekturën e veçantë vijon edhe këtë fillim viti të tërheqë një numër të lartë vizitorësh vendas e të huaj.
Në 2-mujorin e parë të vitit, siç Silvi Merdani, Drejtoresha e Turizmit dhe Aktiviteteve tha për ATSH-në, turistët në qytetin e një mbi një dritareve kanë mbushur rrugët e qytetit edhe në dimër.
“Nga janari deri tani Berati është vizituar nga 35-40 mijë vizitorë vendas e të huaj. Në muajt e ardhshëm me ngrohjen edhe të të temperaturave presim një fluks më të lartë të turistëve”, theksoi Merdani.
Merdani bën të ditur se “numri i vizitorëve gjatë janarit në Muzeun ikonografik “Onufri” u rrit me 30% në krahasim me janarin e 2024’.
“Pjesa më e madhe e turistëve vijnë nga vende të ndryshme të Evropës si Italia, Gjermania, Polania, Spanja, Franca, etj”, tha Merdani.
Ndër atraksionet më të vizituara Merdani përmend Kalanë, lagjet muzeale “Goricë” dhe “Mangalem”, ndërsa në qytet më të vizituarat janë Kanionet e Osumit, kantinat e qytetit, muzeumet Onufri, Etnografik etj.
“Edhe për këtë vit bashkia do të organizojë aktivitete të ndryshme, të cilat edhe vitin e kaluar ishin të shumta she ndikuan edhe në rritjen e fluksit të vizitorëve”, tha Merdani.
Gjatë vitit 2024 Berati kaloi shifrën e 1 milion turistëve.
“Për vitin 2025 synimet e bashkisë janë tejkalimi i kësaj shifre. Ndërkohë që qëllimi ynë është që Berati të ketë sezon turistik gjatë gjithë vitit”, tha Merdani
Berati u shpall zyrtarisht qytet-muze më 1961, me pasuri të konsiderueshme monumentesh dhe me vlera të larmishme, të cilat përbëjnë një dëshmi të trashëgimisë kulturore, historike e artistike, të jetës e të punës, të realizuara mjeshtërisht brez pas brezi nga banorët e tij. Nga zonifikimi dhe nga përcaktimi i kategorisë së monumenteve qyteti ndahet në tri zona: zona muze, zona e mbrojtur dhe zona e lirë.
Sot Berati trashëgon 210 objekte muzeale, nga të cilat 150 janë objekte në këmbë. Prej tyre 60 janë monumente të kategorisë së parë dhe të tjerat të kategorisë së dytë.
Arkitektura e rrallë e këtij qyteti afro 2500-vjeçar, trashëgimia që mbart e bëjnë këtë qytet vërtetë të rrallë.
Më 23 shkurt 1848 doli numri i parë i gazetës “L’albanese d’Italia” (Shqiptari i Italisë).
Kjo gazetë mbrojti të drejtat e shqiptarëve, duke radhitur fakte e argumente të historisë së Shqipërisë, me qëllim që të njihej edhe opinioni në Itali e më gjerë.
Në krye të saj qëndronte figura e Jeronim De Radës, rilindës i shquar i kohës.
Muzeu Historik Kombëtar përkujton sot këtë ngjarje të shënuar, duke theksuar se shtypi i kohës ka dhënë ndihmesën e tij në fushën shoqërore, kulturore dhe politike gjatë periudhës së Rilindjes Kombëtare shqiptare. Shtypi arbëresh lindi si nevojë e domosdoshmëri për vetë ekzistencën kombëtare dhe shoqërore të dhjetëra e mijëra pasardhësve të breznive që emigruan nga viset e ndryshme shqiptare, duke u ngulitur në trevat italiane në dhjetëvjeçarin e dytë të shekullit XV, sidomos pas vdekjes së Skënderbeut.
“L’albanese d’Italia” shërbeu gjithashtu si gazeta e parë për të formuar opinionin publik të komunitetit Arbëresh në Itali, duke sjellë në numrat e saj edhe lajme të ndryshme nga Shqipëria apo vendet e Ballkanit.
De Rada është shkrimtar arbëresh dhe një nga publicistët më të vjetër shqiptarë. Me këtë gazetë ai hodhi gurin e parë në themelet e shtypi kombëtar, ku pas kësaj gazete u botuan dhe një sërë titujsh të tjetër të rëndësishëm për kohën.
Gazeta ishte një tribunë e mirë për të përçuar mesazhet politike, shoqërore e kulturore në gjuhën italiane dhe pjesërisht edhe në arbërisht.
Nga Ismail Kadare
Me gurë të mëdhenj harrimin shtypi Keopsi.
Mbi gjoks të shkretëtirës,
Një piramidë ngriti lart.
Që nga maja e saj, larg në kohërat tona moderne,
Hodhi sytë e shuar dhe pa.
Pa qytetet tona të çuditshme me antenna dhe mjegull,
Mumjen e mjerë të tij.
Të vënë në muze.
Trupin, që blloqet dhe rojat e tmerrshëm e ruanin,
Mjaftojnë ca grosh për ta pare secili nga ne.
Piramida mbeti atje,
Te dielli dhe rëra përvëluese.
Bijë e shkretëtirës,
Mbi gjoks shkretëtirës i rëndon.
E ngritur mbi rërë nga njerëz të panumërt e pa emër, si rëra.
E të gjithëve është ajo dhe e askujt.
-1967/ KultPlus.com
Borova lindi në qytetin e Korçës më 22 shkurt 1947. Në qytetin e tij të lindjes ndoqi arsimin bazë dhe atë të mesëm, ndërsa do të përfundonte studimet e larta në Institutin e Lartë të Arteve.
Menjëherë pas diplomimit të tij në specialitetin aktor, ai emërohet pranë trupës profesioniste të teatrit A.Z.Cajupi për 10 vjet dhe më vonë do të kthehej sërish në Akademinë e Arteve, por këtë herë për të dhënë mësim si pedagog i “Mjeshtrisë së Aktorit”.
Aktori ka pasur një karrierë të gjatë dhe ka qenë pjesë e skenës dhe e kinematografisë duke u shquar për talentin e tij dhe aftësitë e jashtëzakonshme interpretative.
Profili i tij si aktor lirik dhe romantik e bënë atë që të spikaste në fushën e aktrimit ku gjatë karrierës së tij do të vlerësohej disa herë si aktori më i mirë i festivaleve të ndryshme, si në teatër ashtu edhe në kinema.
Në teatër aktori numëron mbi 50 personazhe të interpretuara, kurse në kinema rreth 20 role.
Disa nga më të suksesshmit janë në produksionet: “Montatorja”, 1970, “Mëngjese lufte”, 1971, “Rrugë të bardha” 1974, “Udhëtim në pranverë” 1975, “Pylli i lirisë” dhe “Përballimi” më 1976, “Shoku ynë Tili” 1981, “Rrethimi i vogël” 1986, “Botë e padukshme” 1989.
Në fillim të viteve ’90 aktori emigroi në Argjentinë, vend ku do të vazhdonte të ushtronte profesionin e aktorit dhe të merrte pjesë në festivale ndërkombëtare. Në Buenos Aires të Argjentinës ai do të jetonte deri më 30 qershor 2013, kohë ku edhe u nda nga jeta për shkak të një sëmundjeje./ KultPlus.com
Monodrama “42nd Street” nga Diar Xani përzgjidhet mes shumë pjesëve konkurruese në festivalin e njohur të teatrit në Nju Jork, përcjell KultPlus.
Në këtë festival konkurron autori, regjisori dhe aktori Diar Xani i cili merr pjesë i vetëm me shfaqjen “42nd Street”.
Festivali me famë u ofron artistëve e trupave të ndryshme që të konkurrojnë për çmime të ndryshme.
Shfaqja “42nd Street” do të shfaqet tre herë në skenën e Teatrit.
Monodrama është titulluar “42nd Street”, sipas rrugës së famshme të 42-të, në Manhattan, që shquhet për ndriçimin e reklamave që projektojnë luks dhe mirëqënie, ku vërshojnë turistë, por edhe një rrugë që ka tërhequr historikisht, të pastrehë dhe krimin ordiner. Kjo është rruga nga nis sheshi i famshëm Times Square i festave tradicionale të ndërrimit të viteve si dhe i stacioneve të mëdhenj të autobusëve dhe trenave të MetroNorthit.
Ky koncept është pëlqyer nga juria përzgjedhëse e Festivalit të Nju Jorkut që e ka pranuar monodramën “42nd Street” si një nga konkurrueset e reja.
Shfaqja do mbahet më 26 shkurt në Hudson Guild Theater në Nju Jork nga ora 16:00.
Reprizat mund t’i ndiqni edhe të premten më 28 shkurt nga ora 18:30 si dhe ditën e dielë më 2 mars nga ora 13:00./ KultPlus.com
Qyteti i lashtë romak i Pompeit, një sit i Trashëgimisë Botërore të UNESCO-s që nga viti 1997, u ”varros” nga shpërthimi i Vezuvit në vitin 79 pas Krishtit dhe në fillim të shekullit III perandori Alexander Severus (i cili mbretëroi midis viteve 222 dhe 235) u përpoq ta kthente atë në dritë, por projekti u braktis për shkak të shtresës së trashë të hirit dhe lapilit, shkruan focus.it.
Shumë shekuj më vonë, midis viteve 1594 dhe 1600, gjatë ndërtimit të një kanali uji, disa punëtorë gjetën mbetje ndërtesash, mbishkrime dhe monedha të epokës romake. \
Megjithatë, askush nuk i lidhi këto gjetje me ngjarjet e Pompeit.
Gërmimet aktuale filluan në 1748 me urdhër të Charles of Bourbon (mbret i Napolit nga 1734 deri në 1759).
Megjithatë, këto hetime fillestare ishin joshkencore.
Metoda e hetimit e përdorur vazhdoi me gërmimin e tuneleve të gjata nëntokësore (të ashtuquajturat “tunelet e Burbonit”). Një mënyrë e veprimit e diktuar nga vullneti i sovranit: të rikuperohen gjetjet dhe veprat e artit për t’u grumbulluar në Muzeun e Vilës Mbretërore të Portici.
Më pas, në shekullin XIX, Carolina Bonaparte, motra e Napoleonit dhe gruaja e Gioacchino Muratit (të cilit iu besua udhëheqja e Mbretërisë së Napolit në 1808) dhe një dashamirëse e madhe e arkeologjisë, përshpejtoi punën e gërmimit dhe u bënë të mundura zbulime të rëndësishme.
Carolina Bonaparte ishte e pasionuar pas arkeologjisë dhe i mori me shumë seriozitet gërmimet.
Ajo shtoi numrin e punëtorëve dhe gërmuesve dhe i nxiti me shpërblime të vazhdueshme financiare, ndërkohë që menaxheri i ri, antikuaristi Michele Arditi, zëvendësoi teknikën e vrimave të rastësishme në kërkim të gjërave të rralla, me një plan gërmimi racional që ndiqte rrugët, shtëpi më shtëpi./ KultPlus.com
Skiatorja Lara Colturi ka zhvilluar një paraqitje të shkëlqyer në garat që po zhvillohen në Itali.
Në Sestriere të Italisë, në Sllallomin Gjigand, skiatorja që garon për Shqipërinë ka realizuar kohën e 6-të më të mirë të ditës.
Lara Colturi e ndali kronometrin në kohën 1:04:14, ndërkohë që edhe kjo garë është dominuar nga italiania Brignione që konsolidon vendin e parë në klasifikimin e përgjithshëm.
Të dielën do të zhvillohet Sllallomi Special dhe Lara Colturi synon pozicionimin mes 10 më të mirave të botës./ KultPlus.com
Filmi i fundit i kineastit norvegjez Dag Johan Haugerud (Dreams: Sex Love) ka fituar “Ariun e Artë” në Festivalin e Filmit të Berlinit të këtij viti.
Filmi është i bazuar në një trilogji nga Haugerud. Filmat e tjerë në trologji janë të dy të publikuar në vitin 2024.
Fitues të tjerë të dalluar përfshinin Andrew Scott dhe Rose Byrne, të cilët morën nderime në aktrim gjatë ceremonisë së mbylljes. Scott fitoi “Performancën më të Mirë Mbështetëse” për rolin e tij në titullin e konkurrencës së Richard Linklater, “Blue Moon”, ndërsa Byrne fitoi “Performancën më të Mirë Kryesuese” për “If I Had Legs I’d Kick You.”
Regjisori kinez Huo Meng fitoi regjisorin më të mirë për “Living The Land” dhe regjisori rumun Radu Jude fitoi skenarin më të mirë për “Kontinental ’25.”
Festivali i këtij viti ishte i pari në krye të Tricia Tuttle. Ngjarjet filluan më 13 shkurt me shfaqjen e filmit më të fundit të Tom Tykwer, “The Light”. Ceremonia e hapjes pati gjithashtu një fjalim të zjarrtë dhe politik nga fituesja e nderit të Ariut të Artë, Tilda Swinton.
Më herët gjatë ditës së sotme, festivali shpalli fituesit në konkursin e panelit anësor Panorama. “Sorda” nga Eva Libertad u zgjodh filmi më i mirë artistik ndërsa “The Möllner Letters” nga Martina Priessner fitoi dokumentarin më të mirë. “Sorda” është shkruar dhe drejtuar nga Eva Libertad, një vazhdim i filmit të saj të shkurtër të nominuar për çmimin Goya 2023 me të njëjtin emër, ku luajti motra e saj, Miriam Garlo.
Filmat që luhen në konkursin kryesor këtë vit në Berlin përfshinin filmin më të fundit artistik të Richard Linklater, “Blue Moon”, me aktorë Ethan Hawke, Margaret Qualley, Bobby Cannavale dhe Andrew Scott. Titulli i fundit i kineastit meksikan Michel Franco, “Dreams”, me Jessica Chastain, debutoi gjithashtu së bashku me Radu Jude “Kontinental ’25” dhe “Hot Milk” të Rebecca Lenkiewicz me Emma Mackey, Fiona Shaw dhe Vicky Krieps.
Programi special i Berlinit paraqiti gjithashtu premierat ndërkombëtare të “A Complete Unknown” dhe filmin më të fundit të Bong Joon-ho, “Mickey 17.”
Shikoni listën e plotë të fituesve të kësaj mbrëmjeje më poshtë:
Çmimet e Jurisë Ndërkombëtare
Ariu i Artë – Ëndrra (dashuri seksuale) nga Dag Johan Haugerud
Çmimi i Jurisë Ari i Argjendtë — Mesazhi nga Iván Fund
Çmimi i madh i jurisë Ariu i Argjendtë – Gjurma Blu (O último azul) nga Gabriel Mascaro
Performanca më e mirë kryesore – Rose Byrne, Nëse do të kisha këmbë, do të të shkelmoja
Performanca më e mirë mbështetëse – Andrew Scott, Blue Moon
Ariu i argjendtë për kontributin e jashtëzakonshëm artistik – Kulla e Akullit nga Lucile Hadžihalilović
Regjisori më i mirë – Living The Land nga Huo Meng
Ariu i Argjendtë për skenarin më të mirë – Kontinental ’25 nga Radu Jude
Çmimi GWFF për filmin më të mirë të parë
Çmimi i parë i filmit GFF – Djalli pi duhan (dhe i ruan ndeshjet e djegura në të njëjtën kuti nga Ernesto Martínez Bucio
Çmimi për Dokumentarin Berlinale
Holding Liat nga Brandon Kramer
Ariu i Artë Filmi më i mirë me metrazh të shkurtër – Lloyd Wong, Papërfunduar nga Lesley Loksi Chan
Çmimi i jurisë Ariu i Argjendtë (Film i shkurtër) — Jeta e zakonshme (Futsu no seikatsu) nga Yoriko Mizushiri
Çmimi CUPRA Regjisori — Quenton Miller për Koki, Ciao/ KultPlus.com
Derisa numërimi i votave për kandidatët që garuan në zgjedhjet e 9 shkurtit për deputetë të Kuvendit të Kosovës, të premten mbrëma përfundoi në tërësi, në 38 Qendra Komunale të Numërimit, një tjetër proces po shkon drejt fundit. Fjala është për vlerësimin e pakove me fletëvotime nga jashtë.
“Nga data 9 shkurt, kur ka filluar vlerësimi apo verifikimi i pakove me fletëvotime nga votimi jashtë Kosovës dhe deri më 21 shkurt, këtij procesi i janë nënshtruar 54,409 pako, prej të cilave janë aprovuar 51,140 ndërkaq janë refuzuar 3,269”, tha për RTKlive, zëdhënësi i KQZ-së, Valmir Elezi.
I ka bërë të ditura edhe arsyet se përse janë refuzuar këto dërgesa.
“Ato janë dërguar nga persona që janë anuluar gjatë regjistrimit si votues jashtë Kosovës, u mungon dëftesa e regjistrimit, janë dërguar më shumë se një herë, kanë dërguar më shumë se një fletëvotim”, tha zëdhënësi, Elezi.
Siç ka bërë të ditur ai, procesit të vlerësimit do t’i nënshtrohen edhe 14 mijë e 306 pako me fletëvotime.
Gjatë periudhës së regjistrimit, nga 104 mijë e 924 shtetas të regjistruar për votim jashtë Kosovës, 84 mijë e 600, ishin regjistruar për të votuar përmes postës dhe 20 mijë e 324 të tjerë ishin regjistruar për votimin fizik në përfaqësitë diplomatike.
“Nga 20,324 në përfaqësi diplomatike kanë votuar 15 mijë e 352 votues, ndërkaq në votimin përmes postës KQZ ka pranuar rreth 69 mijë pako me fletëvotime”, tha Elezi.
Njoftoi se procesit të vlerësimit do t’i nënshtrohen edhe 14 mijë e 306 pako me fletëvotime.
Ndërkohë, një tjetër proces që pritet të fillojë gjatë javës së ardhshme është edhe ai i numërimit të votave me kusht dhe të personave me nevoja të veçanta.
Janë gjithsejtë 12 mijë e 801 fletëvotime me kusht që do t’i nënshtrohen procesit të numërimit, derisa vota që u dhanë nga persona me nevoja të veçanta me 9 shkurt, janë 2 mijë e 597, numërim i cili do të behet në Qendrën e Numërimit dhe Rezultateve./ KultPlus.com
Ministrja e Turizmit dhe Mjedisit, Mirela Kumbaro ishte sot në Gjirokastër ku vizitoi familjen e Asim Rondos, gjirokastritë me breza, fëmijët e të cilit, profesionistë të vyer pas përvojave në emigracion, po blejnë shtëpi të vjetër për ta kthyer në bujtinë.
Kumbaro u shpreh e sigurt që Selami, një nga djemtë e shtëpisë dhe mjeshtër i gurit dhe kalldrëmeve do ta kthejë bujtinën në një model të mikpritjes gjirokastrite.
“Nuk e fsheh dot gëzimin që projektet e mëdha të rijetëzimit dhe iniciativave si kjo e familjes Rondo, po i shtojnë dita-ditës kalldrëmeve të qytetit gjallërinë, identitetin, traditën, duke krijuar një zinxhir ekonomie dhe po i japin Gjirokastrës një pozicion të sigurt si destinacion turistik nga tregjet e rajonit deri tek ato të vendeve të largëta”, theksoi Kumbaro.
Gjirokastra me vlerat historike, ndërtimore, trashëgiminë kulturore, resurset e pasura si dhe mikpritjen e banorëve gjithmonë e më tepër është një vlerë e spikatur në hartën kombëtare dhe ndërkombëtare të turizmit të qëndrueshëm dhe cilësor.
Ndërsa numri i turistëve vijon të rritet nga viti në vit, shtohet nevoja për akomodim çka ka nxitur ngritjen e bizneseve të reja./ KultPlus.com
Ambasadori i Bashkimit Evropian, Silvio Gonzato zhvilloi një vizitë në ekspozitën e çelur tek Piramida “Udhëtime të papritura të jetës”.
Gonzato u shpreh se kjo ekspozitë është një kujtesë e fuqishme se përse ruajtja e kujtesës historike është thelbësore për një shoqëri demokratike dhe kohezive.
Vizita në ekspozitë, organizuar nga Instituti për Demokraci, Media dhe Kulturë, ishte një përvojë thellësisht prekëse.
Historitë e 40 burrave dhe grave – ish-të burgosur politikë – flasin për vuajtje të pamasë por edhe për qëndrueshmëri të jashtëzakonshme. “Portretet dhe dëshmitë e tyre na kujtojnë se ndonëse nuk mund ta ndryshojmë të kaluarën, ne kemi për detyrë të mësojmë prej saj dhe të sigurojmë që padrejtësi të tilla të mos ndodhin më kurrë”, tregoi Gonzato përshtypjet nga ekspozita.
“Bashkimi Evropian qëndron fort pranë Shqipërisë në ruajtjen e kujtesës historike dhe forcimin e demokracisë. Një shoqëri që përballet me të kaluarën e saj me ndershmëri dhe guxim është ajo që ndërton një të ardhme më të fortë dhe më të drejtë”, u shpreh ambasadori i BE-së, Silvio Gonzato./ KultPlus.com
Një kemishë me lulka në dimrin e pafund
E sheh? Edhe Drini, plak i struket dimrit, bahet se fle me një sy çel, Tek tund një grua si arushë flokët mbi kemishë me lulka!
Është stinë e bardhë, i thonë të vonuarit, Që harruan me bë dashuri nën shelgjet vajtuese në prillin e egër!
Te e vona, ajo mban duart n’gji kemishën me lulka mos t’ia marrë era, Se bardhë bëhet gjithçka andej e këndej lumit
Deri sa majë mali, dy zogj afrohen edhe më afër dhe puthitin sytët.
Është edhe një stinë kjo, simfonia me fjollë t kristalta, trumcak trokasin preken me krahë…
Një urë shikon vëngërr akullin nëpër këmbë, E pret me afshë, me rrjedhë trofta, me pika të kuqe, njajte si kemishë e saj me lulka.
2.
Mos e fsheh!
( grua )
A t”kam ba me u nie gjall’
Me vesh petka t”harrume
Qe ke pertu me ja qiten vetit si duvak i fshehur n’arken me ftonjë
A t’kam ba me mendue se bota e dashnis’ nuk asht e sosun, ska kufi
ka nejt prush diku ne rafte kandil i dhezun!
He moj, ma thuj
A t’kam ba me fole
vetëmevete ninulat e harrume!
Edhe ato kangët qe gulqojshe n’gushen e bardhë tuj la petka n’Dri!
A t’kam ba me nie veten gjall’
me prek gjinjtë me que pak përpjete tufen e flokut mbi vesh
E me prek vathin me ka’shue buzën!
Se reja e dimrit kur gjun
As nje strehë nuk jet pa i’u dridh çatisë!
A t’kam ba
Me tund xhubleten n’rreze dielli e dritë hane
E me i thane k’tij vendi:
Ja, ata jane djemt tanë ardhur n’jetë nga dashnia
E dashni e kane dhen e Nan’s cep me cep!
3.
Ra,
edhe nji dimën,
i hirtë argjend n’flokun tan!
copë-copë akull i thyem.
Me duar mban gjunjtë,
me çelë parmakun n’dritë,
me pa lule Ajkunën e fjetun dymijë vjet!
E masanej, kur pranvera nis me trokitë n’zemër,
zgjohet shpresa,
asht fllad që fryn mbi dheun e lagët,
tuj dhanë jetë asaj që dukej e vdekun.
Dashnia merr frymë ma thellë,
e kupton se Pashkët janë me dashtë pa frikë,
me falë pa kushte,
me ringjallë prej kujtimeve t’vjetra.
Prej heshtjes me
shpërthye n’kangë për
nji përqafim t’ngrohtë,
ani pse kanë shkue do vjet,
ndrijnë diell i ri.
Xhevat Xh Latifi
Dimën,2025/ KultPlus.com
Mercedes do të unifikojë gjuhën e tij të projektimit midis veturave me motor me djegie dhe EV-ve.
Në atë që është ndoshta lajmi më i mirë që do të dëgjoni nga industria automobilistike, modelet e ardhshme me yllin me tre cepa do të adoptojnë një “gjuhë koherente dizajni”.
Marka e dytë më e madhe e luksit në botë premton se nuk do të ketë asnjë kompromis që rezulton nga kjo qasje e re: “BEV dhe modelet e elektrizuara të teknologjisë së lartë ICE do të shfrytëzojnë pikat e tyre të forta përkatëse, pa sakrifikuar hapësirën, elegancën, komoditetin ose efikasitetin”.
Këtë e pamë kur Mercedes prezantoi konceptin elektrik CLA dhe premtoi se do të kishte versione me motorë me djegie, përcjell Telegrafi.
Disa modele gazi dhe elektrike tashmë duken kryesisht të njëjta – GLA/EQA dhe GLB/EQB.
Të dy crossover-at ndajnë të njëjtën platformë, ashtu si G-Class i ri elektrik është shumë i lidhur me veturën me benzinë për terrene të vështira.
Ndërsa njoftimi i sotëm sugjeron lidhje më të ngushta midis modeleve ICE dhe EV.
Raportohet se marka luksoze synon të prezantojë “dhjetëra modele të reja ose të rifreskuara” deri në vitin 2027, duke përfshirë një “varg EV”./ KultPlus.com
Rreth pikturës së Blerta Bervenikut
Shkruan: Ballsor Hoxha
Në esenë e tij, Maurice Blanchot, për inspirimin dhe mitin e Orfeut, ai thotë se Orfeu e braktisë edhe të dashurën e tij për të cilën hyn në shpellën e vdekjes. Sepse, nuk mund ta braktisë inspirimin e tij. Nuk mund ta braktisë jo vetëm dëlirin e frymëzimit, por edhe dëlirin e helmit nga inspirimi. Epo, kjo është arti, ai – thrill – i çarjes tutje, përtej vdekjes dhe përtej dashurisë, pa ndonjë cak as qëllim.
Çka ka të bëj, në të vërtetë, vdekja me artin? Apo, inspirimi me artin? Apo vdekja me kufijtë?!
Ndoshta, është edhe fuqia edhe pafuqia e njeriut që të bie thellë në shpellën e fundme, një obsesion për të gjetur atë që është prapa perdes së artit, prapa pëlhurës së artit, prapa fletës së bardhë të letërsisë. Apo, është varësia nga helmi i inspirimit/frymëzimit.
Ka një këngë të Thom Yorke – Hearing Damage, që i kushtohet skizofrenëve në masën më të madhe, etj, e që në refren përsëritet vargu “you can do no wrong… in my eyes”, gjë që pjesa e dytë e këtij vargu (in my eyes) është thënie identike me një nga pikturat e Blertës. Por, thënë shkurt, identikja në mes këtyre dy veprave të artit, muzikë e pikturë, është një konfuzion krejtësisht i ardhur nga gjuha, në pafuqinë e saj për të depërtuar në thellësi të pikturës, dhe aq më shumë, në fuqinë e saj për të riorientuar përshtypjen si dhe shprehjen e pikturës, nga vetëm një titull. Që do të thotë është riorientim apo edhe konfuzion për shkak të gjuhës, nëse ajo që shohim në këtë pikturë të Bervenikut, është menduar si shikim prej syve të autores, apo nëse Berveniku e ka menduar të njëjtën sikur edhe kënga, pra një thënie (së paku)mbrojtëse për atë që është përballë pikturës. Diçka si “të shoh me sytë e mi, të një shoqeje, nëne, motre, bashkëshorte etj.
Kjo që u tha është në një mënyrë edhe droja përballë pikturave të Bervenikut për t’i bërë ato të thëna, por edhe bukuria e shthurjes së kufijve të gjuhës për të marrë përshtypje të papërkufizueshmeprej saj. Dhe, aq më shumë, është saktë, kodi i zanafillës sëpërjetimit të tyre. Që në të vërtetë, është lufta e Bervenikut me kornizën e pikturës. Piktura e Bervenikut është luftë e vazhdueshme me kornizën e pikturave të saj, e që do të thotë luftë me kapërthimin dhe ngulitjen e një të bukure në kornizë, e që është vetë realiteti.
Pastaj, piktura e Bervenikut është edhe përpjekje e vazhdueshme për të gjetur një baraspeshë të emocionit dhe të inspirimit të saj, që nuk e lë të përfundojë vetë veprën e saj, dhe nuk e lë të etiketojë po këtë bukuri/estetikë. Kjo karakteristikë e pikturave të Bervenikut do të thotë dy gjëra, edhe naivitet si autore, që do të thotë se pavarësisht dhembjes dhe absurdit të përfundimit të një emocioni me inspirim aq të thellë skema është e paikshme, apo po i njëjti emocion/inspirim bie në një skemë, që është e paikshme nga realiteti/korniza.
Në të vërtetë, duke u nisur pikërisht nga një prej pikturave të para të publikuara të saj, pra “In my eyes”, dhe ndonjë përshkrimi aty këtu nga vetë piktorja për pikturat e saj, gjejmë përpjekjen e saj për të elevuar (ngritur) hapësirën dhe për të lënë artin e saj të bie në zonat e asaj që në anglishte quhet “hue”, e që në një përkthim të lirë mund të jetë – nuancë, ton e tonalitet.
Por me gjetjen e nuancës së emocionit që ajo merr përsipër ta prezantojë në pikturën e saj, ajo, si Junky (e varur nga Heroina), për të mirën tonë, nuk di të shkëputet prej kësaj nuance. Duke krijuar dhe fshehur, duke krijuar dhe duke u përpjekur që të lirojë latenten e saj, dhe duke krijuar dhe duke ikur nga forma, për të mbetur vetëm me shpërfaqjen, hapjen dhe rezonimin e këtij inspirimi. Është sikur piktorja kalon në nimfë të zbulimit, shpërfaqjes dhe kumtit që ajo e sheh të notojë në pikturat e saj mu sikur peshqit në po të njëjtat piktura, dhe si një motiv i përhershëm në këto piktura.
Por me të cekurit e motivit (jo vetëm lajtmotiv) të peshqve, me të pas zbuluarit të kësaj, le ta quajmë latente të saj, zbulohen edhe shumë simbolika, apo edhe metafora, apo t’i quajmë strehë të këtij inspirimi/emocioni, siç janë rezonancat dhe spiralet me kah për thellësitë, si dhe gruan në shumë prej pikturave të saj, që më së shumti i afrohet koncepteve brenda po të njëjtave.
Kisha thënë se këto së bashku, katër fenomene në të cilat Blerta është tejet e shquar në pikturat e saj, pra: rënia e saj në hue(tone, nuanca), notimi i thellë i saj në këto; rezonancat që si strehë hapin dhe mbyllin dyer për inspirimet/emocionin e saj të pikturës, të gjithave, e që në të vërtetë janë sikur strehë të fshehta për të strehuar dhe për të liruar më tutje po këtë inspirim, apo edhe vetë psiken e saj; pastaj spiralet me kah për thellësitë më të mëdha që janë sikur reflekse të saj psikike për të gjurmuar, eksploruar dhe të gjahut të saj, që gjithmonë mbesin të hapura për thellësi më të mëdha; si dhe gruaja si zanafillë e konceptit të saj, apo edhe të depersonalizimit të saj artistik në këto fenomene që shfaqen në pikturën e saj, ngjajnë sikur të jenë gjuhë femërore (megjithëse për mua ndarjet: gjuhë femërore dhe mashkullore janë absurde).
Dhe, ne do të ishim ndalur pikërisht në këtë kyç të pikturës së Blerta Bervenikut: nëse Jacques Lacan është i saktë në thënien e tij, se gjuha femërore nuk ekziston, dhe se ka vetëm një gjuhë ajo mashkullore e cila është rrënjosur në njerëzim në fillet e saj, kur mashkulli ishte superior ndaj femrës (supozuar kështu) dhe deri më tani, të gjitha fenomenet që shfaqen në pikturën e saj, janë në të vërtetë ajo gjuha kurrë e pazhvilluar femërore, kurrë e pa fjalëzuar, kurrë e pa sublimuar (sipas Freud, edhe Jung), gjuha e habisë filozofike e piktores Blerta.
Sepse, nëse njerëzimi flet të vetmen gjuhë, atë të mashkullit, kjo do të thotë se femra/t flasin të druajtura, në tërësinë e gjuhës, dhe duke iu nënshtruar kësaj gjuhe të mashkullit (Lacan).
Atëherë, gjuha që gjen personalisht në artin e saj Blertës, kalon në gjuhë çudibërëse, dhe gjuhë të habisë filozofike të piktores të cilën as nuk e lejon konteksti, dhe as nuk e ka fjalën për të përshkruar këtë shpërfaqje në pikturën e saj, qoftë përmes formave apo teknikave të tjera skematike të pikturës.
Po të marrim për shembull pikturat e Blertës, nga perspektiva psikanalitike, duke e subjektivizuar veten përballë këtyre pikturave në vetë Bervenikun, gjejmë, pikë së pari, habinë e saj, ardhur nga forma më e pastër e inspirimit, duke kaluar në druajtje të vetë saj (shih paragrafin e dytë në fillim) ndaj ngjyrës, ngjyra duke asocuar në jetë, e jeta në, saktë, mungesën njerëzore (Lacan). Pastaj gjejmë edhe natyrën e Anime sipas Freud, që është forma e parë, dhe ndoshta e vetme e, së pari, lojës me habinë ndaj jetës dhe universit, e pastaj edhe të shprehjes, apo bërit të thënë të inspirimit.
Në të vërtetë, në tërë këtë tekst inspirimi është fjala më e përdorur, por jo edhe shpërdorur, sepse, jo vetëm që piktorja në fjalë është në këtë fazë të saj (sipas përshtypjes sime të druajtur), që do të thotë do të na japë edhe shumë më shumë në të ardhmen cilido që të jetë prezantimi i tij; por inspirimi është, sipas Maurice Blanchot (The Gaze of Orpheus, ese i shkurtë i tij për inspirimin), dhe sipas kësaj që u tha më lartë, ajo ndjesi, ai helm, ajo bukuri që vazhdon të na fascinoj (habisë) jo vetëm pasi që kemi zgjuar të dashurën tonë (pra gjithnjë si gjuhë mashkullore), por edhe kur e dimë dhe edhe me vullnet tonin vazhdojmë tutje të dashurës së ringjallur si motiv, për të ndjekur inspirimin tutje e tej vdekjes.
Blanchot e thotë, duke u përpjekur të shpjegojë natyrën e gjuhës (së folur dhe të shkruar, e tutje), (në esenë e tij The TwoVersions of the Imaginary) se qoftë gjuha, qoftë piktura, apo vetëm një guri i transformuar në objekt estetik, në cilëndo formë të tij, me automatizëm ai, pra guri është i vjedhur nga realiteti, me ç’rast, prodhojmë së paku dy kuptime të realitetit, prodhojmë/krijojmë një pafundësi të fjalëve (apo gurëve të prezantuar me gjuhë të pikturës apo të letërsisë) që në të vërtetë e zhvleftësojnë vetë realitetin, apo krijojmë një gurrë të interpretimeve për të njëjtin send.
Thënë këtë, Blerta është tërësisht e habitur (fascinuar) nga perspektiva nga ku pikturon. Është Anime e Freud, faza fillestare e njerëzimit, pas të të qenit me Omnipotencë të Olimpit paraprakisht, apo edhe pas.
Dhe, duke iu kthyer fillimit të këtij teksti, po nuk arritëm të zbresim në këtë shpellë, në këtë thellësi të asaj që e bartim në çdo gjë që shikojmë dhe përjetojmë, e që është zanafilla e përjetimit të njeriut, ne do të mbesim përballë disa ngjyrave bukur të sajuara dhe teknikisht të arritura, por kurrë të para si zbulim i një gjuhe personale femre që respekton inspirimin e saj përtej pushtetit të njerëzimit, e që është kjo gjuhë mashkulli.
Por ku është Blerta artistja, në këtë mes, në qoftë se nuk është e frymëzuar, përtej gjuhës së burrit, përtej gjuhës së sistemit, në ato honet ku buron naivja, të cilën Blerta e njeh aq mirë, e që nuk të lejon të dalësh jashtë kësaj shpelle, në tërë të vërtetën e saj të botës, e të panjohurës nxënë nga ankthi ynë nga vdekja./ KultPlus.com
El Ojo, i njohur gjithashtu si Ishulli i Syrit ose Rrethor, është një ishull i pazakontë dhe misterioz që ndodhet në Lumin Parana, në veriperëndim të Argjentinës.
Ky ishull ka një diametër prej 120 metrash dhe rrotullohet ngadalë, duke krijuar një formë të përsosur rrethore. Ishulli lëviz mes ujërave të pastra dhe të ftohta të lagunës.
Ishulli rrotullohet vazhdimisht dhe shkencëtarët e lidhin këtë lëvizje të çuditshme me praninë e burimeve natyrore të mëdha që krijojnë rryma ujore që mund të lëvizin ishullin.
Ishulli u zbulua në vitin 2016, megjithatë sipas regjistrimeve nga imazhet satelitore ky ishull ka ekzistuar për 20 vjet./ KultPlus.com
Poezi nga José Saramago
Deklaratë
Jo, s’ka vdekje .
As ky gur s’është i vdekur.
S’ka vdekur fruti që u këput:
gjithçka në jetë kthehet me prekje gishtash,
gjithçka frymon me ritmin e gjakut tim
dhe të erës që e fshik.
edhe kur dora ime do të thahet,
ajo do të jetojë në kujtimin e një dore tjetër,
dhe e heshtur goja do të ruajë shijen
e gojës që puthi.
Përktheu: Faslli Haliti / KultPlus.com
Në dhjetorin e vitit 2024 orkestra “Amadeus” është pranuar të jetë pjesë si garuese në festivalin botëror të orkestrave në Vjenë: “World Orchestra Festival 2025”. Orkestra e fëmijëve të Prishtinës, në muajin korrik të këtij viti do të përfaqësojë Kosovën, në garat botërore të orkestrave në Vjenë, shkruan KultPlus.
Për KultPlus, Orkestra ka bërë të ditur se mënyra se mënyra e aplikimit është bërë përmes dërgimit të videove nga paraqitjet e ndryshme që kanë pasur vitin e fundit. Videot janë kërkuar të jenë nga koncertet live që kanë pasur.
Aplikimi i tyre pastaj ka kaluar përmes një komisioni tejet profesional dhe Orkestra tashmë ndjehet tejet krenare që është përzgjedhur si pjesëmarrëse në mesin e shumë orkestrave të tjera nga e gjithë bota.
Festivali botëror i Orkestrave në Vienë është Festival prestigjioz i cili organizohet tash e 11 vite, dhe përveç garimit, nxënësit orkestrantë do të kenë mundësi të koncertojnë në sallat më prestigjioze koncertale të Vjenës, siç është Golden Hall, aty ku edhe vetë Filharmonia e Vienës i mbanë koncertet. Pastaj salla e House of Strauss (Shtëpia e kompozitorit Shtrauss), Viena City Hall Square dhe Muth Concert Hall.
Përveç garimit, nxënësit orkestrantë do të kenë mundësinë të mbajnë edhe punëtori me dirigjentët dhe instrumentistët të njohur, në Universitetin e Muzikës dhe Arteve Performuese të Vienës.
Kjo do jetë përvojë e jashtëzakonshme për nxënësit e rinj muzicientë dhe gjithashtu një vlerë e madhe për vet Kosovën ku edhe do të përfaqësohet për herë të parë ndërkombëtarisht në një festival prestigjioz nga këta nxënës.
Ky përfaqësim dhe projekt me shumë vlerë për vendin, ka nevojë të përkrahet nga të gjithë, përfshirë institucionet shtetërore, organizatat biznesore dhe fondacionet e shoqëritë kulturore-artistike.
Që nga themelimi i saj në vitin 2015 me një grup të vogël muzikantësh të rinj, aspirues, Orkestra e Fëmijëve “Amadeus” ka lulëzuar në një shembull të ndritshëm të talentit të pasur muzikor të Kosovës. Në vitin 2022, Orkestra e Parë e Fëmijëve e Kosovës u themelua zyrtarisht me mbështetjen e shkollave të muzikës të Prishtinës dhe Komunës së Prishtinës.
Koncerti i tyre përurues fitoi vlerësime të mira dhe tërhoqi vëmendjen e drejtuesve të kulturës, mediave dhe zyrtarëve qeveritarë. Orkestra ka vazhduar të lulëzojë, duke shfaqur talentin e saj të jashtëzakonshëm në Kosovë dhe ndërkombëtarisht./ KultPlus.com
Është koha për të vendosur Shqipërinë në radarin tuaj nëse jeni në kërkim të një vendpushimi mahnitës dhe me çmim të arsyeshëm, shkruan Ethan Howick në një artikull të botuar në të përditshmen britanike “Travel Radar”.
Futurimet direkte nga Londra në Tiranë kushtojnë deri në 15 paund. “Wizz Air” po e bën më të lehtë se kurrë zbulimin e kësaj perle ballkanike.
Shqipëria, tani është lehtësisht e aksesueshme për turistët britanikë që kërkojnë një ndërthurje të brigjeve mahnitëse, historisë magjepsëse dhe kulturës së gjallë – falë 21 fluturimeve javore.
Pak më shumë rreth Tiranës
Tirana është një zgjedhje e përshtatshme për një pushim të gjatë veror ose një pushim në fundjavë në qytet – pasi fluturimet nga Londra në Tiranë zgjasin rreth tre orë.
Fleksibiliteti është thelbësor me nisjet ditore. Orari i rregullt i “Wizz Air” garanton një eksperiencë udhëtimi pa shqetësime – pavarësisht nëse jeni duke organizuar një pushim të shkurtër apo një udhëtim më të gjatë në Rivierën befasuese të Shqipërisë.
Pse Shqipëria është destinacioni që duhet vizituar?
Shqipëria po fiton popullaritet në mënyrë të vazhdueshme dhe po krahasohet me fqinjët e saj më të njohur mesdhetarë, megjithëse çmimet janë shumë më të ulëta.
Nuk është për t’u habitur që turistët kanë filluar t’i kushtojnë vëmendje vendit ballkanik – duke pasur parasysh kombinimin e plazheve të pacenuara, fshatrave nga epoka osmane dhe kuzhinës së shijshme.
Plazhe të bukura pa turma vizitorësh: Edhe pse nuk është prekur ende nga turizmim masiv, Riviera Shqiptare është e krahasueshme me brigjet e Greqisë dhe Kroacisë.
Eksploroni bukurinë e pacënuar të plazhit të Gjipesë, një liman sekret i rrethuar nga shkëmbinj të lartë, ose udhëtoni në Ksamil, një parajsë me plazhe me rërë të bardhë dhe ujëra bruz.
Tirana, një qytet në zhvillim: Tirana, kryeqyteti i Shqipërisë, është një ndërthurje e kafeneve moderne, arkitekturës dhe jetës së gjallë të nates.
Bëni një shëtitje në qendër të qytetit, Sheshin Skënderbej, ose vizitoni Bunk’Art, një bunker i Luftës së Ftohtë – i kthyer në muze.
Për të shijuar një pamje të mrekullueshme të qytetit, mos humbisni mundësinë për të hipur në teleferikun e “Dajti Express”.
Historia dhe thesaret kulturore: Nga eleganca e monumenteve të ruajtura mirë osmane të Beratit – “Qyteti i një mbi një dritareve” – deri te rrënojat e listuara në UNESCO të Butrintit, një qytet i lashtë grek dhe romak, Shqipëria është një parajsë për adhuruesit e historisë.
Panorama e veçantë kulturore është krijuar nga ndërthurja e ndikimeve greke, romake dhe osmane.
Një arratisje e përballueshme: Ndryshe nga vendet e tjera evropiane, Shqipëria ka ende çmime shumë të arsyeshme.
Një darkë fantastike me produkte deti kushton më pak se 10 paund – ndërsa akomodimi në plazh më pak se 50 paund nata.
Shqipëria është pozicionuar si një ndër destinacionet më emocionuese këtë verë – falë peizazheve të saj mahnitëse, vendasve miqësorë dhe fluturimeve me çmime më të arsyeshme se kurrë më parë.
A do të jetë Shqipëria udhëtimi juaj i radhës”? Zbuloni këtë thesar ballkanik përpara se të mbipopullohet nga turma vizitorësh! /atsh/ KultPlus.com
Filharmonia e Kosovës ka njoftuar se kanë nisur përgatitjet për një koncert të veçantë, nën drejtimin e dirigjentit brazilian Marcio da Silva, dirigjent i Hastings Philharmonic Orchestra. Ky koncert do të sjellë interpretimin e oratoriumit të njohur Messiah nga Handel.
Sipas një njoftimi për media në faqen zyrtare të Filharmonisë ky koncert do t’i dedikohet dirigjentit të parë të Kosovës, Bahri Çela, njëherësh themelues i Filharmonisë së Kosovës.
Shfaqja do të shënojë gjithashtu 20-vjetorin e interpretimit të Messiah nga Bahri Çela me Korin e Studentëve të Fakultetit të Arteve dhe Orkestrën e Profesorëve të Fakultetit të Arteve – DAM, së bashku me studentët e atij viti.
Koncerti do të zhvillohet në dy shfaqje, më 9 dhe 10 maj 2025, në Pallatin e Rinisë, nga ora 19:30./ KultPlus.com
Producentja Pamela Cederquist dhe drejtori i ekzekutiv i Catalyst Story Institute, Philip Gilpin Jr., dy amerikanë të angazhuar në industrinë e filmit, të cilët kanë themeluar qendrën e tyre të trajnimit për talentet e reja në Shqipëri, ishin të ftuarit e radhës të kryeministrit Edi Rama në podkastin “Flasim”.
“Catalyst Story Institute”, e ngritur në ambientet e ish-Kinostudios është një mundësi për të gjithë ata që duan të hyjnë në botën e kinemasë jo thjesht si regjisorë, aktorë apo skenaristë, por edhe për të gjithë të tjerët që janë të përfshirë në zinxhirin e shërbimeve.
Në podkastin “Flasim”, producentja Pamela Cederquist tregoi se si e zbuloi Shqipërinë nga një pikë në hartë, ndërsa gjithçka ndryshoi pas vizitës së saj këtu në vitin 2022, pikërisht për shkak të energjisë dhe historisë që ofron vendi.
Ndërsa për drejtorin ekzekutiv i Catalyst Story Institute, Philip Gilpin Jr., “ky vend është një terren pjellor talentesh të pashfrytëzuara, në pritje që industria ta ndezë e të shpërthejë njësoj si një raketë që është gati të niset në platformën e lëshimit”.
“Lista e mrekullive fatlume shqiptare që na kanë ndodhur këtë vitin e fundit është e jashtëzakonshme ndaj mendoj se jemi në vendin e duhur”, u shpreh ai.
Por sipas tyre, ndikimi i industrisë së filmit shkon përtej interesit së një kategorie të caktuar profesionistësh të cilët përfshihen direkt.
Pamela shpjegoi se si kjo industri kërkon të mbështetet nga një zinxhir i tërë shërbimesh në vendin ku zhvillohet, që do të thotë më tepër ekonomi.
“Nëse ndërtojmë një skenografi filmi dhe supozohet të jetë një banjë, më duhen punimet hidraulike, që të shkarkoj ujë. Nëse është kuzhinë, më duhet energji elektrike. Nëse më duhet ta ndërtoj, më duhen marangozët, nëse më duhet një mur guri, kam nevojë për muratorë, nëse më duhet një kamion, kam nevojë për shofer. Është gjithëpërfshirëse”, tha ajo.
Ndërkohë impakti që krijon kjo industri, për Philip është më i gjerë akoma, pasi ka ndikim edhe në ekonominë e vendeve.
“Turizmi i filmit është një nga më të fuqishmit ekonomikisht dhe jo vetëm ekonomikisht dhe gjithçka për të cilën po flisni janë ndikimet ekonomike. Megjithatë, është edhe krenari, ka një nivel krenarie. Ka të bëjë me vendosjen e flamurit tuaj në skenën globale dhe thua, “pa na shiko në ekran, jemi këtu”. Ka një fuqi kur sheh një vend në ekran që të bën ta vizitosh apo të mendosh për të. Mund të jetë për pak, sa për të bërë pushimet e radhës atje apo mund të zhvendosesh aty. Ka gjithashtu një lloj fame që vjen me bashkë me këtë”, shtoi ai.
“Unë kam nisur të punoj në industri për HBO-në. Kam punuar në serialet Six Feet Under, Sex in the City, Sopranos, Curb your Enthusiasm. Isha një prej analistëve për çështjet e biznesit në HBO, në fillim të viteve ‘2000 dhe kjo më dha njohuri sesi të merresha me pjesën e biznesit. Kështu, një nga gjërat për të cilat jam më i interesuar dhe ajo që do të duhet nëse Shqipëria do të shndërrohet në një qendër afatgjatë për industrinë, është puna me profesionistët aktualë të biznesit dhe financave në vend që të mësojnë – ndoshta tani janë investues në pasuri të paluajtshme – sesi investohet në pronësi intelektuale, si të investosh në aktive jomateriale, pse të investosh në filma dhe televizion, cili është modeli i biznesit për këtë, ku janë paratë, ku është fitimi prej tyre dhe si funksionon qarkullimi financiar faktik i ndërtimit të kësaj industrie. Kjo është ajo që e bën Hollivudin Hollivud, sepse ai ishte vendi që nisi të investonte privatisht në industri që para 100 vjetësh”, theksoi ai.
Thënie nga George Washington:
“Lumturia njerëzore dhe detyra morale janë të lidhura në mënyrë të pandashme”
“Këmbëngulësia dhe shpirti kanë bërë mrekulli në të gjitha epokat”
“Shoqërohuni me njerëz të kualiteti të mirë, nëse e vlerësoni reputacionin tuaj, pasi që më mirë është të jeni vetëm sesa me shoqëri të keqe”
“Aq më i vështirë konflikti, aq më i madh është triumfi”
“Meshkujt e vërtetë e urrejnë luftën, por asnjëherë nuk largohen nga ajo”
“Më parë vdes në këmbë sesa të jetojë në gjunj”
“Më mirë është të mos arsyetoheni sesa ta jepni një arsyetim të keq”
“Përgatitja për luftë është një prej formave më efikase për ta ruajtur paqen”.
Sudani jugor njoftoi të enjten mbylljen e të gjitha shkollave për dy javë për shkak të një vale ekstreme të vazhdueshme të të nxehtit që ka shkaktuar kolaps te disa nxënës.
Kjo është hera e dytë që vendi – i cili përballet me efekte ekstreme nga ndryshimet klimatike, duke përfshirë përmbytjet gjatë sezonit të shirave – mbyll shkollat gjatë një vale të nxehtit në shkurt dhe mars, shkruan The Independent, transmeton Klankosova.tv.
Zëvendësministri i Arsimit, Martin Tako Moi tha të enjten “mesatarisht 12 studentë ishin alivanosur në qytetin Juba çdo ditë”.
